Ας συμπληρώσω εδώ μερικά πράγματα, γιατί η τηλεόραση θα ασχολείται πάντα με το ποιός είναι πιο χοντρός.
1. Το ότι συναποφασίστηκε κάτι από κοινού ως προς το βιογραφικό κάποιου δεν σημαίνει αυτομάτως και ότι είναι σωστό. Υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις λημμάτων στην Wikipedia που οι χρήστες από κόμπλα ασχολήθηκαν μόνο για να σβήσουν, χωρίς στην πραγματικότητα να τους ενδιαφέρει να τεκμηριώσουν και δίνοντας βήμα σε τρολ που συκοφαντούν στεγνά. Η Wikipedia και οποιοσδήποτε κινείται στο διαδίκτυο δεν είναι υπεράνω του νόμου: θα λογοδοτήσει κανονικά όπως όλος ο κόσμος όταν κάνει κάτι δημόσια. Η καλλιέργεια του εξαιρετισμού ότι "δεν ξέρετε πώς λειτουργεί το διαδίκτυο", ή "οι δικαστές είναι άσχετοι" ή ακόμα χειρότερα "ο νόμος δεν ισχύει σε κοινότητες" κλπ δεν απέχει σε τίποτα από την διεκδίκηση μιας ασυλίας. Που οδηγεί στην δημιουργία νέας εστίας εκβιασμών, παραβατικότητας και διαφθοράς. Αυτά τα πέρασε η μπλογκόσφαιρα, ενώ η "περιφρούρηση" στην Wikipedia φαίνεται εντελώς αναποτελεσματική μέχρι στιγμής.
2. Υπάρχει η απόφαση Delfi του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, η οποία εκμηδενίζει την λογική του flag. Δηλαδή λέει ότι δεν μας ενδιαφέρει αν έχετε συστήματα απόσυρσης του προβληματικού περιεχομένου, έχετε ευθύνη που επιτρέψατε να αναρτηθούν, αφού η περιφρούρηση αποδείχθηκε αναποτελεσματική. Διαφωνώ με το σκεπτικό της απόφασης και ήδη έχει ασκηθεί έφεση για να κριθεί από το Τμήμα Ευρείας Συνθέσεως του ΕΔΔΑ, όπου ελπίζω να έχουμε ανατροπή. Αλλά υπάρχει κάτι πολύ ουσιαστικό: το δίκαιο απεχθάνεται την ατιμωρησία. Δεν γίνεται να έχουμε μια συκοφαντική δυσφήμηση τελεσθείσα (δεν μιλάω τώρα για την υπόθεση που εκκρεμεί) και να λέμε στο δικαστήριο αφενός δεν φταίει η πλατφόρμα κι αφετέρου δεν μπορείς να βρεις τον χρήστη. Πρέπει να μπορείς να βρεις τον χρήστη που συκοφάντησε ή πρέπει να μπορεί να πληρώσει η πλατφόρμα την αποζημίωση. Αλλιώς διεκδικούμε πάλι ασυλίες που οδηγούν σε ατιμωρησία και υποκρισία.
3. Το ίδιο και η λογική "όποιος ανεβάζει κάτι δεν μπορεί να το κατεβάσει στην wikipedia". Αυτό είναι ακόμα χειρότερο από πλευράς ελευθερίας της έκφρασης. Το ότι κάτι διανέμεται με άδεια ελεύθερης χρήσης δεν θα έπρεπε να αναιρεί το απαράγραπτο δικαίωμα του ατόμου να αποσύρει κάτι που έχει δημοσιεύσει ο ίδιος! Αυτό κι αν προκαλεί αναφυλαξία σε ένα δικαστήριο! Είναι σαν να τους λες ότι έχεις φτιάξει το σύστημα στο οποίο θα γράφουμε ό,τι θέλουμε και μόνο αν η κοινότητά μας αποφασίσει να αφαιρέσει κάτι που έβαλε ένα άτομο θα αφαιρείται. Συγγνώμη, αυτή η προσέγγιση δεν έχει απολύτως καμία σχέση με το ατομικό δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης. Κατανοώ απολύτως ότι αν έχεις εξαπολύσει ένα στοιχείο στον δημόσιο λόγο δεν μπορείς να έχεις αξίωση να το πάρεις πίσω (είναι μια σφαίρα που έφυγε), αλλά τουλάχιστον έχεις δικαίωμα να αγοράσεις όλα τα αντίτυπα του έργου που μοίρασες και να το κάψεις και θα πρέπει να έχεις το δικαίωμα να αποσύρεις μια ανάρτησή σου από το διαδίκτυο, όσο κι αν αυτή έχει αναπαραχθεί από τρίτους. Η λογική του ότι γράφει δεν σβήνει, αν δεν το αποφασίσει η "κοινότητα", καταργεί την έννοια του ατομικού δικαίωματος. Επίσης θα έχει σοβαρά προβλήματα με το "δικαίωμα στην λήθη" που ετοιμάζεται ως νέος κανόνας στον Κανονισμό Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων.
Αυτά, γιατί έχω βαρεθεί να διαβάζω εξυπνάδες από ξερόλες που πάντα θα ξέρουν το διαδίκτυο καλύτερα από τους νομικούς ή που θα υποτιμούν γενικώς την νοημοσύνη του κοινού.
31 σχόλια:
Θα διαφωνησω στο οτι η περιφρουρηση στην wikipedia εχει αποδειχτει αναποτελεσματικη.
Περα απο αυτο ο Κατσανεβας εχει καταθεσει ασφαλιστικα μετρα κατα του χρηστη και οχι κατα του Wikimedia foundation. Με τον τροπο που λειτουργει το εγχειρημα ο χρηστης και να θελει να αποσυρει το περιεχομενο δεν μπορει δημιουργωντας ζητημα ελλειψης παθητικης νομιμοποιησης.
Στο σταδιο που βρισκεται η υποθεςη δεν μπορουμε να μιλαμε για ασυλια της wikipedia καθως κανεις δεν εχει προσφυγει εναντιον της. Η μονη σχεση με την εν εξελιξει δικαστικη υποθεση ειναι οτι με επισημη ανακοινωση της νομικης του συμβουλο υ εχει στηριξει δημοσια τον χρηστη οτι λειτουργησε συμφωνα με τους κανονες χρησης του εγχειρηματος καθως και το οτι εχει αναλαβει τα εξοδα για δικηγορο κλπ εντασσοντας τον σε σχετικο προγραμμα νομικη βοηθειας, το οποιο μεταξυ αλλων προυποθετει σωστη εφαρμογη των νομων τηε καθε χωρας. Αρα και στην πραξη το ιδιο το ιδρυμα δεν απαιτει καμια εξαιρεση, καμια ασυλια.
Δεν σχολιάζω την υπόθεση στην οποία αναφέρεστε.
Το "όποιος ανεβάζει κάτι δεν μπορεί να το κατεβάσει στην wikipedia" δεν αναφέρεται στο δικαίωμα του χρήστη να κατεβάσει τη δική του συμβολή αλλά στο ό,τι η ίδια κοινότητα θα επαναφέρει την αποσηρθείσα πληροφορία. Το πιο γνωστό παράδειγμα είναι το streisand effect το οποίο συνέβη και στην πρόσφατη υπόθεση του Κατσανέβα ο οποίος τώρα διαθέτει wikipedia βιογραφικό σε τουλάχιστον 5 γλώσσες, οι οποίες περιέχουν και την δυσφήμηση.
Τέλος, κάθε συμβολή του χρήστη υποβάλλεται σύμφωνα με την Creative Commons Attribution-ShareAlike License. Ο χρήστης δικαιούται να αποσύρει το (πρωτότυπο) έργο του και να σταματήσει τη διανομή του, όμως η διανομή του ύλικου που έχει ήδη γίνει δε μπορεί να αποσυρθεί.
αφού λοιπόν η κοινότητα αποφασίζει για το τί θα δημοσιεύεται και το τί θα αποσύρεται, μιλάμε για μια κοινότητα αντίθετη στο ατομικό δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης. Είναι ξεκάθαρο ότι το περιεχόμενο της wikipedia αποτελεί απλώς μια κοινοτική εφαρμογή που περιφρονεί πλήρως την ατομικότητα. Δικαίωμά της, αλλά αυτό δεν έχει και πολύ σχέση με την δημοκρατία στη σύγχρονη μορφή της που αναγνωρίζεται ότι κάποιες αποφάσεις δεν επιτρέπεται να λαμβάνονται με πλειοψηφικούς όρους. Η λογική του στρέιζαντ έφεκτ είναι απλώς μια εκδίκηση της πλειοψηφίας έναντι του ατόμου που τα συμφέροντά του δεν συμβιβάζονται με τα συμφέροντα της κοινότητας: δεν βλέπω και πολύ δικαιοσύνη σε αυτό.
Συγγνώμη, δεν είμαι σχετικός με τα νομικά, αλλά από που και ως που, για οποιονδήποτε λόγο θεωρείται παράνομη η αναπαραγωγή κάποιον λέξεων ή εκφράσεων υπό μορφή quote, η ευθύνη δεν θα έπρεπε να βαραίνει αυτόν που εκφράστηκε με αυτόν τον τρόπο την πρώτη φορά;
Ας πάρουμε για παράδειγμα ένα άρθρο για τους ναζί (http://en.wikipedia.org/wiki/Nazi_salute) θα είχαν δίκαιο οι Εβραίοι να απαιτήσουν να αφαιρεθεί το "Heil Hitler!" ή θα ήταν λογικό να είναι για οποιονδήποτε λόγο να θεωρηθεί ένοχος αυτός που έγραψε την συγκεκριμένη αναφορά ;
Και για ποιον λόγο θα θεωρούταν ηθικό για τον οποιοδήποτε λόγο να απαγορευτεί η με οποιονδήποτε τρόπο αναπαραγωγή της συγκεκριμένης ατάκας, μήπως θα ήταν μία άστοχη ανάμειξη μεταξύ της ιστοριογραφίας σε κάτι τέτοιο;
δεν μιλάμε για αυτό,
Θα διαφωνήσω με το ότι δεν σχολιάζετε την υπόθεση Κατσανέβα εναντίον Βικιπαίδειας. Οι ημερομηνίες συμπίπτουν και δεν το θεωρώ τυχαίο.
Από εκεί κι έπειτα, θεωρώ ότι θέτετε τη συζήτηση σε λάθος βάση. Η ουσία της υπόθεσης είναι, τουλάχιστον κατά τη γνώμη μου:
1. Ισχύει ή όχι ότι ο κ. Παπανδρέου χρησιμοποίησε για τον κ. Κατσανέβα αυτούς τους χαρακτηρισμούς στη διαθήκη του;
2. Οι χαρακτηρισμοί αυτοί σε ποιον πρέπει να αποδοθούν; Στον κ. Παπανδρέου ή στον Diu;
3. Αποδεχόμαστε τη διαφορά μεταξύ του "ο Β είναι όνειδος" και του "ο Α είπε ότι ο Β είναι όνειδος, σύμφωνα με τις κάτωθι πηγές";
4. Ο κ. Κατσανέβας γιατί δεν κινήθηκε νομικά κατά ελληνικών και ξένων ΜΜΕ που αναπαρήγαγαν την είδηση πολλά χρόνια πριν γραφτεί το λήμμα στη Βικιπαίδεια;
5. Οι βιογραφίες προσώπων πρέπει να αναφέρουν πραγματικά γεγονότα που αφορούν το αντικείμενο της βιογραφίας ή να αναφέρουν μόνον ό,τι το αντικείμενο της βιογραφίας θεωρεί ότι είναι κολακευτικά γι'αυτό, αποσιωπώντας τεκμηριωμένα, πραγματικά περιστατικά, που απλώς ο περιγραφόμενος στη βιογραφία (ή οι συγγενείς του) θέλει να αποσιωπήσει (όπως προσπάθησαν οι συγγενείς του Γιεργκ Χάιντερ και, παλαιότερα, του Γιούκιο Μισίμα, να λογοκρίνουν κάθε αναφορά στην ομοφυλοφιλία των εν λόγω ατόμων);
7. Εν τέλει, επιτρέπεται η ουδέτερη, εγκυκλοπαιδικού τύπου, αναφορά πραγματικών, διασταυρωμένων γεγονότων ή θα πρέπει στο μέλλον όλοι να φοβόμαστε να μιλήσουμε μην τυχόν και κάποιος με ισχύ νιώσει ότι θίγεται;
Για μένα, κ. Σωτηρόπουλε, εκεί είναι το ζήτημα.
Αυτά αποτελούν αντικείμενο δικαστικής κρίσης, ενώ εγώ τοποθετούμαι για το γενικότερο ζήτημα της ελευθερίας του λόγου στο διαδίκτυο και των ορίων αυτής της ελευθερίας. Δεν θα κάνω λαϊκό δικαστήριο το e-lawyer και φαντάζομαι κατανοείτε την διαφορά ανάμεσα στο "τοποθετούμαι σε ένα γενικότερο ζήτημα" από το "παίρνω θέση σε μια υπόθεση που εκκρεμεί στη Δικαιοσύνη χωρίς να έχω διαβάσει τα δικόγραφα των δύο πλευρών, χωρίς να έχω ακούσει μάρτυρες και ισχυρισμούς και χωρίς να είμαι δικαστής". Είναι καθαρά ζήτημα τήρησης της δεοντολογίας, την οποία τιμώ από αυτό το ιστολόγιο εδώ και εννέα χρόνια που λειτουργεί.
Προσωπικά με τρομάζει ακόμα και πράγματα που κάθε νουνεχής και λογικός άνθρωπος θεωρεί δεδομένα να αποτελούν αντικείμενο δικαστικής κρίσης, και ειδικά με δεδομένα πράγματα που έχω δει.
Ουδείς πρέπει να εκφεύγει της δικαστικής κρίσης, αν πράγματι πιστεύουμε στη λογοδοσία, την διαφάνεια και την ίση μεταχείριση.
Άρα να σύρουν και οι θρησκόληπτοι τους επιστήμονες στα δικαστήρια για βλασφημία επειδή τολμούν να αμφισβητούν τη βιβλική αφήγηση για το πώς έγινε ο κόσμος. Λυπάμαι πάρα πολύ κύριε Σωτηρόπουλε.
Αυτό αφορά ένα αντισυνταγματικό άρθρο του Ποινικού Κώδικα που ως Κράτος έχουμε κληθεί να το καταργήσουμε. Λυπάμαι πάρα πολύ που συγχέετε εντελώς άσχετα πράγματα, υποβαθμίζοντας τελικά αυτό που θέλετε να υποστηρίξετε. Το ότι διαφωνείτε δεν σημαίνει αυτόματα ότι έχετε δίκιο στην τεκμηρίωση.
Οι απειλές που εκτοξεύει από το ιστολόγιό του ο κ. Κατσανέβας διά του συναδέλφου σας που τον εκπροσωπεί δεν σας προβληματίζουν κ. Σωτηρόπουλε;
Το ότι ο κ. Κατσανέβας, διά του εκπροσώπου του, δηλώνει ότι έχει τα πλήρη στοιχεία όλων των διαχειριστών κ.ο.κ. της Βικιπαίδειας δεν σας προβληματίζει;
Πώς τα απέκτησε; Με τι τρόπο; Κύριε Σωτηρόπουλε, αυτά δεν σας θυμίζουν εποχές που ελπίζαμε ότι παρήλθαν ανεπιστρεπτί για τη χώρα μας;
Ακόμα και δίκιο να είχε ο κ. Κατσανέβας, του οποίου το μέρος μου δίνετε την εντύπωση ότι παίρνετε εντελώς ανεπιφύλακτα, εδώ το χάνει. Πραγματικά λυπάμαι κ. Σωτηρόπουλε. Σας είχα σε εκτίμηση. Έκανα λάθος. Πολύ μεγάλο.
Αυτά που αναφέρετε μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο άλλων δικών. Ανεξάρτητα από την εκτίμηση σας, θα μου επιτρέψετε να τηρώ τις αρχές του να μη σχολιάζω φερόμενες συμπεριφορές συναδέλφων μου. Δεν το έχω κάνει ποτέ και δεν θα το καλνω τώρα για να χαρείτε εσείς. Υπάρχουν συγκεκριμένα όρια στον δημόσιο λόγο που όπως βλέπετε τα τηρώ ανεξάρτητα από το κόστος. Οι νομικοί δεν είμαστε για να γινόμαστε "αρεστοί", αλλά για να υπερασπιζόμαστε το δικαιο. Και το δίκαιο εδώ λέει ότι θα αφήσουμε την δικαιοσύνη να αποφανθεί πρώτα και μετά θα σχολιάσουμε την αποφαση. Τα λαϊκά δικαστήρια να πάτε να τα κάνετε αλλού. Η wikipedia, ας πούμε, προσφέρεται πολύ για κάτι τέτοιο!
Αυτά που αναφέρετε μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο άλλων δικών. Ανεξάρτητα από την εκτίμηση σας, θα μου επιτρέψετε να τηρώ τις αρχές του να μη σχολιάζω φερόμενες συμπεριφορές συναδέλφων μου. Δεν το έχω κάνει ποτέ και δεν θα το καλνω τώρα για να χαρείτε εσείς. Υπάρχουν συγκεκριμένα όρια στον δημόσιο λόγο που όπως βλέπετε τα τηρώ ανεξάρτητα από το κόστος. Οι νομικοί δεν είμαστε για να γινόμαστε "αρεστοί", αλλά για να υπερασπιζόμαστε το δικαιο. Και το δίκαιο εδώ λέει ότι θα αφήσουμε την δικαιοσύνη να αποφανθεί πρώτα και μετά θα σχολιάσουμε την αποφαση. Τα λαϊκά δικαστήρια να πάτε να τα κάνετε αλλού. Η wikipedia, ας πούμε, προσφέρεται πολύ για κάτι τέτοιο!
Συγχέετε -θέλω να πιστεύω άθελά σας- τον διάλογο που γίνεται στη Wikipedia για την επίτευξη consensus με άλλους χώρους, οι οποίοι φτιάχτηκαν για διαδικτυακούς διαπληκτισμούς. Ειλικρινά λυπούμαι, πίστευα ότι ήσαστε σε θέση να διακρίνετε τη διαφορά μεταξύ deliberation και eristics.
Επίσης, υπάρχει ένα σοβαρό τρωτό σημείο στην επιχειρηματολογία σας:
Σύμφωνα με τη συλλογιστική που αναπτύσσετε στο άρθρο σας, το μήνυμα που μας περνάτε είναι πως, εάν εγώ είπα ή έκανα κάτι για το οποίο μετάνιωσα, μετά έχω το δικαίωμα να απαιτήσω δικαστικά να μην έχει κανείς το δικαίωμα να αναφερθεί ποτέ σ'αυτό καθ'οιονδήποτε τρόπο.
Ελπίζω να κατανοείτε τι προεκτάσεις έχει αυτή η συλλογιστική σας και σε τι ατραπούς μας οδηγεί.
Δεν βρίσκω τίποτε το αρνητικό στους διαδικτυακούς διαπληκτισμούς, είτε αποτελούν αυτοσκοπό είτε κατατείνουν στη διαμόρφωση συναίνεσης. Υπογραμμίζω ότι αυτό δεν θέλω να γίνεται στα σχόλια του e-lawyer για μια ατομική υπόθεση: θα το κάνουμε όταν έχουμε μια δικαστική απόφαση. Σημειώστε ότι εσείς απλώς σχολιάζετε ανώνυμα (δικαίωμά σας) μια υπόθεση που δεν σας αρέσει, ενώ εγώ εκτίθεμαι επωνύμως σε ένα δημόσιο λόγο για τον οποίο ελέγχομαι ως προς την τήρηση της δεοντολογίας, δεδομένης και της επαγγελματικής μου ιδιότητας. Επομένως βρισκόμαστε σε διαφορετικές θέσεις, με σαφή τα όρια της ελευθερίας έκφρασης ως προς εμένα μόνον.
