Η Ελλάδα δεν θα διεκδικήσει δικαστικώς τα γλυπτά του Παρθενώνα που βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο, ξεκαθάρισε ο υπουργός Πολιτισμού Αντώνης Σαμαράς. Κάνοντας τον απολογισμό των εγκαινίων του νέου Μουσείου της Ακρόπολης, ο κ. Σαμαράς είπε ότι πρόθεση πλέον είναι η κεφαλαιοποίηση της τεράστιας δυναμικής που δίνει το νέο μουσείο στη διεκδίκηση των Γλυπτών.
πηγή: ΣΚΑΙ
Πρόκειται για μια υπεύθυνη πολιτικά στάση καθώς εγγυάται την αποφυγή μιας αμφίβολης έκβασης δικαστικής διαδικασίας που θα έθετε υπό αμφισβήτηση, όχι απλώς μερικά αρχαία έργα τέχνης, αλλά θεμελιώδους σημασίας μνημεία του Ελληνικού πολιτισμού. Ο ίδιος ο σεβασμός σε αυτά τα μνημεία, επιβάλλει η ταυτότητά τους να ορίζεται μόνο από την Ιστορία κι όχι από το θετό ισχύον δίκαιο.
Σε προηγούμενο κείμενo υποστήριξα ότι είμαι κατά του αιτήματος της επιστροφής των γλυπτών, ακριβώς για νομικούς λόγους - άλλωστε το e-lawyer ασχολείται μόνο με αυτήν την πτυχή. Επικουρικώς μόνο αναφέρθηκαν μερικά "αισθητικής φύσης" επιχειρήματα, τα οποία θα μπορούσαν πολύ εύκολα να αντικρουσθούν σε ένα δικαστήριο, εθνικό ή διεθνές.
Όπως ήταν αναμενόμενο, κάποιοι με χαρακτήρισαν ανθέλληνα, εθνικό μειοδότη και διάφορα άλλα άκρως κωμικά. Επειδή πολύ θα ήθελαν να καυγαδίζουν και να διαδηλώνουν σε αίθουσες δικαστηρίων για τα γλυπτά, σαν να ήταν τα μπουγαδόνερα της γειτόνισσάς τους.
Πάντως όσο κι αν η δήλωση Σαμαρά δείχνει πολιτική υπευθυνότητα και σύνεση, το νομικό ζήτημα, για όσους όντως ενδιαφέρονται, ανεξάρτητα από εθνικιστικές κορώνες, δεν είναι τόσο απλό. Μια κλασική υπόθεση διεθνούς δικαίου που διδάσκεται σε νομικές σχολές είναι αυτή που δικάστηκε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης στις αρχές της δεκαετίας του 1960 ανάμεσα σε Καμπότζη και Ταϊλάνδη, σχετικά με τον ναό Preah Vihear. Όλη η υπόθεση (προσφυγές, υπομνήματα, αποφάσεις) αναλύεται σε εκατοντάδες σελίδες και η τελική απόφαση είχε έξι (6) μειοψηφούσες γνώμες, επτά (7) δικαστών οι οποίοι δήλωσαν τις διαφωνίες τους με την απόφαση. Μια πραγματικά γοητευτική υπόθεση.
1 σχόλιο:
Κι εγώ νομίζω ότι η νομική διεκδίκηση θα ήταν ιδιαίτερα αμφίβολη. Αν και βεβαίως θα ήθελα την επιστροφή τους, πιστεύω ότι η κουβέντα αυτή είναι ολίγον άνευ αντικειμένου, με την έννοια ότι δεν πιστεύω ότι οι Βρετανοί θα δεχτούν ποτέ να επιστρέψουν τα μάρμαρα.
Ας δώσουμε προτεραιότητα στην προστασία τόσων αρχαιολογικών χώρων που βρίσκονται κυριολεκτικά στο έλεος - τους βλέπεις και καίγεται η καρδιά σου. Επίσης στις τόσες ανασκαφές που μένουν ημιτελείς.
Δημοσίευση σχολίου