Τρίτη, Απριλίου 25, 2006

Δημοσίευση video από το πάρτι των bloggers

Παρακολουθήσαμε στο http://www.nylon.gr/index.php το θέμα της ανάρτησης ενός video το οποίο γυρίστηκε κατά τη διάρκεια του πάρτυ που διοργανώθηκε από bloggers με σκοπό να γνωριστούμε από κοντά και να διασκεδάσουμε. Όπως διαβάζουμε σε αυτό το blog που ανάρτησε τελικά το video, υπήρξαν ορισμένες αντιδράσεις από πρόσωπα που εικονίζονται στο video και δεν ήθελαν να αναρτηθεί αυτό στον internet (δικαίωμα αντίρρησης). Τα πρόσωπα αυτά χλευάστηκαν, καθυβρίστηκαν μάλιστα από κάποια άλλη blogger (“Στο διάλο με την ανωνυμία σας”, http://annasfe.blogspot.com/) και ο κάτοχος του video περιφρόνησε κάθε αντίρρηση, σταθμίζοντας ότι το δικαίωμά του να κάνει χρήση του υλικού που συνέλεξε είναι υπέρτερο του δικαιώματος των προσώπων να μην περιληφθούν στο υλικό αυτό.
Διάβασα μάλιστα σε κάποιο άλλο blog ότι το να μη θέλεις να αναρτηθεί ένα video σου σχετίζεται με την έλλειψη ωριμότητας της ελληνικής ιστολογόσφαιρας. Το κείμενο αυτό έχει διαγραφεί από το blog που ανέβηκε.


Πρόκειται για τη διαχείριση ενός συνόλου πληροφοριών. Διαχείριση για την οποία αναπτύσσονται πέραν της μία απόψεις και συνεπώς αναδύεται μία διαφορά. Τα θέματα που προκύπτουν είναι εξαιρετικά γοητευτικά και αξίζει να εξεταστούν από όλες τις πλευρές.

1. Το context της λήψης του video.


Οι παρακάτω πέντε παρατηρήσεις αναφέρονται στις συνθήκες εντός των οποίων έγινε η λήψη του video.

1.1. Ένα πάρτι στα όρια του ιδιωτικού και του δημόσιου.

Την κάμερα που συνέλεξε την πληροφορία έφερε ένας blogger ο οποίος πήρε μέρος σε ένα πάρτι. Το πάρτι αυτό, όπως γνωρίζουμε, είχε οργανωθεί από bloggers για bloggers, σε έναν χώρο που άνοιξε ειδικά για την περίσταση, με dj έναν γνωστό blogger, σε μία όχι και τόσο κεντρική γειτονιά της πόλης – σίγουρα όχι σε έναν δρόμο με πολλά μπαράκια.

Εύλογα μπορούσε να αναμένει κανείς ότι τα πρόσωπα που πήραν μέρος σε αυτό το πάρτι είναι bloggers ή έστω φίλοι προσκεκλημένοι κάποιου από τους bloggers. Αυτό έχει στο μυαλό του όποιος προσέρχεται σε αυτό το πάρτι, αναμένοντας ότι θα εκθέσει τον εαυτό του σε έναν δεδομένο βαθμό δημοσιότητας (ο κύκλος των 900 bloggers – το πολύ), αλλά αξιώνοντας ταυτόχρονα –εκ του αντιστρόφου- ένα επίπεδο ιδιωτικότητας. Το πάρτι αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί κλειστό, αφού δεν υπήρχαν μέτρα ελέγχου της εισόδου και εν πάσει περιπτώσει έγινε σε έναν χώρο ελεύθερης προσέλευσης του κοινού, από την άλλη δεν μπορεί να θεωρηθεί και ανοιχτό, αφού το μόνο ενδιαφερόμενο κοινό που μπορεί να προσέλθει είναι το κοινό της μπλογκόσφαιρας.

Συνεπώς, η λήψη του video συντελέστηκε σε ένα χώρο που καλύπτεται από μία σφαίρα χαλαρής ιδιωτικότητας, μία ιδεατή ζώνη στην οποία παράγονται ορισμένες πληροφορίες, ορισμένες από τις οποίες επιτρέπεται να διαχυθούν περαιτέρω, ενώ ορισμένες όχι.

1.2.Πάντως: ένα πάρτι με πολύ κόσμο.

Σε κάθε πάρτι, όσο «κλειστό» ή «ανοικτό» κι αν είναι, περιμένει κανείς εύλογα ότι θα υπάρχουν φωτογραφικές μηχανές. Ακόμη και video κάμερες (βλ. κινητά τηλέφωνα). Προσερχόμενος μάλιστα σε ένα πάρτι που ξέρεις ότι θα υπάρχουν bloggers, δηλαδή άτομα εξοικειωμένα με την διαχείριση πληροφοριών, πρέπει να είσαι προετοιμασμένος 100% για την περίπτωση ατόμων που θα συλλέγουν φωτογραφίες ή video.

Ακόμη κι αν η «κλειστότητα» του πάρτι διαμορφώνει μία σφαίρα χαλαρής ιδιωτικότητας, είναι εύλογο ότι το πάρτι θα σχολιαστεί την επόμενη μέρα, αφού συμμετέχει πολύς κόσμος σε αυτό και για τα σχόλια θα υπάρχει ενδιαφέρον ιδίως για τα πρόσωπα τα οποία δεν συμμετείχαν σε αυτό, παρόλο που ενδεχομένως να το επιθυμούσαν. Υπάρχει εύλογο ενδιαφέρον ΑΥΤΟΥ του κοινού (σίγουρα όχι του συνολικού κοινού του διαδικτύου) να λάβει γνώση των πληροφοριών που παρήχθησαν ή διαδόθηκαν μέσα στο πάρτι.

1.3. Η λήψη του video είναι ανοιχτή.

Το video φαίνεται ότι δεν έχει γυριστεί με κρυφή κάμερα. Αυτό σημαίνει ότι ο λήπτης ήταν ορατός από τα πρόσωπα τα οποία θα καταγράφονταν. Όχι απόλυτα, όμως: υπάρχουν εικόνες που είναι σαφές ότι ο βιντεοσκοπούμενος δεν έχει προσέξει την κάμερα. Αν την είχε προσέξει θα ήταν αλλιώς.

Επίσης, το γεγονός ότι η λήψη του video είναι ορατή δεν σημαίνει ότι ο βιντεοσκοπούμενος έχει πάντοτε τη δυνατότητα να εξαιρέσει τον εαυτό του από την εικόνα, αποφεύγοντας τον λήπτη. Ακόμη και για λόγους αβρότητας και ευγένειας, ενδεχομένως μερικοί να ντραπούν να ζητήσουν από τον λήπτη να αποφύγει να τους καταγράψει, παρόλο που τον έχουν μπροστά τους - παρόλο που είναι αναφαίρετο δικαίωμά τους. Είμαστε bloggers, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι βρισκόμαστε ανά πάσα στιγμή σε θέση να μπορούμε να εκφραζόμαστε ανοιχτά, χωρίς περιστροφές: ταυτόχρονα είμαστε και άνθρωποι που συναντιόμαστε για πρώτη φορά στη ζωή μας. Επομένως, το γεγονός ότι ο λήπτης είναι ορατός δεν αφαιρεί τα χαρακτηριστικά ιδιωτικότητας που έχει προσλάβει το γεγονός. Αντιθέτως, θα μπορούσε να υποστηριχθεί η εκδοχή ότι η ίδια η ορατότητά του εκβιάζει την ανοχή και τη σιωπηρή συναίνεση.
Τέλος, το γεγονός ότι βλέπουμε τον λήπτη δεν σημαίνει ότι τον γνωρίζουμε, όπως δεν γνωρίζουμε και σε τι χρήση της πληροφορίας θα προβεί. Άλλωστε, ούτε και ο ίδιος ενημερώνει για την χρήση την οποία προτίθεται να κάνει. Η χρήση αυτή δυνητικά εκτείνεται από την καταχώρηση σε προσωπικό αρχείο (ιδιωτική χρήση), την καταστροφή την επόμενη μέρα, την αποστολή προς συγκεκριμένους αποδέκτης (κάλυψη από το απόρρητο της επικοινωνίας), έως την δημοσίευση στο internet και τη μετάδοση από την τηλεόραση (απόλυτη δημοσιότητα).

1.4.Ορισμένοι ποζάρουν στον λήπτη.

Ανεξάρτητα από το αν τον γνωρίζουν ή όχι, εκείνη τη στιγμή που κάποιος ποζάρει στον λήπτη, αποδέχεται την καταγραφή από μία κάμερα, κάποιου που κατά πάσα πιθανότητα έχει ένα blog. Την ίδια στιγμή, η αποδοχή της καταγραφής γίνεται σε ένα χώρο χαλαρής ιδιωτικότητας, την οποία εύλογα ο καταγραφόμενος αναμένει ότι θα τηρηθεί: η πληροφορία που παράγεται σε αυτόν τον χώρο πρέπει να παραμείνει σε αυτόν τον χώρο, εκτός αν υπάρχει ένα αντίρροπο υπέρτερο συμφέρον που υπερέχει προφανώς από την απαίτησή του για ιδιωτικότητα.
Από την άλλη πλευρά, το γεγονός ότι ο κάτοχος της κάμερας ενδεχομένως να είναι blogger, οδηγεί σε σκέψεις χρήσης αυτού του υλικού on-line. Το γεγονός όμως ότι αυτή η δημοσίευση, σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να θεμελιώνεται σε ένα ειδικό υπέρτερο ενδιαφέρον -όχι και τόσο προφανές και αυτονόητο τη δεδομένη στιγμή- που υπερακοντίζει πέρα από κάθε αμφιβολία (δηλαδή: κατ’ εξαίρεση κι όχι κατά κανόνα) τις συνθήκες χαλαρής ιδιωτικότητας, οδηγεί αυτόν που ποζάρει στον εύλογο εφησυχασμό.

1.5.Ορισμένοι ζητούν επί τόπου την μη χρήση του υλικού.


Υπήρχε και η περίπτωση παρατήρησης επί τόπου. Πρόσωπα εντός του πάρτι, τα οποία ποζάρουν, ζήτησαν να μη γίνει χρήση του υλικού που συλλέχθηκε στο internet. Η συλλογή έχει ήδη δεσμευθεί από ρητή δήλωση των προσώπων που αφορούν τα δεδομένα.


2. Η χρήση του video ως δικαίωμα του λήπτη και το εύλογο ενδιαφέρον του κοινού για ενημέρωση.

Ο λήπτης του video έχει κάθε δικαίωμα να προβεί σε συλλογή πληροφοριών, να τις επεξεργαστεί και να τις διακινήσει ηλεκτρονικά. Εντάσσεται στο συνταγματικό του δικαίωμα για έκφραση, ενεργητική πληροφόρηση, συμμετοχή στην κοινωνία της πληροφορίας. Το κοινό επίσης έχει δικαίωμα πρόσβασης στις πληροφορίες που συλλέχθησαν: το video είναι το τεκμήριο ενός πολυδιαφημισμένου –στην μπλογκόσφαιρα- πάρτι και ορισμένοι δεν μπόρεσαν να έρθουν παρ’ όλο που θα το ήθελαν και επιθυμούν να πάρουν μια γεύση από την ατμόσφαιρα.
Τόσο ο λήπτης του video όσο και το ενδιαφερόμενο κοινό που κατεβάζει το video κάνουν χρήση της ελευθερίας που περιγράφεται στο άρθρο 5Α του Συντάγματος:

1. Καθένας έχει δικαίωμα στην πληροφόρηση, όπως νόμος ορίζει. Περιορισμοί στο δικαίωμα αυτό είναι δυνατόν να επιβληθούν με νόμο εφόσον είναι απολύτως αναγκαίοι και δικαιολογούνται για λόγους εθνικής ασφάλειας, καταπολέμησης του εγκλήματος ή προστασίας δικαιωμάτων και συμφερόντων τρίτων.
2. Καθένας έχει δικαίωμα συμμετοχής στην Κοινωνία της Πληροφορίας. Η διευκόλυνση της πρόσβασης στις πληροφορίες που διακινούνται ηλεκτρονικά, καθώς και της παραγωγής, ανταλλαγής και διάδοσής τους αποτελεί υποχρέωση του Κράτους, τηρουμένων πάντοτε των εγγυήσεων των άρθρων 9, 9Α

Όπως προκύπτει βέβαια από την απλή ανάγνωση του άρθρου, τα δικαιώματα αυτά περιορίζονται από άλλα, αντίρροπα και ανταγωνιστικά προτάγματα του Συντάγματος. Ανάμεσα σε αυτά είναι η προστασία δικαιωμάτων και συμφερόντων τρίτων και οι εγγυήσεις των άρθρων 9 (απαραβίαστο ιδιωτικής ζωής), 9Α (προστασία προσωπικών δεδομένων), 19 (απόρρητο επικοινωνίας). Το ίδιο το Σύνταγμα περιορίζει τα δικαιώματα διάδοσης της πληροφορίας, αφήνοντας έξω από το περιεχόμενο της νόμιμα διακινούμενης πληροφορίας κάθε στοιχείο που είναι απολύτως αναγκαίο, ώστε να προστατευθούν και αυτά τα αντίρροπα αγαθά.
Όπως προεκτέθηκε, το context λήψης του video προσδιορίζεται από μία σφαίρα χαλαρής ιδιωτικότητας: παρ’ όλο που αφορά τη δημόσια ζωή μας, η ελεγχόμενη δημοσιότητα που αναμένουμε προσερχόμενοι σε αυτό το πάρτι είναι εκείνη που προσδιορίζει το κριτήριο του αν θα παρεβρεθούμε και πως. Το προσδόκιμο ιδιωτικότητας είναι αυτό που επιδρά όχι μόνο στην συμπεριφορά μας, αλλά και στη συμπεριφορά του διαχειριστή της πληροφορίας (λήπτης) και το «εύλογο» του ενδιαφέροντος του κοινού. Αλλιώς θα συμπεριφερθώ όταν θα είμαι μόνος μου στην τουαλέτα του μπαρ, αλλιώς στην πίστα, αλλιώς σε μια γωνίτσα με ένα αγαπημένο πρόσωπο και με τον ίδιο τρόπο έχω αξίωση να συμπεριφέρεται και η κάμερα, αλλά και ανάλογο και αντίστοιχο να είναι το ενδιαφέρον του κοινού. Το κριτήριο για το σωστό ή το λάθος (για όλους) είναι η αρχή της αναλογικότητας που επιβάλλει την ενημέρωση με τη μικρότερη δυνατή προσβολή:

- Μπορείς να ενημερωθείς μόνο με κείμενο; Περιττεύει η ανάρτηση της αντίστοιχης φωτογραφίας.
- Μπορείς να ενημερωθείς μόνο με φωτογραφία; Περιττεύει η ανάρτηση του βίντεο.
- Μπορείς να ενημερωθείς μόνο με ήχο; Περιττεύει η ανάρτηση της εικόνας του βίντεο.
- Μπορείς να ενημερωθείς μόνο με εικόνα; Περιττεύει η ανάρτηση του ήχου του βίντεο.
- Μπορείς να ενημερωθείς με 2-3 λεπτά υλικού; Περιττεύει η ανάρτηση των τυχόν 2-3 ωρών που έχουν συλλεχθεί.

