Η Εκκλησία της Ελλάδος κατέθεσε αίτηση στην Αρχή Προστασίας Δεδομένων, ζητώντας την αναθεώρηση της απόφασης με την οποία καταδικάστηκαν οι δημοσιογράφοι για την αποκάλυψη σκανδάλων στους κόλπους της, με βασικό αίτημα να επιβληθούν υψηλότερα πρόστιμα.
Στις αποφάσεις αυτές (24,25,26/2005), η Αρχή επέβαλε πρόστιμα στους δημοσιογράφους όχι απλώς επειδή μετέδωσαν πληροφορίες για επίορκους Μητροπολίτες (αφου αυτοί θεωρήθηκαν δημόσια πρόσωπα), αλλά για την μετάδοση εσφαλμένων ειδήσεων για τρίτα, μη εμπλεκόμενα, πρόσωπα, αλλά και για την καταχρηστική επανάληψη και προβολή των βίντεο τόσες φορές, ώστε ήταν πια σαφές ότι δεν το έκαναν μόνο για την ενημέρωση του κοινού αλλά για τη διαπόμπευση των εμπλεκομένων και την εμπορική αξιοποίηση του θεάματος.
Η Εκκλησία της Ελλάδος, κατέθεσε αίτηση θεραπείας αναφέροντας ότι αφενός οι Μητροπολίτες δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται άνευ εταίρου ως δημόσια πρόσωπα, μόνο και μόνο επειδή είναι δημόσιοι υπάλληλοι. Και ότι ως εκ τούτου, όντας περίπου "ιδιώτες", τα πρόστιμα που θα έπρεπε να επιβάλλει η Αρχή στους δημοσιογράφους και τα κανάλια θα έπρεπε να είναι υψηλότερα.
Η Αρχή απέρριψε την αίτηση της Εκκλησίας, λόγω έλλειψης έννομου συμφέροντος, λόγω νομικά αβάσιμης αίτησης, αλλά και λόγω μη προσκόμισης πρόσθετων στοιχείων από την Εκκλησία.
Προκαλεί κατάπληξη το γεγονός ότι η Εκκλησία υποπίπτει σε ένα τόσο σοβαρό νομικό σφάλμα ώστε να καταθέτει αίτηση θεραπείας εν ονόματι των μελών της, ενώ κι ένας πρωτοετής της Νομικής ξέρει ότι σαφώς και δεν έχει άμεσο και προσωπικό έννομο συμφέρον, απαραίτητη προϋπόθεση για το παραδεκτό μιας τέτοιας αίτησης. Τέτοιο έννομο συμφέρον έχουν μόνο οι παθόντες Μητροπολίτες ατομικά. Είναι εξαιρετικά περίεργο το γεγονός ότι αυτό πέρασε απαρατήρητο από την νομική υπηρεσία της Εκκλησίας, οδηγώντας σε ένα τόσο προφανές νομικό σφάλμα.
Αν και η άποψη για το ότι οι Μητροπολίτες μπορεί να μην είναι εξ ορισμού δημόσια πρόσωπα είναι συζητησιμη, η Εκκλησία έπρεπε να είχε θεμελιώσει πιο άρτια τους ισχυρισμούς της, όχι απλώς φιλολογώντας νομικά, αλλά προσκομίζοντας και συγκεκριμένα στοιχεία για τους εν λόγω ιερείς.
Τέλος, εντυπωσιάζει η σκοπιμότητα, ενόψει των διδαγμάτων που πρεσβεύει η Εκκλησία: ζητάει την επιβολή βαρύτερων προστίμων! Ένας θεσμός που διακηρύσσει την αγάπη, την ειρήνη και τη γαλήνη, προσφεύγει σε ένα κρατικό όργανό οχι για να ζητήσει να απαλλάξει τους δράστες από τις ποινές τους, αλλά για να τους επιβάλλει βαρύτερες!!! Και τελικά... η αίτησή του απορρίπτεται. Υπάρχει (;) θεός.
3 σχόλια:
Διαπόμπευση ήταν ο όρος που χρησιμοποίησε η Αρχή; Αναρωτιέμαι η διαπόμπευση πως στοιχειθετείται;
e-samanos: προσωπικά δεν με ενδιαφέρει η θεματολογία σου. Θέλει πολύ προσοχή ένα blog σαν το δικό σου για να μην έχεις προβλήματα με το νόμο. Αυτό που έχω να πω είναι ότι όταν ήμουν ασκουμενος είχα υπερασπιστεί δικαστηριακά χρήστες ουσιών και μου είχε κάνει εντύπωση η προσπάθειά τους να διατηρήσουν την αξιοπρέπειά τους παρά τη σωματική και ψυχική εξαθλίωση στην οποία είχαν υποβληθεί.
αμβρόσιε: η διαπόμπευση δεν είναι αδίκημα, για να στοιχειοθετηθεί με κάποιον νομοθετικό ορισμό. Παραθέτω το επίμαχο απόσπασμα από εκείνη την απόφαση που η Εκκλησία ζήτησε να αναθεωρηθεί:
"Η επανειλημμένη προβολή όμως των ιδίων αποσπασμάτων -ηχητικών στοιχείων σκανδαλώδους συμπεριφοράς στις επίμαχες εκπομπές, τόσο στα πλαίσια της ίδιας εκπομπής αλλά και συνεχώς σε τέσσερις τουλάχιστον εκπομπές, ήτοι της 3.2.2005, 4.2.2005, 7.2.2005 και 8.2.2005, πέραν του ότι παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας, δεν μπορεί να νοηθεί ότι γίνεται αποκλειστικά για την άσκηση του δημοσιογραφικού επαγγέλματος, αλλά υποκρύπτει προσπάθεια πρόκλησης σκανδάλου για άλλο σκοπό πλην εκείνου της δημοσιογραφικής έρευνας και δημοσιογραφικής ενημέρωσης (όπου εμπεριέχεται προεχόντως ο σκοπός της τηλεθέασης). Αποτέλεσμα της συνεχούς και επανειλημμένης αυτής προβολής, είναι η προσβολή της αξίας του ανθρώπου και οδηγεί σε εξευτελισμό και διαπόμπευση, δηλαδή σε κύρωση που βαίνει πέραν από τις ποινές που προβλέπονται από την έννομη τάξη και μάλιστα με πλήρη αγνόηση του ισχύοντος στο ποινικό δίκαιο τεκμηρίου αθωότητας. "
http://www.dpa.gr/Documents/Gre/Apofaseis/25_05_anonym.doc
Mήπως ζήτησαν και χαμένους τόκους;
Δημοσίευση σχολίου