Η θεμελιώδης άγνοια για το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι

Στην Ελλάδα υπάρχουν πάνω από 700 μη κυβερνητικές οργανώσεις, δηλαδή συλλογικά υποκείμενα ιδιωτικού δικαίου που έχουν οργανωθεί με την πρωτοβουλία των π0λιτών και όχι από το κράτος. H πρώτη φορά που έγινε μια καταγραφή τους ήταν με την καμπάνια "ΜΚΟ στο Σύνταγμα" και τη σχετική προσπάθεια για μια συνταγματική διάταξη που να αναφέρεται στο σεβασμό και την συνεργασία του κράτους με τα μη κρατικά υποκείμενα. 

Το δικαίωμα ίδρυσης ενός σωματείου, μιας αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρίας, ενός συλλόγου, μιας ένωσης κατοχυρώνεται από το Σύνταγμα στο άρθρο 12:

 "Οι Έλληνες έχουν το δικαίωμα να συνιστούν ενώσεις και μη κερδοσκοπικά σωματεία, τηρώντας τους νόμους, που ποτέ όμως δεν μπορούν να εξαρτήσουν την άσκηση του δικαιώματος αυτού από προηγούμενη άδεια".

Το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι ή "της ενώσεως" προβλέπεται για κάθε άνθρωπο από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, μαζί με την ελευθερία του συνέρχεσθαι:

"Παv πρόσωπov έχει δικαίωµα εις τηv ελευθερίαv τoυ συvέρχεσθαι ειρηvικώς και εις τηv ελευθερίαv συvεταιρισµoύ συµπεριλαµβαvoµέvoυ

τoυ δικαιώµατoς ιδρύσεως µετ’ άλλωv συvδικάτωv και πρoσχωρήσεως εις συvδικάτα επί σκoπώ πρoασπίσεως τωv συµφερόvτωv τoυ."

Η Ελλάδα από το 1998 έως το 2008 καταδικάστηκε 4 φορές από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, για παραβίαση του παραπάνω ανθρώπινου δικαιώματος που προβλέπει η Ευρωπαϊκή Σύμβαση. Επρόκειτο για ενώσεις και σωματεία Ελλήνων της Β.Ελλάδας που δήλωναν τον διαφορετικό εθνοτικό αυτοπροσδιορισμό τους. 

Στην χώρα μας  που δεν υπάρχει αξιόλογη κουλτούρα Κοινωνίας των Πολιτών και των οργανώσεών της, παντού βλέπουμε θέλουμε να βλέπουμε "συνωμοσίες", "καπελώματα" και κινδύνους από τη δραση των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων.

Αμφισβητούμε λ.χ. το δικαίωμα μιας αστικής εταιρίας να λέγεται "Ένωση Ελλήνων Χρηστών Ίντερνετ" με το σκεπτικό ότι κι εμείς είμαστε Έλληνες χρήστες Ίντερνετ, αλλά "δεν μας εκπροσωπεί καμία ΕΕΧΙ". Μα προφανώς και δεν μας εκπροσωπεί κανένα σωματείο του οποίου δεν είμαστε μέλη και φυσικά έχουμε δικαίωμα να το δηλώνουμε ότι δεν μας εκπροσωπεί (αν και το θεωρώ βλακώδες, γιατί ταυτόχρονα θα έπρεπε να λέμε "δεν μας εκπροσωπεί" + καμια 200αριά άλλες Ενώσεις καταναλωτών κλπ.). Άλλο όμως αυτό κι άλλο να αμφισβητούμε το δικαίωμα ενός συλλόγου να μιλάει και να κινείται προς την κατεύθυνση της προώθησης των αρχών και των σκοπών που περιέχονται στο καταστατικό του. Αυτό είναι αμφισβήτηση συνταγματικού δικαιώματος. 

Η ίδια αμφισβήτηση και συνωμοσιολογική στάση υπάρχει από μέρος της κοινής γνώμης και για τις ΜΚΟ που ασχολούνται με καταναλωτικά δικαιώματα, αλλά και με ανθρώπινα δικαιώματα: "ποιοι είναι αυτοί που θα εκπροσωπήσουν εμένα που είμαι ΑΜΕΑ/Ρομά/κλπ". Είναι αυτοί οι οποίοι άσκησαν το συνταγματικό τους δικαίωμα στο συνεταιρίζεσθαι.

Κανείς δεν σου απαγόρευσε να το ασκήσεις κι εσύ. 

Όσο όμως δεν το κάνεις, δεν έχεις δικαίωμα να αμφισβητείς το συνταγματικό δικαίωμα όσων το άσκησαν.