Υπερβολικές καθυστερήσεις από την Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων

Ως διοικητικό όργανο που υπάγεται στο νομικό πρόσωπο του Δημοσίου, η Αρχή υποχρεούται κατ' αρχήν να διεκπεραιώνει τις υποθέσεις της εντός πενήντα (50) ημερών, όπως ορίζει το άρθρο 4 του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας. Η  τήρηση αυτής της  προθεσμίας επιβάλλεται και από τη φύση των αρμοδιοτήτων της Αρχής: οι καθυστερήσεις στον τομέα της προστασίας προσωπικών δεδομένων μπορεί να είναι καταστροφικές για τους πολίτες, ιδίως με τις ταχύτητες που κινείται η κοινωνία της πληροφορίας. Με δεδομένες τις δραματικές καθυστερήσεις που συνεπάγεται η προσφυγή στη Δικαιοσύνη, η τήρηση των 50 ημερών από την Αρχή αποτελεί κι ένα κριτήριο για το κατά πόσον πράγματι λειτουργεί ως ένας εναλλακτικός μηχανισμός εξωδικαστικής επίλυσης διαφορών που αφορούν τα προσωπικά δεδομένα.  

Μόνο σε μία (1) από τις 47 δημοσιευμένες αποφάσεις έχει τηρηθεί η προθεσμία των 50 ημερών [απόφαση 54/2008, χορήγηση άδειας για έρευνα σε υποψήφιο διδάκτορα]. 

Σε μόλις 11 δημοσιευμένες περιπτώσεις, η Αρχή εξέδωσε αποφάσεις για υποθέσεις του έτους 2008! 

Οι υπόλοιπες αποφάσεις του 2008 αφορούν υποθέσεις που εκκρεμούσαν στην Αρχή από τα έτη 2007 [16 περιπτώσεις], 2006 [10 περιπτώσεις] και 2005 [5 περιπτώσεις].

 Σε μια περίπτωση η υπόθεση εκκρεμούσε από το 2004 [απόφαση 10/2008], ενώ σε μια άλλη, η υπόθεση εκκρεμούσε από το 2003 [απόφαση 4/2008], δηλαδή πέντε ολόκληρα χρόνια!

Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι οι δημοσιευόμενες αποφάσεις ενδεχομένως να μην απηχούν με ακρίβεια την πραγματική κατάσταση, καθώς η Αρχή δημοσιεύει στον διαδικτυακό της τόπο τις αποφάσεις που έχουν ένα γενικότερο νομολογιακό ενδιαφέρον και για τις οποίες μπορεί να αφιέρωσε πάνω από μία συνεδρίαση του Συμβουλίου της. 

Σε κάθε περίπτωση, όμως, ο πολίτης έχει δικαίωμα να διεκπεραιώνεται η υπόθεσή του εντός 50 ημερών, όπως ορίζει ο νόμος, ο οποίος δεν διακρίνει ανάλογα με το αν η υπόθεση έχει “νομολογιακό ενδιαφέρον” ή όχι. Η παραβίαση των προθεσμιών εκ μέρους της Αρχής ακυρώνει τον σχεδιασμό των φυσικών και νομικών προσώπων που προσφεύγουν σε αυτήν και τελικά καθιστά την προστασία της άχρηστη. 

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της πλήρους έλλειψης ευελιξίας της Αρχής εντοπίζεται στην απόφαση 22/2008. Ο διαχειριστής της πολυκατοικίας είχε εγκαταστήσει δύο κυκλώματα τηλεόρασης που κατέγραφαν κοινόχρηστους χώρους, με εικόνα και ήχο. Οι ένοικοι υπέβαλαν την καταγγελία τους στις 22.5.2006. Έξι μήνες μετά (28.11.2006) έστειλε η Αρχή ένα έγγραφο προς τον διαχειριστή.  Άλλους τέσσερις μήνες χρειάστηκε για να επιθεωρήσουν οι ελεγκτές της Αρχής τον χώρο (6.3.2007). Άλλους τέσσερις μήνες χρειάστηκε μέχρι να συνεδριάσει το Συμβούλιο της Αρχής για την υπόθεση (24.7.2007). Έπρεπε να παρέλθουν όμως άλλοι εννέα μήνες, μέχρι να εκδοθεί η απόφαση της Αρχής την 1.4.2008! Σημειωτέον, ότι πρόκειται για μια εξαιρετικά απλή υπόθεση, χωρίς κανένα “νομολογιακό” ενδιαφέρον ή κάποια ερμηνευτική “δυσχέρεια”: ένας διαχειριστής είχε εγκαταστήσει πολλές κάμερες και παρακολουθούσε όλους τους κοινόχρηστους χώρους της πολυκατοικίας του. Για ποιό λόγο χρειάζεται η Αρχή δύο χρόνια μέχρι να επέμβει; Αν οι θιγόμενοι είχαν προσφύγει στη Δικαιοσύνη, με τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων η προσωρινή δικαστική προστασία θα τους είχε παρασχεθεί το αργότερο εντός έξι μηνών.

Η πέραν των έξι μηνών καθυστέρηση της Αρχής να επιλύσει ζήτημα προστασίας προσωπικών δεδομένων, καθιστά αλυσιτελή την όποια παρέμβασή της, καθώς εντός αυτού του διαστήματος οι ενδιαφερόμενοι θα μπορούσαν να έχουν τύχει δικαστικής προστασίας. Έτσι, η Αρχή λόγω της παραβίασης των προθεσμιών χάνει τον χαρακτήρα του πραγματικά “εναλλακτικού μηχανισμού επίλυσης διαφορών”, αφού για τους πολίτες η προστασία  μπορεί να έρθει ταχύτερα από τα δικαστήρια των ασφαλιστικών μέτρων.  Ωστόσο, υπάρχει μια σειρά  υπηρεσιών που δεν μπορούν να υποκατασταθούν από τα δικαστήρια (έκδοση αδειών, γνωμοδοτήσεις νομιμότητας). Η ευλαβική τήρηση των προθεσμιών θα πρέπει να αποτελέσει πρωταρχικό στόχο της Αρχής, καθώς η ευελιξία και η άμεση επέμβαση που εγγυάται η εξειδίκευση των μελών της, αποτελούν τους κεντρικούς δικαιολογητικούς λόγους για την λειτουργία ενός ανεξάρτητου θεσμικού οργάνου, πέραν των δικαστηρίων και της κλασικής διοικητικής μηχανής. 

Πηγή: "Αξιολόγηση αποτελεσματικότητας της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων κατά το έτος 2008"

Περισσότερες πληροφορίες: Data&Protection - Νομικές υπηρεσίες κοινωνίας της πληροφορίας

Ομάδα facebook εδώ.