Ας διευκρινίσουμε πρώτα ότι το δικηγορικό επάγγελμα δεν είναι κλειστό, με την έννοια ότι κάθε απόφοιτος νομικής ύστερα από πρακτική άσκηση και επιτυχία σε σχετικές εξετάσεις αποκτά άδεια εξάσκησης επαγγέλματος. ´´Κλειστό´´ είναι το επάγγελμα του συμβολαιογράφου, για το οποίο προκηρύσσεται συγκεκριμένος αριθμός θέσεων ανά περιοχή και διενεργείται διαγωνισμός για το διορισμό.
Στο δικηγορικό επάγγελμα υπάρχουν ορισμένες δικλείδες για να διασφαλιστούν κάποιες συνδικαλιστικές αξιώσεις. Θα ξεχωρίσω δύο από αυτές. Η πρώτη δικλείδα είναι ότι για να παρασταθεί δικηγόρος σε δικαστήριο περιοχής εκτός της έδρας του συλλόγου στον οποίο ανήκει πρέπει να τον νομιμοποιήσει με την ταυτόχρονη παράστασή του κι ένας δικηγόρος εντός έδρας. Αυτό σημαίνει ότι αν ένας πολίτης από την περιφέρεια θέλει να εκπροσωπηθεί από τον δικηγόρο του σε δικαστήριο της πρωτεύουσας πρέπει να πληρώσει υποχρεωτικά κι έναν Αθηναίο δικηγόρο (εκτός αν η υπόθεση είνει ποινική). Αυτό προφανώς γίνεται για να επιλέγουν οι πολίτες δικηγόρους από τις έδρες των δικαστηρίων και να αποτρέπονται οι δικηγόροι από άλλες περιοχές να διεισδύουν στην τοπική πελατεία. Τυπικά δεν νομίζω ότι είναι αντίθετο με τους νομικούς κανόνες του ελεύθερου ανταγωνισμού. Είναι όμως ένα τεχνητό εμπόδιο για να διατηρηθεί μια δικηγορική αγορά περιχαρακωμένη με μόνο κριτήριο τα τοπικά όρια και την προώθηση μιας κακώς νοούμενης πολιτικής για την οικονομική εξασφάλιση των τοπικών δικηγόρων. Έτσι εισάγεται ένας οικονομικός περιορισμός στο δικαίωμα του πολίτη να επιλέγει χωρίς εμπόδια τον νομικό του παραστάτη. Είναι ένα μέτρο κατά της αξιοκρατίας: δεν υπάρχει κανένας λόγος να αμοίβεται ένας τοπικός δικηγόρος μόνο και μόνο επειδή ανήκει στον τοπικό δικηγορικό σύλλογο κι όχι επειδή έχει κριθεί άξιος να αναλάβει μία υπόθεση.
To άλλο μέτρο είναι η υποχρεωτική προκαταβολή μιας ελάχιστης δικηγορικής αμοιβής ανά κατηγορία δικαστηρίου, η οποία αποδεικνύεται με την προσκόμιση σχετικού γραμματίου του δικηγορικού συλλόγου στον δικάζοντα δικαστή. Έτσι διασφαλίζεται ότι ο δικηγόρος έχει προπληρωθεί για τις υπηρεσίες του με ένα ελάχιστο αξιοπρεπές ποσό και είναι φορολογικά ελέγξιμη η καταβολή της αμοιβής του. Στην πράξη όμως κι αυτά καταργούνται: οι πελάτες δεν προπληρώνουν και οι δικηγόροι βάζουν από την τσέπη τους τα γραμμάτια, οι ελάχιστες αμοιβές είναι τελικά εξευτελιστικές και ο φορολογικός έλεγχος μπορεί να γίνεται καλύτερα με τις ίδιες τις δικαστικές αποφάσεις που επιδικάζουν δικαστικά έξοδα ή και με κλασικότερους τρόπους. Το καλύτερο σύστημα δεν είναι οι κατώτατες αμοιβές ανά δικαστήριο αλλά η χρονοχρέωση και σίγουρα η συμφωνία εντολέα - δικηγόρου.
