Καμπάνια bloggers: απαντήσεις σε όσους ΘΕΛΟΥΝ και ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ να δουν το DVD

Aύριο στις 19.00 – 19.30 ορισμένοι bloggers θα ανεβάσουμε post με τον γνωστό πια τίτλο, καθώς και το σχετικό logo που σχεδιάστηκε για την καμπάνια. Τους λόγους τους έχουμε αναλύσει, εδώ θα ήθελα να συγκεντρώσω τις απαντήσεις που δίνω σε όσους έχουν εκφράσει αντίθετες απόψεις και επιφυλάξεις.

«Μην το δεις, τι το κάνεις θέμα;»

Αν δεν το κάνω θέμα, όποιος προβάλλει το DVD, θα πει ότι «υπάρχει ενδιαφέρον της κοινής γνώμης να το δει». Η σιωπή «τεκμαίρεται» ως συναίνεση, από τους αυτόκλητους εντεταλμένους της «ενημέρωσης». Αν δηλωθεί εκ των προτέρων ότι δεν υπάρχει ενδιαφέρον, τους αφαιρείται ένα βασικό επιχείρημα. Και αποθαρρύνονται στη στάθμιση κόστους (αποζημιώσεις/κράξιμο) – οφέλους (πωλήσεις/επιδοκιμασία).

Επίσης το θέμα δεν είναι ότι απλώς δεν θέλω να το δω εγώ που διαμαρτύρομαι, αλλά δεν θέλω να προβληθεί καν. Δεν μου αρκεί να γυρίσω κανάλι ή να μην έχω τη δυνατότητα να το κατεβάσω από το youtube. Δεν θέλω να μεταδοθεί με κανέναν τρόπο, για όλους τους λόγους που έχουμε εξηγήσει. Και αυτοί οι λόγοι, θέλω να γίνουν γνωστοί.

«Δηλαδή όλοι οι άλλοι θέλουν να το δουν; Τώρα βρήκατε να αντιδράσετε;»

Το ζήτημα δεν είναι τι θέλουν όλοι οι άλλοι, αλλά τι πρέπει να γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις που όσοι το προβάλλουν θα καλυφθούν πίσω από τις τηλεθεάσεις και τις επισκεψιμότητες και θα πουν «να, ο κόσμος θέλει να το δει».

Ναι, τώρα βρήκαμε να αντιδράσουμε γιατί ποτέ δεν είναι αργά. Δηλαδή, τι προτείνεις, να κλείσουμε τα μάτια και να μην αντιδράσουμε ποτέ;

«Δεν παραβιάζω κανένα δικαίωμα αν δω το DVD, γιατί χάρη στους νεοδημοκράτες δεν υπάρχει πια ΑΠΠΔ να το πιστοποιήσει»

Άλλο η τέλεση της παραβίασης και άλλο η "πιστοποίησή" της. Το σύνθημα αναφέρεται στις επεμβάσεις και την απαξίωση της κυβέρνησης στην Αρχή Προστασίας Δεδομένων, οι οποίες οδήγησαν στην παραίτηση των μισών μελών της στις 19.11.2007. Η Αρχή έχει ήδη καλέσει τους υπεύθυνους της εφημερίδας που δημοσίευσαν φωτογραφίες από το DVD.

Όταν οι θεσμοί υποβαθμίζονται, αρχίζει ο ρόλος της κοινωνίας των πολιτών. Δεν φτάνει όμως, μόνο η γκρίνια για να είναι αποτελεσματικός. Χρειάζεται και θετική δράση. Μια τέτοια μορφή θετικής δράσης προτείνουμε με την καμπάνια, με τα μέσα που έχουμε. Είμαστε πολίτες του κυβερνοχώρου και είναι λογικό το πρώτο πράγμα που μας ενδιαφέρει να είναι οι πληροφοριακές ελευθερίες, ανάμεσα στις οποίες η ελευθερία έκφρασης, η προστασία της ιδιωτικότητας και η διαφάνεια. Ποτέ όμως η μια αρχή εις βάρος της άλλης, αλλά σε πρακτική εναρμόνιση μεταξύ τους.

«Συμφωνώ με την μη προβολή, αρκεί να γίνουν γνωστοί οι διάλογοι»

Αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα, το οποίο βεβαίως έχει σχέση, αλλά δεν υπάρχει σύνθημα «ΜΗ ΔΩΣΕΤΕ ΤΟΥΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ».

Προσωπικά διαφωνώ και σε αυτό, καθόσον, όπως έχω πει, εκτός του ότι και αυτό θα ήταν παράνομο (προϊόν υποκλοπής), δεν θέλω να ακούσω τι λέει κάποιος που κάνει σεξ, πολύ περισσότερο όταν δεν γνωρίζει ότι βιντεοσκοπείται. Λέει ό,τι του κατέβει και υπακούει μόνο σε ότι του επιβάλλει η σωματική του λειτουργία εκείνη τη στιγμή. Εξ ορισμού υπάρχει ένα έλλειμα ακρίβειας των λεγομένων, οπότε το περιεχόμενο του διαλόγου, κατ’ αρχήν, πάσχει.

«Δεν παραβιάζω ανθρώπινο δικαίωμα αν δω το dvd, αυτά παραβιάζονται από όσους το διακινούν και το ‘εμπορεύονται’»

Κάνεις λάθος. Όπως και ο "απλός χρήστης" συμμετέχει στην πορνογραφία ανηλίκων όταν κατεβάζει σχετικό υλικό από το δίκτυο (και γι' αυτό διώκεται αυτοτελώς), έτσι και ο "απλός χρήστης" ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων που έχουν καταγραφεί παράνομα, συμμετέχει -ίσως όχι νομικά, αλλά σίγουρα κοινωνικά- στο αδίκημα. Και επιβραβεύει όσους μεταδίδουν το παράνομο περιεχόμενο.

«Θέλω να παιχτεί το DVD για να γίνουν ρόμπα.»

«Η αξίωση του κοινού για ενημέρωση δεν φτάνει μέχρι του σημείου να απαιτεί να λαμβάνει αυτό γνώση ευαίσθητων δεδομένων, η οποία έχει ως αποτέλεσμα την προσβολή της αξίας του ανθρώπου με εξευτελισμό ή διαπόμπευση, έστω και αν αυτά είχαν ή όχι σημασία για την θεμελίωση του αξιόποινου χαρακτήρα συγκεκριμένων πράξεων. Παρόμοιος εξευτελισμός θα συνιστούσε κύρωση που βαίνει πέραν από τις ποινές που προβλέπονται από την έννομη τάξη και δεν είναι ανεκτός από αυτή.» (Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, απόφαση 100/2000)

Επιπλέον, μην ξεχνάμε ότι αυτή η «κύρωση» είναι ισόβια. Και ισοδυναμεί με τον κοινωνικό θάνατο.

«Δεν συμμετέχω στην καμπάνια γιατί είναι κακόγουστη.»

Ενδιαφέρον αισθητικό επιχείρημα, de gustibus et de coloribus non disputandum.

Ωστόσο, εγώ συμμετέχω γιατί μου αρέσει πολύ το logo που σχεδίασε το iblog . Ενώ του παρήγγειλα ένα απαγορευτικό τύπου πινακίδα με μια κλειδαρότρυπα, ο Παναγιώτης υπερέβη την παραγγελία και παρουσιάζει το ίδιο το DVD ως μια ροζ κλειδαρότρυπα. Η αισθητική του blog του, αλλά και το προηγούμενο έργο του για την καμπάνια ΜΚΟ στο ΣΥΝΤΑΓΜΑ είναι εξαιρετικά καλόγουστες και άκρως επικοινωνιακές.

"Τα επιχειρήματα είναι ηθικιστικά και δεν είναι αυτή η ουσία της υπόθεσης"

Όσο ηθικιστικό και ανούσιο είναι ένα ανθρώπινο δικαίωμα.

Ο διάλογος αυτός έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον. Οι ενστάσεις που διατυπώθηκαν και οι απαντήσεις που δίνονται με πείθουν όλο και περισσότερο ότι έχουμε δίκιο.

Αύριο έχουμε όλοι ραντεβού με την ιδιωτικότητα και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Την Παρασκευή είμαστε η κοινή γνώμη

Την Παρασκευή, 1η Φεβρουαρίου 2008, ώρα 19.00-19.30 συντονιζόμαστε γύρω από το σύνθημα "ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΔΩ ΤΟ DVD - ΔΕΝ ΠΑΡΑΒΙΑΖΩ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ".

Με χρήση του καλαίσθητου logo που σχεδίασε ο i-blog και με ανάρτηση του μηνύματος στον τίτλο του post.

To μήνυμα έχουν υιοθετήσει ήδη τα blogs Για σκέψου, ΩΡΑ ΕΛΛΑΔΑΣ, ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ, Loucretia's, γητεύτρια, χωρίς άλλη αναβολή, αυτομπλογκογραφία, 2ξίδιο , alximist, ΑΝΤΩΝΗΣ, pølsemannen , Διαγόρας, Devilio, Μιλτιάδης Θαλασσινός (Μαύρος Γάτος), ΑΝemos, Αντιπλέοντας ψάχνω την ελπίδα, LAMIA NEWS , abttha, Αθήναιου βορβορυγμοί, Μοvies and film blog, το χέρι, ΦΩΝΗ ΒΟΩΝΤΟΣ, Νοmad's tales.

Ενστάσεις από x-psilikatzou και don't kiss the frog
Eιδική παρατήρηση από Λαπούτα.

Σχετικά αποσπάσματα από αποφάσεις της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων:


Απόφαση 100/2000 (υπόθεση γνωστού τραγουδιστή και γνωστού σχεδιαστή μόδας):

"(...) η αξίωση του κοινού για ενημέρωση δεν φτάνει μέχρι του σημείου να απαιτεί να λαμβάνει αυτό γνώση ευαίσθητων δεδομένων ,η οποία έχει ως αποτέλεσμα την προσβολή της αξίας του ανθρώπου με εξευτελισμό ή διαπόμπευση, έστω και αν αυτά είχαν ή όχι σημασία για την θεμελίωση του αξιόποινου χαρακτήρα συγκεκριμένων πράξεων. Παρόμοιος εξευτελισμός θα συνιστούσε κύρωση που βαίνει πέραν από τις ποινές που προβλέπονται από την έννομη τάξη και δεν είναι ανεκτός από αυτή. Την άποψη αυτή διέπουν άλλωστε και οι αρχές δεοντολογίας του δημοσιογραφικού επαγγέλματος που αποτελούν κώδικες επαγγελματικής ηθικής των δημοσιογράφων της ΕΣΗΕΑ στο άρθρο 2 εδ. β του οποίου επιτάσσεται ότι ο δημοσιογράφος δικαιούται και οφείλει να σέβεται την προσωπικότητα, την αξιοπρέπεια και την ιδιωτική ζωή του ανθρώπου και του πολίτη.

Και επικαλείται μεν ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος ότι προέβη στη συγκεκριμένη ενέργεια, επειδή τα αρμόδια όργανα της Πολιτείας δεν ευαισθητοποιήθηκαν στις καταγγελίες του, παρά το γεγονός ότι είχαν προβληθεί και γίνει γνωστά τα επίμαχα δεδομένα στις εκπομπές του πριν την 5.12.1999.Ανεξάρτητα από την ακρίβεια των ισχυρισμών αυτών, όμως, η τηλεοπτική χρήση δεν ήταν το αναγκαίο ούτε το μόνο μέσο ευαισθητοποίησης των δημόσιων οργάνων, ενώ ούτε η ευαισθητοποίηση των οργάνων αυτών συνιστά νόμιμο λόγο χρήσης των ευαίσθητων δεδομένων, για τα οποία πρόκειται. (...)"

Aπόφαση 24/2005 (Σκάνδαλα στην Εκκλησία και τη Δικαιοσύνη)

"(...)Η αρχή της αναλογικότητας επιβάλλει εξάλλου η δημοσιοποίηση των στοιχείων δημοσιογραφικής έρευνας που περιέχουν προσωπικά δεδομένα να καθίσταται απολύτως αναγκαία για την ενημέρωση του κοινού, ήτοι για δημοσιογραφικούς αποκλειστικά σκοπούς. Η επανάληψη της προβολής αυτών πρέπει επίσης, με βάση την ίδια αρχή να εξυπηρετεί αποκλειστικά τους σκοπούς της πληροφόρησης, λαμβανομένης υπόψη και της φύσης του τηλεοπτικού μέσου (σε αντιδιαστολή με το έντυπο), που ανέχεται την αναμετάδοση-επανάληψη των πληροφοριών στο μέτρο που αυτή είναι αναγκαία, καθώς και του βαθμού του δημοσίου ενδιαφέροντος που δημιουργείται για το θέμα. Η συνεχής και επανειλημμένη προβολή των ίδιων προσωπικών δεδομένων, πολλώ δε μάλλον αν αυτά είναι ευαίσθητα, υπερβαίνει τις ανάγκες ενημέρωσης του κοινού και, παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας , όταν χωρίς να εξυπηρετείται οποιοσδήποτε άλλος υπέρτερος σκοπός άγει σε εξευτελισμό και διαπόμπευση των υποκειμένων των δεδομένων, δηλαδή στην, μέσω της τηλεοπτικής εκπομπής, επιβολή κύρωσης μη προβλεπόμενης και συνεπώς μη ανεκτής από την έννομη τάξη. (...)"

Απόφαση 26/2007 (Δημοσίευση κλητηρίου θεσπίσματος σε έντυπο)

" (...) Η ανάγκη ενημέρωσης του κοινού για την απρόσκοπτη λειτουργία του θεσμού του πανεπιστημίου θα μπορούσε να ικανοποιηθεί με απλή αναφορά στο συμβάν και οπωσδήποτε μετά το πέρας της ποινικής διαδικασίας. Η δημοσίευση όμως του σώματος του κλητήριου θεσπίσματος μπορεί να συμβάλει στην διαπόμπευση του κατηγορούμενου κι αυτό μάλιστα όσο εκκρεμεί ποινική δίκη, κάτι που έρχεται σε αντίθεση και με βασικές αρχές της ποινικής διαδικασίας όπως το τεκμήριο της αθωότητας και η αρχή της εξωτερικής μυστικότητας της προδικασίας.

10. Η δημοσίευση του κλητήριου θεσπίσματος έρχεται σε αντίθεση με το άρθρο 320 παρ. 2 εδ. γ-δ΄ του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας το οποίο κατοχυρώνει στον κατηγορούμενο το δικαίωμα να πληροφορείται την φύση και τον λόγο της κατηγορίας «εν λεπτομερεία» - σύμφωνα με το άρθρο 6, παρ. 3, εδ. α΄ ΕΣΔΑ – έτσι ώστε να μπορέσει να αναπτύξει πλήρως την υπεράσπισή του. Το κλητήριο θέσπισμα δεν αποτελεί επ’ ουδενί δελτίο τύπου που μπορεί να δημοσιεύεται στα φύλλα της επικαιρότητας. Κατά συνέπεια τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα που περιέχει το κλητήριο θέσπισμα και δημοσιεύονται στον τύπο δεν είναι ούτε συναφή ούτε πρόσφορα αλλά αντιθέτως σαφώς περισσότερα από όσα απαιτείται εν όψει των σκοπών της συγκεκριμένης επεξεργασίας, κάτι που καθιστά την επεξεργασία παράνομη. (...)".

Kαμπάνια bloggers για την ιδιωτικότητα

ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΔΩ ΤΟ DVD - ΔΕΝ ΠΑΡΑΒΙΑΖΩ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ

Η ανταπόκριση στο προηγούμενο κείμενο, στο οποίο εξηγώ ότι πρέπει να πάρουμε θέση ως κοινωνία για το αν θέλουμε ή όχι να μεταδοθεί τηλεοπτικά ή διαδικτυακά, και τα επιχειρήματα που αναπτύχθηκαν εκατέρωθεν, έδωσαν την ιδέα.

Είναι εξαιρετικά δυσάρεστο να ακούμε στα συμβατικά μέσα ενημέρωσης ότι αποσπάσματα από το DVD αναρτήθηκαν ή πρόκειται να αναρτηθούν σε blogs ή στο Διαδίκτυο. Ανεξάρτητα από την ακρίβεια ή την πιθανότητα αυτής της πληροφορίας. Ας τους απαντήσουμε ότι εκτός από τους 600.000 που αγόρασαν το ΘΕΜΑ για να δουν τις φωτογραφίες, υπάρχουν και οι άλλοι, οι οποίοι αντιδρούν στη εμπορευματοποίηση των προϊόντων εγκλήματoς.

Ο blogger του i-blog σχεδίασε αυτό το καλαίσθητο logo, το οποίο μεταδίδει το μήνυμα ότι δεν θέλουμε να δούμε το dvd, ότι δεν θέλουμε να συμμετέχουμε στην παραβίαση ανθρώπινων δικαιωμάτων. Η απεικόνιση περιλαμβάνει μια ροζ κλειδαρότρυπα, το "κεφάλι" της οποιας είναι ένα dvd. Παναγιώτη, σε ευχαριστώ.

Μπορούμε λοιπόν, όσοι συμφωνούμε, να γράψουμε ένα σχετικό κείμενο στο blog μας, χρησιμοποιώντας το logo αυτό, αλλά και τον τίτλο "ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΔΩ ΤΟ DVD".

Τα επιχειρήματα βέβαια δεν είναι μόνο νομικά, αλλά και πολιτισμικά, αισθητικά και πολιτικά. Μπορεί να μην είναι καν επιχειρήματα, αλλά απλή αναιτιολόγητη γνώμη, μια επιλογή. Έχουμε ακόμη το δικαίωμα της επιλογής για το αν θα δούμε κάτι ή όχι. Τώρα ήρθε η ώρα να το ασκήσουμε.

Ας στείλουμε το μήνυμα ότι δεν υπάρχει ενδιαφέρον να δούμε το DVD και ότι ως πολίτες αντιδρούμε σε αυτήν την κτηνωδία.

Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ.

28 Iανουαρίου: Ευρωπαϊκή Μέρα Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων

Η σημερινή μέρα έχει καθοριστεί από το Συμβούλιο της Ευρώπης ως η ευρωπαϊκή μέρα για την ενημέρωση σχετικά με την προστασία προσωπικών δεδομένων.

Η ημερομηνία της 28ης Ιανουαρίου ανατρέχει στο 1981, όταν δηλαδή θεσπίστηκε το πρώτο διεθνές κείμενο για την προστασία των προσωπικών δεδομένων: η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την προστασία του ατόμου από την αυτοματοποιημένη επεξεργασία προσωπικών πληροφοριών (Σύμβαση 108 Συμβουλίου της Ευρώπης).

Αυτή η πρώτη Σύμβαση περιέχει τις βασικές γενικές αρχές για την έλλογη και δίκαιη χρήση των προσωπικών πληροφοριών. Μολονότι από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 που θεσπίστηκε έχουν παρεμβληθεί συνταρακτικές τεχνολογικές και κοινωνικές εξελίξεις, σήμερα η Σύμβαση εξακολουθεί και γίνεται επίκαιρη και έχει μάλιστα πρακτική εφαρμογή. Θα εξηγήσω για ποιο λογο:

Πριν από μερικές εβδομάδες, ψηφίστηκε στη Βουλή η τροποποίηση του νόμου για την προστασία προσωπικών δεδομένων (ν.2472/1997), βάσει της οποίας εξαιρείται από την προστασία η επεξεργασία προσωπικών δεδομένων που εκτελείται από τις διωκτικές αρχές που εποπτεύονται από την εισαγγελία (αστυνομία-λιμενικό-τελωνεία κλπ). Η εξαίρεση αυτή από την προστασία προσωπικών δεδομένων είναι ένα ορθάνοικτο παράθυρο για την κρατική αυθαιρεσία. Ένα παράθυρο που προσκρούει όμως στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση, η οποία επιτρέπει μεν εξαιρέσεις, αλλά όχι τέτοιας ευρύτητας. Η τροπολογία δηλαδή, έτσι όπως ψηφίστηκε, παραβιάζει την Ευρωπαϊκή Σύμβαση, όπως έχει εξειδικευτεί και από Συστάσεις που έχει εκδώσει το Συμβούλιο της Ευρώπης, σχετικά με την εφαρμογή της στον αστυνομικό τομέα.

Υπενθυμίζω ότι η Σύμβαση κυρώθηκε με το Ν.2068/1992 και κατά το άρθρο 28 του Συντάγματος, οι διεθνείς συμβάσεις που κυρώνονται από τη Βουλή υπερισχύουν από κάθε άλλη αντίθετη διάταξη νόμου.

Να, λοιπόν, πόσο επίκαιρη και χρήσιμη μπορεί να αποδειχθεί μια Σύμβαση, η οποία, μέχρι πρόσφατα, θεωρούσαμε ότι έχει σχεδόν μουσειακή αξία, σε σχέση με τους σύγχρονους νόμους για την προστασία των προσωπικών δεδομένων και την κοινοτική Οδηγία 95/46. Κι όμως, την χρειαζόμαστε!


Σήμερα, λοιπόν, στην Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, δόθηκε συνέντευξη τύπου από τον προσφάτως παραιτηθέντα (19.11.07) πρόεδρό της, κ. Δημήτριο Γουργουράκη, στο πλαίσιο της οποίας παρουσιάστηκε και ο νέος διαδικτυακός χώρος της Αρχής.

Σημειώνω ότι η νέα ιστοσελίδα της Αρχής έχει καταπληκτικές δυνατότητες, καθώς προβλέπεται ότι ο πολίτης είναι σε θέση πια να κάνει χρήση των δικαιωμάτων του (καταγγελίες-προσφυγές-παρακολούθηση της υπόθεσής του- εγγραφή στο μητρώο του άρθρου 13) αλλά και να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του (γνωστοποίση αρχείου - αίτηση άδειας επεξεργασίας προσωπικών δεδομένων) αποκλειστικά με υπηρεσίες Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης.

Επίσης ο ερευνητής μπορεί να βρει ταξινομημένες κατά θεματικές ενότητες τις αποφάσεις της Αρχής, αλλά ακόμη και να λαμβάνει newsletters.

Σε ερώτηση που τέθηκε από το e-lawywer στον κ. Πρόεδρο για την συνταγματικότητα της τροποποίησης για δημοσιοποίηση ποινικών διώξεων και καταδικών με εισαγγελική διάταξη, δόθηκε η απάντηση ότι αυτά τα ζητήματα θα τεθούν, όταν η νέα Αρχή θα αναλαβει και εφόσον προκύψει τέτοια υπόθεση.

Επίσης στη συνέντευξη τύπου ο Πρόεδρος επανέλαβε ότι τα παραιτηθέντα μέλη και ο ίδιος θα συνεχίσου να υπηρετούν στην Αρχή μέχρι τις 19.2.2008, δηλαδή για λίγες μόνον μέρες ακόμη. Μέχρι αυτή την ημερομηνία, λοιπόν, η Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής θα πρέπει να αποφασίσει ποια θα είναι τα νέα μέλη της Αρχής.

Όπως φαίνεται από τις νομοθετικές επεμβάσεις αλλά και τις πρόσφατες εξελίξεις της επικαιρότητας, η Συνταγματική προστασία των προσωπικών δεδομένων καθίσταται θέμα επίκαιρο όσο ποτέ. H τροποποίηση του Ν.2472/1997 όπως ίσχυε μέχρι πρόσφατα, είναι ένα ζήτημα, το οποίο θέτει ζητήματα συμβατότητας με το Σύνταγμα αλλά και το ευρωπαϊκό διεθνές δίκαιο.

Δεν θέλουμε να δούμε το dvd στις οθόνες μας!

Ήρθε η ώρα η κοινωνία, αλλά και οι πολίτες μεμονωμένα, να αντιδράσουμε απέναντι στην πιο βρομερή υπόθεση ανθρωποφαγίας που μας ταλαιπωρεί εδώ και εβδομάδες. Το μήνυμα είναι:

Δεν θέλουμε να δούμε να δούμε το dvd στις οθόνες μας!

Ούτε από "συμβατικά", ούτε από "εναλλακτικά" μέσα ενημέρωσης!

Δεν εξυπηρετεί ούτε τη διαφάνεια, ούτε τη δημοκρατία, ούτε κανένα δικαιολογημένο ενδιαφέρον της κοινής γνώμης να μεταδοθεί τηλεοπτικά ή διαδικτυακά το προϊόν παραβίασης ενός ανθρώπινου δικαιώματος. Ο ιδιωτικός βίος αποτελεί απαράγραπτο δικαίωμα κάθε ανθρώπου και είναι απολύτως ίσης σημασίας και βαρύτητας με το δικαίωμα στην ζωή, την απαγόρευση των βασανιστηρίων, την προσωπική ασφάλεια, την ελευθερία της σκέψης - έκφρασης - θρησκευτικής συνείδησης, την αρχή της ίσης μεταχείρισης χωρίς διακρίσεις.


Δεν αναγνωρίζω, ως πολιτης, σε κανέναν "εντολοδόχο" της ενημέρωσης του κοινού, το δικαίωμα να με "πληροφορήσει" με μετάδοση του περιεχομένου του dvd. Πρόσβαση στη δικογραφία θα αποκτήσουν μόνο τα ενδιαφερόμενα διάδικα μέρη και, συνεπώς, κάθε τυχόν διαρροή είναι απολύτως παράνομη και συνιστά αυτοτελή προσβολή ανθρώπινου δικαιώματος.

Οι "εντολοδόχοι" ας αναζητήσουν το πόρισμα της ΑΔΑΕ για τις υποκλοπές, το πόρισμα για τους Πακιστανούς, το πόρισμα για τα ομόλογα, για τα οποία προβάλλεται ένα "απόρρητο", το οποίο πάντως μπορεί να καταρρεύσει αν επιδιωχθεί η δικαστική προσβοή του. Που είναι οι "εντολοδόχοι" σε αυτές τις υποθέσεις;

Το ίδιο το περιεχόμενο του επίμαχου dvd, δεν μπορεί να αφορά κανέναν, εκτός από τις αρμόδιες αρχές.

Οι κυβερνητικοί χειρισμοί, οι ποινικές διώξεις, οι δημοσιογραφικές αναλύσεις και οι εικασίες για την διαπλοκή πολιτικών με εκδότες αποτελούν κεφάλαια που τροφοδοτούν τον δημόσιο διάλογο, χωρίς να είναι απαραίτητο να δούμε το ωμό περιεχόμενο του εν λόγω video.

Τέλος, όσο η διαφάνεια και η ενημέρωση της κοινής γνώμης θα προέρχεται από επιλεκτικές, και επομένως παράνομες, "διαρροές", χωρίς την εισαγωγή ενός σύγχρονου θεσμικού πλαισίου για την πρόσβαση του κοινού στην πληροφόρηση και την λειτουργία ενός ανεξάρτητου φορέα που θα διασφαλίζει την πρακτική εφαρμογή των αρχών αυτών-όπως συμβαίνει σε άλλα κράτη- άλλο τόσο, εν ονόματι μιας αδηφάγου κοινής γνώμης, θα γινόμαστε μάρτυρες σε μιντιακές "καταδίκες" πολιτών σε κοινωνικό θάνατο.

Είμαστε πράγματι αυτή η "κοινή γνώμη";

Φτάνει πια!

Ας γυρίσουμε την πλάτη στην κτηνωδία.

Ας μην "νομιμοποιήσουμε", με την περιέργεια μας, όσους παραβιάζουν ανθρώπινα δικαιώματα.

Η Ελλάδα στην 6η θέση παραβιάσεων της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου

Η Ελλάδα είναι η έκτη χώρα με τις περισσότερες καταδίκες από το Ευρωπαϊκό Δικαστηριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, για το έτος 2007, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που δόθηκαν προχτές στη δημοσιότητα.

Η πρώτη εξάδα με τις αντίστοιχες καταδίκες:

Τουρκία: 319, Ρωσία 175, Ουκρανία 108, Πολωνία 101, Ρουμανία 88, Ελλάδα 61

Παρατηρούμε ότι η Ελλάδα είναι η μόνη από τις παλαιότερες δυτικές δημοκρατίες, η οποία περιλαμβάνεται στην εξάδα, ενώ τις δύο πρώτες θέσεις καταλαμβάνουν χώρες της μείζονος Ευρώπης που δεν είναι μέλη της ΕΕ, ενώ η τρίτη, τέταρτη και πέμπτη χώρα προσχώρησαν στην ΕΕ εντός της τελευταίας δεκαετίας.

Πάντως, η θέση της Ελλάδας μέσα στις χώρες με τις περισσότερες καταδίες οφείλεται κυρίως σε παραβίαση του δικαιώματος για έκδοση δικαστικής απόφασης σε σύντομο διάστη,α. Η Ελλάδα καταδικάστηκε 38 φορές, μέσα στο 2007 για παραβίαση αυτού του δικαιώματος. Ένα μόνιμο πρόβλημα της Ελληνικής Δικαιοσύνης, η οποία ταλαιπωρεί όσους προσφεύγουν σε αυτήν. Δεκατέσσερις όμως καταδίκες αφορούν το δικαίωμα "δίκαιης δίκης", γεγονός που θέτει σε σοβαρή αμφισβήτηση και την ποιότητα της απονομής δικαιοσύνης στη χώρα μας. Επίσης υπάρχουν 5 παραβάσεις για το δικαίωμα της αποτελεσματικής προσφυγής για την προστασία ανθρώπινου δικαιώματος, τέσσερις καταδίκες για την προστασία της ιδιοκτησίας, δύο καταδίκες για παραβίαση του δικαιώματος της ζωής, και τρεις καταδίκες για παραβίαση του δικαιώματος στην ελευθερία της έκφρασης.

Νέα ιστοσελίδα της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων

Μπορεί η μισή Αρχή να έχει παραιτηθεί από τις 19 Νοεμβρίου 2007 και με ανακοίνωσή της να δηλώνει ότι θα λειτουργεί με τα παραιτηθέντα μέλη, υπηρεσιακά, μέχρι τον Φεβρουάριο 2008, αλλά αυτό δεν μπορεί να μας εμποδίσει να ... εορτάσουμε την 2η Ευρωπαϊκή Μέρα Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, την Δευτέρα, στις 28 Ιανουαρίου.

Από χτες μάλιστα, τέθηκε σε λειτουργία ο νέος διαδικτυακός τόπος της Αρχής, www.dpa.gr , ο οποίος αποτελεί μια υπερπλήρη ιστοσελίδα, με όσα χρειάζεται να ξέρει ο πολίτης, αλλά και ο επαγγελματίας της ιδιωτικότητας, προκειμένου να είναι ενήμεροι. Ευχόμαστε οι αρμόδιοι για την ιστοσελίδα να την ενημερώνουν πιο συχνά από ό,τι μέχρι τώρα. Υπενθυμίζεται ότι μέχρι προχτές, η Αρχή χρησιμοποιούσε μια ιστοσελίδα η οποία σχεδιάστηκε και τέθηκε σε λειτουργία το 1999.

Την Δευτέρα, 28.1.2008, στις 11.00, στα γραφεία της Αρχής, Κηφισίας 1-3, 1ος όροφος, Αμπελόκηποι, Αθήνα, θα δοθεί συνέντευξη τύπου, στην οποία θα παρουσιαστεί αυτός ο νέος διαδικτυακός τόπος.

Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να ακούσουμε τις δηλώσεις των παραιτηθέντων μελών της Αρχής, κατά τη μέρα εορτασμού της προστασίας δεδομένων. Το e-lawyer θα είναι, φυσικά, εκεί.

Ποινική δίωξη και για τα προσωπικά δεδομένα στην υπόθεση Ζαχόπουλου

Κακούργημα αποτελεί η παράνομη διάδοση προσωπικών δεδομένων όταν ο υπαίτιος είχε σκοπό να προσπορίσει στον εαυτό του ή σε άλλον παράνομο περιουσιακό όφελος ή να βλάψει τρίτον, σύμφωνα με το νόμο. Για την πράξη αυτή επιβάλλεται κάθειρξη μέχρι δέκα ετών και χρηματική ποινή 6-30.000 ευρώ (άρθρο 22 ν.2472/1997). Για την κακουργηματική μορφή του αδικήματος (υπάρχουν και πλημμεληματικές περιπτώσεις), αρμόδιο είναι το εφετείο.

Μεταδόθηκε σήμερα τηλεοπτικά (ΝΕΤ) ότι οι ποινικές διώξεις στην υπόθεση Ζαχόπουλου θα αφορούν και το ζήτημα των προσωπικών δεδομένων. Άλλωστε, πριν μερικές ημέρες, η Αρχή διαβίβασε το γνωστό δημοσίευμα στον εισαγγελέα για το ποινικό σκέλος της υπόθεσης, ενώ απέστειλε κλήση στην εφημερίδα για την δική της έρευνα.

Οι υποθέσεις προσβολής προσωπικών δεδομένων, συνήθως, δεν φτάνουν στον εισαγγελέα, καθώς οι θιγόμενοι επιδιώκουν την αποζημίωσή τους, στα αστικά δικαστήρια, ή αρκούνται στην επέμβαση της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων. Έτσι, οι δράστες συνήθως δεν αντιμετωπίζουν τον εισαγγελέα και την ποινική δικαιοσύνη. Υπάρχουν βέβαια και μερικές ποινικές αποφάσεις, οι περισσότερες εκ των οποίων είναι και απαλλακτικές.

Η υπόθεση που δοκιμάζει τις αντοχές της δημοκρατίας, διαπερνώντας ενιαία κυβέρνηση και μέσα ενημέρωσης, έχει στον πυρήνα της μια κανιβαλική πράξη: την καταγραφή μιας απολύτως ιδιωτικής στιγμής και την βίαιη αποκόλληση της πληροφορίας από το περιβάλλον στο οποίο παρήχθη. Χωρίς να εξαντλείται σε αυτά, η συγκεκριμένη πολυεπίπεδη υπόθεση, και χωρίς απ' ό,τι φαίνεται, ο βιασμός της προσωπικής πληροφορίας να οφείλεται σε μεμονωμένο άτομο, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα ακουστούν και άλλες απόψεις για τη σκοπιμότητα αυτής της πράξης. Είναι καιρός να ξαναγίνει ένας ευρύτερος δημόσιος διάλογος πάντως, για να διαπιστωθεί για ποιο λόγο το προϊόν παραβίασης ανθρώπινων δικαιωμάτων, πενήντα χρόνια μετά την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, ελκύει ένα τεράστιο κοινό, το οποίο δεν αποφασίζει, ως πράξη διαμαρτυρίας, να γυρίσει την πλάτη, απορρίπτοντας κοινωνικά και περιθωριοποιώντας αυτά τα φαινόμενα.

