3.000 ευρώ αποζημίωση για 4,5 χρόνια καθυστέρηση εκδίκασης ποινικής υπόθεσης

 Το γραφείο μας εκπροσώπησε διεμφυλικό πρόσωπο που υπέβαλε αίτηση δίκαιης ικανοποίησης λόγω υπέρβασης της εύλογης διάρκειας της δίκης, καθώς η μήνυση της για επικίνδυνη σωματική βλάβη κατά συρροή με τρανσφοβικό κίνητρο είχε κατατεθεί το 2015, ενώ η πρωτοβάθμια καταδικαστική απόφαση του κατηγορουμένου εκδόθηκε το 2020, μετά από έξι (6) αναβολές.

Συγκεκριμένα, το Πρωτοδικείο Χαλκίδας δικάζοντας την αίτηση σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου, εξέδωσε απόφαση με την οποία επιδικάζεται ως δίκαιη ικανοποίηση στο διεμφυλικό πρόσωπο το ποσό των 3.000 ευρώ και του επιστρέφονται και τα 100 ευρώ το παραβόλου Δημοσίου που κατατέθηκε για την διεξαγωγή της συγκεκριμένης δίκης. Τα δικαστικά έξοδα συμψηφίστηκαν. Κατά της απόφασης δεν επιτρέπεται άσκηση ένδικου μέσου.

Σημειώνεται ότι είναι η πρώτη φορά που επιδικάζεται το ποσό αυτό για 4,5 έτη καθυστέρησης της Δικαιοσύνης, καθώς μέχρι σήμερα επιδικάζονταν χαμηλότερα ποσά (1.000 - 1.500 ευρώ) για αντίστοιχο χρονικό διάστημα αναμονής.

Σύμφωνα με την απόφαση 56/2022 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Χαλκίδας, η οποία είναι αμετάκλητη και οδηγεί σε άμεση καταβολή της αποζημίωσης από το Δημόσιο (Υπουργείο Δικαιοσύνης) στο διεμφυλικό πρόσωπο, η προδικασία (από την κατάθεση της μήνυσης μέχρι την άσκηση της ποινικής δίωξης) διήρκησε ένα (1) έτος και τρεις (3) μήνες, ενώ - ενδεικτικά- κατά τον νέο ΚΠΔ θα έπρεπε να μην υπερβαίνει τους έξι (6) μήνες και η εκδίκαση της ποινικής υπόθεσης αναβλήθηκε έξι (6) φορές από το 2017 έως το 2020.

Συγκεκριμένα, η υπόθεση είχε αρχικά προσδιοριστεί να συζητηθεί το 2017, οπότε αναβλήθηκε για πρώτη φορά, λόγω απουσίας του κατηγορουμένου στο εξωτερικό. Στην συνέχεια, το 2018 η υπόθεση αναβλήθηκε για δεύτερη φορά, λόγω συμμετοχής του συνηγόρου υπεράσπισης του κατηγορουμένου σε αποχή της Ολομέλειας των Δικηγορικών Συλλόγων, στην οποία δεν συμμετείχε ο συνήγορος πολιτικής αγωγής καθώς ανήκει στον ΔΣΑ που δεν μετείχε στην αποχή. Εντός του 2018, η υπόθεση αναβλήθηκε για τρίτη φορά λόγω παρέλευσης του ωραρίου του γραμματέα της έδρας. Το 2019 η εκδίκαση αναβλήθηκε για τέταρτη λόγω συμμετοχής του συνηγόρου υπεράσπισης του κατηγορουμένου σε αποχή του Δικηγορικού Συλλόγου Χαλκίδας. Κατά την επόμενη δικάσιμο του 2019, η εκδίκαση αναβλήθηκε για πέμπτη φορά, λόγω ασθένειας του συνηγόρου της αιτούσας, ενώ λίγους μήνες μετά απεβίωσε και ο αυτόπτης μάρτυρας κατηγορίας. Τέλος, στην επόμενη δικάσιμο η υπόθεση αναβλήθηκε για έκτη λόγω των μέτρων αναστολής δικαστηρίων για την καταπολέμηση της πανδημίας COVID-19. Η υπόθεση εκδικάστηκε τελικά τον Οκτώβριο του 2020.

Το Δικαστήριο υπογραμμίζει στην απόφαση του ότι η αναβολή δεν πρέπει να οδηγεί σε νέα δικάσιμο πέραν των τριών (3) μηνών. Ούτε πρέπει να επωμίζεται ο πολίτης τις αποχές των δικηγορικών συλλόγων και το περιορισμένο ωράριο του γραμματέα που οδηγούν σε αναβολές, αλλά αντίθετα:

"αποτελεί ευθύνη της Πολιτείας να επιλύσει τα ζητήματα αυτά με αποτελεσματικές, εφαρμόσιμες και πραγματιστικές νομικές ρυθμίσεις, παρέχοντας επαρκές διοικητικό προσωπικό στα δικαστήρια και στις διοικητικές υπηρεσίες".

Ωστόσο, το Δικαστήριο δικαιολογεί την καθυστέρηση λόγω της απόσυρσης της υπόθεσης λόγω αναστολής των δικών ενόψει της αντιμετώπισης της πανδημίας, δηλ. την 6η αναβολή της υπόθεσης:

"διότι η Πολιτεία έπρεπε να διαχειρισθεί μια πρωτόγνωρη, απρόβλεπτη και επείγουσα κατάσταση, η οποία εγκυμονούσε άμεσο κίνδυνο για την ζωή και την υγεία των πολιτών, έθετε στα όρια τους τα συστήματα υγείας, παγκοσμίως, ενώ ο εμβολιασμός δεν είχε προχωρήσει για για ιατρικούς και κοινωνικούς λόγους και όχι εξαιτίας ολιγωρίας της Πολιτείας."

Επομένως, η καθυστέρηση αφορούσε 4,5 χρόνια, καθώς εξαιρέθηκε το τελευταίο 6μηνο που οφειλόταν στην δικαιολογημένη αναστολή λειτουργίας λόγω COVID. Το χρονικό διάστημα των 4,5 ετών κρίθηκε ότι:

"δεν ικανοποιεί τις απαιτήσεις της "εύλογης διάρκειας" της δίκης κατά την έννοια του άρθρου 5 του ν. 4239/2014 καθώς και του άρθρου 6 παρ. 1 της Ε.Σ.Δ.Α. Τούτο, διότι βάσει των ανωτέρω αποδειχθέντων πραγματικών, η αιτούσα δεν προκάλεσε καθυστέρηση στην ως άνω δίκη επί της οποίας διατυπώνεται παράπονο για υπέρβαση της εύλογης διάρκειάς της, με καταχρηστική ή παρελκυστική συμπεριφορά, καθώς ήταν έτοιμη και στην διάθεση των αρχών, με εξαίρεση το ανωτέρω κώλυμα του συνηγόρου της, για την εκδίκαση και την διαδικαστική πρόοδο της υποθέσεως, όποτε αυτό απαιτήθηκε."

Το γραφείο μας συμβουλεύει σταθερά κάθε άτομο που η έκδοση της δικαστικής απόφασης του έχει καθυστερήσει πάνω από τρία (3) χρόνια ανά βαθμό δικαιοδοσίας, χωρίς δική του υπαιτιότητα, να κινεί την διαδικασία του Ν.4239/2014 για την επιδίκαση της δίκαιης ικανοποίησης λόγω υπέρβασης της εύλογης διάρκειας της δίκης.

Αθώωση μητέρας κατηγορούμενης για παραβίαση δικαστικής απόφασης επικοινωνίας του πατέρα με το παιδί

 

Το γραφείο μας εκπροσώπησε μητέρα που παραπέμφθηκε ως κατηγορούμενη για παραβίαση διάταξης δικαστικής απόφασης με την οποία ρυθμιζόταν το δικαίωμα του πατέρα για επικοινωνία με το παιδί.

Κατά την υπεράσπιση της κατηγορουμένης παρουσιάσαμε στοιχεία σύμφωνα με τα οποία υπήρχε νεότερη συμφωνία των γονέων για άλλες ημερομηνίες επικοινωνίας του πατέρα με το παιδί, τροποποίηση που επέτρεπε το σχετικό ιδιωτικό συμφωνητικό που επικυρώθηκε με την απόφαση του διαζυγίου. Ωστόσο, η τροποποίηση αυτή αμφισβητήθηκε από τον μάρτυρα κατηγορίας. Αποδείχθηκε πάντως ότι η μητέρα έδωσε το παιδί στον πατέρα για επικοινωνία σε μεταγενέστερο χρόνο.

Η εισαγγελέας πρότεινε την απαλλαγή της κατηγορουμένης λόγω μη συνδρομής του στοιχείου του δόλου για παραβίαση δικαστικής απόφασης και στην συνέχεια το δικαστήριο αθώωσε την κατηγορούμενη.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο δεν επιβάλλει την διαγραφή αρχικής καταχώρισης φύλου για τρανς άτοο

 

To Eυρωπαϊκό Δικαστήριο σήμερα απέρριψε αίτημα τρανς άνδρα για καταστροφή της αρχικής ληξιαρχικής πράξης γέννησής του, με την οποία του είχε αποδοθεί κατά την γέννηση το γυναικείο φύλο. Στην Πολωνία, όπως και στην Ελλάδα, η αρχική ληξιαρχική καταχώριση της γέννησης δεν αλλάζει ποτέ. Μετά, όμως, από την νομική αναγνώριση ταυτότητας φύλου, κάθε αντίγραφο της ληξιαρχικής πράξης και, φυσικά, η αστυνομική ταυτότητα, αφού βέβαια ολοκληρωθεί η διοικητική διαδικασία, έχουν μόνο την εγγραφή που αντιστοιχεί στην ταυτότητα φύλου κι όχι αναφορές στην μεταβολή. Το ΕΔΔΑ έκρινε ότι αφού σχεδόν κανείς δεν έχει πρόσβαση στην αρχική εκείνη καταχώρηση φύλου κι αφού ο προσφεύγων δεν επικαλέστηκε κάποια ιδιαίτερη βλάβη, τότε δεν παραβιάζεται το δικαίωμά του στην ιδιωτικότητα.

Προσωπικά, διαφωνώ κάθετα. Υπάρχει μια θεμελιώδης αρχή του ευρωπαϊκού δικαίου προστασίας δεδομένων, η οποία επιβάλει την επικαιροποίηση των ανεπίκαιρων προσωπικών δεδομένων. Η επικαιροποίηση περιλαμβάνει και την καταστροφή της αρχικής καταχώρησης όταν συντρέχει κανένας νόμιμος λόγος για την διατήρησή της. Υπάρχει επίσης η αρχή της χρονικά πεπερασμένης διατήρησης των δεδομένων που επιβάλλει την διαγραφεί και καταστροφή τους όταν είναι δεν υπάρχει κανένας λόγος να τηρούνται.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, όταν εξετάζει κατά πόσον μία παρέμβαση στα δικαιώματα επί της προσωπικότητας που προστατεύει το άρθρο 8 ΕΣΔΑ είναι δικαιολογημένη ή συνιστά παραβίαση σε μια δημοκρατική κοινωνία, θέτει το εξής ερώτημα: "υπάρχει μια πιεστική κοινωνική ανάγκη που δικαιολογεί αυτή την παρέμβαση;" Εάν υπάρχει η pressing social need, τότε το μέτρο είναι ανεκτό σε μια δημοκρατική κοινωνία. Στην απόφαση Υ κατά Πολωνίας, δεν έθεσε αυτό το ερώτημα. Έκρινε ότι λόγοι ιστορικού αρχείου (σαν να είναι το κάθε τρανς άτομο... ιστορικό πρόσωπο) και το δημόσιο συμφέρον επιβάλλουν την διατήρηση της αρχικής εγγραφής κι ότι ήταν το ίδιο το άτομο που όφειλε να επικαλεστεί μια σαφή βλάβη του από αυτή την αρχική διατήρηση. Η γνώμη μου είναι ότι όταν ασκείς ατομικό δικαίωμα δεν υπάρχει το "γιατί", υπάρχουν οι λόγοι αρχής. Όταν η ευρωπαϊκή νομοθεσία και ο GDPR επιβάλλει την διαγραφή των ανεπίκαιρων δεδομένων, είναι το κράτος που πρέπει να εξηγεί για ποιον λόγο να διατηρείται η αρχική καταχώρηση φύλου, ως υπεύθυνος επεξεργασίας κι όχι το ίδιο το τρανς πρόσωπο που θέλει να ζήσει μια κανονική ζωή σε μια δημοκρατική κοινωνία. Σόρρυ κι όλας.

Τέτοιες αποφάσεις δεν προσφέρουν απολύτως τίποτε και ελπίζω ο πρόσφεύγων να συνεχίσει την υπόθεση ζητώντας την παραπομπή στο Τμήμα Ευρείας Σύνθεσης του ΕΔΔΑ.

Δικαίωση για τοποθέτηση υπερσυνδέσμων και στο Εφετείο Κακουργημάτων Θράκης

Ένας δικαστικός κύκλος διώξεων και τελικών αθωώσεων που ξεκίνησε το έτος 2010 έκλεισε σήμερα για τον διαχειριστή του διαδικτυακού τόπου livemovies.gr, ιστότοπο στον οποίο περιλαμβάνονταν ευρετήριο για τηλεοπτικές σειρές και ταινίες με τοποθέτηση συνδέσμων (links) προς άλλες ιστοσελίδες που είναι αναρτημένα τα έργα.

Το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Θράκης (Κομοτηνή) κήρυξε σήμερα αθώο τον διαχειριστή της ιστοσελίδας που λειτούργησε για μια οκταετία (2008-2016), κρίνοντας ότι δεν υπήρχε ο ενδεχόμενος δόλος του για παραπομπή των χρηστών σε παράνομα αναρτημένα οπτικοακουστικά έργα, κατηγορία που του είχε αποδοθεί και για την οποία είχε καταδικαστεί (ως απλός συνεργός παραβίασης του νόμου για την πνευματική ιδιοκτησία) από το Μονομελές Εφετείο Κακουργημάτων Θράκης το 2017.

H υπόθεση ξεκίνησε το 2010 με μήνυση που κατέθεσε η Εταιρία Προστασίας Οπτικοακουστικών Έργων (ΕΠΟΕ), καθώς και η ΑΕΠΙ λίγο νωρίτερα εναντίον του διαχειριστή του livemovies.gr  Ήταν η χρονιά κατά την οποία το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Κιλκίς είχε κρίνει αθώο τον διαχειριστή της αντίστοιχης λειτουργίας ιστοσελίδας greekmovies.com, κρίνοντας ότι η δημιουργία καταλόγου οπτικοακουστικών έργων και η τοποθέτηση link προς πλατφόρμες όπου ήταν αναρτημένα προς θέαση τα ίδια τα έργα δεν αποτελούσε παράνομη "αναπαραγωγή" (ΤριμΠλημΚιλκίς 965/2010). 

 Όμως, στην υπόθεση του livemovies.gr το Δικαστικό Συμβούλιο έκρινε ότι η τοποθέτηση link ήταν "απλή συνέργεια" του διαχειριστή στο κακούργημα της παραβίασης πνευματικών δικαιωμάτων, με το σκεπτικό ότι μπορεί να μην ήταν βέβαια "αναπαραγωγή", ήταν πάντως παρουσίαση στο κοινό έργων τα οποία όφειλε, δήθεν, να γνωρίζει ο διαχειριστής ότι είχαν αναρτηθεί παράνομα! Το 2017 καταδικάστηκε, λοιπόν, ο διαχειριστής του livemovies.gr μετά την μήνυση της ΕΠΟΕ ως "απλός συνεργός" για τις φερόμενες ως παράνομες αναρτήσεις ταινιών στις οποίες παρέπεμπε ο ίδιος με τοποθέτηση links από την ιστοσελίδα του και με το σκεπτικό ότι όφειλε να γνωρίζει αν ήταν νόμιμα ή παράνομα αναρτημένες στις τρίτες πλατφόρμες. Μετά την καταδίκη του, το 2017, ο διαχειριστής άσκησε έφεση που δικάστηκε σήμερα, πέντε ολόκληρα χρόνια μετά, κατά την οποία αθωώθηκε.

Είχε μεσολαβήσει επίσης η νίκη του livemovies.gr στην αντίστοιχη μήνυση της ΑΕΠΙ. Συγκεκριμένα, η ΑΕΠΙ το 2009 υπέβαλε μήνυση στον διαχειριστή του livemoveis.gr επειδή αυτός αρνήθηκε να υπογράψει μαζί της σύμβαση "χρήσης έργων για livestreaming" για την ... τοποθέτηση συνδέσμων υπερκειμένου προς άλλες ιστοσελίδες που ήταν αναρτημένα τα έργα.  Το Δ' Μονομελές Εφετείο Κακουργημάτων Αθηνών αθώωσε το 2017 τον διαχειριστή, τον οποίο υπερασπίστηκα ως συνήγορος, για την πράξη της τοποθέτησης υπερσυνδέσμων, κρίνοντας ότι "εφόσον λοιπόν δεν αποδείχθηκε ότι ο κατηγορούμενος ως διαχειριστής της ιστοσελίδας livemovies.gr είχε αποθηκεύσει σε διακομιστή – server και παρείχε τη δυνατότητα στους χρήστες που την επισκέπτονταν να παρακολουθήσουν οπτικοακουστικά έργα, αλλά τους παρέπεμπε, μέσω συνδέσμου link σε ιστότοπους τρίτων , όπως των τηλεοπτικών σταθμών MEGA, ANTENNA, κτλ, οι οποίοι κατά κανόνα έχουν νόμιμη άδεια μετάδοσης των έργων και των εκπομπών δεν στοιχειοθετείται το αδίκημα της κακουργηματικής παράβασης του αρ. 66 παρ. 1 , 2 περ. α-β και 3 του Ν.2121/1993 που του αποδίδεται κατά την αντικειμενική του υπόσταση και πρέπει αυτός να κηρυχθεί αθώος.” Παρά την κρίση αυτή, λίγες μέρες μετά, το αντίστοιχο Μονομελές Εφετείο Κακουργημάτων Θράκης καταδίκασε τον κατηγορούμενο ως "απλό συνεργό", κρίνοντας ότι είχε ενδεχόμενο δόλο και ότι όφειλε να γνωρίζει ότι παραπέμπει (και) σε παράνομες αναρτήσεις τρίτων ιστοσελίδων.

Το θέμα της ευθύνης το έλυσε όμως το Εφετείο Αθηνών (16ο τμήμα) με την απόφαση 1909/2017 που εκδόθηκε στην υπόθεση της αγωγής του livemovies.gr κατά της ΑΕΠΙ, με την οποία τα δικαστήρια αναγνώρισαν ότι πράγματι ο διαχειριστής δεν όφειλει να έχει άδεια της ΑΕΠΙ για να τοποθετεί συνδέσμους προς άλλες ιστοσελίδες που ήταν αναρτημένα τα οπτικοακουστικά έργα. Συγκεκριμένα, το Εφετείο, όπως πιο πριν και το Πρωτοδικείο Αθηνών, δικαστήρια στα οποία εκπροσώπησα τον διαχειριστή έκριναν ότι δεν είχε υποχρέωση να γνωρίζει αν εκεί που παρέπεμπε ήταν νόμιμα ή όχι αναρτημένα τα έργα, καθόσον σύμφωνα με την νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (κυρίως βλ. απόφαση GS Media) υποχρέωση να γνωρίζει έχει μόνο όποιος τοποθετεί συνδέσμους σε τρίτες ιστοσελίδες επιδιώκοντας προσπορισμό οικονομικού κέρδους. Το Εφετείο Αθηνών έκρινε ότι ο διαχειριστής του livemovies.gr "δεν γνώριζε, ούτε μπορούσε να γνωρίζει εάν οι ιστότοποι στους οποίους μεταφερόταν ο χρήστης, μεταξύ των οποίων οι επίσημοι τηλεοπτικοί σταθμοί, είχαν λάβει νόμιμη άδεια των κατά περίπτωση πνευματικών δημιουργιών και των εταιριών που τους εκπροσωπούν για την μετάοση των έργων αυτών. Και σε εκείνες, όμως, τις ελάχιστες περιπτώσεις, όπου οι ιστότοποι, στους οποίους μεταφερόταν μέσω συνδέσμων ο χρήστης, δεν είχαν νόμιμη άδεια μετάδοσης των έργων, ο ενάγων δεν ενήργησε με σκοπό κερδοσκοπίας, αφού δεν αποδείχθηκε καμμία συμμετοχή του σε αυτούς ή απολαβή κερδών από την χωρίς άδεια μετάδοση των έργων. Κατόπιν των ανωτέρω, σύμφωνα με όσα εκτέθηκαν και στην αρχή της παρούσας, ο ενάγων μέσω της ιστοσελίδας του δεν κατέστησε προσιτά στο κοινό με την έννοια της παρουσίασης έργα - πνευματικά δημιουργήματα σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 3 παρ. 1 του ν.2121/1993 σε συνδυασμό με το άρθρο 3 της Οδηγίας 2001/29/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, ώστε να συντρέχει παραβίαση της προστασίας της πνευματικής ιδιοκτησία, όπως ισχυρίστηκαν οι εναγόμενοι και κυρίως η πρώτη εναγομένη εταιρία."

Αξιοποιώντας αυτό το σκεπτικό των δύο εφετειακών αποφάσεων της Αθήνας, υπερασπίστηκα στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων της Κομοτηνής τον διαχειριστή, ο οποίος αθωώθηκε λόγω αμφιβολιών για την συνδρομή του στοιχείου του ενδεχόμενου δόλου. Παρά την αρχική ποινική καταδίκη του από την Μονομελή σύνθεση του Κακουργοδικείου Θράκης, που είχε στην διάθεσή της ήδη όλη την παραπάνω νομολογία αλλά έσφαλε στην εφαρμογή της, η Τριμελής δευτεροβάθμια σύνθεση πέντε χρόνια μετά δίκασε κατ' έφεση και αθώωσε τον κατηγορούμενο, μεταφράζοντας την αστική κρίση περί έλλειψης ευθύνης σε αμφιβολία για την συνδρομή του στοιχείου του ενδεχόμενου δόλου του ως φερόμενου "απλού συνεργού". 

 Επομένως, ο τοποθετών συνδέσμους υπερκειμένου προς άλλες ιστοσελίδες, εφόσον δεν ενεργεί κερδοσκοπικά δεν είναι ούτε αυτουργός (Δ' ΜονΕφΚακ Αθηνων 3766/2017), αλλά ούτε και απλός συνεργός σε παραβίαση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας (ΤριμΕφΚακΘράκης 2022).

Ευχαριστία για το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών

 

Θα ήθελα να ευχαριστήσω την Ακαδημία Αθηνών για το βραβείο της Τάξεως των Ηθικών και Πολιτικών Επιστημών για το 2021 (βραβείο Ίωνος – Ιωάννη Τσατσαρώνη).

Το βραβείο αφορά το έργο με τίτλο “Η ελεύθερη συμβίωση (χωρίς γαμο και χωρίς σύμφωνο συμβίωσης) σε συγκριτική μελέτη”.

Είναι επιτακτική ανάγκη να διερωτηθούμε για ποιον λόγο η ελεύθερη συμβίωση, αλλά και η έγγαμη συμβίωση και η καταχωρισμένη συμβίωση καταντούν ολοένα και περισσότερο στην εποχή μας από άσυλο προσωπικής χειραφέτησης σε εστίες κινδύνου και ποινικών αδικημάτων.

Η θλιβερή αυτή διαπίστωση σχετίζεται ιδιαίτερα με το ζήτημα της πανδημίας COVID-19 και του αναγκαστικού εγκλεισμού που επέρχεται με αυτήν με αποτέλεσμα, πολύ συχνά, να εντείνεται η αναγκαιότητα της συγκατοίκησης για πρακτικούς λόγους που έχει αποτέλεσμα, κι αυτό με τη σειρά του, το να υποβαθμίζεται σημαντικά το θεμέλιο της ελεύθερης συμβίωσης που δεν είναι τίποτε άλλο παρά μόνο η πραγματικότητα της επιλογής.

Ο ανησυχητικά αυξανόμενος αριθμός των γυναικοκτονιών στην Ελλάδα το έτος 2021 επιβάλλει να συζητήσουμε πολύ σοβαρά το ζήτημα της γνησιότητας της συγκατάθεσης και των επικαιροποιημένων συναινέσεων που συγκροτούν την ελεύθερη συμβίωση.

Αυτό κι άλλα πολλά βρίσκονται στο επίκεντρο του βιβλίου αυτού, το οποίο έχουν αναλάβει να εντάξουν στο εκδοτικό τους πρόγραμμα για το 2022 οι Εκδόσεις Πόλις, τις οποίες ευχαριστώ ιδιαίτερα.

Θα ήθελα να ευχηθώ καλές γιορτές, χρόνια πολλά κι ένα ευτυχισμένο καινούργιο έτος.

Συνεχίζεται ο παραλογισμός από Ειρηνοδίκες σε θέματα ταυτότητας φύλου

 

Ενώ έχουμε καταγγείλει πολλαπλά το φαινόμενο οι Ειρηνοδίκες να απορρίπτουν αιτήματα νομικής αναγνώρισης ταυτότητας φύλου ως προς το επώνυμο, με την δικαιολογία ότι δήθεν αυτό αποτελεί αρμοδιότητα δημάρχου, παρ' όλο που οι δήμαρχοι αρνούνται ότι είναι δική τους αρμοδιότητα ειδικά για λόγους διεμφυλικότητας, οι δικαστές συνεχίζουν ακάθεκτοι σαν να μη συνέβη απολύτως τίποτε. Σαν να μην έχει τεθεί καν το ζήτημα!

 

Σε απόφαση που παραλάβαμε σήμερα από το Ειρηνοδικείο Αθηνών, συνεχίζεται ο τραγέλαφος η Ειρηνοδίκης να αποφασίζει μεταβολή του κυρίου ονόματος ΧΩΡΙΣ να προσαρμόζει το επώνυμο στο φύλο που αναγνωρίζει, με αποτέλεσμα το άτομο να έχει πλέον κύριο όνομα στο αρσενικό και επώνυμο στο θηλυκό. 

 

Το πρόβλημα εντοπίζεται σε άτομα που ζητούν την πλήρη μεταβολή του επωνύμου τους, δηλαδή διεκδικούν άλλο επώνυμο (λόγω της διεμφυλικότητάς τους) κι όχι σε άτομα που δέχονται να διατηρήσουν το ίδιο οικογενειακό επώνυμο προσαρμοσμένο στο φύλο τους.

Στην συγκεκριμένη Ειρηνοδίκη είχαμε εξηγήσει με τον πιο αναλυτικό δυνατό τρόπο το συγκεκριμένο πρόβλημα και είχαμε εξηγήσει ότι αυτό πρέπει να σταματήσει να συμβαίνει. Τέσσερις μήνες μετά που δημοσίευσε την απόφαση, εντοπίζεται ακριβώς το ίδιο πρόβλημα που έχει επισημανθεί πολλές φορές.

 

Το πρόβλημα επισημάνθηκε και στην "Εθνική Στρατηγική ΛΟΑΤΚΙ+ Ισότητας" που παραδόθηκε στις 29 Ιουνίου 2021 στον πρωθυπουργό. Συγκεκριμένα, στην σελ. 49 της Εθνικής Στρατηγικής αναγράφεται: 

 

"Χαρακτηριστικές είναι, επίσης, οι περιπτώσεις όπου με το διατακτικό αποφάσεων μεταβάλλεται η καταχώριση του φύλου και του κυρίου ονόματος χωρίς να γίνεται αντίστοιχη προσαρμογή του επωνύμου, πράγμα που δημιουργεί προβλήματα. Η παροχή δυνατότητας μεταβολής και του επωνύμου θα έλυνε πρακτικά σοβαρά προβλήματα για τα διεμφυλικά άτομα που η πρότερη ζωή τους έχει συνδεθεί με έντονες κακοποιήσεις και δε θα τα υπέβαλε στην πρόσθετη βάσανο επιπλέον διαδικασίας η οποία οδηγεί αρκετές φορές σε αναιτιολόγητες απορρίψεις."

 

Λοιπόν, αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί έτσι. Πρέπει αμέσως να ξεκινήσει η νομοπαρασκευαστική διαδικασία ώστε να λυθεί άμεσα, με την σχετική τροποποίηση του Ν.4491/2017, καθώς και του Ν.3852/2010 που έδωσε κάποια σχετική αρμοδιότητα σε δημάρχους.

 

Πρέπει όλη η διαδικασία να γίνει διοικητική, με απλή αίτηση στο ληξιαρχείο, για να τελειώνουμε. Η δικαστική εμπλοκή στο θέμα δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από όσα επιλύει.

 

Ήρθε η ώρα να βγει από τα συρτάρια του πρωθυπουργού η Εθνική Στρατηγική ΛΟΑΤΚΙ+ Ισότητας και να αρχίσει να οδεύει προς το Υπουργείο Δικαιοσύνης για την σύσταση της σχετικής νομοπαρασκευαστικής επιτροπής που θα υλοποιήσει τις προτάσεις της Επιτροπής Σύνταξης της στρατηγικής.

 

Επίσης, παρατηρούμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση έχει κρατήσει πολύ καιρό σε δημόσια διαβούλευση το "δικό του" νομοσχέδιο για τον γάμο και τις σχετικές αλλαγές, ενώ έχει το δικαίωμα να το καταθέσει στην Βουλή ως Πρόταση Νόμου. Η διαβούλευση έχει πάντα χρονικό ορίζοντα, ο οποίος τελειώνει. Το νόημά της είναι η βελτίωση της νομοθετικής πρότασης και η κατάθεσή της στην Βουλή.

7 νομικές νίκες κατά του Υπουργείου Παιδείας σε 2 χρόνια

 

Tα τελευταία δύο χρόνια και τις επτά (7) φορές που συγκρουστήκαμε νομικά ως δικηγορικό γραφείο με το Υπουργείο Παιδείας, το αντιμετωπίσαμε επιτυχώς. 

 

1. Στις 4.9.2019 σε καταγγελία που υποστηρίξαμε ενώπιον της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα δημοσιεύθηκε η απόφαση 28/2019 σύμφωνα με την οποία κρίθηκε ότι απαγορεύεται η αναγραφή του θρησκεύματος και της ιθαγένειας σε τίτλους σπουδών και στο πληροφοριακό σύστημα MySchool, καθώς και η υποβολή δήλωσης ότι οι μαθητές "δεν είναι Χ.Ο" ως προϋπόθεση απαλλαγής από το μάθημα των θρησκευτικών.

[https://www.dpa.gr/.../files/2019-09/apofasi282019.pdf]

 

2. Στις 20.9.2019 η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας με τις αποφάσεις 1759-1760/2019 ακύρωσε τις υπουργικές αποφάσεις του Υπουργού Παιδείας (Γαβρόγλου) με τις οποίες επιβαλλόταν η αναγραφή του θρησκεύματος στα απολυτήρια γυμνασίου και γενικού λυκείου σε αιτήσεις γονέων, μαθητών και της Ένωσης Αθέων που εκπροσωπήσαμε.

[http://www.adjustice.gr/.../pag.../epikairotita/apofaseis...]

 

3. Την 31.10.2019 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου καταδίκασε την Ελλάδα επειδή επέβαλε σε γονείς που εκπροσωπήσαμε να αποκαλύψουν ότι τα τέκνα τους "δεν ειναι Χ.Ο." για να λάβουν απαλλαγή από το μάθημα των θρησκευτικών (η εγκύκλιος επί υπουργίας Λοβέρδου που επί Γαβρόγλου περιλήφθηκε σε υπουργική απόφαση).

[http://hudoc.echr.coe.int/eng?i=001-197254]

 

4. Την 31.1.2020 το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών με την απόφαση 32/2020 ανέστειλε την απόρριψη αιτήματος απαλλαγής μαθητή από το μάθημα των θρησκευτικών που οι γονείς του που εκπροσωπήσαμε δεν είχαν δηλωσει "δεν είναι Χ.Ο", αλλά ότι επιθυμούν την απαλλαγή για συνειδησιακούς λόγους.

[https://www.flash.gr/.../prwti-apallagi-apo-ta...]

 

5. Στις 7.9.2020 σε καταγγελία που υποστηρίξαμε ενώπιον της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων εκδόθηκε η απόφαση 32/2020 με την οποία απαγορεύθηκε η αναγραφή της "διαγωγής" στο απολυτήριο και τα υπόλοιπα πιστοποιητικά σπουδών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης δεν είναι νόμιμη [Νόμος Κεραμέως], καθώς και ότι η δήλωση των γονέων για την απαλλαγή αρκεί να περιορίζεται σε επίκληση "λόγων συνείδησης" (όχι θρησκευτικής).

[https://www.constitutionalism.gr/2020-32-apdpx.../]

 

6. Στις 24.2.2021 το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών με την απόφαση Α266/2021 ακύρωσε απορρίψεις αίτησης μαθητή που εκπροσωπήσαμε για απαλλαγή του από το μάθημα των θρησκευτικών (η πρώτη επειδή οι γονείς επικαλέστηκαν λόγους θρησκ. συν. χωρίς δήλωση δεν είναι "Χ.Ο." και η δεύτερη ως εκπρόσθεσμη αίτηση). Το Διοικητικό Εφετείο έκρινε ότι αφενός δεν απαιτείτο η δήλωση Χ.Ο και αφετέρου η συμπλήρωση δεν ήταν εκπρόθεσμη παρόλο που είχε παρέλθει η προθεσμία, καθόσον επρόκειτο για ενιαία αίτηση.

[http://elawyer.blogspot.com/2021/04/to.html]

 

7. Στις 17.9.2021 η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας ακύρωσε με την απόφαση 1362/2021 την εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας [επί υπουργίας Κεραμέως] για την απαλλαγή από το μάθημα των θρησκευτικών επειδή δεν υπήρχε νομοθετική εξουσιοδότηση και δεν είχε δημοσιευθεί στο ΦΕΚ, επί αιτήσεως γονέων και μαθητών που εκπροσωπήσαμε [http://www.adjustice.gr/.../pag.../epikairotita/apofaseis...].

 

Οι 7 νίκες μας κατά του Υπουργείου Παιδείας δεν σημαίνουν φυσικά ότι το υπουργείο δεν εκπροσωπείται από άξιους συναδέλφους μας. Σημαίνουν ότι οι διοικητικές πράξεις που εκδίδει το Υπουργείο Παιδείας δεν έχουν λάβει προληπτικά υπόψη τις νομικές επιπτώσεις που έχουν ή έχουν υποτιμήσει τις εν λόγω επιπτώσεις και παρ' όλ' αυτά επιμένουν στο ρίσκο. 

 

Τον επόμενο μήνα η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας θα δικάσει και την τρέχουσα υπουργική απόφαση για τον τρόπο της απαλλαγής από το μάθημα των θρησκευτικών που παρά τις ήττες του Υπουργείου στην Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, δεν έχουν ακόμη προσαρμοστεί στην σχετική ευρωπαϊκή νομοθεσία.