Ένα τρίτο ζήτημα είναι η διευκόλυνση της λειτουργίας δικηγορικών εταιριών. Εδώ ο αντίλογος είναι η υπαλληλοποίηση του δικηγόρου και η είσοδος μεγάλων εταιριών του εξωτερικού. Δεν συμμερίζομαι τους κινδύνους για δύο λόγους. Το ελληνικό νομικό σύστημα είναι τόσο ιδιότυπο ώστε καμία εταιρία να μπορεί να δραστηριοποιηθεί χωρίς αποφοίτους ελληνικών πανεπιστημίων ή έστω δικηγόρους που έκαναν πρακτική άσκησηστην Ελλάδα. Ο άλλος λόγος είναι πιο ουσιαστικός και σχετίζεται όντως με την αξιοκρατία και τον ελεύθερο ανταγωνισμό. Έχει γίνει αντιληπτό ότι πλέον το μέλλον δεν βρίσκεται στη γενική δικηγορία του ´´όλα τα σφάζω ´´ αλλά στην επιστημονική εξειδίκευση. Όσο πιο εξειδικευμένος είναι ένας νομικός τόσο πιο περιζήτητος γίνεται. Όμως η εξειδίκευση δεν ευνοεί ατομικά γραφεία αλλά είναι πιο βιώσιμη όταν λειτουργεί σε συλλογικά σχήματα με κατανομή αρμοδιοτήτων. Έτσι ένας δικηγόρος έχει την ευχέρεια να ασκήσει όντως το πεδίο των ενδιαφερόντων του σε μια εταιρία παρά σε ένα ατομικό γραφείο. Αυτό απέχει πάρα πολύ από την υπαλληλοποίηση όπου ασχολείσαι με μηχανικά ή ανούσια αντικείμενα. Πρέπει βέβαια να έχεις αυτενεργήσει ώστε να μπορείς να προβάλλεις την επιστημονική σου εξειδίκευση και να διαπραγματευτείς μία αντίστοιχη θέση.
Αυτά τα μέτρα θεωρώ ότι θα βοηθήσουν τους δικηγόρους να ασκήσουν πιο ευέλικτα και πιο επιτυχημένα τα καθήκοντά τους. Ο όρος απελευθέρωση είναι λίγο καταχρηστικός βέβαια. Αλλά κάτι μου λέει ότι σε εκατό χρόνια οποιαδήποτε συζήτηση που αφορά την ελευθερία σήμερα θα είναι τόσο ξεπερασμένη και θα προκαλεί μειδιάματα όσο όταν διαβάζουμε σήμερα παλιά κείμενα για την αναγνώριση δικαιώματος ψήφου στις γυναίκες.
8 σχόλια:
Πρώτον, επιτέλους κάποιος λέει δημόσια αυτό που όλοι ξέρουμε: το δικηγορικό επάγγελμα δεν είναι κλειστό. Μέχρις εδώ καλά. Σχολιάζω τα υπόλοιπα:
Όταν γράφεις ότι οι περιορισμοί που υπάρχουν για την άσκηση δικηγορίας τέθηκαν "για να διασφαλιστούν κάποιες συνδικαλιστικές αξιώσεις", φαίνεται να τις μέμφεσαι. Ας ξεκαθαρίσουμε ότι οι συνδικαλιστικές αξιώσεις γενικά δεν είναι κακό πράγμα. Σε άλλους κλάδους οι συνδικαλιστικές αξιώσεις είναι το ωράριο (π.χ. 8ωρο), η συμμετοχή του εργοδότη στις ασφαλιστικές εισφορές κλπ. Σε εμάς που δεν είμαστε υπάλληλοι, είναι άλλου τύπου.
Επί της ουσίας:
Τα τοπικά όρια άσκησης δικηγορίας (παραστάσεις μόνο σε δικαστήρια εντός των ορίων του συλλόγου στον οποίο ανήκει ο δικηγόρος) κατ' αρχήν δεν νοθεύουν τον ελεύθερο ανταγωνισμό, υπό την έννοια ότι: α) στατιστικά η συντριπτική πλειοψηφία των υποθέσεων που έχει κάποιος δικάζονται στο δικαστήριο της περιφέρειας όπου κατοικεί, στην οποία (επίσης στατιστικά) πιθανότατα κατοικεί και ο δικηγόρος του, β) ο περιορισμός δεν αφορά τις ποινικές υποθέσεις, γ) ο περιορισμός δεν αφορά την συμβουλευτική δικηγορία, δ) ο περιορισμός δεν αφορά την παράσταση στα ανώτατα δικαστήρια (Άρειο Πάγο, ΣτΕ, Ελεγκτικό Συνέδριο) όπου, αν και εδρεύουν στην Αθήνα, όλοι οι παρ' Αρείω Πάγω δικηγόροι της χώρας μπορούν να παρίστανται, και ε) δεν αφορά τις Διοικητικές Αρχές εν γένει (Υπουργεία, Ανεξάρτητες Αρχές, κλπ.) όπου ο πολίτης μπορεί να εκπροσωπείται από πληρεξούσιο δικηγόρο ακόμη και εάν δεν ανήκει στον τοπικό δικηγορικό σύλλογο (Στο ΕΣΡ και στην Διοικητική Επιτροπή Σημάτων πχ που εδρεύουν στην Αθήνα, μπορούν να παρασταθούν δικηγόροι από οποιοιδήποτε Δικηγορικό Σύλλογο). Συμπερασματικά, ο περιορισμός αφορά μια πολύ μικρή κατηγορία υποθέσεων. Δεν προωθεί μόνο την "οικονομική εξασφάλιση των τοπικών δικηγόρων" αλλά συμβάλλει αποφασιστικά στην βιωσιμότητα των ανά την Ελλάδα Δικηγορικών Συλλόγων. Επιβαρύνει οικονομικά τον πολίτη, αλλά τον επιβαρύνει πολύ λιγότερο από το ΦΠΑ 23% επί των νομικών υπηρεσιών. Άρα, το κράτος δεν έχει στη ratio του την οικονομική ελάφρυνση των πολιτών που πληρώνουν τους δικηγόρους.
Σχετικά με τις κατώτατες αμοιβές και τις προεισπράξεις:
Το γεγονός ότι στην πράξη δεν τηρούνται απόλυτα δεν είναι επαρκής λόγος για την κατάργησή τους. Και οι πολεοδομικές διατάξεις και οι διατάξεις του ΚΟΚ δεν τηρούνται στην Ελλάδα, αλλά η λύση δεν είναι να τις καταργήσουμε αλλά να τις εφαρμόσουμε.
Σχετικά με τις δικηγορικές εταιρείες:
Η "υπαλληλοποίηση του δικηγόρου" είναι πραγματικότητα δυστυχώς. Οι συνθήκες εργασίας και οι απολαβές των μισθωτών δικηγόρων (εμμίσθων σε δικηγορικές εταιρείες κυρίως) είναι πραγματικά τραγικές. Η είσοδος μεγάλων εταιριών του εξωτερικού είναι επίσης πρόβλημα, διότι αυτές θα προσφέρουν πολύ χαμηλές τιμές με αποτέλεσμα να κλείσει πλειάδα γραφείων και οι δικηγόροι να καταφύγουν στην μισθωτή δικηγορία. Οι μεγάλες εταιρείες, σε καθεστώς ολιγοπωλίου πια, θα μπορούν να αυξήσουν τις τιμές στα ύψη και να εισάγουν στο λεξιλόγιο των Ελλήνων το "δικαστικό δάνειο"!!!
