Υπήκοος Γεωργίας προσέφυγε στην Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα για την διαγραφή της από το Σύστημα Πληροφοριών Σένγκεν και τον Εθνικό Κατάλογο Ανεπιθύμητων Αλλοδαπών που είχε καταχωρηθεί μετά την απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας, λόγω μεταγενέστερου ελέγχου βάσει του οποίου κρίθηκε ότι τα χαρτά που είχε προσκομίσει ήταν πλαστά.
Η Αρχή εξέδωσε την απόφαση 17/2009, στις 18.2.2009, για να αποφασίσει,ενώ η προσφυγή είχε ασκηθεί στις 22.3.2005. Παρατηρούμε λοιπόν ότι η Αρχή υπερέβη τις προβλεπόμενες από το Ν.2690/1999 πενήντα ημέρες για την διεκπεραίωση του αιτήματος, καθώς η απόφαση εκδόθηκε πέντε χρόνια μετά. Κανονικά οι υποθέσεις αλλοδαπών, έχοντας ανθρωπιστικό ενδιαφέρον, θα πρέπει να διεκπεραιώνονται κατ' απόλυτη προτεραιότητα.
Mε την απόφαση η Αρχή επέβαλε αποφάσισε την διαγραφή της προσφεύγουσας και από τα δύο αρχεία προσωπικών δεδομένων.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει ότι η Αρχή προβαίνει έκρινε ότι δεν συντρέχουν αποχρώσες ενδείξεις επικινδυνότητας για την καταγραφή της αλλοδαπής στα αρχεία, βασίζοντας την απόφασή της και στην αρχή της αναλογικότητας, όπως εξειδικεύεται με το άρθρο 4 του Ν.2472/1997, αλλά κατοχυρώνεται ρητώς και στο άρθρο 25 του Συντάγματος. Αξίζει να σημειώσουμε ότι η αρχή της αναλογικότητας στο Σύνταγμα προβλέπεται όχι σε όλη της την ευρύτητα, αλλά ως "περιορισμός των περιορισμών" των ατομικών δικαιωμάτων. Δηλαδή όταν επιβάλλεται ένας περιορισμός, αυτός θα πρέπει να είναι (εκτός των άλλων) και σύμφωνος με την αρχή της αναλογικότητας. Στην προκειμένη περίπτωση, η κατάθεση πλαστών δικαιολογητικών, καθώς δεν υπήρχε και καταδίκη για ποινικό αδίκημα, προφανώς δεν κρίθηκε από την Αρχή δικαιολογημένος λόγος διατήρησης της αλλοδαπής στα δύο αρχεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου