Τον τελευταίο χρόνο, μία σύμπραξη στην οποία συμμετέχουν πάνω από 700 Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις που δραστηριοποιούνται στον ελληνικό χώρο έχει προωθήσει ενεργά ένα ζήτημα συνταγματικού ενδιαφέροντος. Την εισαγωγή, κατά την επικείμενη συνταγματική αναθεώρηση, μίας διάταξης στον καταστατικό χάρτη, με την οποία να διασφαλίζεται ότι το κράτος σέβεται τη δράση της Κοινωνίας των πολιτών, σέβεται και συνεργάζεται με τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις.
Υπό το γενικό τίτλο "
ΜΚΟ στο Σύνταγμα", αυτή η Καμπάνια έχει προωθήσει με επαφές σε ανώτατο επίπεδο το αίτημα. Με την υποστήριξη σημαντικών επιστημόνων από το χώρο του συνταγματικού και του διοικητικού δικαίου (Δ.Τσάτσος, Ν. Αλιβιζάτος, Σ.Τσακυράκης, Α.Μακρυδημήτρης, Λ.Παπαδοπούλου) το αίτημα έγινε κατ' αρχήν δεκτό από τους κορυφαίους πολιτικούς φορείς του Κοινοβουλίου. Το ΠΑΣΟΚ στην επίσημη πρόταση για την αναθεώρηση πρότεινε ευθέως το θέμα και η ΝΔ πρότεινε μια διάταξη για τον εθελοντισμό στο άρθρο 16. Ο Συνασπισμός επίσης υποστηρίζει το αίτημα, χωρίς να έχει καταθέσει ακόμη στη Βουλή επίσημη πρόταση. Το ΚΚΕ δεν συμμετέχει με πρόταση στην αναθεωρητική διαδικασία.
Σημειωτέον ότι και το Σχέδιο Συνθήκης για την θέσπιση Συντάγματος της Ευρώπης περιέχει αναφορά στην Κοινωνία των πολιτών, συνδέοντας την μάλιστα με την αρχή της διαφάνειας και της χρηστής διακυβέρνησης:
Άρθρο Ι-50 § 1 Προκειμένου να προωθήσουν τη χρηστή διακυβέρνηση και να διασφαλίσουν τη συμμετοχή της κοινωνίας των πολιτών, τα θεσμικά και λοιπά όργανα και οι οργανισμοί της Ένωσης διεξάγουν τις εργασίες τους όσο το δυνατόν πιο ανοιχτά.Μέλη του Συντονιστικού της Καμπάνιας συναντήθηκαν πριν 2 εβδομάδες με το Συνήγορο του Πολίτη στον οποίο μάλιστα πρότειναν, στις περιπτώσεις που οι ΜΚΟ αναπτύσσουν δραστηριότητα σε συνεργασία με κρατικούς φορείς (λ.χ. στον τομέα της αποασυλοποίησης), η εποπτεία του Συνηγόρου για την πάταξη της κακοδιοίκησης να επεκτείνεται και στη δράση των ίδιων των ΜΚΟ. Ο Συνήγορος κ. Γιώργος Καμίνης κατ' αρχήν ήταν θετικός με αυτήν την ιδέα. Όπως και με τη σκέψη της συνεργασίας με ορισμένες ΜΚΟ οι οποίες δραστηριοποιούνται σε τομείς της αρμοδιότητάς του (π.χ. προστασία ατομικών δικαιωμάτων έναντι του κράτους). Μια αντίστοιχη συνάντηση, καθαρά ενημερωτικού χαρακτήρα, έγινε επίσης με τον Ευρωπαίο Διαμεσολαβητή, Καθηγητή κ. Νικηφόρο Διαμαντούρο.
Και, ξαφνικά, στη
δεύτερη συνεδρίαση της Επιτροπής της Βουλής για την Αναθεώρηση (27.9.06) διαβάζουμε:
"Π.ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: (...) Χρειάζεται κάτι στο συνταγματικό μας κείμενο, για να έχουμε ενίσχυση των μη κυβερνητικών οργανώσεων; Αν θέλουμε να κάνουμε κάτι περισσότερο, το κάνουμε. Γιατί να το βάλουμε στο Σύνταγμα; Γιατι να κάνουμε άλλωστε αυτήν την διάκριση μεταξύ ενώσεων προσώπων; Μήπως άραγε με το να κάνουμε αυτή τη διάκριση, αφήνουμε άλλες κατηγορίες, που και αυτές μπορούσαν να έχουν αυξημένη προστασία; Γιατί μόνο οι μη κυβερνητικές οργανώσεις σ' αυτήν την περίπτωση; (...) Και το κυριότερο -το ξανατονίζω- τι είναι αυτό που μας εμποδίζει από το Σύνταγμα να συνεργαστούμε περισσότερο σε συγκεκριμένους τομείς, να ενισχύσουμε περισσότερο τις μη κυβερνητικές οργανώσεις; Πάλι θα έλθουν να μας πουν -και θα είναι άδικο- ότι κάτι υπάρχει στο Σύνταγμα που εμποδίζει να έχουμε τη συνεργασία που πρέπει. Δεν την είχαμε; Παραπονέθηκε κάποια η κυβερνητική οργάνωση ότι η συνεργασία της με την Ελλάδα είναι τέτοια, ώστε χρειάζεται συνταγματική κατοχύρωση κάποιων θέσεων και δικαιωμάτων των μη κυβερνητικών οργανώσεων;
(...)
Σ.ΜΑΝΟΣ: (...) Σε ό,τι αφορά τις μη κυβερνητικές οργανώσεις, συμμερίζομαι, αντιθέτως, τα όσα είπε ο κ. Παυλόπουλος. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται, δεν πρέπει να περιληφθεί τέτοια ρύθμιση.
(...)
Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: (...) Είμαι εξ εκείνων που υποστηρίζουν ότι πρέπει να διευρυνθεί η βάση της ελληνικής δημοκρατίας, από πλευράς θεσμικών προβλέψεων, όχι μόνο οι προβλεπόμενοι πυλώνες της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, τα κόμματα, η αυτοδιοίκηση, ο εργατικός συνδικαλισμός, αλλά και τα κοινωνικά κινήματα, οι οργανώσεις πολιτών, οι ενώσεις πολιτών για τα δικαιώματα, για το περιβάλλον, για τους μετανάστες, για τα δικαιώματα των γυναικών, για την προστασία του παιδιού, για την αντιμετώπιση όλων των κοινωνικών προβλημάτων. Ναι, διεύρυνση της αναγνώρισης της βάσης της δημοκρατίας, κοινωνικά κινήματα, ενώσεις πολιτών, μη κυβερνητικές οργανώσεις, αλλά πάλι δεν αντιλαμβάνομαι γιατί αυτή η επιμεριστική αναφορά στις μη κυβερνητικές οργανώσεις.
Οι μη κυβερνητικές οργανώσεις συνήθως δορυφοροποιούνται περί τους κρατικούς άξονες. Αν θέλετε να προχωρήσουμε σε κατοχύρωση της συμμετοχής στην κοινωνική και πολιτική βάση της δημοκρατίας των κοινωνικών κινημάτων, των ενώσεων των πολιτών, των μη κυβερνητικών οργανώσεων, των εθελοντικών οργανώσεων, για όλο αυτό το ευρύ φάσμα προβλημάτων, τότε να είναι σαφές ότι θα πρέπει να υπάρξουν προβλέψεις, ώστε αυτές να μη γίνονται κρατικοδίαιτες, ώστε αυτές να μην είναι ο στρατός του κάθε Υπουργού ή της κάθε κυβέρνησης, που χρηματοδοτείται από αδιαφανή κονδύλια. Και θα έπρεπε κάποτε να υπάρξει λογαριασμός. Και από εσάς, κύριοι της Κυβέρνησης, και από εσάς του ΠΑ.ΣΟ.Κ..."
Δίνεται έτσι η εντύπωση πως δεν έχει γίνει αντιληπτό ότι η κλασική διάκριση δημόσιο-ιδιωτικό διέρχεται στη φάση ιδιοτελές/προσωποπαγές-ανιδιοτελές/κοινωφελές. Ότι το δίπολο άμεση-έμμεση δημοκρατία τέμνεται από ένα νέο συγκερασμό: την συμμετοχική δημοκρατία.
Η μεταβολή που επέρχεται από την ολοένα μεγαλύτερη συμμετοχή της κοινωνίας των πολιτών σε περιοχές που κάποτε θεωρούνταν αποκλειστική αρμοδιότητα του κράτους είναι μια πολιτική όσμωση. Μία πραγματικότητα, η οποία δεν επιδέχεται ανατροπές. Η συνταγματική προλείανση δεν θα είναι "επιβεβαιωτικού", αλλά θετικού και εκμοντερνιστικού χαρακτήρα. Το κράτος πρέπει να έχει υποχρέωση (και όχι "διακριτική ευχέρεια")
να σέβεται τη δράση της Κοινωνίας των Πολιτών, χωρίς να εγείρει γραφειοκρατικά και άλλα εμπόδια (π.χ. όταν ζητείται πρόσβαση σε δημόσια έγγραφα δημοσίου ενδιαφέροντος)
να προωθεί θετικά τις δραστηριότητές της, με παροχή κάθε απαραίτητου μέσου και φυσικά με πλήρη διαφάνεια (όχι μόνο επιχορηγήσεις, αλλά και υλικό του κρατικού μηχανισμού)
να συνεργάζεται με τις ΜΚΟ, στο επίπεδο που αυτές αναλαμβάνουν δράσεις τις οποίες το κράτος δεν θέλει ή δεν μπορεί να αναλάβει (π.χ. αποναρκοθέτηση).
Αυτές οι μεταβολές ανάγονται στην πρωτογενή κανονιστική ύλη που εξ ορισμού ανήκει σε ένα συνταγματικό κείμενο, στο μέτρο που προστίθενται νέες θεμελιώδεις κρατικές υποχρεώσεις και φροντίδες. Ο κοινός νόμος μόνο εξειδικευτικά του συνταγματικού κεκτημένου μπορεί να λειτουργήσει.
Σκέψεις και προτάσεις σαν κι αυτές θα ακουστούν την Πέμπτη 5 Οκτωβρίου 2006 στην Ημερίδα "Κοινωνία των Πολιτών - ΜΚΟ και ΣΥΝΤΑΓΜΑ" που θα λάβει χώρα από τις 10.00 π.μ. - 17.00 μ.μ. στο ξενοδοχείο Athens imperial hotel, υπό την αιγίδα του ΠΑΣΟΚ και του ΙΣΤΑΜΕ. Ας μη μας σοκάρει το κομματικό της διοργάνωσης: όλοι θέλουν τις ΜΚΟ. Δεν ανήκουν στο ΠΑΣΟΚ, στη ΝΔ, στον ΣΥΝ ή στο ΚΚΕ. Το ενδιαφέρον είναι στα ζητήματα που θα συζητηθούν εκεί, όπως:
- Η πολιτική των ΜΚΟ από σήμερα, μέχρι το 2013. Διαρκείς Επιτροπές Διαβούλευσης.
- ΜΚΟ και διακυβέρνηση. Τα εφαρμοσμένα παραδείγματα άσκησης δημόσιας εξουσίας κατ' ανάθεση.
- ΜΚΟ και κράτος. Εταιρικές σχέσεις - διαβούλευση - monitoring.
- Τρίτος Τομέας, κοινωνική οικονομία. 4ο ΚΠΣ και ΜΚΟ.
- ΜΚΟ, κόμματα και πολιτική. Διακριτοί ρόλοι.
- Η συμμετοχή των ΜΚΟ στον σύγχρονο παγκοσμιοποιημένο κόσμο - μία νέα παγκοσμιοποιημένη κοινωνία των πολιτών οικοδομείται. Ομπρέλες, Δίκτυα, διεθνείς οργανώσεις, διεθνείς δράσεις, διεθνείς σχέσεις. Ανθρωπιστική - αναπτυξιακή βοήθεια.
- ΜΚΟ και επιχειρήσεις. Κοινωνικός ρόλος των επιχειρήσεων. Εταιρικές κοινωνικές σχέσεις.
- Τοπική αυτοδιοίκηση και ΜΚΟ. Σχέσεις συνευθύνης.
- Ηλεκτρονική δημοκρατία - διαδικτύωση - διαβούλευση
Θα παρακολουθήσουμε αυτήν την εκδήλωση, όπως και την εκδήλωση κάθε άλλου φορέα (πολιτικού ή μη) σχετικά με το θέμα. Γιατί τα ζητήματα σχετίζονται τελικά με την ποιότητα και την εμβάθυνση της δημοκρατίας όχι ως μορφής ενάσκησης εξουσίασης, αλλά ως περιεχόμενο αυτοοργάνωσης.
15 σχόλια:
Εμένα μου φαίνεται περίεργο ότι στην Ελλάδα υπάρχουν ήδη περί τις 700 ΜΚΟ και στη Γερμανία που έχει 8 φορές μεγαλύτερο πληθυσμό, υπάρχουν (αν θυμάμαι καλά) περί τις 50-60...
Μάλλον, καθένας που βρίσκει κάποια τρύπα για χρηματοδότηση, στήνει μία ΜΚΟ. Το ερώτημα είναι, γίνεται έλεγχος στην οικονομική διαχείριση για τα χρήματα που καταβάλλονται από το κράτος ή κάποιους χορηγούς?
Για παράδειγμα, η Εκκλησία με τη γνωστή τεράστια περιουσία σε ακίνητα και χρήμα, παίρνει σημαντικά ποσά για την ΜΚΟ της και κανείς δεν ξέρει, πού τα διοχετεύει και πώς. Έγινε ποτέ διαχειριστικός έλεγχος? Αν ναι, πού είναι τα αποτελέσματα αυτού του ελέγχου? Κι εφόσον πρόκειται για δημόσιο χρήμα, πρέπει τα αποτελέσματα να είναι υπογεγραμμένα από ορκωτούς λογιστές και να δημοσιεύονται σε ΦΕΚ.
Διαφορετικά, να ανοίξω κι εγώ μία ΜΚΟ, να εισπράξω από 1-2 φίλους υπουργούς που έχω, μερικά εκατομμύρια και υπόσχομαι ότι θα τα διαχειριστώ άψογα, φυσικά θα κόψω ένα τεράστιο μισθό για μένα (νόμιμα!) και για συγγενείς και φίλους (νομιμότατα, με όλα τα παραστατικά!), θα νοικιάσω και θα εξοπλίσω πολυτελή γραφεία στο Κολωνάκι και, ό,τι περισέψει από τις επιδοτήσεις, θα το διαθέσω για τη σωτηρία της καφεκόκκινης αρκούδας και την αναγέννηση των ποικιλιών βρούβας που κινδυνεύουν να χαθούν...
Την περίμενα αυτή την κλασική ισοπεδωτική και μανιχαϊστική προσέγγιση. Κατευθείαν: η δυσλειτουργία, η παρενέργεια, η απόκλιση. Αυτά όμως δεν ακυρώνουν τον κανόνα, το υπόδειγμα, το "πως πρέπει να".
Πρώτ' απ' όλα, όταν λέμε ΜΚΟ δεν εννοούμε κατ' ανάγκη και μόνο τις περιβαλλοντικές. Κάθε σωματειακή μορφή ένωσης πολιτών που δεν έχει κερδοσκοπικό καταστατικό και δραστηριοποιείται σε τομείς συλλογικού ενδιαφέροντος στους οποίους κάποτε είχαν αποκλειστική αρμοδιότητα οι δημόσιοι φορείς, είναι μη κρατικά υποκείμενα. Ακόμη και οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων.
Είναι γελοίο να θέλεις να ιδρύσεις μια Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρία και όταν πας να ανοίξεις τα βιβλία σου στην Εφορία οι εφοριακοί να σε κοιτούν με μισό μάτι και δυσπιστία. Γιατί να ξεκινάμε από τη στρέβλωση και από το τεκμήριο ενοχής;
Όσον αφορά τους ελέγχους και τη διαφάνεια, συμφωνώ. Αλλά όχι και ότι ψάξαμε και δεν τα βρήκαμε. Είσαι σίγουρος ότι διάβασες όλα τα ΦΕΚ; Δεν νομίζω ότι ξημεροβραδιάζεται κανείς με το να διαβάζει ισολογισμούς, ακόμη κι αν τους βρει.
