Κακούργημα αποτελεί η παράνομη διάδοση προσωπικών δεδομένων όταν ο υπαίτιος είχε σκοπό να προσπορίσει στον εαυτό του ή σε άλλον παράνομο περιουσιακό όφελος ή να βλάψει τρίτον, σύμφωνα με το νόμο. Για την πράξη αυτή επιβάλλεται κάθειρξη μέχρι δέκα ετών και χρηματική ποινή 6-30.000 ευρώ (άρθρο 22 ν.2472/1997). Για την κακουργηματική μορφή του αδικήματος (υπάρχουν και πλημμεληματικές περιπτώσεις), αρμόδιο είναι το εφετείο.
Μεταδόθηκε σήμερα τηλεοπτικά (ΝΕΤ) ότι οι ποινικές διώξεις στην υπόθεση Ζαχόπουλου θα αφορούν και το ζήτημα των προσωπικών δεδομένων. Άλλωστε, πριν μερικές ημέρες, η Αρχή διαβίβασε το γνωστό δημοσίευμα στον εισαγγελέα για το ποινικό σκέλος της υπόθεσης, ενώ απέστειλε κλήση στην εφημερίδα για την δική της έρευνα.
Οι υποθέσεις προσβολής προσωπικών δεδομένων, συνήθως, δεν φτάνουν στον εισαγγελέα, καθώς οι θιγόμενοι επιδιώκουν την αποζημίωσή τους, στα αστικά δικαστήρια, ή αρκούνται στην επέμβαση της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων. Έτσι, οι δράστες συνήθως δεν αντιμετωπίζουν τον εισαγγελέα και την ποινική δικαιοσύνη. Υπάρχουν βέβαια και μερικές ποινικές αποφάσεις, οι περισσότερες εκ των οποίων είναι και απαλλακτικές.
Η υπόθεση που δοκιμάζει τις αντοχές της δημοκρατίας, διαπερνώντας ενιαία κυβέρνηση και μέσα ενημέρωσης, έχει στον πυρήνα της μια κανιβαλική πράξη: την καταγραφή μιας απολύτως ιδιωτικής στιγμής και την βίαιη αποκόλληση της πληροφορίας από το περιβάλλον στο οποίο παρήχθη. Χωρίς να εξαντλείται σε αυτά, η συγκεκριμένη πολυεπίπεδη υπόθεση, και χωρίς απ' ό,τι φαίνεται, ο βιασμός της προσωπικής πληροφορίας να οφείλεται σε μεμονωμένο άτομο, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα ακουστούν και άλλες απόψεις για τη σκοπιμότητα αυτής της πράξης. Είναι καιρός να ξαναγίνει ένας ευρύτερος δημόσιος διάλογος πάντως, για να διαπιστωθεί για ποιο λόγο το προϊόν παραβίασης ανθρώπινων δικαιωμάτων, πενήντα χρόνια μετά την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, ελκύει ένα τεράστιο κοινό, το οποίο δεν αποφασίζει, ως πράξη διαμαρτυρίας, να γυρίσει την πλάτη, απορρίπτοντας κοινωνικά και περιθωριοποιώντας αυτά τα φαινόμενα.
Οι υποθέσεις προσβολής προσωπικών δεδομένων, συνήθως, δεν φτάνουν στον εισαγγελέα, καθώς οι θιγόμενοι επιδιώκουν την αποζημίωσή τους, στα αστικά δικαστήρια, ή αρκούνται στην επέμβαση της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων. Έτσι, οι δράστες συνήθως δεν αντιμετωπίζουν τον εισαγγελέα και την ποινική δικαιοσύνη. Υπάρχουν βέβαια και μερικές ποινικές αποφάσεις, οι περισσότερες εκ των οποίων είναι και απαλλακτικές.
Η υπόθεση που δοκιμάζει τις αντοχές της δημοκρατίας, διαπερνώντας ενιαία κυβέρνηση και μέσα ενημέρωσης, έχει στον πυρήνα της μια κανιβαλική πράξη: την καταγραφή μιας απολύτως ιδιωτικής στιγμής και την βίαιη αποκόλληση της πληροφορίας από το περιβάλλον στο οποίο παρήχθη. Χωρίς να εξαντλείται σε αυτά, η συγκεκριμένη πολυεπίπεδη υπόθεση, και χωρίς απ' ό,τι φαίνεται, ο βιασμός της προσωπικής πληροφορίας να οφείλεται σε μεμονωμένο άτομο, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα ακουστούν και άλλες απόψεις για τη σκοπιμότητα αυτής της πράξης. Είναι καιρός να ξαναγίνει ένας ευρύτερος δημόσιος διάλογος πάντως, για να διαπιστωθεί για ποιο λόγο το προϊόν παραβίασης ανθρώπινων δικαιωμάτων, πενήντα χρόνια μετά την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, ελκύει ένα τεράστιο κοινό, το οποίο δεν αποφασίζει, ως πράξη διαμαρτυρίας, να γυρίσει την πλάτη, απορρίπτοντας κοινωνικά και περιθωριοποιώντας αυτά τα φαινόμενα.
3 σχόλια:
πραγματικά!
e-lawyer,
μου κάνει εντύπωση η διαπίστωσή σου σχετικά με την μη ενασχόληση του εισαγγελέα με υποθέσεις προσωπικών δεδομένων.
Η Αρχή δεν παραπέμπει στον εισαγγελέα όσες υπόθεσεις εμπίπτουν, κατά την άποψή της, στις ποινικές διατάξεις του νόμου; Δε θα έπρεπε να συμβαίνει αυτό, παράλληλα με την ενώπιόν της διαδικασία;
Βεβαίως και παραπέμπει, καθώς προβλέπεται και από ειδική διάταξη του άρθρου 22 του ν.2472. Ωστόσο, από μια έρευνα που είχα κάνει πριν 6 μήνες στην σχετική ποινική νομολογία, φάνηκε ότι -τουλάχιστον στις βάσεις δεδομένων- δεν υπάρχουν παρά ελάχιστες περιπτώσεις καταδικαστικών αποφάσεων, σε υποθέσεις που κατά τη γνώμη μου ο πελεκυς θα έπρεπε να είναι πιο βαρύς.
Πάντως και στις ετήσιες εκθέσεις της Αρχής υπάρχουν τα σχετικά στατιστικά. Από την άλλη πλευρά, προφανώς ο κλάδος της προστασίας προσωπικών δεδομένων δεν είναι αμιγώς νομικός -καθώς υπάρχει έντονο το διοικητικό, αλλά και το αστικό σκέλος- πράγμα που μαρτυρά και η μάλλον αμήχανη τυποποίηση των παραβιάσεων του ν.2472 ως ποινικών αδικημάτων.
Δημοσίευση σχολίου