Τρίτη, Νοεμβρίου 10, 2009

Ανθρώπινα δικαιώματα και συντηρητικό ακροατήριο

Παρατηρώ ότι ένας σταθερός αντίλογος που αναπτύσσεται από το συντηρητικό ακροατήριο είναι ότι η αξίωση για χωρισμό Κράτους – Εκκλησίας θα σημάνει τον “αποχριστιανισμό της κοινωνίας μας” ή θα αποστερήσει τους Χριστιανούς Ορθόδοξους από το δικαιωμά τους να πιστεύουν ή να δηλώνουν ελεύθερα την πίστη τους. Λίγες μέρες πριν, κάποιος είχε απαντήσει σε μια τοποθέτησή μου για την δημόσια διαβούλευση, ότι δεν χρειάζονται τέτοιες διαδικασίες, αφού η κοινωνία ούτως ή άλλως κυβερνά μέσα από τους αιρετούς εκπροσώπους της. Συγκεκριμένα, ο σχολιαστής αναφέρει: 

"Έχετε σκεφτεί μήπως ο νομικιστικού τύπου διαχωρισμός Πολιτείας-πολίτη σε ένα δημοκρατικό καθεστώς είναι ιδεολογικά παράλογος και ότι η μόνη διαφορά δημόσιας-κοινοβουλετικής διαβούλευσης είναι γραφειοκρατικού (μη ουσιαστικού) χαρακτήρα;"


Υπάρχει δηλαδή θεμελιώδης σύγχυση: ότι η κοινωνία ταυτίζεται με το Κράτος. Ότι όλοι είμαστε εξουσία, αφού είμαστε Έλληνες και ζούμε στην Ελληνική Δημοκρατία. Σύμφωνα με το ίδιο δόγμα, για να παραμείνουμε στην εξουσία θα πρέπει να καταλάβουν οι μειοψηφίες (οι μη - Έλληνες, οι μη-Χριστιανοί Ορθόδοξοι, και άλλα πολλά “μη”) ότι είναι “φιλοξενούμενες” και οφείλουν να δείχνουν σεβασμό στις επιλογές της πλειοψηφίας, η οποία απλώς τις ανέχεται. 


Αυτή η σύγχυση της ταύτισης της κοινωνίας με το Κράτος καλλιεργείται κι από πολιτικά κόμματα, κοινοβουλευτικά και εξωκοινοβουλευτικά. 


Είναι προφανές ότι απευθύνονται σε ένα κοινό, το οποίο δεν έχει διδαχθεί Στοιχεία Δημοκρατικού Πολιτεύματος και δεν έχει κάνει μια στοιχειώδη ανάγνωση του Συντάγματος. 


Το Σύνταγμα, λοιπόν, το ζήτησε ο λαός από τον βασιλέα του το 1843, ακριβώς επειδή είναι άλλο πράγμα ο λαός κι άλλο πράγμα το Κράτος. Το Σύνταγμα το ζήτησε ο λαός για να διευκρινιστεί ποιες εξουσίες έχει το Κράτος και ποια δικαιώματα έχουν οι πολίτες. Διότι είναι σαφές ότι οι εξουσίες του Κράτους – το οποίο έχει στα χέρια του όλες τις δυνατότητες επιβολής στους εξουσιαζόμενους- δεν θα βρίσκονται πάντα σε συμφωνία με τα ατομικά έννομα συμφέροντα του κάθε πολίτη. Πάρτε για παράδειγμα την απαλλοτρίωση οικοπέδων: αν ο πολίτης ταυτιζόταν με το Κράτος ή θα έπρεπε να παραχωρήσει δωρεάν το σπίτι του για να γίνει δρόμος (και να μείνει άστεγος) ή δεν θα γινόταν δημόσιο έργο στην έκταση που το απαιτούσε ο σχεδιασμός του. Με το Σύνταγμα τα συμφέροντα εξισορροπούνται: ο δικαστής ορίζει το τίμημα που το Κράτος θα καταβάλλει στον πολίτη. 


Τα ατομικά δικαιώματα είναι εξουσίες του ατόμου έναντι του Κράτους. Δεν είναι τυχαίο ότι κατοχυρώνονται μέσα από το Σύνταγμα – το οποίο δεν αλλάζει με τις κατά καιρούς πλειοψηφικές τάσεις, αλλά με δυσκίνητες και χρονοβόρες διαδικασίες που εγγυώνται την ευρύτατη συναίνεση στην μεταβολή του- κι όχι μέσα από τους κοινούς νόμους. Είναι χαζό το επιχείρημα που λέγεται: “ας κάνουμε ένα δημοψήφισμα και θα δείτε ποιοι θέλουν τους σταυρούς στα σχολεία”. Μα, δεν είναι θέμα πλειοψηφίας. Τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν αφορούν ούτε τους πολλούς, ούτε τους λίγους: αφορούν καθέναν ατομικά. Γι' αυτό τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν είναι μια υπόθεση που μπορεί να αφορά μόνο τους πολιτικούς, οι οποίοι άγονται και φέρονται από τις πρόσκαιρες πλειοψηφίες που καθορίζουν την εκλογή τους ή μη. Είναι υπόθεση που αφορά διακρατικούς νομοθέτες, χωρίς άμεσο φόβο του πολιτικού κόστους και είναι υπόθεση που αφορά δικαστές, οι οποίοι επίσης δεν είναι αιρετοί. Eίναι υπόθεση που αφορά μη κυβερνητικές οργανώσεις, την Κοινωνία των Πολιτών που δεν νοιάζεται για πολιτικό κόστος. Αυτή είναι η διαφορά του “κράτους δικαίου” από την “αρχή της πλειοψηφίας”. Και τα δύο όμως είναι συνιστώσες της δημοκρατίας. Δεν μπορούμε να έχουμε δημοκρατία μόνο με δικαιοκρατικούς θεσμούς (που δεν εκφράζουν την πλειοψηφία) αλλά  δεν μπορούμε να έχουμε δημοκρατία και μόνο με βάση τις πλειοψηφίες, διότι αυτές καταπνίγουν την ατομικότητα και την αυταξία της ανθρώπινης μονάδας. 


Η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης αποτελεί ένα από τα ατομικά δικαιώματα που διασφαλίζει το Σύνταγμα της Ελλάδας ήδη από την πρώτη του έκδοση. Η ιστορική συγκυρία ήταν γνωστή: ο κορμός του λαού ανήκε στην Ορθόδοξη Εκκλησία και η ανεξιθρησκεία αποτελούσε αίτημα ήδη  έναντι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στη συνέχεια όμως, η Ορθόδοξη Εκκλησία, εκτός από  φορέας συλλογικής ενάσκησης ανθρώπινου δικαιώματος, έλαβε νομική θέση στην δημόσια ζωής της χώρας, μέσα από την κατοχύρωσή της ως φορέας του Κράτους. Έτσι έχουμε το νομικό παράδοξο ενός συλλογικού φορέα ανθρώπινου δικαιώματος, ο οποίος ταυτόχρονα αποτελεί και εξουσιαστικό παράγοντα και λειτουργικό μέτοχο δημοσίου δικαίου αρμοδιοτήτων. Έτσι η Εκκλησία απολαμβάνει τις δυνατότητες τόσο ενός κρατικού οργανισμού, όσο και ενός φορέα ανθρώπινων δικαιωμάτων. Το βέβαιο είναι ότι η Εκκλησία δεν ταυτίζεται με την κοινωνία. Διότι ακόμη και με εκκλησιαστικούς όρους, υπάρχει διάκριση ανάμεσα σε “κληρικούς” και “λαϊκούς”. Επιπλέον μέσα στην κοινωνία δεν υπάρχει μόνο το ποίμνιο της Εκκλησίας, αλλά και όλοι οι υπόλοιποι πολίτες, οι οποίοι μπορεί να είναι πιστοί άλλων δογμάτων ή θρησκειών ή να είναι άθρησκοι. 


Παρ' όλο που η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι κρατικός οργανισμός, το Κράτος έχει σίγουρα την υποχρέωση να υλοποιεί την δέσμευση του άρθρου 13 του Συντάγματος, δηλαδή να επιτρέπει σε κάθε πολίτη να πιστεύει σε όποιο θρήσκευμα επιλέγει ο ίδιος και να μετέχει στις λατρευτικές διαδικασίες κάθε γνωστής θρησκείας. Δηλαδή το Κράτος οφείλει να απέχει από την επιβολή ενός συγκεκριμένου θρησκεύματος, ακόμη κι αν αυτό έχει αναγνωριστεί ως το στατιστικά επικρατούν, ως η “επικρατούσα θρησκεία” που διαπιστώνεται στο άρθρο 3. Το συντηρητικό ακροατήριο υποστηρίζει ότι το άρθρο 3 δεν “διαπιστώνει” απλώς, έχει κανονιστικό περιεχόμενο (δηλ. επιβάλλει). Αν ίσχυε αυτό θα σήμαινε: α) ότι  το Κράτος οφείλει να διασφαλίζει εις τους αιώνες των αιώνων ότι ο Χριστιανισμός θα παραμείνει με το ζόρι η επικρατούσα θρησκεία και ότι: β) η ελευθερίας θρησκευτικής συνείδησης είναι κενό γράμμα, αφού αν πληθυσμιακά ξεφεύγουμε από την “επικρατούσα” θα πρέπει να λαμβάνονται μέτρα για να επανερχόμαστε. Δεν είναι όμως αυτό το περιεχόμενο ούτε του άρθρου 3, το οποίο διαπίστωνε μια πραγματικότητα του 1975– όπως και το άρθρο 16 παρ. 2 διαπιστώνει την “πραγματικότητα” ότι στα σχολεία φοιτούν Έλληνες και γι' αυτό πρέπει να φροντίσει το κράτος για την εθνική και θρησκευτική τους συνείδηση- ούτε του άρθρου 13. Το άρθρο 3 έρχεται να κατοχυρώσει συνταγματικά την θέση ενός συγκεκριμένου θρησκευτικού οργανισμού, επειδή ιστορικά εξέφραζε συλλογικά την κρατούσα θρησκεία. Όπως στο άρθρο 14 παρ. 9 εξαγγέλλεται η αρχή της διαφάνειας για να δικαιολογηθεί η (λάθος) ρύθμιση περί βασικού μετόχου.  Συνεπώς τα περί κρατούσας θρησκείας είναι  αιτιολογικά – διαπιστωτικά και το κανονιστικό περιεχόμενο βρίσκεται στην κατοχύρωση της Εκκλησίας ως δημόσιου οργανισμού. 


