H κύρωση, όπως και κάθε διοικητική πράξη, για να είναι νόμιμη πρέπει να είναι πλήρως, σαφώς και ειδικώς αιτιολογημένη. Στην αιτιολογία της διακοπής του Fear Factor διαβάζουμε:
"Πρόκειται περί σειράς εκπομπών με αποκρουστικά περιστατικά οι οποίες προσβάλλουν την αξία του ανθρώπου, παρότι οι συμμετέχοντες στους αντίστοιχους διαγωνισμούς παρέχουν εκ των προτέρων τη συναίνεσή των για την υποβολή στην ευτελιστική δοκιμασία των. Οι παίκτες άλλοτε μπαίνουν σε κιβώτιο με ποντίκια, άλλοτε αναγκάζονται να τρώνε αποκρουστικά αντικείμενα και γενικώς κατά τους αντίστοιχους διαγωνισμούς υποβάλλονται σε ευτελισμούς. Η όλη σειρά των εκπομών είναι εξόχως υποβαθμισμένη και δεν ανταποκρίνεται ποσώς στην εκ του συντάγματος επιβαλλόμενη ποιότητα. Για την εν λόγω εκτροπή ενδείκνυται όπως επιβωληθεί η κύρωση της οριστικής διακοπής της εν λόγω εκπομπής. Μειοψήφισε ο Αντιπρόερδος Δημήτρης Χαραλάμπης κατά τον οποίο δεν θα έπρεπε να επιβληθεί καμία διοικητική κύρωση και εκ των μελών ο Κωνσταντίνος Τσουράκης κατά τον οποίο η προσήκουσα κύρωση είναι του προστίμου των 50.000 ευρώ".
Σε αυτή την απόφαση το ΕΣΡ προβαίνει σε μια συγκεκριμένη ερμηνεία της αρχής της ανθρώπινης αξίας: την πατερναλιστική. Αυτή που λέει ότι δεν έχεις το δικαίωμα εκούσια και με τη θέλησή σου να ξεφτιλιστείς. Και ότι το κράτος έχει τη δυνατότητα να επέμβει για να σε προστατεύσει από την ίδια σου τη θέληση.
Ανεξάρτητα από τις αισθητικές ενστάσεις που μπορεί να έχει κανείς για την εν λόγω εκπομπή, το σύστημα προστασίας θεατών και θεωμένων μέσω της συγκεκριμένης νομοθεσίας αποδεικνύεται ακόμη μια φορά αντίθετο στις αρχές του φιλελευθερισμού και εν πάσει περιπτώσει προσκολλημένο σε συγκεκριμένες συντηρητικές δοξασίες.
9 σχόλια:
Και στον Λικαοπουλο γιατί δεν επιβάλλει?
Η παρατεταμένη διασπορά ψευδών ειδήσεων και δεν αποτελεί παράβαση?
Είδατε με ποιο τρόπο απάντησςε?
http://funel.blogspot.com/2006_11_12_funel_archive.html
Τουλαχιστον το fear factor ειναι ενα παιχνίδι.
Ο Λιακοπουλος τα θεωρει ολα αληθινα.
Τι θα γινει αν το παιδί μου τον ακουσει και τρελαθει φοβαται να παει τουαλέτα γιτι υπάρχουν οι υποχθονιοι και οι οι ανθρωποι με τι κεραιες.
Είσαι κατά του ποιοτικού ελέγχου της ραδιοτηλεόρασης;
Έχεις εναλλακτικά/πιο συγκεκριμένα κριτήρια για τη διενέργειά του;
Η άποψή μου επί της ουσίας είναι ότι η ανθρώπινη αξιοπρέπεια είναι μη απαλλοτριωτή ιδιότητα του ατόμου. Ο νομικός μας πολιτισμός δεν ανέχεται διαδικασίες "εκούσιας (βλ. ενθαρρυνόμενης) απαλλοτρίωσής της, σε δημόσιο τουλάχιστον επίπεδο.
Το ΕΣΡ δεν προστατεύει (μόνο) τους συμμετέχοντες, προστατεύει (κυρίως) τους τηλεθεατές. Παρά τα επιμέρους ατοπήματά του, το βρίσκω απαραίτητο ως θεσμό. Αναπόφευκτα, ο ρόλος του πολλές φορές θα φαίνεται πατερναλιστικός - όπως πχ και των δικαστηρίων. Αυτό που οφείλει να κάνει είναι πειστική νομική θεμελίωση των αποφάσεών του και όχι αναγωγή τους σε "πατροπαράδοτες" αξίες και σε μια αμφίβολη κοινωνική συναίνεση. Και η προστατευόμενη αξία του ανθρώπου είναι (και) νομική έννοια.
Και ΠΟΛΥ καλά κάνει!
Ως νομική έννοια η ανθρώπινη αξία επιδέχεται εξ ορισμού ερμηνεία.
Προσωπικά θεωρώ ότι όταν το κράτος έρχεται να πει ότι εγώ δεν ξέρω πως θα διαχειριστώ την αξιοπρέπειά μου, ενώ το ίδιο γνωρίζει καλύτερα τι πρέπει να κάνω, προσβάλλει ακριβώς την ανθρώπινη αξία μου. Δηλαδή το δικαίωμα μου να αποφασίζω αυτόνομα για τον εαυτό μου. Ειναι ιδεολογικό το θέμα. Κι αυτό φαίνεται και από τις δύο μειοψηφίες στο ΕΣΡ.
Δεν είμαι κατά του ΕΣΡ, απλώς νομίζω ότι η έμφαση πρέπει να δοθεί σε άλλες περιοχές που επιδέχονται έλεγχο και όχι σε ζητήματα "πολιτικής ορθότητας". Το Σύνταγμα στο άρθρο 15 παραείναι συντηρητικό και κλειστό στην ελευθερία της έκφρασης. Και όλα ξεκινούν από το γεγονός ότι οι συχνότητες θεωρούνται εθνικός πόρος...
Θα μπορούσε το σκεπτικό να είναι το εξής: δεν είναι παραδεκτό να τίθεται ο συμμετέχων (και να παρακολουθεί ο τηλεθεατής) σε διαδικασία "διαπραγμάτευσης" της αξιοπρέπειάς του, έναντι ανταλλαγμάτων (πχ ενός χρηματικού επάθλου). Δεν επιτρέπεται να καταστεί ανταλλάξιμο "εμπόρευμα" η προσωπική αξία. Όπως κι η ελευθερία, όπως κι η υγεία.
Νέτπεν, θα διαφωνήσουμε αυτήν την φορά. Είμαι απολύτως κατά του ποιοτικού ελέγχου της ραδιοτηλεόρασης, όπως είμαι κατά του ποιοτικού ελέγχου των εφημερίδων, των περιοδικών, των ιστολογίων κ.λπ. Αυτό το χαζοεπιχείρημα για τις συχνότητες ως δημόσιο αγαθό (γιατί όχι και οι σέρβερ ως δημόσιο αγαθό βρε αδερφέ;) ανήκει στον προηγούμενο αιώνα.
Οι τηλεθεατές ξέρουν να προστατευτούν και μόνοι τους, εφόσον είναι ενήλικοι. Ὄσο για τους συμμετέχοντες: τα έννομα αγαθά τους δεν υπάρχουν χάριν εαυτών, αλλά στον βαθμό που επιθυμούν να τα διαθέσουν οι φορείς τους. Και φυσικά και τα πάντα είναι διαθέσιμα, το πολύ πολύ ας εξαιρέσουμε την ζωή, εδώ όμως τέτοιο ζήτημα δεν τίθεται. Αυτό που λες εσύ προσβολή της αξιοπρέπειας εκείνος που συμμετέχει μπορεί να το ονομάζη διασκέδαση, κανείς δεν δικαιούται να το κρίνη ex auctoritate.
Συμφωνώ λοιπόν απόλυτα με τον e-lawyer.
Ο Κουράκης γιατί να έλειπε άραγε;
Πάντως, κάθε φράση κι επιχείρημα του ΕΣΡ, θα ταίριαζε γάντι σε όλες τις σκουπιδοεκπομπές, από την Τατιάννα μέχρι τον Θέμο Αναστασιάδη και τον Μικρούτσικο και την Πάνια, και, και, και, και....
Ξέχασες να αναφέρεις πως ταυτόχρονα το ΕΣΡ διέκοψε και το αποκρουστικό Cheaters από το ίδιο κανάλι, στην ίδια απόφαση. Γι αυτήν την σιχαμερή εκπομπή περίσσεψε η ευαισθησία περί "ελευθερίας λόγου";
Οι συχνότητες θεωρούνται δημόσιο αγαθό και επειδή είναι (;) περιορισμένες. Το Κράτος ρυθμίζει τη διάθεσή τους και διασφαλίζει την καλύτερη κατά το δυνατόν χρήση τους από όσους έτυχαν τέτοιας παραχώρησης (έναντι άλλων).
Πέραν τούτου, όμως, το "δημόσιο συμφέρον" όσον αφορά στην τηλεόραση ερείδεται, κατ' εμέ, στο γεγονός ότι η δύναμη διείσδυσης του μέσου και η ικανότητά της να διαμορφώνει προσωπικότητες, την καθιστά πεδίο διακύβευσης θεμελιωδών δικαιωμάτων των πολιτών. Παραείναι ισχυρή και δυνάμει επικίνδυνη για να αφεθεί στην τύχη της και από άποψη περιεχομένου. Όριο για την κρατική επέμβαση συνιστούν η ελευθερία της έκφρασης και η ελευθερία της ενημέρωσης. Οδοδείκτη για τον προσανατολισμό της συνιστά ακριβώς η προστασία των ατομικών δικαιωμάτων, μεταξύ των οποίων η αξία του ανθρώπου.
Αυτοδιάθεση στα δικαιώματα υπάρχει, ναι. Δεν συνιστά αυτοδιάθεση, όμως, αλλά ένα είδος αθέμιτης "πρόκλησης για διάθεση" (κατά το πρόκληση σε εκτέλεση κακουργήματος) η εκμετάλλευση από μέρους των καναλιών της ροπής ατόμων σε εφήμερες ανταμοιβές (χρήμα, δώρα, προβολή), υπό την επιρροή της οποίας (ροπής) δέχονται να απαλλοτριώσουν δομικές τους συνιστώσες, ως προσωπικοτήτων (την αξιοπρέπεια ή την ελευθερία τους). Όπως το Δίκαιο δεν ανέχεται την εκμετάλλευση της "κουφότητας", της "απειρίας" ή της "ανάγκης" κάποιου στις συναλλαγές, έτσι δεν πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να ανέχεται την εκμετάλλευση τής ως άνω (τεχνητά διαμορφωμένης) ροπής.
Τέλος, όσο κι αν ο ενήλικος τηλεθεατής νομίζει πως έχει αντιστάσεις σε τέτοια τηλεοπτικά φαινόμενα, η εύκολη εισβολή των τελευταίων στον προσωπικό του χώρο, έστω και παρεμπιπτόντως, αλλοιώνει, πιστεύω, τόσο την αισθητική του, όσο - και αυτό είναι το επικίνδυνο - την ιδέα του για τον άνθρωπο, την αξιοπρέπεια και τη σχέση της με το χρήμα ή τη δημοσιότητα.
Πάντως η συγκεκριμένη εκπομπή προβαλλόταν αργά την νύχτα και με ελάχιστη θεαματικότητα.
Μια φορά ξεκίνησα να την δω αλλά αηδίασα και άλλαξα κανάλι.
Κατά τη γνώμη μου το ΕΣΡ χάρη έκανε του Αντέννα που την έκοψε!
Δημοσίευση σχολίου