Θα υποβαθμίσει κανείς σήμερα τη δράση της Greenpeace, της WWF, της Privacy International, της Transparency International, της Amnesty International, των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, των Γιατρών του Κόσμου;
Δεν χρειάζονται οι καταναλωτικές ενώσεις, όπως η ΕΚΠΟΙΖΩ;Των ενώσεων για την προστασία των παιδιών, των αναπήρων, των ανθρώπων με ψυχικές νόσους, των ηλικιωμένων;
Κι όλα αυτά επειδή η εκκλησία έχει κι αυτή φιλανθρωπικές οργανώσεις; Αυτές είναι το "παράδειγμα ΜΚΟ"; Μάλλον όχι.
Νομίζω ότι είναι μια ξεκάθαρα στρεβλή προσέγγιση του θέματος.
Εγώ αναφέρθηκα σε 700 ελληνικές ΜΚΟ και φέρνεις σαν αντιπαράδειγμα 5-10 σημαντικές ... Ας βάλουμε άλλες 10-20 ... Μέχρι το 700 ξέρεις ποια απόσταση παρεμβάλλεται, έτσι?
Η υποχρεώση για δημοσίευση απολογισμού δραστηριότητας και οικονομικών ισολογισμών δεν σημαίνει ότι κάποιος κάθεται και μελετάει αυτά τα κείμενα. Σημαίνει ότι τα στοιχεία είναι διαθέσιμα σε δημόσιο έλεγχο και σε επαλήθευση. Όπως στα δικαστήρια, οι δίκες θεωρούνται δημόσιες, χωρίς να υπάρχει ούτε ένα άτομο στο ακροατήριο, πέρα από τους παράγοντες της δίκης. Όποιος θέλει, πηγαίνει και παρακολουθεί όμως...
Αν δεν δημοσιεύονται καν οι ισολογισμοί και απολογισμοί, σημαίνει ότι υπάρχει πεδίο για κακοδιαχείριση. Της εκκλησίας, η οποία εισπράττει τεράστια ποσά, ξέρω ότι δεν δημοσιεύονται, γιατί συχνά τίθεται το ερώτημα σε εφημερίδες και στη Βουλή. Συνήθως δε, τα ανεξέλεγκτα λεφτά γυρίζουν σε εκείνον που ενέκρινε την εκταμίευσή τους, είτε σε χαρτονομίσματα, είτε σε ψήφους. Είναι πολιτικό χρήμα που διαστρευλώνει τη Δημοκρατία.
Δεν υποστηρίζω ότι πρέπει να καταργηθούν οι ΜΚΟ, πρέπει όμως να ελέγχονται, όπως όλοι που διαχειρίζονται δημόσιο χρήμα ή δωρεές!
Εγώ μίλησα για 700 +++ ΜΚΟ, τις οποίες μπορείς να βρεις όλες στο site που έχω δώσει στο post. θεωρώ περιττό να κάνω κόπι πέηστ τα 700+ ονόματα εδώ, αν και μου είναι πολύ απλό.
Εσύ επιμένεις ΜΟΝΟ στο παράδειγμα της εκκλησία ΜΚΟ. Δηλαδή σε μία εντελώς sui generis περίπτωση.
Αν διάβασες παραπάνω, είπα ότι οι ίδιες οι ΜΚΟ πήγαν στο Συνήγορο του Πολίτη και του ειπαν "έλεγξέ μας. Άλλαξε το νόμο σου ωστε να έχεις αρμοδιότητα να μας ελέγχεις". Το αίτημα να υποβληθούν σε έλεγχο επαναλαμβάνεται και προς άλλες κρατικές αρχές.
Αυτό το νόημα έχει εξάλλου και η πρότασή τους για συνταγματική κατοχύρωση της σχέσης με το Κράτος: να αναλάβουν και οι ίδιες υποχρεώσεις διαφάνειας. Διαφωνεί κανείς με αυτο; Μάλλον όχι.
Ορισμένα σχόλια διαγράφηκαν, λόγω έλλειψης συνοχής με το θέμα του post, κατά την κρίση του administrator.
Μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για ιδιωτική πρωτοβουλία. Αν εγώ ιδρύσω μια Αστική Εταιρία μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα μπορώ να επικεντρώσω σε έναν συγκεκριμένο σκοπό συλλογικού ενδιαφέροντος. Και σε αυτή τη μορφή υπάρχει απόλυτη διαφάνεια, τα καταστατικά δημοσιεύονται στο πρωτοδικείο, τηρούνται βιβλία, γίνονται εκλογές, υπάρχει διαχειριστής, πρόεδρος, κόβονται αποδείξεις, γίνεται προέλεγχος από την εφορία κλπ.
