Κατά την συζήτηση για την επίμαχη τροπολογία που μεταφέρει ορισμένες αρμοδιότητες της Αρχής στους εισαγγελείς, ο υπουργός Δικαιοσύνης έκανε μία διόρθωση, σε θέμα το οποίο είχε επισημανθεί από το e-lawyer
Στο τελικό κείμενο που τέθηκε για ψήφιση στην Ολομέλεια της Βουλής δεν περιλαμβάνεται, τελικά, ο αποχαρακτηρισμός των «ποινικών διώξεων» και των «ποινικών καταδικών» από την ειδική κατηγορία των ευαίσθητων δεδομένων. Οπότε, δε παραβιάζεται κατ’ αρχήν η Ευρωπαϊκή Σύμβαση 108 (ν.2068/92) που ρητά εντάσσει τις ποινικές καταδίκες στα ευαίσθητα δεδομένα.
Ωστόσο, στην διάταξη των ευαίσθητων δεδομένων προστέθηκε μια τροποποίηση, η οποία αφαιρεί άλλη μία αρμοδιότητα από την Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, με το εξής κείμενο:
«Ειδικά για τα σχετικά με ποινικές διώξεις ή καταδίκες δύναται να επιτραπεί η δημοσιοποίηση μόνον από την εισαγγελική αρχή για τα αδικήματα που αναφέρονται στο εδάφιο β΄ της παραγράφου 2 του άρθρου 3 με διάταξη του αρμοδίου Εισαγγελέως Πρωτοδικών ή του Εισαγγελέως Εφετών, εάν η υπόθεση εκκρεμεί στο Εφετείο. Η δημοσιοποίηση αυτή αποσκοπεί στην προστασία του κοινωνικού συνόλου, των ανηλίκων, των ευάλωτων ή ανίσχυρων πληθυσμιακών ομάδων και προς ευχερέστερη πραγμάτωση της αξίωσης της Πολιτείας για τον κολασμό των παραπάνω αδικημάτων.»
Σε αυτό το σημείο, λοιπόν, η εισαγγελική αρχή και όχι η Αρχή Προστασίας Δεδομένων αποφασίζει αν συντρέχουν οι όροι της «προστασίας του κοινωνικού συνόλου», των «ανηλίκων», των «ευάλωτων ή ανίσχυρων πληθυσμιακών ομάδων» και προς «ευχερέστερη πραγμάτωση της αξίωσης της Πολιτείας για τον κολασμό των παραπάνω αδικημάτων».
Βέβαια το άρθρο 9Α του Συντάγματος αναφέρει ότι ανεξάρτητη αρχή διασφαλίζει την προστασία προσωπικών δεδομένων και το άρθρο 101Α αναφέρει ότι οι κατά Σύνταγμα «ανεξάρτητες αρχές» εκλέγονται από την Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής και υπόκεινται σε κοινοβουλευτικό έλεγχο. Δύο συνταγματικές απαιτήσεις, οι οποίες δεν ισχύουν για τις εισαγγελικές αρχές, οι οποίες διορίζονται από το υπουργείο Δικαιοσύνης (όχι τη Βουλή) και φυσικά δεν λογοδοτούν ενώπιον της Βουλής. Επομένως, οι εισαγγελικές αρχές στερούνται της συνταγματικής νομιμοποίησης που απολαμβάνει η Αρχή Προστασίας Δεδομένων, για να αποφασίζει ποιες ποινικές καταδίκες επιτρέπεται να δημοσιοποιούνται και ποιες όχι.
Σημειωτέον ότι μιλάμε για πρωτοβάθμιες ποινικές καταδίκες που μπορεί εκκρεμούν στο Εφετείο, δηλαδή για άτομα τα οποία καλύπτονται από το τεκμήριο της αθωότητας και που μπορεί να αθωωθούν σε δεύτερο βαθμό ή στον Άρειο Πάγο.
Θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι βάσει της αρχής της διάκρισης των λειτουργιών (άρθρο 26 του Συντάγματος) μια διοικητική αρχή, έστω και ανεξάρτητη, δεν επιτρέπεται να επεμβαίνει σε ζητήματα που εκκρεμούν ενώπιον της Δικαιοσύνης. Άρα, ότι η ΑΠΔΠΧ δεν έχει αρμοδιότητα να αποφασίζει ποιες ποινικές καταδίκες μπορούν να τύχουν ευρύτερης δημοσιότητας από την απαγγελία στο ακροατήριο του δικαστηρίου και ποιες όχι. Οπότε το ζήτημα είναι αν αυτή η δημοσιοποίηση των ονομάτων των καταδικασθέντων σε πρώτο βαθμό, ενώ οι υποθέσεις τους εκκρεμούν στο Εφετείο, είναι «ποινή» ή όχι. Το Σύνταγμα λέει ότι η δικαιοσύνη απονέμεται από δικαστήρια συγκροτούμενα από τακτικούς δικαστές (άρθρο 87 Σ.), δεν απονέμεται από εισαγγελείς. Αν λοιπόν θεωρηθεί «ποινή» η δημοσιοποίηση κατ΄ εντολή του εισαγγελέα τότε η διάταξή της πάσχει ενόψει του άρθρου 87 του Συντάγματος. Ο εισαγγελέας δεν είναι τακτικός δικαστής για να αποδώσει δικαιοσύνη επιβάλλοντας ποινή.
Αν λοιπόν δεν πρόκειται για ποινή, αλλά για μια ιδιότυπη επιβολή πρόσθετης κύρωσης, μια εκ των υστέρων «επικήρυξη», την οποία μπορούν να αναπαράγουν τα μ.μ.ε. προκειμένου να γίνει γνωστή η πρωτόδικη ποινική καταδίκη ενός προσώπου, τότε σαφώς δεν πρόκειται για ζήτημα αποκλειστικής αρμοδιότητας της Δικαιοσύνης και συνταγματικά αρμόδια, υπ’ αυτήν την εκδοχή, είναι η ανεξάρτητη αρχή των άρθρων 9Α και 101Α του Συντάγματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου