Στην εκπομπή της Έλλης Στάη, ο Δήμαρχος Αθηνών, σε ερώτηση για το τι θα έκανε αν του ζητούσαν να παντρέψει ομοφυλόφιλους, απάντησε ότι "ο Δήμαρχος δεν νομοθετεί" (δήλωση που είχε κάνει και προεκλογικά). Δεν του ζητήθηκε όμως να νομοθετήσει, γιατί, πολύ απλά, ο νόμος δεν απαγορεύει τους γάμους ανάμεσα σε άτομα του ίδιου φύλου. Συνεπώς, αν αρνηθεί να ασκήσει την αρμοδιότητά του αυτή, ο Δήμαρχος θα έχει διαπράξει παράλειψη οφειλόμενης νόμιμης ενέργειας, αφού δεν έχει διακριτική ευχέρεια, αλλά δέσμια αρμοδιότητα να τελέσει το γάμο.
Συγκεκριμένα, οι μόνες προϋποθέσεις για τα πρόσωπα των μελλόνυμφων που θέτει ο Αστικός Κώδικας είναι οι εξής:
(α) Συμφωνία των μελλονύμφων (άρθρο 1350 §1 εδ. α ΑΚ)
(β) Οι μελλόνυμφοι πρέπει να έχουν συμπληρώσει το δέκατο όγδοο έτος της ηλικίας τους (άρθρο 1350§1 εδ. γ΄ ΑΚ), ενώ για "σπουδαίο λόγο" ένα δικαστήριο μπορεί να επιτρέψει ακόμη και γάμο ανηλίκων (άρθρο 1350§1 εδ. δ΄ ΑΚ).
(γ) Οι μελλόνυμφοι δεν πρέπει να βρίσκονται σε πλήρη στερητική συμπαράσταση ή σε ψυχική διαταραχή που περιοριζει αποφασιστικά την λειτουργία της βούλησής τους , ή να τους έχει απαγορευθεί ειδικά η τέλεση γάμου λόγω μερικής στερητικής δικαστικής συμπαράστασης (άρθρο 1351 ΑΚ).
(δ) Να έχει λυθεί ή ακυρωθεί αμετάκλητα τυχόν υφιστάμενος γάμος τους με άλλα πρόσωπα (άρθρο 1354 ΑΚ).
(ε) Να μην είναι συγγενείς εξ αίματος σε ευθεία γραμμή απεριόριστα και σε πλάγια γραμμή ως και τον τέταρτο βαθμό (άρθρο 1356 ΑΚ).
(στ) Να μην έχει υιοθετηθεί ο ένας από τον άλλο (άρθρο 1360 ΑΚ).
Επομένως, από πουθενά δεν επιβάλλει ο Νόμος να υπάρχει ετερότητα φύλου.
Αυτο που απαιτείται για τον πολιτικό γάμο είναι η έκδοση άδειας του δημάρχου (άρθρο 1368 ΑΚ). Η άδεια αυτή εκδίδεται υποχρεωτικά, αφού ερευνηθεί αν συντρέχουν οι νόμιμοι όροι για το γάμο που πρόκειται να τελεσθεί και αν έγινε γνωστοποίηση (δημοσίευση αγγελίας σε μεγάλη πόλη), όπως αναφέρει το άρθρο 1370 ΑΚ. Ο ίδιος ο νόμος αναφέρει ότι αν υπάρχουν "σπουδαίοι λόγοι", η γνωστοποίηση μπορεί να παραλειφθεί.
Αν ο αρμόδιος για την έκδοση της άδειας δήμαρχος αρνείται να την χορηγήσει, αποφασίζει το μονομελές πρωτοδικείο αμετάκλητα, με απόφαση που εκδίδεται μέσα σε δέκα ημέρες απο την κατάθεση της αίτησης.
Αν ο αρμόδιος για την έκδοση της άδειας δήμαρχος αρνείται να την χορηγήσει, αποφασίζει το μονομελές πρωτοδικείο αμετάκλητα, με απόφαση που εκδίδεται μέσα σε δέκα ημέρες απο την κατάθεση της αίτησης.
Για την τέλεση γάμου προβλέπεται η δήλωση συμφωνίας ενώπιον δύο μαρτύρων, προς το δήμαρχο, που είναι υποχρεωμένος να συντάξει αμέσως σχετική πράξη (άρθρο 1367).
Συνεπώς, όχι μόνο δεν προβλέπεται ως προϋπόθεση η ετερότητα φύλου των μελλονύμφων, αλλά σε όλες τις διατάξεις καθίσταται σαφές ότι ο δήμαρχος δεν έχει "διακριτική ευχέρεια", αλλά δέσμια αρμοδιότητα να παντρέψει όσους έχουν τηρήσει όλες τις προϋποθέσεις.
Η άρνηση του δημάρχου αποτελεί δικαστικά ακυρώσιμη παράλειψη, καθώς παραβιάζει τον Αστικό Κώδικα και συνεπώς την αρχή της νομιμότητας.
Συνεπώς, δεν ζητά κανείς απο τον δήμαρχο να "νομοθετήσει", αλλά να τηρήσει τη νομοθεσία, εφόσον του υποβληθεί σχετική αίτηση από άτομα του ίδιου φύλου.
44 σχόλια:
Baroufes... I ennoia "gamos" opos xrisimopoieitai ston AK grammatika kai istorika ermineyomeni sunista sxesi metaksi andra kai gynekas. To grammatiko tis noima exei kai kanonistiko periexomeno. Eksallou an antiparabalei kapios alles diatakseis opos gia tin syggeneia akoma kai tis prosfates gia tin ypovoithisi stin anaparagogi antilambanete ta parapano.
Oi epithymetes de lege ferenda luseis den mporoun na odigoun se de lege lata diastrevlosi. Makari mia mera kai oi om. n'apoktisoun nomothetika dikeoma gamou i el.enosis alla mexri tote to isxuon dikaio den epitrepei mia tetoia pithanotita.
ps Mia analogi apopsi eixe upostirixtei apo ena graphiko dimarxo ton prasinon sti Gallia ton Noel Mamere,o opoios pantrepse duo omofilofulous, kai telika to galliko akyrotiko akyrose to gamo.
Πρώτ' απ' όλα γραμματικό επιχείρημα δεν υπάρχει. Σε όλο το κεφάλαιο του γάμου, ο Αστικός Κώδικας αναφέρεται στους μελλόνυμφους, όχι σε νύφη και γαμπρό. Για την ιστορία μάλιστα, όταν αναφέρεται σε έναν από τους δύο χρησιμοποιεί πάντα αρσενικό γένος.
Για το ιστορικό επιχείρημα: είναι αντίστοιχο με τον ισχυρισμό ότι δεν υπάρχει "κλοπή ηλεκτρικού ρεύματος", επειδή το ηλεκτρικό ρεύμα "δεν είναι ενσώματο αντικείμενο", άρα αν κάποιος κλέβει ηλεκτρικό δεν τελεί την κλοπή. Η διάταξη για την τιμωρία της κλοπής είναι παλαιότερη απο την χρήση (και δυνατότητα κλοπής) ενέργειας. Η ενέργεια προφανώς δεν είναι "πράγμα" με την απτή έννοια του όρου. Έλα όμως που παρόλη την ιστορική προέλευση της ποινικής διάταξης για την τιμωρία της κλοπής και των σχετικών ιστορικών ισχυρισμών της υπεράσπισης ήδη από τις αρχές του 20ου αιώνα τα γερμανικά δικαστήρια είπαν ότι και η ενέργεια θεωρείται "πράγμα" κατά την έννοια του ποινικού κώδικα. Το ότι ο ποινικός κώδικας δεν αναφερόταν στην περίπτωση του ηλεκτρικού δεν σημαίνει ότι έπρεπε να μείνει ατιμώρητη η κλοπή του.
Τρίτον οι διατάξεις για τη συγγένεια και την υποβοήθηση της αναπαραγωγής βρίσκονται σε άλλα κεφάλαια του αστικού κώδικα και σε κάθε περίπτωση δεν εξαιρούν από κανένα δικαίωμα τους ομοφυλόφιλους. Δεν απαγορεύεται π.χ. ο μπαμπάς σου να είναι ομοφυλόφιλος ή η παρένθετη μητέρα να είναι λεσβία. Και ούτε θα μπορούσε να απαγορεύεται. Τα ιδια ακριβώς ισχύουν και για την υιοθεσία. Από πουθενά δεν επιβάλλεται αυτός που υιοθετεί να είναι ετεροφυλόφιλος.
Άρα δεν υπάρχει καμία de lege ferenda άποψη, σε όσα αναφέρω. Όσα είπα απορρεύουν ευθέως από το ισχύον δίκαιο.
Αν έχεις εντοπίσει κάποια διάταξη του ελληνικού δικαίου που να απαγορεύει σε άτομα του ίδιου φύλου τον γάμο, παρακαλώ να την θέσεις υπόψη μου.
Διαφορετικά, οι μπαρούφες είναι όλες δικές σου.
Πολύ καλό άρθρο. :) Τελικά η ελληνική νομοθεσία είναι πιο προοδευτική από ότι περίμενα. :)
Και μιας και αναφέρθηκε η ιστορία:
Η έννοια γάμος δημιουργήθηκε στον 12ο αιώμα μ.Χ. με απόφαση του Πάπα (και την πήραν και οι Βυζαντινοι αργότερα).
Έως τότε απλά χρειαζόταν μια δήλωση στις πολιτικές αρχές. Και η αναγκαιότητα να είναι ετερόφυλοι δεν υπήρχε. Αυτό έγινε όταν ανέλαβε η Εκκλησία να κάνει τους γάμους. (Για οικονομικούς λόγους φυσικά).
Πολύ ενδιαφέρον θέμα. Το είχα ακούσει και γω κάποια στιγμή αυτό, αλλά δεν είχα τόσο έγκυρη πηγή. Νομίζω ότι είχε να κάνει όμως με την Ευρωπαϊκή νομοθεσία. Ότι αφού επιτρέπεται σε κάποιες χώρες, θα έπρεπε να υπάρχει αντίστοιχα και εδώ. (?)
Όπως και να χει, αυτό που δεν καταλαβαίνω όμως είναι γιατί ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΙΣ δεν είχε μέχρι τώρα το ..θάρρος να προκαλέσει το δήμαρχο, τη κοινωνία, τον αστικό κώδικα, και να πάει να ζητήσει να παντρευτεί? Τόσοι "ακτιβιστές" υπάρχουν.
Φοβάμαι ότι, όσο συμπαθές κι αν είναι το συμπέρασμα, πράγματι η θεώρησή σου βασίζεται σε μια γραμματική ερμηνεία του νόμου και μόνο. Επισημαίνω όμως ότι η γραμματική είναι η πιο ασθενής από τις μεθόδους ερμηνείας του δικαίου (από κάποιους δεν θεωρείται καν μέθοδος ερμηνείας) και υποχωρεί μπρος στην ιστορική (το ιστορικό context τής διάταξης και η διαχρονική εξέλιξή του) και στην τελολογική (σκοπός του νόμου) ερμηνεία. Αναντίρρητα ο νομοθέτης εννοούσε "άντρα" και "γυναίκα". Η παράλειψη αναφοράς τής διαφοράς φύλου δεν είχε κανονιστικό περιεχόμενο αφού τη θεωρούσε αυτονόητη (πιστεύεις κάτι διαφορετικό;).
Άρα η θέση αυτή είναι ένα πυροτέχνημα και δεν θα στεκόταν δικαστικά/νομικά.
Θα προτιμούσα να αιτηθεί πράγματι ένα ομοφυλόφιλο ζευγάρι να τους παντρέψει ο δήμαρχος, να αρνηθεί φυσικά αυτός και να προσβληθεί η άρνησή του για αντίθεση στο δικαίωμα ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας, στην προστατευόμενη αξιοπρέπεια του ατόμου και σε συναφείς διατάξεις του διεθνούς δικαίου. Εκεί ναι, υπάρχει πεδίο δόξης για έναν τολμηρό δικαστή. Αν ο τελευταίος έλεγε απλώς ότι ο νόμος δεν διακρίνει φύλα, άρα δεν απαγορεύει τη σύναψη γάμου ομόφυλων, θα γελούσαν και οι νομικές πέτρες! Θα επρόκειτο εν πάση περιπτώσει για ένα ρηχό, εύθραυστο και ολίγον προσχηματικό επιχείρημα.
Δεν είναι γραμματική η ερμηνεία που κάνω.
Είναι μια ερμηνεία θεμελιωμένη τόσο στο γράμμα του νόμου όσο και σε μία απόλυτα σύμφωνη με τα ατομικά δικαιώματα και κυρίως την αρχή της ισότητας προσέγγιση.
Όπως ξέρεις, ότι δεν απαγορεύεται επιτρέπεται. Αυτή είναι βασική αρχή του κράτους δικαίου σε μια δυτικού τύπου δημοκρατία, αντίθετα με τις σοβιετικές όπου ότι δεν επιτρέπεται ρητά, απαγορεύεται.
Αυτά τα "αναντίρρητα ο νομοθέτης εννοούσε" έχουν τελειώσει εδώ και χρόνια.
Και επειδή μίλησες για "πυροτέχνημα", χωρίς βέβαια κανένα κανονιστικό επιχείρημα, κατά την προσφιλή σου συνήθεια όταν συμμετέχεις σε ένα διάλογο μαζί μου, να υπενθυμίσω και μια άλλη αντίστοιχη περίπτωση.
Το άρθρο 15 του Σ.1975/1986 έλεγε ότι το κράτος έχει άμεσο έλεγχο του κράτους στη ραδιοτηλεόραση. Αυτό επί δεκαετίες ερμηνευόταν από τους συνταγματολόγους ως "άρα η ρ/τ στην Ελλάδα είναι μόνο δημόσια, άρα δεν επιτρέπεται ιδιωτική τηλεόραση". Μετά την ιδιωτική ραδιοφωνία-τηλεόραση του 1989, οι ίδιοι συνταγματολόγοι βγήκαν και έλεγαν, όχι "άμεσος έλεγχος κράτους" δεν σημαίνει ότι απαγορεύεται η ιδιωτική τηλεόραση. "Μεταβολή του νοήματος του Συντάγματος", είπαν τότε. Και ο άμεσος έλεγχος ασκείται μέσω του ΕΣΡ (ελεγκτική και όχι παροχική εποπτεία), το οποίο μετά κατοχυρώθηκε και συνταγματικά ('01) για να μην υπάρχουν αγκυλώσεις του στυλ "αναντίρρητα ο νομοθέτης ήθελε".
Δεν έχει σημασία τι "ήθελε" ο νομοθέτης του 1946, σημασία έχει τι ψήφισε ως νομικό κείμενο και πως θα εφαρμοστεί σήμερα, στο context των διεθνών δεσμεύσεων της χώρας και μετά από 50 τόσα χρόνια νομολογίας επί ατομικών δικαιωμάτων.
Λοιπόν, εδώ έχουμε έναν αστικό κώδικα σαφή, ο οποίος πρέπει να εφαρμοστεί από έναν δήμαρχο, ο οποίος δεν χρειάζεται να νομοθετήσει, επαναλαμβάνω. Δεν είναι τόλμη, είναι νόμιμη άσκηση των καθηκόντων του. Αν δεν το κάνει και τον πας στον Συνήγορο του Πολίτη, ο Συνήγορος θα διαγνώσει "κακοδιοίκηση", δηλ. παράβαση της αρχής της νομιμότητας.
Και επειδή αναφέρθηκες σε διεθνείς διατάξεις, να επισημάνω ότι αν εννοείς την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, στο άρθρο 12 πράγματι αναφέρεται σε άντρα και γυναίκα. Εκεί δηλαδή ειναι προϋπόθεση. Στον Αστικό Κώδικα, όμως, όχι (argumentum a contrario).
Και πάλι όμως, το ότι από το άρθρο 12 της ΕΣΔΑ προστατεύεται ο γάμος ετεροφυλόφιλων, δεν σημαίνει ότι η Σύμβαση απαγορεύει τον γάμο ομοφυλόφιλων.
Idou loipon pedio doksis lampron synadelfe...Eime sigouros oti kanena dikastirio de tha diafonouse me tin ermineia sou. An de erthei kanena zeugos omofylofilon sto grafeio mou, ego tha tous systiso anepifulakta na proxorisoun giati sto telos tha dikaiothoun kai tha exoun aksiosi ikanopoiisis ithikis vlavis gia prosvoli tis prosopikotitas.
1)gia tin grammatiki ermineia kai to kanonistiko noima ton lekseon vl. poli analytika tin ermineia kai methodologia dikeou tou Papanikolaou
2)H telologiki ermineia den mporei edo apo mono tis na themeliosei oti o gamos perilambanei kai ta omofula zeygaria. O synduasmos grammatikou, istorikou kai systimatikou epixeirimatos yperterei.
3)H systimatiki ermineia tou ellinikou idiotikou dikeou deixnei oti i ennomi mas taksi antilambanete to gamo os symbasi metaksy andra kai gynekas.
ps 1 me sygxoreis gia to xaraktirismo "mparoufes" o opoios itan aprepis kai astoxos
ps 2 molis vro xrono, yposxome na epaneltho analytikotera. Kali synexeia sto blog
αγαπητέ e-lawyer,
η γραμματική ερμηνεία, όπως έχει επισημανθεί ήδη στα σχόλια είναι και η πλέον αδύναμη και η πλέον αντιδημοκρατική μέθοδος ερμηνείας του δικαίου, ωστόσο δεν θα ασχοληθώ με το αν καλώς η κακώς, σωφρόνως η μη, ερμηνεύετε ούτως το θέμα αλλά με τό στοιχειώδες:
της αρχής της ακυρότητας της δηλώσεως βουλήσεως όταν τούτη έρχεται σε αντίθεση με το (ασφαλώς ρευστό και επικίνδυνο στην γενικότητά του και ναι πολυκατακριθέν και απο μενα νά ειστε βέβαιος ισχύον όμως πάραυτα τυπικώς και ουσιαστικώς) κριτήριο των χρηστών ηθών, το οποίο δεν είναι άλλο από το περί ηθικής συναίσθημα του κατά γενική αντίληψη χρηστού, έμφρονα και υγιώς σκεπτόμενου κοινωνικού ανθρώπου το οποίο και για την δήλωση βουλήσεως συζυγίας λαμβάνεται υπόψη.
Το μέτρο της αναγνώρισης του είδους τής αντίληψης του μέσου κοινωνικού ανθρώπου αφ ενός και τό ποιός ακριβώς είναι ο μέσος άνθρωπος ώς και το υγιές κλπ της σκέψης του αφ' ετέρου είναι ζήτημα μελέτης και συζήτησης πού άπτεται μάλλον της φιλοσοφίας του δικαίου.
Ασχετα λοιπον απο την προσωπική μου άποψη ως προς το θέμα καθαυτό (του γάμου αυτου καθαυτου δηλ. πρωτίστως, και εν συνεχεία του φύλου τών ατόμων που προσχωρούν στον συγκεκριμένο κοινωνικό θεσμό ) θεωρώ ότι ή άποψη σας δεν έχει πολύ γερή νομική βάση
Ωστόσο, δέν έχετε παρά να πείσετε με τον νομικό σας ενθουσιασμό , τινές νά αχθούν στην δικαστική οδό του 1368 ΑΚ μεταθέτοντας το ζήτημα στην νομολογία και την ανθρωπίνως πιθανή απογοήτευση των πελατών σας στον ψυχαναλυτή τους ίσως.
Πάρα πολύ ωραία. Δεν μένει λοιπόν παρά να γίνει μία δοκιμή. Δύο ανύπαντροι δικηγόροι (ή δικηγορίνες) θα μπορούσαν να το αποτολμήσουν, δεν είναι καν ανάγκη να είναι ομοφυλόφιλοι. Και φαντάζομαι πως θα είναι καλή κίνηση καριέρας και για τους δύο, λόγω της δημοσιότητας που αναμφίβολα θα επακολουθήσει.
Advocatus Candiae και Κώστα Μπουκουβάλα, η λύση σε όλα τα προβλήματά σας ξεκινάει από εδώ:
http://diagoras.wordpress.com/writing_disorders/
* Δεν είναι γραμματική ερμηνεία αυτό που κάνεις ΤΩΡΑ. Αυτό που έκανες στο post ΕΙΝΑΙ γραμματική ερμηνεία. Άντλησες ένα επιχείρημα από τη γραμματική διατύπωση του νόμου ΚΑΙ ΜΟΝΟ.
* Το ότι οι bloggers που δεν γνωρίζουν νομικά εντυπωσιάζονται από την «αυθεντία» σου (την οποία αναγνωρίζω σε θέματα προσωπικών δεδομένων) και από τον μεστό αυτοπεποίθησης λόγο σου δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να το κάνω κι εγώ.
* Όσα παρέθεσα δεν είναι νομικά επιχειρήματα; Τι είναι; Φιλολογία;
* Ομοίως πυροτέχνημα είναι και το «κατά την προσφιλή σου συνήθεια όταν συμμετέχεις σε ένα διάλογο μαζί μου». Ας ανατρέξει όποιος θέλει στους διαλόγους μας (προσωπικά δεν με ενδιαφέρει να αποδείξω τίποτα).
* Το επιχείρημα «του νόμου μη διακρίνοντος» από μόνο του ή ως κύριο επιχείρημα δεν θα στεκόταν. Αυτή είναι η άποψή μου. Στο κάτω-κάτω θα ήθελα η σχετική διεκδίκηση να βασιστεί σε επιχειρήματα πιο ουσιαστικά από μια λεκτική ακροβασία.
* Η διαχρονική ερμηνεία της διάταξης (ερμηνεία της στο σύγχρονο context) ομοίως δεν θα απέδιδε τίποτα. Δεν υπάρχει η παραμικρή ένδειξη ότι πλέον ο νομοθέτης εννοεί ως γάμο και τον γάμο ομοφύλων. Στην περίπτωση της ραδιοτηλεόρασης υπήρξαν νεότερη θέση του κοινού έστω νομοθέτη που λειτούργησε ως παράμετρος ερμηνείας της συνταγματικής διάταξης (όχι με την τυπική έννοια, καθώς κάτι τέτοιο θα αντέστρεφε την ιεραρχία των κανόνων δικαίου, αλλά ως ιστορικοβουλητικό επιχείρημα).
* Όπως είπε και ο advocatus candiae, ιδού πεδίο δόξης λαμπρόν. Δοκίμασε με το γραμματικό επιχείρημα (διότι σ’ αυτό εξαντλείται το post σου κι αυτό χαρακτήρισα πυροτέχνημα) να δεις τι θα καταφέρεις.
* Με την αναφορά μου σε διεθνή κείμενα εννοούσα τα σχετικά με την απαγόρευση διακρίσεων και όχι τα σχετικά με τον γάμο.
Diagora grafo s' ena pc, to opoio den exei elliniko pliktrologio (Germania)...
Ε-lawyer, epeidi den vriskome stin Ellada kai den mporo na to do prosopika, nomizo oti o Papaxristou sto poli proodeytiko sygramma toy gia to oikogeneiako dikeo kanei kapoio sxolio sto sxetiko kefalaio. Mipos tha mporouses na to parathesis?
Ego pantos xoris na apokleio ti dynatotita na ypostirixthei mia teteia apopsi, ti vrisko idietera adynati ermineutika kai os ek toutou i diatyposi tou arxikou post eine perissotero dimosiografiki para nomiki. Pantos petyxe na prokalesei mia gonimi sizitisi.
Kai eine aparadekto kai tritokosmiko mia xora, i opoia aytoapokaleite sygxroni na min katoxyronei nomika ti sxesi metaksy omofylofilon. Alla fysika pou na tolmisei i nd, otan telei ypo to fovo tis apoleias ton psifon ton orthodokson Taliban....?
> Diagora grafo s' ena pc,
> to opoio den exei elliniko
> pliktrologio (Germania)...
Μπορείς σε παρακαλώ να επικοινωνήσεις μαζί μου μέσω email; συλλέγω πληροφορίες σχετικά με τις περιστάσεις υπό τις οποίες γράφονται τα greeklish, και θα ήθελα να σου κάνω κάποιες ερωτήσεις. diagoras.milios παπάκι gmail τελεία com.
E-lawyer, τὸ ἄρθρο σου εἶναι ὑπέροχο καὶ δίνει τὴ λογικὴ ἑρμηνεία, τουλάχιστον αὐτὴν ποὺ φαίνεται λογικὴ σ᾿ ἕναν μὴ νομικὸ (γιὰ νὰ μὴν μὲ φᾶνε οἱ δικηγόροι!)
Ἔλαβα τὴν πρωτοβουλία νὰ τὸ ἀντιγράψω, ἀμετάβλητο καὶ μὲ σύνδεσμο στὸ ἱστολόγιό σου, στὸ GayWorld.gr (http://forum.gayworld.gr/index.php?topic=166.msg6204#msg6204). Μήπως σὲ ἐνοχλεῖ; ἂν ναί, θὰ τὸ διαγράψω ἀμέσως.
Σωστά όλα όσα λες αλλά προφανώς όσοι είχαν νομοθετήσει τότε δεν είχαν προβλέψει τα σημερινά σημεία των καιρών
Προφανώς οποιοσδήποτε σκεφτεί να προσφύγει σε διοικητικό δικαστήριο κατά μιας τέτοιας άρνησης Δημάρχου επικαλούμενος παράλειψη νόμιμης ενέργειας δε θα έχει καμία τύχη! Κι αυτό γιατί η ερμηνεία αυτή θα απορριφθεί ως αντίθετη στη δημόσια τάξη και στα χρηστά ήθη.. Αυτή είναι η πάγια θέση θεωρίας και νομολογίας μέχρι σήμερα...
Den einai antitheto sta xrista ithi apo ti stigmi poy yparxei nomothesia gia tin katargisi twn diakrisewn me kritirio ton sexualiko prosanatolismo.
O nomothetis den to skeftike, alla den skeftike kai na to apagoreysei. Kai den milame gia ton nomotheti toy 1946, afoy tropopoiseis ston astiko kwdika ginontai akoma kai simera , blepe logoys diazigioy. An o nomothetis ithele na thesei ws proipothesi tin diafora filwn, tha to eixe pei rita.Opws kai me oles tis alles proipotheseis.
Aytos poy anaferetai se antitheti nomologia parakalw na tin proskomisei. Pote aperripsan aitisi akirwsis kata arnisis dimarxoy na ekdwsei adeia gia gay gamo kai den to mathame;;;
tha epanelthw, eimai sto louxemboyrgo gia mia ypothesi sto dikastirio twn eyrwpaikwn koinotitwn.
η ετερότητα του φύλου είναι ουσιαστική προϋπόθεση για την τέλεση γάμου...
αυτό θυμάμαι από το οικογενειακό δίκαιο...θ ανατρέξω στις σημειώσεις μου για τα περαιτέρω...
Δεν αναφέρεται στο νόμο ως προϋπόθεση. Αυτο που μας έλεγαν κάποιοι καθηγητές στο οικογενειακό είναι ότι ο γάμος ανάμεσα σε άτομα του ίδιου φύλου αντίκειται στα χρηστά ήθη.
Όμως, το άρθρο 25§1 του Συντάγματος αναφέρει ότι οι περιορισμοί των ατομικών δικαιωμάτων επιβάλλονται από το Σύνταγμα ή απο το νόμο και σέβονται την αρχή της αναλογικότητας.
Από τη στιγμή που η νομοθεσία που απαγορεύει τις διακρίσεις περιλαμβάνει και ως απαγορευμένο κριτήριο διάκρισης τον σεξουαλικό προσανατολισμό, τέτοιοι περιορισμοί δεν επιτρέπονται.
Συνεπώς, μόνο οι 6 προϋποθέσεις που προβλέπονται από τον Αστικό Κώδικα απαιτείται να συντρέχουν.
Διέγραψα δύο σχόλια γιατί είχαν ρατσιστικό περιεχόμενο.
Ως συμπέρασμα από τα παραπάνω:
1. Ορισμένοι έχουν πρόβλημα με εμένα και όχι με αυτά που λέω. Εξού και οι υποδείξεις για "πεδίο δόξης λαμπρό", τα σχόλια για "νομικό ενθουσιασμό" καθώς και οι υποδείξεις για το τι να συμβουλεύσω πελάτες μου. Εδώ βέβαια από την αρχή έχω δηλώσει ότι δεν συμμετέχω ως δικηγόρος αλλά ως νομικός. Να υπενθυμίσω ότι στο μεσαίωνα ένας ήταν αυτός που έλεγε ότι η γη κινείται και οι άλλοι παραλίγο να τον κάψουν.
2. Ορισμένοι αρνούνται να διαβάσουν τι λέει ο Αστικός Κώδικας και το Σύνταγμα. Υποστηρίζουν ότι κάνω γραμματική ερμηνεία, ενώ το ίδιο το Σύνταγμα λέει ότι οι περιορισμοί των ατομικών δικαιωμάτων πρέπει να προβλέπονται από το Σύνταγμα ή από το νόμο και να σέβονται την αρχή της αναλογικότητας. Εδώ δεν προβλέπεται περιορισμός από το νόμο ή το Σύνταγμα και δεν βλέπω να υπάρχει πρόβλημα με την αρχή της αναλογικότητας. Άλλωστε κανείς δεν αναφέρθηκε σε αυτό το θέμα, εκτός από εμένα. Ορισμένοι προσπαθούν να εντοπίσουν απαγορευτικά επιχειρήματα με ερμηνευτικές μεθόδους, ενώ ο νόμος και το Σύνταγμα είναι σαφή.
3. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι υπερέχει η συστηματική και ιστορική ερμηνεία. Το επιχείρημα της συστηματικής ερμηνείας δεν βοηθάει, γιατί πουθενά δεν αποκλείονται δικαιώματα ομοφιλόφυλων από άλλα κεφάλαια του οικογενειακού δικαίου. Ο σεξουαλικός προσανατολισμος δεν είναι απαγορευτικός ούτε για υιοθεσία, ούτε για τεκνοποιϊα. Το επιχείρημα της "ιστορικής" ερμηνείας, θα ήταν συζητήσιμο εφόσον θα υπήρχε έστω ένα νομολογιακό προηγούμενο ή κάποια αναφορά σχετική στην εισηγητική έκθεση του αστικού κώδικα. Το ότι ο ιστορικός νομοθέτης του 1946, του 1983 κλπ έως το 2006 που γίνονται επεμβάσεις στον ΑΚ ήθελε να απαγορεύσει γάμους ομοφυλόφιλων δεν προκύπτει από πουθενά. Το ότι δεν είχε τεθεί το θέμα το 1946 δεν ειναι επιχείρημα. Ούτε το Σύνταγμα του 1975 ίσχυε τότε. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Αστικός Κώδικας θα εφαρμόζεται/ερμηνεύεται σύμφωνα με το Σύνταγμα του 1927, όπως θα επέβαλε με το ίδιο σκεπτικό η "ιστορική ερμηνεία".
4. Δεν κάνω τελολογική ερμηνεία. Αναφέρω τι λέει ο ΑΚ και το Σύνταγμα, όχι τι "ήθελε ο νομοθέτης" ή τι θα ήθελα εγώ.Η φράση ότι ένας συνδυασμός "ιστορικής-συστηματικής" ερμηνειας υπερέχει της τελολογικής ερμηνείας δεν συνοδεύεται από κάποια ειδικότερη υποστήριξη κανονιστικής ισχύος. Είναι εντελώς αναιτιολόγητη και μου θυμίζει τελικά τελολογική ερμηνεία από την ανάποδη, δηλ. πως ΔΕΝ θέλει ο συντάκτης να ερμηνευθεί ο νόμος.
5. Το ότι αντίκειται στη "δημόσια τάξη και τα χρηστά ήθη" είναι επίσης ένα αναιτιολόγητο επιχείρημα που επίσης δεν ευσταθεί. Υπάρχει ήδη νομοθεσία ελληνική και κοινοτική όπου επεκτείνει την απαγόρευση διακρίσεων και ως προς το σεξουαλικό προσανατολισμό. Άρα, η ίδια η δημόσια τάξη επιβάλλει να μην γίνονται διακρίσεις ανάμεσα σε ετερόφυλα και ομόφυλα ζευγάρια. Άλλωστε και ο "υγειώς σκεπτόμενος μέσος κοινωνικός άνθρωπος" δεν μπορεί παρά να συμφωνεί στο ότι δεν είναι θεμιτή μια δυσμενής διάκριση λόγω του σεξουαλικού προσανατολισμού που έχει αποτέλεσμα να αποκλείεται κάποιος από την ενάσκηση συνταγματικού δικαιώματος.
6. Το ότι η διαχρονική ερμηνεία της διάταξης αφορά γάμους ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες δεν συνιστά από μόνη της απαγορευτική την εφαρμογή της και για ομόφυλους μελλόνυμφους. Η ερμηνεία δεν καταργεί ούτε το νόμο ούτε το Σύνταγμα.
Συνολικά, οι ισχυρισμοί που αντικρούουν την νομική βάση που αναφέρω δεν εισάγουν κανονιστικά επιχειρήματα που να εκτοπιζουν κυριαρχικά το γεγονός ότι δεν απαγορεύεται ο γάμος ομοφιλόφυλων από το ελληνικό δίκαιο. Ο δήμαρχος δεν χρειάζεται να νομοθετήσει, αλλά να εφαρμόσει το νόμο αν του ζητηθεί.
Εξαιρετικά ενδιαφέρον το post και η "ανα/αποκάλυψη" της προοδευτικής ελληνικής νομοθεσίας (αν και εικάζω ότι σε αβλεψία οφείλεται).
Είναι λίγο άσχετο αλλά επίτρεψε μου να εκφράσω μία απορία σχετικά με τη "νομιμοποίηση" του γάμου σχετικά με την πολιτεία.
Η πολιτεία που υποκύπτοντας στις πιέσεις του θρησκευτικού κατεστημένου δεν νομοθέτησε τον πολιτικό γάμο ως υποχρεωτικό (σε ότι την αφορά) και συνεχίζει να θεωρεί "ισόκυρο" τον θρησκευτικό, ενημερώνεται αυτόματα για την τέλεση ενός θρησκευτικού γάμου (σαν να είναι οι εκκλησιαστικές υπηρεσίες παραρτήματα της δημόσιας διοίκησης);
Πιο συγκεκριμένα: Εάν κάποιοι θέλουν να παραμείνουν άγαμοι για την πολιτεία (π.χ. φορολογικοί λόγοι, συνέχιση συνταξιοδότησης ορφανής κ.α.) μπορούν να τελέσουν θρησκευτικό γάμο (για κοινωνικούς ή θρησκευτικούς λόγους) χωρίς να το δηλώσουν στις αρχές της πολιτείας; Είναι νόμιμοι ή αντιμετωπίζουν συνέπειες;
Αν μπορεί να συμβεί αυτό θα είναι μία έμπρακτη απόδειξη διαχωρισμού κράτους-εκκλησίας (μιλάμε ότι είμαστε πολύ μπροστά...)
Η ιερολογία στον θρησκευτικό γάμο είναι μέρος του τύπου που επιβάλει ο νόμος και προϋποθέτει την έκδοση άδειας γάμου. Επομένως, δεν μπορείς να είσαι παντρεμένος μόνο εκκλησιαστικά, προϋποτίθεται και η διοικητική άδεια.
0Αγαπητέ Βασίλη,
Ας πω και εγώ τη γνώμη μου:
1)Είναι βέβαιο ότι ιστορικά ερμηνευόμενες οι διατάξεις περί γάμου δεν επιτρέπουν τη σύναψη γάμου μεταξύ ομοφυλοφίλων. Απλούστατα επειδή, όπως ήδη ειπώθηκε, ούτε ο εισηγητής του ΑΚ ούτε οι τότε βουλευτές μπορούσαν να φανταστούν γάμο μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου!
2) Συμφωνώ, καταρχήν, με τη γνώμη σου ότι η ερμηνεία μίας διάταξης θα πρέπει να γίνεται και με βάση τα ισχύοντα κατά το χρόνο της ερμηνείας. Δεν μπορούμε, λοιπόν, να αρκεστούμε στην ιστορική ερμηνεία των σχετικών διατάξεων.
3)Το κρίσιμο σημείο είναι η γνωστή επίκληση των 'χρηστών ηθών'. Όπως γνωρίζεις, ο δικαστής οφείλει, εξειδικεύοντας την αόριστη αυτή έννοια, να λαμβάνει υπόψη την άποψη του μέσου μέλους της κοινωνίας. Πιστεύεις, μήπως, ότι η η ελληνική κοινωνία είναι θετική στη σύναψη γάμου μεταξύ ομοφυλοφίλων;
4) Ακόμη, όμως, και αν ο δικαστής δεν ενεργήσει νομικώς ορθά και διαμορφώσει τη γνώμη του με βάση τις προσωπικές του απόψεις (κάτι όχι σπάνιο, δεδομένου ότι είναι δύσκολο για το δικαστή, όπως και για κάθε άνθρωπο, να ξεπεράσει την προσωπική του άποψη), πιστεύεις ότι υπάρχουν πολλοί δικαστές προοδευτικότεροι στις απόψεις τους από το μέσο Έλληνά; Ακόμη και το Συμβούλιο της Επικρατείας, που θα ήταν αρμόδιο στην περίπτωση αυτή και που ομολογουμένως είναι το προοδευτικότερο των ελληνικών δικαστηρίων, δεν είμαι σίγουρος ότι θα έκρινε υπέρ του γάμου. Το αντίθετο, μάλλον.
5) Βέβαια, το εν λόγω ζήτημα είναι θέμα ανθρώπινων δικαιωμάτων, κατ' εμέ. Πράγμα που σημαίνει ότι ορθότερο είναι να μην τεθεί καν ζήτημα του τι πιστεύει η κοινωνία. Θα ήταν ενδιαφέρον, πράγματι, να βλέπαμε μία τέτοια υπόθεση ενώπιον του ΕΔΑΔ.
6) Άν θέλεις, λοιπόν, τη γνώμη μου, δεν συμφωνώ ότι από τις διατάξεις του ΑΚ προκύπτει ότι επιτρέπεται ο γάμος μεταξύ ομοφυλοφίλων. Πολλώ δε μάλλον, αυτό δεν θα το δεχθεί ποτέ στο σύντομο μέλλον ελληνικό δικαστήριο. Είναι, όμως, απαραίτητο, κατά τη γνώμη μου, να υπάρξει σχετική νομοθετική ρύθμιση, ούτως ώστε να μην αφήνονται και αυτοί οι άνθρωποι έρμαια των διαφορετικών ερμηνειών του νόμου από τις διάφορες διοικητικές και μη αρχές.
7) Τέλος, επειδή αναφέρθηκες στην παρένθετη μητρότητα, θέμα με το οποίο έχω ασχοληθεί, θα μου επιτρέψεις να σου πω ότι ο ΑΚ δεν επιτρέπει να αποκτά τέκνο με τη διαδικασία αυτή ομοφυλόφιλο ζευγάρι. Να γιατί: α) το άρθρο 1458 εδ. α' προβλέπει ότι η κυοφορία για λογαριασμό άλλου επιτρέπεται κατόπιν δικαστικής άδειας, που παρέχεται ύστερα από αίτηση γυναίκας, εφόσον αυτή αδυνατεί να κυοφορήσει. Άρα, αποκλείεται το ζεύγος ομοφυλόφιλων ανδρών. β) το άρθρο 1456§1 εδ. β' προβλέπει ότι σε περίπτωση που η αιτούσα την παρένθετη μητρότητα είναι άγαμη (όπως θα είναι, λόγω των παραπάνω, μία λεσβία), τόσο η δική της συναίνεση όσο και αυτή του άνδρα με τον οποίο συζεί παρέχεται με συμβολαιογραφικό έγγραφο. Άρα, αποκλείεται και το ζεύγος ομοφυλόφιλων γυναικών (αφού απαιτείται ρητώς συναίνεση άνδρα συντρόφου). Μάλιστα, από τους σχετικούς θεωρητικούς προτείνεται, περίπου, ως προϋπόθεση της παροχής της δικαστικής άδειας η αίτηση εκ μέρους ετεροφυλόφιλου ζεύγους.
Αυτά τα ολίγα!
Σχεδόν στο σύνολο των κρατών παγκοσμίως (με 4-5 εξαιρέσεις) ο γάμος αναγνωρίζεται μόνο ανάμεσα σε πρόσωπα διαφορετικού φύλου.
Βέβαια τα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη έχουν δώσει το δικαίωμα και στους ομοφυλόφιλους να κατοχυρώνουν τη σχέση τους ως καταχωρημένη συμβίωση (registered partnership/ civil union).
Από τη στιγμή λοιπόν που στην Ελλάδα δεν έχουμε το θεσμό της καταχωρημένης συμβίωσης ούτε καν για τα ετερόφυλα ζευγάρια, πώς θα μπορούσε να γίνει λόγος για τα ομοφυλόφιλα;
Γιατί σε ό,τι αφορά το γάμο, είναι πραγματικά ακραίο να το επιτρέψουμε και στους ομοφυλόφιλους. Εδώ έχουμε τη χαρακτηριστικότερη εφαρμογή της ρήτρας των χρηστών ηθών.
Η ρήτρα των χρηστών ηθών, όπως εξήγησα κατ' επανάληψη δεν αποτελεί στοιχείο περιορισμού ατομικού δικαιώματος, γιατί οι περιορισμοί αυτοί συμφωνα με το άρθρο 25§1 του Συντάγματος πρέπει : (α) να προβλέπονται από το Σύνταγμα ή από το νόμο και (β) να είναι σύμφωνοι με την αρχή της αναλογικότητας. Εξάλλου, όπως είπαμε, η νομοθεσία για τον περιορισμό των αθέμιτων διακρίσεων περιλαμβάνει μνεία και ως κριτήριο διάκρισης το σεξουαλικό προσανατολισμό. Άρα ο ίδιος ο νομοθέτης έχει κρίνει ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός δεν αποτελεί νόμιμο κριτήριο περιορισμού από την ενάσκηση δικαιωμάτων, προκρίνοντας ότι τα χρηστά ήθη δεν έχουν εφαρμογή σε όλα αυτά τα θέματα. Άλλωστε, για να έρθω και στην ουσία, κανείς δεν μπορεί πλέον να υποστηρίξει πειστικά ότι η ομοφυλοφιλία ή η ετεροφυλοφιλία προσβάλλει τα χρηστά ήθη.
Για την παρένθετη μητρότητα: και ποιος απαγορεύει στην (α)γυναίκα που θα κάνει αίτηση να είναι ομοφιλόφιλη ή (β) στην παρένθετη κυοφορούσα να μ η ν έχει άντρα σύντροφο;Εγώ δεν είπα ότι ομόφυλοι συζυγοι μπορούν να αποκτήσουν παιδιά μεσω παρένθετης μητέρας, είπα ότι ο ΑΚ δεν αποκλείει κανέναν από την απόλαυση δικαιωμάτων οικογενειακού δικαίου λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού.
Τέλος, επειδή δεν φαίνεται να γίνεται αντιληπτό: ό,τι δ ε ν απαγορεύεται ρητά, κατηγορηματικά και με νόμο (όπως π.χ. ο γάμος ανάμεσα σε αδέλφια), εφόσον δεν αντίκειται σε συνταγματικές διατάξεις, ε π ι τ ρ έ π ε τ α ι. Δηλαδή δεν φαίνεται να είναι γνωστή και αντιληπτή η γενική λογική μιας φιλελεύθερης έννομης τάξης (ό,τι δεν απαγορεύεται επιτρέπεται) από μια σοβιετικού τύπου έννομη τάξη (ό,τι δεν επιτρέπεται απαγορεύεται).
Στους χρησμούς "κανένα δικαστήριο στο σύντομο μέλλον δεν..." κλπ δεν έχω επιχειρήματα, γιατί δεν έχω μαντικές ικανότητες ώστε να αποκλείσω όλα τα δικαστήρια του σύντομου μέλλοντος. Μην περιφρονείτε πάντως τα δικαστήρια και μην υποτιμάτε τόσο τους δικαστές. Πέρσι το ΕΔΔΑ είπε ότι μπορείς να παντρευτείς τον πρώην πεθερό σου, παρόλο που ο εσωτερικός αστικός κώδικας της χώρας σου το απαγορεύει. Αν ο ημεδαπός δικαστής είχε εφαρμόσει ο ίδιος άμεσα τη ΕΣΔΑ, όπως όφειλε, θα το είχε βρει και ο ίδιος. Αύριο το ΕΔΔΑ ή ένα ημεδαπό δικαστήριο μπορεί να πει ότι εφόσον η ετερότητα φύλου δεν είναι προϋπόθεση κατ' ΑΚ ή κατά το Σύνταγμα, δεν απαγορεύεται ο γάμος ομόφυλων.
mantis: κανείς δεν έχει κάνει λόγο για σύμφωνο συμβίωσης μέχρι στιγμής σε αυτό το ποστ. Είσαι ο πρώτος.
Προσωπικό πρόβλημα με άτομα που δεν γνωρίζω προσωπικά δεν έχω. Τήν νομική σας άποψη, όπως ευθαρσώς σας είπα, βρίσκω επιστημονικά έωλη. Την δε υπερενθαρρυντική πρός τρίτους δικηγορική πρακτική, ως προς το υποσχόμενο αποτελεσμα, βρίσκω μή αρκούντως ντελικάτη για την ευαισθησία του θέματος όπως επίσης ευθαρσώς σας είπα.
Συνεπώς προτιμώ να υποθέσω πώς τα περί προσωπικού προβλήματος τών διαφωνούντων με την γνωμη σας είναι μάλλον αστεϊσμός απο μερους σας.
Και εγώ θεωρώ αστεϊσμό την υπερενθαρρυντική προς τρίτους δικηγορική πρακτική που επικαλείσαι. Είδες πουθενά να παρακινώ κάποιον να κάνει κάτι; Λέω απλώς την νομική μου άποψη, η οποία στηρίζεται απολύτως στο νόμο και την οποία δεν κατάφερες να αντικρούσης επαρκώς όπως ανάλυσα παραπάνω με τις "ιστορικές" ερμηνείες κλπ.
Μήπως όμως ξεχνάς ότι ο νομοθέτης του ‘46 είχε στον νου του την ρήση του Μοδεστίνου για το γάμο…(Γάμος εστίν ανδρός και γυναικός συνάφεια και συγκλήρωσις του βίου παντός κλπ..κλπ..)
Εδώ μπορεί να "στέκει" το επιχείρημα της «ιστορικής» ερμηνείας
Για το ιστορικό επιχείρημα: είναι αντίστοιχο με τον ισχυρισμό ότι δεν υπάρχει "κλοπή ηλεκτρικού ρεύματος", επειδή το ηλεκτρικό ρεύμα "δεν είναι ενσώματο αντικείμενο", άρα αν κάποιος κλέβει ηλεκτρικό δεν τελεί την κλοπή. Η διάταξη για την τιμωρία της κλοπής είναι παλαιότερη απο την χρήση (και δυνατότητα κλοπής) ενέργειας. Η ενέργεια προφανώς δεν είναι "πράγμα" με την απτή έννοια του όρου. Έλα όμως που παρόλη την ιστορική προέλευση της ποινικής διάταξης για την τιμωρία της κλοπής και των σχετικών ιστορικών ισχυρισμών της υπεράσπισης ήδη από τις αρχές του 20ου αιώνα τα γερμανικά δικαστήρια είπαν ότι και η ενέργεια θεωρείται "πράγμα" κατά την έννοια του ποινικού κώδικα. Το ότι ο ποινικός κώδικας δεν αναφερόταν στην περίπτωση του ηλεκτρικού δεν σημαίνει ότι έπρεπε να μείνει ατιμώρητη η κλοπή του.
Τι ΜΠΑΡΟΥΦΑ ολκής ήταν αυτή;
Σαφώς κι έμειναν ατιμώρητες ΟΛΕΣ οι κλοπές ηλεκτρικής ενέργειας, αφού δεν υπήρχε νόμος να την απαγορεύει.
Εκ των υστέρων θεσπίστηκε στον ποινικό κώδικα νέο, ειδικό αδίκημα,"η αφαίρεση ηλεκτρικής ενέργειας" και μόνο από τότε έγινε ποινικά κολάσιμη η αφαίρεση ηλεκτρικής ενέργειας.
Και φυσικά, δεν είναι κλοπή, ούτε τιμωρείtαι σύμφωνα με το § 242 StGB (Diebstahl),αλλά σύμφωνα με το § 248c StGB (Entziehung elektrischer Energie).
Ενδεχομένως, κοινωνικά όμως είναι μια κατακριτέα συμπεριφορά όπως και κάθε κλοπή.
Το "μπαρούφα", το επιστρέφω και να μιλάς καλύτερα γιατι όπου έχει χρησιμοποιηθεί ο όρος, μετά από μερικά posts έχουν ζητηθεί συγγνώμες. Μην ρίχνουμε τόσο χαμηλά το επίπεδο.
Δεν προσέβαλα εσάς προσωπικά, οπότε γιατί να ζητηθεί συγγνώμη;
Είπα ότι η συγκεκριμένη άποψη είναι μπαρούφα και όντως είναι. Just stating the obvious.
Και, ίσως να είχατε πιο προσηνή σχόλια, αν απλά εκθέτατε προβληματισμούς και προσκαλούσατε σε κατάθεση απόψεων...από την στιγμή που μιλάτε με απόλυτο ύψος 150 καρδναλίων...ε, λογικό είναι να έχετε και τα αντίστοιχα σχόλια.
Χαιρετισμούς.
Μαλακίες.
Αλλά προσοχή: δεν είπα ότι είσθε μαλάκας.
Große Klappe und nix dahinter.