 Επομένως, το Κράτος οφείλει να διαμορφώσει ένα περιβάλλον στο οποίο θα είναι σεβαστή η ελεύθερη λατρεία κάθε θρησκεύματος και σαφώς προκειμένου να ικανοποιήσει αυτή την συνταγματική υποχρέωση, το περιβάλλον αυτό θα πρέπει να είναι διαμορφωμένο ανάλογα και με τους πληθυσμιακούς συσχετισμούς. Δηλαδή η διαμόρφωση του κατάλληλου περιβάλλοντος θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη και την έκταση των πραγματικών αναγκών. 


Αυτή η παραδοχή όμως, η οποία βασίζεται στην αρχή της αναλογικότητας, δεν μπορεί να φτάνει στην εξωλατρευτική προώθηση της επικρατούσας ή οποιασδήποτε άλλης θρησκείας στο πλαίσιο της εκπλήρωσης συνταγματικών υποχρεώσεων του Κράτους. Το ότι οι περισσότεροι που βρίσκονται στην Ελλάδα μάλλον είναι χριστιανοί δεν σημαίνει ότι θα πρέπει το Κράτος να εκλαμβάνει ως δεδομένο ότι επιθυμούν κι όλας την υπόμνηση των θρησκευτικών τους υποχρεώσεων ανά πάσα στιγμή. Η απομάκρυνση θρησκευτικών συμβόλων από αίθουσες διδασκαλίας και από δημόσιες υπηρεσίες δεν ισοδυναμεί με παραβίαση της θρησκευτικής ελευθερίας των πιστών Χρισιτανών, οι οποίοι θα πρέπει να αναζητήσουν την ενάσκηση της λατρείας στο πλαίσιο των αφιερωμένων σε αυτήν χώρων ή και στο πλαίσιο της ιδιωτικής τους ζωής.


Το συντηρητικό ακροατήριο ισχυρίζεται ότι οι απομακρύνσεις θρησκευτικών συμβόλων από την εκπαιδευτική διαδικασία έρχεται σε αντίθεση με τη συνταγματική υποχρέωση της δημόσιας δωρεάν παιδείας  για ανάπτυξη θρησκευτικής συνείδησης των Ελλήνων  (άρθρο 16 παρ. 2 Συντάγματος). Εκτός του ότι στις σχολικές αίθουσες της Ελλάδας δεν υπάρχουν πλέον μόνο Έλληνες (όπως γράφει το Σύναγμα του 1975), αλλά και πολίτες άλλων εθνοτικών καταγωγών και άλλων χωρών, η συνταγματική επιταγή δεν υποχρεώνει φυσικά το Κράτος να γίνει ο χριστιανικός πνευματικός πατέρας των μαθητών, ούτε η έννοια της “θρησκευτικής συνείδησης” ταυτίζεται με την ιδιότητα του καλού χριστιανού. Το Σύνταγμα σε αυτή την προγραμματικής φύσης διάταξή του,  ότι τα παιδιά πρέπει να συνειδητοποιήσουν τη σημασία που έχει το φαινόμενο της θρησκείας στην ζωή του ανθρώπου, δεν επιβάλλει ότι οι μαθητές πρέπει να καταστούν ποίμνιο. Το Σύνταγμα δεν ταυτίζει το ρόλο του σχολείου με το ρόλο της Εκκλησίας. 


Έπειτα το συντηρητικό ακροατήριο ισχυρίζεται ότι στερείται δικών του δικαιωμάτων από την απομάκρυνση των θρησκευτικών συμβόλων από τα σχολεία και τις δημόσιες υπηρεσίες. Εμμένει ότι η μειοψηφία και οι αξιώσεις της για θρησκευτική ουδετερότητα του κράτους, αποστερεί από τους Χριστιανούς Ορθόδοξους ένα κεκτημένο: το χριστιανικό ιστορικό υπόβαθρο της Ελληνικής κοινωνίας και τις παραδόσεις της δημόσιας ζωής στην Ελλάδα. Υποστηρίζει ότι ως πλειοψηφία, δεν νοείται να παραβιάζονται τα δικαιώματά του επειδή το ζητούν μεμονωμένοι πολίτες ή μικρότερες θρησκευτικές ομάδες ή και τρίτοι όπως οι μη κυβερνητικές οργανώσεις. Οι διαφορετικοί έχουν υποχρέωση, σύμφωνα με την άκρα δεξιά, να ανέχονται ότι είναι φιλοξενουμενοι (ακόμη κι αν είναι γηγενείς) σε μια χριστιανική χώρα.  Είναι όμως όντως παραβίαση των δικαιωμάτων του χριστιανικού πληθυσμού η αφαίρεση των συμβόλων από τις διαδικασίες δημοσίου δικαίου; Ασκείται κάποιο ανθρώπινο  δικαίωμα μέσα από την ανάρτηση του σταυρού στα σχολεία ή στα δικαστήρια; Είναι προφανές πως, όχι. Το δικαίωμα της λατρείας ασκείται θετικά μέσα από συγκεκριμένες τελετές της γνωστής θρησκείας, μέσα από την ελευθερία της ομολογίας, την ύπαρξη ναών και υποδομών για την ενάσκηση των θρησκευτικών υποχρεώσεων κάθε ατόμου. Δεν ασκείται μέσα στα σχολεία, δεν ασκείται μέσα στα δικαστήρια. 


Αλλά ούτε η αφαίρεση των συμβόλων αποστερεί τους φορείς του δικαιώματος από την απόλαυση ενός περιβάλλοντος ανάπτυξης των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων: δεν ισοδυναμεί με γκρέμισμα ναών ή επιβολής απαγορεύσεων στην ελευθερία της έκφρασης.  Είναι αντίστοιχο με την αφαίρεση του υποχρεωτικού πεδίου για την δήλωση του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες: δεν αποτελεί δικαίωμα του καθενός το τι θα γράφει ένα δημόσιο έγγραφο. Αποτελεί ενάσκηση δημόσιας εξουσίας, η οποία αποφασίζει κυριαρχικά για το περιεχόμενό του. Ο πιστός μπορεί να ομολογήσει την πίστη του το πλαίσιο της ελευθεριας της έκφρασης και της θρησκευτικής συνείδησης, η οποία προφανώς και δεν περιλαμβάνει τα δημόσια μητρώα που πρέπει να περιέχουν κατά το δυνατό ελάχιστα δεδομένα. 


Ορισμένα μέλη του συντηρητικού ακροατηρίου το πάνε πιο πέρα: αφού τα σχολεία και  τα δικαστήρια δεν είναι τόποι θρησκευτικής λατρείας, γιατί οι μειοψηφίες ζητάνε τη αφαίρεση των συμβόλων επικαλούμενες την ελευθερίας της θρησκευτικής τους συνείδησης; Μα επειδή η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης έχει κυρίως αμυντικό περιεχόμενο: το κράτος οφείλει να διαμορφώνει ένα περιβάλλον για την ανάπτυξη όλων των θρησκευμάτων (θετικό περιεχόμενο) αλλά πιο πριν οφείλει να απέχει από την επιβολή ενός συγκεκριμένου θρησκεύματος σε διαδικασίες υποχρεωτικές για όλους τους πολίτες (αμυντικό περιεχόμενο). Η παρουσία του σταυρού στα δικαστήρια και τα σχολεία  δεν αποτελεί μεν “υποχρεωτικό εκκλησιασμό” (πρακτική που ακόμη συνεχίζεται στο στρατό), συνιστά όμως επιβολή θέασης ενός συγκεκριμένου συμβόλου με τεράστια συνειδησιακή επιρροή στους κρίνοντες ως προς την τοποθέτηση του κρινόμενου. Η σταθερά ενός συμβόλου μέσα στον χώρο, αποτελεί αναπόφευκτα μέτρο σύγκρισης συμπεριφοράς ως προς την αποδοχή ή μη αποδοχή του συμβόλου. Έτσι, ο καλός μαθητής είναι ο καλος χριστιανός και ο αξιόπιστος μάρτυρας είναι αυτός που ορκίζεται στο ιερό ευαγγέλιο όχι αυτός που το αποφεύγει, επικαλούμενος το αόριστο μέγεθος της τιμής και της υπόληψής του. Επίσης η μετάνοια ενός χριστιανού κατηγορούμενου και η προφορική ενδεχομένως επίκληση του θεού κατά την απολογία του, αυτομάτως τον τοποθετεί σε ευθυγράμμιση με το τυχόν υφιστάμενο σύμβολο. Όλα αυτά τα συνειδησιακά προβλήματα επιλύονται με μια κίνηση: με την αφαίρεσή των συμβόλων από τις υποχρεωτικές διαδικασίες και την αφαίρεση γενικά κάθε κριτηρίου το οποίο μπορεί να αποτελέσει αφορμή για διακρίσεις με βάση τις προκαταλήψεις του κρίνοντος. 


Η επιστροφή των εικόνων από τα σχολεία και τα δικαστήρια στις εκκλησίες και τα εικονοστάσια δεν συνιστά “αποχριστιανισμό” της κοινωνίας, αφού δεν αφορά την κοινωνία, αλλά το Κράτος. Δεν αφορά τους φορείς των ανθρώπινων δικαιωμάτων, αλλά την εξουσία. 



Η αποκαθήλωση αυτή είναι αναγκαία γιατί απελευθερώνει την κοινωνία από συγχύσεις και οδηγεί τους πολίτες που αναζητούν αξίες στα μέρη όπου  αυτές καλλιεργούνται: η δικαιοσύνη στα δικαστήρια, η εκπαίδευση στα σχολεία, η λατρεία στους ναούς. 


47 σχόλια:

Unknown είπε...

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΥΚ ΟΛΙΓΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ,ΙΕΡΕΙΣ/ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΚΑΙ ΛΑΙΚΟΙ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΑΡΝΗΘΗΚΑΝ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΤΟΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΟΡΚΟ ΜΕ ΤΟ ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΟ ΟΤΙ ΑΥΤΟΣ ΠΑΡΑΒΙΑΖΕΙ ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΠΙΣΤΗΣ...
ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΜΠΕΡΙΣΤΑΤΩΜΕΝΗ Η ΑΝΑΛΥΣΗ ΣΑΣ...
ΤΟ ΕΔΑΔ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΜΕ ΒΑΣΗ ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΝΟΜΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ , ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝΤΑΣ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑΚΗ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ...
ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΜΕ ΛΕΠΤΟΜΕΡΗ ΑΡΘΡΑ ΠΟΥ ΘΥΜΙΖΟΥΝ ΥΠΟΥΡΓΙΚΕΣ ΕΓΚΥΚΛΙΟΥΣ ΑΝΤΙΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΕΣΔΑ ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΑ ΔΙΕΘΝΗ ΚΕΙΜΕΝΑ,ΣΤΩ ΚΑΙ ΑΝ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 28 ΑΥΤΑ ΕΧΟΥΝ ΥΠΕΡΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΙΣΧΥ...
ΓΕΝΙΚΑ ΟΛΗ ΜΑΣ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΜΗ ΣΥΜΒΑΤΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΣΔΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ ΤΗΣ ...

jimlap είπε...

Κατά τη γνώμη σας, ο σταυρός στις πολυπληθείς εν Ελλάδι χριστιανικές εκκλησίες, συνιστά "επιβολή θέασης ενός συγκεκριμένου συμβόλου με τεράστια συνειδησιακή επιρροή";

Ισχύει το ίδιο για τη σημαία του κράτους;

Αγησίας είπε...

Ο σταυρός στη σημαία δεν έχει καμία σχέση με το χριστιανικό σύμβολο. Είναι ο λεγόμενος "ελληνικός σταυρός", πιο τετράγωνος και σαφώς διαφορετικός από τον επιμήκη σταυρό των θανατικών ποινών. Είναι ένα πανάρχαιο σύμβολο, που χρησιμοποιούσαν ακόμη και οι κάθε άλλο παρά χριστιανοί Μινωίτες και στο οποίο μπορεί να αποδώσει ο καθένας όποια έννοια τραβάει η ψηχή του: Χριστός, τα σημεία του ορίζοντα, τα στοιχεία της ζωής κλπ. Μάλλον ενωτικό στοιχείο είναι παρά διχαστικό.

jimlap είπε...

Αγησία, γράφετε "μπορεί να αποδώσει ο καθένας όποια έννοια τραβάει η ψηχή του". Αυτή είναι μία οπτική, μόνο που η επιλογή του στην ελληνική σημαία, δεν έχει σχέση με τους Μινωίτες.

Το σχετικό απόσπασμα για τη συνειδησιακή επιρροή, στο οποίο βάσισα και το ερώτημά μου, είναι του elawyer.

Ανώνυμος είπε...

Παρακαλώ, δέστε τα διαβατήριά σας στις σελίδες 27 και 28. Πιστεύετε ότι ο Σταυρός έχει αποκοπεί τυχαία από τις εκκλησίες;

e-Lawyer είπε...

@jimlap

Ο σταυρός στις πολυπληθείς εν Ελλάδι εκκλησίες αποτελεί σύμβολο ενάσκησης του δικαιώματος θρησκευτικής ελευθερίας των Χριστιανών Ορθόδοξων και φυσικά δεν θίγει κανένα δικαίωμα τρίτου, αφού ουδείς υποχρεούται να προσέλθει στην Εκκλησία κλπ. Ενώ στα Δικαστήρια και στα Σχολεία δεν έχει άλλη επιλογή.

Η σημαία είναι εθνικό κι όχι θρησκευτικό σύμβολο. Στην απόφαση Lautsi το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο απέρριψε τον ισχυρισμό της Ιταλίας ότι ο Εσταυρωμένος αποτελεί "και" εθνικό σύμβολο. Οπότε δεν τίθεται κανένα απολύτως νομικό ζήτημα για τα σύμβολα που φέρει η σημαία του κράτους.

jimlap είπε...

elawyer, δηλαδή είστε της άποψης πως τα θρησκευτικά σύμβολα σε εξωτερικούς χώρους, δεν ασκούν συνειδησιακή επιρροή;

Ας ξεφύγουμε από τους ορθόδοξους, με μια υποθετική ερώτηση. Ένας ζάμπλουτος Σουαδάραβας αγοράζει τα μισά ακίνητα στο κέντρο της Αθήνας. Αν τηρείται η πολεοδομική νομοθεσία, οι μιναρέδες στα τζαμιά που θα χτίσει, θα ασκούν συνειδησιακή επιρροή σε άθεους και χριστιανούς;

e-Lawyer είπε...

Δεν θα παραβιαζόταν το δικαίωμά τους στην θρησκευτική ελευθερία έτσι. Το θέμα είναι η λειτουργία των συμβόλων σε υποχρεωτικές διαδικασίες.

jimlap είπε...

Δεν ρώτησα αυτό όμως, στο παράδειγμά μου. Άλλο η θρησκευτική ελευθερία, άλλο η συνειδησιακή επιρροή. Στην πρώτη περίπτωση, μιλάμε για το ατομικό μου δικαίωμα να πιστεύω ή να μην πιστεύω όπου εγώ επιθυμώ. Στη δεύτερη περίπτωση, μιλάμε για τη δυνατότητά μου να ζω σε ένα μη φορτισμένο περιβάλλον.

e-Lawyer είπε...

Δεν υπάρχει δικαίωμα του να "μη ζω σε ένα φορτισμένο περιβάλλον".

Διαγόρας ο Μήλιος είπε...

Παρεμπιπτόντως, τα συγχαρητήριά μου στο ΕΠΣΕ και σε εσάς για την προσπάθειά σας. Που θα πάει, θα κατορθώσουμε κάποτε στο Ελλαδιστάν την αποθεσμοποίηση της παράνοιας.

Νικόλαος είπε...

e-Lawyer: «Δεν υπάρχει δικαίωμα του να "μη ζω σε ένα φορτισμένο περιβάλλον".»


Ε, τότε, γιατί όλη αυτή η φασαρία όσον αφορά τα θρησκευτικά μας σύμβολα;

e-Lawyer είπε...

Δεν διαμαρτυρήθηκε κανείς για το "περιβάλλον", αλλά για τα κριτήρια που εφαρμόζει το Κράτος σε διαδικασίες από τις οποίες ο πολίτης υποχρεούται να διέλθει.

Δεν υποχρεούται κανείς να μπει σε μια εκκλησία.

Υποχρεούται όμως να πάει σχολείο. Τότε έχει δικαίωμα να μην κρίνεται για το αν είναι ή όχι καλός χριστιανός, αλλά για το αν είναι ή όχι καλός μαθητής.

Δεν υποχρεούται κανείς να είναι χριστιανός ορθόδοξος.

Υποχρεούται όμως να παραστεί σε ένα δικαστήριο ζητώντας αμερόληπτη κρίση, ανεξάρητητα από τα πιστεύω του. Εάν το Δικαστήριο έχει διακηρυγμένη στάση υπέρ μιας θρησκευτικής ομάδας, η κρίση του είναι εξ ορισμού μεροληπτική.

Άλλο η θέαση συμβόλων έξω στο δρόμο, στον δημόσιο διάλογο, στην ιδιωτική ζωή, στην τέχνη και στη δημοσιογραφική κάλυψη των γεγονότων κι άλλο η ΧΡΗΣΗ συμβόλων στις δημόσιες υπηρεσίες, στις οποίες ασκείται εξουσία.

ΡF είπε...

Σχετικό με το post είναι το θέμα της σημερινής εκπομπής "Χθες, Σήμερα, Αύριο" του Σ. Φυντανίδη στη ΝΕΤ.

Νικόλαος είπε...

e-Lawyer: «Δεν διαμαρτυρήθηκε κανείς για το "περιβάλλον", αλλά για τα κριτήρια που εφαρμόζει το Κράτος σε διαδικασίες από τις οποίες ο πολίτης υποχρεούται να διέλθει.»


Για να ακριβολογούμε, διαμαρτυρηθήκατε για το περιβάλλον των «διαδικασιών από τις οποίες ο πολίτης υποχρεούται να διέλθει». Αν κάνω λάθος, σας παρακαλώ να με διορθώσετε.


e-Lawyer: «Υποχρεούται όμως να πάει σχολείο. Τότε έχει δικαίωμα να μην κρίνεται για το αν είναι ή όχι καλός χριστιανός, αλλά για το αν είναι ή όχι καλός μαθητής.»


Καμία αντίρρηση.


e-Lawyer: «Υποχρεούται όμως να παραστεί σε ένα δικαστήριο ζητώντας αμερόληπτη κρίση, ανεξάρητητα από τα πιστεύω του. Εάν το Δικαστήριο έχει διακηρυγμένη στάση υπέρ μιας θρησκευτικής ομάδας, η κρίση του είναι εξ ορισμού μεροληπτική.»


Αν δεν κάνω λάθος, μιλούσαμε για σχολεία. Εν πάση περιπτώσει, ποιο δικαστήριο έχει «διακηρυγμένη στάση υπέρ μιας θρησκευτικής ομάδας»;


e-Lawyer: «Άλλο η θέαση συμβόλων έξω στο δρόμο, στον δημόσιο διάλογο, στην ιδιωτική ζωή, στην τέχνη και στη δημοσιογραφική κάλυψη των γεγονότων κι άλλο η ΧΡΗΣΗ συμβόλων στις δημόσιες υπηρεσίες, στις οποίες ασκείται εξουσία.»


Και η Εκκλησία πλέον είναι εναντίον της ΧΡΗΣΗΣ συμβόλων όπως το Ευαγγέλιο στα δικαστήρια για να ορκιζόμαστε. Όσον αφορά τις «τις δημόσιες υπηρεσίες, στις οποίες ασκείται εξουσία», συμπεριλαμβάνεται και το σχολείο σε αυτές;

e-Lawyer είπε...

1. Η απάντηση για το "περιβάλλον" έρχεται σε προηγούμενο σχολιαστή που ρώτησε αν υπάρχει δικαίωμα του ατόμου για γενική αφαίρεση θρησκευτικών συμβόλων από το κοινωνικό περιβάλλον (λ.χ. σταυροί στις εκκλησίες) κι απάντησα όχι. Το θέμα μας εδώ είναι οι δημόσιες υπηρεσίες.

2. Αν δεν κάνω λάθος, μιλούσαμε για σχολεία. Εν πάση περιπτώσει, ποιο δικαστήριο έχει «διακηρυγμένη στάση υπέρ μιας θρησκευτικής ομάδας»;

Τα ελληνικά δικαστήρια, τα οποία έχουν αναρτήσει εικόνες ορθόδοξης λατρείας στις αίθουσές τους.

3. Και η Εκκλησία πλέον είναι εναντίον της ΧΡΗΣΗΣ συμβόλων όπως το Ευαγγέλιο στα δικαστήρια για να ορκιζόμαστε. Όσον αφορά τις «τις δημόσιες υπηρεσίες, στις οποίες ασκείται εξουσία», συμπεριλαμβάνεται και το σχολείο σε αυτές;

=> Η Εκκλησία εξεμάνη με το αίτημα αφαίρεσης των θρησκευτικών συμβόλων στην συγκεκριμένη περίπτωση. Συμφωνώ ότι κανονικά θα έπρεπε και η ίδια να ζητά την μη χρήση Ευαγγελίων, αλλά δεν το άκουσα από επίσημα χείλη αυτές τις μέρες. Ακούω μόνο διαμαρτυρίες για "αποχριστιανοποίηση της κοινωνίας", ενώ άλλο κοινωνία κι άλλο Κράτος, όπως λέω και στο ποστ.

Τα σχολεία σαφώς είναι στο πλαίσιο ευθύνης του Κράτους.

Νικόλαος είπε...

e-Lawyer: «1. Η απάντηση για το "περιβάλλον" έρχεται σε προηγούμενο σχολιαστή που ρώτησε αν υπάρχει δικαίωμα του ατόμου για γενική αφαίρεση θρησκευτικών συμβόλων από το κοινωνικό περιβάλλον (λ.χ. σταυροί στις εκκλησίες) κι απάντησα όχι. Το θέμα μας εδώ είναι οι δημόσιες υπηρεσίες.»


Με εμένα μιλάτε τώρα.


Νικόλαος: 2. Αν δεν κάνω λάθος, μιλούσαμε για σχολεία. Εν πάση περιπτώσει, ποιο δικαστήριο έχει «διακηρυγμένη στάση υπέρ μιας θρησκευτικής ομάδας»;


e-Lawyer: «Τα ελληνικά δικαστήρια, τα οποία έχουν αναρτήσει εικόνες ορθόδοξης λατρείας στις αίθουσές τους.»


Και αυτό λέγεται «διακηρυγμένη στάση υπέρ μιας θρησκευτικής ομάδας»; Λίγο υπερβολικό σας βρίσκω.


e-Lawyer: «=> Η Εκκλησία εξεμάνη με το αίτημα αφαίρεσης των θρησκευτικών συμβόλων στην συγκεκριμένη περίπτωση. Συμφωνώ ότι κανονικά θα έπρεπε και η ίδια να ζητά την μη χρήση Ευαγγελίων, αλλά δεν το άκουσα από επίσημα χείλη αυτές τις μέρες. Ακούω μόνο διαμαρτυρίες για "αποχριστιανοποίηση της κοινωνίας", ενώ άλλο κοινωνία κι άλλο Κράτος, όπως λέω και στο ποστ.

»Τα σχολεία σαφώς είναι στο πλαίσιο ευθύνης του Κράτους.»



Μην τα βάζουμε όλα στα ίδιο το τσουβάλι· Ευαγγέλια, όρκους και εικόνες, σχολεία, εξουσία και δικαστήρια. Γιατί και εγώ μπορώ να ακολουθήσω αυτή τη λογική και να σας πω ότι εφόσον λέτε ότι «δεν υπάρχει δικαίωμα του να "μη ζω σε ένα φορτισμένο περιβάλλον"», αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει και υποχρέωση του σχολείου να είναι αποφορτισμένο (αποστειρωμένο) από τις θρησκευτικές και πολιτισμικές παραδόσεις.

Εφόσον η συντριπτική πλειοψηφία είναι Χριστιανοί, γιατί οι άλλοι πρέπει σώνει και καλά να θίγονται από τις εικόνες τους; Αυτή είναι η ανεκτική πολυπολιτισμική κοινωνία που επαγγέλλεστε; Να θεωρείται «δικαίωμα» το μίσος και η αποστροφή, όχι μόνο απέναντι στις χριστιανικές πεποιθήσεις του συνανθρώπου (που τυχαίνει να ανήκει στη συντριπτική πλειοψηφία), αλλά και απέναντι στα σύμβολα του;


Υ.Γ.: Αγαπητέ ΡαφαηλίδηςFan, θέλω να σας πω ότι και εγώ υπήρξα κάποτε fan του αειμνήστου Βασίλη Ραφαηλίδη. Έμαθα ότι η τελευταία του επιθυμία ήταν να κηδευτεί με θρησκευτική κηδεία.

e-Lawyer είπε...

"Λίγο υπερβολικό σας βρίσκω."

Προφανώς βρίσκετε υπερβολικό και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

"εφόσον λέτε ότι «δεν υπάρχει δικαίωμα του να "μη ζω σε ένα φορτισμένο περιβάλλον"», αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει και υποχρέωση του σχολείου να είναι αποφορτισμένο (αποστειρωμένο) από τις θρησκευτικές και πολιτισμικές παραδόσεις."

=> Είπαμε, το σχολείο είναι υποχρεωτική διαδικασία. Δεν είναι περατζάδα σε δρόμο με Εκκλησία.

"Εφόσον η συντριπτική πλειοψηφία είναι Χριστιανοί, γιατί οι άλλοι πρέπει σώνει και καλά να θίγονται από τις εικόνες τους;"

=> Ξαναδιαβάστε το post: εδώ δεν μιλάμε για τους πολίτες και τα απαράγραπτα δικαιώματά τους, αλλά για το Κράτος και την υποχρέωσή του να είναι ουδέτερο.

Νικόλαος είπε...

e-Lawyer: «Προφανώς βρίσκετε υπερβολικό και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.»


Προφανώς.


e-Lawyer: «=> Είπαμε, το σχολείο είναι υποχρεωτική διαδικασία. Δεν είναι περατζάδα σε δρόμο με Εκκλησία.»


Εσείς δηλαδή δεν κάνατε «περατζάδα» από κάπου μέχρι να πάτε στο σχολείο; Αυτή η «περατζάδα» δεν ξέρετε ότι διέπεται από νόμους; Δεν ξέρετε ότι π.χ. στην Ολλανδία δεν επιτρέπεται να υπάρχουν coffee shops σε ακτίνα 250 μέτρων από σχολεία;


e-Lawyer: «=> Ξαναδιαβάστε το post: εδώ δεν μιλάμε για τους πολίτες και τα απαράγραπτα δικαιώματά τους, αλλά για το Κράτος και την υποχρέωσή του να είναι ουδέτερο.»


Όταν ο Κολοκοτρώνης ίδρυε το ελληνικό κράτος, δεν επέβαλε κανένα τέτοιον περιορισμό. Η ίδρυση του ελληνικού κράτους έγινε «για του Χριστού την Πίστη την Αγία και του Θεού τη Βασιλεία». Σύμφωνα με τα τωρινά δεδομένα λοιπόν ―και με τη βούλα του ευρωπαϊκού δικαστηρίου― η επανάσταση του 1821 δεν έπρεπε να γίνει, αλλά να παλέψουμε για να γίνει «ουδέτερο» το κράτος του σουλτάνου.

e-Lawyer είπε...

Ολα τα συνταγματα της Ελλαδας διακηρυσσουν την θρησκευτικη ελευθερια των κατοικων της.
Για αυτη την ελευθερια εγινε η επανασταση του 21 κι οχι για να καταδυναστευουν νεες πλειοψηφιες τις εκαστοτε μειοψηφιες.

Ουτε ο Κολοκοτρωνης, ουτε το συνταγμα επεβαλε να υπαρχουν θρησκευτικα συμβολα στα σχολεια και σε αλλους κρατικους οργανισμους.


Το ευρωπαικο δικαστηριο ειναι θεσμος υπερ της ελευθεριας και η αρμοδιοτητα του βασιζεται στο συνταγμα μας και στα συνταγματα των υπολοιπων ευρωπαικων κρατων.

Υπενθυμιζω οτι εδω δεν συζηταμε ομως εξωνομικα θεματα και συνεπως παρακαλω να μεινουμε σε αυτο το πλαισιο.

Νικόλαος είπε...

e-Lawyer: «Ολα τα συνταγματα της Ελλαδας διακηρυσσουν την θρησκευτικη ελευθερια των κατοικων της.
Για αυτη την ελευθερια εγινε η επανασταση του 21 κι οχι για να καταδυναστευουν νεες πλειοψηφιες τις εκαστοτε μειοψηφιες.»



Συμφωνώ σε αυτό, σαν συμπλήρωμα όμως του προηγούμενου σχολίου μου.


e-Lawyer: «Το ευρωπαικο δικαστηριο ειναι θεσμος υπερ της ελευθεριας και η αρμοδιοτητα του βασιζεται στο συνταγμα μας και στα συνταγματα των υπολοιπων ευρωπαικων κρατων.

»Υπενθυμιζω οτι εδω δεν συζηταμε ομως εξωνομικα θεματα και συνεπως παρακαλω να μεινουμε σε αυτο το πλαισιο.»



Οι τριτοκοσμικές δίκες του Μιλόσεβιτς κ.λπ. από τον «θεσμο υπερ της ελευθεριας» που λέγεται «ευρωπαϊκό δικαστήριο» είναι εντός του πλαισίου της συζήτησής μας ή όχι;

e-Lawyer είπε...

Ο Μιλοσεβιτς δεν δικαζεται απο το ευρωπαικο δικαστηριο, αλλα απο το διεθνες ποινικο δικαστηριο.

jimlap είπε...

Έγραψα: «Άλλο η θρησκευτική ελευθερία, άλλο η συνειδησιακή επιρροή. Στην πρώτη περίπτωση, μιλάμε για το ατομικό μου δικαίωμα να πιστεύω ή να μην πιστεύω όπου εγώ επιθυμώ. Στη δεύτερη περίπτωση, μιλάμε για τη δυνατότητά μου να ζω σε ένα μη φορτισμένο περιβάλλον.»

Στο οποίο απαντήσατε: «Δεν υπάρχει δικαίωμα του να "μη ζω σε ένα φορτισμένο περιβάλλον".»


Το ερώτημά μου βασίστηκε στο εξής απόσπασμα του αρχικού κειμένου: «επιβολή θέασης ενός συγκεκριμένου συμβόλου με τεράστια συνειδησιακή επιρροή»


Αναμφίβολα, το δικαίωμα των Χριστιανών και των Μουσουλμάνων, μου επιβάλει τη θέαση συγκεκριμένων συμβόλων με τεράστια συνειδησιακή επιρροή (σταυρών, καμπαναριών, μιναρέδων και ημισελήνων). Δεν περιορίζονται στη χρήση τους σε εσωτερικούς χώρους, στους οποίους η είσοδος είναι δυνατή σε όποιον το επιθυμεί.

Αν κάποιος θεωρεί πως δεν θα έπρεπε να με επηρεάζουν συνειδησιακά γιατί ούτως ή άλλως δεν ανήκω σε αυτά τα δόγματα, επομένως απορρίπτω τη διδασκαλία τους, τότε το επιχείρημα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και για σχολεία και δικαστήρια. Όσοι δεν είναι πιστοί της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας (άθεοι, αλλόδοξοι), έχουν απορρίψει τη διδασκαλία της, επομένως για ποια συνειδησιακή επιρροή μιλάμε; Τότε, ο Χριστός δεν αποτελεί θρησκευτικό σύμβολο για έναν άθεο ή μουσουλμάνο. Είναι απλά ένα διακοσμητικό στοιχείο γι' αυτούς. Θρησκευτικό σύμβολο με εθιμική χρήση είναι μόνο για τους πιστούς της επικρατούσας θρησκείας στην Ελλάδα.

e-Lawyer είπε...

Δεν μιλάμε για συνειδησιακή επιρροή τύπου μεταβολή θρησκεύματος σε μαθητές ή διαδίκους. Αλλά για την επιρροή που ασκείται στους δικαστές και δασκάλους καθώς και την επιρροή που θεωρούν οι μαθητές και οι διάδικοι ότι ασκείται σε δικαστές και δασκάλους, ώστε να προσαρμόζουν και οι ίδιοι σε "αρεστές" συμπεριφορές.

jimlap είπε...

Ευχαριστώ για τη διευκρίνιση.

Καταλήγουμε σε δύο σκέλη, λοιπόν.

1) «επιρροή που ασκείται στους δικαστές και δασκάλους»

2) «επιρροή που θεωρούν οι μαθητές και οι διάδικοι ότι ασκείται σε δικαστές και δασκάλους, ώστε να προσαρμόζουν και οι ίδιοι σε "αρεστές" συμπεριφορές»


Δεν είναι απαραίτητο πως οι δικαστές και οι δάσκαλοι είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Υπάρχουν άθεοι, Εβραίοι, Μουσουλμάνοι κ.α. Όλοι μας έχουμε παραδείγματα από το κοντινό μας περιβάλλον. Αλλά ακόμη και να είναι Χ.Ο., δεν νομίζω πως υπάρχουν πειστικά επιχειρήματα για να υποστηριχτεί η θέση περί επεηρεασμού κρίσεως λόγω παρουσίας θρησκευτικών συμβόλων. Φυσικά, για έναν φανατικό του Χ δόγματος που θα δικάσει έναν αλλόδοξο, μπορεί να ισχύει κάτι τέτοιο. Όμως, κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί ακόμη κι αν δεν υπάρχει εικόνα και ευαγγέλιο στην αίθουσα.

Μπορούμε να αποφύγουμε κάτι τέτοιο αν καταργήσουμε τα θρησκευτικά σύμβολα και θεσμοθετήσουμε πολιτικό όρκο, αποκλειστικά και μόνο; Όχι, διότι όταν ο Αριστοτέλης Ελληνιάδης δικάσει τον Μαχμούντ Ισλαμαμπάντ, υπάρχει περίπτωση να επηρεαστεί η κρίση του από το μίσος του για τους μουσουλμάνους - αφήστε και το χρώμα του Πακιστανού φίλου μας. Ενδεχομένως μετά από μακροχρόνιο δικαστικό αγώνα και πολλά έξοδα, να δικαιωθεί ο δεύτερος, αλλά το κακό θα έχει γίνει και κανείς δεν θα του δώσει πίσω τη ζωή που στερήθηκε. Τι κι αν έλειπαν τα θρησκευτικά σύμβολα;

Όσο για το τι ενδεχομένως θεωρούν οι μαθητές και οι διάδικοι, πρόκειται καθαρά για προσωπικές εκτιμήσεις και ως τέτοιες είναι υποκειμενικές. Κάθε μεγάλο γνωστό δόγμα έχει στα ιερά κείμενά του τμήματα που αναμφισβήτητα είναι μισαλλόδοξα, δίχως σημασία αν είναι κάποιος Εβραίος ή Μουσουλμάνος ή Χριστιανός.

Ας πάρουμε τους δεύτερους, αφού λόγω μετανάστευσης αυξήθηκαν. Είναι απίστευτα αφελές να θεωρήσει ο γιος του κ. Ισλαμαμπάντ πως ο καθηγητής του θα τον κρίνει διαφορετικά αν φύγει ο Χριστός πάνω από το κεφάλι του. Ούτε οι σωστές απαντήσεις στα σχολικά μαθήματα αλλάζουν βάσει εξωτερικών παραγόντων, ούτε το κόλλημα που μπορεί να έχει ο έτερος κ. Ελληνιάδης στο κεφάλι του.

Διαγόρας ο Μήλιος είπε...

Ο/Η jimlap είπε: «Δεν είναι απαραίτητο πως οι δικαστές και οι δάσκαλοι είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι. [μπλα μπλα μπλα...] όταν ο Αριστοτέλης Ελληνιάδης δικάσει τον Μαχμούντ Ισλαμαμπάντ, υπάρχει περίπτωση να επηρεαστεί [μπλα μπλα μπλα...]»

Καλέ μου άνθρωπε, όλα αυτά είναι εκτός θέματος. Άσχετα. Αδιάφορα. Αν τυχόν υπάρχει κάποια λογική συσχέτισης ανάμεσα σε αυτά και στο θέμα, είναι εντελώς βεβιασμένη και έωλη.

Είναι σα να μας λες ότι δεν είναι ανάγκη να χορηγούμε φάρμακα στους ασθενείς για να γίνονται καλά, καθώς ο οποιοσδήποτε ασθενής μπορεί αφότου αναρρώσει να φάει ένα βερίκοκο και να του κάτσει το κουκούτσι στο λαιμό και να πεθάνει. Θα μπορούσες εξίσου καλά να βασίζεις τις θέσεις σου στο επιχείρημα ότι τις προάλλες ο καιρός ήταν βροχερός.

Αν θες να το δεις διαφορετικά, μπας και το καταλάβεις, μπορείς να διαβάσεις αυτό το άρθρο: Διαγόρας ο Μήλιος: «Οι παρείσακτοι και οι αναγνωρισμένοι»

jimlap είπε...