Κι όταν λέμε «περιττεύει», εννοούμε ότι, στο μέτρο που υπάρχουν και προσωπικά δεδομένα μέσα σε αυτό το υλικό, ό,τι ξεπερνάει το «απολύτως αναγκαίο» για την ενημέρωση πρέπει να γίνεται μόνο με τη συγκατάθεση του προσώπου που αφορά το υλικό. Κάθε χρήση περαιτέρω υλικού, χωρίς συγκατάθεση, όχι μόνο συνιστά παραβίαση δικαιωμάτων –και μάλιστα συνταγματικών- αλλά αποτελεί και σοβαρή περιφρόνηση μιας πολιτισμικής κατάκτησης: της ευχέρειας του καθένα μας να συμπροσδιορίζει ποιες πληροφορίες για το άτομό του θα αποσπασθούν από τον ίδιο και το άμεσο περιβάλλον του (ακεραιότητα της πληροφορίας) και θα περάσουν αποκομμένες (με ό,τι συνεπάγεται αυτό για την εγκυρότητά τους) σε άλλο context, τον έλεγχο του οποίου δεν έχει ο ίδιος. Με λίγα λόγια, περιφρόνηση του πληροφοριακού αυτοκαθορισμού, καταστρατήγηση της πληροφοριακής αυτοδιάθεσης. Μην ξεχνάμε ότι όποιος δεν γνωρίζει και δεν είναι σε θέση να συμπροσδιορίζει ποιες πληροφορίες που τον αφορούν είναι γνωστές στον κοινωνικό περίγυρο, είναι δυνατόν να περιορίζεται σημαντικά στην ελευθερία του να προγραμματίζει και να αποφασίζει αυτόνομα…

3. Η φύση των πληροφοριών που περιέχει το video ως δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα.

Είναι όμως προσωπικά δεδομένα οι πληροφορίες που περιέχονται σε αυτό το video; Πως είναι δυνατόν ένα δημόσιο γεγονός (έστω και χαλαρής ιδιωτικότητας) να καλύπτεται από δικαιώματα που έχουν σχέση με τα προσωπικά δεδομένα;

Ας δούμε τον ορισμό που δίνει ο ίδιος ο νόμος:

Προσωπικά δεδομένα: κάθε πληροφορία που αναφέρεται σε εξατομικευμένο πρόσωπο, δηλαδή άτομο που μπορεί να προσδιοριστεί άμεσα ή έμμεσα με βάση τα στοιχεία της ταυτότητάς του ή βάσει ενός ή περισσότερων στοιχείων που χαρακτηρίζουν την υπόστασή του από άποψη φυσική, βιολογική, ψυχική, οικονομική, πολιτική ή κοινωνική

(άρθρο 2 στ. α΄ και γ΄ Ν.2472/1997).

Μέσα σε αυτό το video που αναρτήθηκε υπάρχουν απεικονίσεις προσώπων των οποίων η ταυτότητα μπορεί να προσδιοριστεί άμεσα, λόγω της εμφάνισής τους. Άρα «κάθε πληροφορία» που αναφέρεται σε αυτούς, όχι μόνο δηλαδή τα πρόσωπά τους, αλλά και το γεγονός ότι πήγαν σε αυτό το πάρτι και όλα όσα εικονίζονται να πράττουν σε αυτό το πάρτι, εντάσσονται στην έννοια της προστασίας προσωπικών δεδομένων.

Αυτό δεν σημαίνει ότι απαγορεύεται η χρήση προσωπικών δεδομένων. Προσωπικά δεδομένα δεν σημαίνει απόρρητα, σημαίνει πληροφορία που αναφέρεται σε προσδιορίσιμο φυσικό πρόσωπο. Δεν σημαίνει καν «ευαίσθητα» ή «ιδιωτικά» δεδομένα (αυτά είναι τα σχετιζόμενα με την υγεία, την ερωτική ζωή, τις πεποιθήσεις κλπ και κατ’ αρχήν απαγορεύεται η συλλογή τους). Λόγω της ανθρωποπαγούς φύσης της πληροφορίας αυτής όμως, και των συνεπειών που μπορούν να επέλθουν στο πρόσωπο από την χρήση της, η πληροφορία αυτή υπόκειται σε ειδικό καθεστώς και πρέπει να τηρούνται ειδικοί όροι για την συλλογή και τη διαχείρισή της.
Οι όροι αυτοί που έχουν αναπτυχθεί στο δίκαιο της προστασίας προσωπικών δεδομένων περιλαμβάνουν το ουσιαστικό περιεχόμενο της αυτοδιάθεσης των πληροφορίών. Συνιστούν έμπρακτη εφαρμογή των ίδιων πολιτισμικών κατακτήσεων που προεκτέθηκαν παραπάνω. Κάθε υποτίμηση αυτών των αξιών, αποκαλύπτει άγνοια βασικών συνιστωσών του επιπέδου ανοχής και σεβασμού που πρέπει να επιδικνύεται σε κάθε πληροφοριακή συμβίωση. Αποτελεί περιφρόνηση θεμελιωδών αξιών της κοινωνίας μας.

4. Οι υποχρεώσεις του κατόχου των πληροφοριών.

Όποιος συλλέγει προσωπικά δεδομένα («υπεύθυνος επεξεργασίας») πρέπει πρώτ’ απ’όλα, κατά το στάδιο της συλλογής, και πριν την μετάδοσή τους, να ενημερώνει το πρόσωπο που αφορούν τα δεδομένα («υποκείμενο των δεδομένων») για:
· την ταυτότητά του.
· τον σκοπό της επεξεργασίας.
· του αποδέκτες ή τις κατηγορίες αποδεκτών των δεδομένων.
· την ύπαρξη του δικαιώματος πρόσβασης

(άρθρο 11 Ν.2472/1997)
Η μόνη εξαίρεση από την υποχρέωση προηγούμενης ενημέρωσης γίνεται όταν γίνεται αποκλειστικά για δημοσιογραφικούς σκοπούς και μόνο εφόσον αφορά δημόσια πρόσωπα (σ.σ. κατά τον ίδιο νόμο, στο σημείο αυτό δημόσια πρόσωπα είναι όσα συνδέονται με την άσκηση δημόσιας εξουσίας ή διαχειρίζονται συμφέροντα τρίτων – όχι δηλαδή γενικά οι «επώνυμοι», ούτε τα πρόσωπα σχετικής δημοσιότητας).

Δηλαδή εφόσον η συλλογή δεν αφορά δημόσια πρόσωπα ο υπεύθυνος επεξεργασίας υποχρεούνται και για δημοσιογραφικούς ακόμη σκοπούς να ενημερώνει τα υποκείμενα των δεδομένων

Περαιτέρω, η συλλογή και επεξεργασία προσωπικών δεδομένων πρέπει να γίνεται σε κάθε περίπτωση μόνο για έναν από τους 6 νόμιμους λόγους που επιτρέπονται:

Α. Κατ’ αρχήν η συγκατάθεση. Κανόνας είναι ότι πρέπει να υπάρχει συγκατάθεση για την επεξεργασία προσωπικών δεδομένων. Η συγκατάθεση αποτελεί θετική εκδήλωση του δικαιώματος του πληροφοριακού αυτοκαθορισμού και το να ζητάται πριν από κάθε επεξεργασία προσωπικών δεδομένων αποτελεί στοιχείο πολιτισμού: η πληροφορία δεν "ανήκει" σε κάποιον μόνο και μόνο επειδή τη βρήκε διαθέσιμη. Πρέπει να ρωτάει και αν μπορεί να την χρησιμοποιεί.

Β. Υπάρχουν κι άλλοι λόγοι, όπως η προστασία του ζωτικού συμφέροντος του προσώπου, όταν δεν μπορεί να δώσει τη συγκατάθεσή του. Όπως λόγοι δημοσίου συμφέροντος, για να μην παρεμποδίζεται η λειτουργία του κράτους. Τέλος, υπάρχει ως λόγος επεξεργασίας η προφανής υπεροχή ενός αντίθετου έννομου συμφέροντος του υπεύθυνου επεξεργασίας ή τρίτου, το οποίο μπορεί να εκτοπίζει τα δικαιώματα του υποκειμένου. Παραδοσιακά ένα τέτοιο έννομο συμφέρον είναι η ελευθερία της έκφρασης και ενεργητικής πληροφόρησης (media) και η ελευθερία λήψης πληροφορίας (κοινό). Εδώ η στάθμιση πρέπει να γίνεται με πολύ προσοχή, ώστε τα δικαιώματα να μην βρίσκονται σε σχέση έντασης. Κριτήρια στάθμισης είναι τα εξής:

1. Μήπως το κοινό μπορεί να ενημερωθεί χωρίς χρήση προσωπικών δεδομένων; Αν ναι, δεν επιτρέπεται η χρήση των δεδομένων αυτών (αρχή της αναλογικότητας).

2. Μήπως το κοινό μπορεί να ενημερωθεί και με τη χρήση λιγότερων προσωπικών δεδομένων (αντί για βίντεο: ήχος, αντί για ήχο: κείμενο κλπ). Αν ναι, για το επιπλέον πρέπει να ζητηθεί η συγκατάθεση των ίδιων των υποκειμένων των δεδομένων.

-Στη συγκεκριμένη περίπτωση με το video , η αλήθεια είναι ότι κατ’ αρχήν για το πάρτι εκείνο έγραψαν όλοι σχεδόν οι bloggers που παραστάθηκαν. Οπότε, το εύλογο ενδιαφέρον του κοινού ικανοποιήθηκε εν μέρει με τα κείμενα αυτά.

-Για το υπόλοιπο ποσοστό του εύλογου ενδιαφέροντος που δεν ικανοποιήθηκε, επιστρατεύεται η εικόνα. Η μεταφορά της «ατμόσφαιρας του πάρτι» δεν προϋποθέτει κατ’ ανάγκη τη δημοσίευση αναγνωρίσιμων προσώπων. Στο μέτρο μάλιστα που επήλθε επεξεργασία με μοντάζ, θα ήταν πολύ εύκολο για τον κάτοχο του video να ελαχιστοποιήσει ή και να εξαλείψει τα πλάνα σε πρόσωπα που καθιστούν προσδιορίσιμα τα άτομα που συμμετέχουν στο πάρτι.

-Αν υποθέσουμε ότι και πάλι το εύλογο ενδιαφέρον του κοινού δεν έχει ικανοποιηθεί και αν υποθέσουμε ότι η είδηση είναι τα ίδια τα πρόσωπα των bloggers, φτάνουμε σε γκρίζα ζώνη δικαιωμάτων: το δικαίωμα του κοινού δεν υπερέχει «προφανώς» των δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών των προσώπων που εικονίζονται στο video. Τα πρόσωπα αυτά, προκειμένου να περιληφθούν στο video που θα αναρτηθεί στο ίντερνετ, πρέπει να ερωτηθούν και να ληφθεί η ρητή, ειδική και κατηγορηματική (και ανά πάσα στιγμή ελεύθερα ανακλητή, λέει ο νόμος) συγκατάθεσή τους με την οποία αποδέχονται τα προσωπικά τους δεδομένα να μεταδοθούν στο internet.

Τέλος, εφόσον προτίθεται ο υπεύθυνος να διατηρήσει το υλικό, πρέπει να γνωστοποιήσει τη σύσταση αρχείου στην Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, σύμφωνα με το άρθρο 6.

5. Τα δικαιώματα των προσώπων που περιλαμβάνονται στην καταγραφή.

Τα πρόσωπα που περιλήφθηκαν στο video και είναι προσδιορίσιμα, έχουν δικαίωμα αντίρρησης στην ανάρτηση αυτών των εικόνων.
Συγκεκριμένα, έχουν το δικαίωμα να ζητήσουν από τον υπεύθυνο να κατεβάσει τα τμήματα του video που περιέχουν καταγραφές του προσώπου τους, να τα διαγράψει από κάθε αρχείο στο οποίο τα έχει διασώσει, να μην τα ξαναχρησιμοποιήσει. Και μάλιστα, χωρίς να χρειάζεται να επικαλεστούν κανέναν απολύτως λόγο για τον οποίον επιθυμούν να ασκήσουν αυτό το δικαίωμά τους. (Τα ατομικά δικαιώματα είναι αυτοσκοποί: η άσκησή τους έχει σκοπό μόνο την άσκησή τους, όχι την επίτευξη κάποιου άλλου στόχου. Αυτή είναι και η έννοια της τοποθέτησής τους στο Σύνταγμα, δηλαδή στην κορυφή της κανονιστικής πυραμίδας: δεν υπάρχει κάτι άλλο πιο πάνω, μόνο αυτό.)

Ας δούμε τι πρέπει να πράξει ο υπεύθυνος όταν λάβει την αίτηση διαγραφής (άρθρο 13§1 Ν.2472/1997):

Ο υπεύθυνος επεξεργασίας έχει την υποχρέωση να απαντήσει εγγράφως επί των αντιρρήσεων μέσα σε αποκλειστική προθεσμία δεκαπέντε (15) ημερών. Στην απάντησή του οφείλει να ενημερώσει το υποκείμενο για τις ενέργειες στις οποίες προέβη ή, ενδεχομένως, για τους λόγους που δεν ικανοποίησε το αίτημα. Η απάντηση σε περίπτωση απόρριψης των αντιρρήσεων πρέπει να κοινοποιείται και στην Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων.


Σύμφωνα με τον ίδιο Νόμο, αν ο υπεύθυνος δεν απαντήσει εμπρόθεσμα ή ικανοποιητικά, το υποκείμενο των δεδομένων έχει δικαίωμα να προσφύγει στην Αρχή και να ζητήσει την εξέταση των αντιρρήσεών του.

Η Αρχή μπορεί να επιβάλλει κυρώσεις, όπως: προειδοποίηση με αποκλειστική προθεσμία για άρση της παράβασης, πρόστιμο (900 ευρώ-150.000 ευρώ), καταστροφή των σχετικών δεδομένων (άρθρο 21).

Τέλος, ένα ακόμη δικαίωμα είναι η απαίτηση αποζημίωσης λόγω ηθικής βλάβης. Σύμφωνα με το άρθρο 23§2 του Ν.2472/1997, η χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης για παράβαση του νόμου ορίζεται κατ’ ελάχιστο στο ποσό των 6.000 ευρώ, εκτός αν ζητήθηκε από τον ενάγοντα μικρότερο ποσό ή η παράβαση οφείλεται σε αμέλεια.


6. Υπάρχει κουλτούρα σεβασμού των δικαιωμάτων των άλλων στην ελληνική μπλογκόσφαιρα;

Όλη η συζήτηση ξεφεύγει φυσικά από το επίπεδο των δικαιωμάτων ή και της ίδιας ακόμη της δεοντολογίας (για την οποία πολλές φορές έχω μιλήσει από αυτό το βήμα και βλέπετε τώρα τα χάλια μας, όσοι ήσασταν αρνητικοί) και εκτείνεται τελικά στην διαμόρφωση μιας κουλτούρας του κυβερνοχώρου.

Ας θυμηθούμε πρωτ’ απ’ όλα ότι εδώ δεν μιλάμε για hackers ή για μη mainstream καταστάσεις που θα μπορούσαν μέσα στο μεταμοντερνισμό του διαδικτύου να δικαιολογήσουν και συμπεριφορές «παραβατικές» ή απλώς μη πολιτικά ορθές. Εδώ μιλάμε για μια διαδικασία που χαίρει καθολικής αποδοχής, νομιμοποίησης, ευσήμων και λοιπά. Αυτός που ανέβασε το video το κάνει για να του πουν μπράβο, όχι για να θίξει, να πειράξει, να αποκαλύψει, να σατιρίσει κάποια πρόσωπα ή καταστάσεις. Συνεπώς, μιλάμε για το πώς αντιλαμβανόμαστε το mainstream ως μπλογκόσφαιρα σήμερα.

Όταν μιλάμε για δικαιώματα στην μπλογκόσφαιρα, το πρώτο απ’ όλα είναι το δικαίωμα στην ψευδωνυμία (δεν λέω στην ανωνυμία, γιατί εκεί περνάμε σε μία άλλη κατηγορία). Ακόμη και στις ΗΠΑ με τη γνωστή παράδοση σε θέματα ελευθερίας λόγου, με την γνωστή απουσία νομοθεσίας για προστασία προσωπικών δεδομένων, έχει επισημανθεί από τα δικαστήρια (και σε ανώτατο επίπεδο) ότι το δικαίωμα του blogger στο να μην αποκαλυφθεί το όνομά του είναι ουσιώδες στοιχείο της ελευθερίας της έκφρασης και της ζωντάνιας που προϋποθέτει ένας ενεργητικός ιντερνετικός διάλογος (Δείτε εδώ την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου του Delaware http://elawyer.blogspot.com/2005/10/bloggers.html). Μαζί έρχεται η προστασία της εμπιστευτικότητας των επιστολών - δηλαδή το στοιχειώδες ότι δεν πρέπει να αποκαλύπτουμε την πληροφορία που μεταδόθηκε ατομικά μόνο σε μας από κάποιον άλλο, ο οποίος έχει την ΑΥΤΟΝΟΗΤΗ αξίωση να μην σπάσουμε τη σφαίρα απορρήτου που διαμορφώνεται . Μαζί και η προστασία κάθε πληροφορίας που αναφέρεται σε πρόσωπο προσδιορίσιμο, η οποία επιτρέπεται να αναπαράγεται μόνο βάσει συγκατάθεσης και μόνο κατ’ εξαίρεση για άλλους νόμιμους λόγους. Παράδοση 35 ετών στην ευρωπαϊκή ήπειρο και πρωτοπορία παγκοσμίως – σε εμάς μερικοί επιμένουν να αδυνατούν να κατανοήσουν την επαύξηση των συνταγματικών ελευθεριών που επέρχεται με την καθιέρωση της προστασίας προσωπικών δεδομένων.

Το corpus αυτό δεν είναι ένα νομικίστικο κατασκεύασμα όπως ενδεχομένως ακόμη μερικοί θεωρείτε. Έχει δουλευτεί επί δεκαετίες στην πράξη, πολύ πριν το δίκτυο ενσωματώσει σε ενιαίες εφαρμογές έννοιες όπως επικοινωνία, ψευδωνυμία, αμεσότητα επεξεργασίας πληροφοριών, διάδραση, εξαγωγή πληροφοριών από το περιβάλλον παραγωγής τους, εύλογο ενδιαφέρον για ενημέρωση.
Οι κανόνες αυτοί έχουν εγγραφεί πλέον ως minimum αποδεκτότητας της επικοινωνιακής λειτουργίας μιας κοινωνίας και αποτελούν ένα κεκτημένο που προσδιορίζει την «ωριμότητα» -που τόσο βάναυσα διαστρεβλώθηκε ως κριτήριο- και τη διαχωρίζει από την ωμότητα της αρένας των λιονταριών που οδηγεί, τηρουμένων των αναλογιών, η άλλη οπτική σε αυτά τα θέματα. Ο αντίποδας στο σεβασμό αυτών των δικαιωμάτων είναι το διαδικτυακό και πληροφοριακό Κολοσσαίο, η Κοινωνία της Πληροφορίας ως κοινωνία της αρένας.

Κι επειδή κάτι ειπώθηκε για «υπερβολική ευαισθησία σχετικά με τα προσωπικά δεδομένα», θα κλείσω λέγοντας ότι στα θεμελιώδη δικαιώματα δεν υπάρχει «υπερβολική» ή «κανονική» ευαισθησία. Υπάρχει μόνο σεβασμός ή παραβίαση.

43 σχόλια:

cheaptalk είπε...

χμμμ στο συγκεκριμένο θέμα μάλλον λειτουργείς σαν e-συνήγορος.

όπως σου 'πα και χτες, κανείς φυσικά δεν αμφισβητεί τα δικαιώματα του καθενός αλλά έχει και το δικαίωμα να κρίνει τη χρήση τους (από τον καθενός). και τον κρίνει (τον καθενός) σα δυσκοίλιο κυρίως :p

αλλά μιας και παίζει και οικονομικό στη μέση, λέω να αρχίσω να κυνηγάω για αποζημιώσεις τον καθένα άσχετο που 'βγαζε φωτογραφίες και βίντεο στα (άπειρα) γλέντια γάμων που βρέθηκα, και τα πρόβαλε και μετά όπου ήθελε. για αρχή :p

e-Lawyer είπε...

Φυσικά και μπορεί να κρίνει όποιον θέλει, εκ των υστέρων όπως θέλει (ακόμη και ως δυσκοίλιο). Προηγουμένως όμως θα πρέπει να έχει σεβαστεί τα δικαιώματα των άλλων και να έχει εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του.

Υ.Γ.: Υπάρχει ειδική απόφαση της Αρχής για τα βίντεο και τις φωτογραφίες γάμων. Χοχο την πάτησες.

cheaptalk είπε...

μα έτσι βγάζει μια απόφαση μια αρχή (δι) και καταπατάει συνταγματικά δυσκοιλιακά δικαιώματα?

αίσχος αίσχος :p

e-Lawyer είπε...

Η Αρχή είναι από το Σύνταγμα επιφορτισμένη να εφαρμόζει το νόμο και να διασφαλίζει την προστασία των δικαιωμάτων.

Ανώνυμος είπε...

Η ανάλυση είναι ενδιαφέρουσα. Και εκτός τούτου είναι και κατ'ουσίαν σωστή στα περισσότερα ζητήματα. Περιέχει όμως και κρίσεις που πιστεύω ότι καλόπιστα κάποιος μπορεί να αμφθσβητήσει.

Έθεσα και αλλού το ερώτημα: Αν στο ΠΑΡΤΥ ερχόταν η κάμερα του MEGA ή του ANT1 και τράβαγε 2-3 λεπτά βίντεο, θα μπορούσε ο σταθμός κάλυψης να αναμεταδώσει το video ή θα έπρεπε προηγουμένως να έχει τη συγκατάθεση ΟΛΩΝ των εμφαινομένων προσώπων; Και πώς θα μπορούσε να την εξασφαλίσει;

Πέραν τούτου, ας υποθέσουμε ότι εμφανίζονται 30 άτομα στο video. Ας υποθέσουμε επίσης ότι τα 29 θέλουν να εμφανιστούν ή δεν έχουν πρόβλημα και ότι το 1 αρνείται. Υποχρεώνει αυτή η 1 έστω άρνηση τον videoλήπτη σε μη αναμετάδοση του video?

Μετά, δυσκολεύομαι να καταλάβω πώς ένα ΠΑΡΤΥ όπου μπορεί να πάει κάποιος χωρίς πρόσκληση, χωρίς να είναι blogger ή όντας blogger με ή χωρίς παρέα ανάγεται στη σφαίρα του .."ημιιδιωτικού". Για εντελώς δημόσιο μου φαίνεται.

Κάτι τελευαταίο. Videoσκοπείς. Σου στέλνω ένα e-mail και σου λέω μετά 2 μέρες: "γεια είμαι ο Χ, αν εμφανίζομαι στο video μη με βάλεις,δεν θέλω". Ερώτηση: πώς να ταυτοποιήσω εγώ τον Χ που ΔΕΝ γνωρίζω με τα πρόσωπα που εμφαίνονται στο video και να τον εξαιρέσω;

Φιλικά

e-Lawyer είπε...

Ο ίδιος νόμος θα εφαρμοστεί για όλους.
-- Ναι, με δεδομένες τις συνθήκες ενός ειδικού πάρτι, Mega και Antenna θα έπρεπε να είχαν συγκαταθέσεις. Γι’ αυτό βάζουν μωσαϊκό σε πρόσωπα ότι δεν είναι σίγουροι αν υπάρχει συγκατάθεση. Δεν μας ενδιαφέρει πως θα μπορούσε να την εξασφαλίσει, ας μην πάει καν να κάνει τη λήψη, ή ας ανωνυμοποιήσει τα πλάνα παίρνοντας εικόνες που δεν μπορεί να εξακριβωθεί ποιος είναι ποιος ή ας πάρει μεμονωμένες συνεντεύξεις ή μεμονωμένα πρόσωπα. Τα υπόλοιπα είναι θέμα της νομικής υπηρεσίας του τηλεσταθμού.
--Η άρνηση 1 σε σχέση με τους 30 φυσικά δεν οδηγεί σε μη αναμετάδοση του video. Επιβάλει όμως την εξάλειψη αυτού του ενός από το video. Αυτό θα πει ισόρροπη ικανοποίηση δικαιωμάτων.
--Για την τελευταία ερώτηση: αμ, αυτό το νόημα έχει η προηγούμενη ενημέρωση των υποκειμένων: ο νόμος σου λέει πριν κάνεις οτιδήποτε να ενημερώσεις. Δηλαδή να δείξεις στα πρόσωπα τι θα μεταδώσεις, ώστε αυτά να πουν π.χ. «α εγώ ειμαι στο 1.35’ και θέλω να βγω». Ή σου στέλνει μια φωτο του και σου λέει σβήστον. Ή ανωνυμοποιείς όλα τα πλάνα για τα οποία δεν έχεις συγκατάθεση, εξ αρχής (αυτή είναι η πιο συμβατή με το νόμο λύση).

Ανώνυμος είπε...

Δεν ξέρω αν βρίσκεις εσύ ο ίδιος ικανοποιητικές τις απαντήσεις σου.
Εγώ θα σου πω σε ποιά σημεία δεν τις βρίσκω (υπογραμμίζοντας ότι αυτή η συζήτηση μου αρέσει, έχει και ενδιαφέρον και μέλλον):

Όπως σου είπα και πριν ΚΑΜΙΑ "ειδικότητα" στο ΠΑΡΤΥ δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει "ειδικό" και "γενικό" ΠΑΡΤΥ. Υπάρχει "ανοιχτό" και "κλειστό" πάρτυ.

Και το πάρτυ στο οποίο αναφέρεσαι ήταν ΑΝΟΙΧΤΟ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, bloggers και μη, χωρίς προσκλήσεις και χωρίς λίστα καλεσμένων. Ως εκ τούτου πρόκειται για καθαρά ΔΗΜΟΣΙΟ γεγονός.

Για να δώσω ένα άλλο παράδειγμα: όταν οι τηλεοπτικοί σταθμοί παραβρίσκονται π.χ. σε openings όλων των μεγάλων clubs, σε βεβαιώνω ότι κανενός από όσους φαίνονται στην εικόνα των video τους δεν ζητούν τη συναίνεση. Ως δικηγόρος φαντάζομαι ότι το γνωρίζεις. Και αυτό γιατί είναι ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΑΔΥΝΑΤΟ να πάει ο ρεπορτερ και ο καμεραμαν και να αρχίσει να ζητάει συναινέσεις.....

Άσε που μετά τίθεται ΑΛΛΟ ΜΕΙΖΩΝ θέμα:

Ποιά πρέπει να είναι η ΜΟΡΦΗ της συναίνεσης; ΠΡΟΦΟΡΙΚΗ Ή ΓΡΑΠΤΗ; Γιατί η προφορική εύκολα ανακαλείται.Λέω π.χ. "παίχτο μεγάλε" και μετά λέω "δεν έδωσα συγκατάθεση, θέλω αποζημίωση".

Οπότε μόνον η γραπτή βεβαίωση διασφαλίζει τον videoλήπτη.

Αν όμως ισχύει η αρχή της "αναλογικότητας" που εσύ αναφέρεις στο άρθρο σου, το βρίσκεις αναλογικά δίκαιο για 2-3 λεπτά video που δεν συκοφαντεί κανέναν να πρέπει ο videoλήπτης να πάρει 200 ή 300 γραπτές εγκρίσεις; Δεν βρίσκεις ότι η ίδια η ελευθερία έκφρασης καταντάει έτσι γράμμα κενό;

H απάντησή σου "δεν μας ενδιαφέρει πώς θα μπορούσε να την εξασφαλίσει" καταλαβαίνεις υποθέτω και μόνος σου ότι περιέχει μία ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ, ΔΟΜΙΚΗ ΑΝΤΙΦΑΣΗ:

αφενός ΠΡΕΠΕΙ,λες, κάποιος (ο βιντεολήπτης) να διασφαλίσει ότι έκανε κάτι (ότι ΕΛΑΒΕ συγκατάθεση) και αφετέρου λες ότι δεν μας ενδιαφέρει ΠΩΣ θα το κάνει (ούτε και το αν αυτό ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΤΕΙ).

Εγώ λέω όμως ότι νόμος που θέτει ως προϋπόθεση κάτι που δεν μπορεί εν τοις πράγμασι να διασφαλιστεί είναι ΓΡΜΜΑ ΚΕΝΟ, ΑΝΕΦΑΡΜΟΣΤΟΣ και ως εκ τούτου ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΟΣ.

Το τελευαταίο σου είναι το ΠΙΟ προβληματικό: είδαν τα πρόσωπα που εμφανίζονται στο video τον εαυτό τους. Και π.χ. παίρνω 10 ΑΝΩΝΥΜΑ e-mails και λένε, φαινομαστε στο 1,35 -1,45 του βίντεο, σβήστε μας.

Θα έχω δίκιο να ζητήσω να τα γνωρίσω για να τα ταυροποιήσω με τα όντως εμφανιζόμενα πρόσωπα και να ξέρω ότι όντως είναι αυτά και όχι π.χ. απλοί φαρσέρ;

Φιλικά

Ανώνυμος είπε...

Και κάτι ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ, ελπίζω να καταλαβαίνεις το γιατί:

γράφεις ότι "Όπως διαβάζουμε σε αυτό το blog που ανάρτησε τελικά το video, υπήρξαν ορισμένες αντιδράσεις από πρόσωπα που εικονίζονται στο video και δεν ήθελαν να αναρτηθεί αυτό στον internet (δικαίωμα αντίρρησης)."

Toύτο ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΣΥΝΕΒΗ με την έννοια του δικαιώματος αντιρρήσεως (με την νομική έννοια). Ουδέποτε αναφέρθηκε συγκεκριμένα από κάποιον, επώνυμα, ποιο τμήμα του video τον αφορούσε και ποιο κομμάτι του ήθελε να μην εμφανίζεται.

Προς αποκατάσταση της αλήθειας.

Παναγιώτης Βρυώνης είπε...

Αγαπητέ e-Lawer, αν για ένα πάρτυ για το οποίο τυπώθηκαν περίπου 10.000 προσκλήσεις και μοιράστηκαν "σε γνωστά στέκια" θεωρείται "ημι-ιδιωτικό", τί να πώ... (ο υπολογισμός βασίζεται στο ότι μόνο στο monitor το banner έτρεξε μία μέρα και έκανε περίπου 4.000 εμφανίσεις, σχετικά banners "'επαιζαν" όμως πολύ περισσότερο καιρό σε πολλά blogs).

Να σου θυμίσω επίσης, ότι όταν οι νόμοι έρχονται σε αντίθεση με το "κοινό περί δικαίου αίσθημα" (και έχω την εντύπωση ότι για την συγκεκριμένη περίπτωση, για τους περισσότερους δεν τίθεται θέμα ιδιωτικότητας), τότε κάπου υπάρχει πρόβλημα... (ή στο ένα ή στο άλλο)

Θα παρακολουθήσω με πολύ ενδιαφέρον την συζήτηση :-)

- είπε...

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.

Θα προσθέσω στην πολύ πλήρη νομική σου ανάλυση τα εξής μόνο:

* Απ το να μετέχω σε ένα πάρτυ μέχρι να θέλω να κυκλοφορεί βίντεο με την εικόνα μου από αυτό, χωρίς τη συναίνεσή μου ή παρά τη ρητή αντίθεσή μου (!), υπάρχει τεράστια απόσταση. Όταν κάποιος δέχεται να μετάσχει σε ένα λιγότερο ή περισσότερο κλειστό πάρτυ και να μοιραστεί το κέφι του με 100, 200, 300 άτομα που βρίσκονται στην "ίδια φάση" δεν σημαίνει αυτομάτως ότι δέχεται η εικόνα του, το γλέντι του, η φάτσα του, η χαρά του, το μεθύσι του να υποπέσει ακρίτως στην αντίληψη οποιουδήποτε, ανά πάσα στιγμή.
*Το να μη γίνεται δεκτή η ρητή αντίρρηση κάποιων (ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΛΟΓΟ) να εκτεθούν στο διαδίκτυο (έστω και αν εκληφθεί ως ανάκληση της υποτιθέμενης αρχικής συναίνεσής τους) αποτελεί έναν ιδιότυπο φασισμό, που αρνείται την εξουσία στον καθένα να διαχειρίζεται την εικόνα του και τις στιγμές έκφρασής του όπως θέλει.

Αν το βίντεο τραβήχτηκε φανερά, άντε να δεχτούμε ότι, δεδομένων των περιστάσεων, η συναίνεση για όσους δεν έφεραν άμεση ή έμμεση αντίρρηση καταρχήν συνάγεται (για τι χρήση όμως;). Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι η παράκαμψη ρητών αντιρρήσεων!

Και ναι, αν δεν θέλω, κανένας φωτογράφος γάμου δεν δικαιούται να με φωτογραφήσει και κανένα συνεργείο Mega κλπ να με βιντεοσκοπήσει! Θα πρέπει να μου δίνουν επιλογή να μην εμφανιστώ. Το ότι συνήθως δεν έχουμε πρόβλημα δεν σημαίνει ότι καθιδρύεται απεριόριστο δικαίωμα των άλλων να διαχειρίζονται την εικόνα μας κατά το δοκούν, μόνο και μόνο επειδή βρισκόμασταν σε δημόσιο χώρο!

Ναι, στους περισσότερους (τους συναινούντες) όλα αυτά θα φαίνονται "ξενέρωτα" ή "δυσκοίλια". Έλα όμως που τα ατομικά δικαιώματα φτιάχτηκαν κατεξοχήν για τις μειοψηφίες!

Παρεΐστικη ομοθυμία με το ζόρι δεν γίνεται...

Lili είπε...

Mην ακουω αηδιες για αληθειες.
Εγω ζητησα να μην μπω στο βιντεο, εφοσον ειχαμε συστηθει και στο παρτι-δεν ξερω τι κανανε αλλοι- και δεν ελαβα απαντηση , παρα μονο γραφτηκε ενα ειρωνικο σχολιο περι καταστροφης καριερας(!!) μου, και με ειρωνευτηκατε.

Εχω εμφανισει το μαιλ στο μπλογκ μου οπως ακριβως το εστειλα και στην τελικη δεν καταλαβαινω απο που κιως που να δεχτω επιθεση επειδη εσας δεν σας δωσανε ανατροφη οι γονεις σας και δεν σας μαθανε τροπους.


Αι σιχτηρ πια με τις μαλακιες.

Anna είπε...

Αν θεωρεις πως τα ατομα αυτα "χλευαστηκαν και καθυβριστικαν" με το σχολιο μου να το αλλαξω και να τους ζητησω και συγνωμη. Αλλα απλα, δεν μπορει καποιος να ειναι επωνυμος ανωνυμος, ουτε ανωνυμος επωνυμος. Καποια πραγματα τα θεωρω ψωνιστικα και εχω δικαιωμα να το πω. Και τελος παντων, το νοημα ηταν ας βγει απο το βιντεο ο καθε ενας που εχει αντιρρηση και να το δουμε εμεις οι υπολοιποι που δεν εχουμε.

Ανώνυμος είπε...

Το "ai sihtir pia me tis malakies" υποθέτω Kυρία μου ότι υποδηλώνει την ανατροφή που έδωσαν σε εσάς οι δικοί σας γονείς.

Εγώ, όντως, δεν είχα αντίστοιχη "τύχη".

Και για να τελειώνουμε με το θέμα, επειδή προσωπικά πολλά μπορώ να δεχτώ αλλά όχι ύβρεις από ανώνυμες ή ανώνυμους ούτε και συμβουλές περί δημοκρατικότητας, σας παρακαλώ για το εξής:

να μας υποδείξετε με τον τρόπο που κρίνετε πρόσφορο (π.χ. e-mail) σε ποιο σημείο του video (λεπτό, και διάρκεια) εμφανίζεστε κατά τρόπο τέτοιον ώστε να είστε αναγνωρίσιμη (γιατί δεν σας γνωρίζω αρκετά ώστε να σας αναγνωρίζω στο video). προκειμένου να πράξουμε αυτό που επιθυμείτε, δηλαδή:

1. Είτε Αφαίρεση της εικόνας σας από το video
ή 2. "μωσαϊκοποίηση" της εικόνας σας ώστε να μην "θίγονται" τα δικαιώματά σας.

Αυτά τα πολύ απλά.

cheaptalk είπε...

επειδή κάποιοι δε καταλάβατε, στους γάμους σε τραβάει όποιος θέλει και με τη βούλα (και ας είσαι με τη σούλα).

και η κατάχρηση δικαιωμάτων (ακόμα και ως προβοκάτσια) αποτελεί ιστορικά το εφαλτήριο για τη κατάργησή τους. γιατί (το άτομο και) η μειοψηφία βεβαίως και προστατεύεται αλλά η πλειοψηφία αποφασίζει.

η εντύπωσή μου (αφού ούτε με ξέρετε ούτε σας ξέρω τους περισσότερους) είναι ότι η πλειοψηφία έχει ακόμη τη καλή διάθεση του πάρτι. και τους παροτρύνω (αχρείαστα ίσως) να τη κρατήσουν.

για τον e-lawyer που τον ξέρω μπορώ να πω (και το ξαναλέω) ότι κάνει τον e-συνήγορο. και καλά κάνει γιατί η εντύπωσή μου, και πάλι, είναι ότι η μειοψηφία της περίπτωσής μας αδυνατεί να υπερασπιστεί τον εαυτό της.

και το τελευταίο διαβάστε το όπως θέλετε.

e-Lawyer είπε...

Βαγγέλη, δεν κάνω τον e-συνήγορο. Αυτά που λέω τώρα είναι πράγματα που τα λέω από τότε που άνοιξα το blog μου. Δεν υπερασπίζομαι πρόσωπα, αλλά αρχές.