Τα υπό συζήτηση μέτρα θα βοηθήσουν μόνο τις δικηγορικές εταιρείες και τους μεγάλους πελάτες (π.χ. μια τράπεζα θα φτιάξει μια εταιρεία με 20 δικηγόρους, 5 συμβολαιογράφους και 10 μηχανικούς και θα κάνει όλο το real estate κομμάτι των εργασιών της μειώνοντας δραματικά το κόστος αλλά και το χρήμα που κινείται στη αγορά).
Τέλος, η εξέλιξη μπορεί να είναι επί τα χείρω σε 100 χρόνια: σήμερα φαίνονται ίσως γραφικά "παλιά κείμενα για την αναγνώριση δικαιώματος ψήφου στις γυναίκες". Σε πολλούς άλλους τομείς όμως το κράτος μας πηγαίνει προς τα πίσω και γίνεται όλο και πιο δεσποτικό, όλο και πιο ανελεύθερο.
Σχετικά με τις κατώτατες αμοιβές και τις προεισπράξεις:
Το γεγονός ότι στην πράξη δεν τηρούνται απόλυτα δεν είναι επαρκής λόγος για την κατάργησή τους. Και οι πολεοδομικές διατάξεις και οι διατάξεις του ΚΟΚ δεν τηρούνται στην Ελλάδα, αλλά η λύση δεν είναι να τις καταργήσουμε αλλά να τις εφαρμόσουμε.
Σχετικά με τις δικηγορικές εταιρείες:
Η "υπαλληλοποίηση του δικηγόρου" είναι πραγματικότητα δυστυχώς. Οι συνθήκες εργασίας και οι απολαβές των μισθωτών δικηγόρων (εμμίσθων σε δικηγορικές εταιρείες κυρίως) είναι πραγματικά τραγικές. Η είσοδος μεγάλων εταιριών του εξωτερικού είναι επίσης πρόβλημα, διότι αυτές θα προσφέρουν πολύ χαμηλές τιμές με αποτέλεσμα να κλείσει πλειάδα γραφείων και οι δικηγόροι να καταφύγουν στην μισθωτή δικηγορία. Οι μεγάλες εταιρείες, σε καθεστώς ολιγοπωλίου πια, θα μπορούν να αυξήσουν τις τιμές στα ύψη και να εισάγουν στο λεξιλόγιο των Ελλήνων το "δικαστικό δάνειο"!!!
Τα υπό συζήτηση μέτρα θα βοηθήσουν μόνο τις δικηγορικές εταιρείες και τους μεγάλους πελάτες (π.χ. μια τράπεζα θα φτιάξει μια εταιρεία με 20 δικηγόρους, 5 συμβολαιογράφους και 10 μηχανικούς και θα κάνει όλο το real estate κομμάτι των εργασιών της μειώνοντας δραματικά το κόστος αλλά και το χρήμα που κινείται στη αγορά).
Τέλος, η εξέλιξη μπορεί να είναι επί τα χείρω σε 100 χρόνια: σήμερα φαίνονται ίσως γραφικά "παλιά κείμενα για την αναγνώριση δικαιώματος ψήφου στις γυναίκες". Σε πολλούς άλλους τομείς όμως το κράτος μας πηγαίνει προς τα πίσω και γίνεται όλο και πιο δεσποτικό, όλο και πιο ανελεύθερο.
Δεν μέμφομαι γενικά τις συνδικαλιστικές αξιώσεις αλλά αυτές που ενώ δημιοργούν στρεβλώσεις στην άσκηση των καθηκόντων μας, επιβάλλονται κανονιστικά. Για τα στατιστικά που παραθέτεις δεν βλέπω να επικαλείσαι πηγή αλλά και μία φορά στην καριέρα του κάποιος να πρέπει να παρασταθεί σε δικαστήριο άλλου νομού για ποιον λόγο να πρέπει να υποκλιθεί στην κρατικά επιβαλλόμενη δικηγορική φεουδαρχία;
Έπειτα ποια στοιχεία λαμβάνοντας υπόψη και με ποια νομιμοποίηση το κράτος ορίζει κατώτατες αμοιβές σε έναν ελεύθερο επαγγελματία; Που ξέρει τα έξοδά του και τις ώρες δουλειάς του και τις συνθήκες εργασίας του αν αυτό το κράτος δεν είναι η Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών;
Για την υπαλληλοποίηση όπως στρώνει κανείς θα κοιμηθεί. Αν σε έχουν όντως ανάγκη δεν έχεις να φοβηθείς. Αν αυμπεριφέρεσαι ως αναλώσιμο και ως σκεπτόμενη δακρυλογράφος, ενώ κατά τη διάρκεια των σπουδών έπινες καφέδες και περίμενες να σε υποδεχθεί η αγορά με κόκκινα χαλιά δεν φταίει μετά η πραγματικότητα που σε γείωνει.
Για τις κατώτατες αμοιβές υποψιάζομαι επίσης ότι συμφέρουν πάρα πολύ τις δικηγορικές εταιρίες για να υπολογίζουν και με έναν στρεβλό τρόπο τις ελάχιστες αμοιβές των δικηγόρων όπως γίνεται και με τις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων που καλύπτουν το ξέπλυμα χρήματος που γίνεται με τις πραγματικές εμπορικές αξίες. Μόνο που με τις κατώτατες αμοιβές δεν είναι όλοι ικανοποιημένοι.
Συγγνωμη κύριοι ,το δοκηγορικο επαγγελμα ειναι "κλειστο" οταν εχουμε 1000 νεους δικηγορους σε καθε εξεταστικη για την αδεια και οταν εχουμε αυτο το κολοσιαιο νουμερο δικηγορων?που πουθενα στον κοσμο δεν υπάρχει σε αναλογια κατοικων?
Για πιο συνδικαλισμο μιλατςε αυτον που δεν μπορεί να μαξεψει κοσμο ουτε για ΓΣ του ΔΣΑ?
Τελικα μηπως οι υποχρεωτικές προεισπραξεις δεν συντηρούν καποιους που πενονται ,οπως και το μερισμα που συγκεντρωνεται απ' αυτες?
Η κακια μας μοιρα ειναι οτι κανεις δεν νοιαζεται για τον κλαδο,ολοι κοιτουν να γινουν βουλευτές και διοικητες και ο κλαδος εχει περιπεσει σε μεγιστη κοινωνικη ανυποληψια.Ομως ακομα και τωρα υπάρχουν πολλοι που δεν ντρεπονται που ειναι δικηγοροι στην Ελλαδα.
Μέχρι οι συνδικαλιστές να καταλήξουν εάν το επάγγελμα του δικηγόρου στην Ελλάδα είναι "κλειστό" ή "ανοιχτό" αποφεύγοντας μόνιμα να τοποθετηθούν με ειλικρίνεια απέναντι στην πραγματικότητα και στους δικηγόρους που τους εκλέγουν, ο δρόμος για τους άλλους δικηγόρους είναι ανοιχτός για να δούμε ποιες διατάξεις θα καταργηθούν, ή/και θα αλλάξουν στο υπό διαμόρφωση νέο επαγγελματικό τοπίο.
Για αυτό παραθέτω [1] στο blog του συναδέλφου, εάν το εγκρίνει, το παράρτημα επιστολής μου, προς αρμόδιες κυβερνητικές υπηρεσίες και παράγοντες, το οποίο περιέχει κατάλογο με τις προβληματικές διατάξεις που αφορούν όχι μόνο τους δικηγόρους αλλά και δικαστικούς επιμελητές.
Δυστυχώς δεν πρόλαβα να διαβάσω την προηγηθείσα συζήτηση στο blog διότι το είδα πριν λίγο. Θα το κάνω προσεχώς και μετά την κηδεία των περιορισμών ενδεχομένως να επανέλθω γιατί κάτι μου έχει μείνει στο στομάχι.
Αθανάσιος Πιτσιόρλας
δικηγόρος Θεσσαλονίκης
pitsiorlas@hotmail.com
Παράρτημα
Διατάξεις προς κατάργηση ή τροποποίηση στο δικηγορικό επάγγελμα:
Ι. Διατάξεις για τους δικηγόρους
1]. Το άρθρο 44 του Κώδικα Δικηγόρων (Ν.Δ. 3026/1954), περιορίζει το δικηγόρο να ασκεί αστική και διοικητική δικηγορία μόνο εντός της περιφέρειας που είναι εγγεγραμένος, χοντρικά μιλώντας εντός του Νομού, με την Ελλάδα όμως να έχει όχι 52 αλλά 63 δικηγορικούς συλλόγους οι οποίοι έχουν δημιουργήσει μέσα στο χρόνο ένα καθεστώς-ναρκοπέδιο. Το άρθρο 44, λοιπόν, πρέπει να εξαφανιστεί αφού δεν είναι ανεκτό έναντι της Οδηγίας.
[2]. Το άρθρο 54 § 1 του Κώδικα Δικηγόρων πρέπει ομοίως να καταργηθεί.
[3]. Το άρθρο 54 § 2 του Κώδικα Δικηγόρων πρέπει να πάρει νέα μορφή η οποία θα προβλέπει ότι ο παρά Πρωτοδίκαις δικηγόρος μπορεί να παρασταθεί σε όλα τα διοικητικά και πολιτικά πρωτοδικεία και ειρηνοδικεία της χώρας.
Επιπλέον, ο παρά Πρωτοδίκαις δικηγόρος θα πρέπει να μπορεί να παρίσταται μόνο στο διοικητικό και πολιτικό Εφετείο της περιφέρειάς του και μόνο στην υπόθεση που παραστάθηκε πρωτοδίκως, ελαφρά διαφορετικά και αυστηρότερα από αυτό που ισχύει τώρα. Αυτό επιβάλει η απαίτηση της Οδηγίας για ποιότητα στις επαγγελματικές υπηρεσίες και τα οικονομικά των ασφαλιστικών ταμείων.
[4]. Το άρθρο 54 § 3 του Κώδικα Δικηγόρων πρέπει να πάρει νέα πολύ πιο σύντομη και απλή μορφή η οποία θα προβλέπει ότι ο παρ’ Εφέταις δικηγόρος μπορεί να παρασταθεί σε όλα τα διοικητικά και πολιτικά Εφετεία, Πρωτοδικεία και Ειρηνοδικεία της χώρας.
[5]. Το άρθρο 54 § 4 Κώδικα Δικηγόρων (δικηγόροι παρ΄ Αρείω Πάγω) πρέπει να πάρει νέα μορφή η οποία θα προβλέπει ότι «Ο παρ’ Αρείω Πάγω δικηγόρος μπορεί να ενεργεί όλες τις διαδικαστικές πράξεις και να παρίσταται σε όλα τα δικαστήρια της χώρας.»
[6]. Το άρθρο 54 §§ 5 και 6 του Κώδικα Δικηγόρων δεν έχουν πλέον κανένα νόημα. Ο παρ΄ Εφέταις δικηγόρος πρέπει να μπορεί να παρίσταται και στον Άρειο Πάγο και στο ΣτΕ μόνο όμως σε υπόθεση που χειρίστηκε σε πολιτικό και διοικητικό Εφετείο της χώρας.
[7]. Το άρθρου 54 § 8 του Κώδικα Δικηγόρων κρίθηκε αντισυνταγματικό (ΣτΕ (Ολομ)) 196/1984 ΕΣ και (Ολομ) 418/1992) και πρέπει ρητά να καταργηθεί.
[8]. Το άρθρο 56 του Κώδικα Δικηγόρων επίσης επηρεάζεται από την Οδηγία τόσο ως προς τα γεωγραφικά όρια όσο και ως προς την ποιότητα των υπηρεσιών και πρέπει να καταργηθεί. Εφόσον η δικηγορία εξισώνεται γεωγραφικά σε όλες τις παραμέτρους της, το άρθρο 56 που εισάγει διάκριση ευνοϊκή με τα τωρινά δεδομένα για την ποινική δικηγορία δεν έχει λόγο ύπαρξης και πρέπει να καταργηθεί αφού ταυτόχρονα καλύπτεται από τις προαναφερόμενες διατάξεις.
Άλλο πρόβλημα στο τωρινό άρθρο 56 είναι η απαγόρευση «επαγγελματικής εγκατάστασης». Αυτό αντιβαίνει σε άλλη διάταξη του άρθρου 15 της Οδηγίας η οποία προβλέπει τη δυνατότητα για πολλαπλή επαγγελματική εγκατάσταση.
Παρόμοιοι γεωγραφικοί περιορισμοί υφίστανται για τους δικαστικούς επιμελητές στην επίδοση δικογράφων και τους λεγόμενους αντικλήτους στις έδρες των δικαστηρίων (παραλήπτες δικογράφων) οι οποίοι δημιουργούν σοβαρά προβλήματα και καθιστούν πολύ ακριβότερες τις δικηγορικές υπηρεσίες σε αντίθεση με την Οδηγία. Συγκεκριμένα:
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΙΙ. Διατάξεις για τους δικαστικούς επιμελητές
[9]. Το άρθρο 122 § 1 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας περιέχει σοβαρό γεωγραφικό περιορισμό (Νομός) στην επίδοση δικογράφων από δικαστικούς επιμελητές και πρέπει να αλλάξει παίρνοντας την ακόλουθη σύντομη μορφή:
«Όργανα επίδοσης. Η επίδοση κάθε εγγράφου γίνεται με δικαστικό επιμελητή.»
Ένα πραγματικό παράδειγμα, εάν χρειάζεται, είναι ότι επίδοση στη Χαλκιδική με δικαστικό επιμελητή Θεσ/νίκης – κάποιες περιοχές της Χαλκιδικής υπάγονται στο Πρωτοδικείο Θεσ/νίκης – κόστισε στον πελάτη μου €90,00. Εάν επιτρεπόταν να χρησιμοποιήσω τον κοντινότερο επιμελητή Χαλκιδικής το κόστος θα ήταν €30,00.
[10]. Το άρθρο 1 § 3 του Κώδικα Δικαστικών Επιμελητών (Νόμος 2318/1995), αντίστοιχη διάταξη με το άρθρο 44 του Κώδικα Δικηγόρων, πρέπει να καταργηθεί.
Πιθανότατα υπάρχουν και άλλες τέτοιες δευτερογενείς διατάξεις στον ίδιο Κώδικα.
ΙΙΙ. Διατάξεις για τους αντικλήτους (παραλήπτες δικογράφων)
[11]. Τα άρθρα 924, 972 και 983 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας στο πεδίο της αναγκαστικής εκτέλεσης προβλέπουν υποχρεωτικό διορισμό τοπικού αντικλήτου και πρέπει να τροποποιηθούν αντίστοιχα.
[12]. Ομοίως, το άρθρο 12 του Πτωχευτικού Κώδικα (Νόμος 3588/2007, ΦΕΚ Α΄ 153) το οποίο περιέχει μπερδεμένο υποχρεωτικό και προαιρετικό διορισμό τοπικού αντικλήτου, χρήζει απλοποίησης. Έτσι, στο άρθρο 12 παρ 1 η φράση «πρόσωπο που κατοικεί στην έδρα του πτωχευτικού δικαστηρίου» πρέπει να απαλειφθεί.
[13]. Τέλος, τα άρθρα 84, 430 και 498 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας προβλέπουν υποχρεωτικό διορισμό αντικλήτου –«στην έδρα του δικαστηρίου»– και έχουν δημιουργήσει πολλά προβλήματα στην απονομή της ποινικής δικαιοσύνης, στους πολίτες και στους δικηγόρους. Πρέπει συνεπώς και εδώ να καταργηθεί η απαίτηση ότι ο αντίκλητος πρέπει να κατοικεί στην έδρα του δικαστηρίου αφού αντίκλητος μπορεί να είναι ο δικηγόρος της εκάστοτε υπόθεσης.
***
Πρωτότυπες ευχές λίγο πριν την απελευθέρωση της δικηγορίας!!!
Προχθές είχα την ονομαστική μου γιορτή. Και προχθες 50, ναι 50 μαζί, από τους 63 δικηγορικούς συλλόγους που έχει ακόμη η Ελλάδα επέλεξαν να μου επιδώσουν δικόγραφο παρέμβασης εναντίον μου στην ανοιχτή από το 2008 δίκη μου κατά της Επιτροπής Ανταγωνισμού στο Διοικητικό Εφετείο Αθηνών. Τους ευχαριστώ που με θυμήθηκαν, και με γέμισαν με τόση χαρά!
Η υπόθεση που τρέχει από το 2005 αφορά την κατάργηση των γεωγραφικών περιορισμών στη δικηγορία ώστε ο κάθε δικηγόρος να μπορεί να βγαίνει από το κουτί που λέγεται νομός και να πηγαίνει όπου θέλει στην Ελλάδα αφού είναι ελεύθερος επαγγελματίας, έτσι δεν είναι; Αφορά όμως δραματικά και τους πολίτες καταναλωτές.
Μετά από τόσες αναβολές η δίκη ήταν προσδιορισμένη για την Τετάρτη 19/1 αλλά η αναβoλή ήταν βέβαιη διότι εκρεμμεί αναίρεσή μου στο Συμβούλιο της Επικρατείας στο ίδιο ζήτημα.
Ο χρόνος μεταφοράς της Οδηγίας 2006/123 έληξε στις 30.12.2009. Από τότε η Ελλάδα παραβιάζει το ευρωπαικό δίκαιο. Είμαστε στη φάση όπου μία πολύ πιεσμένη χρονικά κυβέρνηση παίζει δραματικά τις τελευταίες καθυστερήσεις πριν οδηγήσει το νομοσχέδιο προς ψήφιση στη βουλή διότι αλλιώς δεν θα πάρει την τέταρτη και μεγαλύτερη δόση του διεθνούς δανείου. Και εάν δεν πάρει την δόση των 15 δις, τι θα κάνει, τι θα γίνει;
Στο τέλος της προηγούμενης εβδομάδας οι αρμόδιοι υπουργοί έδωσαν στους δικηγορικούς συλλόγους το νομοσχέδιο για την απελευθέρωση.
Με αυτά τα δεδομένα που κολάει ρε παιδιά αυτή η παρέμβαση σήμερα;
Αθανάσιος Πιτσιόρλας
δικηγόρος Θεσσαλονίκης
pitsiorlaw@hotmail.com
Στο ζήτημα με τα γεωγραφικά όρια στη δικηγορία πάντα, το οποίο κατά περίεργο τρόπο εκκρεμεί ακόμη σήμερα 2012 στα ελληνικά δικαστήρια, δείτε στη πιο κάτω ηλεκτρονική διεύθυνση, τι έπαθε πρόσφατα η Ευρωπαική Επιτροπή αυτή τη φορά.
¨
Αθανάσιος Πιτσιόρλας
δικηγόρος Θεσσαλονίκης
pitsiorlaw@hotmail.com
http://www.stopcartel.info/2012/04/09/%CE%91%CE%9D%CE%A4%CE%91%CE%93%CE%A9%CE%9D%CE%99%CE%A3%CE%9C%CE%9F%CE%A3/%CE%88%CE%BD%CE%BF%CF%87%CE%B7_%CE%B7_%CE%9A%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B9%CF%8C%CE%BD_%CE%B3%CE%B9%CE%B1_%CF%84%CE%BF_(%CE%BC%CE%B7)_%CF%87%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C_%CF%85%CF%80%CF%8C%CE%B8%CE%B5%CF%83%CE%B7%CF%82_%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D/7676.html
Δημοσίευση σχολίου