Υποχρέωση επανόρθωσης και δεοντολογία ιστολόγων

Δεν θα έπρεπε να αναγνωριστεί μια δεοντολογική υποχρέωση επανόρθωσης, όταν κάποιος έχει γράψει μια ανακρίβεια ή έστω μια λάθος εκτίμηση στο blog του; Θεωρώ πως ναι. 

Πριν από  μήνες ο Leo Irakliotis, πανεπιστημιακός δάσκαλος,  έγραψε στο blog του ένα κείμενο με τίτλο "Τι σε περιμένει Θέμη!", στο οποίο εκτιμούσε ότι ο αντίδικος του κ. Λαζαρίδη θα ζητούσε "κανα-δυο αναβολές", με πιθανό αποτέλεσμα την ταλαιπωρία από άσκοπες μετακινήσεις για τη δίκη.  Το φαινόμενο των αναβολών είναι βέβαια σύνηθες στην Ελληνική Δικαιοσύνη (αν και συνήθως όχι από ευθύνη των εναγόντων, αλλά από αιτήσεις των εναγομένων και λόγω φορτωμένων πινακίων υποθέσεων που δεν επιτρέπουν χρονικά την εκδίκαση όλων των αγωγών), όμως από την αρχή θεώρησα εντελώς ατεκμηρίωτη την προκατάληψη του στις υπερβολές που γράφει εκεί, παρουσιάζοντας τον αντίδικο του Θ.Λαζαρίδη ως έχοντα πρόθεση ταλαιπωρίας.

Η πραγματικότητα όμως διέψευσε τον Leo Irakliotis. Η δίκη αναβλήθηκε όντως μία φορά, όχι όμως με αίτηση του αντιδίκου του κ. Λαζαρίδη. Ο κ. Λαζαρίδης ενημέρωσε τους αναγνώστες του για εκείνη την αναβολή, χωρίς βέβαια να διευκρινίσει για ποιο λόγο δόθηκε η αναβολή και αν αυτό ζητήθηκε από κάποιον διάδικο (και, αν ναι, από ποιον). Δικαίωμά του, φυσικά, και κρίνεται από τον κάθε αναγνώστη για την πληρότητα των πληροφοριών που μεταδίδει.

Τελικά όμως η δίκη έγινε στη μετ' αναβολή δικάσιμο, όπως επίσης ενημέρωσε ο κ. Λαζαρίδης.

Άρα, από τα στοιχεία που έχει δημοσιεύσει ο ίδιος ο  κ. Λαζαρίδης, προκύπτει ότι ο Leo Irakliotis έπεσε έξω στις εκτιμήσεις που έκανε, από προφανή προκατάληψη για την Ελληνική Δικαιοσύνη και για τον αντίδικο του κ. Λαζαρίδη. 

Ο Leo Irakliotis έκανε, λοιπόν, λάθος. Θα το αναγνωρίσει;