Τετάρτη, Μαΐου 28, 2008

Tα ονόματα δόθηκαν, η διάταξη δημοσιοποίησης δεν είναι ακόμη έτοιμη

Όπως έγινε γνωστο, ενεργοποιήθηκε για πρώτη φορά ο ν.3625/07 για τη δημοσιοποίηση των ονομάτων προσώπων που φέρονται ως δράστες σε κακουργήματα. Έτσι, επισκέφθηκα σήμερα, μαζί με ένα συνάδελφό μου το γραφείο του κ. Εισαγγελέως που εξέδωσε τη σχετική διάταξη και μας ενημέρωσαν ότι δεν μπορούμε ακόμη να λάβουμε αντίγραφο της αιτιολογίας της διάταξης, καθόσον δεν είναι ακόμη πλήρως έτοιμη

Φυσικά, τα ονόματα έχουν ήδη δοθεί στην δημοσιότητα, πολύ πριν να είναι "πλήρως έτοιμη" η αιτιολόγηση της εισαγγελικής διάταξης. Αν, πράγμα που απεύχομαι φυσικά, αλλά δεν μπορώ να μην σκεφθώ, αν υποθέσουμε ότι η διάταξη δεν είναι ορθά θεμελιωμένη, τώρα που ήδη δόθηκαν τα ονόματα, τι άμυνα έχουν άραγε τα πρόσωπα των οποίων τα ονόματα έγιναν γνωστά;

Κατ'αρχήν είναι απολύτως ορθό να τεθεί μία θεσμική τάξη για το σε ποιες περιπτώσεις τα μ.μ.ε. μπορούν να δημοσιοποιούν δεδομένα και πράγματι έπρεπε κάποτε να υπάρξει μια συγκεκριμένη διάταξη που να ορίζει τι επιτρέπεται και τι όχι, για να δοθεί ένα τέλος στις απαράδεκτες και παράνομες διαρροές. Υπήρχε βέβαια ένα σχετικό δελτίο τύπου κάποτε από την Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, αλλά φαίνεται ότι αυτό δεν ήταν ικανοποιητικό. Και πολύ σωστά: αυτά τα θέματα δεν λύνονται με δελτία τύπου αλλά με κανονιστικές αποφάσεις ή με νόμους τους οποίους δεν φρόντισε η Αρχή να προωθήσει όταν έπρεπε.  Τώρα που φρόντισαν άλλοι, ορίστε τα αποτελέσματα. 

Έχω κι άλλα ερωτήματα όμως: διάβασα τα ονόματα αυτά στον Ελεύθερο Τύπο. Έμαθα λοιπόν ότι ο τάδε κι ο τάδε συνελήφθησαν και λοιπά. Αναρωτιέμαι πώς προστατεύεται η κοινωνία (γιατί αυτός είναι ο στόχος, σύμφωνα με το κείμενο της διάταξης) μόνο με τη δημοσιοποίηση των ονομάτων.

Λέει ο νόμος ότι σκοπός της δημοσιοποίησης (αυτό δηλ. που πρέπει να κρίνει ο εισαγγελέας) είναι η προστασία των ευπαθών κοινωνικών ομάδων (λ.χ. παιδιών) και η ευχερέστερη πραγμάτωση της αξίωσης της Πολιτείας για τον κολασμό των αδικημάτων.

Στην συγκεκριμένη περίπτωση μάθαμε ότι κάποιοι συνελήφθησαν και αναρωτιέμαι: αφού συνελήφθησαν, δεν ικανοποιείται πλέον ο σκοπός αυτός; Δεν προστατεύεται 100% η κοινωνία από τη σύλληψη; Δεν έχει διασφαλισθεί η αξίωση της Πολιτείας ότι αυτοί θα δικαστούν και ΑΝ κριθούν ένοχοι θα κολασθούν;

Τι περαιτέρω προσφέρει η δημοσιοποίηση, όταν ήδη υπάρχει η σύλληψη; 

Αν δεν είχαν συλληφθεί και διώκονταν, τότε καλώς να δημοσιοποιηθούν, για να προστατευθεί η κοινωνία, αλλά και να η αξίωση της Πολιτείας για κολασμό. 

Γι΄αυτό και το Συμβούλιο της Ευρώπης από το 1987 (Σύσταση R 15) έχει πει ότι προσωπικά δεδομένα που κατέχει η αστυνομία πρέπει να ανακοινώνονται μόνον όταν υπάρχει άμεσος και επικείμενος κίνδυνος που μπορεί να αποτραπεί με τη δημοσιοποίηση. Όχι γενικός και αόριστος "κίνδυνος".

Άρα, αφού δεν ενισχύεται η προστασία της κοινωνίας και η αξίωση της πολιτείας για κολασμό, μήπως ο σκοπός είναι άλλος; Μήπως ο νομοθέτης τελικά προσχηματικά ανέφερε αυτούς τους δύο σκοπούς, ενώ ο πραγματικός στόχος είναι ο δημόσιος εξευτελισμός, χωρίς να έχει γίνει δίκη και χωρίς να γνωρίζουμε ποιος είναι αθώος και ποιος ένοχος;

Μήπως ο νομοθέτης παραδίδει στην "κοινωνία" (δηλ. τα μέσα ενημέρωσης) ένα φαινόμενο, επειδή ο ίδιος αναγνωρίζει ότι δεν μπορεί να το καταστείλει με τα συντεταγμένα όργανα της Πολιτείας; 

Και, αν ναι, τότε γιατι ή ίδια η πολιτεία (ΕΣΡ) έρχεται στη συνέχεια και επιβάλλει πρόστιμα για όσες εκπομπές παραβιάζουν το τεκμήριο της αθωότητας, παρουσιάζοντας πλάνα συλληφθέντων που άγονται στην δικαιοσύνη; Για λόγους όπως αυτός.

17 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Είναι φορές που η νομική λογική με εξοργίζει γιατί πιστεύω ότι καμμία λογική δεν είναι πάνω από την ανθρώπινη.

Για να μην παρεξηγηθώ, να σημειώσω από την αρχή ότι δεν συμφωνώ με τις δίκες και τις καταδίκες των ΜΜΕ πριν αποφανθεί η δικαιοσύνη. Όπως και με την δημοσιοποίηση των ονομάτων των κατηγορουμένων.

Αλλά ΟΧΙ, ο κολασμός και η έκτιση της ποινής δεν αρκούν για "την προστασία των ευπαθών κοινωνικών ομάδων (λ.χ. παιδιών)". Ο παιδόφιλος που θα εκτίσει την ποινή του θα εξακολουθήσει να είναι παιδόφιλος κι εγώ θέλω να ξέρω το όνομα του όταν θα έρθει να μείνει δίπλα μου. Με κανένα τρόπο δεν θέλω να μοιράζεται το ίδιο ασανσέρ με το παιδί μου που γυρίζει από το σχολείο του. Ούτε θέλω να έρθει να του κάνει φροντιστήριο ο παιδόφιλος που εξέτισε την ποινή του. Ούτε να είναι ομαδάρχης του στην κατασκήνωση. Oύτε μέλος του δ.σ. της Unisef. Oύτε μέλος κάποιας άλλης ΜΚΟ που ενδιαφέρεται για τα παιδιά.

Προσωπικώς θεωρώ σημαντικότερη αυτή την προστασία, από την προστασία του κάθε εγκληματία, ειδικά όταν πρόκεται για την προστασία των παιδιών. Γι αυτό και επαναστατεί η ανθρώπινη λογική μου κόντρα στην νομική. Σε ζητήματα παιδοφιλίας, παιδεραστίας, βιασμού ανηλίκων, παιδικής εκμετάλλευσης, παιδικής πορνείας, καλά θα κάνει η κάθε νομική λογική να υποχωρήσει ή να προσαρμοστεί στην ανθρώπινη.

Ας μην αναφερθώ σε άλλο είδος εγκλημάτων και στην ελληνική δικαιοσύνη. Πρόσφατο είναι το παράδειγμα του αποφυλακισμένου εγκληματία μαχαιροβγάλτη που έστειλε στον άλλο κόσμο με την ίδια μέθοδο αμέσως μετά τον "κολασμό" του και την αποφυλάκισή του. Αν ήμουν στη θέση των οικείων του θα τράβαγα στα δικαστήρια όλους αυτούς που συνέβαλαν στην πρόωρη αποφυλάκισή του, πριν ολοκληρωθεί ο "κολασμός" του.

e-Lawyer είπε...

1."O παιδόφιλος που θα εκτίσει την ποινή του θα εξακολουθήσει να είναι παιδόφιλος".

Από που πηγάζει άραγε η βεβαιότητα; Ο Πολάνσκι είχε βιάσει μια ανήλικη πριν 30 χρόνια, αλλά μετά δεν μάθαμε να υποτροπίασε.

2. Ο μαχαιροβγάλητς που αποφυλακίστηκε, επίσης πάλι μαχαιροβγάλτης μετά τον "κολασμό" του.

Κανόνας κι αυτό; Από που προκύπτουν αυτές οι βεβαιότητες;

Αλλά ας δεχθούμε ότι ο "παιδόφιλος" και ο "μαχαιροβγάλτης" θα υποτροπιάσουν κατά κανόνα, δεν μπορώ να το αποκλείσω. Σε αυτήν την περίπτωση, κανείς δεν θα έχει αντίρρηση ότι η πιο αποτελεσματική προστασία της κοινωνίας θα ήταν η θανάτωση: μια κι έξω.

Ορίστε μια ωραία πρόταση, 100% αποτελεσματική, απαλλαγμένη από τα ενοχλητικά "νομικά" που σας προβληματίζουν. Είμαι σίγουρος ότι δεν μπορεί να υπάρξει απολύτως καμία αντίρρηση στην αποτελεσματικότητα αυτής της πρότασης, η οποία είναι και ανθρώπινη (σκεφτείτε πόσα θύματα θα γλιτώσουν) αλλά και οριστική και οικονομική για το κράτος.

Αν κάτι δεν σας πάει καλά, δεν είναι η αποτελεσματικότητα, αλλά ενδεχομένως κάποιες άλλες αρχές. Τις οποίες προβλέπουν οι θεμελιώδεις κανόνες που διαφυλάσσουν τους ανθρώπους από τις "οριστικές αποτελεσματικότητες".

Η δημοσιοποίηση ονομάτων υπόσχεται μια οριστική αποτελεσματικότητα, μια σφαίρα που δεν γυρίζει πίσω. Ας την ρίξουμε μόνον εκεί που πρέπει κι όχι με εκ των υστέρων αιτιολογήσεις και αμφισβητήσιμες διατάξεις.

υ.γ. ο παιδόφιλος μπορεί να βάλει άλλο όνομα στο κουδούνι του και να έρθει μια χαρά να νοικιάσει το διπλανό διαμέρισμα.

περιούσιος είπε...

Δυστυχώς, η δημοσιοποίηση των ονομάτων όσων κατηγορούνται ως παιδόφιλοι πριν καν οδηγηθούν ενώπιον του αρμοδίου δικαστηρίου αποτελεί ευθεία παραβίαση του τεκμηρίου της αθωότητας των φερομένων ως δραστών (δεν ξέρω, αν τους έχουν απαγγελθεί κατηγορίες). Η ανθρώπινη λογική, δυστυχώς, ταυτίζεται συχνά με τη λογική της περιέργειας, η οποία με τη σειρά της σπιλώνει την υπόληψη ανθρώπων, που μπορεί στη συνέχεια να αθωωθούν. Ήτοι, η ανθρώπινη λογική, ακριβώς επειδή είναι ανθρώπινη, έχει την αδυναμία να μην κρίνει αντικειμενικά ένα πρόσωπο ή να κρίνει συναισθηματικά και χωρίς κριτήρια κάποιο πρόσωπο.

Ανώνυμος είπε...

Για μια ακόμη φορά η Ελλάδα παίρνει μια καλή ιδέα και την κάνει κουρέλι.

Αντί να στήσει μια γεωγραφική βάση δεδομένων που να δείχνει τους καταδικασμένους (και απολυμένους από τη φυλακή) παιδόφιλους, επι χάρτου απλώς παραθέτει τα ονόματά των κατηγορουμένων για παιδοφιλία.

Έψαξα, για σύγκριση, το sex offender registry της πολιτείας όπου ζώ. Λοιπόν, για να μπει το όνομα κάποιου εκεί, θα πρέπει να συντρέχουν μια από τις εξής προϋποθέσεις: καταδίκη ή απαλλαγή λόγω τρέλλας.

Κι απο δίπλα υπάρχει ο χάρτης. (όποιος θέλει να πειραματιστεί, ας δώσει 1141 N. Ridgeland για διεύθυνση και 60302 για zip code).

Ούτε κατεβατά ούτε τίποτα. Αν θες να προστατεύσεις τα παιδιά, δίνεις στους γονείς ένα εργαλείο για να βρουν ποιοι είναι οι «επικίνδυνοι» γείτονες. Στην Ελλάδα δώσαμε στις εφημερίδες ένα εργαλείο για κουτσομπολιό. Τα παιδιά παραμένουν εκτεθιμένα.

e-Lawyer είπε...

λ:ηρ, πρόκειται για υποδειγματικό χειρισμό του θέματος. Αυτή είναι η σωστή και ισόρροπη αντιμετώπιση. Τα άλλα δείχνουν ότι αδιαφορούμε για το σύνολο των θεμελιωδών αρχών και ότι παραληρούμε όταν παρουσιάζεται μια ακραία εγκληματική συμπεριφορα.

Ανώνυμος είπε...

Einai pragmatika kati parapanw apo achristi i dimosiopoiisi twn onomatwn twn silifthentwn!

Cat. Kousoumou:
Einai dynaton? Poios kathetai na diavazei autes tis listes?
Kai o paidofilos, mipws tha kollisei sto onoma? Tha to allaxei. I mipws einai poli dyskolo na koroidepseis ena paidi?
I mipws tha katsei kanenas gonios na pei, ean se plisiasei o tade, min tou miliseis prosexe!!

Den prokeitai gia nomiki! Alla gia koini logiki! Einai prwtofanous ilithiotitas i diataxi. An kai den ypostirizw fanatika tin prostasia twn proswpikwn dedomenwn twn eglimatiwn, vriskw tin taktiki auti entelws vlakwdi.

H methodos auti, kalliergei to koutsobolio, kai tin emfyti periergeia tou anthrwpou.

To mono thetiko pou vriskw, einai oti, borei ta MME na xethymanoun kai na min skandalizoun pleon ton kosmo me "apokalypseis", afou tha einai pleon prosites se olous!!!

Ανώνυμος είπε...

Εννοείς ότι ο κολασμός έχει και θεραπευτικές ιδιότητες για την παιδοφιλία;

(που δεν πρόκειται για ασθένεια που αφορά σε προσωπικά δεδομένα αφού ασκείται πάνω στα παιδιά του κόσμου)

e-Lawyer είπε...

Αν πρόκειται για ασθένεια, τότε ο ποινικός κολασμός δεν έχει νόημα, αφού δεν εξυπηρετεί την προστασία των παιδιών.

Αυτή η προσέγγιση καταλήγει σε άτοπα, όπως και ότι η καλύτερη προστασία θα ήταν η θανατική ποινή.

Γιατί να μην παραδεχθούμε ότι το καλύτερο μέτρο ειναι η δημοσιοποίηση σε βάσεις δεδομένων όπου έχουν πρόσβαση οι γονείς, όπως στις ηνωμένες πολιτείες. Κανένας άλλος εκτός από τους γονείς δεν έχει λόγο να ξέρει το αν κάποιος είναι παιδόφιλος.

Επίσης στην συγκεκριμένη υπόθεση που συζητάμε το θέμα δεν αφορούσε κάποιο κρούσμα παιδοφιλίας αλλά ένα κύκλωμα διακίνησης πορνογραφικού υλικού με ανηλίκους.

Σε κάθε περίπτωση δεν είναι μια "εύκολη" περίπτωση, στην οποία μπορούν να δοθούν απόλυτες απαντήσεις.

Συζήτησα σήμερα με μερικούς εισαγγελείς και είπαν ότι αν κάποιος συλλαμβάνεται επ' αυτοφώρω με εκατοντάδες cd προφανώς θα καταδικαστεί κλπ. Ναι, αλλά αυτό μπορεί να το πει τελικά μόνο ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ, όχι το όργανο της διωκτικής αρχής.

Αν δεν έχουμε ένα σαφές νομικό πλαίσιο οι πραγματικοί παιδόφιλοι θα επιχειρηματολογούν συνεχώς για τις τρύπες του νόμου και τελικά θα αθωώνονται. Μόνο μια νομοθεσία που τηρεί απολύτως τα ατομικά δικαιώματα μπορεί να οδηγήσει τους ενόχους σε καταδίκες που δεν καταπίπτουν και τους αθώους σε αθώωση.

JustAnotherGoneOff είπε...

Αφήστε που υπάρχει και ένα άλλο σοβαρό θέμα, οι συνωνυμίες. Είδα τα ονόματα και είναι εξαιρετικά κοινά.

Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. είπε...

- Ναι, αλλά αυτό μπορεί να το πει τελικά μόνο ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ, όχι το όργανο της διωκτικής αρχής.

Noμίζω πως είναι ανάγκη να επαναλάβω αυτό που έγραψα πρώτα πρώτα: Σε καμμία περίπτωση και για κανένα αδίκημα δεν εννοώ την δημοσιοποίηση ονομάτων των κατηγορουμένων πριν την οριστική δικαστική απόφαση. Eπομένως δεν χρειάζεται να το αναφέρεις αντιθετικά με την άποψή μου.

- Επίσης στην συγκεκριμένη υπόθεση που συζητάμε το θέμα δεν αφορούσε κάποιο κρούσμα παιδοφιλίας αλλά ένα κύκλωμα διακίνησης πορνογραφικού υλικού με ανηλίκους

Όπως είδες δεν το στένεψα στους κατηγορούμενους για διακίνηση πορνογραφικού υλικού με ανήλικους, αντίθετα υποστηρίζω ότι για κανέναν κατηγορούμενο δεν εννοώ δημοσιοποίηση. Αν στη συνέχεια αναφέρθηκαν οι παιδόφιλοι, είναι γιατί οι δύο εγκληματικές διαστροφές είναι αλληλένδετες και αλληλοπαθείς. Κάποιος που δεν είναι παιδόφιλος δεν βλέπει ούτε διακινεί πορνογραφικό υλικό με ανήλικους. Δεν το σηκώνει ο οργανισμός του. Και ο μη παιδόφιλος που έχει μια στοιχειώδη κοινωνική συμπεριφορά, είναι αδύνατον να μην καταγγείλει τέτοιου είδους έγκλημα όταν πέσει στην αντίληψή του.

- Αν πρόκειται για ασθένεια, τότε ο ποινικός κολασμός δεν έχει νόημα, αφού δεν εξυπηρετεί την προστασία των παιδιών

Έχει νόημα διότι εξυπηρετεί την προστασία των παιδιών για όσο διάστημα εκτίουν την ποινή τους. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις έχει σημασία και η βραχυπρόθεσμη προστασία.

- Ο Πολάνσκι είχε βιάσει μια ανήλικη πριν 30 χρόνια, αλλά μετά δεν μάθαμε να υποτροπίασε

Το ότι δεν το μάθαμε δεν σημαίνει πως δεν επαναλήφθηκε. Εξάλλου, μετά, ήταν πια ο ...Πολάνσκι και οι πλούσιοι και διάσημοι έχουν διαφορετική αντιμετώπιση, δυστυχώς και από τα ίδια τα θύματα. Ύστερα το παράδειγμα του Πολάνσκι που ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ αν υποτροπίασε, δεν είναι ισοδύναμο αντεπιχείρημα για το παράδειγμα του μαχαιροβγάλτη που ΞΕΡΟΥΜΕ πως υποτροπίασε γιατί το ένα αποτελεί υπόθεση και το άλλο γεγονός. Επαναλαμβανόμενο, μάλιστα γιατί όλοι ξέρουμε ότι δεν είναι το μοναδικό παράδειγμα κάποιου που αποφυλακίζεται πρόωρα και υποτροπιάζει.

Γι αυτό, με την ανθρώπινη λογική, καταλήγω στη σκέψη ότι αν ήμουν οικείος κάποιου εκ των θυμάτων των προώρως αποφυλακισμένων, θα κυνηγούσα δικαστικά και τον καθένα που συνετέλεσε σ’ αυτό. Από τον υπουργό που υπέγραψε τη σχετική διάταξη μέχρι το δικηγόρο του υπότροπου που το αιτήθηκε κι αυτόν που έδωσε το ok.

- Ο μαχαιροβγάλτης που αποφυλακίστηκε, επίσης πάλι μαχαιροβγάλτης μετά τον "κολασμό" του.Κανόνας κι αυτό

Το παράδειγμα του μαχαιροβγάλτη, δεν ήταν για το ...ανίατο της “μαχαιροβγαλσίας” (;), αλλά για την ατιμωρισία, ή έστω ελλιπή κολασμό (για να χρησιμοποιήσω τα λόγια σου) σε ό,τι αφορά στους εγκληματίες. Ο τύπος είχε μαχαιρώσει (και στείλει στον αγύριστο) κάποιον άλλο. Είχε καταδικαστεί για Χ χρόνια και αφέθηκε ελεύθερος σε Χ-15 χρόνια. Πράγμα που σημαίνει ότι ο κολασμός του δεν ολοκληρώθηκε και θα επιστρέψει για να τον ...ολοκληρώσει μετά από ένα νέο έγκλημα. Αν λοιπόν η νομική λογική λέει ότι με οκτώ χρονάκια κολασμό μπορεί να στέλνει στα θυμαράκια ο καθένας μας, κάποιον που δεν τον γουστάρει, η δική μου λογική λέει πως δεν μπορεί. Αυτό ήταν το νόημα της αναφοράς του μαχαιροβγάλτη.

- Αλλά ας δεχθούμε ότι ο "παιδόφιλος" και ο "μαχαιροβγάλτης" θα υποτροπιάσουν κατά κανόνα, δεν μπορώ να το αποκλείσω. Σε αυτήν την περίπτωση, κανείς δεν θα έχει αντίρρηση ότι η πιο αποτελεσματική προστασία της κοινωνίας θα ήταν η θανάτωση: μια κι έξω. Ορίστε μια ωραία πρόταση, 100% αποτελεσματική, απαλλαγμένη από τα ενοχλητικά "νομικά" που σας προβληματίζουν. Είμαι σίγουρος ότι δεν μπορεί να υπάρξει απολύτως καμία αντίρρηση στην αποτελεσματικότητα αυτής της πρότασης, η οποία είναι και ανθρώπινη (σκεφτείτε πόσα θύματα θα γλιτώσουν) αλλά και οριστική και οικονομική για το κράτος.

Aν νομίζεις ότι αυτή είναι μια σωστή πρόταση, δεν έχεις παρά να την υποβάλλεις στις αρμόδιες αρχές, μιας οι απόψεις των νομικών είναι πιο υπολογίσιμες για την διαμόρφωση των διατάξεων του ποινικού κώδικα. Εγώ, πάντως, δεν την υποστηρίζω ούτε αμέσως, ούτε εμμέσως ούτε υποβολιμαία.

Η δική μου θέση, που στηρίζω ευθαρσώς, είναι ότι καλύτερα να είναι εκατό εγληματίες στη φυλακή με την ποινή που τους έχει επιβληθεί από τη δικαιοσύνη, παρά ένας αθώος στο χώμα ή ένα παιδί θύμα αποφυλακισμένου παιδόφιλου που τον προστατεύει η πολιτεία με μη δημοσιοποίηση των στοιχείων του.

- Κανένας άλλος εκτός από τους γονείς δεν έχει λόγο να ξέρει το αν κάποιος είναι παιδόφιλος

Tα πραγματικά ή τα εν δυνάμει θύματα που είναι τα ίδια τα παιδιά, δεν πρέπει να ξέρουν δηλαδή;

Kλείνοντας αυτό το σχόλιο, να συμπληρώσω ότι η αναφορά μου στην δίωξη που θα έπρεπε να ασκήσουν οι οικείοι του νέου θύματος του προώρως αποφυλακισθέντος εγκληματία, είναι γι αυτούς που περιφρονούν τις δικαστικές αποφάσεις με τα χιλιάδες νομικά παραθυράκια που έχουν ανοίξει, και που - τι σύμπτωση κι αυτή! – είναι ΠΑΝΤΑ και ΜΟΝΟ για την προστασία των εγκληματιών. Ό,τι έγραψα ήταν με απόλυτο σεβασμό στις δικαστικές αποφάσεις και δεν νομίζω ότι τιμά τη νοημοσύνη κανενός εκ των σχολιαστών αυτού του ποστ, να αποδίδονται στον καθένα μας πράγματα που δεν υποστηρίξαμε με όσα γράψαμε.


υ.γ. Ναι, μπορεί να βάλει άλλο όνομα στο κουδούνι του και να έρθει μια χαρά να νοικιάσει το διπλανό διαμέρισμα του καθένα μας. Αλλά αν έχει δημοσιοποιηθεί και η φωτογραφία του, ας ελπίσω ότι δεν θα έχει κάνει και πλαστική προσώπου. Αν είναι τόσο άτυχα τα παιδιά του κόσμου...
---

Χαίρομαι, πάντως που μετά το σχόλιο του/της λ:ηρ δεν απορρίπτεις εντελώς την δημοσιοποίηση των στοιχείων των εγκληματιών του είδους. Και έτσι κι αλλιώς δεν συγκεκριμενοποίησα τον τρόπο δημοσιοποίησης, όλα είναι προς συζήτηση.)

e-Lawyer είπε...

Δεν είναι δημοσιοποίηση η καταχώρηση σε μητρώο, είναι απολύτως ισορροπημένο το μέτρο αυτό και προστατεύει και από την εμπορευματοποίηση της είδησης εκ μέρους των μ.μ.ε.

Επιμένω ότι ένα σωστό θεσμικό πλαίσιο είναι προς όφελος των παιδιών γιατι είναι απρόσβλητο εκ μέρους των δραστών. Σε αυτό νομίζω ότι συμφωνούμε όλοι σε αυτή την κουβέντα.

Αλλά η παρούσα διευθέτηση απο τον έλληνα νομοθέτη είναι ανεπιτυχής και τελικά θα έχει αποτελέσματα αντίθετα απο τα επιδιωκόμενα, όπως λ.χ. πιθανή δικαίωση αθώων ή και καταδικασθέντων στο ευρωπαϊκό δικαστήριο. Νομίζω ότι αυτό δεν το θέλει κανείς και ότι μπορεί να αποφευχθεί με τη δημιουργία μιας απολύτως ελεγχόμενης βάσης δεδομένων όπως αυτή που είπε ο ληρ.

Betty είπε...

Όσοι αποφάσισαν την δημοσιοποίηση των ονομάτων στο όνομα "της πρστασίας του κοινωνικού συνόλου", διέπραξαν ένα νέο έγκλημα σε βάρος ΑΘΩΩΝ, στην περίπτωση που ο παιδόφιλος ήταν γονέας.

Ο κατάλογος των εγκλημάτων ενός παιδόφιλου ή ενός παιδεραστή απλώς μεγαλώνει και είμαστε όλοι μας συνένοχοι για τον κοινωνικό στιγματισμό παιδιών που ουδόλως ευθύνονται για τις αποτροπιαστικές σεξουαλικές προτιμήσεις των γονέων τους.

Οταν αφηνιασμένο το πλήθος θα καταδικάσει στην πυρά τα παιδιά τους, ποιος θα αναλάβει την ευθύνη, ποιον θα εγκαλέσουμε και από ποιον θα ζητήσουμε απολογία?

Ας μην χάνουμε λοιπόν την ψυχραιμία μας.

Και πέρα από αυτό να λάβουμε υπόψη μας ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι κατηγορούμενοι ακόμη και ΔΕΝ έχει αποδειχτεί η ενοχή τους (βεβαίως συνελήφθησαν βάσει συγκεκριμένων στοιχείων απαιτείται όμως πολύς χρόνος έως ότου διαλευκανθεί η υπόθεση και αποδοθούν ευθύνες).

Σε περίπτωση που οι κατηγορούμενοι αθωωθούν ποιος θα τους αποκαταστήσει την τιμή και την υπόληψη?

Απέκτησα παιδί με πολύ μεγάλο κόπο και με έχει πολλές φορές απασχολήσει η συναισθηματική, ψυχική και σωματική του ασφάλεια, όμως έχω καταλήξει. Άνθρωπο που θα άγγιζε μια μόνο τρίχα από τα μαλλιά του θα τον έκανα κιμά, η δικαίωση του παιδιού μου θα ήταν για μένα προσωπική υπόθεση. ΕΑΝ όμως ήμουν βέβαιη για την ενοχή του.

Γιατί από την άλλη βίωσα προσωπικά τον εφιάλτη του να κατηγορείσαι για κάτι που ΔΕΝ διέπραξες και τότε μονάχα κατανόησα πλήρως (δυστυχώς η πείρα δεν μεταβιβάζεται αλλά αποκτάται) αυτό που λένε οι νομικοί, καλύτερα χίλιοι ένοχοι έξω παρά ένας αθώος στη φυλακή. Γι αυτό και συντάσσομαι με όσους προτείνουν την δημοσιοποίηση των ονομάτων μετά την οριστική καταδίκη των ενόχων.

Συγγνώμη για το μακροσκελές σχόλιο.

e-Lawyer είπε...

Την Πέμπτη συζήτησα με τους εισαγγελικούς λειτουργούς που αποφάσισαν την δημοσιοποίηση. Στο ερώτημα μου περί του ποια είναι η άμυνα των προσώπων αν η εισαγγελική διάταξη που επιτρέπει τη δημοσιοποίηση είναι εσφαλμένη, μου απάντησαν "αποκλείεται να είναι εσφαλμένη, καθώς και με μια στοιχειώδη αιτιολογία η διάταξη είναι σωστή, αφού ο νόμος λέει ότι ο εισαγγελέας "δύναται" - δηλ. δεν υποχρεούται- να διατάξη τη δημοσιοποίηση των στοιχείων".

Η άποψη των εισαγγελέων είναι δηλαδή ότι ο νόμος τους απονέμει μια απόλυτη διακριτική ευχέρεια για την δημοσιοποίηση των στοιχείων και ότι ακόμη και η υποχρέωση αιτιολόγησης δεν αποτελεί ένα σοβαρό εμπόδιο. Του ειπα τότε ότι σε κάθε περίπτωση τα άκρα όρια της διακριτικής ευχέρειας ελέγχονται με το κριτήριο της αναλογικότητας μέτρου σκοπού. Ευτυχώς ο νόμος αναφέρει (υποτυπωδώς) τον σκοπό της δημοσιοποίησης: προστασία των ευπαθών ομάδων του πληθυσμού και ευχερής πραγμάτωση της αξίωσης της πολιτείας για κολασμό. Άρα, όταν έχεις ήδη συλλάβει και περιορίσει κάποιον, έχεις ήδη λάβει ένα μέτρο για την προστασία των ευπαθων ομάδω, πολύ πιο αποτελεσματικό από την δημοσιοποίηση.

Εδώ αποκαλύπτεται πόσο λάθος έκανε ο υπουργός και όσοι υποστηρίζουν ότι και η εισαγγελική αρχή είναι ανεξάρτητη, ώστε να μπορεί να εγγυηθεί την προστασία προσωπικών δεδομένων και χωρίς την εμπλοκή της Αρχής Δεδομένων. Γιατί όταν λέμε ανεξάρτητη αρχή, εννοούμε διακριτούς ρόλους ανάμεσα στο όργανο που ασκεί την ποινική δίωξη και το όργανο που αποφασίζει για την δημοσιοποίηση των δεδομένων ή μη.

Επίσης όταν λέμε "ανεξάρτητη αρχή" προφανώς δεν εννοούμε πραγματοποίηση των παραινέσεων του υπουργού για εφαρμογή του νόμου "του". Οι εισαγγελικοί λειτουργοί έχουν την ευχέρεια να προβαίνουν σε σύμφωνες με το σύνταγμα ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου. Αυτό περιμέναμε και σε αυτήν την περίπτωση.

Betty είπε...

@ e-lawyer:

Δεν έχω τίποτα να προσθέσω, συμφωνώ απολύτως μαζί σας, η όρασή σας δεν είναι θολή και η λογική σας, πάντοτε, τετράγωνη.

Υ.Γ. Πληροφορήθηκα ότι επρόκειτο να πραγματοποιηθεί συνάντηση στην οποία θα εσυζητείτο (και) το ζήτημα της θεσμοθέτησης του γάμου μεταξύ ομοφυλοφίλων. Εάν έχετε την καλοσύνη ενημερώστε μας.

e-Lawyer είπε...

Δεν γνωριζω σε ποια συνάντηση αναφέρεσαι.

Betty είπε...

@e-lawyer:

Αναφέρομαι σε μια συνάντηση που θα γινόταν σχετικά με τον αποκλεισμό των ομοφυλόφιλων από το σύμφωνο συμβίωσης που προωθεί το Υπουργείο. Βεβαίως η πληροφόρησή μου πιθανόν να μην ήταν και ακριβής.

Ηλέκτρα - Λήδα Κούτρα είπε...

Σε κάθε περίπτωση (ακόμα κι αν "εξυπηρετεί" σκοπούς γενικής πρόληψης, όπως θέλει να μας πει ο κ. εισαγγελέας που "νομοθετεί" εν προκειμένω -και μάλιστα τροποποιώντας τον Π.Κ.) η δημοσιοποίηση είναι ξεκάθαρη ΠΟΙΝΗ, που όμως, εν προκειμένω, ΔΕΝ ΠΡΟΒΛΕΠΕΤΑΙ στον ποινικό κώδικα. Και, ως εκ τούτου, είναι ΑΝΕΠΙΤΡΕΠΤΗ και ΠΑΡΑΝΟΜΗ η επιβολή της (και μάλιστα στην προδικασία) καθ' ότι NCNPSLC (...sine Lege CERTA). ...ΤΙ ΝΑ ΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ... Δεν ήξερα ότι συνέβη κάτι τέτοιο...

To νομοσχέδιο για την ισότητα στον γάμο

 Το νομοσχέδιο προβλέποντας στο άρθρο 3 ότι ο γάμος επιτρέπεται για άτομα διαφορετικού ή ίδιου φύλου, αυτοδικαίως επεκτείνει στα ζευγάρια το...