Προσφυγή για πρόστιμα λόγω μετακίνησης για σωματική άσκηση

Με ηλεκτρονική υποβολή δικογράφου στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών κατατέθηκε προσφυγή δύο πολιτών, στους οποίους επιβλήθηκαν πρόστιμα για μετακίνηση λόγω σωματικής άσκησης.

Συγκεκριμένα, οι δύο πολίτες ήταν εφοδιασμένοι με την βεβαίωση μετακίνησης του κωδικού αρ. 6 στα κινητά τους τηλέφωνα, καθώς πραγματοποιούν καθημερινο τρέξιμο για σωματική άσκηση, τηρώντας μεταξύ τους την νόμιμη απόσταση. 

Ωστόσο, την πορεία τους διέκοψαν αστυνομικοί υπάλληλοι κεντρικού Αστυνομικού Τμήματος, οι οποίοι προέβησαν σε έλεγχο και μόλις ενημερώθηκαν ότι οι πολίτες είναι ομόφυλο ζευγάρι που συγκατοικεί, αποφάσισαν να τους επιβάλλουν πρόστιμα επειδή δήθεν δεν εντοπίστηκαν "κοντά στο σπίτι τους" κι επειδή δεν είχαν πραγματοποιήσει "σύντομη" σωματική άσκηση, καθώς είχαν υπερβεί τις 2 ώρες από την αποστολή των μηνυμάτων.

Οι πολίτες υπέβαλαν αίτημα αντιρρήσεων στον αρμόδιο αστυνομικό διοικητή, ο οποίος απέρριψε το αίτημα με την φράση "οι αντιρρήσεις σας απορρίπτονται ως αβάσιμες". 

Η προσφυγή στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών επικαλείται ως λόγο ακύρωσης των προστίμων την παράβαση της Κ.Υ.Α. απαγόρευσης μετακίνησης, η οποία επιτρέπει την κατ΄εξαίρεση μετακίνηση για σωματική άσκηση χωρίς προϋποθέσεις εγγύτητας στην κατοικία των πολιτών και χωρίς κανέναν χρονικό περιορισμό, ενώ για άλλους λόγους μετακίνησης, όπου ο κανονιστικός νομοθέτης το επιθυμεί, έχει προβλέψει ρητούς χρονικούς και εδαφικούς περιορισμούς (“ια) Μετάβαση για σίτιση αδέσποτων ζώων, εφόσον η μετάβαση πραγματοποιείται εντός του δήμου
κατοικίας του πολίτη. “Ειδικώς για την εφαρμογή της περ. (ια) της παρ. 2 απαιτείται βεβαίωση του δήμου κατοικίας του πολίτη, στην οποία αναφέρονται ο τόπος, η ημέρα ή οι ημέρες και ο προγραμματισμένος χρόνος σίτισης, ο οποίος δεν επιτρέπεται να υπερβαίνει τις τρεις (3) ώρες (προστέθηκε με το άρθρο μόνο παρ. 3 του ΦΕΚ B 1040
26.03.2020 Αριθμ. 20797)". 

Επιπλέον, οι προσφεύγοντες καταγγέλλουν την αθέμιτη διάκριση εις βάρος τους λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού, καθώς η ενεργοποίηση των αστυνομικών οργάνων για την επιβολή του προστίμου πραγματοποιήθηκε όταν ενημερώθηκαν ότι οι πολίτες συγκατοικούν ως ομόφυλο ζευγάρι, γεγονός που εγείρει και ζήτημα εφαρμογής του Ν.4443/2016 για τις αθέμιτες διακρίσεις λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού κατά την παροχή υπηρεσιών, συμπεριλαμβανομένης της αντιστροφής του βάρους απόδειξης που συνεπάγεται ο συγκεκριμένος ισχυρισμός. 

Παράλληλα με την προσφυγή, υποβλήθηκε στον Πρόεδρο του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών αίτημα για κατεπείγοντα προσδιορισμό ημερομηνίας δικασίμου, προκειμένου η υπόθεση να εκδικαστεί κατά το δυνατόν ταχύτερα, ώστε να διευκρινιστεί ο τρόπος ορθής εφαρμογής του συγκεκριμένου έκτακτου μέτρου, όσο υπάρχει η συγκεκριμένη πιεστική κοινωνική ανάγκη. Με την υποβολή του αιτήματος επισημαίνεται στον Πρόεδρο ότι έχουν σημειωθεί κι άλλες τέτοιου είδους παρερμηνείες της Κ.Υ.Α. από αστυνομικά όργανα, με αποκορύφωμα την επιβολή προστίμου σε πρωταθλητή της ποδηλασίας επειδή εντοπίστηκε να προπονείται με το ποδήλατό του σε μεγάλη απόσταση από το σπίτι του, ενώ κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται από το κανονιστικό πλαίσιο.

Επιπλέον, επισημάνθηκε στον Πρόεδρο του Διοικητικού Πρωτοδικείου η εργαλειοθήκη του Συμβουλίου της Ευρώπης με τίτλο "Σεβόμενοι την δημοκρατία, το κράτος δικαίου και τα ανθρώπινα δικαιώματα στο πλαίσιο της υγειονομικής κρίσης του COVID-19", στο οποίο αναφέρεται μεταξύ άλλων: "Η κεντρική λειτουργία της Δικαιοσύνης – ιδίως των συνταγματικών δικαστηρίων όπου υπάρχουν – πρέπει να εξακολουθεί. Είναι σημαντικό οι δικαστές να μπορούν να εξετάζουν τους σοβαρότερους περιορισμούς των ανθρώπινων δικαιωμάτων που εισάγονται με την επείγουσα νομοθεσία."

Σημειώνεται ότι η προσφυγή αυτή έχει ασκηθεί για λόγους αρχής και, κυρίως, για την έκδοση δικαστικής απόφασης η οποία θα υποδείξει την κατεύθυνση της ορθής εφαρμογής της Κ.Υ.Α. για τον περιορισμό μετακίνησης και τις νόμιμες εξαιρέσεις του. Ο κανόνας παραμένει πάντοτε η ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας καθενός (άρθρο 5 παρ. 1 του Συντάγματος) και ο περιορισμός μετακίνησης είναι η εξαίρεση από τον κανόνα αυτόν. Η Ελληνική Δικαιοσύνη έχει μια θαυμάσια αφορμή να επιβεβαιώσει με τον θεσμικό της ρόλο ως τρίτη κρατική λειτουργία το γεγονός ότι τα ατομικά δικαιώματα στην Ελλάδα εξακολουθούν να ισχύουν στην πράξη και ότι κάθε κρατικό όργανο είναι υποχρεωμένο να διασφαλίζει την ανεμπόδιστη και αποτελεσματική ενάσκησή τους.