Ντοκιμαντέρ για το blogging: πολλή θεωρία και καθόλου fun

Παρακολουθώντας το άκρως σοβαροφανές ντοκιμαντέρ της ΕΤ-1, βαρέθηκα να ακούω κλισέ και κοινούς τόπους για την νέα υδρόγειο σφαίρα που ανακάλυψαν οι πασιχαρείς δημοσιογράφοι, στους οποίους συγκαταλέγω όλους ανεξαιρέτως όσους μίλησαν, ακριβώς λόγω του προφανούς: γράφουν σε blog- άρα δημόσια.

Ο κ. Ανδριωτάκης συνηθίζει να αναμασά την άποψη ότι τα blogs είναι το "ξαναμοίρασμα της τράπουλας" όσον αφορά την ενημέρωση. Ευτυχώς, δεν το ξανάκουσα στο φιλμ. Δύσκολο να τεκμηριωθεί όταν ακούγεται από έναν ούτως ή άλλως δημοσιογράφο και συγγραφέα - και δεν εννοώ μόνο τον κ. Ανδριωτάκη, αλλά τους περισσότερους από όσους μίλησαν στο ντοκιμαντέρ. Δημοσιογράφοι ήταν, δημοσιογράφοι είναι, δημοσιογράφοι θα είναι. Νομικός είμαι "έξω", νομικά μιλάω, συνήθως, και εδώ. Ποιο "ξαναμοίρασμα"; Τα comments;

"Τα καλύτερα κείμενα είναι αυτά που γράφουν όσοι δεν είναι επαγγελματίες γραφιάδες", ειπώθηκε σε αυτό το φιλμ. Πολύ σέξι ατάκα: ακυρώνει με αβάσταχτη ελαφρότητα όσους αντιμετωπίζουν με την συγκέντρωση, την αφιέρωση, την ευθύνη, τον προγραμματισμό, και την αφοσίωση που προσήκει σε κάθε επαγγελματισμό την διαδικασία και την περιπέτεια της γραφής. Αυτούς που αφιερώνουν ένα, δύο ή και περισσότερα χρόνια για να γράψουν ένα βιβλίο, για το οποίο κάποιοι θα πληρώσουν για να το αγοράσουν και να το διαβάσουν. Το γεγονός ότι είστε δημοσιογράφος, αγαπητέ κύριε (ξεχνάω το όνομα), δεν σημαίνει ότι ο επαγγελματίας γραφιάς ταυτίζεται με τις προσλαμβάνουσες που έχετε από το προσωπικό που εργάζεται στις επιχειρήσεις Τύπου.

"Το επαγγελματικό blog χαλάει την μαγεία του μέσου", είπε η συμπαθέστατη x-psilikatzou. Γιατί δεν αφαιρεί τότε από το blog της το μπάνερ με το βιβλίο της, το οποίο επαγγελματικότατα διατίθεται προς πώληση σε βιβλιοπωλεία; Μα γιατί δεν της αφαιρεί τίποτα από την αποδοχή που έχει από τους αναγνώστες της. Ποια "μαγεία"; Δεν βρίσκω καμία απολύτως "μεταφυσική" σε ένα μέσο, του οποίου η λειτουργία είναι απολύτως εξηγήσιμη και η απήχησή του εύλογη - λόγω του ότι αφενός είναι δωρεάν κι αφετέρου συνοδεύεται από το κερασάκι της συμμετοχής σε δημοσιότητα. Και να τελειώνουμε, επιτέλους, με τις σεμνοτυφίες και το άγχος μήπως μας επηρεάσει η διαφήμηση. Καλά κάνει ο κύριος Ανδριωτάκης και οι υπόλοιποι bloggers-συγγραφείς που χρησιμοποιούν άμεσα (ή έμμεσα) κάθε βήμα που τους διατίθεται, ακόμη και το κρατικό κανάλι, προκειμένου, εκτός των άλλων, να υπογραμμίσουν τη σχέση τους με το blogging, η οποία έχει αναλυθεί εκτενώς και σε έργα τους, τα οποία διατίθενται κανονικότατα προς πώληση. Δεν υπάρχει τίποτε το αρνητικό στο να αμείβεται ένας πνευματικός δημιουργός για τις υπηρεσίες παραμυθίας που παρέχει.

"Σήμερα ο κάθε απλός γραφιάς μπορεί να γίνει εκδότης του εαυτού του", είπε ο ευπροσήγορος εκδότης κ. Μαραθιάς, ο οποίος σε μια άλλη εκδήλωση (στον Ιανό) είχε πάντως παραδεχθεί ότι τα βιβλία των bloggers δεν είχαν την αναμενόμενη εμπορική επιτυχία. Δεν νομίζω ότι ο κάθε "απλός" γραφιάς μπορεί να δημοσιεύσει το έργο του μόνο χάρη στο blogging. Στα 20 μου πήγα ως "απλούστατος" γραφίας το πρώτο μου βιβλίο σε 4 μεγάλους εκδοτικούς οίκους. Ο μεγαλύτερος από αυτούς δέχτηκε να το δημοσιεύσει. Από τότε έχω δει να εκδίδονται άλλα πέντε βιβλία μου (και ετοιμάζονται άλλα δύο). Ουδέποτε πληρωσα για να εκδοθεί έργο μου- αντιθέτως αποκόμισα ορισμένα κέρδη από τις πωλήσεις τους. Όχι χάρη στο blog μου. Το blog μου το έχω όχι μόνο για να δω δημοσιευμένα τα κείμενά μου - με ενδιαφέρει, όπως και τους περισσότερους "απλούς γραφιάδες" νομίζω, το άμεσο feed back και η περιπέτεια του διαλόγου πάνω σε ένα κείμενό και ορισμένες θέσεις μου. Η διάδραση είναι που κάνει τη διαφορά, όχι η πρόσβαση στη δημοσίευση. Οι πάντες ξέρουν ότι αν κάνουν το έργο τους μια γύρα σε όλους τους εκδοτικούς οίκους, αποκλείεται να μείνει αδημοσίευτο. Ίσως όχι εκεί που θέλουν, αλλά πάντως θα βγει. Η ευκολία του blogging από την άλλη, θα μπορούσε -ας υπερβάλλω- να θεωρηθεί, υπό συνθήκες, ότι μερικές φορές είναι και εις βάρος της ποιότητας.

"Δεν θα μου πει η αγορά πως να μιλήσω εγώ", είπε, μάλλον αυτάρεσκα ο συγγραφέας κ. Τριαρίδης, για τον οποίο δεν γνώριζα ότι έχει blog. Χρειάστηκε να μάθω από ένα συμβατικό μέσο, όσο η ΕΤ-1, ότι ο κ. Τριαρίδης είναι συγγραφέας και blogger. Έπρεπε να τον επιλέξει ένας σκηνοθέτης ενός ντοκιμαντέρ της κρατικής τηλεόρασης για να τον γνωρίσω.

Η αγορά υπάρχει όπου υπάρχουν κριτικοί νόες. Όχι μόνο όπου υπάρχει αγοραπωλησία και εμπόριο. Η αγορά - με την παλαιά έννοια- θα αποφανθεί όχι αναγκαστικά για το "πως θα μιλήσει κάποιος", αλλά για το "πως θα μιλήσει κάποιος, αν θέλει να τον ακούσουν οι άλλοι".

Συνολικά, το ντοκιμαντέρ δεν μου άρεσε γιατί ήταν μονόπλευρο, είχε μόνο αναλύσεις, δεν είδαμε τα πιο "επώδυνα", πιο ανατρεπτικά, πιο αστεία blogs. Δεν μίλησε κανείς για τα blogs που έκλεισαν, για την υπόθεση του blogger που διώκεται, για τα blogs που κάνουν αποκαλύψεις και "αποκαλύψεις" χωρίς να τηρούν στοιχειώδεις αρχές, όπως η διασταύρωση και η τεκμηρίωση.

Τελικά, όμως, δεν μου άρεσε, επειδή δεν είχε πλάκα και ανατροπή και επειδή, τόσες χιλιάδες blogs μετά, δεν μου αρκεί να συζητάμε ακόμα για τον "σατιρικό και προάντων ασεβή" μέσο πουριτανό blogger που ενοχλείται απο τα αστεία του Ηλία Ψηνάκι.

Ηλεκτρονική ψηφοφορία: γιατί μας ανησυχεί;

Μιλώντας για την προοπτική της διεξαγωγής των εκλογών με ηλεκτρονικά μέσα, συνήθως έρχονται στο μυαλό μας φουτουριστικές κοινωνίες (ή απλώς οι ΗΠΑ). Πρώτ’ απ’ όλα, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ήδη ένα σημαντικό μέρος της εκλογικής διαδικασίας γίνεται με τη χρήση της πληροφορικής: τα συστήματα του υπουργείου Εσωτερικών και οι ηλεκτρονικοί πίνακες που μεταδίδονται τηλεοπτικά και διαδικτυακά είναι γνωστή προσλαμβάνουσα εικόνα εδώ και πάνω από είκοσι χρόνια.

Μιλώντας για ηλεκτρονικές εκλογές, όμως, εννοούμε την χρήση της πληροφορικής και στο πολύ ευαίσθητο, αρχικό, επίπεδο της ίδιας της πράξης της ψηφοφορίας. Η μαγική στιγμή της δημοκρατίας, κατά την οποία ο πολίτης – ο κάθε μεμονωμένος φορέας του συνταγματικού του καθήκοντος- επιλέγει την πολιτική εκπροσώπησή του, μπορεί, άραγε, να διενεργηθεί με τις ίδιες εγγυήσεις μέσω ηλεκτρονικού συστήματος;

Οι ανησυχίες σχετίζονται με την διασφάλιση της ακεραιότητας του συστήματος, η οποία δεν πρέπει να είναι ούτε εις βάρος του αποτελέσματος, αλλά ούτε και εις βάρος του πολίτη. Ο διαχωρισμός ήδη αποκαλύπτει ότι υπέρμετρη έμφαση υπέρ του ενός σκοπού (σεβασμός πολίτη-ακεραιότητα αποτελέσματος) μπορεί να δημιουργήσει εντάσεις. Η «αυθεντικοποίηση» της ηλεκτρονικής ψήφου, δηλαδή η εξασφάλιση ότι ο συγκεκριμένος ψηφοφόρος προέβη πράγματι στην συγκεκριμένη επιλογή, απαιτεί μεταξύ άλλων, τη χρήση στοιχείων που εξατομικεύουν τον ψηφοφόρο. Όσο πιο «ακριβή» ατομικά στοιχεία του πολίτη χρησιμοποιούνται, ώστε να διασφαλίσουμε την αυθεντικότητα της ψήφου, τόσο πιο πολλές παραχωρήσεις θα πρέπει να κάνει ο πολίτης (σκεφτείτε λ.χ. βιομετρικά στοιχεία). Η μάλλον υπερβολική ανησυχία φτάνει μέχρι το επιχείρημα ότι αν τελικά αμφισβητηθεί το αποτέλεσμα, η επαλήθευση θα φτάσει μέχρι την κατάργηση της μυστικότητας της ψήφου, ενδεχόμενο που αποκλείεται με την παραδοσιακή ψηφοφορία.

Συνεπώς, από τη μια πλευρά υπάρχει ένα ζήτημα διασφάλισης της μυστικότητας, αλλά και της προστασίας των προσωπικών δεδομένων. Ας μην ξεχνάμε ότι οι πολιτικές πεποιθήσεις θεωρούνται ευαίσθητα δεδομένα, για τη διαχείριση των οποίων ενεργοποιείται η αρμοδιότητα της οικείας ανεξάρτητης αρχής. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν και τα θέματα της ασφάλειας του ίδιου του συστήματος, δηλαδή η θωράκισή της τεχνικής υποδομής από επιθέσεις όσων ίσως προσπαθούν να αλλοιώσουν το αποτέλεσμα. Αυτός ο δεύτερος κίνδυνος, ωστόσο, σχετίζεται με το ευρύτερο ζήτημα της τεχνικής ασφάλειας των πληροφοριακών ζητημάτων και δεν παρουσιάζει στην ουσία κάποια ειδικά χαρακτηριστικά για το θέμα της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας.

Σε συνθήκες η-διακυβέρνησης και, τελικά η-δημοκρατίας, πάντως, το κομβικό ζήτημα δεν είναι να αντικατασταθεί η κάλπη με τον υπολογιστή, αλλά να ενισχυθούν οι θεσμοί ουσιαστικότερης συμμετοχής του πολίτη στη λήψη των αποφάσεων, στόχος που μπορεί να πραγματοποιηθεί ευκολότερα με την σύγχρονη τεχνική, χωρίς πάντως να ξεχνάμε και το τεράστιο ζήτημα του ψηφιακού χάσματος.

"Προφητική" αγόρευση στη Βουλή για τις κάμερες

Όταν συζητήθηκε στη Βουλή στα μέσα Δεκεμβρίου η τροπολογία που νομιμοποιεί την χρήση των καμερών, μία αγόρευση περιείχε και τα εξής :

"Για να σας δώσω να καταλάβετε την καθαρά ταξική μορφή και εφαρμογή της σύγχρονης τεχνολογίας, με τις ψευδαισθήσεις που έχετε, θα τα βρείτε μπροστά σας. Και όταν λέω «θα τα βρείτε μπροστά σας», θα τα βρείτε ως πολίτες, διότι δεν παρέχετε ούτε στο δικαστή που θα τη δει ούτε στον εισαγγελέα, πολλώ μάλλον στην υπεράσπιση οποιουδήποτε πολίτη, τη δυνατότητα να έχει πιστοποιητικό ελέγχου της γνησιότητας της παραγωγής της εικόνας σας. Δεν έχετε λάβει κανένα μέτρο, ούτε πρόκειται να λάβετε, γιατί σκοτιστήκατε, ξέρετε ποιος είναι ο εχθρός, ο λαός. Θέλω να δω την ημέρα που θα κυκλοφορείτε σε παράνομη διαδήλωση με κουκούλα που θα αφαιρείται στο «You Tube» και θα είναι η φάτσα σας και δεν θα έχετε κανέναν τρόπο -γιατί θα την έχει πουλήσει αστυνομικός την εικόνα σας, που θα την έχει τραβήξει- και δεν θα μπορείτε ούτε εσείς ούτε κανένας άλλος να πάει να ισχυριστεί ότι δεν είναι τεχνικά επαρκές το υλικό. Ακόμα και στο τελευταίο ανθυποκάναλο της χώρας, επειδή είναι δημόσια εικόνα και υποτίθεται ότι υπόκειται στον έλεγχο της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, υπάρχει ο λεγόμενος τεχνικός έλεγχος. Και εδώ θα κάνετε καμεραμάν τον αστυνομικό. Και άκουσα και έναν συνάδελφο, ο οποίος είπε να έχει φορητές κάμερες. Γιατί; Για να βγάζει και χαρτζιλίκι από δίπλα; Να τις πουλάει στο διαδίκτυο και να λέει ότι δεν φταίει αυτός και να γίνεται…"

(Λιάννα Κανέλλη, Πρακτικά της Βουλής, 13.12.2007)

Μπορεί οι αναλογίες να είναι χαλαρές, αλλά η τραγική ειρωνεία για την κυβέρνηση είναι οφθαλμοφανής: πέντε μέρες αφότου ψηφίστηκε η νομιμοποίηση της χρήσης των καμερών, ο πολιτικός κόσμος αγκομαχάει κάτω από το προϊόν που συλλέχθηκε κατ' αυτόν τον τρόπο.

Αλήθεια, το ΣτΕ πότε θα βγάλει επιτέλους την απόφασή του;

Κλήση από την Αρχή Δεδομένων για το "Πρώτο Θέμα"

Σύμφωνα με σχετικό δελτίο τύπου της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, απεστάλη στους υπεύθυνους του "ΠΡΩΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ" κλήση, για τη δημοσίευση "σειράς φωτογραφιών που αφορούν αποκλειστικά στιγμές της ιδιωτικής ζωής των απεικονιζομένων υποκειμένων". Παράλληλα, η Αρχή απέστειλε το σχετικό δημοσίευμα στην Εισαγγελία για το ποινικό σκέλος της υπόθεσης.

Υπενθυμίζουμε ότι τα μισά μέλη της Αρχής παραιτήθηκαν στις 19.11.2007. Ωστόσο, με σχετική ανακοίνωσή τους, θα συνεχίσουν να εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους -υπηρεσιακά- για ένα τρίμηνο ακόμη, όπως επιβάλλει η "αρχή της συνεχούς λειτουργίας των διοικητικών οργάνων" μέχρι τις 19.2.2008, όπως διευκρίνισαν με προηγούμενο δελτίο τύπου.

Πάντως από το ίδιο το δελτίο τύπου περί κλήσεως, διαφαίνεται μια πρώτη εκτίμηση της Αρχής: οι φωτογραφίες κρίνεται ότι αφορούν "αποκλειστικά στιγμές της ιδιωτικής ζωής των απεικονιζομένων υποκειμένων". Ήδη η διατύπωση αυτή έχει την ειδική της βαρύτητα, καθώς προέρχεται από το αρμόδιο συνταγματικό όργανο για τη διασφάλιση των προσωπικών δεδομένων. Ανεξάρτητα από το αν επιτρέπεται να λαμβάνει θέση μια διοικητική αρχή ήδη με το κείμενο του δελτίου τύπου, δηλ. πριν ακουστεί η άλλη πλευρά, φαίνεται ότι το επιχείρημα που έχει κινηθεί εκ μέρους της εφημερίδας στα δελτία ειδήσεων, ότι δηλ. η δημοσίευση τεκμηριώνει την "ποιότητα της σχέσης" των δύο ατόμων, δεν θα πείσει την Αρχή.

Να υπενθυμίσουμε ότι η Αρχή, ενώ με την υπόθεση Κορκολή είχε επιβάλλει πρόστιμο για την τηλεοπτική μετάδοση βίντεο με ερωτική πράξη, στην περίπτωση των σκανδάλων στην Εκκλησία-Δικαιοσύνη, το πρόστιμο αφορούσε κυρίως τις πολλές επαναλήψεις των ερωτικών διαλόγων και όχι το ίδιο το περιεχόμενό τους. Κι αυτό επειδή στην περίπτωση Κορκολή διέγνωσε ότι δεν υπήρχε παραβατική συμπεριφορά, ενώ στην περίπτωση των σκανδάλων στην Εκκλησία (EXTRA 3) δέχθηκε ότι ο ιερέας που επιδιδόταν σε ερωτικούς διαλόγους με νεαρό ήταν πειθαρχικά ελεγκτέος κατά το εκκλησιαστικό δίκαιο, καθώς φερόταν ότι παραβίασε τους όρκους περί αγαμίας. Αυτό, δηλάδή, που εξετάζει η Αρχή είναι κατά πόσον υπάρχει κάποιας μορφής παραβατικότητα που δικαιολογεί την δημοσίευση της είδησης.

Ο καθηγητής κ. Αλιβιζάτος μάλιστα, ο οποίος έχει εκδηλώσει και με την ιδιότητα του αντιπροέδρου της Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου τον αποτροπιασμό του για την δημοσίευση των φωτογραφιών από το Πρώτο Θέμα, είχε υποστηρίξει πριν μερικά χρόνια σε άρθρο του στο "Δίκαιο Μέσων Ενημέρωσης και Επικοινωνιών" τον κανόνα της επιτρεπόμενης δημοσίευσης προσωπικών δεδομένων δημοσίων προσώπων, εφόσον υπάρχει κραυγαλέα αντίθεση ανάμεσα στο δημόσιο λόγο αφενός και την ιδιωτική τους ζωή αφετέρου.

Θα πρέπει όμως να υπάρχει κι ένα απροσπέλαστο όριο: δεν είναι δυνατόν επειδή ένα δημόσιο πρόσωπο συμπεριφέρεται υποκριτικά, να μπορεί ο δημοσιογράφος να φτάνει μέχρι και την κρεβατοκάμαρά του. Κανονικά, σε πληροφορίες κρεβατοκάμαρας θα πρέπει να φτάνουν μόνον οι εισαγγελικές έρευνες και μόνον για απολύτως συγκεκριμένες περιπτώσεις αδικημάτων (παιδοφιλία, εμπορία ανθρώπων κλπ) και κανείς άλλος.