Η ιδιαιτερότητα που έχει η Δικαιοσύνη σε σχέση με τις άλλες δύο κρατικές λειτουργίες είναι ότι ο ρόλος της είναι ελεγκτικός, εκ των υστέρων, "πυροσβεστικός" και διορθωτικός. Ενώ η Νομοθετική λειτουργία πρέπει να λειτουργεί στρατηγικά και να χαράσσει το σωστό δρόμο για το μέλλον με γενικές αποφάσεις, ενώ η Εκτελεστική λειτουργία αφορά τις πολιτικές για την εφαρμογή της νομοθεσίας, η Δικαιοσύνη έρχεται πάντα μετά, να εξετάσει σε ατομικό επίπεδο, ποιος δεν έκανε καλά τη δουλειά του.
Τα διοικητικά Δικαστήρια ελέχουν τον στενό πυρήνα του κράτους, καθώς εκδικάζουν τις αγωγές αποζημίωσης και τις προσφυγές για πράξεις ή παραλείψεις του Ελληνικού Δημοσίου (σε αντίθεση με τα πολιτικά Δικαστήρια που δικάζουν διαφορές μεταξύ ιδιωτών). Το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών είναι ένα τέτοιο δικαστήριο. Σήμερα ένας τέτοιος ελεγκτικός του κράτους θεσμός χτυπήθηκε με εκρηκτικό μηχανισμό, προκαλώντας σοβαρές υλικές ζημιές. Ελπίζω να μην έχει καεί και κανένας από τους φακέλους μου που περιμένουν εκεί μέσα υπομονετικά να εκδικαστούν, παλιώνοντας σαν το καλό κρασί.
Το εν λόγω κτίριο αποτελεί ένα από τα πιο αξιοπρεπή δικαστικά μέγαρα της χώρας και λειτουργεί μόλις 10 χρόνια (εγκαινιάστηκε επί Κ. Σημίτη και Ε. Γιαννόπουλου). Στις κακές συνθήκες απονομής της Δικαιοσύνης στη χώρα μας, αποτελεί μια σημαντική εξαίρεση, τουλάχιστον ως περιβάλλον. Ως ποιότητα βέβαια υπάρχουν σοβαρές αμφιβολίες, ιδίως όταν μια αγωγή εναντίον του Δημοσίου εκδικάζεται αφού περάσουν 5-6 χρόνια από την ημερα της κατάθεσής της (χωρίς να υπολογίζουμε αναβολές επειδή λ.χ. το Δημόσιο δεν έχει φέρει εγκαίρως το φάκελό του). Κριτική μπορεί να γίνει πολλή. Αλλά το χτύπημα στο κτίριο είναι αφενός αμφισβήτηση του θεσμού της διοικητικής δικαιοσύνης με την θέση σε κίνδυνο όσων εργάζονται για αυτήν και περί αυτήν κι αφετέρου δεν αποτελεί κριτική για την ουσία του πράγματος.
Στα τέλη του Μάη ένα αντίστοιχο χτύπημα στα Δικαστήρια Θεσσαλονίκης οδήγησε σε καθυστερήσεις ενός μήνα στην εξέλιξη των υποθέσεων (ήμουν "θύμα", μιας και είχα μια υπόθεση που ματαιώθηκε λόγω επισκευών στο κτίριο). Στην Ευελπίδων σχεδόν κάθε εβδομάδα υπάρχει και μια απειλή για βόμβα, με αποτέλεσμα ατέλειωτη ταλαιπωρία και καθυστερήσεις. Και ανησυχία μήπως τελικά είμαστε οι άτυχοι που δεν θα πέσουμε στην περίπτωση της φάρσας.
Αυτό που θα πρέπει να μας απασχολήσει είναι όμως γιατί οι συγκεκριμένοι χώροι, αφιερωμένοι στην κατ' εξοχήν ελεγκτική λειτουργία της Πολιτείας, είναι πιο συχνά στόχοι τέτοιων ενεργειών, απ' ό,τι λ.χ. τα υπουργεία. Για μένα η απάντηση είναι ξεκάθαρη: η Ελληνική Δικαιοσύνη δεν έχει πείσει ότι αποτελεί μια τρίτη λειτουργία, αλλά ο πολύς κόσμος θεωρεί ότι ουσιαστικά είναι ένα παρακολούθημα, ένα δεκανίκι της κεντρικής εξουσίας. Έτσι οι τρομοκράτες θεωρούν οτι έχουν ένα "κοινωνικό" έρεισμα στις καταστροφικές επιθέσεις τους. Προσωπικά διαφωνώ κάθετα με την άποψη περί δεκανικίου της εξουσίας, αλλά πρέπει να κάνει και η Δικαιοσύνη κάτι για να αλλάξει αυτό.
Το στερεότυπο του "συντηρητικού δικαστή" δεν έχει καμία απολύτως θέση στον σύγχρονο κόσμο. Συντηρητικοί είναι οι νομείς των κεντρικών εξουσιών. Οι φορείς του ελέγχου της εξουσίας, προπάντων δηλαδή οι Δικαστές, οφείλουν να είναι πολύ πιο τολμηροί, ενήμεροι και ανοιχτόμυαλοι, δεδομένου ότι οι πολίτες μόνο από την Δικαιοσύνη μπορούν να περιμένουν την θεσμική επίλυση των προβλημάτων τους με τις κάθε μορφής εξουσίες. Αν η Δικαιοσύνη αποδειχθεί μια ακόμα αναποτελεσματική, οπισθοδρομική και σκληροπυρηνική εκδοχή της κλασικής κεντρικής εξουσίας, τότε οι πολίτες θα στραφούν στην εξωθεσμική διέξοδο: την αυτοδικία. Και τότε οι εκρήξεις δεν θα περιορίζονται στα δικαστικά μέγαρα.
6 σχόλια:
Σωστά όλα αυτά.
Αλλά όταν η απόφαση κάνει να βγει 5+ χρόνια τότε δεν απονέμεται δικαιοσύνη και άρα επικρατεί λαμογιά.
Όταν παραγράφονται τα αδικήματα των ισχυρών ή την κοπανάνε στο εξωτερικό ενώ ο 150€ ληστεία μια φορά στα 14 μπαίνει στη στενή.
Όταν στην Ελλάδα δεν υπάρχει διακριτική δικαστική εξουσία τουλ. τα τελευταία 20 χρόνια
Τότε είναι απορίας άξιο πως το μόνο που θυμήθηκαν οι δικαστικοί ήταν ότι τους είπαν δημόσιους υπαλλήλους στην απογραφή!
μαν,
κάτσε να σκεφτείς λίγο περισσότερο γιατί οι φάκελοι αργούν 5 χρόνια και παλιώνουν σαν το παλιό κρασί και άσε τώρα τα τζάμια που έσπασαν
και χωρίς δείγμα θεωρών...σκέψου γιατί βάζουν συνέχεια βόμβες-φάρσες στην ευελπίδων και γιατί γκρεμίζουν τη Λουίζης
Λέει ο Ιλόιερ ότι αυτό που λένε ότι είναι ένας τρομοκράτης, είναι στην πραγματικότητα ένας απελπισμένος ή συντριμμένος ή εξαθλιωμένος πολίτης, που είναι και άνθρωπος ως πολίτης φυσικά, άρα η τρίτη εξουσία ανθρωπιστικά σκεφτόμενη κάτι θα πρέπει να σκεφτεί και να κάνει για την δυστυχισμένη ανθρωπότητα, αντί να κάθεται στο παλτοκ να βάζει μουσική και να περιμένει να ιδεί αν, μετά τον boldtrick, θα την φυστικώσει κι ο παλτατζής της ελληνοφρένειας, ο mast1960. Η δημοκρατία μας όμως δεν είναι μια δημοκρατία με ανθρωπισμό, είναι μια δημοκρατία-με-εκμετάλλευση :=> ο δικαστής άμα ηθικά εμφανεί ως ανεξάρτητος ή, για να το πούμε πιο ανθρώπινα, ανέ φανερωθεί ως ελεύθερος άνθρωπος, τότε ο εκμεταλλευτής -επιπλέον, που καμαρώνει την οικονομική διοργάνωση της ύπαρξης σε ονοματισμό δημοκρατία- θα τον συντρίψει. Η Δικαιοσύνη κάτω από καθεστώς εκμετάλλευσης δεν εφαρμόζει ουδεμιά ανθρωπιστικώς νοούμενη δικαιοσύνη. Λέει και άλλα πολλά. Εντάξει; Δικαιάται. Δεν θα τον ερμηνεύσω εγώ τον Ιλόιερ. Απλώς εγώ γράφω και μια δική μου σκέψη με αφορμή. Κάνω κι άλλα! Π.χ. δεν ζητώ άδεια για να σκεφτώ από μόνος μου. Κατευθύνομαι; Γιατί όμως θέλουμε η Δικαιοσύνη να μετέχει στην οργάνωση της κοινωνικής ζωής των ανθρώπων. Επειδή είναι ελεύθεροι οι άνθρωποι; Γιατί δεν πρέπει να είναι ελεύθεροι οι άνθρωποι. Ο κομμωτής πρέπει ρε να είναι κόπτης. Να πιάνει και να κόβει. Έτσι εξασφαλίζει κανείς ότι δεν θα πετάει το μαλλί του άγαρμπα κομμένο όταν αρχίσει πια να μεγαλώνει. Ναι. Αλλά ο κόφτης εδώ πέρα μού ζητάει 35 ευρώ πριν 3 χρόνια. Μετά πια δεν ξανακουρεύομαι -μόνε σκουπίζω λίπη και λάδια από cheetos πάνω στο παντελόνι μου, βρίσκω χθες το βράδυ την αγάπη μου τη Ρίτα, μου λέει: σκίσε με ρε αν είσαι ο Παύλος Σιδηρόπουλος. Και της λέγω ότι: ούτε Ντίμης Δαδήρας ούτε Δεσποτόπουλος ούτε άλλος ακαδημαϊκός. Εγώ -της λέω- είμαι το φεγγάρι-νοσταλγός.
Οι δικαστές της νεότερης γενιάς είναι πολύ διαφορετικοί και πιστεύω πολύ σε αυτές κι αυτούς.
τα 2 μου σεντς...μηπως αυτη η τρομοκρατια ειναι δημιουργια οχι των πολιτων αλλα των πολιτικων.ο εχθρος που δεν φαινεται,και δεν νικιεται ποτε.το να δεχεσαι την τρομοκρατια σαν φαινομενο σημαινει οτι δεν βλεπεις την συμετοχη της εξουσιας σε αυτα τα δηθεν τρομοκρατικα ....δυσκολο να το δεχτει κανεις αλλα αληθεια.οι μονοι τρομοκρατες ειναι οι κρατικοδιαιτοι ,οι μεταμφιεσμενοι μπατσοι που ποζαρουν στις πορειες για τις καμερες με κουκουλες ,κλπ.ξερω υπερβαλλω ε?
Δημοσίευση σχολίου