«Μέχρι και την 28η Φεβρουαρίου 2006, δεν επιτρέπονται οι διαδικασίες και η λήψη μέτρων ατομικής, ή συλλογικής αναγκαστικής εκτέλεσης, συμπεριλαμβανομένων και των ασφαλιστικών μέτρων, καθώς και των προσωρινών διαταγών, εντός ή εκτός της χώρας, σε βάρος των εταιρειών 'Ολυμπιακές Αερογραμμές Α.Ε.', 'Ολυμπιακή Αεροπορία-Υπηρεσίες Α.Ε.' και 'Ολυμπιακή Αεροπλοΐα Α.Ε.' και οποιουδήποτε περιουσιακού τους στοιχείου, ομοίως δε και κατά παντός παραρτήματος τούτου, αναγκαίου ή πρόσφορου προς εξυπηρέτηση αυτού, ή των χρηστών του, οι δε τυχόν ανωτέρω εκκρεμείς διαδικασίες, καθώς και οι συνέπειες των μέτρων τούτων αναστέλλονται κατά το άνω διάστημα. Των ανωτέρων περιορισμών, εξαιρείται το Ελληνικό Δημόσιο», αναφέρει τροπολογία που θα κατατεθεί στην Βουλή, για την προστασία της Ολυμπιακής από τις νομικές εκκρεμότητες της εταιρίας.
(πηγή: http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=650224&lngDtrID=251 )
Πρόκειται για μια εν ψυχρώ παραβίαση της αρχής της διάκρισης των λειτουργιών (άρθρο 26 του Συντάγματος). Η νομοθετική εξουσία "καπελώνει" την δικαστική, παραβιάζοντας και την αρχή της ισότητας (άρθρο 4)
Εναντίον οποιασδήποτε άλλης εταιρίας (ή νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου) όταν υπάρχουν μέτρα αναγκαστικής εκτέλεσης, ασφαλιστικά μέτρα και διαταγές πληρωμής, ισχύουν συγκεκριμένα δικονομικά δικαιώματα. Ο δικαστής είναι εκείνος που θα κρίνει αν για λόγους επείγοντος πρέπει να ανασταλεί η αναγκαστική εκτέλεση ή τα ασφαλιστικά μέτρα. Εδώ, ειδικά για την Ολυμπιακή έρχεται η νομοθετική εξουσία με αυτήν την ειδική (και όχι απρόσωπη και γενική ρύθμιση) να αφαιρέσει την συνταγματική αρμοδιότητα από τα δικαστήρια για να κρίνουν αν λογοι επείγοντος επιβάλλουν να μην προχωρήσουν οι αναγκαστικές εκτελέσεις και τα ασφαλιστικά μέτρα εναντίον της εταιρίας. Παραβιάζοντας ευθέως το άρθρο 26§3 του Συντάγματος.
Βέβαια, σε τελευταία ανάλυση, ο δικαστής είναι αυτός που θα κρίνει τη συνταγματικότητα και αυτής της τροπολογίας, αφού όμως προσφύγουν οι θιγόμενοι που έχουν στραφεί κατά της Ολυμπιακής. Τα δικαστήρια διατηρούν την αρμοδιότητα ελέγχου της συνταγματικότητας των νόμων. Υπάρχει μάλιστα και σχετική νομολογία που αναφέρει ότι οι υπερειδικές και ατομικές διατάξεις νόμων αποτελούν επέμβαση της νομοθετικής εξουσίας στην εκτελεστική ή την δικαστική εξουσία. Πάντως, το κράτος θα έχει καταφέρει να ταλαιπωρήσει τελικά τους δανειστές της Ολυμπιακής, ακόμα και με την αντισυνταγματική τροπολογία: αντιστρέφει το βάρος της απόδειξης σε αυτούς, οι οποίοι θα πρέπει να προτείνουν και να θεμελιώσουν την αντισυνταγματικότητα (ανεξάρτητα από το ότι αυτή ελέγχεται αυτεπαγγέλτως από το δικαστήριο).
