Η απόφαση της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, με την οποία αναγνωρίζεται ότι ήταν παράνομη η ανακοίνωση ονομάτων ιατρών που φέρονται ότι υπέπεσαν σε φορολογικές παραβάσεις είναι ορθή (βλ. εδώ απόφαση 54/2011). Αξίζει να σημειωθεί ότι το γεγονός επισημάνθηκε από τους προσφεύγοντες στην Αρχή πέρσι (καλοκαίρι 2010) ενώ η απόφασή της εκδόθηκε φέτος (Μάιος 2011).
Όσο και να μην αρέσει σε κάποιους, κάθε ενέργεια του Κράτους που αφορά τα προσωπικά στοιχεία των πολιτών, πρέπει να βασίζεται σε μια σαφή νομοθετική διάταξη. Έπρεπε δηλαδή να υπάρχει τουλάχιστον ένας νόμος που να ορίζει τη δημοσίευση των στοιχείων των φερόμενων παραβατών. Διαφορετικά, η πολιτική απόφαση για ανάρτηση στο Διαδίκτυο τέτοιων στοιχείων, δεν βασίζεται στην αρχή της νομιμότητας που πρέπει να διέπει κάθε κρατική δράση. Δεν αρκεί η πολιτική βούληση, πρέπει ένα τέτοιο μέτρο να βασίζεται σε έναν γενικό κανόνα που να είναι προσβάσιμος αλλά και προβλέψιμων συνεπειών, όπως αναφέρει η Αρχή στην απόφασή της. Δεν είναι λοιπόν η Αρχή που απαγόρευσε την ανάρτηση των στοιχείων, είναι το ισχύον δίκαιο, το οποίο πρέπει να ισχύει ακόμα και για αντιδημοφιλείς περιπτώσεις.
Οι γιατροί που είδαν τα προσωπικά στοιχεία τους αναρτημένα στο Διαδίκτυο έχουν δικαίωμα τώρα να προσφύγουν στην δικαιοσύνη αξιώνοντας αποζημιώσεις από το Ελληνικό Δημόσιο. Σε μια πασίγνωστη υπόθεση προ ετών που η Αστυνομία είχε εκδώσει δελτίο τύπου με ονόματα συλληφθέντων, σε έναν εξ αυτών επιδικάσθηκε αποζημίωση 15.000 ευρώ (στο Διοκητικό Εφετείο).
Ας κάνουμε τώρα μια υπόθεση άμεσης δημοκρατίας. Ας υποθέσουμε ότι δεν είχαμε Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, αλλά θέταμε υπόψη το ισχύον δίκαιο (που λέει ότι δεν επιτρέπεται στο Κράτος δημοσίευση προσωπικών δεδομένων χωρίς προϋπάρχοντα νόμο) σε μια λαϊκή συνέλευση. Για παράδειγμα στη συνέλευση που διεξάγεται στο Σύνταγμα. Και βάζαμε τον κόσμο να ψηφίσει: να δημοσιευθούν τα ονόματα των φερόμενων φοροφυγάδων ή να μην δημοσιευθούν; Νομίζω δεν χρειάζεται και πολύ για να σκεφθεί κανείς ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα μιας τέτοιας ψηφοφορίας. Να λοιπόν γιατί οι αμεσοδημοκρατικοί θεσμοί δεν είναι για όλες τις αποφάσεις: χρειάζονται θεσμικά αντίβαρα, όπως οι ανεξάρτητες αρχές και η δικαιοσύνη για να διασφαλίζουν ότι το δίκαιο θα γίνεται σεβαστό ακόμα κι αν αυτό δεν είναι αρεστό στις πλειοψηφίες.
10 σχόλια:
Όπως έγραψα και στο προηγούμενό σου άρθρο φίλτατε E-Lawyer, που περιμένω κάποια στιγμή να δημοσιευθεί, στην άμεση δημοκρατία δεν καταλύεται ούτε το σύνταγμα αλλά ούτε και οι νόμοι, όχι τουλάχιστον στο σχήμα που προσπαθούμε εμείς να περάσουμε.
Το τι κάνουν μία πάρα πολύ μικρή μερίδα των αγανακτισμένων (200-300 άτομα) προφανώς και δεν εκφράζει πόσο μάλλον να εκπροσωπεί τις εκατοντάδες χιλιάδες των αγανακτισμένων που κατεβαίνουν κάθε Κυριακή στο σύνταγμα και όχι βέβαια μόνο εκεί.
