Κάποιοι bloggers σήμερα αναδημοσίευσαν στα ιστολόγιά τους φωτογραφίες που διακινήθηκαν μέσω ομαδικών e-mail που εικόνιζαν έναν γνωστό αθλητή σε ιδιωτικές στιγμές σε μια παραλία. Με το πρόσχημα της κριτικής των ρούχων και της εμφάνισής του, οι bloggers διατύπωσαν μάλλον αρνητικά σχόλια για τον σεξουαλικό προσανατολισμό του αθλητή και υπεραμύνθηκαν της γνώμης τους ακόμη κι όταν διάφοροι σχολιαστές αντέδρασαν τόσο στην διάδοση των φωτογραφιών που παραβίαζαν την ιδιωτικότητα του αθλητή, όσο και στα σεξιστικά σχόλια των bloggers.
Μερικές ώρες μετά, οι φωτογραφίες και τα κείμενα έχουν αποσυρθεί και στο χώρο αυτό βρίσκονται τεράστιες επιγραφές και κατηγορίες για λογοκρισία, υποκρισία, ασυλία δημοσίων προσώπων κλπ. Θυμάμαι ότι η εκπομπή του Τριανταφυλλόπουλου που είχε θέμα την γνωστή υπόθεση Κορκολή (που κατέστρεψε χωρίς λόγο τον τραγουδιστή) είχε τίτλο "η ασυλία των επωνύμων"!
Για να είμαστε κυριολεκτικοί, όμως, δεν μπορεί να γίνει λόγος για "λογοκρισία". Η λογοκρισία είναι προληπτικό μέτρο, το οποίο ασκείται πριν δημοσιευθεί το ενοχλητικό περιεχόμενο και προϋποθέτει ενάσκηση αθέμιτης εξουσίας στον λογοκρινόμενο. Η εκ των υστέρων αξίωση για απόσυρση υλικού που θίγει ατομικά δικαιώματα λειτουργεί εξ ορισμού εκ των υστέρων, δηλαδή μετά την δημοσίευση και συνιστά περίπτωση θεμιτού περιορισμού της ελευθερίας του λόγου.
Το ίδιο το Σύνταγμα αναφέρει στο άρθρο 14 παρ. 2 "η λογοκρισία και κάθε άλλο προληπτικό μέτρο απαγορεύονται".
Λογοκρισία στο διαδίκτυο σημαίνει επέμβαση με τρόπο που προληπτικά απαγορεύει την ενάσκηση της ελευθερίας της έκφρασης, όπως αυτό που κάνει μερικές φορές η ΕΕΤΤ (βλ. στο επόμενο post μου για αυτό το θέμα). Χωρίς να γνωρίζω το background στην υπόθεση με τις φωτογραφίες του αθλητή, το να σε πάρει τηλέφωνο ο θιγόμενος και να σου πει ότι αν δεν κατεβάσεις το υλικό θα κινηθώ δικαστικώς, δεν συνιστά λογοκρισία: αφού θεωρείς ότι έχεις δίκιο, μπορείς να το υπερασπιστείς στο δικαστήριο. Αφού κατά τη γνώμη σου υπερασπίζεσαι μια συνταγματική σου ελευθερία, μιλωντας μάλιστα για βίαιο περιορισμό της με "λογοκρισία", πήγαινε σε έναν ανεξάρτητο θεσμικό θεματοφύλακα του Συντάγματος και πες του ότι σε πιέζουν!
Σε μια περίοδο στην οποία τα νέα μέσα προσπαθούν να πείσουν ότι δεν χρειάζονται ειδικές νομοθετικές ρυθμίσεις, καλό είναι να τηρούμε τουλάχιστον στοιχειωδώς τις υπάρχουσες. Το επιχείρημά μου είναι ωφελιμιστικό, αλλά κατ΄αποτέλεσμα, αν μπορούσε να γίνει κοινή πεποίθηση ότι οι bloggers σέβονται στοιχειωδώς την δεοντολογία - ή έστω τα πιο βασικά στοιχεία της που βασίζονται στα ανθρώπινα δικαιώματα- τότε αφαιρείται ένα επιχείρημα για την νομοθετική ρύθμιση.
Η δίκαιη ενάσκηση της ελευθερίας της έκφρασης δεν είναι εύκολη υπόθεση, καθόσον οι διατάξεις είναι συνήθως αρκετά γενικόλογες και χρειάζεται καλή γνώση της νομολογίας των δικαστηρίων για να αποφασίσει κάποιος αν θα δημοσιεύσει κάτι ή όχι. Εδώ έρχεται και ο δικός μας συμβουλευτικός ρόλος ως media lawyers να προβλέψουμε τυχόν αντιδράσεις ή και να επιμείνουμε στο δικαίωμα δημοσίευσης. Ένας βασικός κανόνας που διαμορφώθηκε σταδιακά μετά το 2004 είναι ότι οι παρεμβάσεις στην ιδιωτικότητα των δημοσίων προσώπων και η δημοσιοποίηση τέτοιων πληροφοριών επιτρέπεται όταν υπάρχει κραυγαλέα αντίθεση ανάμεσα στο δημόσιο λόγο τους και τον ιδιωτικό τους βίο. Αν δηλαδή το δημόσιο πρόσωπο άλλα λέει κι άλλα κάνει στην ιδιωτική του ζωή, τότε ναι, υπάρχει εύλογο ενδιαφέρον της κοινής γνώμης να μάθει ότι εξαπατάται. Εκεί, λοιπόν, αίρεται αυτό που λένε "η ασυλία των επωνύμων" και υπάρχει δικαίωμα ενημέρωσης της κοινής γνώμης.
Στην ιστορία με τις σημερινές φωτογραφίες όμως, δεν υπήρξε κάποιου τέτοιου είδους δικαιολογία, κατά τη γνώμη μου. Συνεπώς, δεν καταλαβαίνω τις κατηγορίες για "υποκρισία" και "πολιτική ορθότητα", όταν το παιχνίδι της επικοινωνίας έχει ορισμένες θεμελιώδεις αρχές, οι οποίες φυσικά και δεν είναι συντηρητικές, αφού διαμορφώθηκαν ακριβώς ως αντίβαρα σε μορφές εξουσίασης και επιβολής ισχύος. Κοινωνικός καθωσπρεπισμός και βαθύτατη συντήρηση είναι ακριβώς το να κράζεις ένα δημόσιο πρόσωπο επειδή δεν συμβαδίζει με τα στερεότυπα που έχεις στο κεφάλι σου και δεν είσαι σε θέση να καταλάβεις ότι κι αυτός είναι άνθρωπος και ότι ο τίτλος "ολυμπιονίκης" ή οτιδήποτε άλλο δεν πρέπει να σημαίνει τίποτε άλλο, σε κανένα επίπεδο εκτός από "νικητής σε ένα άθλημα σε μία παγκόσμια συνάντηση επαγγελματιών" και τίποτα άλλο, απολύτως.
Όσο για το πρόσχημα της κριτικής περί "κακογουστιάς", θα έλεγα ότι αυτό κατά βάθος είναι η αποηθικοποιημένη δικαιολογία κάθε ομοφοβικού ή/και ρατσιστή: απεχθάνεται και μισεί την πολυμορφία και την ποικιλότητα, όχι πια επειδή είναι κάτι "ανήθικο", αλλά επειδή απλώς "δεν του αρέσει" ο διαφορετικός και φοβάται ότι μπορεί τελικά να τον αφομοιώσει. Διαφεύγει φαίνεται ότι πάντοτε ο διαφορετικός είναι η εκ φύσεως μειοψηφία.
13 σχόλια:
"Iδιωτική στιγμή" είναι η εμφάνιση σε δημόσια παραλία;
Ανεξαρτήτως του δικαιώματος να φορά ο καθένας ό,τι θέλει.
