Σε δημοσίευμα εφημερίδας που έχει αναρτηθεί και στο Διαδίκτυο αναγράφεται το ονοματεπώνυμο δικαστικής λειτουργού του εφετείου Αθηνών, στην οποία αποδίδεται η δημιουργία ενός ιστολογίου, στο οποίο αναρτούσε αντισημιτικά σχόλια, ενώ η ίδια μετείχε στη σύνθεση δικαστηρίου που εκδίκαζε υπόθεση παραβίασης της αντιρατσιστικής νομοθεσίας (ν.927/1979). Ωστόσο, από το συγκεκριμένο ρεπορτάζ, προκύπτει ότι η εφέτης δεν είχε αναφέρει την δικαστική της ιδιότητα, ούτε όμως και το ονοματεπώνυμό της στο ιστολόγιο. Η εφημερίδα αναφέρει ότι τα στοιχεία αυτά που την ταυτοποιούν περιέχονται σε υπόμνημα- αναφορά που έχει καταθέσει μια δικηγόρος εναντίον της εφέτη, επειδή στο ιστολόγιο εφέρετο να προσβάλλει την δικηγόρο και τον πατέρα της. Ως στοιχεία ταυτοποίησης το ρεπορτάζ, επικαλείται κάποια θολή φωτογραφία της δικαστικού κι εμμέσως το ψευδώνυμο που χρησιμοποιούσε, το οποίο θυμίζει μεταγραφή στοιχείων του ονόματός της στα αγγλικά.
Με την υπόθεση αυτή τίθενται μια σειρά από άκρως ενδιαφέροντα νομικά ζητήματα που αφορούν την ελευθερία της έκφρασης, το ποινικό αδίκημα του ρατσιστικού λόγου, αλλά και την προστασία της ιδιωτικότητας των δημόσιων λειτουργών.
Θα σημειώσω πρώτα ότι όσα διαβάζουμε σ΄εκείνο το ρεπορτάζ έρχονται πολύ κοντά στην προσβολή ομάδας προσώπων λόγω της φυλετικής/εθνικής τους καταγωγής, το ποινικό αδίκημα που προβλέπεται από το ν.927/1979. Βέβαια η εφαρμογή του συγκεκριμένου νόμου παραμένει άκρως αμφίβολη, ιδίως μετά την απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου στη γνωστή υπόθεση του βιβλίου "Εβραίοι όλη η αλήθεια". Ωστόσο, σε εκείνη την υπόθεση η αθώωση οφείλεται μάλλον στο ότι το βιβλίο θεωρήθηκε επιστημονικό σύγγραμμα, προστατευόμενο από την συνταγματικά κατοχυρωμένη προστασία της έρευνας και της επιστήμης. Οπότε στη συγκεκριμένη υπόθεση των ρατσιστικών σχολίων στο ιστολόγιο, μάλλον εκλείπει το συγκεκριμένο επιχείρημα της ιστορικής έρευνας, εάν όντως υπάρχουν εκφράσεις όπως "κωλοεβραίοι".
Το δεύτερο πολύ σημαντικό ζήτημα είναι η ταυτοποίηση του φερόμενου ως δράστη, την στιγμή που δεν έχει διενεργηθεί άρση του απορρήτου, η οποία δεν προβλέπεται για προσβολές κατά της τιμής και για την αντιραστιστική νομοθεσία. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, υπάρχει κάποια θολή φωτογραφία και κάποια αντιστοιχία του ονόματος της δικαστικού με το ψευδώνυμό της. Σύμφωνα με την απόφαση 44/2008 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ροδόπης (βλ. εδώ), η ύπαρξη ενός αναγνωριστικού στοιχείου (όπως το όνομα) σε ένα κατά τ' άλλα ανώνυμο ή ψευδώνυμο ιστολόγιο δεν αρκεί για να αποδοθούν τα κείμενα που έχουν αναρτηθεί εκεί στο πρόσωπο που προσωπικά δεδομένα του υπάρχουν στο ιστολόγιο.
Έπειτα, οι ονομαστικές πληροφορίες που δημοσιοποιεί η εφημερίδα φέρονται να προέρχονται μάλλον από το υπόμνημα που έχει υποβάλλει η δικηγόρος, δηλαδή από ένα έγγραφο που καλύπτεται από τη μυστικότητα της ποινικής προδικασίας. Η μυστικότητα αυτή κατά τη γνώμη μου δεν εξυπηρετείται όταν τόσα στοιχεία της προδικασίας δίνονται στη δημοσιότητα. Εφόσον η υπόθεση έχει ήδη αχθεί στη Δικαιοσύνη, η εμπλοκή ενός μέσου ενημέρωσης χωρίς την τήρηση ίσων αποστάσεων και με πλήρη υποστήριξη της κατηγορούμενης πράξης χωρίς την παράθεση της τυχόν αντίθετης άποψης βρίσκεται σε σχέση έντασης προς το τεκμήριο της αθωότητας (δεδομένου ότι ο ρατσιστικός λόγος είναι ποινικό αδίκημα). Οι αποστάσεις από την δημοσιογραφική δεοντολογία δεν δικαιολογούνται ούτε λόγω της δικαστικής ιδιότητας της φερόμενης ιστολόγου: το τεκμήριο της αθωότητας ισχύει για όλους, ανεξάρτητα από την ιδιότητά τους.
Τα πιο ουσιαστικά όμως γενικά ζητήματα αυτής της υπόθεσης είναι δύο: (α) έχει δικαίωμα ένας δικαστής να έχει τόσο ακραίες απόψεις; και κυρίως (β) υπάρχει μια σφαίρα προστατευμένης ιδιωτικότητας εντός της οποίας ο δικαστής μπορεί να ανακοινώνει αυτές τις απόψεις του, χωρίς να είναι ελεγκτέος;
Στην υπόθεση, όπως την αναπαράγει η εφημερίδα, η δικαστής φέρεται να μην έχει ανακοινώσει στο ιστολόγιο ούτε το ονοματεπώνυμό της, αλλά ούτε και την επίσημη ιδιότητά της. Φέρεται να σχολιάζει όμως υποθέσεις που έχει χειριστεί, γεγονός που κατά το δημοσίευμα την ταυτοποιεί. Το βέβαιο είναι ότι η ίδια δεν δημοσιοποιούσε ενυπόγραφα της αναρτήσεις στην ιστοσελίδα της, επομένως το κατά πόσον είχε λάβει ή όχι επαρκή μέτρα για την προστασία της ταυτότητάς της είναι ένα πραγματικό θέμα, το οποίο δεν αφορά το γενικό ζήτημα του κατά πόσον υπάρχει ιδιωτικότητα για τους δικαστές.
Όπως έχω γράψει πολλές φορές, το ψευδώνυμο blogging είναι συνδυασμός δύο θεμελιωδών δικαιωμάτων: ελευθερία έκφρασης (για όσα δημοσιοποιεί ο blogger) και προστασία της ιδιωτικότητας (για την προστασία της ταυτότητάς του). Η δημοσιότητα των απόψεων δεν επιβάλλει και δημοσιότητα των στοιχείων του συντάκτη. Το γεγονός ότι το Συνταγμα επιτρέπει την άρση του απορρήτου μόνο για "ιδιαιτέρως σοβαρά αδικήματα", στα οποία η νομοθεσία δεν συγκαταλέγει τις προσβολές κατά της τιμής, σηματοδοτεί μια κεντρική αξιολόγηση της έννομης τάξης: το απόρρητο των επικοινωνιών είναι ένα συνταγματικό δικαίωμα που κάμπτεται μόνο υπό αυστηρές δικαστικές και νομοθετικές προϋποθέσεις. Πρέπει να συμπράξουν δύο από τις τρεις κρατικές λειτουργίες για την άρση του απορρήτου. Η "τέταρτη" μόνη της δεν αρκεί.
