Ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου προσέφυγε σήμερα Αστυνομικός επικαλούμενος παραβίαση του δικαιώματος σεβασμού της ιδιωτικής ζωής του, λόγω διάταξης του κανονισμού της Ελληνικής Αστυνομίας (2009) με την οποία απαγορεύεται στους αστυνομικούς να τρέφουν υπογένειο. Ο Αστυνομικός είχε υποβάλει σχετικό αίτημα στην υπηρεσία του που έμεινε αναπάντητο και, στην συνέχεια εμφανίστηκε με υπογένειο, οπότε του επιβλήθηκε πρόστιμο, το οποίο προσέβαλε με προσφυγή στον Γενικό Αστυνομικό Διευθυντή Αττικής που την απέρριψε ως αβάιμη. Στην συνέχεια, υπέβαλε αίτηση ακύρωσης στο Διοικητικό Εφετείο Αθηνών, επικαλούμενος σχετική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων βάσει της οποίας η επιλογή του ατόμου στην διατήρηση υπογενείου αποτελεί πτυχή του ανθρώπινου δικαιώματός του για σεβασμό της ιδιωτικής ζωής, κατά το άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Το Τριμελές Διοικητικό Εφετείο Αθηνών, με την απόφαση 2965/2019 απέρριψε την αίτηση ακύρωσης κρίνοντας ότι η απαγόρευση του υπογενείου αποτελεί κεφάλαιο της "στολής" του αστυνομικού, η οποία καθορίζεται με απόφαση του Αρχηγού της Αστυνομίας. Το Εφετείο στην απόφαση του περιλαμβάνει το εξής απίθανο και ατεκμηρίωτο σκεπτικό (έμφαση του συντάκτη):
"τα αστυνοµικά όργανα λόγω της φύσης και σοβαρότητας της αποστολής τους, που συνίσταται στην πρόληψη και καταστολή του εγκλήµατος και την τήρηση της ευταξίας εν γένει, όπως και τη διαφύλαξη του κύρους της Ελληνικής Αστυνοµίας, υπόκεινται σε ορισµένους περιορισµούς και οφείλουν να τηρούν τους περί στολής τιθέµενους κανόνες, να αποφεύγουν την διατήρηση εµφανών χαρακτηριστικών και να µ η ν π ρ ο κ α λ ο ύ ν εν γένει κατά τρόπο που δ ε ν σ υ ν ά δ ε ι προς την ι δ ι ό τ η τ α και τα κ α θ ή κ ο ν τ ά τους, χωρίς οι περιορισμοί αυτοί να αντιβαίνουν στα άρθρα 2 και 5 του Συντάγματος, στον ν. 4443/2019 και στο άρθρο 8 της ΕΣΔΑ."
Αντίθετα, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου είχε κρίνει ήδη από το έτος 2016 με την απόφαση Biržietis κατά Λιθουανίας ότι η επιθυμία του ατόμου να φέρει υπογένειο εμπίπτει στην έννοια της ιδιωτικής ζωής!Με αυτό το σκεπτικό, το Ε.Δ.Δ.Α. καταδίκασε την χώρα που επέβαλε σε έναν φυλακισμένο να ξυρίσει την γενειάδα του, βάσει του κανονισμού φυλακών και η προσφυγή του είχε απορριφθεί από τα λιθουανικά δικαστήρια (http://hudoc.echr.coe.int/eng?i=001-163661). Πιο πριν, το 2013 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο είχε κρίνει επίσης ότι η κόμμωση αποτελεί στοιχείο της ιδιωτικής ζωής (υπόθεση Popa κατα Ρουμανίας, κρατούμενος που υποχρεώθηκε να κόψει τα μαλλιά του μήκους 45 εκατοστών). Ακόμη πιο πριν, το 2003, είχε καταδικαστεί η Βουλγαρία επειδή επέβαλε το ξύρισμα του κεφαλιού των κρατουμένων (υπόθεση υπόθεση Yankov). Σε αυτές τις περιπτώσεις, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επιβάλλει στα κράτη να ελέγχουν κατά πόσον ο περιορισμός που επιβάλλεται σε μια κατηγορία ατόμων από ένα κράτος: (α) προβλέπεται νομοθετικά, (β) για την επιδίωξη ενός νόμιμου στόχου και (γ) κατά πόσον αυτός ο περιορισμός είναι αναγκαίος σε μια δημοκρατική κοινωνία. Κατά τον έλεγχο του εάν ο περιορισμός του δικαιώματος είναι αναγκαίος σε μια δημοκρατική κοινωνία, αναζητείται κατά πόσον υπάρχει μια "πιεστική κοινωνική ανάγκη" που επιβάλλει τον περιορισμό αυτόν στο συγκεκριμένο κράτος.
Το Ελληνικό Δημόσιο, στην δίκη αυτήν δεν επικαλέστηκε ούτε απέδειξε καμία τέτοια "πιεστική κοιωνωνική ανάγκη" που θα επέβαλε την απαγόρευση διατήρησης υπογενείου για τους αστυνομικούς και το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών, με την σειρά του, δεν εξέτασε κ α θ ό λ ο υ την τήρηση ή μη του δικαιώματος σεβασμού της ιδιωτικής ζωής του αστυνομικού υπό το συγκεκριμένο πρίσμα της αναγκαιότητας της εν λόγω απαγόρευσης σε μια δημοκρατική κοινωνία!
Προκαλεί κατάπληξη που η Ελλάδα, 70 χρόνια μετά την θέσπιση της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, έχει ακόμη δικαστές που δικάζουν και δεν έχουν καμία απολύτως εξοικείωση με την τεχνική δικαστικού ελέγχου της τήρησης ενός τόσο θεμελιώδους δικαιώματος όπως αυτό του σεβασμού της ιδιωτικής ζωής, παραλείποντας στις δικαστικές αποφάσεις τους να υποβάλλουν την προσβαλλόμενη πολιτειακή πράξη στην διαδικασία ελέγχου των τριών σταδίων που επιβάλλει η Ε.Σ.Δ.Α. Κατάπληξη προκαλεί η απόφαση, ιδίως δεδομένου ότι στις τρεις εφέτες που δίκασαν την συγκεκριμένη υπόθεση είχε τονιστεί με ιδιαίτερη έμφαση το γεγονός ότι προϋπήρχε η συγκεκριμένη δικαστική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που υποδείκνυε την δικανική μέθοδο για την διακρίβωση της τήρησης της Ε.Σ.Δ.Α., στοιχείο το οποίο δεν αναφέρεται καν στην εν λόγω απόφαση του Διοικητικού Εφετείου, εκθέτοντας έτσι αυτομάτως την Χώρα μας στον διεθνή έλεγχο νομιμότητας από το αρμόδιο διακρατικό δικαιοδοτικό όργανο, καθώς η εφετειακή απόφαση δεν προσβάλλεται με άλλα εσωτερικά ένδικα μέσα.
Η προσφυγή στο Ε.Δ.Δ.Α. δεν εμποδίζει βεβαίως ενδιαφερόμενους να προσφύγουν με πιθανές παρόμοιες υποθέσεις στην Ελληνική Δικαιοσύνη, καθώς το δεδικασμένο του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών δεν παράγει οριζόντια αποτελέσματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου