Τα τελευταία τέσσερα χρόνια περίπου, το τοπίο της "ονοματοδοσίας στο Διαδίκτυο", δηλαδή η διαχείριση των Ονομάτων Χώρου με κατάληξη .gr είναι μια επικίνδυνη ζούγκλα, για να αποφύγω αναφορές που θα μείωναν τους sex workers.
Για τις σοβαρές αστοχίες της ΕΕΤΤ και την τεράστια ευθύνη που έχει σχετικά με αυτό το θέμα, από το οποίο διέρχεται όλο αυτό που λέμε Κοινωνία της Πληροφορίας στην Ελλάδα, τα έχουμε ξαναπεί (βλ. εδώ). Η ΕΕΤΤ έχει κριθεί κι έχει αποτύχει σε αυτόν τον τομέα: το πιο σοβαρό είναι ότι αρνείται να εφαρμόσει τη νομοθεσία, τον Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας, τις γενικές αρχές του διοικητικού δικαίου, τελικά το ίδιο το Σύνταγμα. Εισηγήτρια της ΕΕΤΤ τόλμησε να ξεστομίσει μπροστά σε πελάτη μου πριν από μήνες: "μην γράφετε πολλά στα υπομνήματά σας, εμείς εφαρμόζουμε μόνο τη δική μας νομοθεσία". Ανεξάρτητο κράτος, δηλαδή, η Αρχή: δικοί της νόμοι, δική της λογική. Στην ΕΕΤΤ δίνω μία τελευταία ευκαιρία να αποδείξει κατά πόσον είναι ανεξάρτητη διοικητική αρχή κι όχι άλλη μια επιτροπή διορισμένη από το υπουργικό συμβούλίο: θα δούμε ποια θα είναι η απόφασή της στην υπόθεση euroelections.gr, όπου καλείται να αποφασίσει αν έχει δίκιο το ΠΑΣΟΚ που έχει ζητήσει το Όνομα Χώρου από την περασμένη άνοιξη ή ο Υπουργός Εσωτερικών που το ζήτησε τον Οκτώβρη του 2008.
Υπάρχουν πάρα πολλές τραγελαφικές ιστορίες με domain names, τα οποία απορρίφθηκαν ως αντίθετα στα χρηστά ήθη ή με διάφορες άλλες γελοίες και παράνομες δικαιολογίες. Υπάρχουν επίσης ιστορίες προφανούς παρανομίας, στις οποίες η ανεξάρτητη αρχή δεν κατάλαβε τίποτα και έκανε την πάπια.
Μία μόνο ελπίδα υπάρχει: η σωστή αναθεώρηση του Κανονισμού Εκχώρησης και Διαχείρισης Ονομάτων Χώρου με κατάληξη .gr, ο οποίος θεσπίστηκε το 2005 και έχει ήδη παλιώσει. Άλλωστες, κι αυτός ο Κανονισμός ήρθε να αντικαταστήσει τον παλαιότερο του 2002. Ήρθε η ώρα να αντικατασταθεί, καθώς δεν είναι πλέον λειτουργικός κι έχουν ήδη εντοπιστεί αρκετά προβλήματα, στα οποία η ΕΕΤΤ δεν είναι σε θέση να δώσει πρακτικές λύσεις, με συνεφαρμογή των γενικών αρχών του διοικητικού δικαίου. Πώς είναι δυνατόν να έχει εκχωρήσει Ονόματα Χώρου, τα οποία ανανεώνει για χρόνια και, μετά από κάποια στιγμή, να αποφασίζει την διαγραφή τους για λόγους "ξαφνικής" αντίθεσης στον κανονισμό (πέραν της προφανούς κακοπιστίας που είναι φυσικά ένα θέμα ουσίας που δεν είναι δυνατόν να γνωρίζει εκ των προτέρων); Πώς είναι δυνατόν να ΚΛΕΙΝΕΙ έναν καταχωρητή επειδή, κατά τη γνώμη της, ζήτησε υπερβολικό αντίτιμο για μεταβίβαση ΕΝΟΣ domain name; Αγορανομία στο Διαδίκτυο; Όλα αυτά είναι πέρα από κάθε λογική και ήρθε η ώρα να εντοπίσουμε τα λάθη του θεσμικού πλαισίου.
Γι' αυτό πρέπει να μπει μια τελεία στις παράλογες ερμηνείες, που έχουν επισημανθεί από διάφορες πλευρές, όπως λ.χ. από τον Συνήγορο του Πολίτη.
Πρέπει να κωδικοποιηθούν οι αστοχίες του Κανονισμού και να προταθεί ένα νέο θεσμικό πλαίσιο για την ονοματοδοσία στο διαδίκτυο.
Στο e-lawyer θα παρουσιαστούν τις επόμενες μέρες ένα προς ένα τα 23 άρθρα του Κανονισμού, προκειμένου να εντοπιστούν προβλήματα και αστοχίες. Ελάτε κι εσείς να σχολιάσετε και να βρούμε τα λάθη που γίνονται όσον αφορά την εκχώρηση και τη διαχείριση των Ονομάτων Χώρου. Πείτε τις δικές σας εμπειρίες σχετικά με Ονόματα Χώρου (προσοχή: χωρίς να εκτίθενται πρόσωπα ή ανταγωνιστικές ιστοσελίδες - δεν θα λύσουμε ιδιωτικές διαφορές), ώστε να δούμε με καθαρό μυαλό τι είναι αυτό που έχει προκαλέσει όλη αυτή την κακοδαιμονία.
Σε αυτό το διάλογο περιμένουμε και τα ίδια τα στελέχη της ΕΕΤΤ: γνωρίζουμε ότι υπάρχουν άξιοι άνθρωποι εκεί, από τους οποίους περιμένουμε να τοποθετηθούν και να προωθήσουν την αναζήτηση αυτή στα αρμόδια ώτα.
2 σχόλια:
Πριν από το σχολιασμό του κώδικα, ίσως είναι χρήσιμο να μας γράψεις όσα μπορείς για την περίπτωση του υπερβολικού αντιτίμου. Φαίνεται αρκετά μεγάλο θέμα και του αξίζει ξεχωριστό post νομίζω.
Αυτό θα γίνει αναλυτικά στο σχολιασμό του άρθρου 18 του Κανονισμού, όπου περιέχει διατάξεις για τους καταχωρητές.
Θα πω πάντως, ότι στα νομικά δεν υπάρχει η έννοια του υπερβολικού αντιτίμου και αν η ΕΕΤΤ χρησιμοποιήσει αυτόν τον όρο, απλώς παραβιάζει τον όρο. Η ΕΕΤΤ δεν είναι εκτιμητής τιμών domain names και δεν έχει καμία δουλειά να παρεμβαίνει σε συναλλαγές ανάμεσα σε ιδιώτες, προκαλώντας έτσι στρεβλώσεις στην αγορά και δήθεν προστατευτικές δικλείδες, οι οποίες μόνον εμπόδια αποτελούν για την ανάπτυξη μιας ελεύθερης Κοινωνίας της Πληροφορίας.
Το μόνο που απαγορεύει ο νόμος και οι γενικές αρχές του Δικαίου είναι να μην εκμεταλλεύεται κάποιος συναλλασσόμενος την ανάγκη, την απειρία, την κακή διανοητική κατάσταση του άλλου. Να μην τον εκβιάζει, να μην τον εξαπατά, να μην τον απειλεί. Πέραν τούτων, ανάμεσα σε ελεύθερα συναλλασσόμενους ανθρώπους, το ίδιο το Σύνταγμα εγγυάται στο άρθρο 5 ότι το Κράτος δεν έχει καμία απολύτως δουλειά. Μπαίνει βέβαια το γενικό όριο των "χρηστών ηθών" που τυπικά δικαιολογεί την επέμβαση του κράτους, αλλά αυτό θα πρόκειται για εντελώς οριακές περιπτώσεις και σύμφωνα με τις γενικές αντιλήψεις για την ηθική: τα χρηστά ήθη δεν είναι έννοια πασπαρτού για να επιβάλλει η κάθε ΕΕΤΤ τις απόψεις της στην κοινωνία της πληροφορίας. Αντιθέτως, αφορούν την διερεύνηση των απόψεων της κοινωνίας της πληροφορίας σχετικά με το τι είναι ηθικό και τι όχι. Η αναστροφή αυτής της σχέσης και η προσπάθεια εξουσιαστικής επιβολής απόψεων της ΕΕΤΤ συνιστά κατάφωρη παραβίαση του Συντάγματος, ανεξάρτητα από το τι μπορεί να λέει ο κάθε Κανονισμός που η ίδια θεσπίζει. Ο Κανονισμός δεν είναι πάνω από την γενική νομοθεσία, η δε ΕΕΤΤ δεν είναι καν συνταγματικά κατοχυρωμένη αρχή.
Θα επανέλθω όμως στο θέμα και με περισσότερα στοιχεία.
Δημοσίευση σχολίου