Ένας δικαστής μετέχει τόσο του δικαιώματος στην ελευθερία της έκφρασης όσο και του δικαιώματος στην ιδιωτικότητα. Ενδεχομένως μια δημόσια τοποθέτησή του να τον καθιστά εξαιρετέο από κάποια συγκεκριμένη δικαστική σύνθεση (όπως προβλέπει η δικονομία για τους Ευρωπαίους Δικαστές του Στρασβούργου που εξαιρούνται όταν καλούνται να δικάσουν υπόθεση για την οποία έχουν τοποθετηθεί εκ των προτέρων δημόσια), αλλά αυτές οι υποχρεώσεις αυτο-περιορισμού δεν σημαίνει ότι τους αφαιρούν το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης. Φυσικά σε αυτό το δικαίωμα δεν περιέχεται ο ρατσιστικός λόγος, αλλά ούτε και ο λόγος που θα μπορούσε να θίξει το "κύρος και την αμεροληψία της δικαστικής λειτουργίας", όπως αναφέρει το άρθρο 10 παρ. 2 της ΕΣΔΑ (βλ. εδώ). Όταν όμως ο δικαστής εκφράζεται μεν δημόσια, αλλά πίσω από ένα ψευδώνυμο που δεν επιτρέπει στον αναγνώστη να ταυτοποιήσει τον συντάκτη με την δικαστική λειτουργία, τότε αυτή η δημόσια έκφραση γίνεται χωρίς να θίγεται το "κύρος και η αμεροληψία της δικαστικής λειτουργίας".
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στην υπόθεση Kudeshkina καταδίκασε την Ρωσία για παραβίαση της ελευθερίας της έκφρασης μιας δικαστή που κατήγγειλε περίπτωση διαφθοράς δικαστών και στη συνέχεια αποπέμφθηκε από το δικαστικό σώμα (βλ. εδώ). Σύμφωνα με αυτή την απόφαση: "Η φράση «αυθεντία της δικαιοσύνης» περιλαμβάνει, ιδίως, την έννοια ότι τα δικαστήρια είναι –και αναμένεται από το ευρύ κοινό να είναι- το κατάλληλο πεδίο για την επίλυση των νομικών διαφορών και για τον καθορισμό της ενοχής ή αθωότητας ενός προσώπου επί μίας ποινικής κατηγορίας (βλ. Worm κατά Αυστρίας, 29 Αυγούστου 1997, § 40, Εκθέσεις 1997-V). Αυτό που κρίνεται όσον αφορά την προστασία της αυθεντίας της δικαιοσύνης είναι η εμπιστοσύνη την οποία πρέπει να εμπνέουν τα δικαστήρια σε μια δημοκρατική κοινωνία, στους κατηγορούμενους εφόσον πρόκειται για ποινικές υποθέσεις, αλλά επίσης και στο ευρύ κοινό (βλ, mutatis mutandis, μεταξύ πολλών άλλων κεντρικών αποφάσεων, Fey κατά Αυστρίας, 24 Φεβρουαρίου 1993, Συλλογή A αρ. 255-A). Γι’ αυτό το λόγο, το Δικαστήριο έκρινε ότι οι δημόσιοι λειτουργοί που υπηρετούν στην δικαιοσύνη θα πρέπει να δείχνουν επιφύλαξη στην ενάσκηση της ελευθερίας του λόγου τους σε όλες τις περιπτώσεις στις οποίες η αυθεντία και η αμεροληψία της δικαιοσύνης φαίνεται ότι αποτελεί το ζητούμενο."
Σε αντίθεση όμως με τη δικαστή Kudeshkina που βγήκε επωνύμως στο ραδιόφωνο και κατήγγειλε το δικαστικό σύστημα, στην υπόθεση της δικαστή - φερόμενης ιστολόγου η έκφραση έγινε μέσα στην προστατευόμενη σφαίρα του ψευδώνυμου λόγου. Ενώ στην υπόθεση Kudeshkina το θέμα είναι η ελευθερία της έκφρασης του δικαστή, στην υπόθεση της φερόμενης ιστολόγου το θέμα είναι η διάρρηξη της ψευδωνυμίας μιας δικαστή, δηλαδή η παραβίαση της ιδιωτικότητάς της. Οι ρατσιστικές εκφράσεις της δεν δημοσιοποιήθηκαν ενυπόγραφα και υπό την φερόμενη επίσημη ιδιότητά της. Διότι η αποκάλυψη του ονοματεπωνύμου δεν εγινε από την φερόμενη ιστολόγο, ούτε βέβαια από μία θολή φωτογραφία, ούτε από το ψευδώνυμο που "μοιάζει" με το όνομα, ούτε από την αναφορά της σε υποθέσεις που φέρεται ότι είχε δικάσει: η αποκάλυψη του ονοματεπωνύμου και της ιδιότητας γίνεται από την εφημερίδα. Η κοινή γνώμη πληροφορείται σε ευρύτατη έκταση το εν λόγω ονοματεπώνυμο και την ιδιότητα της δικαστού - φερόμενης μπλόγκερ όχι από το μπλογκ της, αλλά από την εφημερίδα που προβάλλει ως ρεπορτάζ ένα υπόμνημα που καλύπτεται από την μυστικότητα της προδικασίας.
Εφόσον λοιπόν η κοινή γνώμη, κατά το χρόνο των φερόμενων επίμαχων ρατσιστικών αναρτήσεων, δεν γνώριζε την φερόμενη ιδιότητα της ιστολόγου, τότε δεν πλήττεται από τις εν λόγω δηλώσεις το "κύρος και η αμεροληψία της δικαστικής λειτουργίας", όπως αναφέρει η ΕΣΔΑ, οπότε εάν η ιστολόγος είναι όντως η αναφερόμενη δικαστής, αρκεί που έλαβε συγκεκριμένα μέτρα για την προστασία της επίσημης ιδιότητάς της. Επίσης, η αποκάλυψη του ονόματος ενώπιον της κοινής γνώμης δεν φαίνεται να οφείλεται σε υπαιτιότητα της εν λόγω δικαστή - φερόμενης ιστολόγου, αλλά μάλλον στην εφημερίδα που αποκάλυψε σε ευρεία κλίμακα το όνομά της και σύνδεσε την ιδιότητά της με το συγκεκριμένο ιστολόγιο.
Δεν θέλω να υποτιμήσω το τεράστιο ζήτημα των ρατσιστικών απόψεων των δικαστών μάλιστα εκείνων που καλούνται να εφαρμόσουν την αντιρατσιστική νομοθεσία. Όποιος παραβιάζει το ν.927/1979 πρέπει να τιμωρείται, οποιαδήποτε ιδιότητα κι αν έχει, όπως και όποιος παραβιάζει οποιονδήποτε άλλο νόμο.
Αλλά πρέπει να τιμωρείται από τα δικαστήρια, όχι από τα μέσα ενημέρωσης.
16 σχόλια:
αν θέλετε βάλτε την ανάρτησή σας και στους Ενωμένους. Λέτε ενδιαφέροντα πράγματα
Η δημοσίευση προσωπικών στοιχείων ενός ιστολόγου ειναι αδίκημα ;
Μπορεί να διωχθεί ο δημοσιεύων αυτά και πώς ; Θα αρθεί το απόρρητό του αν του γίνει αγωγή εφ' όσον αυτός ειναι ενας άλλος μπλόγκερ ;
Μήπως επιδιώκει ο δημοσιογράφος -κουτοπόνηρα- να του ασκηθεί δίωξη, που θα πρέπει αυτη να γίνει επώνυμα, άρα εαν η δικαστίνα ειναι η συγκεκριμένη μπλόγκερ, θα αποκαλυφθεί ;
Αυτη την δημοσιογραφία, ποιός νόμος την ελέγχει ;
Ξέρω καλά οτι κάθε αγωγή πρέπει να γίνεται επώνυμα αφου δεν γίνεται δίωξη προσώπου προς άλλο πρόσωπο με ψευδώνυμα και δεν προστατεύεται η ανωνυμία του καταγγέλοντος.
Μπορεί μόνο να κάνει μήνυση κατ' αγνώστων και εδω εχουμε ισως την μοναδική περίπτωση που η όποια αγωγή μπορεί να γίνει χωρίς όνομα καταγγελόμενου.
Στην περίπτωση για την οποία γράφεις, έχουμε επώνυμο απο την μία και ψευδώνυμο απο την άλλη.
Ενα ψευδώνυμο δεν μπορεί να κινηθεί νομικά κατα ενός επώνυμου.
Ο επώνυμος δημοσιεύει στοιχεία προσωπικά ενός ψευδώνυμου. Ο ψευδώνυμος για να καταγγείλει αυτό, πρέπει να το κάνει επώνυμα, άρα ;
Αρα δεν εχει αποδείξεις ή δεν έχει νόμιμα τα στοιχεία κάποιου και θέλει να παγιδέψει τον ψευδώνυμο ωστε αυτή να αποκαλυφθεί.
Σκοπός του δημοσιογράφου ειναι καθαρά η απαξίωση και ο διασυρμός μιάς δικαστίνας, εμπλέκοντας ταυτόχρονα το θέμα της ελευθερίας της έκφρασης και χτυπώντας τα μπλογκς που σαφώς οι δημοσιογράφοι και δεν γουστάρουν.
Μ' ενα σμπάρο πέντε τρυγόνια ο ΔΨ.
Αλλα καμμια φορά πας για μαλλί και βγαίνεις κουρεμένος.
Αν η δικαστής του κάνει μια αγωγή για τη δημοσίευση του ονόματός της και μόνο (προσωπικά δεδομένα), αποφεύγει την τοποθέτηση του αν είναι ή όχι η ίδια η blogger (συκοφαντική δυσφήμηση). Διότι ανεξάρτητα από το αν ήταν αλήθεια ή οχι όσα της αποδίδονται, η ενημέρωση του κοινού δεν προϋπέθετε την δημοσιοποίηση του συγκεκριμένου προσωπικού δεδομένου της, το οποίο διαδόθηκε παντού στο διαδίκτυο.
"Ωστόσο, σε εκείνη την υπόθεση η αθώωση οφείλεται μάλλον στο ότι το βιβλίο θεωρήθηκε επιστημονικό σύγγραμμα, προστατευόμενο από την συνταγματικά κατοχυρωμένη προστασία της έρευνας και της επιστήμης."
Κάνεις λαθος επι πργαματικου γεγονοτος. Η αποφαση δεν αναφερει κατι τετοιο αντιθετα δεχεται οτι δηθεν δεν ενοουσε τους Εωραιους αλλα τους Εβραιοσιωνιστες.
"στη συγκεκριμένη υπόθεση των ρατσιστικών σχολίων στο ιστολόγιο, μάλλον εκλείπει το συγκεκριμένο επιχείρημα της ιστορικής έρευνας, εάν όντως υπάρχουν εκφράσεις όπως "κωλοεβραίοι"."
αυτο ειανι το ρατσιστικο ή η οδυνη οτι δεν τους εξοντωσε ολους ο Χίτλερ (εδω εχουμε αμετακλητη νομολογια της μοναδικης καταδικης με τομ 927/79 για τη φραση "ευτυχως μονο 1500 Εβραιοι εμειναν στη θεσσαλονικη")
"η αποκάλυψη του ονοματεπωνύμου και της ιδιότητας γίνεται από την εφημερίδα."
ακριβως! για αυτο και οι αναφορες στη δυνατοτητα αποκαλυψης σε δικαστικη υποθεση δεν εχει σχεση με την υποθεση
εδω εχουμε μια εφημεριδα που αποκαλυπτει τις ΔΗΜΟΣΙΕΣ θεσεις με ψευδωνυμο μιας ΔΙΚΑΣΤΗ που εινια επιληψιμες και που ειναι συμβατες με τις ενυπογραφες δημοσιες θεσεις της σε δικαστικη αποφαση
η προστασια της ιδιωτικοτητας ενος δημοσιου λειτουργου οπως γνωριζεις θεωρειται και απο το ΕΔΔΑ πιο περιορισμενη απο εκεινη ενος απλού ιδιωτη
οταν μαλιστα υποστηριζουμε το δικαιωμα του Wikileaks να δημοσιευει οτι απορρητο διερρευσε σε αυτο δεν μπορει να λεμε πως ο Ψαρράς του Ιου δεν μπορει να αποκαλυπτει πως πισω απο τον ιστοτοπο βρικσεται μια δικαστης
και τελος παντως εδω χρειαζεται να αναλυσουμε νομικα τις ενδεχομενες ποινικες ευθυνες του Ψαρρα και της εφημεριδας απο την αποκαλυψη και οχι την προστασια ενος ανωνυμου ιστολογιου απο την υποχρεωση του απο τη δικαιοσυνη να αποκαλυψει τα στοιχεια του
Δεν αναλύω ποτέ ποινικές ευθύνες τρίτων γιατι σέβομαι το τεκμήριο της αθωότητας. Επίσης σέβομαι απόλυτα το δικαίωμα στην ψευδωνυμία των bloggers η άρση του οποίου επιτρέπεται μόνο για του λόγους που επιτρέπει το Σύνταγμα. Τα ´´στοιχεία ´´ που αναφέρει ο δημοσιογράφος δεν ισοδυναμούν με αποκάλυψη του ονοματεπωνύμου από την μπλόγκερ. Άλλο μια παιδική φωτογραφία κι αφηγήσεις από δίκες κι άλλο ´´ είμαι η τάδε ´´.
Με όρους προστασίας προσωπικών δεδομένων είναι εντελώς διαφορετικό.
Α και εννοείται ότι ΔΕΝ υποστηρίζω τις διαρροές του wikileaks!
"Δεν αναλύω ποτέ ποινικές ευθύνες τρίτων γιατι σέβομαι το τεκμήριο της αθωότητας."
Καλα να το πουμε αλλιως. Το θεμα εινια αν ο νομος απαγορευει σε ενα μεσο να αποκαλυψει την υπευθυνη ενος ανωνυμου μπλογκ. Αυτο να αναλυσεις παρακαλω.
"Επίσης σέβομαι απόλυτα το δικαίωμα στην ψευδωνυμία των bloggers"
μηπως σεβεσαι παραλληλα να τη χρησιμοποιουν για να συκοφαντουν;
"η άρση του οποίου επιτρέπεται μόνο για του λόγους που επιτρέπει το Σύνταγμα."
εδω αναφερεσαι στην αρση με ενδικα μεσα που ειναι ασχετη με την αποακαλυψη απο ρεπορταζ όπως αλλωστε εκαναν και ας πουμε οι Jungle για λαο-φασιστι-μπολγκς
"Τα ´´στοιχεία ´´ που αναφέρει ο δημοσιογράφος δεν ισοδυναμούν με αποκάλυψη του ονοματεπωνύμου από την μπλόγκερ. Άλλο μια παιδική φωτογραφία κι αφηγήσεις από δίκες κι άλλο ´´ είμαι η τάδε ´´."
Η φωτογραφια με το συζυγο της στην Αυστραλια σε προσφατο ταξιδι -την οποια απεσυρε... γιατι;- δεν ειναι παιδικη φωτογραφια - την παιδικη φωτογραφια την εχει ακομα ως σημα της. Αλλα ειναι δευτερευον οτι εδινε στοιχεια για τον εαυτο της. Υποστηριζω το δικαιωμα αποκαλυψης και αν δεν εδινε οπως εκαναν και οι Jungle.
"Α και εννοείται ότι ΔΕΝ υποστηρίζω τις διαρροές του wikileaks!"
Τι ακριβως εννοεις; Οτι ενα απορρητο εγγραφο που σου δινουν δεν το βαζεις; Όπως ο Μιχας με τον καταλογο των θρησκευτικων σωματειων που παρακολουθουσε η ΕΥΠ; Δεν πιστευω να εννοεις αυτο.
(α) Η ταυτότητα του διαχειριστή ενός blogger προστατεύεται τόσο από το απόρρητο των επικοινωνιών όσο κι ως δεδομένο προσωπικού χαρακτήρα. Από απόψεως απορρήτου επικοινωνιών πρέπει να γίνει άρση, η οποία προβλέπεται μόνο για ιδιαιτέρως σοβαρά αδικήματα. Από πλευράς προστασίας προσωπικών δεδομένων, κατ' αρχήν χρειάζεται να είναι αναγκαία η δημοσίευση των δεδομένων (4 β ν.2472/1997) και να υπάρχει συγκατάθεση (5 1 ν.472) εκτός εάν υπάρχει έννομο συμφέρον που υπερέχει προφανώς των δικαιωμάτων του υποκειμένου και δεν θίγονται οι θεμελιώδεις ελευθερίες του.
(β) Όταν η αποκάλυψη γίνεται από ΜΜΕ, έχουμε το φαινόμενο του ξεπλύματος βρώμικων δεδομένων (data laundering): επειδή ο δημοσιογράφος δεν είναι υποχρεωμένος να αποκαλύψει τις πηγές του, δεν μπορούμε να ξέρουμε αν είναι νόμιμη η διαδικασία συλλογής των πληροφοριών. Οπότε έχουμε μια κατάσταση αντίστοιχη με τη ανωνυμία των μπλόγκερς: γνωρίζουμε ότι υπάρχει παρανομία λ.χ. στη συκοφαντική δυσφήμηση, αλλά η έννομη τάξη έχει αξιολογήσει ως υπέρτερο αγαθό την εμπιστευτικότητα των πληροφοριών.
(γ) Η μόνη περίπτωση στην οποία έχει γίνει δεκτή στην Ελλάδα η χρήση παράνομα αποκτηθέντος υλικού που καλύπτεται από το απόρρητο των επικοινωνιών αφορούσε τα σκάνδαλα σε εκκλησία και δικαιοσύνη το 2005. Η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, στις αποφάσεις 24, 25 και 26/2005 δέχθηκε ότι σε περίπτωση παραβατικών πράξεων που εκδηλώνονται μεν σε πλαίσιο ιδιωτικότητας, αλλά αφορούν τα δημόσια καθήκοντα ενός ιερέα ή ενός δικαστή, επιτρέπεται η τηλεοπτική μετάδοση μαγνητοφωνηθέντων τηλεφωνημάτων. Εκεί βέβαια είχαμε την παραβίαση του όρκου αγνότητος των ιερέων και τον χρηματισμό δικαστικών. Ενώ η Αρχή θεώρησε ότι η προβολή ήταν νόμιμη, το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης θεώρησε ότι και αυτές οι εκδηλώσεις καλύπτονται από την ιδιωτικότητα κι ότι δεν έπρεπε να είχαν μεταδοθεί τηλεοπτικά. Πρόστιμο επίσης επιβλήθηκα από την Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών.
(δ) στην συγκεκριμένη περίπτωση ελάχιστα πείθομαι ότι ο ρεπόρτερ αναγνώρισε οποιοδήποτε πρόσωπο, από μία "θολή" κατά το ρεπορτάζ φωτογραφία. Που ήξερε ο Ψαρράς τη Παγουτέλη για να την αναγνωρίσει κι ολας σε μια θολή φωτογραφία; Που ήξερε τον σύζυγο της Παγουτέλη; Στο αρχικό δημοσίευμα φαίνεται ότι μόνη πηγη του είναι το υλικό της ποινικής προδικασίας της δικηγόρου που έχει αντιδικία με την δικαστή: ένα υλικό που καλύπτεται από εγγυήσεις μυστικότητας, σύμφωνα με τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, ακριβώς για να αποφεύγονται τέτοιου είδους καταστάσεις που δυσχεραίνουν το έργο της δικαιοσύνης. Φυσικά προστατεύονται από το απόρρητο των δημοσιογραφικών πηγών, oπότε δεν μπορούμε να ξέρουμε τι έχει γίνει παρασκηνιακά. Αλλά το ότι ο δημοσιογράφος ξημεροβραδιάζεται στα δικαστήρια για να αναγνωρίσει μια εφέτη από μια θολή φωτογραφία, δεν με πείθει.
(ε) Για την κοινοποίηση απόρρητων πληροφοριών, η ΕΣΔΑ προβλέπει περιορισμό από την ελευθερία της έκφρασης στο 10 παρ. 2. Φυσικά και πρέπει να γίνοντα σεβαστές οι διατάξεις του νόμου για το απόρρητο και φυσικά παρανομεί όποιος παραβιάζει αυτές τις διατάξεις. Το κρίσιμο για την συνταγματικότητα της νομοθεσίας περί απορρήτου είναι να έχει θεσπιστεί όντως για τον σκοπό που υπερέχει του ενδιαφέροντος για ενημέρωση κι όχι για να καταστρατηγείται η αρχή της διαφάνειας. Τι μας νοιάζει λ.χ. αν ο Καντάφι είχε γκόμενες κι αν έχει κάνει μπότοξ; Αυτό, με όρους νομολογίας ΕΔΔΑ δεν συμβάλει στον διάλογο για ένα γενικότερο δημόσιο ζήτημα ώστε να επιτρέπει την άρση της ιδιωτικότητας του δημοσίου προσώπου, καθόσον δεν συνέχεται με τις δημόσιες υποχρεώσεις του.
Διαφωνώ κάθετα με τις διαρροές τύπου wikileaks όπως και με κάθε παράνομη μετάδοση εμπιστευτικών πληροφοριών που θέτει σε κίνδυνο ανθρώπινα δικαιώματα. Τα είχα γράψει και το καλοκαίρι εδώ:
http://elawyer.blogspot.com/2010/07/blog-post_27.html
πολυ χρησιμα οσα γραφεις αλλα:
1. δεν με ενδιαφερει η χρηση απο δικαστηριο της αποκαλυψης για την οποια συνεχως επιχειρηματολογεις αλλα το οτι θεωρεις πως ειναι απαραδεκτο να αποκαλυπτει απο ρεπορταζ ο δημοσιογραφος το ονομα ενος ψευδωνυμου - και δεν μου εδωσες κανενα συγκεκριμενο επιχειρημα πως εκει εχει νομικο προβλημα
3. Η marianna on ice επελεξε σε πρωτο ενικο να σχολιασει τις δικαστικες αντιδικιες της με την Κωνσταντοπουλου που φωτογραφιζοτνα παντα "φασιστικα" με αναφορα στον πατερα της και τις ιδιοτητες του
4. το ΕΔΔΑ εχει πολλακις αποφανθει πως το αρθρο 8 (γιατι αυτο αφορα και μονο τα προσωπικα δεδομενα) προστατευει πολυ λιγοτερο το δημοσιο προσωπο οπως το δημοσιο λειοτυργο απο οτι τον ιδιωτη
Δεν μίλησα για χρήση από δικαστήριο αλλά από δημοσιογράφους.
Περισσότερες πληροφορίες για προσωπικά δεδομένα δικαστών που ανακοινώνονται δημοσιογραφικά, παρόλο που καλύπτονται από το απόρρητο των επικοινωνιών μπορείς να βρείς εδώ με σχολιασμό μου στο Digesta, όπου αναφέρεται και η σχέση του 8 της ΕΣΔΑ με το 10 της ΕΣΔΑ (ιδιωτικότητα - ελευθερία του Τύπου):
http://www.datpro.gr/library/downloads/Docs/Documents/%CE%A4%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CE%BF%CF%80%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%AC%CE%B4%CE%BF%CF%83%CE%B7%20%CF%83%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CE%AC%CE%BB%CF%89%CE%BD%20%CF%83%CE%B5%20%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CF%83%CF%8D%CE%BD%CE%B7%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%B5%CE%BA%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%AF%CE%B1.pdf
δεδομένου ότι δημοσιεύεις επιλεκτικα τις απαντησεις μου (είχα βάλει αλλες 4) δεν θα συνεχισω τη συζητηση
Τα σχόλια που δεν αναρτήθηκαν αναφέρονται σε φυσικά πρόσωπα και σε πραγματικά περιστατικά που δεν συμβάλλουν στην εξέλιξη μιας γενικής συζήτησης στο πλαίσιο ενός νομικού ιστολογίου.
Δημοσίευση σχολίου