Η μέρα των εκλογών πλησιάζει. Το αίτημα ενός νομικού δεν μπορεί παρά να είναι ο εξορθολογισμός της νομοθεσίας, και η κατάργηση των νόμων που είναι αντίθετοι στο Σύνταγμα, στο Ευρωπαϊκό και στο Διεθνές δίκαιο, ώστε να διασφαλίζονται απολύτως τα θεμελιώδη δικαιώματα, στην καθημερινότητα του πολίτη και να μην χρειάζεται να δίνουμε ερμηνευτικές μάχες για τα αυτονόητα.
Υπάρχουν γνωμοδοτήσεις της Εθνικής Επιτροπής των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, αλλά και αρμόδιων ανεξάρτητων αρχών, τις οποίες η κυβέρνηση δυστυχώς ουδέποτε έλαβε υπόψη. Υπάρχει επίσης πλούσια αρθρογραφία σε ειδικά νομικά περιοδικά που εντοπίζει προβλήματα συνταγματικότητας σε πολλά νομοθετήματα. Υπάρχουν επίσης αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, αλλά και του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων που επισημαίνουν ποιοι νόμοι είναι αντίθετοι στο ευρωπαϊκό και το κοινοτικό δίκαιο, αλλά δυστυχώς ο νομοθέτης ακόμη δεν τους έχει καταργήσει.
Οι νόμοι που πρέπει, κατά προτεραιότητα, να καταργηθούν:
1. Προστασία προσωπικών δεδομένων
α) Με το άρθρο 8 παρ. 3 του Ν.3625/2007 προστέθηκε η αρμοδιότητα στην εισαγγελική αρχή να διατάσσει δημοσιοποίηση δεδομένων που αφορούν ποινικές διώξεις ή καταδίκες, δηλαδή ατόμων που καλύπτονται από το συνταγματικά κατοχυρωμένο τεκμήριο της αθωότητας.
β) Με το άρθρο 8 παρ. 1 του Ν.3625/2007 εξαιρέθηκε η εφαρμογή της προστασίας προσωπικών δεδομένων από δικαστικές - εισαγγελικές αρχές και από τις αστυνομικές αρχές που λειτουργούν υπό την εποπτεία τους, ως προς τη διερεύνηση όλων των πλημμελημάτων που τελούνται με δόλο. Η εξαίρεση παραβιάζει την συνταγματική κατοχύρωση της προστασίας προσωπικών δεδομένων καθώς και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Προστασίας Δεδομένων.
γ) Με το ίδιο άρθρο προστέθηκε αρμοδιότητα του εισαγγελέα να διατάζει την λειτουργία καμερών στις διαδηλώσεις, μια ρύθμιση που είναι αντίθετη στο συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα του συνέρχεσθαι.
δ) Με τo άρθρο 12 του Ν.3783/2009 εξαιρέθηκε η εφαρμογή της προστασία προσωπικών δεδομένων ως προς τις κάμερες που τοποθετούν και λειτουργούν οι δημόσιες αρχές. Πρόκειται για παραβίαση του συνταγματικού δικαιώματος προστασίας προσωπικών δεδομένων και της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Προστασίας Δεδομένων. Η παραβίαση επιβεβαιώνεται από Γνωμοδότηση της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων
ε) Με το ίδιο άρθρο δημιουργείται βάση δεδομένων DNA που συλλέγονται ακόμα κι από ύποπτους για τέλεση πλημμελημάτων. Η ρύθμιση είναι αντίθετη στις εγγυήσεις της προστασίας προσωπικών δεδομένων και παραβιάζονται συνταγματικά δικαιώματα και η Ευρωπαϊκή Σύμβαση προστασίας δεδομένων. Η παραβίαση επιβεβαιώνεται από Γνωμοδότηση της Αρχής Προστασίας Δεδομένων.
στ) Νόμος 3783/2009 περί υποχρεωτικής ταυτοποίησης συνδρομητών και χρηστών καρτοκινητών τηλεφώνων. Είναι ένα μέτρο αντίθετο στην αρχή της αναλογικότητας όπως έχει υποστηριχθεί από διάφορες πλευρές, αλλά και οριακά αντίθετο στην κοινοτική Οδηγία 2002/58 περί ιδιωτικότητας στις ηλεκτρονικές επικοινωνίες.
2. Ελευθερία της πληροφόρησης
Με το Ν. 3603/2007 απαγορεύεται η δημοσίευση δημοσκοπήσεων για 15 μέρες πριν τις εκλογές. Η ρύθμιση είναι αντίθετη στο άρθρο 5Α του Συντάγματος (ελευθερία πληροφόρησης) αλλά και προς το άρθρο 10 (ελευθερία της έκφρασης) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου
3. Ελευθερία του τύπου
Ο Ν.1178/1981 για την αστική ευθύνη του τύπου έχει κριθεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ότι εφαρμόζεται από τα Ελληνικά Δικαστήρια (σε ορισμένες περιπτώσεις) κατά παράβαση του άρθρου 10 (ελευθερία έκφρασης) της ΕΣΔΑ (βλ. υπόθεση Λιοναράκη). Χρειάζεται αναθεώρηση.
4. Ανθρώπινα δικαιώματα, Δικαιώματα του Παιδιού και Δικαιώματα της Γυναίκας στη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης
Ο Ν.1920/1991 (περί Μουφτήδων) προβλέπει ότι τα εθνικά δικαστήρια, σε περιπτώσεις διαφορών, δεν εφαρμόζουν τις αποφάσεις του Μουφτή που είναι αντίθετες με το Ελληνικό Σύνταγμα. Μία πρόσφατη γνωμοδότηση όμως, εγείρει σοβαρές αμφιβολίες και ανησυχία για την αποτελεσματικότητα του δικαστικού ελέγχου κι επανεξέτασης των δικαστικών αποφάσεων του Μουφτή, όπως διεξάγεται από τα εσωτερικά αστικά δικαστήρια. Ο Επίτροπος του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου συμμερίζεται τα σχόλια των αρμόδιων εθνικών και διεθνών οργανισμών ανθρώπινων δικαιωμάτων, των οποίων οι εκθέσεις δείχνουν με σαφήνεια ότι η πρακτική του Νόμου της Σαρία, βασίζεται κυρίως σε συνθήκες των αρχών του 20ου αιώνα που συνήφθησαν μεταξύ Ελλάδας και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και στη συνέχεια Τουρκίας, εγείρει σοβαρά ζητήματα συμβατότητας με τις δεσμεύσεις τις Ελλάδας, ύστερα από την κύρωση, μετά το 1948, των σημαντικότερων διεθνών και Ευρωπαϊκών συνθηκών για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ιδίως αυτά που σχετίζονται με τα δικαιώματα του παιδιού και της γυναίκας, τα οποία θα πρέπει, σε κάθε περίπτωση να εφαρμόζονται και να κατισχύουν.
5. Οικογενειακά δικαιώματα ομόφυλων ζευγαριών
Ο Ν.3719/2008 προβλέπει το δικαίωμα σύναψης συμφώνου συμβίωσης μόνο σε ετερόφυλα ζευγάρια. Έχει κριθεί αντίθετος στο Σύνταγμα από την Εθνική Επιτροπή Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Έχουν ασκηθεί σχετικές προσφυγές στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου
_______________________________________________
Μία λύση για την ταχύτερη δυνατότητα κατάργησης αντισυνταγματικών νόμων είναι η θέσπιση του ένδικου μέσου της ατομικής συνταγματικής προσφυγής, οπότε κάθε πολίτης θα μπορεί να προσφεύγει εναντίον αντισυνταγματικού νόμου, στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο
17 σχόλια:
πουθενα δεν βρηκε το ΕΔΔΑ ασυμβατότητα τουν νόμου γαι την αστικη ευθύνη του τύπου με την ΕΣΔΑ
βρηκε την εφαρμογή του λανθασμένη αλλα αυτό αφορά τους δικαστές και όχι το νόμο
αντίθετα τα ποινικά άρθρα πεί συκοφαντίας κτλ ειναι ασυμβίβαστα μια και επιβαλλουν στερητικές της ελευθερίας ποινές για εκφροά προσβλητικού λόγου (κατράμη κτλ)
"The European Court stressed in the first case that a prison sentence imposed in the context of a case concerning
freedom of expression of journalists is not compatible with the requirements of Article 10, except in exceptional
circumstances having a serious effect on the rights of others, such as hate speech or incitement to violence. The
Court also noted that in these cases the protection of the reputation of the claimants could have been ensured by
the means offered in civil law."
Για την εφαρμογή είπα κι εγώ.
Η Κατράμη καταδικάστηκε για Εξύβριση όχι για Συντ.Δυσφ.
η κακη εφραμογη ενος νομου δεν τον κανει αντισυνταγματικο
το ΕΔΔΑ εχει προβλημα το το ολο πλεγμα εξυβρισης δυσφημησης γαι τους λογους που ειπα και εκει πρεπει να αλαλξει ο νομος (decriminalization of libel λέγεται η παγκόσμια καμπάνια)
αρα δεν απαντησες
Nα ενσωματωθεί ερμηνευτική διάταξη που να αποτρέπει την κακή εφαρμογή. Νόμος που επιδέχεται κακής εφαρμογής είναι παραβιάζει την αρχή της ασφάλειας δικαίου.
Η αποποινικοποίηση διατάξεων που προστατεύουν την τιμή και την υπόληψη σημαίνει επίσης μείωση της παρεχόμενης κρατικής προστασίας (ΑΠ 40/1999). Επομένως θα έθιγε το συνταγματικό κεκτημένο.
ότι θες λες φιλε :)
φταιει ο 927 αν το Πενταμελες αθωωσε τον Πλέυρη ή η μεροληψια αν όιχι ο αντισημιτιμσος της έδρας - αυτό δεχεται και η αιτηση αναιρεσης (οτι δεν φταιει)
πποιος σουπε πως η μονη προστασια είναι η ποινη φυλλακισης -συνθηως με αναστολη- και όχι το προστιμο; αυτο λεει το ΕΔΔΑ και ξερει καλυτερα απο το συχνα γελοιο ΑΠ να προστατευει δικαιωματα
α ναι και ενσωματαδη ερμηνευτικής σημαινει ατελεια νόμου και όχι αντισυνταγματικοτητα που ειπες στην αρχη - εκλει την πάτησες φίλε
Φυσικά και φταίει και ο 927! Έχεις πει πολλές φορές ότι επιδέχεται βελτίωσης.
Η αρχή της ασφάλειας δικαίου είναι επίσης συνταγματικής θεμελίωσης κανόνας. Άρα ένας νόμος που δεν παρέχει ασφάλεια δικαίου είναι αντισυνταγματικός.
το οτι υπερασπιζεστε τα ανθρωπινα δικαιωματα δε σας δινει το δικαιωμα να κανετε σχολια σε αλαζονικο κ αγενες υφος,ειτε προς τον e-lawyer ειτε προς τον ΑΠ.Χαρακτηριστε τις πραξεις τους η αποφασεις τους κ οχι τους ιδιους ως οντοτητες.
Δεν το παιζω υπερασπιστης κανενος απλα περιμενω απο ανθρωπους που στηριζουν ιδανικα κ με τους οποιους συντασσομαι να επιδεικνυουν κ την αντιστοιχη συμπεριφορα..κ οχι συμπεριφορες αντιστοιχες του Πλευρη..
Έγινε σε φιλικό επίπεδο, δεν έχει την έκταση που του αποδίδεται. Για τον ΑΠ είναι δεδομένο ότι πρόκειται για ένα συντηρητικό δικαστήριο που έχει οδηγήσει πολλές φορές την Ελλάδα σε καταδίκες. Αλλά η συγκεκριμένη νομολογία (40/1999) ήταν ό,τι πιο προοδευτικό αποφάσισε στη δεκαετία του 90. Ότι δηλαδή δεν μπορείς να καταργείς νομοθεσία που προστατεύει την προσωπικότητα, διότι αυτό συνιστά παραβίαση του συνταγματικού κεκτημένου.
Καθηγητής Νίκος Αλιβιζάτος για τις αρεοπαγιτικές αποφάσεις με τις οποίες επιβεβαιώθηκαν η μη αναγνώριση ή η διάλυση τουρκικών μειονοτικών σωματείων με συνέπεια να καταδικαστεί τρεις φορές και ομόφωνα η Ελλάδα από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ): «Το ότι, εν έτει 2005, ούτε ο εισαγγελέας ούτε η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου είχαν υποψιασθεί ότι η χώρα μας ανήκει στην Ευρώπη προκαλεί βαθιά θλίψη» (http://www.tanea.gr/article.aspx?d=20080328&nid=7991549 - «Τα Νέα», 28 Μαρτίου 2008).
και γιατι δεν υπάχρει ασφάλεια δικάιου αν η ποινή είναι πρόστιμο χιλιάδων ευρώ;
κατα τα άλλα ο τίτλος του είναι:
"κατάργηση της αντισυνταγματικής νομοθεσίας"
ο 927 δεν είναι αντισυνταγματικός, είναι μάλιστα και συνταγματικός με πολλές αποφάσεις και σύμφωνος με τη ICERD με απόφαση του CERD
επιδεχομαι βελτίωση δεν σημαίνιε πως είμαι αντισυνταγματικός
το ΕΔΔΑ έχει πάμπολλες φορές καταδικάσει την Ελλάδα για τη συμπεριφορά του ΑΠ - προφανώς είναι και αυτό αλλαζονικό, όπως και ο Αλιβιζάτος
και το ΕΛΙΑΜΕΠ αλλαζονικό;
http://www.juristras.eliamep.gr/?tag=greece
“Notwithstanding changes over the past ten years, the Greek judiciary overall has been and largely remains an institution with a conservative ethos, including in matters linked to the dominant role of the Orthodox Church of Greece (OCG), and a defensive approach to issues implicating national interests and prerogatives. (…) The conservatism of AP, as well as its failure to defend rights that are fundamental to liberal democracy in a spirit of independence from political and national prerogatives, has been even more pronounced in the cases concerning ethnic minorities. The reasoning provided by AP to legitimate the banning of the Home of Macedonian Culture (Steghi Makedonikou Politismou, an association established by the Slav-speakers of the north of Greece) in the Sidiropoulos case, is a clear indication of strong political dependencies and nationalist ethos. In the lengthy text that is quoted in the judgment subsequently issued by the Strasbourg Court, Greece’s Court of Cassation makes extensive references to national history textbooks, classified secret service documents and extreme nationalists to ground its decision to restrict what is at the heart of liberal democracy’s political pluralism, namely the right to association. As a recent article published in Greece’s major centre-left daily aptly notes, ‘such lengthy reasoning resembles more a politician’s article from Greek Macedonia in the
[politically tumultuous period] of the early 1990s, than a court decision’. At the end of 2003, a local court in the northern town of Florina again denied registration to the association ‘Home of Macedonian Culture’ on the grounds that its name results in ‘confusion about its associational activities’.
Deeply ingrained is the conviction among the Greek judiciary that it must protect public order, and preserve national identity and the country’s territorial integrity. If the extensive dissemination of ECtHR judgments and other related activities have enhanced the judges’ familiarity with the Convention, they have been much less effective in challenging such longstanding judicial perceptions. In spite of Greece’s condemnation in the Sidiropoulos case in 1998, AP reiterated the same reasoning in 2005 in three similar cases brought to it by members of Thrace’s minority. It prohibited minority associations bearing the characterization ‘Turkish’ in their name, on the grounds that they openly and falsely sought to claim the presence of an ethnic Turkish minority in Greece, against the 1923 Lausanne Treaty that recognizes a Muslim minority. In one of these cases AP accepted the banning of a minority association that did not even bear the word ‘Turkish’ in its title, but which was considered suspect because it did not bear the characterization ‘Muslim’ either. In defying any constitutional or Convention guarantees regarding freedom of assembly and association, the reasoning provided by AP indiscriminately reproduced the official policy of the Greek government and the Ministry of Foreign Affairs, leading to three recent unfavourable judgments by the ECtHR. While the AP was considering these cases, it also showed to be susceptible to dominant public opinion and prevailing views expressed in the media. An alleged leak to the press that the court rapporteur was going to vindicate the litigants triggered a great deal of protest in the press with another major Greek daily talking about a ‘Bomb for the minority in Thrace’. In the final court report, the rapporteur was different from the one originally alleged to vindicate the litigants, and the decisions that came out accepted the banning of the association...
... Implementation of these minority-related judgments can only occur through a redefined approach by the Greek courts, because the existence of the banned (Turkish named) minority associations is only denied de jure, while de facto they exist and operate. The denial to de jure recognition despite acceptance of their de facto existence can only be understood from the prism of the authorities’ concern to avoid any official acceptance that there is any kind of entity that is ‘Turkish’: they consider that such acceptance would be tantamount to recognition of an ethnic Turkish minority. Yet, as legal scholars emphasize, the registration of minority associations bearing the name ‘Turkish’ are not about the collective self-determination of the minority but about the individual self-determination of some of its members who are setting up an association. In light of these judgments, Greek judicial and government authorities are hard pressed to justify their position. Some of our interviewees argued that they make it harder for AP and the Greek government to continue to deny the minority such a core civil right as the right to assembly and association. However, if any change is to take place one of the two (judiciary or government) must dare and make a breakthrough in order to resolve this impasse.”
Το οτι σας κατηγορησα για αλαζονικο κ αγενες υφος δεν σημαινει οτι δεν θεωρω τις αποφασεις του ΑΠ πολλες φορες αλαζονικες,συντηρητικες..δεν ειπα οτι πηρατε την αλαζονεια μονοπωλιο κ οτι ολοι οι αλλοι ειναι αγιοι.ουτε εννοω οτι επειδη μιλησατε εσεις αλαζονικα δεν μιλαει κ η αντιθετη πλευρα αλαζονικα. αυτο που θελω να πω ειναι το εξης:
e-lawyer:''Για τον ΑΠ είναι δεδομένο ότι πρόκειται για ένα συντηρητικό δικαστήριο που έχει οδηγήσει πολλές φορές την Ελλάδα σε καταδίκες.''
ελιαμεπ:''η ελληνικη δικαιοσυνη ηταν συνολικα κ παραμενει ενας θεσμος με συντηρητικο ηθος/πολιτισμο...ο συντηρητισμος του ΑΠ κ η αποτυχια να προστατεψει ανθρ.δκμ.''
επσα:''..συχνα γελοιο ΑΠ..
δεν ειστε καποιος τυχαιος ιδιωτης αλλα μια μκο που θελει να διαδραματισει σημαινοντα ρολο στην προστασια των δκμ του ανθρωπου ,επομενως ισως οφειλετε να ειστε πιο προσεκτικοι στις διατυπωσεις σας..
επιπλεον,δεδομενου του σκοπου σας,της προστασιας ανθρ.δκμ,νομιζω οτι οφειλετε πολυ περισσοτερο να συμπεριφερεστε συμφωνα με τις αρχες κ ιδεωδη που κατηγορειτε οτι δεν συμπεριφερονται οι δημοσιοι θεσμοι(.Απο ανθρωπους που κρινουν εχουμε αρκετους,απο ανθρωπους που μας δειχνουν οτι υπαρχει κ αλλος τροπος εχουμε ελλειψη..)
τελος, το οτι ο απ συμπεριφερεται συντηρητικα ξενοφοβικα η εθνικιστικα δεν σας δινει το δκμ να μιλατε σε τονο επιθετικο αλαζονικο κ αγενες.νομιζω οτι εχει πλεον κ ιστορικα αποδειχθει οτι η λογικη βια στη βια δεν εχει ικανοποιητικα αποτελεσματα..
ευχαριστω τον e-lawyer για τη φιλοξενια
κατ' αρχή σε ένα blog γράφεις ένα σχόλιο διαφορετικά από ότι μια έκθεση
δεύτερο παρατηρώ πως παρέλειψες το δημοσιο σχόλιο του Καθηγητή Αλιβιζάτου:
«Το ότι, εν έτει 2005, ούτε ο εισαγγελέας ούτε η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου είχαν υποψιασθεί ότι η χώρα μας ανήκει στην Ευρώπη προκαλεί βαθιά θλίψη»
στο πρόσφατο σχόλιό μας για τη νέα απόφαση που θα διασπυερι την Ελλάδα αυτά λέμε
http://cm.greekhelsinki.gr/uploads/2009_files/ghm1210_areios_pagos_stegi_mak_pol_greek.doc
Φυσικά και πρέπει να καταργηθούν κάποιοι νόμοι που μόνο σύγχηση στους νομοταγείς ανθρώπους δημιουργούν. Οπως λοιπόν κατάλαβαν οτι ο νόμος για την κουκούλα ήταν ηλιθιότιτα ας καταργήσουν ( και πρέπει ) και το νομο για τα καρτοκινητά που είναι ακόμα μεγαλύτερη ασυναρτισία. Γενικά η νέα κυβέρνιση πρέπει να καταργήσει-αλάξει, ότι νόμους της ΝΔ έχει καταψηφίσε.
Δημοσίευση σχολίου