Η ισότητα όλων απέναντι στο νόμο και η δυνατότητα του πολίτη να μπορεί να προβλέψει την τύχη της υπόθεσής του ενώπιον της Αρχής επιβάλλει την τήρηση συνοχής στις όμοιου θέματος αποφάσεις της. Η ασφάλεια δικαίου αποτελεί ένα ουσιώδες κριτήριο αποτελεσματικότητας, επειδή ο πολίτης δεν πρέπει να αιφνιδιάζεται από απρόβλεπτες κρίσεις της Αρχής. Η υπερδεκαετής λειτουργία της επιβεβαιώνει ότι υπάρχει μια σειρά ζητημάτων, στα οποία οι κρίσεις της Αρχής είναι γνωστές και η αποτελεσματική προστασία προς τους πολίτες επιβάλλει την αυτοσυγκράτηση, την συμφωνία προς τη “νομολογία” της και την αποφυγή απότομων κι αναιτιολόγητων “στροφών”.
Σύμφωνα με την απόφαση 48/2008, η Αρχή επέτρεψε την ενημέρωση 330 υποκειμένων των δεδομένων δια του τύπου (για σκοπούς κοινοβουλευτικού ελέγχου), ενώ σύμφωνα με την (γενική) απόφαση 408/1998, η δια του τύπου ενημέρωση επιτρέπεται όταν τα υποκείμενα των δεδομένων είναι άνω των 1.000. Η έλλειψη συνοχής ανάμεσα στις δύο αποφάσεις μειώνει το επίπεδο προστασίας των υποκειμένων των δεδομένων.
Με την απόφαση 12/2008 επιβλήθηκε πρόστιμο 5.000 ευρώ για παράνομη λειτουργία κλειστού κυκλώματος καμερών σε αθλητική ομοσπονδία, ενώ για τις ίδιες παραβάσεις από εταιρία [56/2008] και από το ΥΠΕΧΩΔΕ [45/2008] η Αρχή απηύθυνε αντίστοιχα “σύσταση” και “αυστηρή προειδοποίηση”. Για σοβαρές παραβάσεις του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης σε σχέση με τις κάμερες του οδικού δικτύου επιβλήθηκε επίσης πρόστιμο 5.000 ευρώ [7/2008]. Παρατηρείται δηλαδή σοβαρή ασυνέπεια σχετικά με την κυρωτική πολιτική της Αρχής που θέτει σε αμφιβολία το επίπεδο της προστασίας έναντι των καμερών.
Σύμφωνα με την (κανονιστική) απόφαση 26/2004, επιτρέπεται η άντληση προσωπικών δεδομένων από δημόσια προσβάσιμες πηγές για το σκοπό της άμεσης διαφήμησης, χωρίς την προηγούμενη συγκατάθεση των υποκειμένων των δεδομένων. Όμως, με την απόφαση 5/2008 επιβάλλεται πρόστιμο στον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών, επειδή το 1998 παρέδωσε σε ιδιωτική επιχείρηση τα δεδομένα του μητρώου των μελών του για σκοπούς άμεσης διαφήμησης, “χωρίς συγκατάθεση τους”! Η αντιφατικότητα ανάμεσα στην γενική απόφαση 26/2004 και στην απόφαση 5/2008 βάλλει εναντίον ενός ολόκληρου επιχειρηματικού κλάδου (της άμεσης διαφήμισης), ο οποίος μέχρι σήμερα γνώριζε ότι αρκεί να διαγράφει από τις λίστες του όσους πολίτες είναι γραμμένοι στο Μητρώο Προσώπων που Δεν Επιθυμούν να υποστούν τα δεδομένα τους επεξεργασίας για λόγους άμεσης προώθησης προϊόντων και υπηρεσιών. Η συγκεκριμένη νόμιμη πρακτική εξυπακούεται ότι θεμελιώνεται στο άρθρο 5 παρ. 2 (ε) του Ν.2472/1997, καθώς η άμεση εμπορία δεν είναι δυνατόν να βασίζεται στην λήψη συγκαταθέσεων. Στην απόφαση 5/2008 όμως δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά σε αυτό.
Επιπλέον, η απόφαση 5/2008 εκδίδεται το 2008 για μία πράξη η οποία έλαβε χώρα δέκα (10) ολόκληρα χρόνια πριν και η απόφαση 3/2008 για μία πράξη που έλαβε χώρα επτά (7) χρόνια πριν, ενώ σύμφωνα με την απόφαση 57/2003, προσφυγή πολίτη που υποβλήθηκε τρία χρόνια μετά την πράξη είχε κριθεί “καταχρηστική”, λόγω παρέλευσης ιδιαίτερα μεγάλου χρονικού διαστήματος.
Η έλλειψη συνοχής ανάμεσα στις αποφάσεις, ιδιαίτερα όταν ανατρέπουν βέλτιστες πρακτικές που εδώ και χρόνια ακολουθούνται από επιχειρηματικούς κλάδους, θέτουν σε αμφιβολία της αποτελεσματικότητα της Αρχής, ως προς την τήρηση της ισότητας και της ασφάλειας δικαίου. Η μείωση του επιπέδου προστασίας είναι εξίσου καταδικαστέα με την αβεβαιότητα που συντηρείται από την έλλειψη συνοχής. Τα μέλη της Αρχής θα πρέπει να λάβουν υπόψη την συνέχεια του διοικητικού οργάνου, καθώς και ότι ο πολίτης έχει αξίωση να εφαρμόζονται, ως προς το οριζόντιο αποτέλεσμα τους, οι επίσημα δημοσιευμένες (από την ίδια την Αρχή) αποφάσεις της.
Πηγή: "Αξιολόγηση αποτελεσματικότητας της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων κατά το έτος 2008"
Περισσότερες πληροφορίες: Data&Protection - Νομικές υπηρεσίες κοινωνίας της πληροφορίας
Ομάδα facebook εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου