Αναδημοσιεύσεις κειμένων χωρίς άδεια: οι αποζημιώσεις

Όπως είδαμε στο προηγούμενο ποστ, αναδημοσίευση κειμένου από blog στον τύπο χωρίς άδεια του blogger επιτρέπεται μόνο σε τρεις περιπτώσεις:

1. Το κείμενο αποτελεί απλή αναπαραγωγή είδησης ή ενός γεγονότος ή συνίσταται σε παράθεση απλών στοιχείων (οπότε δεν θεωρείται «έργο» κατά τη νομοθεσία).
2. Η αναδημοσίευση περιορίζεται σε παράθεση σύντομων αποσπασμάτων για την υποστήριξη γνώμης ή άσκηση κριτικής, εφόσον η έκταση των αποσπασμάτων δικαιολογείται από τον επιδιωκόμενο σκοπό και εφόσον συνοδεύεται πάντοτε από την ένδειξη της πηγής και του ονόματος του δημιουργού.
3. Για λόγους ενημέρωσης επί επίκαιρων γεγονότων επιτρέπεται αναδημοσίευση πολιτικών λόγων, προσφωνήσεων, κηρυγμάτων, δικανικών αγορεύσεων ή άλλων έργων παρόμοιας φύσης, που μάλλον σπάνια θα πρωτοδημοσιεύσει κάποιος blogger (ελπίζω να μη θεωρείτε τα κείμενά μου δικανικές αγορεύσεις).

Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, αναδημοσίευση χωρίς άδεια του δημιουργού απαγορεύεται. Και επειδή καμία απαγόρευση δεν θεωρείται ολοκληρωμένη χωρίς έννομες συνέπειες, ας δούμε σήμερα πως εξισορροπεί το δίκαιο τη διαφορά που προκύπτει από αυτές τις παραβάσεις.

Σε πρώτη φάση, εξετάζω την αστική προστασία, αξιώσεις αποζημίωσης ή χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης (σε επόμενο ποστ θα παρουσιαστεί η ποινική προστασία).

Διαβάζουμε στο άρθρο 65 του Ν.2121/1993:

1. Σε κάθε περίπτωση προσβολής της πνευματικής ιδιοκτησίας (…) ο δημιουργός (…) μπορεί να αξιώσει την αναγνώριση του δικαιώματός του, την άρση της προσβολής και την παράλειψή της στο μέλλον.

2. Οποιος υπαιτίως προσέβαλε την πνευματική ιδιοκτησία (…) άλλου υποχρεούται σε αποζημίωση και ικανοποίηση της ηθικής βλάβης. Η αποζημίωση δεν μπορεί να είναι κατώτερη από το διπλάσιο της αμοιβής που συνήθως ή κατά νόμο καταβάλλεται για το είδος της εκμετάλλευσης που έκανε χωρίς την άδεια ο υπόχρεος.

3. (…)

4. Το δικαστήριο καταδικάζοντας σε παράλειψη πράξης απειλεί για κάθε παράβαση χρηματική ποινή τριακοσίων χιλιάδων έως ενός εκατομμυρίου δραχμών υπέρ του δημιουργού ή του δικαιούχου συγγενικού δικαιώματος προβλεπομένου στα άρθρα 46 έως 48 και 51 του παρόντος νόμου καθώς και προσωπική κράτηση έως ένα έτος. (…)

5. (…)

6. (…)

Παρατηρούμε δηλαδή ότι αν ένα έντυπο, χωρίς άδεια, δημοσίευσε ένα κείμενό σας, για το οποίο θα πλήρωνε τον columnist του -για κείμενο αντίστοιχης έκτασης- 100 ευρώ, έχετε δικαίωμα να αποζημιωθείτε με τουλάχιστον 200 ευρώ και επιπλέον να ζητήσετε όποιο ποσό θεωρείτε ότι θα σας καλύψει ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης. Εννοείται ότι δεν είναι απαραίτητο η επίλυση της διαφοράς να γίνει ενώπιον του δικαστηρίου, γιατί το αυταπόδεικτο του πράγματος επιτρέπει τον εξώδικο διακανονισμό. Η 4^η παράγραφος όμως μπορεί να διαταχθεί ως μέτρο μόνο από το δικαστήριο και αφορά την καταδίκη του δράστη να μην ξαναδημοσιεύσει, γιατί εφόσον το ξανακάνει θα πρέπει να σας καταβάλει τα ποσά που αναφέρει το δικαστήριο στην απόφασή του (900 – 3.000 ευρώ) και να κρατηθεί έως ένα έτος (βέβαια, για την κράτηση δεν ξέρω αν συμφέρει γιατί θα πρέπει να του πληρώνετε τα έξοδα διατροφής στη φυλακή...Απόλυτα σαδιστικός ο νομοθέτης σε αυτό το θέμα).

Θα επανέλθω με την ποινική προστασία...