Είναι λοιπόν τουλάχιστον ατυχές να κατακρίνεις σε αυτά τα άρθρα σου το τι υποθετικά θα είχε γίνει σε ένα μοντέλο διακυβέρνησης όπως της άμεσης δημοκρατίας όταν στο ισχύον σύστημα υπάρχουν αυτές οι αποφάσεις από τις ανεξάρτητες αρχές.
Κάνεις λοιπόν πολύ μεγάλο λάθος αν νομίζεις ότι όσοι υποστηρίζουμε ότι η γνώμη μας πρέπει να ακούγεται και οι αποφάσεις πρέπει να εκφράζουν το ίδιο το σύνολο αυτόματα αυτό σημαίνει ότι θα καταλυθεί η δικαιοσύνη.
Έχει υποστηριχτεί από πολλούς η ιδέα της δημιουργίας ενός νέου κόμματος του οποίοι οι βουλευτές απλά και μόνο θα μεταφέρουν τις αποφάσεις του συνόλου που θα λαμβάνονται με ηλεκτρονικό τρόπο (που πέρα από το δίκτυο έχουν αναφερθεί η κινητή τηλεφωνία, η σταθερή, το δίκτυο των τραπεζών, κλπ) αφού οι αρχικές προτάσεις έχουν περάσει από προπαρασκευαστικό στάδιο για τον έλεγχο της νομιμότητάς τους αλλά και το κατά πόσο είναι εφικτό να πραγματοποιηθούν, όχι με το σκεπτικό της απαγόρευσης, αλλά το πως αυτές θα καταστούν νόμιμες και εφικτές.
Με ήπιο και νόμιμο τρόπο λοιπόν κοιτάμε πως θα εκπροσωπηθούμε άμεσα στην βουλή και στην συνέχεια εκ των έσω και πάλι με νόμιμες και προβλεπόμενες διαδικασίες θα φέρουμε το σύστημα πιο κοντά στις θέσεις μας.
Όπως λοιπόν έγραψα και στο άλλο άρθρο σου, είναι λάθος να δημιουργούνται σκόπιμα λανθασμένες εντυπώσεις.
Δεν προκύπτει από πουθενά ότι η άμεση δημοκρατία καταλύει το ισχύον νομικό πλαίσιο πόσο μάλλον να καταπατά τις στοιχειώδεις ελευθερίες του ατόμου.
Το τι κάνουν 200-300 άτομα που έχουν συγκεντρωθεί στην πλατεία συντάγματος δεν χαρακτηρίζει την άμεση δημοκρατία, όπως το να μαζευτούν μερικές χιλιάδες δικηγόροι στο σύνταγμα για να διαμαρτυρηθούν και κάποιοι εξ αυτών να στραβοκοιτάξουν/μουδιάσουν/μυδιάσουν από την ίδια πορεία ή την πορεία των αγανακτισμένων, αυτή λοιπόν η συμπεριφορά λίγων δεν θα χαρακτηρίσει το σύνολο των δικηγόρων που έχουν συγκεντρωθεί.
Απάντηση δεν παίρνω όμως. Αντικείμενο απόφασης της πλειοψηφίας τα ατομικά δικαιώματα;
Νομίζω ότι το έχω ξεκαθαρίσει επαρκώς και επανειλημμένως.
Προφανώς και όχι και μου κάνει πολύ μεγάλη εντύπωση που υποθετικά ισχυρίζεστε το αντίθετο.
Μην βλέπετε το τι γραμμή θέλουν να περάσουν 200-300 άτομα στην πλατεία συντάγματος. Εκείνοι δεν εκφράζουν κανένα άλλο παρά μόνο τον εαυτό τους.
Γίνονται προσπάθειες αυτή η άμεση δημοκρατία να εφαρμοστεί στην πράξη μέσω του διαδικτύου και γενικότερα των δικτύων που έχουν στην διάθεσή τους οι πολίτες.
Χρειαζόμαστε σαν σύνολο τις γνώσεις και τις απόψεις σας για να μπορέσει κάτι να στηθεί σε στέρεες και υγιείς βάσεις, με κύριο γνώμονα τον άνθρωπο, την δημοκρατία, την δικαιοσύνη. :-)
http://amesi-dimokratia.org/
Στην άμεση δημοκρατία καθένας εκφράζει μόνο τον εαυτό του.
δε μιλαμε για ανθρωπινα δικαιωματα εδω
εαν εισαι δημοσιος υπαλληλος εχεις παραδωσει βασικα δικαιωματα στην πλειοψηφια
εαν εισαι δολοφονος ή βιαστης εχεις καταργησει τις ελευθεριες συμπολιτων σου και η κοινωνια εχει το δικαιωμα να παρει τα μετρα της
προκαταβολικα
Φυσικά, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι κάποιοι θερμόαιμοι μπορούν να καταλύσουν τους νόμους και το σύνταγμα.
