Την "Ευρωπαϊκή εμπειρία" επικαλείται η κυβέρνηση για να ενεργοποιήσει τις κάμερες

Διαβάζουμε δήλωση του αναπληρωτή υπουργού εσωτερικών ότι "για την αντιμετώπιση του σύγχρονου εγκλήματος είναι αναγκαία η χρήση καμερών, βάσει της ευρωπαϊκής εμπειρίας, όπως συμβαίνει και σε άλλες χώρες".

Κι αφού η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, αντί να δώσει την άμεση απάντηση,  εδώ και ενάμιση χρόνο κοιμάται τον ύπνο του δικαίου, παράγοντας μηδενικό έργο (1 δελτίο τύπου ανά 4 μηνες), ας δούμε τι λέει η "ευρωπαϊκή εμπειρία" για τις κάμερες:

Ευρωπαϊκή Σύμβαση Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων του 1981. Την κυρώσαμε με νόμο το 1992.

Ενώ όμως έχουμε υπογράψει από το 2001 ως χώρα το Πρόσθετο Πρωτόκολλο που κατοχυρώνει ως διεθνούς δικαίου υποχρέωση την εποπτεία της προστασίας δεδομένων από ανεξάρτητη αρχή, δεν το έχουμε κυρώσει με νόμο. Άρα για ποια "ευρωπαϊκή εμπειρία" μιλάμε όταν άλλα υπογράφουμε κι άλλα τηρούμε;

Σύσταση Νο R (87) 15 της Επιτροπής των Υπουργών προς τα κράτη μέλη για τη ρύθμιση της χρήσης προσωπικών δεδομένων στον αστυνομικό τομέα (Συμβούλιο της Ευρώπης) 

Αρχή 1 - Έλεγχος και γνωστοποίηση

Κάυθε κράτος μέλος πρέπει να διαθέτει μια ανεξάρτητη εποπτική αρχή εκτός του αστυνομικού τομέα, η οποία θα είναι υπεύθυνη για την διασφάλιση του σεβασμού των αρχών που περιλαμβάνονται στην παρούσα σύσταση.

Αντίθετα, στην Ελλάδα με το Ν.3625/2007 που εισηγήθηκε στη Βουλή ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης κ. Χατζηγάκης, κατά παράβαση της παραπάνω Αρχής, οι υπηρεσίες που εποπτεύονται από την εισαγγελία, δηλ. οι αστυνομίες, έχουν εξαιρεθεί από την εποπτεία της ανεξάρτητης αρχής. 

Αρχή 2 - Συλλογή των δεδομένων

Η συλλογή των προσωπικών δεδομένων για σκοπούς της αστυνομίας θα πρέπει να περιορίζεται στο μέτρο που είναι αναγκαία για την πρόληψη ενός πραγματικού κινδύνου ή για την καταστολή ενός συγκεκριμένου ποινικού αδικήματος. Κάθε εξαίρεση σε αυτήν την διάταξη θα πρέπει να αποτελεί αντικείμενο ειδικής εθνικής νομοθεσίας.  [...] Η συλλογή δεδομένων με τεχνικά μέσα παρακολούθησης ή άλλα αυτοματοποιημένα  μέσα θα πρέπει να προβλέπεται από ειδικές διατάξεις. 

Το Επεξηγηματικό υπόμνημα αναφέρει επ' αυτού:

"Ο "πραγματικός κίνδυνος", για τον αποκλεισμό ανυποστήρικτων δυνατοτήτων παρακολούθησης, θα πρέπει να περιλαμβάνεται ως μη περιοριζόμενος σε μια συγκεκριμένη εγκληματική πράξη ή σε έναν δράστη, αλλά περιλαμβάνει κάθε περίσταση, στην οποία είναι εύλογη η υποψία ότι έχουν γίνει η πρόκειται να τελεστούν σοβαρά ποινικά αδικήματα. Για παράδειγμα, η εύλογη προσδοκία ότι απροσδιόριστα ναρκωτικά εισήχθησαν παράνομα στο λιμάνι μιας χώρας, από μη ταυτοποιημένα ιδιωτικά πλοιάρια, θα μπορούσε να δικαιολογήσει τη συλλογή των δεδομένων για όλα τα πλοιάρια που χρησιμοποίησαν το λιμάνι, αλλά όχι για όλα τα πλοιάρια που χρησιμοποίησαν κάθε λιμάνι της χώρας." 

[Πηγή μετάφρασης από εδώ]

Σύμφωνα με τον παραπάνω Ν.3625/2007, κατόπιν εντολής του εκπροσώπου της εισαγγελικής αρχής κι εφόσον επίκειται σοβαρός κίνδυνος για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια επιτρέπεται η "απλή λειτουργία συσκευών καταγραφής ήχου ή εικόνας ή άλλων ειδικών τεχνικών μέσων με σκοπό την καταγραφή".

Ευρωπαϊκό Δικαστήριο

Σύμφωνα όμως και την απόφαση  Peck κατά Ηνωμένου Βασιλείου δεν επιτρέπεται η διαρκής παρακολούθηση, καθώς ακόμα και σε εξωτερικούς δημόσιου χώρους υπάρχουν σφαίρες προσδόκιμης ιδιωτικότητας. 

Ανακοίνωση της Scotland Yard

Μόνο ένα 3% των αδικημάτων διώχθηκε λόγω της χρήσης των καμερών στην χώρα της ΕΕ με τις περισσότερες κάμερες ανά κάτοικο. 

Συνεπώς, η "Ευρωπαϊκή εμπειρία" που επικαλείται ο κ. αναπληρωτής υπουργός επιτρέπει το πολύ πολύ την περιπτωσιολογική λειτουργία των καμερών, εφόσον υπάρχει βέβαια η κατάλληλη σήμανση και προειδοποίηση κι εφόσον διασφαλίζεται η ανεξάρτητη εποπτεία μιας Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων που δεν θα έχει εκτοπιστεί με την παραπάνω απαράδεκτη ρύθμιση και που, φυσικά, θα είναι σε θέση να λειτουργήσει.