"Είναι 2:57 τα ξημερώματα και πριν ένα λεπτό ο ΑΝΤ1 μετέδωσε τη σύλληψη ενός εμπρηστή στην περιοχή της Φλώρινας. Το κάθαρμα είχε στο πορτ-παγκάζ του αυτοκινήτου του 27 γκαζάκια (!!!!!!!!) και 4 κινητά τηλέφωνα.. Απ’ότι είπε στους αστυνομικούς, είχε πάρει χρήματα για να βάλει τη φωτιά στο δάσος της Φλώρινας..
Είναι η αρχή του τέλους για την αποκάλυψη των εμπρηστών και ελπίζω η αστυνομία να κάνει τα πάντα για να ξεράσει το κάθαρμα τα πάντα..Κάντε τον να φτύσει αίμα, τυρρανήστε τον, δε ξέρω τι θα του κάνετε, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΑΜΕΣΑ ΠΟΙΟΙ ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ..
Στη συνέχεια, αφού τους ανακαλύψουμε και τους συλλάβουμε, τοποθετήστε 2 τεράστια καζάνια στην πλατεία Συντάγματος και κάψτε τους ζωντανούς για παραδειγματισμό..Μη φοβάστε γιατί δεν είναι άνθρωποι αυτοί..Αφαίρεσαν τη ζωή 65 συνανθρώπων μας και κατέστρεψαν χιλιάδες οικογένειες.."
Είναι η αρχή του τέλους για την αποκάλυψη των εμπρηστών και ελπίζω η αστυνομία να κάνει τα πάντα για να ξεράσει το κάθαρμα τα πάντα..Κάντε τον να φτύσει αίμα, τυρρανήστε τον, δε ξέρω τι θα του κάνετε, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΑΜΕΣΑ ΠΟΙΟΙ ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ..
Στη συνέχεια, αφού τους ανακαλύψουμε και τους συλλάβουμε, τοποθετήστε 2 τεράστια καζάνια στην πλατεία Συντάγματος και κάψτε τους ζωντανούς για παραδειγματισμό..Μη φοβάστε γιατί δεν είναι άνθρωποι αυτοί..Αφαίρεσαν τη ζωή 65 συνανθρώπων μας και κατέστρεψαν χιλιάδες οικογένειες.."
http://sebastien20.wordpress.com/2007/08/28/oprwtospiasthke/
Αναρωτιέμαι αν αυτο λεγόταν στη τηλεόραση ή το ραδιόφωνο, τι θα λέγαμε για το επίπεδο του δημόσιου λόγου στα μέσα ενημέρωσης.
- "Παραδειγματισμός" (=χρειαζόμαστε κι άλλα αρνητικά παραδείγματα;),
- "ελπίζω η αστυνομία να κάνει τα πάντα για να ξεράσει" (=οπότε να ακυρωθεί τελικά η κατάθεσή του επειδή αποσπάστηκε με παράνομα μέσα και να μην καταδικαστεί ποτέ),
- "κάντε τον να φτύσει αίμα" (=γιατί αυτός σκότωσε τους 63 με τις φωτιές που έβαλε σε όλη την Ελλάδα),
- "τυρρανήστε τον" (με διπλό τυρρί),
- "πρέπει να μάθουμε ΑΜΕΣΑ" (= γιατί αν αργήσουμε μπορεί να μας καεί το φαγητό).
Διαβάζω επίσης σε αφίσες διαμαρτυρίας "ΚΑΨΑΝΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ". Ενώ το σωστό θα έπρεπε να είναι "κάψαΜΕ την Ελλάδα".
Γιατί, την ώρα που ετοιμάζεις την αφίσα στο computer σου, αγαπητέ διαμαρτυρόμενε που αναζητάς αλλού τις δια παραλείψεως ευθύνες, θα μπορούσες να είσαι με το ποτιστηράκι σου και να βοηθάς στο σβήσιμο της φωτιάς. Όσο κι αν έτσι έχεις λιγότερες πιθανότητες να συζητάς του χρόνου με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στην δεξίωση.
Οι διαμαρτυρόμενοι του καναπέ είμαστε όλοι συνένοχοι.
Ελπίζω να καζάνια στο Σύνταγμα να έχουν άλατα για να ανακουφιστούν και όλοι οι κουρασμένοι από την καθήλωση bloggers και τηλεθεατές που αναζητούν σε τρίτους τις ευθύνες.
9 σχόλια:
Σωστός.
Εγώ έχω αρχίσει να αναρωτιέμαι αν όλη αυτή η φιλολογία της ευαισθησίας και της αντίδρασης κλπ - που σε λίγο θα θυμίζει Αυτιά - εξυπηρετεί τελικά κάτι πέρα από την αυταρέσκειά μας ("δείτε, οι bloggers αντιδρούν").
Φοβάμαι ότι οι πραγματικές μάχες δίνονται αλλού. Στις κοινότητες, στις οργανώσεις, στους τραπεζικούς λογαριασμούς, στο μάζεμα σκουπιδιών στην παραλία όπου ξαπλάρουμε.
Και φοβάμαι ότι θα καταλήξουμε σαν τον βοσκό που φώναζε "λύκος", "λύκος"... "Α, πάλι οι bloggers είναι, μη δίνεις σημασία".
Πολλές εθελοντικές οργανώσεις έχουν ξεκινήσει ήδη, χωρίς φανφάρες και τυμπανοκρουσίες, το έργο της παροχής επιτόπου βοήθειας και υποστήριξης στις περιοχές που κάηκαν. Τα εύσημά μου περισσεύουν, το έργο τους μιλά στους ανθρώπους που υποφέρουν.
Δική μας δουλειά είναι να ενισχύσουμε όσο μπορούμε την κοινή πλέον προσπάθεια, τόσο της ανακούφισης και εξυπηρέτησης των συμπολιτών μας όσο και της πρόληψης καταστροφής σε άλλες περιοχές.
Για το πρώτο σημείο σας ενημερώνω ότι ο αριθμός του λογαριασμού «Ε.Δ. – Λογαριασμός Αρωγής Πυροπλήκτων» είναι 2341103053 (με ΙΒΑΝ GR9801000230000002341103053 και SWIFT/BIC: BNGRGRAA) και μπορεί ήδη να καταθέτει σε αυτόν οποιοδήποτε φυσικό ή νομικό πρόσωπο σε οποιαδήποτε τράπεζα λειτουργεί στη χώρα. Οι ιδιώτες μπορούν να αναφέρουν και τον ειδικότερο σκοπό, για τον οποίο επιθυμούν να διατεθούν τα χρήματα της κατάθεσής τους. Επίσης λειτουργεί στον τηλεφωνικό αριθμό 1555 γραμμή υποστήριξης των πυρόπληκτων.
Για την υλοποίηση και των δύο σημείων, οποιοσδήποτε πολίτης ενδιαφέρεται να προσφέρει έργο θα ήταν καλό να απευθυνθεί στις κοινωνικές οργανώσεις που προσφέρουν έργο πεδίου στις πυρόπληκτες περιοχές. Ήδη γνωρίζω ότι ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός, το Σώμα Ελλήνων Προσκόπων και το Σώμα Ελληνικού Οδηγισμού δρουν στην περιοχή. Φυσικά οι ομάδες εθελοντών πυροσβεστών και δασοπυροσβεστών έχουν ίσως προτεραιότητα, λόγω της συνεχιζόμενης μάχης. Θυμηθείτε όμως όλοι ότι οι συγκεκριμένοι φορείς έχουν στελέχη και εθελοντές άρτια εκπαιδευμένους και με εξοπλισμό κατάλληλο για το έργο που αναλαμβάνουν, οπότε θα ήταν καλό να ακούτε τις συμβουλές τους, όσον αφορά το τι ακριβώς μπορείτε να κάνετε.
Μη ξεχνάτε: το κράτος απέδειξε τις δυνατότητες και τις αδυναμίες του. Ήρθε η ώρα των πολιτών, του καθενός από εμάς να αναλάβει τις ευθύνες του. Δεν έχουμε μόνο δικαιώματα σε αυτή τη χώρα, έχουμε και ευθύνη. Εκτός από τις εκλογές (όπου ο καθένας ελπίζω να ψηφίσει όπως του ορίζει η συνείδησή του), υπάρχει και η καθημερινή ανάληψη της ευθύνης. Υπάρχει όμως και η ανάληψη ευθύνης του πολίτη όταν ο συμπολίτης του έχει ανάγκη, διότι η πολιτεία δε μπορεί ή δεν αρκεί. Ας κάνουμε αυτό που πρέπει. Ο καθένας μας ξέρει τι είναι και πόσο μπορεί να προσφέρει…
Τα "Ιστολόγια" (blogs) δεν δημιουργούνται απαραίτητα για να έχουν μορφή "ενημερωτική".
Για πολύ κόσμο είναι ιδέες, σκέψεις, περιγραφή συναισθημάτων. Το "προσωπικό ημερολόγιο" μόνο που είναι προσβάσιμο από πολύ κόσμο (όταν δεν υπάρχουν περιορισμοί στην πρόσβαση).
Με αυτή την έννοια το περιεχόμενο αυτό (το προσωπικό πολλές φορές) είναι σεβαστό ακόμα και αν υπάρχει διαφορετική άποψη.
Άλλωστε επαγγελματίες δημοσιογράφοι μας έχουν εξοργίσει (μάλλον το κάνουν μόνιμα) με την ασχετοσύνη τους και κανείς δεν ασχολείται σχεδόν ποτέ με τις ακρίβειες, υπερβολές και τα μαργαριτάρια τους. Από εκεί πρέπει να ξεκινήσουμε και όχι από κάποιον οργισμένο πολίτη που εξέθεσε τις σκέψεις του στο ιστολόγιο που έχει δημιουργήσει.
Φοβάμαι ότι οι πραγματικές μάχες δίνονται αλλού. Στις κοινότητες, στις οργανώσεις, στους τραπεζικούς λογαριασμούς, στο μάζεμα σκουπιδιών στην παραλία όπου ξαπλάρουμε.
Σωστά. Αλλά αυτό δεν αποκλείει να εκφέρεις και δημόσιο λόγο, για θέματα που απασχολούν την κοινωνία. Το κάνανε και κάτι παράξενοι Αθηναίοι με χλαμύδες, πάνω σε μιά ξερολιθιά και τ' ονομάζανε δημοκρατία...
Και φοβάμαι ότι θα καταλήξουμε σαν τον βοσκό που φώναζε "λύκος", "λύκος"... "Α, πάλι οι bloggers είναι, μη δίνεις σημασία".
Στην προκειμένη περίπτωση, ευτυχώς, δε φωνάζουν μόνο οι bloggers. Και, τελικά, δε νομίζω ότι πχ. η διαμαρτυρία για την Αμαλία είχε αρνητικό αντίκτυπο στον κόσμο και τους επαγγελματίες του χώρου της υγείας, ίσως μάλιστα βοηθήσει να αλλάξουν κάποια πράγματα.
Διαβάζω επίσης σε αφίσες διαμαρτυρίας "ΚΑΨΑΝΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ". Ενώ το σωστό θα έπρεπε να είναι "κάψαΜΕ την Ελλάδα".[..] Οι διαμαρτυρόμενοι του καναπέ είμαστε όλοι συνένοχοι.[..] Φοβάμαι ότι οι πραγματικές μάχες δίνονται αλλού. Στις κοινότητες, στις οργανώσεις, στους τραπεζικούς λογαριασμούς, στο μάζεμα σκουπιδιών στην παραλία όπου ξαπλάρουμε.
Btw, μυγιάζομαι και δηλώνω ευθαρσώς (και δεν είμαι ο μόνος) ότι,
μαζεύω τις γόπες μου και των άλλων από την αμμουδιά (και δεν καπνίζω σε χώρους όπου υπάρχει κίνδυνος πυρκαγιάς),
ανακυκλώνω τα σκουπίδια μου (ναι, κάνω και διαχωρισμό, όποτε βρίσκω κάδους),
δεν ενέδωσα ούτε φέτος στο να βάλω αιρκοντίσιον (δεν το αποκλείω στο μέλλον, αλλά σίγουρα αν βάλω δε θα το έχω αναμμένο νυχθημερόν),
συμμετέχω -όσο μπορώ- σε κοινότητες και εθελοντισμούς, και
έχω βάλει το χέρι στην τσέπη για να στηρίξω αναξιοπαθείς (αν και πιστεύω ότι η παρακινούμενη φιλανθρωπία -εν είδει telethons- δεν είναι λύση, και αποτελεί πατερίτσα για τις κρατικές ελλείψεις).
Αν μπορούσα να προσφέρω κάτι ουσιαστικό για να αποσοβήσω αυτή την καταστροφή, θα το έκανα' δεν αρνούμαι, πάντως, ότι νιώθω άχρηστος αυτές τις μέρες και δεν προσπαθώ να βγάλω την ουρά μου έξω απ' τη ευρύτερη συλλογική ευθύνη για την κατάντια της χώρας.
Με το συμπάθειο, όμως, αλλά αυτή η ισοπεδωτική λογική δε μου ταιριάζει' δεν την έκαψα εγώ την Ελλάδα, ούτε οι άνθρωποι από τον οικείο μου κύκλο, ούτε κι εσείς φαντάζομαι, ούτε κι οι υπόλοιποι bloggers που εκτιμώ.
Το "ΚΑΨΑΝΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ" ταιριάζει σε εκείνους που είχαν τα μέσα (και τα σχέδια) να τη προστατέψουν και αντί γι αυτό, ολιγώρησαν και απλώθηκαν οι φωτιές. Δεν ξεκίνησαν γρήγορα να τις σβήσουν και τους ξέφυγαν.
Δεν μπορώ να πιστέψω ότι η σπίθα από το φούρνο της γιαγιάκας απλώθηκε σε μέτωπο 30 χλμ ακαριαία. Την πρώτη μισή ώρα άντε να είχε φτάσει κάποιες δεκάδες μέτρα. Εκεί είναι το ζουμί: στη βαρεμάρα και την ασυνεννοησία που μας δέρνει. Ως Δημόσιο (βλ. κρατικό ηχανισμό) κυρίως.
Α! Μόλις έλαβα ένα μήνυμα:
«Ζητούνται άμεσα άτομα προκειμένου να βοηθήσουν εθελοντικά τους πυροσβέστες και τους κατοίκους, στη Νότια Εύβοια. Τηλέφωνο επικοινωνίας 6978633615»
Οποιος μπορεί, ας πάει, αφού τηλεφωνήσει. Ζητούν τουλάχιστον 20 άτομα.
Ο διαρκής καταγγελτικός τόνος για τους "άλλους" είναι που προσβάλλει. Και τι θα πει "κυρίως φταίει το Δημόσιο;"
Ήμουν το Σάββατο με τον αντιπρόεδρο της Greenpeace που μου είπε ότι μετά από τα γεγονότα στην Πάρνηθα είχαν χιλιάδες εγγραφών νέων μελών. Όμως οι ελληνικές ΜΚΟ δεν ήταν έτοιμες για να απορροφήσουν τελικά αυτόν τον κόσμο, να τον οργανώσουν, να τον "στρατεύσουν". Τα ίδια τα νέα μέλη ενδιαφέρθηκαν περαιτέρω ή απλώς πλήρωσαν τις συνδρομές τους;
Θα γίνω λίγο αυστηρός με την πολυαγαπημένη μου Ροδιά που ξέρει και πόσο την εκτιμώ εδώ και χρόνια: έλεγξες λ.χ. αν ο αριθμός κινητού που δίνεις είναι ακριβής και όχι φάρσα; Αν ναι, τότε έχεις εκτελέσει ένα minimum καθήκοντος και μπορείς να το αναδημοσιεύσεις. Αν όχι, ποιος φέρει την ευθύνη για τη διασπορά ενός αριθμού φαρσέρ που μπορεί να βάλει σε μπελάδες τρίτους;
Ανησυχώ γιατί είμαι βέβαιος ότι ένα μερίδιο ευθύνης ανήκει σε όλους, γιατί ξέρουμε εξ αρχής ότι το δημόσιο έχει πεπερασμένα μέσα δράσης.
συμφωνώ με τον e-lawyer, η νοοτροπία μας φταίει πρώτα απ' όλα...
Όλα ετούτα τα ωραία τα΄λέμε εμείς-οι καλοπερασάκηδες και οι ματσωμένοι.
Από περιέργεια ρώτησα έναν φτωχ'ό και άρρωστο πολίτη.
Και να τι μου 'πε, που μάλιστα με παρακάλεσε να το δημοσιέψω, "μιας και είμαι γραφιάς".
Ιδού λοιπόν:
ΕΝΑΣ ΕΜΠΡΗΣΤΗΣ ΜΙΛΑΕΙ
Είδα το φως στο χώμα ετούτο. Που θα πει,
φάνηκα εδώ
για να δουλέψω και να φάω απ' αυτό.
Σ' ένα σχολείο επήγα,
τέτοιο καθώς ο νόμος σας το ήθελε-
ο νόμος που με τ' όπλο σας στον κρόταφό μου
να υπογράψω με αναγκάσατε.
Εκεί με μάθατε ότι πρέπει "ναι" να λέω
σε σας όπου με κλέβετε και με σκοτώνετε
και "όχι" σ' όσους θέλουνε να κλέψουν
και να σκοτώσουν τους φονιάδες μου-εσάς.
Μεγάλωσα. Μου είπατε πως για να ζήσω
έπρεπε μια δουλειά κι εγώ να κάνω,
που τα εννιά της θα επλούτιζαν εσάς
και το ένα της θα ήτανε δικό μου.
Και σας εδούλεψα.
Όμως δεν μπόρεσε η βια σος να τσακίσει
εκτός απ' το κορμί μου και το νου.
Αυτός σκεφτότανε και σκέφτεται ακόμα.
Είδα εκατομμύρια να μου κλέβετε
και να πνιγόσαστε μ' αυτά στον πλούτο.
Είδα να χτίζετε τις βίλες σας με το αίμα
κεινών που πέθαναν στην άσφαλτο
από τις ρόδες αμαξιών,
γιατί το χρήμα που ήτανε για να φτιαχτεί ο δρόμος
έχτισε τα παλάτια σας.
Πήρα ένα όπλο κι ηρθα να πάρω πίσω τα λεφτά μου
μα οι μπράβοι σας,
οι πληρωμένοι με τα ίδια μου λεφτά,
μου πήραν τα’ όπλο και με φυλακίσανε.
Είδα να κάνετε ταξίδια με καράβια
που του λαού επλήρωσε η δουλειά,
και ο νησιώτης τρόπο να μην έχει
στον τόπο του να πάει ,γιατί
μες στα καράβια του εσείς γλεντούσατε.
Και ήρθα να ζητήσω τα καράβια
κι οι μπράβοι σας με πέταξαν στη θάλασσα.
Εκατοντάδες τ' "ατυχήματα" τα εργατικά
κάθε χρονιά.
Σωρός οι εργάτες πεθαμένοι,
σωροί το χρήμα το κλεμένο
«για να δείξουμε στους ξένους πως μπορούμε
να κάνουμε κι εμείς καλούς Ολυμπιακους».
