Δικηγόρος που συνεργαζόταν με Τράπεζα προσέφυγε στην Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα εναντίον επειδή δεν ικανοποιήθηκε προσηκόντως το δικαίωμά της να γνωρίζει ποια προσωπικά δεδομένα της τηρούσε η Τράπεζα στο αρχείο.
Η Αρχή εξέδωσε την απόφαση 16/2009 , στις 13.2.2009, για να αποφασίσει, χωρίς η απόφαση να αναφέρει πότε υποβλήθηκε η προσφυγή.
Mε την απόφαση η Αρχή επέβαλε πρόστιμο 10.000 σε Τράπεζα για άρνηση έγκαιρης ικανοποίησης του δικαιώματος για πρόσβαση στα δεδομένα που αφορούν δικηγόρο συνεργαζόμενη και απηύθυνε στην Τράπεζα σύσταση για να τηρεί την υποχρέωση ενημέρωσης του υποκειμένου για τα στοιχεία που τηρούν.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει ότι η Αρχή προβαίνει διαχωρίζει με σαφήνεια το δικαίωμα δικαστικής αξίωσης για επίδειξη εγγράφου από το δικαίωμα πρόσβασης στα δεδομένα που αφορούν το υποκείμενο, το οποίο ασκείται εξωδικαστικά. Το συγκεκριμένο απόσπασμα της απόφασης αναφέρει: "Το αίτημα για επίδειξη εγγράφου, το οποίο υπεβλήθη στο Δικαστήριο από την προσφεύγουσα, στηρίχθηκε αποκλειστικά στα άρθρα 450 επ. ΚΠολΔ και 902-903 ΑΚ. Η προσφυγή της προς την Αρχή στηρίζεται στο άρθρο 12 του Ν. 2472/1997, δηλαδή σε διαφορετική νομική βάση. Συνεπώς, η Αρχή έχει αρμοδιότητα να κρίνει την υπόθεση παρά την ύπαρξη της ως άνω απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, καθώς η προσφυγή της Α προς την Αρχή στηρίζεται σε διαφορετική νομική βάση, ήτοι στο άρθρο 12 του Ν. 2472/1997, το οποίο παρέχει στο υποκείμενο των δεδομένων διαφορετική νομική προστασία από ότι τα άρθρα 450 επ. ΚΠολΔ και 902-903 ΑΚ (βλ. Αποφάσεις 57/2004 και 54/2007 της Αρχής)." Οπότε, η Αρχή κρίνει ότι δεν δεσμεύεται από το δεδικασμένο που βασίζεται στην απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου όσον αφορά την δική της αρμοδιότητα για διασφάλιση του δικαιώματος πρόσβασης του υποκειμένου στα δεδομένα που το αφορούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου