Διαβάζουμε τις προτάσεις του Δημάρχου Αθηναίων για θέσπιση νομοθετικού πλαισίου που να προσδιορίζει τις επιτρεπόμενες διαδηλώσεις (βλ. εδώ). Είναι μια συνεπής στάση, καθώς το είχε υποστηρίξει και προεκλογικά (βλ. εδώ). Υποστηρίζει τη θέσπιση ενός εκτελεστικού του Συντάγματος νόμου, που να δίνει λύσεις για να "μην κλείνουν οι δρόμοι", να υποστηρίζει την "ανάγκη εξορθολογισμού των πορειών και διαδηλώσεων".
Πρωτ' απ' όλα, νομικό πλαίσιο "για να μην κλείνουν οι δρόμοι" υπάρχει. Ο ποινικός κώδικας ήδη προβλέπει το αδίκημα της παρακώλυσης συγκοινωνιών (άρθρο 292). Το κατά πόσον εφαρμόζεται δεν είναι πια ζήτημα της νομοθεσίας.
Έπειτα, ειδικός νόμος για τις διαδηλώσεις επίσης υπάρχει. Είναι τα ν.δ. 794/1971 (βλ. εδώ) και το β.δ. 269/1972 (βλ. εδώ), της Χούντας. Τα οποία είναι αντισυνταγματικά και πρέπει να καταργηθούν. Ένας νόμος που θα τα καταργεί, πράγματι, είναι απαραίτητος. Αλλά όχι ένας "νόμος για τις διαδηλώσεις", αφού ο νόμος για τις διαδηλώσεις πρέπει να είναι μόνο το Σύνταγμα.
Ας μην ξεχνάμε ότι το δικαίωμα στη διαδήλωση είναι συνταγματικό (άρθρο 11 Σ, βλ. εδώ) και ότι οι περιορισμοί του είναι επιτρεπτοί μόνον εφόσον προβλέπονται από το ίδιο το Σύνταγμα ή από νόμο κι εφόσον είναι σύμφωνοι με την αρχή της αναλογικότητας (άρθρο 25 παρ. 1 Σ. βλ. εδώ).
Επίσης το δικαίωμα στη διαδήλωση κατοχυρώνεται και ως ανθρώπινο δικαίωμα, από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (άρθρο 11 ΕΣΔΑ, βλ. εδώ).
Η υπερρύθμιση των ατομικών δικαιωμάτων, με αναλυτικές διατάξεις επιτρεπόμενων ή απαγορευόμενων υποπεριπτώσεων δεν βοηθά πάντοτε στην χαρτογράφηση της ελευθερίας. Γιατί σε αυτές τις περιπτώσεις η ελευθερία γίνεται απλώς το "παραθυράκι" του νόμου. Η ελευθερία πρέπει να είναι ο κανόνας, όχι η εξαίρεση.
4 σχόλια:
Συμφωνώ απολύτως με τη βασική θέση της ανάρτησής σας.
Θα ήθελα απλώς να επιστήσω την προσοχή σας και στα άρθρα 129-132 του π.δ. 141/1991 που επίσης "σφύζουν" συνταγματικότητας όπως άλλωστε και πλείστες διατάξεις αυτού του νομοτεχνικού "κοσμήματος".
Υπάρχει περίπτωση να προστατευτεί η "κοινωνικοοικονομική ζωή" με κάποιο νόμο; Πόσοι αστυνομικοί θα χρειάζονταν για να εφαρμόσουν κάτι τέτοιο (και με τι κόστος στην κοινωνία);
Είναι περισσότερο θέμα παιδιάς (ή αντίληψης αν προτιμάτε)η οποία χάνεται αν νιώθεις πως σε "πνίγει το δίκιο".
Μήπως η ανελαστική διατύπωση "νόμος για τις διαδηλώσεις πρέπει να είναι μόνο το Σύνταγμα" υπερακοντίζει τη ρύθμιση του ίδιου του Συντάγματος για "περιορισμούς επιτρεπτούς εφόσον προβλέπονται από το Σύνταγμα ή από νόμο"; Εκτελεστικούς νόμους έχουν όλες σχεδόν οι συνταγματικές διατάξεις περί δικαιωμάτων, το αν αυτοί είναι καλοί ή κακοί κρίνεται στην ουσία, με βάση την αναλογικότητα. Ίσως η ύπαρξη ενός νόμου για τις συναθροίσεις - φυσικά όχι όποιου κι όποιου! - είναι χρησιμότερη από το σημερινό κενό, διότι το κενό θα μπορούσε ν' ανοίξει την όρεξη για αναπάντεχα παιχνίδια με το 292 ΠΚ. Με άλλα λόγια, αφού το ίδιο το Σύνταγμα υπονοεί την ανάγκη κάποιων σταθμίσεων, καλύτερα να τις κάνει ο νομοθέτης παρά ο εισαγγελέας.
O εισαγγελέας όμως είναι ανεξάρτητος, ενώ ο νομοθέτης εκφράζει την πλειοψηφια.
Δημοσίευση σχολίου