(γιατί να δείξετε τρομάρα σας;
Νοσοκομεία δεν έχετε οι αγώνες σας εμάραναν;
Και να τους κάνατε κι εσείς…)
Ποιον από σας,
οι σκουξιές,
απ' τη διασκέδασή σας σάς απόσπασαν,
των πατεράδων, των μανάδων, των αγαπητικών,
για τους λεβέντες που εχάθηκαν;
Ήρθα να πάρω από τα χέρια σας μια φέτα απ' το ψωμί μου-
ψωμί που εγώ εφύτεψα και θέρισα και άλεσα και ζύμωσα,
καί με κλωτσιές με διώξατε,
Αρρώστησα
και με αφήσατε σαν το σκυλί στο δρόμο να πεθάνω.
Κι έπιασα κι έλυσα ένα γήπεδο του γκολφ σας
και είδα να 'ναι από πολλές φτιαγμένο μπάλλες ποδόσφαιρου,
που μέσα τις επήρατε απ' των μικρών παιδιών μου τα όνειρα,
χαρούλες παιδικές ποδοπατώντας.
Και το τρισεκατομμύριο εκύτταξα
που ο πρωθυπουργός σας έκλεψε
απ' του λαού το στόμα,
κι από το νου κι απ' τη χαρά,
κι είδα σε κάθε μια δραχμή κι ένανε θάνατο,
κι άκουσα μες στου κάθε δεκαχίλιαρου το θρο μια
δυστυχία,
και μύρισα σαπίλα και βρωμιά σε κάθε μάτσο κλοπιμαίο,
Κι εκείνοι που τους μάθατε να μη σκεφτώνται
λένε πως τα λεφτά
δεν είναι του πρωθυπουργού αλλά του θειου του.
Και όταν λέω αυτά
γυρνάτε και μου λέτε: "Μα τίηοτα
δε σου αρέσει εσένα πια;"
Και φέρνω στο μυαλό μου
TO φασιστόμουτρο, τον αρχικλέφτη Μακρυγιάννη,
που τίποτα δεν του άρεσε
και σήμερα είναι ο "τίμιος αγωνιστής".
Σωστά βεβαίως καθ' υμάς,
αφού ήταν σάρκα από τη σάρκα σας.
Και λέω, αν το λαό δεν είχατε αποβλακώσει,
θα 'τανε Μακρυγιάννης ένας φωνακλάς και ο λαός-
μόνο αυτός κλεμμένος κι όχι κλέφτης,
και δημοκράτης κι όχι φασιστόμουτρο-
και μία επανάσταση θα έκανε
που θα 'φερνε στον τόπο μου το δίκιο…
Εκατομμύρια οι φτωχοί στον τόπο αυτόν των δέκα
εκατομμυρίων.
Και πάει η τηλεόραση και δείχνει,
και λέει και ξαναλέει ο νέος πρεπολόγος σας
και δείχνουνε οι κάμερες για ένα λεφτό τη δυστυχία,
κι αμέσως ύστερα γυρίζουνε στο γεύμα
που ο πρωθυπουργός σας
στους άρπαγες λακέδες του "παρέθεσε"…
Τα θέλει όλα αυτά ο ήλιος;
Αν ναι, θα σβήσω τον ήλιο.
Τα θέλει ο ουρανός αυτά; Αν ναι,
μια δίκοπη λεπίδα θα βυθίσω
στα μπλε τα λίπη της χοντροκοιλιάς του.
Το θέλουνε αυτό οι καλοντυμένοι κλέφτες; Αν ναι,
θα πω μες στο τσιμέντο να τους χτίσουνε οι εργάτες
μου-
έτσι σκληροί, λάσπη γερή θα φκιάσουν.
Κι αφού άλλο τίποτα να κάνουμε δεν το μπορούμε
ώστε μερίδιο ίσο να 'χουμε και μεις
στο φως του ήλιου που βρεθήκαμε,
κι αφού μπορούμε
λίγην ισότητα να φέρουμε
στου πράσινου του δάσους την απόλαυση,
ας το κάνουμε.
To πράσινο, μονάχα ΤΟ ακούμε. Μα η ανέχεια,
να πάμε ως εκεί δε μας αφήνει-να το χαρούμε.
Φωτιά λοιπόν να μη το χαίρεστε και σεις.
Μόνο αυτό να κάνουμε μπορούμε
χωρίς το φόβο να μας πιάστε-
ένα στουπί στην ερημιά αναμμένο
και ύστερα με τ' αυτοκίνητο φευγιό.
Φωτιά!
Όλα εκείνη καθαρίζει.
Αφού σε μας τους πεθαμένους δάσος δε χρειάζεται,
φωτιά στο δάσος!-όπου κι αν θαφτούμε
αδιάφορο΄ είτε αποπάνω μας
απλώνει τα κλαδιά του θείο δάσος,
είτε γυμνό TO χώμα μάς σκεπάζει,
για μας το ίδιο. Καθώς και τώρα
που θαμμένοι
κάτω από τα πλούσια
της αμεριμνησίας σας ελέη,
ζωής καμμιά δε μας φωτίζει αχτίδα.
Τι μένει άλλο πια για μας
από τους εμπρησμούς στα δάση-
κάτι που όπως φαίνεται σας κόφτει;
Φωτιά λοιπόν!
Θόρυβο τόσο εκάνατε ποτέ
για τους νεκρούς της εργασίας ή της ασφάλτου
όσον για της καμένης Πάρνηθας τη γη;
Ποιος από σας εβγήκε
που εκτός από είδηση
αγώνα και σημαία του να κάνει τους νεκρούς
όπως τα δέντρα τα καμένα κάνει;
Εμείς ,χαμένοι για χαμένοι που είμαστε. Εμείς,
έτσι κι αλλιώς,
νεκροί από τη γέννα μας.
Εμείς δε ζούμε έτσι κι αλλιώς. Εμάς λοιπόν
το κάψιμο των δέντρων δε μας βλάφτει διόλου.
Τα δάση που εκάηκαν σας πείραξαν…
Καλά, εσάς σάς πείραξαν.
Μα εμάςί
εμάς!
εμάς!
εμάςί τι μας πειράζει;
Τι μας πειράζει δύστυχοι
φίλοι νεκροί μου ζωντανοί;
Κλέφτες μού τρώνε TO ψωμί και πίνουν στην υγειά
μου...
Κλέφτες εγέμισε η Ελλάδα όλη…
'Οσοι δεν κλέβουνε είναι κουτοί Ε,λοιπόν,
οι κουτοί εμείς,
ας πάμε με την κουταμάρα μας
να κάψουμε τα δάση όλα της Ελλάδας.
«Τους εμπρηστές!
Τους εμπρηστές πιάστε!»
φωνάζουν όσοι έχουνε γεμάτες τσέπες.
Τους άκουσε κανένας να φωνάζουν:
"Τους κλέφτες!
Τους κλέφτες πιάστε!»;
Άφήστε τους να σκούζουν φίλοι μου.
Τώρα που κάτι βρήκαμε που να τους καίει,
ας τους κάψουμε-οι καμένοι εμείς,
Και "αναδάσωση" ακούς. Ποτέ κανείς δεν είπε "αναδιανομη" (των κλεψιμαιϊκων).
Και ποτέ τους εμπρηστές κανείς δεν έπιασε
της ευτυχίας των φτωχών.
Στραβώνει τα ελληνόπουλα η Παιδεία.
Οι τούρκοι τρίβουνε τα χέρια τους
για την κατάντια των "Δυνάμεων" των ένοπλών μας
Και κανένας τίποτα δεν κάνει
να διορθωθεί η κατάσταση.
Όμως αν δέντρα θα καούν το σύμπαν ξεσηκώνεται.
(γιατί για δέντρα να φωνάζουνε ειν’ εύκολο.
μ’ αν «κάτω οι κλέφτες» θα φωνάξουνε,
οι κλέφτες με τη δύναμη που έχουν
απ’ τα κανάλια θα τους διώξουν, που λυμαίνονται,
κι απ’ του Δημόσιου το ψητό θα τους προγκήξουν-για τέτοια να φωνάζουν είναι τώρα;)
Και όποτε το δίκιο μου ζητήσω,
δικό τους είναι.
Όλα καλά μες στην Ελλάδα,
βάρδα μονάχα ένα δέντρο μην καεί...
Κι αχνογελάω με τη «θλίψη» τη βαριά
που απλώνεται στη φάτσα
των "ανταποκριτών" σας
καθώς τις φλόγες περιγράφουν
που τα δάση τρώνε
όμοια καθώς εσείς τις σάρκες μας ξεσχίζετε.
Γι αυτό πληρώνονται-έτσι για να δείχνουνε
και τετοια για να λένε.
Τι πλύση εγκεφάλου αλήθεια είναι αυτή!
Πώς έχετε τα νέα παιδιά μου καταντήσει
δεκάρα να μη δίνουνε για τους νεκρούς τούς
αδικοχαμένους
όμως να ξεσηκώνονται για δέντρα...
Καλά δουλέψατε αλήθεια όλοι σας
τα τελευταία πενήντα χρόνια:
το πράγμα εκεί ακριβώς που θέλατε το φέρατε.
Όντα εφτιάξατε άβουλα-
αυτό θα πει πολιτικοί!
Εσείς ,λοιπόν οι νόμιμοι και οι φιλήσυχοι πολίτες
όσοι νομίζετε ότι ζείτε,
μην όσα λέω ακούτε.
και τρέξτε τη φωτιά να σβήστε όπου πιάσει.
Εσείς ζωή που θεωρείτε το χιλιάρικο το μήνα για μιστό,
τραβάτε σβήστε τις φωτιές.
Κι αφήστε τους απάνθρωπους εμάς,
τους παλιο-εμπρηστές,
τους παλιανθρώπους,
τους τι τους έφταιξαν τα δάση τα καϋμένα,
τους ακοινώνητους,
τους εκδικητικούς,
δάση να καίμε.
Και φαύλοι εσείς, ακούστε με!
δώστε μας πίσω τις ζωές μας
και τότε δε θα υπάρχουν εμπρηστές.
Μα ως τότε
εμείς θα είμαστε αυτοί.
Δώστε μας πίσω αχρείοι το αίμα μας
και από κάθε επιβουλή
θα υπερασπίζουμε το περιβάλλον σας
που τότε θα 'ναι και δικό μας.
Μα ως τότε
θα το καταστρέφουμε.
"Από πίττα που δεν τρως μη σε μέλλει κι αν καεί". λέει η σοφία σας.
"Από πίττα που δεν τρως, κάψτην να μη φάει κανείς" λέει η δικιά μου.
Μόνο έτσι
αν όλα μες στο κράτος σας καούνε,
αν στάχτες όλα θα 'χουν γίνει
τότε μονάχα να χτιστεί μπορεί
κάτι καινούργιο και ωραίο και σωστό
με αρχιτέκτονες εμάς-
τους εμπρηστές του κάθε άδικου κι απάνθρωπου.
Από τα δάση αρχινάμε.
Πού θα τελειώσουμε αν ρωτάτε,
να! σε άλλη μια φωτιά
που τ’ άθλια πάνω της κορμιά σας
θα πέσουν σαν Λαμπρής σφαχτά -
Λαμπρής που όχι ένας Χριστός σας
μα ένας λαός θ’ αναστηθεί.
Εμπρός λοιπον!
Φωτιά στα δέντρα!
Στη φλόγες η Ελλάδα όλη!
Για να χαθεί αυτή η πατρίδα η στυγνή
και μι’ άλλη να ‘ρθει
για τα παιδιά της όλα στοργική.
Γιώργης Χολιαστός
Δημοσίευση σχολίου