Το 2006 προκηρύχθηκε από την Εταιρία Διοικητικών Μελετών διαγωνισμός για συγγραφή πρωτότυπης νομικής μελέτης επί ενός ζητήματος δημοσίου δικαίου. Είχα μόλις επιστρέψει από το stage μου στις Βρυξέλλες (στον Ευρωπαίο Επόπτη Προστασίας Δεδομένων) και είχα ήδη αποφασίσει ότι θέλω να ασχοληθώ αποκλειστικά με το δίκαιο της κοινωνίας της πληροφορίας. Εκείνη την εποχή είχε μόλις ψηφιστεί ο Ν.3448/2006, για την Περαιτέρω χρήση πληροφοριών του δημόσιου τομέα, ο οποίος ενσωμάτωνε στο ελληνικό δίκαιο την Οδηγία 2003/98 της ΕΕ. Το θέμα είναι εξαιρετικό: η υποχρέωση όλων των κρατικών οργάνων και υπηρεσιών να διαθέτουν στους πολίτες τα έγγραφα που τηρούν στα αρχεία τους, προς "περαιτέρω χρήση", δηλαδή για να μπορέσουν να τα χρησιμοποιήσουν είτε για εμπορικούς, επιχειρηματικούς, ερευνητικούς ή άλλους σκοπούς.
Η μελέτη που υπέβαλα έχει τίτλο "Το δίκαιο της περαιτέρω χρήσης πληροφοριών του δημόσιου τομέα", προκειμένου να εκτεθούν τα θεωρητικά προβλήματα που ανέκυπταν, λόγω της πρόσκρουσης των νέων δικαιωμάτων στην προστασία προσωπικών δεδομένων, στην πνευματική ιδιοκτησία, στα διάφορα απόρρητα. Η έρευνά μου έλαβε υπόψη όλες τις σχετικές αποφάσεις του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, αλλά και κάθε άλλη νομοθεσία, εθνική ή ευρωπαϊκή, που είχε σχέση με το θέμα της διαχείρισης των κρατικών πληροφοριών (λ.χ. πρόσβαση σε περιβαλλοντικές πληροφορίες, πρόσβαση σε έγγραφα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κλπ).
Μετά την υποβολή της μελέτης, τον Μάιο του 2006, σκέφθηκα ότι το ζήτημα αυτό δεν θα έπρεπε να μείνει στη θεωρία, αλλά να ασκηθεί κάποια πίεση για την πραγματική ενάσκηση των νέων δικαιωμάτων. Σκεπτόμουν ότι αν οι νομικοί της πράξης, δηλαδή οι δικηγόροι, οι δικαστές και οι νομικοί σύμβουλοι των δημόσιων υπηρεσιών, ενημερώνονταν για το νέο αυτό θεσμικό πλαίσιο, ίσως η υλοποίησή του να μπορούσε να επιτευχθεί από την άσκηση πίεσης που θα παρήγαγε η ίδια η ενημέρωση. Έτσι, αποφάσισα ότι θα έκανα και το επόμενο βήμα, να συγγράψω μία κατ' άρθρο ερμηνεία του Ν.3448/2006 και να την δώσω προς έκδοση, αξιοποιώντας το υλικό που είχα χρησιμοποιήσει στην μελέτη. Καρπός αυτής της "περαιτέρω χρήσης" του υλικού που είχα συλλέξει, ήταν το βιβλίο "Περαιτέρω χρήση πληροφοριών του δημόσιου τομέα - Ερμηνεία Ν.3448/2006", το οποίο κυκλοφόρησε στις αρχές του 2007 από τις εκδόσεις Σάκκουλα. Τον πρόλογο έγραψε ο καθηγητής και υπουργός - εισηγητής του νομοσχεδίου - κ. Προκόπης Παυλόπουλος.
Το 2008 ήταν ο χρόνος στον οποίο τελικά το θέμα έφτασε στην κοινή γνώμη και δημιουργήθηκε η Πρωτοβουλία "Δημόσια Δεδομένα, Δικά μας Δεδομένα" (4Δ), με αίτημα την εφαρμογή αυτού του Νόμου και της ευρωπαϊκής Οδηγίας. Η Πρωτοβουλία υιοθέτησε και την πρόταση του βιβλίου μου για την δημιουργία μιας ανεξάρτητης αρχής, η οποία θα διαδεχόταν την σημερινή Αρχή Προστασίας Δεδομένων, αλλά θα είχε επιπλέον και την αρμοδιότητα να διατάσσει τον δημόσιο τομεά να παραδίδει έγγραφα προς περαιτέρω χρήση (κατά το πρότυπο του βρετανικού Information Commissioner).
Στις 20 Μάη 2009, στο Συμβούλιο της Επικρατείας (αιθ. Ρακτιβάν), ώρα 19.00 θα απονεμηθεί για τη μελέτη "Το δίκαιο της περαιτέρω χρήσης πληροφοριών του δημόσιου τομέα" το 2ο βραβείο της Εταιρίας Διοικητικών Μελετών. Στην ομιλία που θα εκφωνήσω θα επιδιώξω την σύνδεση του ζητήματος με το αίτημα της 4Δ, αλλά και το γενικότερο ζήτημα της ευχερέστερης κυκλοφορίας των δημόσιων εγγράφων, σε μία σύγχρονη και δημοκρατική Κοινωνία της Πληροφορίας. Θα χαρώ να σας δω εκεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου