Στο σχέδιο νόμου "Νόμος περί ναρκωτικών και άλλες διατάξεις" που έχει κατατεθεί στη Βουλή υπάρχει το προτεινόμενο άρθρο 97, κατά το οποίο τροποποιείται ο Ν.1178/1981 περί της αστικής ευθύνης του Τύπου. Στην ουσία προτείνεται η κατάργηση των νομικά προβλεπόμενων ελάχιστων ποσών αποζημιώσεων (30.000 ευρώ για εφημερίδες Αθήνας - Θεσ/νίκης, 6.000 ευρώ για άλλες εφημερίδες και περιοδικά)
Κατά την διατύπωση της προτεινόμενης διάταξης:
"Η κατά το άρθρο 932 του Αστικού Κώδικα χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης του αδικηθέντος από τις προβλεπόμενες στην προηγούμενη παράγραφο πράξεις ορίζεται, εφόσον αυτές τελέστηκαν δια του τύπου, κατά την κρίση του δικαστή, αφού λάβει υπόψη τα πραγματικά περιστατικά που τέθηκαν ενώπιόν του, όπως τον βαθμό του πταίσματος του υποχρέου σε αποζημίωση, το είδος, την βαρύτητα της προσβολής, την έκταση και τον βαθμό της προσβολής, την ηλικία του δικαιούχου και την κοινωνική και οικονομική κατάσταση των μερών, με την οποία συνεκτιμάται και το τυχόν συντρέχον πταίσμα του δικαιούχου."
Σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου, η κατάργηση των ελάχιστων ποσών χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης που προβλέπονται σήμερα από τον Ν.1178 σχετίζεται με την απόφαση 6/2011 της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, όσον αφορά την αρχή της αναλογικότητας. Σύμφωνα με την σημερινή ισχύουσα παρ. 2 του Ν.1178, η χρηματική ικανοποίηση που επιδικάζεται κατά την κρίση του δικαστή πρέπει να είναι
"όχι κατώτερη των δέκα εκατομμυρίων (10.000.000) δραχμών για τις ΗμερήσιεςΕφημερίδες Αθηνών και Θεσσαλονίκης, καθώς και για τα περιοδικά που κυκλοφορούν μέσω των Πρακτορείων Εφημερίδων και των δύο εκατομμυρίων(2.000.000) δραχμών για τις άλλες εφημέριδες ή περιοδικά, εκτός αν ζητήθηκε από τον ενάγοντα μικρότερο ποσό και αυτό ανεξάρτητα από την απαίτηση προς αποζημίωση για περιουσική ζημία".
Η θέσπιση των κατώτατων ορίων των χρηματικών ικανοποιήσεων, σύμφωνα με την βιβλιογραφία οφειλόταν στο γεγονός ότι οι δικαστές υπήρξαν ιδιαίτερα διστακτικοί στην επιδίκαση επαρκών χρηματικών ικανοποιήσεων. Από την άλλη πλευρά, στην νομολογία οι δικαστές είχαν ήδη ξεπεράσει την διατύπωση του νόμου και επιδίκαζαν χαμηλότερες αποζημιώσεις.
Η προτεινόμενη διάταξη προβλέπει ένα περίγραμμα για τα στοιχεία που θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη το δικαστήριο κατά την επιμέτρηση της αποζημίωσης. Ξενίζει η αναφορά στον "βαθμό του πταίσματος του υποχρέου", αφού η παρ. 1 του Ν.1178 θεσπίζει αντικειμενική ευθύνη για τον ιδιοκτήτη του μέσου (και πταισματική ευθύνη για συντάκτες κλπ), οπότε ο βαθμός του πταίσματος θα έπρεπε να είναι αδιάφορος για τους ιδιοκτήτες. Επίσης η "ηλικία" του δικαιούχου δεν είναι ευχερώς αντιληπτό σε τι θα συμβάλλει στην διαμόρφωση της δικανικής κρίσης περί του ύψους της αποζημίωσης και προκαλεί συνειρμούς αθέμιτης διακριτικής μεταχείρισης με βάση την ηλικία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου