Σκοποβολή και οπλοφορία

Η τεράστια επιτυχία της κ. Κορακάκη στους Ολυμπιακούς Αγώνες και τα μετάλλιά της στην σκοποβολή άνοιξαν μια εντελώς άσχετη συζήτηση για την οπλοφορία, το δικαίωμα κατοχής των όπλων και την φύση του ανθρώπου ως πολεμιστή. Για μένα - που έκανα μια κανονική ένοπλη θητεία, με καθημερινή σκοπιά, με "βολές" κάθε τρεις και δύο - τα όπλα, την ελεύθερη κατοχή τους και την κανονικοποιημένη χρήση τους τα ονειρεύονται μόνο άνθρωποι που έχουν ζήσει όλη τους τη ζωή μέσα σε μια απολαυστική περίοδο ειρήνης.

Μια παχιά - παχιά περίοδο ειρήνης, όταν δηλαδή η οπλοφορία είναι χόμπι, σπορ, επιλογή, ιδεολογική επιτέλεση κι όχι βέβαια ανάγκη επιβίωσης. (Εκτος αν έχεις τόσο πολλούς πιθανούς θανάσιμους εχθρούς ανάμεσα στους συμπολίτες σου). Τα περί πολεμικής φύσης του ανθρώπου τα έχουμε λύσει με τις αναπαραστάσεις: τί άλλο είναι άλλωστε ο οργανωμένος αθλητισμός αν όχι μια αναπαράσταση μάχης; Τί άλλο είναι οι προεκλογικές εκστρατείες, τα ντιμπέιτ στην Βουλή ή σε παράθυρα, τα βιντεοπαιχνίδια, τα πέιντ μπολ, οι κατασκηνώσεις, ο εθελοντισμός, οι δικαστικές διαμάχες, ένα σωρό τρόποι εκτόνωσης για να διοχετευθεί κάπου όλη αυτή η ενέργεια που αλλιώς θα γίνει αχρείαστη βία; Βία που δεν στρέφεται στον εχθρό του έθνους, στον ένοπλο εισβολέα που έρχεται να σε υποδουλώσει, αλλά στον διπλανό σου. Στον εαυτό σου.

Ο άνθρωπος που αγαπά τα όπλα και έχει ανάγκη την οπλοφορία είναι ο άνθρωπος που φοβάται. Που νιώθει την διαρκή απειλή και που είναι τόσο ανήμπορος, ώστε θέλει ανά πάσα στιγμή πάνω του κάτι που να προεκτείνει την ύπαρξή του. Για αυτούς τους ανθρώπους, υπάρχει ειδική φροντίδα από την επιστήμη, στην οποία είναι καλό να απευθυνθούν ή να τους οδηγήσουν οι οικείοι τους. Δεν είναι σωστό να ταλαιπωρούνται συνάνθρωποί μας από σύνδρομα καταδίωξης, ψυχώσεις, νευρώσεις, διαταραχές που τους καθιστούν εν δυνάμει επικίνδυνους, ενώ η ιατρική και η φαρμακολογία έχουν προχωρήσει τόσο πολύ. Ο άνθρωπος που αγαπά τα όπλα δεν είναι ένας ελεύθερος άνθρωπος. Και, κατά κανόνα, δεν θέλει να είναι ελεύθερος και κανένας άλλος άνθρωπος.

Από την άλλη πλευρά, ο άνθρωπος που έχει μεγαλώσει μέσα στον πόλεμο και ξέρει τί σημαίνει το όπλο, όταν αυτό πια δεν είναι επιλογή, ξέρει πολύ καλύτερα από όλους εμάς τί σημαίνει αυτό το βάρος. Αυτός ο άνθρωπος δεν θα έχει ποτέ την πολυτέλεια να ασχοληθεί με ένα σπορ και να διακριθεί, αφού η Ιστορία τον έχει δεσμεύσει σε άλλες αποστολές. Είναι καθαρή παραφροσύνη οι άνθρωποι της ειρήνης να ζηλεύουν τους ανθρώπους του πολέμου.