Δεν υπάρχει νομικά κατοχυρωμένος τύπος "ΜΚΟ" (εκτός από ένα μητρώο του ΥπΕξ μόνο για όσες αναπτύσσουν ανθρωπιστική δράση στο εξωτερικό). Μπορεί να είναι ένα σωματείο, μία Αστική Εταιρία, μία επιτροπή εράνων, ένα ίδρυμα, μια άτυπη ένωση προσώπων.
Συνεπώς, δεν μπορείς ως κράτος να επιβάλλεις ώστε να έχεις "μία" πολυσυλλεκτική ΜΚΟ γιατί θα έχεις περιορισμό του Συνταγματικού δικαιώματος της ένωσης και του συνεταιρίζεσθαι (άρθρο 11).
Μόνος σου τα λες, μόνος σου τα απορρίπτεις.
Υπενθυμίζω ότι το blog είναι νομικού ενδιαφέροντος. Μην παρασύρεστε.
Φίλε, όπως είδες και στα προηγούμενα, δεν διαφωνώ καθόλου με την ύπαρξη των ΜΚΟ και δεν θα είχα αντίρρηση να εισαχθεί η λειτουργία τους στο Σύνταγμα, αν και ως μηχανικός εγώ, δεν πολυκαταλαβαίνω τι πλεονέκτημα ή μειονέκτημα θα έχει αυτό.
Υποθέτω ότι αυτοί που διαφωνούν με τη νομοθετική κατοχύρωση των ΜΚΟ, είναι αυτοί που δεν θέλουν τους ελέγχους... Αυτοί που δεν πάνε για ρεμούλα, αλλά θέλουν να προσφέρουν έργο (έναντι αμοιβής, κανείς δεν λέει να ζουν εργαζόμενοι στις σπηλιές), πρέπει να επιμένουν να γίνονται έλεγχοι σε όλους.
Και τι θα πει, η εκκλησία είναι ειδική περίπτωση? 3-4 να χαρακτηριστούν "ειδικές", πάει όλο το χρήμα, αυτές το μαζεύουν και το διοχετεύουν καταλλήλως! Θα καταλήξουμε να ελέγχονται οι ψιλικατζήδες που πήραν 2-3 χιλιάδες ευρώ... Σε όλους έλεγχος λοιπόν και είμαι βέβαιος ότι συμφωνείς!
1. Μία ΜΚΟ έχει τη νομική δυνατότητα να επικεντρωθεί μόνο σε μία δραστηριότητα. Π.χ. Αρκτούρος.
2. Συμφωνώ με τους ελέγχους και στην εκκλησία και παντού. Απλώς είναι λίγο σόλοικο όταν μιλάμε για ΜΚΟ να έχουμε στο μυαλό μας την εκκλησία που ειναι νπδδ κλπ κλπ, γιατί ελλείπει το στοιχείο της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στις οργανώσεις της (όχι όμως απαραίτητα και του εθελοντισμού). Οι συνήθεις περιπτώσεις ΜΚΟ αυτή τη στιγμή είναι οι άτυπες ενώσεις προσώπων (χωρίς νομική μορφή), αμέσως μετά οι Αστικές Μη Κερδοσκοπικές και ύστερα τα σωματεία. Στις 2 τελευταίες περιπτώσεις σαφώς και υπάρχει καθεστώς ελέγχων. Για να δώσω ένα παράδειγμα, όταν συστήνει κανείς μια Αστική Εταιρία, στη φάση ανοίγματος βιβλίων έρχεται εφοριακός για αυτοψία στο διαμέρισμα που θα χρησιμοποιηθεί ως έδρα. Αυτό το διαμέρισμα πρέπει να είναι εντελώς άδειο από αντικείμενα και να βρίσκεται στην κατοχή του ιδρυτή με κάποια νομική σχέση (μίσθωση, κυριότητα, παραχώρηση χρήσης). Αν δεν τα βρει αυτά ο ελεγκτής δεν επιτρέπεται καν να ιδρυθει η εταιρία. Κι αυτό για να μην χρησιμοποιεί κάποιος την κατοικία του ως έδρα, αλλά να έχει δώσει τη βαρύτητα που χρειάζεται στο εγχείρημα. Και φυσικά οι έλεγχοι μπορούν να συνεχίζονται σε όλη την διάρκεια της αστικής μη κερδοσκοπικής, όχι βεβαια μόνο από την εφορία αλλά και από άλλους φορείς.
Συμμετοχική δημοκρατία και υποχρέωση (όχι διακριτική ευχέρεια) του κράτους. Αυτά, κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι τα σημεία που εστιάζεται το ποστ σου και έχεις απόλυτο δίκιο. Μόνο που η συμμετοχική δημοκρατία, απαιτεί ενεργή συμμετοχή των πολιτών (αλλιώς κοινωνία πολιτών) και οι εκάστοτε κυβερνήσεις ανέκαθεν προτιμούσαν τη "διακριτική ευχέρεια" από την "αδιάκριτη δυσχέρεια" του συντάγματος που δύσκολα παρακάμπτεται.
Υ.Γ.: Συγνώμη που το λέω, αλλά είναι λίγο κουραστικό να γεμίζει ο χώρος με επιχειρήματα καφενείου του τύπου "τους ξέρω εγώ, όλοι ίδιοι είναι" και ουτοπικές σαχλαμαρίτσες που αποπροσανατολίζουν λόγω μηδενικής επαφής με την πρακτική εφαρμογή.
Το επιχείρημα "δεν χρειάζεται να μπει στο Σύνταγμα" είναι είτε αφελές, είτε εκ του πονηρού, γιατί οι νόμοι αλλάζουν.
Είναι χαρακτηριστική η διατύπωση του Παυλόπουλου στο ποστ που λέει "αν θέλουμε, θα κλπ". Αν θέλουν ποιοι;
Εγώ θα ήθελα να με πληροφορήσετε, εάν γνωρίζετε, τον τρόπο λειτουργίας των ΜΚΟ του εξωτερικού και τη σχέση τους με το εκάστοτε κράτος. Εάν λάβουμε υπόψιν μας αυτό που είπε ο s.frang "στην Ελλάδα υπάρχουν ήδη περί τις 700 ΜΚΟ και στη Γερμανία που έχει 8 φορές μεγαλύτερο πληθυσμό, υπάρχουν (αν θυμάμαι καλά) περί τις 50-60..." σε συνδυασμό με την πληροφορία του τρόπου λειτουργίας των ΜΚΟ στο εξωτερικό νομίζω ότι θα εξάγουμε πολλά χρήσιμα συμπεράσματα.
Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον επίσης νομίζω, να γινόταν μία ψηφοφορία μεταξύ των 700+ ΜΚΟ για το εάν θέλουν να υπάρξει συνταγματική ρύθμιση και να βλέπαμε πόσες θα ψήφιζαν ναι. Ετσι ίσως θα φαινόντουσαν και ποιες πραγματικά είναι ΜΚΟ από τις 700+.
Οσον αφορά τη στάση των πολιτικών στο θέμα αυτό, θεωρώ ότι κρύβει δόλο και όχι αφέλεια και νομίζω ότι οι λόγοι είναι πασιφανείς.
Αν ξαναδιαβάσετε το ποστ μου με προσοχή, θα δείτε ότι οι 700+ θέλουν την συνταγματική κατοχύρωση. Τι χρειάζεται η "ψηφοφορία"; Δεν είναι μόνο αυτές οι ελληνικές ΜΚΟ.
Επίσης αν πάτε στο λινκ "ΜΚΟ στο Σϋνταγμα" που έχω δώσει στο ποστ θα βρείτε το μητρώο με ΟΛΕΣ τις ΜΚΟ που έχουν στρατευτεί σε αυτόν τον σκοπό.
Στη Γερμανία όχι μόνο δεν υπάρχουν 50-60 ΜΚΟ, αλλά ο αριθμός τους είναι πάνω από 30.000. Είπαμε: ΜΚΟ είναι και η πιο ταπεινή ένωση προσώπων με σκοπό συλλογικού ενδιαφέροντος. Ακόμη και οι λέσχες για το σκάκι ή οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων.
Δεν θα σας πληροφορήσω για τίποτα σχετικά με τη δράση των ΜΚΟ σε άλλα κράτη. Ψάχτε τα μόνοι σας.
Δημοσίευση σχολίου