Με τον φόβο ότι αυτό μπορεί να συμβεί θα στραφούμε στην ολιγαρχία ή στο απόλυτο της εξουσίας ενός (1) ηγέτη;
Είναι ξεκάθαρο ότι η αξιοκρατία απέτυχε αφού οι εξουσίες συγκεντρώνονταν στα χέρια των "άξιων" οι οποίοι και τελικά είδαμε τα έργα τους.
Που είναι τα στεγανά στις εξουσίες, που επιτρέπουν στην κάθε μία να ελέγχει τις άλλες;;;
Βουλεύματα από τους δικαστές, εξεταστικές επιτροπές από τους βουλευτές, επιβολή των υπουργών στο έργο της δικαιοσύνης, πόσο μάλλον στο θέμα των "διορισμών" ή της μετέπειτα πολιτικής πορείας των πρώην δικαστικών λειτουργών και πάει λέγοντας.
Πες μου ειλικρινά σε άλλη χώρα ζει ο καθένας μας;
Είναι αυτά τα λίγα άτομα που έχουν την εξουσία στα χέρια τους που μας έφτασαν μέχρι εδώ και δεν αναφέρομαι φυσικά στο πρόβλημα της οικονομίας, αυτό είναι άλλη μία παράπλευρη απώλεια, της κρίσης αξιών που περνάμε.
Πως θα μπορούσαν λοιπόν να επαναπροσδιοριστούν αυτές οι αρχές και αξίες και από που;;;
Πρότεινε άλλη βιώσιμη λύση και ευχαρίστως να την συζητήσουμε. :-)
Κάνετε λάθος, δεν έχουν απωλέσει την ανθρώπινη ιδιότητά τους αυτοί που αναφέρετε.
Το Ευρωπαϊκό δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου έχει δικαιώσει για παραβαίασεις ανθρώπινων δικαιωμάτων και δημόσιους υπαλλήλους και βιαστές και δολοφόνους. Άλλο η καταδίκη για τις πράξεις τους κι άλλο να τηρούνται οι ελάχιστες εγγυήσεις που προβλέπει το ισχύον δίκαιο για την ανθρώπινη ιδιότητα.
Μα δεν αναφέρομαι στην ανθρώπινη ιδιότητά τους, αλλά στις εξουσίες που είχαν και καταχράστηκαν για ίδιο όφελος.
Θα δεχόμουν λοιπόν ότι είναι θέμα συγκεκριμένων ατόμων και όχι εξουσιών αν έβλεπα να υπάρχει μία αυτοκάθαρση στην κάθε μία εξουσία σε μία προσπάθεια να κρατηθούν τα στεγανά.
Από την στιγμή όμως που εδώ και τόσες δεκαετίες βλέπουμε την κατάσταση να επιδεινώνεται και οι διακριτές εξουσίες να αλληλοκαλύπτονται, τότε, δεν είναι θέμα ατόμων, αλλά του συνόλου των ατόμων που έχουν τις εξουσίες στα χέρια τους, οπότε και δικαίως βάλλουμε σαν ευρύτερο σύνολο κατά αυτών.
Μπορούμε όμως να αλλάξουμε κάτι; Για αυτό λέω ότι θα πρέπει να εκμεταλλευτούμε το σύστημα ως έχει, να βάλουμε δικούς μας (που φτάσαμε) βουλευτές στην βουλή που να εκπροσωπούν εμάς και όχι τα συμφέροντα τα δικά τους ή άλλων τρίτων και από θέση εξουσία πλέον να αρχίσουμε να ξαναλλάζουμε το σύστημα ώστε αυτό να ξαναγίνει δίκαιο πάντα με νόμιμες, συνταγματικές και πάνω από όλα δημοκρατικές διαδικασίες. :-)
:-)
Η γνώμη μου είναι ότι κάθε εγκληματική δραστηριότητα όπως είναι και η φοροδιαφυγή να μην αποτελεί προσωπικό δεδομένο κανενός, με την προϋπόθεση όμως της αμετάκλητης απόδειξής της από τα δικαστήρια!
Ή έστω της ομολογημένης ή επ' αυτοφώρω σύλληψης του δράστη.
ΚΑΜΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΓΙΑ ΕΚΚΡΕΜΕΙΣ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΜΗ ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ!!!!
Όλα τα άλλα αποτελούν απλά δημαγωγία και λαϊκισμό που μοιάζουν να εξυπηρετούν και ν' αρέσουν στο λαό αλλά στην ουσία είναι παγίδα στα ίδια τα δικά του δικαιώματα!
Δημοσίευση σχολίου