Όπως είναι γνωστό, για μια διάρκεια 18 μηνών μετά τον τοκετό απαγορεύεται η απόλυση της νέας μητέρας. Είναι ένα θετικό μέτρο για την προστασία της μητρότητας. Σε συνταγματικό επίπεδο όμως, είναι στην ουσία ένα θετικό μέτρο για την προστασία του θεσμού της οικογένειας, στέλεχος της οποίας δεν είναι μόνο η μητέρα, αλλά και ο πατέρας. Στην νομοθεσία έχουν εξισωθεί οι δυνατότητες λήψης άδειας μητρότητας με την άδεια πατρότητας. Θα έπρεπε όμως να έχει εξισωθεί και η παραπάνω προστασία, ακριβώς λόγω του κοινού συνταγματικού στόχου και, φυσικά, λόγω ισότητας των φύλων: όση ανάγκη έχει μια μητέρα να εργάζεται για συγκεκριμένους μήνες μετά τον τοκετό, ακριβώς τους ίδιους μήνες έχει ανάγκη να εργάζεται και ο πατέρας.
Αυτά υποστήριξα σε υπόθεση απολυμένου πατέρα από επιχείρηση, ο οποίος ζητούσε την επαναπρόσληψή του με σχετική αναφορά, στο Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας. Ό,τι ισχύει για τις μητέρες, λόγω της ταυτότητας του νομικού στόχου και για λόγους ισότητας των φύλων, πρέπει να ισχύει και για τους πατέρες. Η υπόθεση είχε βεβαίως και άλλα στοιχεία, αλλά σε μια πρώτη φάση, ο κοινωνικός επιθεωρητής φαίνεται ότι έλαβε ιδιαίτερα σοβαρά υπόψη την ιδιότητα του απολυθέντος ως πατέρα νεογέννητου και γι' αυτό κάλεσε την εργοδότρια "στην άμεση επανεξέταση της επαναπρόσληψης του προσφεύγοντος μέσα στα πλαίσια της καλής πίστης και της ίσης μεταχείρισης".
Είναι ένα πρώτο βήμα για την αναγνώριση της ισότητας ως προς ένα θετικό μέτρο, χωρίς δηλαδή διάκριση λόγω φύλου. Γιατί η ισότητα πρέπει πάντοτε να αναζητάται "προς τα πάνω" κι όχι προς τα κάτω.
2 σχόλια:
Ενδιαφέρουσα άποψη. Απλά ο δικαιολογητικός λόγος της προστασίας της μητρότητας από την καταγγελία της σύμβασης εργασίας, δύσκολα μπορεί να επεκταθεί και στον πατέρα.
Η πλέον αποτελεσματική λύση βέβαια είναι να μετατραπεί η καταγγελία της σύμβασης εργασίας σε αιτιώδη (καταγγελία για σπουδαίο λόγο), δηλαδή ο εργοδότης να υποχρεούται να αιτιολογεί την απόφασή του για την απόλυση του μισθωτού.
Πέρα από το γεγονός ότι θα διευκόλυνε και το δικαστικό έλεγχο (ο οποίος γίνεται και σήμερα με την ΑΚ281), αποτελεί και δείγμα νομικού και πολιτικού πολιτισμού.
Όντως ενδιαφέρουσα εξέλιξη. Ειδικά σήμερα που συντρέχουν δεκάδες άλλοι κοινωνικοί λόγοι, είναι μια σημαντικότατη απόφαση σε πρώτο επίπεδο.
Δημοσίευση σχολίου