Στη δεύτερη κατηγορία που μου αποδίδετε, έχετε παρερμηνεύσει αυτό που ανέλυσα. Υποστηρίζω ότι ο δημιουργός ενός πνευματικού διανοήματος έχει το απαράγραπτο δικαίωμα να αλλάξει άποψη και να αποσύρει την παλαιότερη γνώμη του ή έστω να αξιώσει την αποστασιοποίησή του από αυτήν. Ο κανόνας αυτός αποτυπώνεται και στον ν.2121/1993. Η wikipedia δεν διασφαλίζει την ουσιαστική -χωρίς προσκόλληση στις λέξεις- εφαρμογή αυτής της δυνατότητας, εάν μια άποψη επανέρχεται ως δημοσιευμένο περιεχόμενο διαρκώς από τρίτους. Καταλύεται η ατομικότητα των απόψεων χάριν μιας κοινοτικής σύνθεσης της πληροφορίας μέσα από την οποία η ευθύνη διαχέεται και χάνεται η διάκριση μεταξύ ελέγχοντος και ελεγχόμενού. Η διάκριση αυτή είναι ουσιώδης για κάθε δομή που αξιώνει χαρσκτηριστικά δημοκρατικής λειτουργίας, όπως αντιλαμβανόμαστε τον όρο αυτόν μετά τον Μοντεσκιέ. Αυτό είναι το επιχείρημα και μέχρι τώρα δεν έχω λάβει αντίκρουση που να ικανοποιεί τουλάχιστον τα δικά μου αυξημένα πρότυπα αποδοχής ισχύος ενός αντεπιχειρήματος. Θα περιμένω όμως, γιατί ουδέποτε υπήρξα δογματικός και δεν έχετε παρά να με πείσετε, αφού σας ενδιαφέρει τόσο η στάση μου για το θέμα.
Περί ανωνυμίας και επωνυμίας, εσείς κύριε Σωτηρόπουλε μιλάτε με το κύρος που έχετε αποκτήσει μέσω της εργασίας σας, άρα η γνώμη σας φέρει ένα brand name που της δίνει επιπλέον βαρύτητα - το είπε ο Σωτηρόπουλος, ο οποίος είναι ειδικός, άρα έτσι θα είναι. Ο ανώνυμος σχολιαστής όμως κρίνεται αποκλειστικά πάνω στη βάση του περιεχομένου του σχολίου του. Άρα, μπορεί όντως να εκτίθεστε επώνυμα, αλλά όσο εύκολα μπορεί κάποιος να σας κακοχαρακτηρίσει αν παραφερθείτε επωνύμως ή με ψευδώνυμο φανερά και αυτοβούλως συνδεδεμένο με την πραγματική σας ταυτότητα, αλλά ένα υβριστικό ανώνυμο σχόλιο μπορεί πολύ εύκολα να αγνοηθεί και να απορριφθεί από κάποιον στοιχειωδώς νοήμονα άνθρωπο.
Σε ό,τι αφορά τα δικαιώματα... Το δικαίωμα να αλλάξει κάποιος γνώμη προφανώς είναι αναφαίρετο. Μπορεί να αλλάξω κόμμα, ομάδα, επάγγελμα, σύντροφο. Μπορεί να εκφέρω κάποια άποψη για έναν άνθρωπο και να είναι λάθος: να τον έχω αδικήσει ή να τον έχω υπερεκτιμήσει. Μπορεί να έχω κακοχαρακτηρίσει κάποιον και να ανακαλέσω. Είναι δικαίωμά μου η γνώμη και η αλλαγή αυτής. Με ποιο δικαίωμα όμως θα απαιτήσω από το κοινωνικό σύνολο (στρεφόμενη, έστω, κατά κάποιου ατόμου μονάχα για να αποκτήσω δεδικασμένο) να μην αναφέρεται ξανά σε κάποιο σφάλμα ή ατόπημά μου ή σε κάποια παλιότερη γνώμη μου; Ακόμη κι αν κερδίσω μια τέτοια δίκη, τι θα κερδίσω πρακτικά; Θα καταφέρω αύριο, μεθαύριο, να μην ξαναμιλήσει κανείς για το συγκεκριμένο γεγονός; Είναι αδύνατον, κι εδώ είναι που ο νόμος είναι αποσυνδεδεμένος από την πραγματικότητα και την κοινή λογική. Αφ'ης στιγμής κάτι έγινε, κάποιος, κάπου, κάποτε θα το αναφέρει ή/και θα το σχολιάσει. Άντε λοιπόν και κατάφερα να απαγορεύσω σε κάποιον να αναφερθεί ξανά σε κάποια ενέργειά μου ή σε κάποια γνώμη μου. Ξαναρωτώ: Τι κερδίζω;
Αφ'ενός θα γελοιοποιηθώ εγώ η ίδια, αφ'ετέρου θα γελοιοποιηθεί ο ίδιος ο νόμος που μου έδωσε το δικαίωμα να ταλαιπωρήσω δικαστικά και οικονομικά κάποιον για να απαιτήσω κάτι που είναι πρακτικά αδύνατο να γίνει.
Για αυτό σας λέω, ότι παρερμηνεύετε αυτό που ανάφερα: πεοφανώς και το κοινωνικό σύνολο μπορεί να με κριτικάρει για την παλιά μου άποψη από την οποία υπαναχώρησα. Έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει και διαφωνώ με οποιαδήποτε νομική δίωξη για τέτοιες απόψεις.
Όμως αυτό που λέω εγώ είναι άλλο: δεν μπορείς να εξαναγκάζεις κάποιον να εμμένει στην άποψή του, επανατυπώνοντας μια θέση από την οποία έχει παραιτηθεί. Δεν μιλάμε εδώ για κριτική σε παλιά άποψη, αλλά για de facto απαγόρευση υπαναχώρησης. Εγώ έτσι το βλέπω και θεωρώ φασιστική την προσέγγιση που επιμένει να σου επιβάλλει τί θα λες, ακόμη κι όταν θέλεις τόσο ξεκάθαρα να υπαναχωρήσεις.
Για αυτό σας λέω ότι παρερμηνεύετε αυτό που ανάφερα: προφανώς και το κοινωνικό σύνολο μπορεί να με κριτικάρει για την παλιά μου άποψη από την οποία υπαναχώρησα. Έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει και διαφωνώ με οποιαδήποτε νομική δίωξη για τέτοιες απόψεις.
Όμως αυτό που λέω εγώ είναι άλλο: δεν μπορείς να εξαναγκάζεις κάποιον να εμμένει στην άποψή του, επανατυπώνοντας μια θέση από την οποία έχει παραιτηθεί. Δεν μιλάμε εδώ για κριτική σε παλιά άποψη, αλλά για de facto απαγόρευση υπαναχώρησης. Εγώ έτσι το βλέπω και θεωρώ φασιστική την προσέγγιση που επιμένει να σου επιβάλλει τί θα λες, ακόμη κι όταν θέλεις τόσο ξεκάθαρα να υπαναχωρήσεις.
Κύριε Σωτηρόπουλε, ο ν. 2121/93 αφορά τα πνευματικά δικαιώματα. Μπορείτε παρακαλώ να μας τεκμηριώσετε πώς αυτός ο νόμος άπτεται του ζητήματος της δυσφήμησης, απλής ή συκοφαντικής, εις βάρος κάποιου;
Δεν άπτεται: τον ανέφερα ως προς το δικαίωμα του δημιουργού να γίνεται σεβαστή η μεταβολή των απόψεών του. Δείτε το άρθρο για το "ηθικό δικαίωμα".
Δεν θα ανέβουν άλλα σχόλια, έχει εξαντληθεί το θέμα. Καθένας επιλέγει τις μάχες και τους αντιπάλους του. Η wikipedia επέλεξε τη συγκεκριμένη, αναδεικνύοντας την τεράστια έλλειψη προτεραιοτήτων και αξιολόγησης που ούτως ή άλλως την χαρακτηρίζει.
δεν διαφωνώ με την ανάλυση σας αλλά σχετικά με τη wikipedia λείπει κάτι πολύ βασικό από το άρθρο σας. Ότι η εγκυκλοπαίδεια δεν βασίζετε σε πρωτογενή έρευνα και σχολιασμό αλλά πάντα σε τεκμηριωμένο και δημοσιευμένο υλικό, τουλάχιστον αυτό που διατηρείται, διότι μπορεί κάτι να αναρτηθεί αλλά αν δεν είναι τεκμηριωμένο πολύ σύντομα θα διαγραφεί. Άρα ο δημόσιος λόγος της Wikipedia είναι στην ουσία κάτι που έχει γραφτεί κάπου αλλού πριν γραφτεί στην εγκυκλοπαίδεια και άρα όποιος αναζητά δικαιώσει θα πρέπει να την αναζητήσει σε αυτές τις πηγές και όχι προς την εγκυκλοπαίδεια.
Προφανώς δεν θα είδατε ότι πάνω από το άρθρο υπάρχει ένα βίντεο, στο οποίο λέω αυτά ακριβώς.
Επιτρέψτε μου μία ερώτηση:
Κάθε μέρα στήνομαι στην πλατεία συντάγματος κρατώντας ένα πλακάτ που γράφει "Η τάδε εφημερίδα έγραψε τότε ότι ο Παπαδόπουλος είναι όνειδος". Ας υποθέσουμε ότι ο Παπαδόπουλος καταθέτει ασφαλιστικά μέτρα εναντίον μου και εγώ πλέον δεν ξαναστήνομαι στην πλατεία συντάγματος με το εν λόγω πλακάτ ανά χείρας.
Αν ο γείτονας μου στηθεί από την επαύριο στην πλατεία συντάγματος με ένα πλακάτ που γράφει "Η τάδε εφημερίδα έγραψε τότε ότι ο Παπαδόπουλος είναι όνειδος", που ακριβώς βλέπετε εσείς ότι ο γείτονας μου είναι αντίθετος με το ατομικό δικαίωμα μου της ελευθερίας της έκφρασης (έτσι ακριβώς γράφετε σε σχόλιό σας εδώ)??
Νομικός δεν είμαι, αλλά μπερδεύετε ορισμένα θεμελιώδη πράγματα: άλλο πράμα η άποψη, άλλο πράμα το πνευματικό έργο, άλλο πράμα το ιστορικό γεγονός. Τα ιστορικά γεγονότα (πχ "Η τάδε εφημερίδα έγραψε τότε ότι ο Παπαδόπουλος είναι όνειδος") δεν ανήκουν σε κανέναν - ο καθένας μπορεί να τα αναφέρει ή όχι (κατά το δοκούν) χωρίς να θίγει το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης κανενός!
Ποιός είπε κάτι αντίθετο από αυτά που μας λέτε; Ποιος υπέπεσε σε αυτή τη θεμελιώδη σύγχυση;
Εσείς το είπατε! Αντιγράφω από το τρίτο σχόλιο (το οποίο είναι δικό σας): "αφού λοιπόν η κοινότητα αποφασίζει για το τί θα δημοσιεύεται και το τί θα αποσύρεται, μιλάμε για μια κοινότητα αντίθετη στο ατομικό δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης. Είναι ξεκάθαρο ότι το περιεχόμενο της wikipedia αποτελεί απλώς μια κοινοτική εφαρμογή που περιφρονεί πλήρως την ατομικότητα."
Για να το καταλάβετε καλύτερα, ας επιστρέψουμε στο παράδειγμά μου με την πλατεία συντάγματος και το πλακάτ: εγώ μπορεί για τους χ λόγους να αποφάσισα να μην ξαναπάω εκεί με το πλακάτ ανά χείρας - η επιλογή όμως του γειτόνου μου να πάει στην πλατεία με το ίδιο πλακάτ ανά χείρας επ ουδενί δεν καταργεί το ατομικό μου δικαίωμα στην ελεθερία έκφρασης και στην ατομικότητα. Για να επιστρέψουμε στη wikipedia: η συνεισφορά του μηνυόμενου χρήστη της wikipedia ήταν η παράθεση ενός ιστορικού γεγονότος ("οι τάδε εφημερίδες έγραψαν το τάδε πράμα"). Το γεγονός ότι ο μηνυόμενος αποσύρει την παράθεση αυτή, και κάποιος άλλος επαναφέρει την παράθεση αυτού του ιστορικού γεγονός, με ποια έννοια μπορεί να καταργεί το ατομικό δικαίωμα του αρχικού χρήστη στην ελευθερία έκφρασης και στην ατομικότητά του? Μιλάμε για την απλή παράθεση ενός ιστορικού γεγονότος!
Αυτά δεν αφορούν την υπόθεση Κατσανέβα.
Δημοσίευση σχολίου