(πηγή: http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=650224&lngDtrID=251 )
Πρόκειται για μια εν ψυχρώ παραβίαση της αρχής της διάκρισης των λειτουργιών (άρθρο 26 του Συντάγματος). Η νομοθετική εξουσία "καπελώνει" την δικαστική, παραβιάζοντας και την αρχή της ισότητας (άρθρο 4)
Εναντίον οποιασδήποτε άλλης εταιρίας (ή νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου) όταν υπάρχουν μέτρα αναγκαστικής εκτέλεσης, ασφαλιστικά μέτρα και διαταγές πληρωμής, ισχύουν συγκεκριμένα δικονομικά δικαιώματα. Ο δικαστής είναι εκείνος που θα κρίνει αν για λόγους επείγοντος πρέπει να ανασταλεί η αναγκαστική εκτέλεση ή τα ασφαλιστικά μέτρα. Εδώ, ειδικά για την Ολυμπιακή έρχεται η νομοθετική εξουσία με αυτήν την ειδική (και όχι απρόσωπη και γενική ρύθμιση) να αφαιρέσει την συνταγματική αρμοδιότητα από τα δικαστήρια για να κρίνουν αν λογοι επείγοντος επιβάλλουν να μην προχωρήσουν οι αναγκαστικές εκτελέσεις και τα ασφαλιστικά μέτρα εναντίον της εταιρίας. Παραβιάζοντας ευθέως το άρθρο 26§3 του Συντάγματος.
Βέβαια, σε τελευταία ανάλυση, ο δικαστής είναι αυτός που θα κρίνει τη συνταγματικότητα και αυτής της τροπολογίας, αφού όμως προσφύγουν οι θιγόμενοι που έχουν στραφεί κατά της Ολυμπιακής. Τα δικαστήρια διατηρούν την αρμοδιότητα ελέγχου της συνταγματικότητας των νόμων. Υπάρχει μάλιστα και σχετική νομολογία που αναφέρει ότι οι υπερειδικές και ατομικές διατάξεις νόμων αποτελούν επέμβαση της νομοθετικής εξουσίας στην εκτελεστική ή την δικαστική εξουσία. Πάντως, το κράτος θα έχει καταφέρει να ταλαιπωρήσει τελικά τους δανειστές της Ολυμπιακής, ακόμα και με την αντισυνταγματική τροπολογία: αντιστρέφει το βάρος της απόδειξης σε αυτούς, οι οποίοι θα πρέπει να προτείνουν και να θεμελιώσουν την αντισυνταγματικότητα (ανεξάρτητα από το ότι αυτή ελέγχεται αυτεπαγγέλτως από το δικαστήριο).
2 σχόλια:
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι παραβιάζει και το 20 παρ. 1 Σ, αφού εμποδίζει τους δανειστές να έχουν πρόσβαση στην, εκεί κατοχυρωμένη, δικαστική προστασία.
Αυτό που ίσως "σώζει" οριακά τη διάταξη είναι ότι μιλά για αναστολή και όχι για οριστική παρεμπόδιση της αναγκαστικής εκτέλεσης, σε συνδυασμό με τους "λόγους δημοσίου συμφέροντος" να διευκολυνθεί η διαδικασία πώλησης της Ολυμπιακής, ως καίριας για το δημόσιο τομέα εταιρείας.
Και η αναστολή της εκτέλεσης και των ασφαλιστικών μέτρων είναι αρμοδιότητα της δικαιοσύνης. Τους λόγους δημοσίου συμφέροντος θα έπρεπε να τους διαγνώσει το δικαστήριο, εφόσον κάποιος επισπεύσει εκτέλεση ή ζητήσει ασφαλιστικά μέτρα.
Χαρακτηριστικό είναι ότι η τροπολογία μιλάει και για "συλλογική εκτέλεση"=πτωχευτικές διαδικασίες...
Δημοσίευση σχολίου