Όπως έγινε γνωστό πριν από λίγο, η συνάντηση των πολιτικών αρχηγών με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κατέληξε στην τελευταία εναλλακτική δυνατότητα που παρέχει το άρθρο 37 του Συντάγματος. Πρόκειται για μια σπάνια περίπτωση, κατά την οποία ο αρχηγός του κράτους αναθέτει σε ένα από τα κορυφαία στελέχη της Δικαιοσύνης τον σχηματισμό κυβέρνησης "όσο το δυνατόν ευρύτερης αποδοχής, για να διενεργήσει εκλογές".
Ο όρος "υπηρεσιακή" κυβέρνηση ή "υπηρεσιακός" πρωθυπουργός ή υπουργός δεν υπάρχει στο Σύνταγμα. Το Σύνταγμα απλώς προσδιορίζει τον σκοπό για τον οποίο κορυφαίος φορέας της δικαστικής λειτουργίας τοποθετείται στην ηγεσία της εκτελεστικής λειτουργίας. Και το Σύνταγμα εγγράφει την αιτία για την οποίο εισάγει αυτή την εξαίρεση από την αρχή της διάκρισης των λειτουργιών (ή την πιο χαρακτηριστική στιγμή της "διασταύρωσης των λειτουργιών"), αλλά βέβαια ένας πρωθυπουργός είναι πάντοτε ο πρωθυπουργός της χώρας. Πολιτικά "υπηρεσιακός", αλλά νομικά υπεύθυνος για όσα ορίζει το άρθρο 82 του Συντάγματος. Τώρα λοιπόν, ο κ. Πικραμμένος θα πρέπει να σχηματίσει μια κυβέρνηση που θα οδηγήσει την χώρα σε εκλογές. Το γεγονός ότι το πολιτικό σύστημα καταφεύγει στην έσχατη συνταγματική δυνατότητα επισφραγίζει με τον πλέον επίσημο τρόπο την ανεπάρκεια συνεννόησης. Η τοποθέτηση ενός ανώτατου δικαστή στο τιμόνι της χώρας αποτελεί μια νομικά προβλεπόμενη μεν, αλλά πολιτικά οριακή απόφαση.
H μόνη προηγούμενη φορά που ενεργοποιήθηκε αυτή η συνταγματική δυνατότητα ήταν το 1989, όταν πρωθυπουργός διορίστηκε ο τότε πρόεδρος του Αρείου Πάγου, κ. Ιωάννης Γρίβας, ο οποίος θήτευσε από τις 12.10.1989 έως τις 23.11.1989. Είναι επομένως η πρώτη φορά που πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας θα αναλάβει τον σχηματισμό κυβέρνησης. Ή, ακριβέστερα, την προεδρία του υπουργικού συμβουλίου.
4 σχόλια:
Τι εννοείς ότι είναι πολιτικά οριακή απόφαση;
Επίσης σχετικά με την προηγούμενη σχετική σου ανάρτηση, ότι λόγω "θεσμικής ευπρέπειας" θα πρέπει να επιλεγεί η Πρόεδρος του ΑΠ, αυτό από που προκύπτει; Θέλω να πω αν πράγματι, εκ του συντάγματος θα έπρεπε να προκριθεί αυτή η λύση, εύκολο θα ήταν να προστεθούν στο 37.3 οι λέξεις "στον παλαιότερο εκ των Προέδρων". Το γεγονός ότι δεν αναφέρεται, δε θα πρέπει να ερμηνευθεί, ότι το Συνταγμα παρέχει σχετική διακριτική ευχέρεια επιλογής; Καταλαβαίνω, ότι οι Πρόεδροι είναι θεσμικά ισότιμοι, αλλά αν από τα βιογραφικά των 3 Προέδρων προκύπτει σαφές προβάδισμα κάποιου εκ των τριών, π.χ. πτυχία, γλώσσες, εργασία στο εξωτερικό, εμπειρία σε θέσεις διοίκησης κτλ (αναφέρομαι γενικά και όχι στις παρούσες περιπτώσεις) αυτά δε θα πρέπει να συνεκτιμηθούν απ' τον ΠτΔ;
Πάντως, για να ακριβολογούμε Πρωθυπουργός διατέλεσε για σύντομο χρονικό διάστημα το 1945 ο τότε Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας Παναγιώτης Πουλίτσας. Άρα ο κ. Πικραμμένος είναι ο δεύτερος πρόεδρος του ΣτΕ που γίνεται Πρωθυπουργός.
Γ.Τ.
Το σχόλιό μου αναφέρεται στο ισχύον συνταγματικό καθεστώς.
Δημοσίευση σχολίου