Νομίζω πως ο τόνος, τα "μπλα μπλα" και τα "μπας και το καταλάβεις" δεν έχουν θέση εδώ. Αλλά από την άλλη, αυτή είναι η προσωπική μου θέση, όπως προσωπικές είναι και οι αντιθέσεις άνευ πειστικής επιχειρηματολογίας.

Κοντολογίς, θεωρώ αβάσιμη την τοποθέτηση "οι διάδικοι/μαθητές θεωρούν πως οι δικαστές/διδάσκαλοι επηρεάζονται στην κρίση τους από θρησκευτικά σύμβολα".

Το θέμα περιορίστηκε σε «επιρροή που ασκείται στους δικαστές και δασκάλους» και «επιρροή που θεωρούν οι μαθητές και οι διάδικοι ότι ασκείται σε δικαστές και δασκάλους, ώστε να προσαρμόζουν και οι ίδιοι σε "αρεστές" συμπεριφορές». Δεν μπορούμε να ελέγξουμε το πρώτο, γιατί δεν είμαστε μέσα στο μυαλό του καθένα, με θρησκευτικά σύμβολα στην αίθουσα ή δίχως αυτά. Δεν υφίσταται συνειδησιακός έλεγχος με τηλεπάθεια. Το δεύτερο είναι τελείως υποκειμενικό. Με βάση αυτό το σκεπτικό, επιρροή μπορεί να θεωρήσουν οι μαθητές και οι διάδικοι πως ασκεί το φύλο, η φυλετική καταγωγή και η σεξουαλική ταυτότητα κάποιου. Δεν μπορούμε να οδηγηθούμε όμως π.χ. στο να διδάσκονται μαθηματικά οι λεσβίες λευκές μαθήτριες από λεσβίες λευκές καθηγήτριες. Γι' αυτό υπάρχουν κανόνες για δικαστές και δασκάλους, που δεν επιτρέπουν διακρίσεις. Άλλο ο έλεγχος συμμόρφωσης με αυτούς και άλλο να θεωρούμε πως η αφαίρεση μιας εικόνας από τον τοίχο είναι ουσιαστικό μέτρο καταπολέμησης του πιθανολογούμενου θρησκευτικού μίσους ενός χριστιανού δικαστή για τους μουσουλμάνους.

e-Lawyer είπε...

Υπάρχει μια αρχή στο δίκαιο των ανθρώπινων δικαιωμάτων: η δημόσια εξουσία θεωρείται εξ ορισμού αντίθετη στα συμφέροντα του ατόμου.

Δεν χρειάζεται να "μπούμε στο μυαλό" του κάθε δικαστή και του κάθε δασκάλου: για να ασκείται η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης ανεμπόδιστα από εξουσιαστικές παρεμβάσεις, οι δημόσιες υπηρεσίες δεν πρέπει να τάσσονται υπέρ του ενός ή του άλλου θρησκεύματος. Είναι θέμα ΑΡΧΗΣ, όχι θέμα συγκεκριμένης προσωπικής τοποθέτησης του κάθε δικαστή και του κάθε δασκάλου χωριστά.

Ως θέση αρχής, η υιοθέτηση θρησκευτικών συμβόλων και η προβολή μιας θρησκείας από το κράτος στις υποχρεωτικές διαδικασίες του σημαίνει αυτονόητα και εξ ορισμού περιφρόνηση για τα άλλα θρησκεύματα κι επομένως κίνδυνο για τους "αλλόπιστους". Δημιουργεί την κατηγοριοποίηση "πιστοί" και "άπιστοι". Από μόνη της αυτή η κατηγοριοποίηση δεν έχει θέση σε κρατικούς οργανισμούς.

jimlap είπε...

- «η υιοθέτηση θρησκευτικών συμβόλων και η προβολή μιας θρησκείας από το κράτος στις υποχρεωτικές διαδικασίες του σημαίνει αυτονόητα και εξ ορισμού περιφρόνηση για τα άλλα θρησκεύματα»

Από που προκύπτει το "αυτονόητα και εξ ορισμού" και σε ποιο πλαίσιο βασίζεται; Κάθε λαός αναπτύσσει τα δικά του ιδιαίτερα πολιτισμικά χαρακτηριστικά. Επειδή οι περισσότεροι Ισραηλίτες είναι Εβραίοι και το αστέρι του Δαυΐδ υπάρχει παντού, σημαίνει πως αυτονόητα και εξ ορισμού περιφρονούν τα άλλα θρησκεύματα; Με την ίδια λογική, αυτονόητα και εξ ορισμού οι θρησκευόμενοι περιφρονούν τους άθρησκους. Πρέπει να καταργήσουμε τις θρησκείες ή να σεβόμαστε τη διαφορετικότητα;


- «Δημιουργεί την κατηγοριοποίηση "πιστοί" και "άπιστοι".»

Επομένως, αν υπήρχαν θρησκευτικά σύμβολα από το δόγμα της επιλογής του διάδικου ή του μαθητή, δεν θα υπήρχε πρόβλημα με αυτούς, αλλά με τους άθρησκους.

Μα, όποιος ανήκει σε αυτήν την κατηγορία, έχει απορρίψει τη θρησκεία και τα θρησκευτικά σύμβολα δεν αποτελούν παρά διακοσμητικά στοιχεία γι' αυτόν. Δεν μπορεί να προσβληθεί από στοιχεία που συνδέονται μεν εθιμικά με την πλειοψηφία του πληθυσμού, αλλά δεν σημαίνουν τίποτα γι' αυτόν.

e-Lawyer είπε...

"Κάθε λαός αναπτύσσει τα δικά του ιδιαίτερα πολιτισμικά χαρακτηριστικά."

Εξακολουθείτε να συγχέετε το "Κράτος" με τον "Λαό".

Ανώνυμος είπε...

O Σταυρός της Σημαίας είναι ο χριστιανικός σταυρός και δεν έχει καμμία σχέση με αρχαιοελληνικά σύμβολα.
Οι δικολαβισμοί τύπου «η εικόνα είναι θρησκευτικό σύμβολο ενώ ο σταυρός στη σημαία εθνικό», προκαλούν θυμηδία.

Είναι σα να λέει κάποιος ότι η ημισέληνος στις σημαίες του Πακιστάν , της Τυνησίας και της Τουρκίας δεν έχει σχέση με το Ισλάμ
http://www.religionfacts.com/islam/symbols.htm

Εκτός αυτού οι πολεμικές μας σημαίες συνδυάζουν τον Σταυρό του Χριστού με εικόνες αγίων.Πχ του Πεζικού έχει τον Αη Γιώργη,Η σημαία της Πολεμικής Αεροπορίας φέρει στο κέντρο του σταυρού την εικόνα του Αρχάγγελου Μιχαήλ.

Είναι προφανές ότι σκοπός των Δημητράδων είναι το etat laique.
Όμως θα πρέπει πρώτα να αλλάξουν το Σύνταγμα το οποίο ξεκινά με την επίκληση της Αγίας Τριάδος και έχει επιβεβαιωθεί σε όλες τις αλλεπάλληλες αναθεωρήσεις.

Aπορω πώς οι ίδιοι άνθρωποι δεν ενοχλούνται ή έστω δεν διατυπώνουν την ενόχληση τους όταν σπουδάζουν και εργάζονται στην βασιλοκρατούμενη Γηραιά Αλβιώνα, όπου η Βασίλισσα δεσπόζει στη Δημόσια ζωή, ενώ «δαιμονίζονται» επειδή το κράτος μας τιμά τις χριστιανικές του καταβολές, όπως κάνει κάθε λαός που δεν θεωρεί ότι φύτρωσε στις Βρυξέλλες του 21ου αιώνα.

e-Lawyer είπε...

Η επίκληση στην Αγία Τριάδα δεν έχει κανονιστικό περιεχόμενο. Το Σύνταγμα δεν θεσπίζει ένα θεοκρατικό κράτος, μόνο και μόνο επειδή έχει αναφορά στην Ορθόδοξη Εκκλησία, απλώς προσδιορίζει την διοικητική της αυτοτέλεια στο άρθρο 3.

Τόσες μέρες σχολιασμού και δεν έχω ακούσει έναν σοβαρό νομικό και πολιτικό αντίλογο, μόνο ad hominem επιθέσεις στο ΕΠΣΕ, σκόπιμη καλλιέργεια σύγχυσης εθνικού - θρησκευτικού συμβόλου και πλήρη απονοηματοδότηση συγκεκριμένων εννοιών που μέχρι και τα παιδιά του δημοτικού έχουν μάθει να ξεχωρίζουν.

Αυτή η πρόσδεση ενός σύγχρονου κράτους με το ζόρι στις "καταβολές" και η τεχνητή διατήρησή τους κόντρα σε κάθε λογική, και σε κάθε έννοια ανθρωπισμού τελικά, δεν έχει καμία σχέση με αυτό που επικαλούνται οι απολογητές των αλυσσίδων: ελληνισμός σημαίνει πριν απ' όλα ελευθερία.

Διαγόρας ο Μήλιος είπε...

Και, στο κάτω-κάτω της γραφής, (έτσι για να αναπουπουλιάσουν μερικοί-μερικοί,) θα ασχοληθούμε και με τον σταυρό στη σημαία όταν αποφασίσουμε πως ήλθε η ώρα γι' αυτό. Το πότε θα γίνει αυτό, θα το αποφασίσουμε εμείς. Για την ώρα, το θέμα στο τραπέζι είναι άλλο.

Ανώνυμος είπε...

Aφού θέλετε τον αντίλογο στο ΕΠΣΕ , πείτε μας σας παρακαλώ την νομική υπόσταση του συγκεκριμένου μορφώματος.
Τι είναι το ΕΠΣΕ;
ΜΚΟ; Το ΥΠΕΞ λέει ότι δεν περιλαμβάνεται στον κατάλογο του
http://4.bp.blogspot.com/_dRQyacBwdKQ/SwTz1VBkrHI/AAAAAAAAABc/iCi7c6zWdOE/s1600/1.jpg

Οι αδελφές οργανώσεις του κατέβασαν ρολά
http://www.ihf-hr.org/

Tελικά ποιός είναι το ΕΠΣΕ;
Ποιον εκπροσωπεί πλην του κ.Δημητρά, (ο οποίος παρεμπιπτόντως έχει αυτοχρισθεί συνήγορος όσων εξυπηρετούν ανθελληνικά συμφέροντα, ενώ ταυτόχρονα αδιαφορεί και σιωπά όταν διώκονται φιλέλληνες);

e-Lawyer είπε...

Αυτές οι ερωτήσεις έχουν απαντηθεί προ πολλού και μάλιστα σε κοινοβουλευτικό επίπεδο όπου προέκυψε η νομιμότατη και διαφανής λειτουργία του ΕΠΣΕ. Αν δεν γνωρίζετε τη διαφορά ανάμεσα σε ΜΚΟ και συνομοσπονδία ΜΚΟ, πρέπει να διαβάσετε και να ξανάρθετε ενημερωμένος.

Κάνετε λάθος επίσης ότι το ΕΠΣΕ δεν ενδιαφέρεται για κάθε ρατσιστικά διωκόμενο, ανεξάρτητα από τη στάση του. Φέτος έβγαλε μάλιστα και δελτίο τύπου για τη βεβήλωση ορθόδοξων ναών. Είμαστε υπέρ των ανθρώπινων δικαιωμάτων για όλους, ανεξάρτητα από φυλετική-εθνική καταγωγή, θρήσκευμα κι άλλες διαχωριστικές γραμμές.


Και φυσικά επιβεβαιώνετε ότι δεν υπάρχει σοβαρός νομικός αντίλογος στο θέμα μας: ότι το κράτος δεν πρέπει να θρησκεύεται.

Ανώνυμος είπε...

Πείτε μου σάς παρακαλώ, εσίς που γνωρίζετε, την διαφορά ΜΚΟ και συνομοσπονδίας ΜΚΟ αλλά με αποδείξεις αν έχετε την καλωσύνη που να αφορούν την υπόσταση του ΕΠΣΕ.Φαντάζομαι ότι λόγω της ιδιότητος σας θα σάς είναι πολύ εύκολο.

Πείτε μου σας παρακαλώ επίσης τι έκανε ή έστω τι είπε το ΕΠΣΕ για την δίωξη του Βασίλι Γκλιγκορίεβιτς τον οποίοι κυνηγούν απηνώς οι σκοπιανοί εθνικιστές
http://history-of-macedonia.com/wordpress/2009/09/23/anastatosi-skopia-plevris-gligorievic-european-commision/

ή για τις επανειλημμένες φυλακίσεις του αρχιεπισκόπου Αχρίδας της Σερβικής Εκκλησίας π.Ιωάννη, από τους ίδιους ακραίους του γείτονος προτεκτοράτου
http://www.freearchbishop.com/

e-Lawyer είπε...

Γιατί δεν σέβεστε την θεματική αυτού του post;
Γιατί δεν στέλνετε ένα mail στην ίδια την οργάνωση;

Ανώνυμος είπε...

Aπορία ψάλτου βήξ...Δεκτό.

Για το κράτος που «δεν πρέπει να θρησκεύει» πείτε μου σας παρακαλώ, εσείς που είστε ειδικός, σε τι εμπόδισε την ευνομία της Γηραιάς Αλβιώνος το γεγονός ότι ο εκάστοτε Βασιλεύς της χώρας είναι και επικεφαλής της Εκκλησίας της Αγγλίας.

http://en.wikipedia.org/wiki/Church_of_England

http://en.wikipedia.org/wiki/Supreme_Governor_of_the_Church_of_England

e-Lawyer είπε...

Κι αυτό είναι αντίθετο στην ΕΣΔΑ και κάποια στιγμή θα καταδικαστούν.

Ανώνυμος είπε...

Kάποια στιγμή...
Έχει τεθεί το θέμα;
Ενοχλήθηκε κανείς από αυτό το γεγονός;

Διαγόρας ο Μήλιος είπε...

Η κατάσταση στην Aγγλία μάλλον δείχνει ότι η τρίτη εξουσία συχνά αναγκάζεται να εξυπηρετεί τα βίτσια της δεύτερης.

Πάντως έτσι κι αλλιώς το ερώτημα «πείτε μου [...] σε τι εμπόδισε την ευνομία της Γηραιάς Αλβιώνος το γεγονός ότι ο εκάστοτε Βασιλεύς της χώρας είναι και επικεφαλής της Εκκλησίας της Αγγλίας» δεν είναι ακριβώς ερώτημα, παρά η επιτήδεια διατυπωμένη δήλωση «κοιτάχτε τους άγγλους, εσείς οι ευρωλιγούρηδες που τους θαυμάζετε, το κράτος τους είναι ακόμα πιο σφιχταγκαλιασμένο με την εκκλησία απ' ότι το δικό μας!» Αυτή η λογική πλάνη είναι μία ιδιαίτερη υποπερίπτωση της «Άγνοιας Ελέγχου» ("Ignoratio Elenchi"), συνηθίζεται δε πολύ από θρησκόληπτους, και επειδή μου την έχουν πλασάρει πολλές φορές στο δικό μου ιστολόγιο, της έχω βγάλει όνομα, τη λέω «προσφυγή στο μεμπτότερο».

Η αλήθεια είναι ότι η Αγγλικανική εκκλησία είναι τόσο χαμηλών τόνων, διακριτική, ήπια, κόσμια, και η παρουσία της στη ζωή των Άγγλων τόσο ανεπαίσθητη, που δεν προκαλεί, και ακριβώς επειδή δεν προκαλεί οι Άγγλοι δεν έχουν νιώσει ακόμα τη διάθεση να την ξαποστείλουν. Χαριτολογώντας ο Richard Dawkins την έχει παρομοιάσει με «εξασθενισμένη ποικιλία ("weakened strain") του ιού της θρησκείας, κατάλληλη για εμβολιασμό» εννοώντας ότι αν οι θρησκευόμενοι ανά τον κόσμο προσηλυτιζόντουσαν στον Αγγλικανισμό, θα παρατηρούσαμε μείωση στα θρησκευτικής προέλευσης δεινά από τα οποία υποφέρει σήμερα ο πλανήτης.

Ανώνυμος είπε...

Ευτυχώς που βγήκαν οι μαχητικοί αντιχριστιανοί, για να δούμε ιδίοις όμμασι ποιοί εξυπηρετούνται από το άθρησκο κράτος.

Όπερ έδει δείξαι.

e-Lawyer είπε...

Υπενθυμίζω ότι το e-lawyer είναι ένα νομικό ιστολόγιο με συγκεκριμένη θεματική. Κάθε σχόλιο που είναι άσχετο με το post δεν αναρτάται. Παρακαλώ να τηρήσουμε τους στοιχειώδεις κανόνες συνύπαρξης.

Ανώνυμος είπε...

Γράφει ο κ. Νικήτας Αλιπράντης,
Καθηγητής Νομικής Πανεπιστημίου Θράκης και Στρασβούργου

Μετά την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για τον Εσταυρωμένο στα σχολεία, καλό είναι να γίνουν μερικές διευκρινίσεις και για τους ανησυχούντες και για τους υπερμάχους της. Η βασική διευκρίνιση είναι ότι η απόφαση στηρίζεται σε νομικά και πραγματικά δεδομένα της Ιταλίας, που είναι τελείως ξένα προς την ελληνική πραγματικότητα και επομένως δεν μπορεί, εξ ορισμού, να έχει επιπτώσεις στον τόπο μας. Η βασική διαφορά έγκειται στο ότι στην Ιταλία υπάρχει εκ του νόμου υποχρέωση να εκτίθεται ο Εσταυρωμένος στις σχολικές τάξεις......
Αυτή επιβλήθηκε με κρατική πράξη ήδη από το 19ο αιώνα. Και επειδή η ρωμαιοκαθολική Εκκλησία έχει από αιώνων και κρατική υπόσταση, το ζήτημα συνδέθηκε με τις σχέσεις της με το Ιταλικό κράτος, που την αναγνώρισε ως τη μόνη επίσημη θρησκεία. Μετά την επέμβαση των Ιταλών επαναστατών έγινε ένα διάλειμμα (1871-1929), αλλ’ επί φασισμού ο επίσημος χαρακτήρας της ανανεώθηκε και διατηρήθηκε μέχρι το κονκορδάτο του 1984 που τον κατήργησε, χωρίς πάντως να καταργήσει τους κρατικούς κανόνες που επέβαλλαν την σχετική υποχρέωση. Επομένως, το δικαστήριο του Στρασβούργου έπρεπε να κρίνει εάν η προβλεπόμενη από κρατικούς κανόνες υποχρεωτική έκθεση του Εσταυρωμένου ήταν αντίθετη με την ευρωπαϊκή σύμβαση δικαιωμάτων του ανθρώπου.
Σε μας η ορθόδοξη Εκκλησία ουδέποτε διανοήθηκε να αυτοανακηρυχθεί σε κρατική εξουσία με πρόθεση να αναγνωριστεί ως η μόνη επίσημη θρησκεία του κράτους. Όσο για τις εικόνες, η ύπαρξή τους σε κάθε είδους εσωτερικούς χώρους και γραφεία, δημόσια και ιδιωτικά, δεν επιβλήθηκε από το κράτος. Πρόκειται για έθιμο που έχει δημιουργηθεί από τον από αιώνων σεβασμό της συντριπτικής πλειοψηφίας των κατοίκων της Ελλάδος. Όπως είναι γνωστό (στους νομικούς), για κάθε έθιμο δεν είναι αναγκαίο να μετέχουν στη διαμόρφωσή του όλα τα άτομα που διέπονται από αυτό, αρκεί η ύπαρξη μεγάλης πλειοψηφίας.

e-Lawyer είπε...

Εάν λοιπόν στην Ιταλία υπήρχε νόμος, ενώ στην Ελλάδα ΔΕΝ υπάρχει, τότε η αντίθεση στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου είναι πολύ πιο σοβαρή στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα, είναι εντελώς αυθαίρετη και δεν έχει προβλεφθεί από νόμο, στοιχείο το οποίο αποτελεί στάδιο ελέγχου από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Ευχαριστούμε τον κ. Αλιπράντη που μας βοηθάει να φτάσουμε πιο εύκολα στο σωστό αποτέλεσμα.

jimlap είπε...

Γράφτηκε πως «η υιοθέτηση θρησκευτικών συμβόλων και η προβολή μιας θρησκείας από το κράτος στις υποχρεωτικές διαδικασίες του σημαίνει αυτονόητα και εξ ορισμού περιφρόνηση για τα άλλα θρησκεύματα». Ζήτησα να μάθω «από που προκύπτει το "αυτονόητα και εξ ορισμού" και σε ποιο πλαίσιο βασίζεται», αφού στην ίδια λογική «αυτονόητα και εξ ορισμού ... οι θρησκευόμενοι περιφρονούν τους άθρησκους», με σύμβολα ή χωρίς.

Επιπλέον η υποτιθέμενη «κατηγοριοποίηση "πιστοί" και "άπιστοι"» δεν μπορεί να αποτελεί την αιτία, αφού «αν υπήρχαν θρησκευτικά σύμβολα από το δόγμα της επιλογής του διάδικου ή του μαθητή, δεν θα υπήρχε πρόβλημα με αυτούς, αλλά με τους άθρησκους». Όμως «όποιος ανήκει σε αυτήν την κατηγορία, έχει απορρίψει τη θρησκεία και τα θρησκευτικά σύμβολα δεν αποτελούν παρά διακοσμητικά στοιχεία γι' αυτόν».

H απάντηση ήταν σε όλα αυτά πως συγχέω το "Κράτος" με τον "Λαό".

Δεν υπάρχουν κράτη χωρίς λαούς, γιατί δεν μπορούν να συσταθούν από μόνα τους. Υπάρχουν, απλώς, διαφορετικές ερμηνείες, π.χ. λόγω φυλετικών-καταγωγικών αντιλήψεων.

Η ανάπτυξη των πολιτισμικών χαρακτηριστικών ενός λαού, δεν αποκλείει την εισαγωγή καινών στοιχείων που ενσωματώνονται και εξελίσσονται συν τω χρόνω. Ένα παράδειγμα τέτοιας ομάδας στα καθ' ημάς, αποτελούν οι Αρβανίτες.


Για την περίπτωση της Αγγλίας, γράφτηκε: «Κι αυτό είναι αντίθετο στην ΕΣΔΑ και κάποια στιγμή θα καταδικαστούν.»

Αν δεν με απατά η μνήμη μου, το Ηνωμένο Βασίλειο είχε ζητήσει εξαιρέσεις από την ΕΣΔΑ, εν όψει της ενεργοποίησης της Συνθήκης της Λισαβόνας. Γενικότερα αποτελεί ιδιάζουσα περίπτωση, λόγω κοινού δικαίου και έλλειψης Συντάγματος (υπάρχει σώμα κειμένων που θεωρείται πως το υποκαθιστά). Με μεγάλο ενδιαφέρον θα παρακολουθούσα την προσπάθεια όποιου δοκιμάσει να ζητήσει τα ρέστα από τα ευρωπαϊκά δικαστήρια, επειδή δεν μπορεί ένας μαύρος Εβραίος να είναι Head of the State.

Unknown είπε...

1. Φίλες και φίλοι, καλή χρονιά!!!


2. Στην πολύ εμπεριστατωμένη αρχική ανάλυση τού e-lawyer, θα ήθελα να προσθέσω τα εξής:

α. Όπως έχει ΑΝΑΛΥΘΕΙ και ΚΑΤΑΔΕΙΧΘΕΙ, το ΣΥΝΤΑΓΜΑ 1975/1986/2001 είναι οιονεί ΘΕΟ-ΚΡΑΤΙΚΟ.
Παραθέτω, ενδεικτικά, το ακόλουθο ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ απόσπασμα, το οποίο αναφέρεται στο ΣΥΝΤΑΓΜΑ μετά και την αναθεώρηση τού 1986:

"...το ΚΥΡΙΟ χαρακτηριστικό τής ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ και ΘΕΣΜΙΚΗΣ μας συγκρότησης...μπορεί να προσδιοριστεί στην ύπαρξη στοιχείων ΜΗ ΚΟΣΜΙΚΟΤΗΤΑΣ στη ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΑΣΗ.
ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ δηλαδή ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ, ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΥ περιεχομένου...
...ΠΑΡΑΤΗΡΟΥΜΕ πως ένας ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΣ αριθμός ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ όρων με
μεγάλη ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ φόρτιση έχει ΕΜΦΙΛΟΧΩΡΗΣΕΙ στο ΣΥΝΤΑΓΜΑ 1975/1986. Απ' αυτό τον αριθμό τών ΜΗ ΚΟΣΜΙΚΩΝ αλλ' ωστόσο ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑ ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΩΝ ΟΡΩΝ...
...Η πρώτη ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ, που ΗΔΗ κάναμε, είναι ΣΧΕΤΙΚΗ με τη ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ ΑΝΟΡΘΟΛΟΓΙΚΩΝ ΜΗ ΚΟΣΜΙΚΩΝ στοιχείων, ΞΕΝΩΝ ως προς το ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ, ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΩΝ μάλιστα μ' αυτό, ΜΑΖΙ με ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ρήτρες διασφάλισης τής ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ και τών ΑΤΟΜΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ..."

[Αντωνάκης Κ., 1993, Εκφάνσεις Μη Κοσμικότητας στη Νεοελληνική Πραγματικότητα, ΣΑΚΚΟΥΛΑΣ, Αθήνα-Κομοτηνή (σελ. 9, 22, 46)].

Τα ΙΔΙΑ ισχύουν ως προς το συγκεκριμένο ζήτημα και για τη μετά το 2001 ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ.

β. Ο έγκριτος ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Νίκος Αλιβιζάτος, σημειώνει τα ακόλουθα:

"...Το ΑΡΘΡΟ 13 τού συντάγματός μας για την ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ χαιρετίσθηκε ως σημαντικό βήμα ΠΡΟΟΔΟΥ...Παρά ταύτα, το ΑΡΘΡΟ 13 ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ, κατά την ΚΡΑΤΟΥΣΑ άποψη, να ΕΡΜΗΝΕΥΕΤΑΙ υπό το φως τού ΑΡΘΡΟΥ 3, με αποτέλεσμα να έχουν προκύψει στην ΠΡΑΞΗ ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ..."

[Αλιβιζάτος Ν., 2001, Ο Αβέβαιος Εκσυγχρονισμός και η Θολή Συνταγματική Αναθεώρηση, ΠΟΛΙΣ, Αθήνα (σελ. 303-304)]


3. Με άλλα λόγια, ενώ το ΣΥΝΤΑΓΜΑ 1975/1986/2001 συγκροτείται από ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ και ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΑ στοιχεία, την ΙΔΙΑ στιγμή περιλαμβάνει και ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ/ΜΗ ΚΟΣΜΙΚΕΣ ΡΗΤΡΕΣ, όπως αυτές τού ΠΡΟΟΙΜΙΟΥ, τού ΑΡΘΡΟΥ 3 παρ. 1, τού ΑΡΘΡΟΥ 16 παρ. 2, τού ΑΡΘΡΟΥ 18 παρ. 8, τού ΑΡΘΡΟΥ 33 παρ. 2, τού ΑΡΘΡΟΥ 59 και τού ΑΡΘΡΟΥ 105.
Επειδή, δηλαδή, το ΣΥΝΤΑΓΜΑ περιλαμβάνει ΟΛΑ αυτά τα προφανώς ΑΝΤΙΦΑΤΙΚΑ στοιχεία, τα ΝΕΟΡΩΜΑΙΪΚΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ πολύ συχνά εκδίδουν ΕΥΝΟΪΚΕΣ - ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΤΟΥ "ΕΛΛΑΔΙΚΟΥ ΙΕΡΑΤΕΙΟΥ-ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ Α.Ε." - ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ.
Η τελευταία αυτή ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ για την ΕΥΝΟΪΚΗ μεταχείριση τού "ΕΛΛΑΔΙΚΟΥ ΙΕΡΑΤΕΙΟΥ-ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ Α.Ε." ΕΠΑΛΗΘΕΥΕΤΑΙ απολύτως ΚΑΙ από τη σχετικά πρόσφατη ΜΕΛΕΤΗ τού ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Σταύρου Τσακυράκη:

Τσακυράκης Σ., 2005, Θρησκεία κατά Τέχνης, ΠΟΛΙΣ, Αθήνα

To νομοσχέδιο για την ισότητα στον γάμο

 Το νομοσχέδιο προβλέποντας στο άρθρο 3 ότι ο γάμος επιτρέπεται για άτομα διαφορετικού ή ίδιου φύλου, αυτοδικαίως επεκτείνει στα ζευγάρια το...