Τετάρτη, Ιουνίου 11, 2014

Ανοιχτή επιστολή στον υπουργό Οικονομικών

Κύριε Υπουργέ,

Καθημερινά περνώ από το κέντρο και βλέπω τις καθαρίστριες που εξακολουθούν να αδικούνται μολονότι ο Άρειος Πάγος δέχθηκε τους ισχυρισμούς τους και απέρριψε τους αντίθετους ισχυρισμούς του υπουργείου σας, έστω και στην συνοπτική διαδικασία της προσωρινής διαταγής. Δεν θα επικαλεστώ το συναίσθημα, αλλά ούτε και λαϊκίστικα ή ελιτίστικα επιχειρήματα για την “εικόνα της πόλης”. Μια τέτοια επιφανειακή ανάλυση των φαινομένων θα περιφρονούσε την αιτία, για την οποία συμβαίνουν όλα αυτά.

Η αιτία είναι ότι, αν το Κράτος σταματήσει κι επισήμως να σέβεται τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης, οι πολίτες θα παύσουν την εκπλήρωση των θεσμικών υποχρεώσεών τους. Δεν αρκεί να τις προβλέπει ο νόμος, δεν αρκεί καν ο νόμος να επιβάλλεται με αστυνομικά μέτρα. Αν οι πολίτες πειστούν ότι πριν απ' όλους και χωρίς καμία συνέπεια, καθολικά και ανεπιφύλακτα, παρανομεί το ίδιο το Κράτος, όπως συμβαίνει σε αυτή την υπόθεση, τότε απειλείται κάθε θεμέλιο συλλογικής εμπιστοσύνης. Οι πολίτες πρέπει να ξέρουν ότι τουλάχιστον τηρούνται οι γενικές συμφωνίες με τις οποίες οργανώνεται η κοινωνία. Αλλιώς καταλύονται οι συμβάσεις και οι παραδοχές επί των οποίων εδράζεται το πολίτευμα. Σε αυτό δεν υπάρχει καμία “οικονομική ανάλυση”: πρέπει να εφαρμοστεί όσο κι αν κοστίσει.

Το πρόβλημα δεν είναι “επικοινωνιακό”, είναι καθαρά θεσμικό. Με την κρατική βία δεν λύνεται. Λύνεται μόνο με την άμεση συμμόρφωση προς την απόφαση της Δικαιοσύνης. Αυτό που χρειάζεται λοιπόν είναι ορθολογισμός και ανεπιφύλακτη εφαρμογή του δικαίου, χωρίς δεύτερες σκέψεις. Η εκκρεμότητα κράτησε πάρα πολύ, όχι όσο θα επέτρεπε η δημόσια ανακοίνωση μιας αρεοπαγητικής κρίσης. Κάθε μέρα που περνάει, είναι εις βάρος όχι μόνο του υπουργείου Οικονομικών, αλλά και όλων των θεσμών. Και είναι εις βάρος και του θεσμού της Ελληνικής Αστυνομίας να χρησιμοποιείται ως μέσο επιβολής της... άρνησης του Κράτους να σεβαστεί την απόφαση της Δικαιοσύνης!

Οι άλλοι θεσμοί κωφεύουν μέχρι σήμερα στα αιτήματα των καθαριστριών για εφαρμογή της κρίσης του Αρείου Πάγου, ενώ θα μπορούσαν να είχαν επέμβει καταλυτικά. Δεχθείτε λοιπόν τις σκέψεις μου ως αυτές ενός απλού πολίτη που εκφράζει μόνο τον εαυτό του και υπηρετεί τα νόμιμα συμφέροντα των συμπολιτών του. Αν θέλετε να διασωθεί έστω και την ύστατη αυτή στιγμή το κύρος των κανόνων που θεσπίστηκαν σε αυτή την Πολιτεία, μπορείτε να κάνετε κάτι: ικανοποιείστε αυτό το δίκαιο αίτημα. Δεν χρειάζονται ούτε τυμπανοκρουσίες, ούτε τυπικές απαντήσεις και άλλες δικαιολογίες. Λύστε το πρόβλημα σήμερα, όχι αύριο που θα εκδοθεί η απόφαση του Συμβουλίου Αναστολών. Έστω για μία μέρα, σεβαστείτε την Δικαιοσύνη.

Με τιμή,



Βασίλης Σωτηρόπουλος

[εστάλη σήμερα στο gikas.hardouvelis@gmail.com]

5 σχόλια:

Αρης Δαβαράκης είπε...

Διαβάζω σήμερα στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ πως ο Αρειος Πάγος αποφάσισε να μην επαναπροσληφθούν οι καθαρίστριες. Είναι καινούργια εξέλιξη σημερινή ή κάτι δεν έχω καταλάβει σωστά;

e-Lawyer είπε...

Είναι σημερινή απόφαση αλλά προσωρινή. Τώρα η υπόθεση θα κριθεί από το εφετείο.

Ανώνυμος είπε...

Δεν έχω παρακολουθήσει στενά την εξέλιξη της υπόθεσης, αλλά μέχρι τώρα είχα την εντύπωση πως επρόκειτο για πρωτόδικη απόφαση. Αν είναι έτσι, πως κατάφεραν δικονομικά να εμπλέξουν τον Άρειο Πάγο και να παρακάμψουν τον δεύτερο βαθμό;
(αν κάνετε και παραπομπή σε άρθρα του ΚΠολΔ ακόμα καλύτερα).

lawyer1979 είπε...

το ΝΣΚ παραιτήθηκε από το δικαίωμα της έφεσης ασκώντας αίτηση αναιρέσεως απευθείας κατά της πρωτόδικης ώστε να κριθεί το νομικό ζήτημα από τον Άρειο Πάγο. το θέμα είναι ότι δεν υπάρχει υποχρέωση συμμόρφωσης προς την συγκεκριμένη απόφαση διότι
σύμφωνα με το άρθρο 19 του Ν. 1715/1951, η άσκηση της αναίρεσης επιφέρει αναστολή στην εκτέλεση της απόφασης.

Ανώνυμος είπε...

Αρέσει εμένα Δαβαράκης. Αριστερός. Δεν καταλαβαίνει τι είναι γραφειοκρατία της εκμεταλλευτικιάς οικονομικής οργάνωσης. Και ότι πάει να γίνει μέρος της εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ. Δημόσιος άνθρωπος δηλαδή, κατάλληλος για επικοινωνία. Σκατά. Σκεφτόμουνα χτες στο μπαλκόνι που έβλεπα τη σκοτεινιά του πάρκου απέναντι, ότι και ο Ιλόιερ προσπαθεί να σηκώσει ένα είδος βάρος που δεν είναι κατάλληλο για έναν άνθρωπο. Συμπαραστάτης, Συνήγορος, μάχη για να μην πολιτευτεί. Αλλά στην πραγματικότητα το βάρος που του φορτώνουν και αποδέχεται δεν είναι της συμπαράστασης σήμερον, ή αύριον της συνηγορίας, αλλά είναι το βάρος το καθημερινό που φορτώνουν σε όλους μας πολύ ύπουλα οι εκμεταλλευταί. Ένας άνθρωπος μπορεί πραγματικά να ξυπνήσει μέσα στη φύση -δεν απαγορεύεται- και από τα συμπεράσματα εις τα οποία τον οδηγεί η όλη του σταδιοδρομία στην οικονομική οργάνωση να κρατήσει μόνο αυτά που θα τον υπεξαιρούν απολύτως από την φύση της χυδαιότητας αυτής. Η οποία, χυδαιότητα, οπωσδήποτε πρέπει να αμαυρωθεί. Σιγά μην είναι αποκάλυψη στη ζωή αυτή να πληροφορηθεί ο κάθε είδους ανθρωπιστικός Δαβαράκης την υποθετική απαλότητα της φονικότητας μιας ενάσκησης των ασυμμόρφωτων εφετών. Αριστερά. Βέβαια. Καθένας μας έχει υποχρέωση να πει: εμπλέχτηκα ελάχιστα στο εγκληματικό παιγνίδι, δεν είμαι ο καθηγητής Μπέης στο σπίτι του ηγέτου με τα τούβλα, δεν θαυμάζω τα χέρια του απέθαντου Καραμανλή, δεν είμαι αυτό που θέλουν να είμαι τελικά, άρα και εγώ θα πω πόσο ασήμαντη ήταν όλη αυτή η υπόθεση της σταδιοδρομίας. Εγώ δεν θέλω να ανήκω στον όροφο της πυραμίδας που επιγράφεται: we rule you - we fool you. Και είναι τυχερός ο ιλόιερ από την άποψη αυτή. Διότι δεν είναι Δαβαράκης, ή στέλεχος της Αριστεράς. Πολύ τυχερός. Διότι μπορεί να πάει με στάδια μεν προς το τέρμα αριστερά, όμως χωρίς να απολογηθεί ποτέ σε κανέναν από τους κερατάδες-μαϊμούνια αυτούς. Βέβαια. Κερατάδες-μαϊμούνια-ξελεματικοί-οι-οποίοι καλούν σε απολογία συνεχώς όλα τα αθώα πλάσματα, τα οποία έχουν προηγουμένως με την χάρτινη προπαγάνδα αναγκάσει να βυθιστούν στη νεοφιλελεύθερη σάχλα, δηλαδή στην υπαρχτική βλακεία, που είναι η όλη καλλιτεχνική και δημόσια παρουσία τους. Άμα βγει ο Ιλόιερ να πει ότι πρέπει να γίνει μια παγκόσμια επανάσταση, με φωτιές που θα βγαίνουν από τα μάτια των ανθρώπων που θα αρνούνται κάθε στιγμή κάθε είδους πόλεμο, θα δούμε τότε πώς θα μπορεί ο Δραγασάκης να μας το παίζει αριστερός οικονομολόγος, βαστάζος, αχθοφόρος μηρυκάσματος σε μια ρημαγμένη ανθρωπότητα από τους τραπεζίτες. Και θα δούμε και τον Δαβαράκη να σκέφτεται τι διάολο είναι μέσα στη ζωή το εφετείο, που στήνει τον ιλόιερ απέναντι του να του λέει τη λειτουργία και το κύρος του εφετείου.

To νομοσχέδιο για την ισότητα στον γάμο

 Το νομοσχέδιο προβλέποντας στο άρθρο 3 ότι ο γάμος επιτρέπεται για άτομα διαφορετικού ή ίδιου φύλου, αυτοδικαίως επεκτείνει στα ζευγάρια το...