...και, ανεξαρτήτως, του δικαιώματος να σχολιάζει ο καθείς την δημόσια εικόνα οποιουδήποτε.
Ατυχής επίσης και η σύγκριση με την υπόθεση "Κορκολή", που ήταν όντως αυστηρά "ιδιωτική στιγμή" σε ιδιωτικό χώρο.
(με την σημείωση ότι δεν γνωρίζω σε ποιον αφορά το ζήτημα ούτε τι έγινε στα μπλογκς)
Όπως έχει νομολογηθεί από το 2003 (ΕΔΔΑ, υπόθεση Peck κατά Ηνωμένου Βασιλείου), η ιδιωτικότητα δεν περιορίζεται πλέον σε εσωτερικούς χώρους, αλλά αποτελεί μια ιδεατή σφαίρα αλληλεπίδρασης με το περιβάλλον και σχετίζεται με την ενημέρωση, τις προσδοκίες, την συναίνεση ή την άρνηση του ατόμου για την επέμβαση τρίτων σην καταγραφή των κινήσεων και της εικόνας του. Έτσι η ιδιωτικότητα εκτείνεται και σε δημόσιους χώρους, λόγος για τον οποίο λ.χ. το δίκαιο δεν επιτρέπει τη διαρκή βιντεοεπιτήρηση πάρκων, δρόμων, πλατείων κλπ, παρά μόνο όταν υπάρχει λόγος αποτροπής σοβαρών αδικημάτων, κινδύνου κλπ.
Γίνεται έτσι σαφές ότι η ιδιωτικότητα αποτελεί αξίωση του πολίτη ακόμη και όταν βρίσκεται σε δημόσιο χώρο, κατ' αντίστοιχία με την αξίωση του πολίτη για προστασια των προσωπικών του δεδομένων, ακόμη κι όταν αυτά είναι καταγεγραμμένα σε δημόσια έγγραφα.
Την αξίωση αυτή έχουν και τα πρόσωπα της δημοσιότητας, ακόμη κι όταν βρίσκονται σε ανοικτό χώρο, όπως έκρινε το Στρασβούργο στην περίπτωση των φωτογραφιών της Καρολίνας του Μονακό, οι οποιες την παρουσίαζαν σε προσβάσιμους στο κοινό χώρους, να κάνει ιππασία κλπ, χωρίς όμως η ίδια να γνωρίζει και να θέλει την λήψη αυτών των εικόνων. Με δεδομένο ότι τα συγκεκριμένα δημοσιεύματα δεν συνέβαλαν σε ένα γενικότερο διάλογο αναφορικά με ένα θέμα που αφορά τον δημόσιο βίο, κρίθηκε ότι οι λήψεις των φωτογραφιών συνιστούσαν παραβίαση της ιδιωτικής ζωής της Αυτής Βασιλικής Υψηλότητος.
Η αναφορά στην (όχι συγκριση με) υπόθεση Κορκολή αφορά μόνο τον όρο "ασυλία των επωνύμων" που χρησιμοποιήθηκε από έναν μπλογκερ για να επικρίνει όσους υποστηρίζουν ότι δεν πρέπει να δημοσιευθούν οι φωτογραφίες Μελισσανίδη. Στην υπόθεση Κορκολή είχε χρησιμοποιηθεί ως τίτλος από τον Μ.Τριανταφυλλόπουλο ο όρος "ασυλία των επωνύμων".
Για τις δημοσιεύσεις των φωτογραφιών παρά την θέληση του φωτογραφιζόμενου γνώριζα - και καλά θα κάνουν να επιμένουν όσοι θίγονται. Στάθηκα μόνον στο δικαίωμα του σχολιασμού μιας δημόσιας εμφάνισης. Αυτός που θίγεται από τέτοιου είδους σχόλια μπορεί να αξιώσει την απόσυρσή τους;
Όσο για τον "φόβο περί αφομοίωσης" μάλλον δεν ισχύει γιατί μιας και τα κουτσομπολιά για την δημόσια εμφάνιση διαφόρων, αφορούν σ' αυτή καθαυτή την κακογουστιά, όπως την εννοεί ο καθένας. Και η κακογουστιά, ή ο τρόπος που ντύνεται (ή δεν ντύνεται) ο καθένας, δεν συνιστά ούτε ποικολομορφία ούτε ποικιλότητα. Στο τέλος τέλος κανείς δεν ντύνεται όμοια με τον άλλον, αν εξαιρέσουμε τους ένστολους.
Κι επειδή στο μεταξύ είδα σε κανάλι το σχετικό ρεπορτάζ και τις εικόνες, δεν θα έλεγα την εμφάνιση Μελισσανίδη κακόγουστη (ούτε καλόγουστη).
Τα σχόλια που είδα κάτω από τις συγκεκριμένες φωτογραφίες αποκαλούσαν τον εικονιζόμενο "γυναίκα".
Πολύ ωραία, μπορεί να του γίνει κριτική λόγω του ότι είναι "επηρμένος" ή επειδή δεν είναι "υπόδειγμα σεμνότητας" ή ό,τι άλλο θεωρείς ότι είναι. Δεν αντιτάχθηκα σε μια τέτοιου είδους ανάλυση (αν και θεωρώ δικαίωμά του να είναι ό,τι θέλει0, αντιτάχθηκα σε δημοσίευση φωτογραφιών και στο κράξιμο εναντίον της θηλυπρέπειας. Αναρωτιέμαι, βέβαια, αν, επειδή κάποιος είναι gay, αποκτά αυτομάτως το δικαίωμα να κράζει δημόσια ως "γυναίκα" κάποιον άλλο gay.Είναι πιο "αθώα" η προσβολή σε αυτή την περίπτωση; Κατά τη γνώμη μου, όχι και επιτρέψτε μου να πιθανολογώ ότι και το δικαστήριο θα έλεγε το ίδιο.
"Υποκριτές" θα ήμασταν αν λέγαμε "μην το πειράζετε το παιδί επειδή είναι Ολυμπιονίκης", επιχείρημα που το είδα κι αυτό κάπου. Πουθενά δεν υποστήριξα κάτι τέτοιο. Υποκρισία είναι να αρνούμαστε την πραγματικότητα, στην οποία αυτά τα εγκλήματα συμβαίνουν καθημερινά σε διάφορα blogs. Το γεγονός ότι κάποιος βρίζει συστηματικά δεν νομιμοποιεί την βρισιά, ξέρετε. Αλλά η περαιτέρω εξάπλωση δεν θα μπορεί να μείνει χωρίς αντίλογο: αν σας ενοχλεί η διαδραστικότητα και η κριτική των επιλογών σας από σχολιαστές, καλύτερα να επιλέξετε άλλο μέσο.
Δημοσίευση φωτογραφιών από την ιδιωτική ζωή δημοσίου προσώπου επιτρέπεται μόνον όταν αποδεικνύει ότι ο δημόσιος λόγος του βρίσκεται σε κραυγαλέα αντίθεση με το ιδιωτικώς πράττειν του προσώπου. Εδώ δεν πρόκειται για τέτοια περίπτωση. Δεν παρέστησε πουθενά το συγκεκριμένο πρόσωπο κάτι διαφορετικό για να δικαιολογούνται αυτές οι "αποκαλύψεις".
Κανένα όμως από τα στοιχεία περι έπαρσης κλπ δεν επιτρέπει την τόσο βίαιη παρέμβαση στην ιδιωτική του ζωή, η οποία επιτείνεται με την αναδημοσίευση φωτογραφιών από εδώ κι από εκεί. Διάβασε καλύτερα το post μου για να καταλάβεις τι εννοώ. Είναι ανθρώπινο δικαίωμα ο σεβασμός της ιδιωτικότητας, στη λίστα των δικαιωμάτων όπως η προστασία της ζωής, της προσωπικότητας, της μη φυλάκισης χωρίς καταδίκη.
Κάθε μέρα δέχομαι mail και fax από bloggers που έφαγαν μηνύσεις, αγωγές, ασφαλιστικά μέτρα κλπ για αυτά που γράφουν και θέλουν να τους πω μια γνώμη. Χαίρομαι ιδιαίτερα όταν κάποιος ακολουθεί αυτά που έχω γράψει και τελικά την γλιτώνει από αυτές τις καταστάσεις. Χαίρομαι επίσης που σταδιακά το σκέφτεται από μόνος του, κόβοντας την περιττή πληροφορία λίγο - λίγο, αναγνωρίζοντας την ορθότητα της κριτικής μου.
Φυσικά, παρόλο που πολύς κόσμος συμφωνεί με αυτά που αναφέρω περί ιδιωτικότητας και σεξιστικού και προσβλητικού λόγου (αν και η συμφωνία σε αυτό το ζήτημα είναι απλώς θέμα ενημέρωσης και όχι επιλογης), τελικά εγώ ειμαι ο "κακός" μετά κι όχι λ.χ. το Σύνταγμα που λέει ότι δεν επιτρέπεται να παρεμβαίνουμε στην ιδιωτική ζωή του άλλου. Δεν πειράζει, λατρεύω το ρόλο του κακού στις περιπτώσεις που ο καλός είναι κανίβαλος.
Είναι ανθρώπινο δικαίωμα ο σεβασμός της ιδιωτικότητας, στη λίστα των δικαιωμάτων όπως η προστασία της ζωής, της προσωπικότητας, της μη φυλάκισης χωρίς καταδίκη. Κάθε μέρα δέχομαι mail και fax από bloggers που έφαγαν μηνύσεις, αγωγές, ασφαλιστικά μέτρα κλπ για αυτά που γράφουν και θέλουν να τους πω μια γνώμη. Χαίρομαι ιδιαίτερα όταν κάποιος ακολουθεί αυτά που έχω γράψει και τελικά την γλιτώνει από αυτές τις καταστάσεις. Χαίρομαι επίσης που σταδιακά το σκέφτεται από μόνος του, κόβοντας την περιττή πληροφορία λίγο - λίγο, αναγνωρίζοντας την ορθότητα της κριτικής μου.
Aς το δούμε πρακτικά λοιπόν ώστε να το συνδέσουμε με την "ανωνυμία" (ή ψευδωνυμία) και την "ελεύθερη έκφραση" στο διαδίκτυο.
Είδες λοιπόν σε ένα μπλογκ να δημοσιεύονται φωτογραφίες (τραβηγμένες εν αγνοία) κάποιου και στη συνέχεια να "κράζεται", στα σχόλια ή και στο κυρίως κείμενο. Σκέφτεσαι σε πόσα άλλα μπλογκς ή φόρουμς έγινε το ίδιο και δεν έπεσε στην αντίληψή σου; Σκέφτεσαι σε πόσα μπλογκς και φόρουμς επαναλαμβάνεται η ίδια ιστορία με διαφορετικούς κάθε φορά πρωταγωνιστές; Σκέφτεσαι πόσοι "επηρμένοι" θα δέχονται τέτοιου είδους επιθέσεις; Θυμάσαι άλλες περιπτώσεις "εσωτερικού" κραξίματος με το χαρακτηρισμό "κόρη" αντί "γυναίκα"; Το σχόλιο του ανώνυμου είναι χαρακτηριστικό της αντίληψης που επικρατεί: κάνε ένα μπλογκ για να βρίσεις, να κράξεις και να διαπομπεύσεις ανώνυμα και ατιμωρητί, απλά και μόνον επειδή ο στόχος σου είναι επηρμένος!!!
Ποια είναι η πρότασή σου; Kάθε μπλογκ και φόρουμ να έχει και τον "χωροφύλακά" του και μόλις διαπομπεύεται κάποιος να παρεμβαίνει ο εντεταλμένος χωροφύλακας ώστε να αποσύρεται ό,τι σχετικό δημοσιεύθηκε; Δυσκολεύομαι να καταλάβω πώς μπορεί να εκλείψει το φαινόμενο. Η άποψή μου είναι πως η λεγόμενη ελεύθερη έκφραση και η ανωνυμία δεν εξυπηρετεί παρά μόνον τους διάφορους κακοήθεις ή παρανοϊκούς και τα φαινόμενα διασυρμού και διαπόμπευσης θα αυξάνονται μέρα με τη μέρα μέχρι που η μπλογκόσφαιρα θα γίνει μια μεγάλη χαβούζα. Ζοφερό το μέλλον.
Μη μου πεις ότι ελπίζεις ακόμα στην αυτορρύθμιση ή στην "παιδεία" που θα φέρει το ποθητό αποτέλεσμα! Ή στην δεοντολογία! Είναι πολύ δύσκολο πράγμα η διαχείριση της ελευθερίας μας. Τείνω να πιστέψω αυτό που κάποτε διάβασα – δεν θυμάμαι πού -, και μου είχε φανεί εξωφρενικό, ότι είναι πιο δύσκολο και από την διαχείριση της δουλείας μας.
υ.γ.
Αναρωτιέμαι, βέβαια, αν, επειδή κάποιος είναι gay, αποκτά αυτομάτως το δικαίωμα να κράζει δημόσια ως "γυναίκα" κάποιον άλλο gay.
Υποθέτω ότι έχεις διαβάσει άπειρους διαλόγους όπου διάφοροι gay, κατά δήλωσή τους, bloggers (στέκομαι μόνον σ’ αυτούς και δεν επεκτείνομαι στα μίντια) αρέσκονται σε συζητήσεις "γένους θηλυκού". Θα έλεγα μάλιστα ότι τα εσωτερικά "γλυκιά μου", "καλή μου", "κούκλα μου", "μα ποια είμαι τελοσπάντων" είναι συχνότερα από τα ομοφυλοφοβικά παρομοίου. Χώρια η χρήση των δήθεν απενοχοποιημένων ψευδωνύμων και όρων που δίνουν και παίρνουν, διαχέοντας αυτού του είδους την κουλτούρα και αντιμετωπίζοντας κάθε διαφορετική επί του προκειμένου άποψη με το "επιχείρημα" του κινδύνου ετεροφυλοφιλοποίησης της ...κουλτούρας τους. Με αυτή την ιδέα τους, επομένως, πιστεύουν ότι όλα αυτά είναι χαρακτηριστικά όλων των gay, ότι όλοι το αποδέχονται ευχαρίστως, και προσπαθούν να το ...εξαπλώσουν στο διαδίκτυο.
Είναι γνωστή η πρότασή μου: όταν βλέπουμε κάτι που μας ενοχλεί στα blogs που επισκεπτόμαστε, να το λέμε. Να μη μένουμε με κλειστό στόμα ως κοινό, επειδή τυχαίνει να είμαστε φίλοι ή γνωστοί ή απλοί αναγνώστες. Αυτό δεν είναι "χωροφυλακή", είναι ελεύθερη έκφραση και ελεύθερη κριτική ενός ενεργητικού κοινού που θέλει να συμμετέχει. Μερικές φορές αυτή η κριτική έχει αποτέλεσμα και οδηγεί σε αυτοκριτική. Άλλες φορές όχι.
Σχετικά με τους χαριεντισμούς και τις θηλυκές προσφωνήσεις, κι αυτό είναι ελευθερία έκφρασης. Αλλά, όταν γίνεται μεταξύ συνομιλητών κι όταν υπάρχει συναίνεση και αποδοχή. Όταν γίνεται χωρίς αυτά τα στοιχεία, είναι εξύβριση.
Χασοδίκη, τη φωτογραφία που σου έφτιαξε η Μανταλένα στο motivatedphotos.com την είδες; Smile bitch, you're famous!
Xαχαχαχαχαχα πολύ καλό!!!
«Το σχόλιο του ανώνυμου είναι χαρακτηριστικό της αντίληψης που επικρατεί: κάνε ένα μπλογκ για να βρίσεις, να κράξεις και να διαπομπεύσεις ανώνυμα και ατιμωρητί, απλά και μόνον επειδή ο στόχος σου είναι επηρμένος!!!»
ΞΑΝΑΔΙΑΒΑΣΕ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΡΟΣΕΧΤΙΚΑ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ, ΔΙΟΤΙ ΕΓΩ ΕΠΟΥΔΕΝΙ ΙΣΧΥΡΙΣΤΗΚΑ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ Ή ΠΡΟΕΤΡΕΨΑ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΝΑ ΠΡΑΞΕΙ ΚΑΤ'ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ. ΣΤΗΛΙΤΕΥΣΑ ΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΜΕ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΙΚΟΝΙΚΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΠΟΥ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΟΥ ΩΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ ΒΑΣΗΣ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΩ ΜΕ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΟΥ ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΙ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΚΡΥΠΤΟΓΡΑΦΗΣΗ, ΑΠΕΓΚΛΩΒΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΠΟ ΤΑ ΣΤΕΝΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΕΞΙΣΜΟΥ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΣΕ ΜΟΝΟ ΑΦΟΡΜΗ, ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΦΕΡΑ ΩΣ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΡΟΣ ΕΠΙΡΡΩΣΙΝ ΤΗ ΦΙΛΑΥΤΙΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΓΙΝΕ ΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΕΔΩ. ΤΟ ΘΕΜΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΟΥΤΕ ΤΟ ΦΥΛΟ, ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟΙ, ΑΜΥΝΤΙΚΟΙ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ ΠΟΥ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΟΥΝ ΟΙ ΙΣΤΟΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΜΟΥΦΛΑΡΟΥΝ ΤΙΣ ΕΝΔΟΨΥΧΙΚΕΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΨΥΧΙΣΜΟ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΟΠΤΙΚΟΑΚΟΥΣΤΙΚΑ ΕΡΕΘΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΑΔΥΝΑΤΟΥΝ ΝΑ ΑΡΘΡΩΣΟΥΝ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΥΠΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΨΕΥΔΟ-ΑΝΩΝΥΜΙΑΣ, ΕΠΙΔΕΙΚΝΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΝΩΡΙΜΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ/ΤΙΣ ΔΙΑΚΡΙΝΕΙ. ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΝΑ ΜΗ ΜΕ ΞΑΝΑΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ, ΑΦΕΝΩΣ, ΔΕΝ ΣΟΥ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ Η ΗΛΙΚΙΑ ΣΟΥ, ΚΑΙ ΑΦΕΤΕΡΟΥ, ΕΙΜΑΙ ΑΡΚΟΥΝΤΩΣ ΣΑΦΗΣ ΟΤΑΝ ΤΟ ΕΠΙΛΕΓΩ.
Eπικαλείσαι λοιπόν τη γνώση που έχεις ως εξουσιοδοτημένος διαχειριστής προσωπικών δεδομένων για να επιχειρηματολογήσεις εις βάρος - δεν εχουμε καταλάβει ακριβώς τίνος. Και όλοι εμείς που δεν έχουμε πρόσβαση σε χιλιάδες προσωπικά δεδομένα οφείλουμε να μένουμε με ανοιχτο το στόμα και να συμφωνήσουμε;
In case you haven't noticed, what just happened to you is called "Streisand Effect" an it looks like it backfired my friend.-
Αυτό που παρατηρώ είναι ότι η παρέμβασή μου έχει αποτέλεσμα. Τα υπόλοιπα είναι δημόσιες σχέσεις και άρνηση παραδοχής σφάλματος.
Δημοσίευση σχολίου