Απαντήσεις:

1. Την άποψή μου για τις σφαίρες ιδιωτικότητας που αναπτύσσονται λόγω της ειδικής φύσης του πάρτι ως «το πάρτι των bloggers» την έχω εκθέσει και κρίνεται βάσει της προσδοκίας του ποιους θα δω, τι θα είναι αυτοί που θα δω, για ποιο λόγο γίνεται το πάρτι, που γίνεται το πάρτι κλπ.
Σφαίρα ιδιωτικότητας υπάρχει ακόμη και όταν περπατάμε στα πεζοδρόμια της Βουλιαγμένης, ενός πολυσύχναστου δρόμου που είναι τίγκα στις κάμερες. Το ότι περπατάω σε ένα δημόσιο δρόμο 2 χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες δεν δίνει το δικαίωμα στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης να συλλέγει εικόνες μου με ένα σύστημα για το οποίο πήρε άδεια από την Αρχή μέχρι τον Οκτώβρη 2004 και στη συνέχεια διατηρήθηκε μόνο για τη διαχείριση της κυκλοφορίας οχημάτων.
Πολύ περισσότερο σε ένα κλειστό χώρο, με συγκεκριμένες «συντεταγμένες» έχω εύλογη προσδοκία ότι συμμετέχω χωρίς να βρεθώ ξαφνικά αναρτημένος στο ίντερνετ να χορεύω και λοιπά. Και πολύ περισσότερο που το Σύνταγμα απομονώνει και τελείως το δικαίωμα προστασίας προσωπικών δεδομένων (άρθρο 9Α) από το απαραβίαστο της ιδιωτικής ζωής (άρθρο 9) για να καταστήσει σαφές ότι δεν χρειάζεται καν να αναζητούμε τις σφαίρες ιδιωτικότητας προκειμένου να ασκήσουμε τα δικαιώματα του πληροφοριακού αυτοκαθορισμού.
2. Ο νόμος δεν απαιτεί γραπτή συναίνεση, παρά μόνο όταν πρόκειται για ευαίσθητα δεδομένα (εθνική καταγωγή, θρήσκευμα, πολιτικές πεποιθήσεις, κοινωνική πρόνοια, συμμετοχή σε σωματείο, υγεία, σεξουαλική ζωή, ποινικές διώξεις-καταδίκες). Αρκεί η προφορική συγκατάθεση. Μπορεί όμως να ζητήσεις και γραπτή συγκατάθεση, για αποδεικτικούς λόγους.
Ο τρόπος με τον οποίο θα ληφθεί η συγκατάθεση πρέπει να απασχολεί εκείνον που κατέχει την «πηγή της διακινδύνευσης» των δικαιωμάτων. Και ο νόμος εναποθέτει σε αυτόν το βάρος της απόδειξης, αναγνωρίζοντας ότι το υποκείμενο των δεδομένων έχει εξ ορισμού λιγότερα πρακτικά περιθώρια αυτοπροστασίας μπροστά στην κάμερα.
3. Πρακτικά: θα έπρεπε να υπάρχει προηγούμενη ενημέρωση πριν τη συλλογή. Μια ανακοίνωση σε ένα ποστ ότι θα έρθει κάποιος με μία κάμερα. Έτσι, πρώτον ανοίγει από κάτω μία λιστα σχολίων που κάποιοι θα έρθουν και θα σχολιάσουν. Ανάμεσα στα σχόλια, μοιραία, θα είναι και κάποιοι που δεν θα θέλουν να βιντεοσκοπηθούν. Γι’ αυτό ο νόμος λέει προηγούμενη ενημέρωση: για να μην τρέχουμε να προλάβουμε εκ των υστέρων τετελεσμένες καταστάσεις.
4. Αν το ζητούμενο ήταν να το δουν κάποιοι που δεν ήρθαν, θα μπορούσε ωραιότατα να τους αποσταλεί. Και πάλι δεν είναι νόμιμο, αλλά τουλάχιστον είναι πιο ήπια μορφή μετάδοσης από την ανάρτηση στο διαδίκτυο και καλύπτει την ενημέρωση του κοινού. Οι άλλοι που ήταν έχουν έτσι κι αλλιώς δικαίωμα να το δουν, ως πρόσβαση στα δεδομένα που τους αφορούν (δικαίωμα που καλύπτεται από το δίκαιο προστασίας δεδομένων). Θα μπορούσε να υπάρχει και ελεγχόμενη πρόσβαση. Αλλά η δημόσια ανάρτηση είναι η πιο βαριά μορφή περιφρόνησης των ίδιων των προσώπων που δεν έδωσαν συγκατάθεση.
5. Η ισχύς της κάμερας ενός Mega είναι μια ιδιότυπη «εξουσία» στην οποία κανείς δεν θα πει όχι σε ένα πάρτι. Κανείς δεν θα εκφράσει αντίρρηση κλπ. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει το δικαίωμα να το πράξει. Ούτε ότι η πρακτική του τάδε μεγάλου καναλιού είναι σύννομη (δείτε πόσα πρόστιμα έχουν φάει κατά καιρούς για παράνομη επεξεργασία προσωπικών δεδομένων). Εδώ μιλάμε για το δέον, όχι για τις στρεβλώσεις της πράξης. Το ίδιο συνέβαινε και τότε που η LiFO έκανε αναδημοσιεύσεις από τα άρθρα σας χωρίς να σας ζητάει την άδεια. Δεν είχε το δικαίωμα να το κάνει, αλλά όταν αισθάνεσαι κολακευμένος, δεν ζητάς την αποζημίωση που ήταν το διπλάσιο που θα έδινε για αντίστοιχο κομμάτι στον αρθρογράφο της (το είχε πει τότε σε ένα ποστ). Αυτό δεν νομιμοποιεί τις παραβάσεις. Τα δικαιώματα τα έχετε. Το αν τα ασκείτε είναι δικό σας ζήτημα.
6. Στην anna έχω να πω ότι χλεύασε («υστερικοί περίεργοι») κάποιον που τόλμησε να ζητήσει να γίνει σεβαστή η επιλογή του, λέγοντας «α στο διάλο με την ανωνυμία σας», «χεστήκαμε για τη φάτσα σας» κλπ. Αυτό χαρακτηρίζει και την ανοχή της στη διαφορετικότητα. Έχει δικαίωμα να καυτηριάσει ακόμη και σκληρά κάποιον, αλλά όχι να τον καθυβρίσει επειδή θέλησε να ασκήσει ένα συνταγματικό δικαίωμά του. Και όλα αυτά γιατί; Επειδή θέλησε να ικανοποιήσει την περιέργειά της και να δει κάτι για το οποίο θα έπρεπε να τηρηθούν ορισμένες στοιχειώδεις και θεμελιακές προϋποθέσεις.
7. Δεν θα είναι καθόλου «χοντρόκωλα» τα δικαιώματα, αγαπητοί μου, όταν με τις ίδιες ακριβώς νομικές βάσεις (ελευθερία χρήσης πληροφορίας κλπ) βρεθείτε ξαφνικά στη λευκή λίστα του Τειρεσία μόνο και μόνο επειδή έχετε 3 πιστωτικές κάρτες, τις οποίες μάλιστα πληρώνετε κανονικά και δεν μπορείτε να πάρετε δάνειο από τράπεζα επειδή θεωρείται ότι, παρόλο που είστε καλός πληρωτής, έχετε στα χέρια σας τρεις πηγές κινδύνων της πιστοληπτικής σας ικανότητας. Ούτε αν ζητηθεί η χρήση αυτού του βίντεο επειδή κάποιος (χτύπα ξύλο) κατηγορηθεί για διακίνηση ναρκωτικών, επειδή μπορεί να φαίνεται απλώς λίγο ζαλισμένος (και μετά τρέχα να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας- ξέρετε πολύ καλά ότι όλα παρακολουθούνται από το Σώμα Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος). Αλλά και το πιο «ανώδυνο»: γιατί να με δει ο δικαστής την ώρα που χορεύω (και να μάθει ότι έχω και μπλογκ), ενώ την επομένη το πρωί –λέμε- έχω δικαστήριο με εκείνον στην έδρα (αφού θέλετε σώνει και καλά μια αιτιολογία); Τα δικαιώματα ενημέρωσης και αντίρρησης είναι ιερά και καθολικά. Και είναι απολύτως συμβατά με το «κοινό περί δικαίου αίσθημα», αν παρουσιάσεις στο κοινό αναλυτικά τι συνεπάγεται π.χ. η μη προηγούμενη ενημέρωση ότι επίκειται συλλογή προσωπικών δεδομένων. Μη βλέπετε που εδώ μιλάμε για εφαρμογές τους από τις οποίες μπορεί να μην τρέξει κάστανο. Όλα αυτά είναι θέματα αρχής: λίγο να υποκύψεις σε μια «δευτερεύουσας σημασίας εφαρμογή», οι εξαιρέσεις γίνονται κανόνες.
8. Τέλος, θέλω να υπενθυμίσω την πολύ σημαντική αρχή: «εν αμφιβολία, υπέρ του υποκειμένου των δεδομένων». Σύμφωνα με την αρχή αυτή, όταν υπάρχει αμφιβολία για την ερμηνεία μιας διάταξης, πρέπει να επιλέγεται εκείνη η ερμηνευτική εκδοχή που εξασφαλίζει μεγαλύτερη προστασία για το πρόσωπο στο οποίο αναφέρονται τα δεδομένα και να απορρίπτεται η εκδοχή που παρέχει μεγαλύτερα περιθώρια στη χρήση των δεδομένων. Εδώ, αν υποθέσουμε ότι υπάρχει αμφιβολία τελικά για το τι πρέπει να συμβεί, βάσει της αρχής αυτής πρέπει να κατισχύσει η εκδοχή του σεβασμού των αντιρρήσεων και να απορριφθεί η εκδοχή που λέει ότι υπερέχει το δικαίωμα πληροφόρησης και έκφρασης. Συνεπώς πρέπει να εξαλειφθούν οι απεικονίσεις προσώπων όταν οι συναινέσεις δεν είναι ρητές και σαφείς.

alombar42 είπε...

Ενα σημείο προσοχής:

Στο ίδιο context-κοινό στο οποίο απευθυνόταν το πάρτυ (και η πρόσκληση), απευθύνεται και το video - όσο "ανοιχτή" ήταν η πρόσκληση, άλλο τόσο "ανοιχτό" είναι το video.

Κατά τα άλλα, συμφωνώ οτι εφόσον υπάρχει αντίρρηση, οφείλει να γίνει σεβαστή.

Lili είπε...

To video μπορει να ειναι "ανοιχτο", ομως η δημοσιοποιηση του δεν ειναι.Συμφωνω με το θεμα αρχης.


Aπο κει και επειτα αν εναν κοριτσακι με θεωρει ψωναρα η οχι, ποσως με απασχολει.
Ακομα και αν αντιπροσωπευει ολη την μπλογκοσφαιρα, ο καθεις εχει δικαιωμα της γνωμης του και να βγαζει τα συμπερασματα του με αυτα που ξερει.
Οσο για το κοψιμο της σκηνης, απαντω πιο κατω( και πλεον εχει δημοσιοποιηθει και μπορει να το εχει ο καθενας.)


Οπως απαντησα και στο nylon



Δεκτα τα επιχειρηματα, και κατανοητα αλλα δυσκολευομαι να καταπιω το γεγονος οτι δεν μου απαντησες προσωπικα μ αυτα,(ιν φακτ δεν μου απηυθυνες καν τον λογο)οπως εκανα εγω με ενα ΜΑΙΛ.
Δημιουργησες ενα απιστευτο θεμα,δημοσια, και δεν με σεβαστηκες ΚΑΘΟΛΟΥ, διαστρεβλωσες τα λογια μου, ειρωνευτηκες και μου αφαιρεσες-οπως νιωθω- καθε αισθηση ελευθεριας για να μην χαλασεις οπως λες,το δημιουργημα σου.


Διαβασα σημερα σε ενα μπλογκ το πρωι οτι εφοσον γραφω ακομα και τι βρακι φοραω( δεν τοχω κανει ποτε φυσικα), απο καποιον,....οτι το παιζω Νταιανα.
Φτηνη προσπαθεια καποιου να με χτυπησει στην αξιοπρεπεια μου, οπως και το σχολιο περι καριερας.


Γραφουμε σε ενα μπλογκ με ψευδωνυμα.
Δεν πηγαμε στο παρτυ της φιλης μας.
Πηγαμε σε ενα παρτυ ανθρωπων που γραφουν πισω απο το ψευδωνυμο τους.

Τελος παντων η εξηγησεις που δινεις ειναι περισσοτερο για τους αλλους και λιγοτερο για μενα-αν κρινω απο την ολη σταση, και εχω στεναχωρεθει αφανταστα-και θυμωσει πλεον, για την συνολικη αντιμετωπιση.


Συνεχιζω να πιστευω οτι ειναι δικαιωμα μου να μην δω την φατσα μου στο νετ, οπως και δικαιωμα ολονων, αν δεν το επιθυμουνε, χωρις να πρεπει να εξηγησω πως το σκεφτηκα.

Και χωρις να δεχτω τις φραστικες επιθεσεις και ειρωνιες.

Και αυτο ναι ειναι ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ.



Οποτε οσον με αφορα, οι εξηγησεις σου ειναι too little, too late.



( ειδα επιτελους το βιντεο. Οντως κανω ενα απλο περασμα και δεν ειναι λογος να γινει θεμα, ομως η ΑΡΧΗ του ζητηματος μενει.)

Μαθαινω οτι πολλοι δεν ηρθαν γιατι φανταστηκαν οτι θα υπηρχε κοτσομπολιο, τι φορανε, αν ειναι χοντροι, κοντοι, και ολα τα ευτραπελα που γινονται.
Δυστυχως, τους βγαλατε σωστους και μ αυτην την κινηση,δημιουργησες και κατι αλλο περα απο το βιντεο.

Φοβο.Και περισσοτερη ανοησια.

Συγχαρητηρια, μπορεις να εισαι περηφανος.

------------------------


Ειλικρινα, εφοσον εχω φαει το κραξιμο της αρκουδας(και πιθανον εχει περισσοτερο να κανει με την αντιληψη του ποσο ψωνιο ειμαι και οχι με το θεμα καθ εαυτου) δεν ξερω πως θα χειριστω το ολο θεμα γιατι σας θεωρω υπευθυνους.

Lili είπε...

εννοειται οτι το τελευταιο σχολιο απαυθυνεται στην ομαδα του nylon

e-Lawyer είπε...

Πάντως, Λίλη, τότε με τις φωτογραφίες των μωρών δεν είχες συμφωνήσει και τόσο επί της αρχής. Και είναι ακριβώς το ίδιο ζήτημα (προσωπικά δεδομένα στο ίντερνετ χωρίς συναίνεση).

Lili είπε...

Μπορει να εχουν κοινη ριζα(νομικα) και ομοιοτητες(νετ και φωτο), αλλα θεωρω οτι υπαρχουν μεγαλες διαφορες,εφοσον οι γονεις δεν βαζουν υλικο που υποδηλωνει κακομεταχειριση...και οταν μιλαμε για παιδια και δικαιωματα, καποια πραγματα ειναι λογικα οτι αποφασιζουν οι γονεις, οπως το σε τι σχολειο θα πανε, τι θα φανε κλπ...
ας κρατησουμε και λιγο την λογικη στα επιχειρηματα.
Προσωπικα υπαρχει μια φωτο της κορης μου στο νετ, και δεν την εχω βγαλει διοτι πλεον δεν της μοιαζει.Ομως οταν την εβαλα-μην γνωριζοντας το ποση μαλακια κυκλοφορει- οι προθεσεις μου ηταν καθαρη περηφανεια και δεν πηγαινε το μυαλο μου στην ανωμαλια που δερνει τον κοσμο.
Οι αντιρρησεις μου ως προς το μπειμπι μπλογκ ηταν οτι μπρεοστα\ μας ηταν 2 περηφανοι, με αγνες προθεσεις γονεις που αγαπανε πολυ το παιδι τους και παρουσιαστηκανε -με οπλο τον ιδιο νομο που με υπερασπιζεται αυτην την στιγμη- σαν κακοι γονεις.

Το πως χρησιμοποιεις ενα οπλο,εναν νομο, ενα μαιλ,... κανουν μεγαλη διαφορα.



αλλιως θα αντιμετωπιζα το γεγονος οτι καποια φιλη εβαλε φωτο (η οποια θελω να πιστευω οτι θα με ρωτουσε πρωτα), η οποια θα ηθελε να αποθανατισει μια αναμνηση, και αλλιως αντιμετωπιζω αγνωστακια που ηρθαν στο παρτι για να το παιξουν "ρεπορταζ" σε μια υποτιθεται χαλαρωτικη συνγκεντρωση.

Εκεινο το βραδυ υπηρξαν 3 περιπτωσεις που με πηρανε φωτογραφια και στις 2 τις σβυσανε(εγω απλα ζητησα να μην μπουνε στο νετ) απο μονοι τους, και στην τριτη, μου την στειλανε με μαιλ.



Μονο με την παρεουλα του ναιλον δημιουργηθηκε τετοιο θεμα και ντρεπομαι πραγματικα που κατι τοσο απλο και αυτονοητο-για μενα- ειναι τοσο μεγαλο προβλημα και υπαρχει εμφανης ελλειψη σεβασμου προς τον διπλα σε ολη αυτην την ιστορια, και εμφανη συγχιση αξιων και καποιων βασικων θεμελιωδων αρχων, κατι που, οσο και να μαλλιασει η γλωσσα μου, δεν προκειται να το καταλαβει οποιος δεν το εχει απο μεσα του.

Rodia είπε...

Μα.. στο βίντεο υπήρχαν υπότιτλοι με τα ονόματα;
Δε θυμάμαι σχεδόν κανένα πρόσωπο.. και από όσα είδα εκείνο το βράδυ δεν πιστεύω ότι θα μπορούσα να αναγνωρίσω κάποιο.. εκτός ίσως απο 2-3 με διακριτά χαρακτηριστικά.. όπως π.χ. τον alombar42, το Mac Manous και εσένα E-Lawer.. Ισως και τη Μαριαλένα, επειδή έχω αποτυπώσει στη μνήμη μου τη φωτογραφία που έχει στο μπλογκ της..

Κατά πώς φαίνεται, πάει το βιντεάκι, πέταξε!

:-)

ΠΡΟΤΑΣΗ: Σε επόμενο πανηγύρι, να υπάρχει σαφής προειδοποίηση ότι θα βγουν φωτογραφίες και αναμνηστικά βιντεάκια.
Αν αυτό είχε γίνει ταυτόχρονα με την πρόσκληση, δε νομίζω ότι τώρα θα είχε δημιουργηθεί πρόβλημα... αλλά τί να πρωτοπροβλέψουν τα παιδιά... Κρίμα η φασαρία.

e-Lawyer είπε...

Δεν έχει σημασία το ποιος "θυμάται" τι, αλλά το ποιο πρόσωπο μπορεί αντικειμενικά να ταυτιστεί με κάποιο άλλο. Εσύ μπορεί να μην αναγνωρίζεις κανέναν, αλλα εγώ μπορεί να τους αναγνωρίζω όλους και κάποιος τρίτος (ούτε εσύ, ούτε εγώ) να χρησιμοποιήσει για ένας θεός ξέρει ποιους λόγους κάποια στοιχεία εναντίον ή υπέρ σου. Σε κάθε περίπτωση, τα προσωπικά δεδομένα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για λόγους που εισάγουν ανεπίτρεπτες διακρίσεις, γι' αυτό η επεξεργασία τους πρέπει να περιορίζεται στο απολύτως αναγκαίο, σύμφωνα με το δίκαιο.

JustAnotherGoneOff είπε...

1. Βασίλη, είπες σε ένα σχόλιο σου παραπάνω πως "ο νόμος δεν απαιτεί γραπτή συναίνεση, παρά μόνο όταν πρόκειται για ευαίσθητα δεδομένα (εθνική καταγωγή, θρήσκευμα, πολιτικές πεποιθήσεις, κοινωνική πρόνοια, συμμετοχή σε σωματείο, υγεία, σεξουαλική ζωή, ποινικές διώξεις-καταδίκες)".

Τώρα, αυτό πως κολλάει στην υπόθεση του επίμαχου βίντεο; Το βίντεο δεν υπάγεται σε καμία από τις παραπάνω περιπτώσεις που ανέφερες.

2. Είπες στο ίδιο σχόλιο: "θα έπρεπε να υπάρχει προηγούμενη ενημέρωση πριν τη συλλογή. Μια ανακοίνωση σε ένα ποστ ότι θα έρθει κάποιος με μία κάμερα".

Συμφωνώ απόλυτα κι έτσι έπρεπε να γίνει. Αλλά αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι το εξής, έστω ότι είχε γίνει αυτή η ανακοίνωση πριν το πάρτυ, έχουν οι κατόπιν εορτής ενστάσεις νομική βάση;

3. Από το ίδιο σχόλιο: "λίγο να υποκύψεις σε μια «δευτερεύουσας σημασίας εφαρμογή», οι εξαιρέσεις γίνονται κανόνες". Έχω τη εντύπωση πως αυτό ακριβώς συμβαίνει εδώ, το λες και μόνος σου στο ποστ: "Όλη η συζήτηση ξεφεύγει φυσικά από το επίπεδο των δικαιωμάτων ή και της ίδιας ακόμη της δεοντολογίας [...] και εκτείνεται τελικά στην διαμόρφωση μιας κουλτούρας του κυβερνοχώρου". Με άλλα λόγια, προκύπτει νομίζω για πρώτη φορά, τουλάχιστον στον ελληνικό χώρο, μια ακραία περίπτωση που δεν έχει καλυφθεί απόλυτα νομικά όταν ΔΕΝ αφορά τις αρνητικές επιπτώσεις από μια υποτιθέμενη περίπτωση συλλογής ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων χωρίς ουσιαστικά κακόβουλο σκοπό. Ο νόμος είναι σαφής για παράνομες πρακτικές, αλλά απ' όσα διαβάζω στο ποστ, είναι μάλλον ασαφής στην απόδοση ευθυνών σε καλοπροαίρετες πλην όμως ίσως αφελείς ενέργειες όπως η βιντεοσκόπηση ενός ΔΗΜΟΣΙΟΥ γεγονότος.

4. «εν αμφιβολία, υπέρ του υποκειμένου των δεδομένων». Νομίζω ότι στην περίπτωσή μας, είναι λίγο καταχρηστικό. Από τη στιγμή που 200-300 μπλόγκερς εξέθεσαν εαυτούς σε δημόσια θέα εν γνώσει τους και προφανώς με τη σιωπηρή συναίνεσή τους, είναι άδικο να καταδικαστεί ολόκληρο το πάρτυ επειδή 2-3(;) δεν είχαν την πρόνοια(;) να δηλώσουν ότι αρνούνται φωτογράφηση/βιντεοσκόπηση κι αφού είναι περισσότερο από ΠΡΟΦΑΝΕΣ ότι στο πάρτυ θα υπήρχε σίγουρα χρήση οπτικοακουστικών καταγραφέων. Με απλά λόγια, μου φαίνεται ότι διυλίζετε τον κώνωπα.

Ανώνυμος είπε...

Ωραία κουβέντα. my $.02:

Απ' ό,τι καταλαβαίνω το πάρτι ήταν ανοικτό, έγινε σε κλαμπ, διαφημίστηκε ευρέως, άρα είναι δημόσιο event. Συνεπώς δεν μπορεί να υπάρχει προσδόκιμο ιδιωτικότητας. Έτσι δε χρειάζεται συγκατάθεση για τη λήψη και δημοσιοποίηση εικόνας. Ρητή αντίρρηση θα πρέπει να γίνεται σεβαστή εφόσον δε συντρέχει σημαντικός λόγος απόρριψης, αλλά το κόστος της ικανοποίησής της θα πρέπει νομίζω να βαρύνει τη lili. Εκείνη είναι που πρέπει να δηλώσει επώνυμα και verifiably στο nylon ότι θέλει η εικόνα της στο σημείο x:xx του βίντεο να διαγραφεί ή να πιξελαριστεί. Το ότι δεν το έκανε δε δικαιολογεί βέβαια τα όσα άκουσε.

(Επειδή δεν ξέρω πόσο μετράει το προσδόκιμο ιδιωτικότητας στην Ελλάδα, κάνω την παραπάνω σκέψη με βάση αυτά που νομίζω ότι ισχύουν στις ΗΠΑ)

Υ.Γ. Στην ουσία της, η όλη φασαρία είναι κλασικά storm in a teacup. Οι μόνοι άνθρωποι που μπορούν να αναγνωρίσουν τη lili ως lili σ' αυτό το βίντεο είναι εκείνοι που την ξέρουν ήδη ως lili.

e-Lawyer είπε...

@justanotheronegoneoff:

1. Ανέφερα ότι για τα ευαίσθητα δεδομένα απαιτείται γραπτή συγκατάθεση, γιατί από τη ρύθμιση αυτή προκύπτει a contrario ότι για τα υπόλοιπα προσωπικά δεδομένα η συγκατάθεση δεν απαιτείται να είναι γραπτή. Κι αυτό, επειδή ερωτήθηκα αν η συγκατάθεση πρέπει να είναι γραπτή για το βίντεο.
2. Έχουν νομική βάση οι ενστάσεις κατόπιν της ενημέρωσης, γιατί αυτή ακριβώς τη λογική έχει η ενημέρωση: να μπορείς να αποφασίσεις αν θέλεις ή αν δεν θέλεις να αναρτηθούν στο δίκτυο τα προσωπικά σου δεδομένα. Η συγκατάθεση πρέπει να δίνεται πριν από την συλλογή και επεξεργασία. Αν δοθεί μετά δεν νοείται ως συγκατάθεση. Αν δεν υπάρχει ρητή, ειδική και ελεύθερη κατά τη συλλογή και επεξεργασία, η «σιωπηρή» συγκατάθεση δεν καλύπτει τις προϋποθέσεις του νόμου. Η αντίρρηση μπορεί να προβληθεί οποτεδήποτε, ακόμη κι αν έχει δοθεί συγκατάθεση, ακριβώς επειδή η συγκατάθεση είναι ελεύθερα ανακλητή. Τα δικαιώματα αποζημίωσης σε αυτήν την περίπτωση δεν ασκούνται μόνο με την ανάκληση της συγκατάθεσης αυτομάτως. Πρέπει πρώτα να μη συμμορφωθεί ο υπεύθυνος επεξεργασίας, να περάσουν 15 μέρες και μετά υπάρχει η αστική ευθύνη του.
3. Ο νόμος για την προστασία προσωπικών δεδομένων εφαρμόζεται και στα «δημόσια» και στα «ιδιωτικά» γεγονότα. Γι’ αυτό και υπάρχουν αποφάσεις της Αρχής για τις κάμερες στους δρόμους, οι οποίες περιορίζουν στο ελάχιστο την επιτρεπόμενη νόμιμη χρήση των δεδομένων που τυχόν συλλεχθούν. Και μιλάμε για δεδομένα που αναφέρονται σε κατ’ εξοχήν δημόσια γεγονότα: ό,τι συμβαίνει στο δρόμο.
4. Η σιωπηρή συγκατάθεση δεν νομιμοποιεί τη συλλογή και επεξεργασία προσωπικών δεδομένων. Διάβασε το παραπάνω ποστ μου. Ο νόμος απαιτεί ρητή και ειδική συγκατάθεση. Η αρχή εν αμφιβολία υπέρ του υποκειμένου των δεδομένων, είναι ένας ερμηνευτικός κατευθυντήριος κανόνας που λέει τι θεωρείται σύμφωνο με το αληθές πνεύμα του νόμου (κι όχι μόνο με το γράμμα) όταν δημιουργείται αμφιβολία για το πώς αυτός θα εφαρμοστεί.
5. Δεν διυλίζουμε ποτέ τον κώνωπα όταν συζητάμε για θεμελιώδεις αρχές που βίσκονται στην βάση των αξιών του σύγχρονου πολιτισμού.

@m13:
1. Το παιδάκι δεν θα αποκτήσει πρόβλημα επειδή θα δούν τη φωτογραφία του 1 εκ άτομα. Θα αποκτήσει όταν ανάμεσα σε αυτό το «1 εκ» (που μπορεί να είναι πολύ περισσότεροι ή και πολύ λιγότεροι, δεν έχει σημασία) υπάρξει κάποιος ο οποίος θέλει να εντοπίσει παιδάκια για να τα απαγάγει, να τα ξεκοιλιάσει και να πουλήσει τα όργανά τους, να τα πουλήσει τα ίδια σε ενδιαφερόμενους, να τα βιάσει, να τα σκοτώσει. Αυτή είναι η έννοια της προληπτικής προστασίας προσωπικών δεδομένων. Αν το παιδάκι βρεθεί σε κατάσταση που έχει τη δυνατότητα να δώσει συναίνεση, τότε έχει το δικαίωμα να αναλάβει το ρίσκο μόνο του και να καθορίσει το ίδιο ποιο ποσοστό πληροφορίας που αναφέρεται σε αυτό θα αναρτηθεί στο Δίκτυο.
2. Το θέμα σαφώς και δεν είναι (μόνο) νομικό. Από την αρχή το έθεσα ως θέμα κουλτούρας, αλλά σχολίασα και τις νομικές πτυχές του γιατί γράφω σε ένα blog σχολιασμού της νομικής επικαιρότητας.

@yorgos

Το ότι είναι σε ένα βαθμό δημόσιο γεγονός επιτρέπει την βιντεοσκόπησή του, με την επιφύλαξη όμως υπέρ των πληροφοριών που αναφέρονται σε ανθρώπους. Η πληροφορία που αναφέρεται σε πρόσωπα δεν είναι δυνατόν να υφίσταται την ίδια μεταχείριση με την πληροφορία που αναφέρεται σε πράγματα, μουσικά έργα, ντουβάρια, φώτα, ποτά κλπ, γιατί διαφορετικά εξομοιώνουμε τον άνθρωπο με τα αντικείμενα.
Και ακριβώς επειδή οι μόνοι που μπορούν να αναγνωρίσουν την lili και όλους όσοι εμφανίζονται σε αυτό είναι αυτοί που ήδη τους γνωρίζουν Ή ΘΑ ΤΟΥΣ ΜΑΘΟΥΝ, καθένας έχει δικαίωμα να μη δουν αυτοί ότι τότε συμμετείχαν σε ένα πάρτι. Καθένας μας έχει εξουσία πάνω στις πληροφορίες που απορρέουν από το σώμα και την προσωπικότητά μας.
Υ.Γ. Στις ΗΠΑ δεν υπάρχει νόμος για την προστασία προσωπικών δεδομένων, παρά μόνο νόμος για την προστασία της ιδιωτικότητας (που προστατεύει μάλιστα μόνο τους αμερικάνους πολίτες και όχι κάθε πρόσωπο που θα βρεθεί στη χώρα αυτή). Οι αμερικάνοι αναζητούν λοιπόν ανά πάσα στιγμή σφαίρες ιδιωτικότητας προκειμένου να θεμελιώσουν την προστασία των πληροφοριών που εντάσσονται σε αυτές. Στην Ευρώπη είναι αλλιώς: ανά πάσα στιγμή καθένας (και όχι μόνο οι Ευρωπαίοι) έχει το δικαίωμα του πληροφοριακού αυτοκαθορισμού, το οποίο διέπει τις πληροφορίες που αναφέρονται σε αυτόν ανεξάρτητα από το αν αυτές παράγονται ή συλλέγονται σε περιβάλλον δημοσιότητας ή ιδιωτικότητας.

Ανώνυμος είπε...

Και ακριβώς επειδή οι μόνοι που μπορούν να αναγνωρίσουν την lili και όλους όσοι εμφανίζονται σε αυτό είναι αυτοί που ήδη τους γνωρίζουν Ή ΘΑ ΤΟΥΣ ΜΑΘΟΥΝ, καθένας έχει δικαίωμα να μη δουν αυτοί ότι τότε συμμετείχαν σε ένα πάρτι.

Βασίλη, εννοώ αυτούς που τη γνωρίζουν ήδη ως lili. Το ότι η κα. Τάδε παρέστη στο ανοικτό πάρτι που οργάνωσαν bloggers δεν την κάνει blogger, ούτε βέβαια τη συνδέει με συγκεκριμένο blog, οπότε οι λόγοι για τους οποίους ανησυχεί η lili δε συντρέχουν. Η παρατήρηση περί storm in a teacup αφορά τη συγκεκριμένη περίπτωση.

Τέσπα, συμφωνούμε ότι η lili έχει κάθε δικαίωμα να μη θέλει να μην εμφανίζεται στο video, και η επιθυμία της πρέπει να γίνεται σεβαστή. Δε συμφωνούμε στον τρόπο με τον οποίο πρέπει να γίνεται σεβαστή - νομίζω ότι το σχετικό burden θα πρέπει να το υφίσταται η ίδια. Δε συμφωνούμε επίσης στο θέμα της ανάγκης a priori συγκατάθεσης κάθε εικονιζόμενου.

Thanks για την εξήγηση στο ΥΓ. Πολύ ενδιαφέρον!

Ανώνυμος είπε...

*να μη θέλει να εμφανίζεται*

e-Lawyer είπε...

Για να μην υπάρχει a priori συγκατάθεση, θα πρέπει να συντρέχει ο λόγος που λέει ότι επιτρέπεται η συλλογή και επεξεργασία εφόσον είναι "απολύτως αναγκαία" για την ικανοποίηση ενός υπέρτερου έννομου συμφέροντος (δικαίωμα έκφρασης, δικαίωμα ενημέρωσης του κοινού), το οποίο "υπερέχει προφανώς" έναντι του δικαιώματος του προσώπου να απαγορεύσει την χρήση των δεδομένων του και εφόσον δεν θίγεται ο πυρήνας των συνταγματικών του ελευθεριών (άρθρο 5§2ε ν.2472).
Όπως είπα παραπάνω, το υπέρτερο έννομο συμφέρον (ενημέρωση) υπάρχει σε αυτήν την περίπτωση, αλλά "υπερέχει προφανως"; Είναι "απολύτως" αναγκαία ΚΑΙ η συμπερίληψη προσωπικών δεδομένων για να ικανοποιηθεί; Όπως έχω υποστηρίξει παραπάνω: όχι. Δεν είναι προφανές ότι το κοινό πρέπει να δει και πρόσωπα για να ενημερωθεί. Δεν είναι απολύτως αναγκαία και η αναμετάδοση προσώπων. Συνεπώς, αυτός ο κανόνας που εκτοπίζει την υποχρέωση λήψης συγκατάθεσης, δεν βρίσκει εφαρμογή στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Κανείς δεν μου έχει πει μέχρι στιγμής τα αντίθετα, αλλά αιτιολογημένα. Εγώ θεμελιώνω όσα υποστηρίζω σε συγκεκριμένα στοιχεία, παρουσιάζοντας και τις εναλλακτικές που έχει όποιος θέλει να ανεβάσει ένα βίντεο από το πάρτι: κάλυψη προσώπων ή μετάδοση φλου πλάνων κλπ. Αν καίγεται τόσο πολύ να δείξει και πρόσωπα, χρειάζεται συγκατάθεση.

Ανώνυμος είπε...

Η πολιτική διάσταση της κουβέντας με ενδιαφέρει περισσότερο απ' τη νομική. Δε διαφωνώ (ούτε μπορώ εύκολα να διαφωνήσω) με τον τρόπο που ερμηνεύεις το νόμο. Διαφωνώ με τον ίδιο το νόμο. Η δική σου γνώμη ποιά είναι;

e-Lawyer είπε...

Η πολιτική στο επίπεδο των διαπροσωπικών σχέσεων ανάμεσα σε διοικούμενους αναπτύσσεται ως αλληλεπίδραση ανάμεσα στα δικαιώματά τους. Δεν έχει περιορισμό ενός δικαιώματος από τη δημόσια εξουσία, έχεις συσχετισμό ανάμεσα σε άτομα.
Η άποψή μου για τον συγκεκριμένο νόμο δεν είναι ενιαία, αλλά με τη συγκεκριμένη διάταξη συμφωνώ. Τα media και η τεχνολογία είναι μια μορφή εξουσίασης, στην οποία πρέπει να υπάρχει άμυνα. Όλοι είμαστε γυμνοί μπροστά σε μια κάμερα.Χωρίς αυτό να σημαίνει περιορισμό της ελευθερίας της έκφρασης, αφού στην ίδια την καρδιά αυτής της ελευθερίας έχει εγγραφεί ο περιορισμός της υπέρ της προστασίας των δικαιωμάτων των άλλων.

e-Lawyer είπε...

Η πολιτική στο επίπεδο των διαπροσωπικών σχέσεων ανάμεσα σε διοικούμενους αναπτύσσεται ως αλληλεπίδραση ανάμεσα στα δικαιώματά τους. Δεν έχει περιορισμό ενός δικαιώματος από τη δημόσια εξουσία, έχεις συσχετισμό ανάμεσα σε άτομα.
Η άποψή μου για τον συγκεκριμένο νόμο δεν είναι ενιαία, αλλά με τη συγκεκριμένη διάταξη συμφωνώ. Τα media και η τεχνολογία είναι μια μορφή εξουσίασης, στην οποία πρέπει να υπάρχει άμυνα. Όλοι είμαστε γυμνοί μπροστά σε μια κάμερα.Χωρίς αυτό να σημαίνει περιορισμό της ελευθερίας της έκφρασης, αφού στην ίδια την καρδιά αυτής της ελευθερίας έχει εγγραφεί ο περιορισμός της υπέρ της προστασίας των δικαιωμάτων των άλλων.

Ανώνυμος είπε...

Ούτε πολλά απο τα δικηγορίστικα καταλαβαίνω :), ούτε τρελή σχέση με το συμβάν (αφού δεν ήμουν στο party), ούτε έχω πρόβλημα να εμφανίσω την φάτσα μου (είχα διαρκώς φωτό στο site μου).

Αλλά χρειάζομαι μία (όσο το δυνατόν μη-νομική0 εξήγηση σε κάτι που δεν καταλαβαίνω:

Είδα το βίντεο. Δεν ξέρω ποιός είναι ποιος. Συνεπώς, δεν υπάρχει στοιχείο αναγνωρισιμότητας, σωστά; Μπορεί να είδα την λίλλη, μπορεί όχι, και να την είδα δεν κατάλαβα οτι ήταν αυτή.

Οι μόνοι που την κατάλαβαν, είναι αυτοί που ήδη την ξέρουν.

Ανεξαρτήτως ποιος έχει δίκιο σε θέμα αρχής (δεν γνωρίζω, δεν απαντώ), ΑΥΤΟ δεν είναι το θέμα;

Να μην μπω γιατι θα με αναγνωρίσουν;

Όποια βοήθεια για να κατανοήσω το πρόβλημα, δεκτη.

Ανώνυμος είπε...

@m13, προσέχω πολύ να μην πάρω θέση, γιατί το ζήτημα (όπως ξεκαθάρισα) δε-με-αφορά.

Μπορεί να έχει δίκιο η λίλη, μπορεί να έχει δίκιο η ομάδα του naylon.

Η λίλη λέει "δεν θέλω να μπει" οι άλλοι λένε "να μην ερχόσουν".

Αν ήταν τόσο απλό το θέμα δεν θα είχε τραβήξει τόσο πολύ.

Δεν ξέρω. Συνεπώς, μην κατακρίνεις την απορία μου.

Αυτό που λέω είναι το εξής: το παράδειγμά σου θα μπορούσε να ισχύει ακόμα και απο μία φωτογραφία που δεν έχει δημοσιευτεί - αρκεί να γνωρίζω αυτόν που την τράβηξε. "Ησουνα εκεί", "ήμουνα" "ποιά είναι η λίλλη", "αυτή".

Συνεπώς, το πρόβλημα θα ήταν στην κατοχή της φωτογραφίας, ή στο τράβηγμά της - και στο αν είχε δικαίωμα να τραβήξει (όπου το θύμα το είδε, και μπορούσε να πει εκείνη την στιγμή "όχι") ή αν δεν είχε.

Αλλά δεν παίρνω θέση - κάνω απλώς ένα ερώτημα...

Αναρωτιέμαι αν το πρόβλημα είναι η σύλληψη ή η δημοσιοποίηση.

Απαντήστε το, ακόμα και αν είναι ανόητο (που δεν νομίζω να είναι).

e-Lawyer είπε...

Παιδιά, μην το παίρνετε τόσο αψήφιστα και επιφανειακά. Και οι spammers που σας εχουν στείλει διαφημιστικό υλικό εκμεταλλευόμενοι παράνομα τα προσωπικά σας δεδομένα δεν μπορούν να σας αναγνωρίσουν αν σας δουν στον δρόμο.
Δεν είναι εκεί η ουσία. Η ουσία είναι ότι η προσωπική πληροφορία δεν πρέπει να τυγχάνει επεξεργασίας, ούτε καν απλής αρχειοθέτησης (διατήρησης με έκταση στον ορίζοντα του χρόνου) αν δεν υπάρχει ένας νόμιμος λόγος. Αυτό λέω από την αρχή.

- είπε...

Γίνεται η εξής παρανόηση: Η όλη κουβέντα δεν γίνεται για το αν πρέπει ή όχι να αποκαλυφθεί η πραγματική ταυτότητα της lili ή οποιουδήποτε άλλου (για να έχουν νόημα τα επιχειρήματα του στυλ "μα πώς θα καταλάβω ποιά είναι η lili;)! Δεν μιλάμε εδώ για το (απολύτως σεβαστό) "δικαίωμα του blogger στην ανωνυμία" αλλά για κάτι πολύ ευρύτερο: μιλάμε για το δικαίωμα του καθενός από μας να διαχειρίζεται τις προσωπικές του πληροφορίες, μεταξύ των οποίων και την εικόνα του - πού, πώς, πότε και για ποιό λόγο θα γίνονται προσιτές σε άλλους. Το θέμα είναι εξαιρετικά ευρύ και σημαντικό και κακώς το περιορίζουμε στη συγκεκριμένη συγκυρία ή στο συγκεκριμένο πρόσωπο.

Η λογική του νόμου για την προστασία των προσωπικών δεδομένων είναι ότι το πρόσωπο στο οποίο αφορούν τα δεδομένα αυτά πρέπει να έχει ΛΟΓΟ για κάθε πράξη αξιοποίησης/διαχείρισής τους από άλλους (όταν η πράξη αυτή δεν επιβάλλεται ή επιτρέπεται ρητά από σχετική νομοθετική πρόβλεψη). Είναι "απαιτώ να με ρωτάτε όταν χρησιμοποιείτε ένα προσωπικό μου δεδομένο, το οποίο εγώ έδωσα για άλλο σκοπό, πολύ περισσότερο για ένα το οποίο δεν έδωσα οικειοθελώς".

Είναι ωμή ελευθερία, είναι περιφρούρηση ενός minimum αυτοδιαχείρισης σε ένα περιβάλλον ιδιαίτερα δυσμενές. Είναι η γραμμή άμυνας της ιδιωτικότητας απέναντι σε έναν περίπλοκο κρατικό καταναγκασμό, απέναντι σε ένα οικονομικό σύστημα που στοχεύει στην εκβιασμένη κατανάλωση, απέναντι σε κάθε κακόβουλο που έχει πλέον την τεχνολογική ευχέρεια αναζήτησης των προσωπικών μας στοιχείων κλπ κλπ.

Είναι κατάκτηση ο νόμος αυτός και όχι παραλογισμός. Θα το καταλάβουμε καλύτερα αν βάλουμε τον εαυτό μας στη θέση αυτού που ΔΕΝ θέλει (για οποιονδήποτε λόγο) να αξιοποιηθεί (πέραν σχετικών νομίμων υποχρεώσεων) κάποιο προσωπικό δεδομένο του. Εύκολα ο καθένας μπορεί να σκεφτεί παραδείγματα που τον αφορούν.

Και φυσικά το δικό μου το "δεν γουστάρω ρε αδερφέ!" δεν αναιρεί τη δική σου δυνατότητα να εκτεθείς στην "επεξεργασία" αν το θέλεις. Επιβάλλει όμως έναν σεβασμό στη βούλησή μου αυτή με τον πιο κατάλληλο τρόπο (πχ εν προκειμένω, όπως ειπώθηκε, με περικοπή των σχετικών αποσπασμάτων ή με αλλοίωση των προσώπων για όσους δεν επιθυμούν την έκθεσή τους - κανείς δεν δικαιούται να υποστηρίζει να μην παρουσιαστεί εν γένει το βίντεο με όσους το επιθυμούν).

Ανώνυμος είπε...

Δημήτρη, εγώ επιμένω στη θαυμάσια λογική του προσδόκιμου ιδιωτικότητας. Σε περιπτώσεις που αυτό δεν υφίσταται (δημόσια πάρτι, γήπεδα κλπ), μου φαίνεται λογικό η διαχείριση του προσωπικού δεδομένου της εικόνας να γίνεται με τη μέθοδο του opt-out (σε καταγράφω, σε δημοσιεύω αλλά αν δε θες με ενημερώνεις και σε σβήνω).

Αν χρειάζεται a priori συγκατάθεση απ' όλους τους εικονιζόμενους οδηγούμαστε σε παράλογες καταστάσεις και τελικά περιστολή της ελευθερίας της έκφρασης, ή περιορισμό της σε όσους έχουν την οικονομική άνεση να την ασκήσουν - γιατί απλούστατα, το κόστος της γίνεται δυσβάσταχτο. Κανείς δεν πρόκειται να μπει στον κόπο να ξανατραβήξει βίντεο από δημόσιο πάρτι, από την παρέλαση στην οποία συμμετείχε το παιδί του, κανείς δεν πρόκειται να ανεβάσει στο Ίντερνετ εικόνα από μια διαδήλωση π.χ. που τα mainstream media επέλεξαν να αγνοήσουν, κλπ. Μπορεί λοιπόν η ενημέρωση να γίνει θαυμάσια με ντουβάρια, κώλους, ποτά, 200 a priori συναινούντες ή πιξελαρισμένους partygoers, αλλά το πιθανότερο είναι ότι τελικά δε θα γίνει καθόλου, γιατί το κόστος για το φορέα της θα ξεπερνά κατά πολύ το οποιοδήποτε όφελος.

Αντίστοιχα chilling effects μπορεί βέβαια να προκύψουν και για εταιρίες: κάλιστα θα μπορούσα να πω σε τηλεοπτικό κανάλι ότι η λήψη προσώπων στην κερκίδα (έστω και από απόσταση 50 μέτρων) δεν είναι απαραίτητο μέρος της ενημέρωσης των τηλεθεατών, κοκ.

Υπάρχει και μια οικονομική διάσταση εδώ και δεν πρέπει να αγνοείται.

- είπε...

Όσα λες, Γιώργο, είναι πολύ λογικά.

Ναι, η συναίνεση σε τέτοιες καταστάσεις μπορεί να θεωρηθεί ότι συνάγεται, αν βέβαια η μαγνητοσκόπηση είναι εμφανής και αναμενόμενη (εύλογα την περιμένει κανείς ως ενδεχόμενη - δεν ξέρω ο e-lawyer τι λέει επ αυτού). Όπου η παρουσία του άλλου είναι απρόσωπη (πχ πεζοί σε έναν δρόμο σε ένα γενικό πλάνο) επίσης είναι υπερβολή να προϋποτίθεται συναίνεση, μη γινόμαστε παράλογοι.

Ποτέ τέτοιοι νόμοι πάντως δεν (πρέπει να) ερμηνεύονται "γραμματικά" αλλά με βάση το τι θέλουν να προστατεύσουν. Τα καταρχήν υπερβολικά και παράλογα που εύλογα εντοπίζεις μπορούν να λυθούν μέσα από την τελολογική ερμηνεία των διατάξεων ή μέσα από την εναρμόνιση των "συγκρουόμενων" δικαιωμάτων με βάση την αρχή της αναλογικότητας, όπως σωστά λέει και ο e-lawyer.

Όπως έχουμε ξαναπεί, η κοινή λογική μπορεί πάντα να βρει τον τρόπο να εκφραστεί νομικά, να είσαι σίγουρος.

Προσωπικά είμαι κάθετος όμως σε περιπτώσεις που εκδηλώνεται ρητά (έστω και των υστέρων) διάθεση εξαίρεσης και αυτή αγνοείται.

e-Lawyer είπε...

Όχι παιδια, το opt out δεν είναι λύση. Η συγκατάθεση νοείται ως opt in στο σύστημα μας και αυτό είναι μέρος του κεκτημένου. Opt-out υπάρχει μόνο για το direct marketing και τα coockies.
Στην παρέλαση: βιντεοσκοπείς για οικειακή-προσωπική χρήση, οπότε δεν εφαρμόζεται ο νόμος για την προστασία δεδομένων (άρθρο 3§2).
Ο νόμος δεν προστατεύει ακριβώς (μόνο) την ιδιωτικότητα, αλλά κάτι άλλο πιο ευρύ: την ατομικότητα. Το ότι είμαι μέρος μιας μάζας (π.χ. στο γήπεδο που με βιντεοσκοπεί ο κ. τάδε τρεντι προεδρος, για να με πάει στη ΓΑΔΑ μετά) δεν σημαίνει ότι έγινα πολτός μαζί με τους άλλους. Καθένας διατηρεί την ακεραιότητά του και σε πληροφοριακο επίπεδο. Γι' αυτό μιλάμε για προσωπικά δ ε δ ο μ έ ν α και δεν υιοθετείται η ορολογία "προσωπικές πληροφορίες" από το νομο. Το "δεδομένο" είναι εντελώς ουδέτερο από πληροφοριακό φορτίο, ώστε ακόμη και τα trivia στοιχεία να περιλαμβάνονται σε αυτό. Δεδομένο είναι και πότε πήρα τηλέφωνο το 141 για να ρυθμίσω το ρολόι μου, δεδομένο (και μάλιστα ευαίσθητο) είναι και η φυλετική καταγωγή μου. Η οποία είναι καρα-δημόσιο δεδομένο, αφού αρκεί να δει κάποιος το πρόσωπό μου για να αντιληφθεί σε ποια φυλή ανήκω. Το θέμα δεν είναι λοιπόν σε τι περιβάλλον συλλέγονται τα δεδομένα, αλλά πως και γιατί μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην συνέχεια. Αυτά προσπαθεί να αποτρέψει ο νόμος.

Ανώνυμος είπε...

Πάλι όμως κάνεις το ίδιο. Στην αιτίαση "δεν πρέπει να είναι έτσι" ("καλύτερα το opt-out"), απαντάς "έχεις λάθος γιατί είναι έτσι" ("το opt-out δεν είναι λύση γιατί στο σύστημά μας...").

Κατά τ' άλλα ειλικρινά δε βλέπεις ότι κατά γράμμα εφαρμογή του νόμου δεν εμποδίζει μόνο το Ντέμη να βιντεοσκοπεί οπαδούς* αλλά - δυνητικά - και το Supersport, κατά την κάλυψη του αγώνα; Ή το Μέγκα που τραβάει πλάνα απ' το χριστουγεννιάτικο στολισμό της πλατείας Συντάγματος; Ή το τοπικό κανάλι που κάνει ρεπορτάζ για το μαραθώνιο της Κωλοπετινίτσης;

Αρκεί η καλή πρόθεση του νομοθέτη για να χαρακτηρίσουμε έναν νόμο ικανοποιητικό;

* btw δεν έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει, εφ' όσον το δηλώνει ρητά;

e-Lawyer είπε...

Όχι δεν έχει δικαίωμα, γιατί δεν αρκεί η ενημέρωση, πρέπει να υπάρχει και κάποιος από τους 6 νόμιμους λόγους συλλογής.
Το σύστημα opt in είναι το ενδεικνυόμενο, γιατί μόνο σε αυτό υπάρχει πραγματική απόφαση πριν συντελεστεί η όποια χρήση προσωπικών δεδομένων. Πολύ περισσότερο στα μέσα ενημέρωσης. Τι να το κάνω το opt out αν σε έχει ήδη δει όλη η Ελλάδα;
Η λογική του opt out, που είναι μια "εκ των υστέρων" πράξη αυτοπροσδιορισμού, μπορεί να λειτουργήσει εξασφαλίζοντας ικανοποιητικό επίπεδο μόνο όταν αφορά και πάλι το στάδιο της συλλογής (δηλαδή όχι μετά τη χρήση των δεδομένων) και μόνο για συγκεκριμένα απαριθμούμενες στο Νόμο επεξεργασίες. Αποτελεί εξαίρεση από τον κανόνα και ως γνωστόν οι εξαιρετικές διατάξεις δεν πρέπει να βρίσκουν αναλογική εφαρμογή, ούτε καν σε περιπτώσεις κενού δικαίου.
Όσον αφορά τα δύο παραδείγματα (γήπεδο-πλατεια Συντάγματος), τα βρίσκω εξαιρετικά γιατι δείχνουν πόσο αφιλτράριστη αντιλαμβανόμαστε την ενημέρωση σήμερα (και το αποδεχόμαστε αυτο το γεγονός).
1. Στον αγώνα στο γήπεδο. Τι μας ενδιαφέρουν τα πρόσωπα των οπαδών και μάλιστα τόσο κοντά ώστε να είναι προσδιορίσιμη η ταυτότητά τους; Η είδηση είναι το παιχνίδι και οι αντιδράσεις των φιλάθλων, όχι οι αντιδράσεις συγκεκριμένων ατόμων που βρίσκονται στις κερκίδες. Δεν έχει καμία δουλειά η κάμερα να κάνει γκρο σε φιλάθλους. Η ενημέρωση του κοινού εξυπηρετείται 100% με την υπόλοιπη κάλυψη.
2. Στο Σύνταγμα: τα ίδια. Είδηση (;;;) είναι ο στολισμός της πλατείας , όχι αν η κυρία τάδε γέλασε ή έκλαψε. Τα πλάνα με φυσικά πρόσωπα μπορούν να είναι μακρινά ώστε να μην είναι προσδιορίσιμα. Για να μην το χοντρύνω και πω ότι ο θαυμασμός του στολισμού της πλατείας τα χριστούγεννα αποκαλύπτει εμμέσως τις θρησκευτικές πεποιθήσεις κι επομένως είναι ευαίσθητα δεδομένα (άρα απαγορεύεται δια ροπάλου η μετάδοσή του) όλες οι σχετικές εικόνες.
Για το τοπικό κανάλι: εδώ είναι ξεκάθαρο ότι "υπερέχει προφανώς" να δει η τοπική κοινωνία και τους αθλητές του Μαραθώνιου. Η επεξεργασία είναι απολύτως αναγκαία για την ενημέρωση του κοινου και γι' αυτό δεν τίθεται θέμα συγκατάθεσης.

efpalinos είπε...

Δεν καταλαβαίνω πως μπορεί να εκληφθεί σοβαρά ένα ζήτημα για ένα άνθρωπο που ζητάει μη δημοσιοποίηση ενός τυπικού πάρτι βίντεο, (δεν είχε και τίποτις έκτροπα) στο οποίο από ότι καταλαβαίνω έτυχε να συμπεριληφθεί, όταν το ίδιο το άτομο δημοσιοποιεί στο έπακρο την όλη κατάσταση?

Ένας άνθρωπος που δεν θέλει τα φώτα της δημοσιότητας δεν τα προσελκύει με το να διογκώνει ουσιαστικά μικρο-ζητήματα και προσωπικές διαφορές. ¨Έτσι δεν είναι?

Οι νόμοι σε τέτοια θέματα άλλωστε κρίνονται σε σχέση και με το σχετικό πλαίσιο κάθε πράξης, όχι μόνο τυπικά, άρα θα πρέπει να εκληφθεί υπόψιν και η όλη συμπεριφορά των εμπλεκομένων. Π.χ. Δεν νομίζω να μπορεί κανείς να κατηγορεί για υβρισμό όταν ίδιος βρίζει και μάλιστα δημόσια...λέμε τώρα...

Όταν λοιπόν διαβάζεις ανθρώπους να βρίζονται δημοσίως για θέμα ανωνυμίας σε ένα πολυδιαφημισμένο πάρτι η όλη κατάσταση μάλλον τοποθετείται στη σφαίρα του κωμικοτραγικού.

Πάντως εγώ που είδα το βίντεο δεν κατάλαβα χου-ιζ-χου. Μου άρεσε πάντως πολύ μια κοπέλα που χόρευε με ένα τύπο και είχε πολύ νάζι με το φακό. Παρακαλώ αν τη γνωρίζει κανείς να μου τη συστήσει προσωπικώς και ..ανωνύμως.

e-Lawyer είπε...

Είστε εκτός θέματος.

Ανώνυμος είπε...

I have been looking for sites like this for a long time. Thank you! » » »

To νομοσχέδιο για την ισότητα στον γάμο

 Το νομοσχέδιο προβλέποντας στο άρθρο 3 ότι ο γάμος επιτρέπεται για άτομα διαφορετικού ή ίδιου φύλου, αυτοδικαίως επεκτείνει στα ζευγάρια το...