Δεν θεωρώ ότι η δημοσιοποίηση των "πόθεν έσχες" μπορεί να λύσει προβλήματα. Αντιθέτως, πολλές φορές μπορεί να αποπροσανατολίσει την δημόσια συζήτηση, δαιμονοποιώντας τον πλούτο και εισάγοντας διακρίσεις που δεν έχουν καμία σχέση με την ίδια την επάρκεια ενός πολιτικού προσώπου. Ωστόσο, οι νόμοι που διέπουν την διαφάνεια των οικονομικών των πολιτικών προσώπων αφορούν την ίδια την αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος. Αν οι ίδιοι οι πολιτικοί δεν ανταποκρίνονται στις ρυθμίσεις που θεσπίζουν, απονομιμοποιούν τις ίδιες τους τις αποφάσεις.
Υπάρχει λοιπόν αρκετή ουσία στην συμβολική υποχρέωση της δημοσιοποίησης των δηλώσεων "πόθεν έσχες". Ιδίως στην πολύπαθη τοπική αυτοδιοίκηση, που τόσο πολύ έχει συκοφαντηθεί - κάποτε άδικα και ατεκμηρίωτα - τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει σημαντικά βήματα ενίσχυσης της διαφάνειας. Ένα από αυτά είναι η υποχρέωση των αιρετών να αναρτούν τις δηλώσεις περιουσιακής κατάστασης στις ιστοσελίδες των Δήμων τους. Μια υποχρέωση που έχει εκπληρωθεί στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων μεν, αλλά οι πολίτες δεν διαθέτουν μια ενιαία πρόσβαση στην συγκεκριμένη πληροφορία από ένα σημείο (σε αντίθεση λ.χ. με τις διοικητικές πράξεις για τις οποίες υπάρχει η Δι@ύγεια).
Η πρόσβαση από ένα σημείο, με μηχανή αναζήτησης υλοποιήθηκε από το ελληνικό παράρτημα της μη κυβερνητικής οργάνωσης "Διεθνής Διαφάνεια", η οποία δημιούργησε την ιστοσελίδα "Διαφανής Τοπική Αυτοδιοίκηση" που περιέχει τα "πόθεν έσχες" δημάρχων και αντιδημάρχων των 100 μεγαλύτερων Δήμων. Αρχικά ακούγεται απλώς ως μια συλλογή πληροφοριών που καθένας μπορεί να εντοπίσει με το Google. Η πρόσθετη αξία της ιστοσελίδας είναι ότι οι δηλώσεις έχουν καθαρογραφεί (συχνά είναι σκαναρισμένα χειρόγραφα) και στις περιπτώσεις που δεν εντοπίστηκαν, υπάρχει σχετική ένδειξη. Η Διεθνής Διαφάνεια αξιοποίησε τις ρυθμίσεις του ν.3448/2006 για την "περαιτέρω χρήση πληροφοριών του δημόσιου τομέα" σε συνδυασμό με τις διατάξεις του ν.2472/1997 για την "προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας προσωπικών δεδομένων" και αφού ενημέρωσε ατομικά κάθε ενδιαφερόμενο, δίνοντάς του ανά πάσα στιγμή το δικαίωμα υποβολής γραπτής αντίρρησης, ετοίμασε την εν λόγω βάση δεδομένων. Σε ένα τρίτο επίπεδο λοιπόν, η πρόσθετη αξία της βάσης δεδομένων είναι οι περιπτώσεις των αιρετών που ενώ έχουν αναρτήσει στις ιστοσελίδες των Δήμων τις δηλώσεις των περιουσιακών καταστάσεών τους, υπέβαλαν ρητή αντίρρηση για την ένταξή τους στην βάση δεδομένων της Διεθνούς Διαφάνειας.
Aυτή η πρωτοβουλία δεν θα μπορούσε να υλοποιηθεί από ιδιωτικό φορέα (δηλ. από κάθε πολίτη ή σωματείο ή εταιρία) για τα "πόθεν έσχες" των βουλευτών. Εκεί το ρυθμιστικό πλαίσιο είναι πιο αυστηρό, παρέχοντας αυξημένη προστασία στα προσωπικά δεδομένα των βουλευτών. Κι εκεί κάπου βρίσκεται η μεγάλη αντίφαση: τα μέλη του νομοθετικού σώματος απολαμβάνουν μεγαλύτερης προστασίας της ιδιωτικότητάς τους από τους τοπικούς άρχοντες. Ενώ για λόγους ίσης μεταχείρισης θα μπορούσε να ισχύσει ακόμη και το ακριβώς αντίστροφο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου