tag:blogger.com,1999:blog-16008563.post2311173285343711182..comments2023-10-04T11:54:02.717+03:00Comments on E-Lawyer: To Eυρωπαϊκό Δικαστήριο αθωώνει μπλογκ για ανώνυμο υβριστικό σχόλιοe-Lawyerhttp://www.blogger.com/profile/07013855875828367258noreply@blogger.comBlogger1125tag:blogger.com,1999:blog-16008563.post-33792316161784175872017-03-28T22:41:54.681+03:002017-03-28T22:41:54.681+03:00ΤΥΧΕΡΟΣ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ
Η τελευταία εμφάνιση με μαρκού...ΤΥΧΕΡΟΣ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ<br />Η τελευταία εμφάνιση με μαρκούτσι<br />στο φροντισμένο σαλονάκι όξω από την τρύπα του Λιαντίνη.<br />Καθότανε λοιπόν ο Παλαμάς, ανάσαινε την συριζαία<br />γέμιση κοτόπουλου κι έπαιζε το πουλί του.<br />Αν θα περνούσε κανένας μάγκας<br />παίξε την πούτσα σου και εσύ μαζί μου, έλεγε.<br />Ευρωπαϊκό σαλόνι στη θυγατέρα του δεν αγόρασε ποτέ<br />αλλά για τις ανέσεις της Σικελικής Διοίκησης ήξερε πολύ καλά να μεριμνήσει.<br />Και δώσ' του με την άργιλο όλο τον καπνό στα ύψη<br />και παίξετε τις πούτσες σας παιδιά και ζάπινγκ νύχτα μέρα.<br />Κάποτε τον ρώτησαν:<br />σαν τι γυρεύει πάνω στ' αγκάθια η συσκευή της τηλεόρασης;<br />Κι ο ποιητής, αφού το σκέφτηκε καλά, απέθανε.<br />Κατηφοράει εμπρός μου η νεκρική πομπή<br />παπάδες παίζουν τις πούτσες τους ολόρθοι<br />τα εξαφτέρουγα τινάζονται από τη μια στην άλλη πέτρα<br />καταπέφτουν, ανορθώνονται, τέμνουν τα δυστυχισμένα πλήθη.<br />Οι μετέχοντες, ζωντανοί και πεθαμένοι, όλοι,<br />πολύ ευχαριστημένοι, ψιθυρίζουν: οργή θεού και χρωμοσώματα.<br />~<br /><br />BELOW<br />Στη ναζιστική κατοχή<br />ήμουν αδικούμενος<br />περιδιάβαζα ποπάι στο αστικό τοπίο<br />γαμούσα όποια τύχαινα<br />έχυνα το σπέρμα σου μακρύτερα<br />στας φύσεις πιεσόμετρου<br />ζέστη από το βάθος του αυτιού του γάιδαρου<br />κατήλαμπα αδικούμενος το go for a drive<br />εμείς τον μπατίστα μάθαμε σαν ποδοσφαιριστή<br />ναζιστική κατοχή ωραία στο γήπεδο της ύλης.<br />Στο παγκάκι του γκρεμού ο δειλινός δέχεται<br />την δροσιά του στόματος της σαν νυφικό ηφαίστειο<br />αεροπλάνο κατολισθαίνει προς την κοίμηση.<br />Άρα λοιπόν τι πειράζει που εσύ περνιέσαι για πουτάνα<br />που ντρέπεσαι που ξέρω ποιοι προπονητές σε γάμαγαν<br />μη ντρέπεσαι που δεν αγαπάς κανέναν<br />αι σειρήναι! τα χαλάσματα! ακριδοποδηλατοδρόμιο.<br />Φτάνω στα ξύλινα δάση. Κάθομαι στο ξύλινο βραχάκι.<br />Αέρας υγρασίας σκόρπισε κυανή ασημόσκονη θανάτου<br />θάμνοι μικροί στενοί απόκοσμοι νοσταλγικοί<br />κρύβουν το μονοπάτι χώματος μισού υγρού πολύ καφιού<br />σκονισμένο φως ολόφωτο το άλλο κατηφόρισμα μισό.<br />Ένα το μονοπάτι στον άνθρωπο μοχλός.<br />Πολλά τα μονοπάτια σε μάτια ζουζουνιών κοχλίες.Anonymousnoreply@blogger.com