Σήμερα ήμουν στα δικαστήρια Πειραιά, υπεράσπιση σε αδίκημα φερόμενης συκοφαντικής δυσφήμησης μέσω Διαδικτύου. Είχαμε συμφωνήσει το κλείσιμο της υπόθεσης με το αντίδικο μέρος και φτάσαμε στο δικαστήριο για το τυπικό σκέλος της ανάκλησης. Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση που η πρόεδρος, αμέσως μόλις είδε την δικογραφία, διαπίστωσε ότι κακώς είχε εισαχθεί από την εισαγγελία με τις διατάξεις "δια του τύπου", ενώ έπρεπε να είχε εισαχθεί με τις γενικές διατάξεις (κι άρα έπρεπε να δικαστεί από μονομελές κι όχι από τριμελές δικαστήριο). Ενώ μάλιστα το θέμα ήταν πια τυπικό, αφού δεν θα γινόταν η δίκη, με εντυπωσίασε ότι η πρόεδρος σκεφτόταν να εκδώσει απόφαση για αυτό το δικονομικό σκέλος, ανεξάρτητα από την ανάκληση της μήνυσης!
Το θέμα αυτό θα αποτελούσε την πρώτη ένσταση που θα υπέβαλα σήμερα, αν δικαζόταν η υπόθεση. Είναι ευτύχημα φυσικά ότι τα μέρη προτίμησαν τον εξώδικο συμβιβασμό. Αλλάοι δικαστές με εντυπωσίασαν. Όταν ρώτησα, από περιέργεια, την πρόεδρο αν θα έβγαζε την απόφαση "για νομολογία", απάντησε ότι "έχουμε ήδη νομολογία". Πολύ σωστά. Έχει γίνει δηλαδή δικαστική συνείδηση πλέον ότι στο διαδίκτυο δεν εφαρμόζεται ο νόμος περί τύπου. Μια ευχάριστη έκπληξη για όσους ασχολούνται με υποθέσεις Διαδικτύου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου