Παραβίαση ιδιωτικού βίου (;) από τηλεοπτικό σταθμό.

Κατά τη διάρκεια δελτίου ειδήσεων επαρχιακού τηλεσταθμού, ο παρουσιαστής αναφέρθηκε σε πρωτοφανές περιστατικό που βιντεοσκόπησαν μέσω κινητού τηλεφώνου μαθητές σχολείου των Σερρών. Επακολούθησε προβολή της μαγνητοσκοπήσεως με "μωσαϊκό" και της εξής συνομιλίας: "Χαμογέλα λίγο εδώ... μπιπ... γ... ρε... ένα φιλί δωσ' της... χάδια... έλα για όλους... αυτή η φωτογράφηση θα γίνει πολύ τέλεια... Όχι, ε; Φύγε να μπορώ να παίρνω με την κάμερα... Θα τελειώσει η κάμερα γρήγορα! Είναι καλά; Ναι,ναι... Μη μιλάτε, μη μιλάτε... Άνοιξε τα πόδια σου, Γ... την π... μου μη φωνάζετε όλοι".
Από τη συζήτηση και από την εκμαίευση δηλώσεων των μαθητών του σχολείου προκύπτει ότι πρόκειται περί συνευρέσεως μαθήτριας και ενηλίκου ανδρός μειωμένης πνευματικής ικανότητας και γνωστούς στην περιοχή του σχολείου.
Της υπόθεσης επιλήφθηκε το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης (απόφαση 232/2005) που παρουσιάζει πολύ αναλυτικά τον διάλογο του παρουσιαστή και των ρεπόρτερ με τους μαθητές του σχολείου, αλλά παρουσιάζει -πάλι- προβλήματα θεμελίωσης.

(πηγή: http://www.esr.gr/media/323-2005.pdf)

Αναφέρει λοιπόν η αιτιολογία ότι πρόκειται "αναμφιβόλως περί παρανόμου παρεμβάσεως στην ιδιωτική ζωή των ως άνω δύο προσώπων και περί εκπομπής η οποία μεταδόθηκε με υπότλιτλο "ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΒΙΝΤΕΟΣΚΟΠΟΥΣΑΝ ΑΝΗΛΙΚΗ ΣΕ ΠΟΡΝΟ" ο οποίος δεν αντιστοιχούσε σε απλή σεξουαλική συνεύρεση δύο μειωμένης αντιλήψεως προσώπων" [Προσπαθώ να κάνω συντακτική ανάλυση σε αυτην την φράση της απόφασης και πραγματικά αδυνατώ..].

Για τις παραβάσεις το Συμβούλιο αποφάσισε να απευθύνει σύσταση στο ραδιοσταθμό "όπως μη παρεμβαίνει στην ιδιωτική ζωή των προσώπων και όπως οι υπότιτλοι των εκπομπών ανταποκρίνονται στο περιεχόμενό τους."

Πιο ενδιαφέρουσα όμως είναι η γνώμη της μειοψηφίας: " Μειοψήφισαν ο Αντιπρόεδρος Δημήτρης Χαραλάμπης και τα μέλη Εύη Δεμίρη και Ροδόλφος Μορώνης κατά τους οποίους δεν συντρέχει λόγος επιβολής ουδεμίας κυρώσεως καθόσον δεν προβλήθηκε συγκεκριμένη σεξουαλική σκηνή. Πρέπει να σημειωθεί ότι ο Πρόεδρος Ιωάννης Λασκαρίδης ψήφισε υπέρ της επιβολής προστίμου και προσεχώρησε προς σχηματισμό πλειοψηφίας στην αμέσως επιεικέστερη ψήφο της επιβολής συστάσεως. "

Διαβάζοντας την απόφαση ελάχιστα πράγματα αντιλαμβάνεται κανείς για τα πραγματικά περιστατικά: τελικά προβλήθηκε σεξουαλική σκηνή ή όχι; Στο ιστορικό αναφέρεται πως προβλήθηκε, ενώ τα τρία μέλη της μειοψηφίας δεν το διέγνωσαν. Πως είναι δυνατόν να μην μπορεί κανεις να διαγνώσει κάτι τόσο προφανές;

Έπειτα: προσβολή της ιδιωτικής ζωής θα είχαμε μόνο αν προβαλλόταν σεξουαλική σκηνή; Διότι αυτό εννοεί η άποψη της μειοψηφίας. Δεν είναι όμως έτσι. Το γεγονός ότι η σκηνή καλύφθηκε από μωσαϊκό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει μετάδοση μιας καθαρά προσωπικής πράξης, έστω και επεξεργασμένης.

Η κύρωση εκ μέρους του ΕΣΡ είναι και πάλι σχεδόν αδικαιολόγητη. Το γεγονός ότι μαθητές της επαρχίας μαγνητοσκόπησαν μια σεξουαλική σκηνή με κινητό τηλέφωνο και μάλιστα ατόμων μειωμένης αντίληψης, είναι οπωσδήποτε μία σοβαρότατη είδηση που αξίζει τον κόπο να αναμεταδοθεί από δελτίο ειδήσεων, ακριβώς γιατί αφορά τα μαθητικά ήθη σε μια συγκεκριμένη περίοδο και σε συγκεκριμένο τόπο. Το γεγονός ότι ο σταθμός μετέδωσε αποσπάσματα από το βίντεο, καλύπτοντάς τα με μωσαϊκό είναι η ενδεδειγμένη πράξη ώστε να επικυρωθεί η επιβεβαίωση της είδησης, αλλά με τέτοιο τρόπο ώστε να μη θιγούν τα πρόσωπα. Η απόφαση αφήνει να εννοηθεί νομίζω, ότι τα πρόσωπα αυτά ήταν γνωστά στην τοπική κοινωνία και ότι εξ αυτής και μόνο της ανωνυμοποίησης των δεδομένων ήταν και πάλι ευχερής στον κοινωνικό τους περίγυρο η αναγνώρισή τους. Αν αυτό ισχύει,. τότε πράγματι το ίδιο το βίντεο δεν θα έπρεπε να μεταδοθεί. Το θέμα είναι ότι όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο σε μια τοπική κοινωνία, ούτως ή άλλως θα διαρρεύσει, πράγμα το οποίο καταφαίνεται και από το ρεπορτάζ με τους μαθητές. Οπότε και απλώς προφορική να ήταν η μετάδοση της είδησης, η τοπική κοινωνία θα αντιλαμβανόταν για ποια πρόσωπα μειωμένης αντίληψης επρόκειτο. Με μια τέτοια προσέγγιση όμως, η είδηση δεν θα έπρεπε να μεταδοθεί ποτέ, όπερ άτοπον.

Η απόφαση εγείρει κι άλλο ένα σοβαρό συνταγματικό θέμα: ποια είναι τα όρια αρμοδιοτήτων ανάμεσα στο ΕΣΡ και την Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων; Μήπως, ενόψει της εξειδίκευσης της Αρχής, το ΕΣΡ δεν θα έπρεπε να κρίνει πότε συντελείται παραβίαση ιδιωτικού βίου και να περάσει αυτή η αρμοδιότητα στην αποκλειστική ευθύνη της ΑΠΔΠΧ;