Κατάχρησις εκκλησιαστικού αξιώματος

Υφίσταται από δεκαετιών, εις τον λεγόμενον ποινικόν μας κώδικα, έν δήθεν ποινικόν αδίκημα φέρον την ακατάληπτον επωνυμίαν "κατάχρησις εκκλησιαστικού αξιώματος". Όστις το αναζητήση, δεόν όπως συμβουλευθή το έκτον κεφάλαιον του κώδικος, το οποίον φέρει τον τίτλον "επιβουλαί της δημοσίας τάξεως" (Εις αυτόν το σημείον, δύναταί τις όπως αναρωτηθή: "τίνος δημοσίας τάξεως, εφόσον πλέον το σχετικόν Υπουργείον μετωνομάσθη, λαβόν την ευφάνταστον επωνυμίαν περί προστασίας του πολίτου; Δεόν ουν, όπως αναθεωρηθή και ο τίτλος του κεφαλαίου του ποινικού κώδικος εις "επιβουλαί της προστασίας του πολίτου". Αλλ' αύτη είναι μία ετέρα συζήτησις, περί της λεγομένης πολιτικής ορθότητος την οποία επιχειρούν όπως επιβάλλουν οι νεοεποχίται εις όλας τα σαφείς και απλάς φράσεις και εννοίας του λαού μας.)

Εν πάση περιπτώσει, εις το άρθρον 196 του ως άνω κεφαλαίου του ποινικού κώδικος ευρίσκει τις το εξής απερίγραπτον νομοθετικόν απωλίθωμα:

"Ο θρησκευτικός λειτουργός που κατά την ενάσκηση των έργων του ή δημόσια και με την ιδιότητά του προκαλεί ή διεγείρει τους πολίτες σε εχθροπάθεια κατά της πολιτειακής εξουσίας ή άλλων πολιτών τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι τριών ετών."

Αντιπαρέλθοντες την ισοπεδωτικήν χρήσιν της δημώδους γλώσσας εις την οποίαν μετεφράσθη (οι δημοτικισταί θα λέγουν "μετεγλωττίσθη") ο ποινικός κώδιξ προ ολίγων ετών, κατά την δεκαετίαν του 1980, εστιάζομεν εις το γεγονός ότι το νομοθετικόν τούτο τερατούργημα έχει υποπέσει εις αχρησίαν.

H ποινική δίωξις κινείται αυτεπαγγέλτως υπό του εισαγγελέως, τουτ' έστιν άνευ χρείας υποβολής εγκλήσεως παρά τινος ιδιώτου. Ως φυσικόν, οι εισαγγελείς από μακρού απέχουν της κινήσεως τοιαύτης διώξεως, καθόσον οι θρησκευτικοί λειτουργοί ως γνωστόν πλέον, ει μη ουδέποτε, ουδεμίαν σχέσιν έχουν με τοιαύτας παραβιάσεις και δήθεν εγκλήματα, ως το λεγόμενον hate speech. Τουθ' όπερ, ακόμη και εις το λεγόμενον ανώτατον δικαστήριον του Αρείου Πάγου, η ασεβής διάταξις εφηρμόσθη το τελευταίον προ αμνημονεύτων ετών, ει μη σφάλλω περί τα τέλη του παρελθόντος αιώνος, εις το σκοτεινόν 1997. (Ουκ έστιν τυχαίον σαφώς ότι κατά το αυτόν έτος εθεσπίσθη ο νόμος της λεγόμενης προστασίας των δήθεν προσωπικών δεδομένων και της εγκαθιδρύσεως του αριθμού του θηρίου, ήτοι χΞσ΄. Δεον υπενθυμήσωμεν τας αγωνιώδεις προσπαθείας του βουλευτού κυρίου κυρίου Γιακουμάτου, κατά την ψήφισιν του φρικώδους νομοθετήματος, όπως αναρτηθή εν τη αιθούση της ολομελείας του βουλευτηρίου η προσκομισθείσα παρ' αυτού ιερά εικών. Αι προσπάθειαι αύται έπεσον εις το κενόν, καθόσον οι άνθρωποι αυτοί ου μόνον απέρριψον το δίκαιον αίτημα του βουλευτού, νομιμότερον παντός ανθρωπίνου δήθεν νόμου, αλλ΄ηρνήθησαν μάλιστα την κατ' αίτησιν του βουλευτού καταχώρισιν της ιεράς εικόνος εις τα καταγραφόμενα πρακτικά της Βουλής, αρνηθέντες όπως ανταποκριθώσι εις το στοιχειώδες καθήκον των, το οποίον θα ετηρείτο δια κάθε άλλην εικόνα, πλην, όπως απεδείχθη, των ιερών).

Εν πάση περιπτώσει, οι ιερείς ουδέποτε υπέπιπτον εις παραβάσεις όπως αι διεγέρσεις και προκλήσεις του ανωτέρω νομοθετικού εξαμβλώματος δι΄ο και ορθώς οι εισαγγελείς μας απέχουν από την εφαρμογήν τούτου.

Τούτου δοθέντος, σοφότερον θα ήτο και δια την πολιτείαν όπως επισήμως αποβάλει την προδήλως αντισυνταγματικήν διάταξιν από του ποινικού κώδικος, ίνα παύσουν οι δήθεν ευρωπαϊσταί οι ισχυριζόμενοι ως θα έδη ορισμένοι ιερείς όπως -άκουσον, άκουσον- αχθώσιν ενώπιον της λεγόμενης "δικαιοσύνης". Αλλαχού, ως εις τας λεγόμενας Ηνωμένας Πολιτείας της Αμερικής, το άνδρον τούτο του Εβραιοσιωνισμού, είναι συνταγματικώς κατοχυρωμένον ότι "το Κογκρέσσον ου δύναται όπως θεσπίση νόμον περιορίζοντα την ελευθερίαν του λογου". Το αυτόν έδη ισχύση και δι' ημάς.