Αναδημοσιεύω μέρος της ανάρτησής σου, αυτό με τις προϋποθέσεις τέλεσης πολιτικού γάμου. Αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα ειδοποίησε ;-)
Καλημέρααα
Το όλο ζήτημα ήταν προφανές ότι θα κατέληγε στα δικαστήρια. Επειδή όμως τα δικά μας αυτονόητα δεν είναι αυτονόητα για όλους, επειδή οι δικαστές είναι άνθρωποι με πάθη και απόψεις, επειδή το Σύνταγμα παραμένει μια ουτοπία όσον αφορά στα ανθρ. δικ., επειδή ο διαφωτισμός -του ορθού λόγου συμπεριλαμβανομένου- δεν μπόρεσε τελικά να διαποτίσει την κοινωνική και πολιτική ζωή μας, δεν πιστεύω ότι ελληνικό δικαστήριο (ειδικά ανώτατο) θα αναγνωρίσει το δικαίωμα -ειδικά στην παρούσα συγκυρία, με τα πιο συντηρητικά στοιχεία στο σώμα να έχουν πάρει αέρα '60. Άρα το ζήτημα θα καταλήξει στην Ευρώπη. θα ήθελες να μας πεις τι θα μπορούσαμε να αναμένουμε από εκεί? Ποιο δικαστηριο θα είνα, με ποια νομικά επιχειρήματα μπορεί να σταθεί το αίτημα, αν υπάρχει σχετική νομολογία κλπ. Ευχαριστώ
γιατι αν μάλιστα δε δικαιωθεί το αίτημα των ομοφυλοφίλων, θα υπάρχει πλέον και αρνητικό προηγούμενο -και είναι ένα ζήτημα που σχετίζεται με τον "δικαστικό ακτιβισμό".
Επειδή είδα φωτογραφία του ..Καρπαθίου, που λέγεται ότι είναι ψυχίατρος και θεωρεί αρρώστια την ομοφυλοφυλία, τον παρακαλώ πολύ να ανοίξει το παγκοσμίως αποδεκτό διαγνωστικό εγχειρίδιο DSM-IV (βλ. παρακάτω) και να μας πει σε ποιά σελίδα η ομοφυλοφυλία χαρακτηρίζεται ως αρρώστια ή διαταραχή. Αυτό που θα διαβάσει... δεν θα του αρέσει.
..............
Εκτός αν έχει ο ίδιος κάποιο διαγνωστικό εγχειρίδιο του ... Μωϋσή!
Homosexuality and DSM-IV (=Διεθνώς αποδεκτό διαγνωστικό εγχειρίδιο)
Q. Do you have any information on how homosexuality was eliminated from the DSM-IV vs DSM-III? Is there an established revision procedure whereby disorders are either included or excluded in new editions? If so, is there a way to determine whether that procedure was followed in the revision work that excluded homosexuality in the current fourth edition?
A. The issue of whether homosexuality is a disease has been one of the more controversial matters that has faced the framers of the various DSMs over the last few decades. The very first edition of the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-I) classified homosexuality as a sexual deviation, as did DSM-II in 1968. However, in December of 1973, the DSM-II was modified by the Board of Trustees of the American Psychiatric Association (APA), who voted to eliminate the general category of homosexuality, and replace it with sexual orientation disturbance.
As Dr. Jon Meyer notes (see Comprehensive Textbook of Psychiatry, 4th ed., eds. Kaplan & Sadock), "...this change reflected the point of view that homosexuality was to be considered a mental disorder only if it was subjectively disturbing to the individual. The decision of the APA Board...took place in the context of new sociological data, biological inferences, and de-emphasis of psychoanalytic observations. It also took place in an atmosphere of confrontation. Beginning in 1970, various gay activist groups demonstrated....at APA meetings. At issue was the conceptualization of homosexuality as an illness..."
The DSM-III committee and subcommittee charged with drafting the new manual (1976-78) settled on the diagnosis of ego-dystonic homosexuality, which, according to Meyer, "...represented a compromise between those individuals whose clinical experience, interpretation of the data, and, perhaps, biases, led them to the conviction that homosexuality was a normal variant of sexual expression..." By the time DSM-III-R (revised version of DSM-III) came out in 1987, the tide had shifted again. The category of ego-dystonic homosexuality was eliminated. As DSM-III-R itself stated, "...the diagnosis...has rarely been used clinically, and there have been only a few articles in the scientific literature that use the concept..."
However, one could use the category of sexual disorder not otherwise specified to include cases that previously would have been called ego-dystonic homosexuality. Our present DSM-IV does not include homosexuality per se as a disorder, but still permits the diagnosis of "Sexual Disorder Not Otherwise Specified" for someone with "...persistent and marked distress about sexual orientation".
For details on how the DSM-IV committees made their decisions, I suggest you get hold of a copy of the actual manual, and read the detailed description on p. xx in the introduction. I think it's fair to say that DSM-IV was more reliant on empirical data, and less on political considerations, than were some earlier DSMs. You may also want to see the article by Bayer & Spitzer in which edited correspondence by the DSM-III framers is presented on the issue of homosexuality (J Hist Behav Sci 18:32, 1982).
Other Resources:
• More Sexual Issues Information
May 2001 (Πηγή: http://www.healthieryou.com/mhexpert/exp1052101c.html )
οι νομοι υπαρχουν για να ρυθμιζουν τη συμβιωση των ανθρωπων.η συμβιωση ετεροφυλοφιλων και ομοφυλοφιλων τελει σε αρμονια προς το παρον!ολοι απολαμβανουν πληρη προστασια των δικαιωματων τους!και οι μεν και οι δε,τοσο ατομικα οσο και κοινωνικα!κανεις δεν τους διακρινει γι αυτο!οσο για τη ρυθμιση του γαμου,ο γαμος ειναι ενα εθιμο που βασιζεται στην εκ φυσεως συζευξη αντρος και γυναικως για τη διαωνιση του ειδους,η παγκοσμια εκταση του αναγκαζει τις εννομες ταξεις,αρα και τις κοινωνιες,να σπευδουν να τον ρυθμιζουν ωστε να ζουν αρμονικα οι ανθρωποι!η συμβιωση-γαμος ομοφιλοφιλων δεν χρειαζεται καμια νομοθετικη ρυθμιση γιατι πολυ απλα δεν υπαρχει αναγκη να νυμφευονται ομοφιλοφυλα ζευγαρια.δεν αποτελει δικαιωμα ο γαμος,ουτε η υιοθεσια!μην τα ισοπεδωνουμε ολα!αποτελουν παγιωμενες πρακτικες συνηθειες των ανθρωπων που εχουν αναγκη απο νομικη ρυθμιση,λογω της εκτασεως και της σοβαροτητας τοσο των παραγωγικων αιτιων οσο και των συνεπειων τους στη ζωη των ανθρωπων!!!
Προφανώς μιλάς θεωρητικά και αγνοείς τους αποκλεισμούς που συνεπάγεται η μη αναγνώριση γάμου. Είναι ανθρώπινο δικαίωμα να επιλέγεις όλα τα κριτήρια συμβίωσης μέχρι και την επικήδεια τελετή του συντρόφου σου χωρίς να μπορεί να σε αποκλείσει μια οικογένεια που τον είχε απο πάντοτε ξεγραμμένο λόγω της σεξουαλικότητάς του. Ξέρεις πόσες τέτοιες δραματικές ιστορίες αντιμετωπίζουμε καθημερινά πλέον εμείς οι νομικοί, παλεύοντας να καλύψουμε την αδικία σε ένα πεδίο που ο νομοθέτης ακόμα κωφεύει. Ανοίξτε τα μάτια σας, αυτά μπορούννα συμβούν δίπλα σας ή μέσα στο σπίτι σας. Ήδη σε δέκα χώρες έχει αναγνωριστεί θεσμικά ο γάμος ομοφύλων και σε πολύ περισσότερες το σύμφωνο συμβίωσης.
Δημοσίευση σχολίου