Oύτε με διάταξη εισαγγελέα επιτρέπεται αναπαραγωγή ονομάτων φερομένων δραστών σε ΜΜΕ

Η νέα "μόδα" αντεγκληματικής πολιτικής: ανακοίνωση ονομάτων προσώπων που έχουν συλληφθεί ή που φέρονται να έχουν τελέσει κάποιο αδίκημα. Χωρίς ακόμη να έχουν δικαστεί, χωρίς να υπάρχει κίνδυνος για τους άλλους αφού κρατούνται, ποιος ο λόγος της ανακοίνωσης των ονομάτων αν όχι η δημόσια διαπόμπευσή τους; Οπότε η Πολιτεία με την ιδιότυπη αυτή κύρωση αποφασίζει να "καταδικάσει", παραδίδοντας στην κοινή γνώμη,  όποιον πιθανολογούν οι διωκτικές αρχές ότι έχει τελέσει ένα αδίκημα. Σύγχυση ρόλων: οι διωκτικές αρχές, ακόμη και οι εισαγγελικές, δεν είναι Δικαστήρια. Αν ο φυσικός δικαστής δεν αποφανθεί σε αμετάκλητο βαθμό, κανένας συλληφθείς δεν είναι "δράστης", "δολοφόνος", "παιδεραστής". Εκτός αν αποφασίσουμε την κατάργηση της διάκρισης ανάμεσα σε αστυνομία και δικαιοσύνη. Aλλά αυτό απαγορεύεται από το άρθρο 8 του Συντάγματος: "κανείς δεν στερείται χωρίς τη θέλησή του τον δικαστή που του έχει ορίσει ο νόμος". Επίσης εμποδίζεται από το άρθρο 26 παρ. 3 του Συντάγματος: "η δικαστική λειτουργία ασκείται από τα δικαστήρια". Όχι από την εκτελεστική εξουσία. Όχι από τα μέσα ενημέρωσης. 

Αυτες οι πρωτότυπες πρακτικές της δημοσιοποίησης ονομάτων φερομένων ως δραστών έχουν ήδη στοιχίσει στον Έλληνα φορολογούμενο: 15.000 ευρώ αποζημίωση επιδίκασε το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών σε άτομο που επειδή συνελήφθη ανακοινώθηκε το όνομά του σε δελτίο τύπου της αστυνομίας!!!  Διαβάστε τη φοβερή απόφαση 2767/2007 του Διοικητικού Εφετείου. Κάποιος από τα άλλα ονόματα που αναφέρθηκαν στο εν λόγω δελτίο τύπου, αυτοκτόνησε. Οι συλληφθέντες αθωώθηκαν...

Το γεγονός όμως ότι οι εισαγγελείς κάνουν χρήση της διάταξης για δημοσιοποίηση των ονομάτων των συλληφθέντων,  δεν επιτρέπει σε Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης να αναδημοσιεύουν αυτά τα στοιχεία. Το λέει ο ίδιος ο νόμος στο άρθρο 2 Ν.2472/1997:

"[...] Ειδικά για τα σχετικά με ποινικές διώξεις ή καταδίκες δύναται να επιτραπεί η δημοσιοποίηση μόνον από την εισαγγελική αρχή για τα αδικήματα που αναφέρονται στο εδάφιο β' της παραγράφου 2 του άρθρου 3 με διάταξη του αρμόδιου Εισαγγελέα Πρωτοδικών ή του Εισαγγελέα Εφετών, εάν η υπόθεση εκκρεμεί στο Εφετείο. Η δημοσιοποίηση αυτή αποσκοπεί στην προστασία του κοινωνικού συνόλου, των ανηλίκων, των ευάλωτων ή ανίσχυρων πληθυσμιακών ομάδων και προς ευχερέστερη πραγμάτωση της αξίωσης της Πολιτείας για τον κολασμό των παραπάνω αδικημάτων."

"Μόνον" από την εισαγγελική αρχή επιτρέπεται λοιπόν η δημοσιοποίηση, σύμφωνα με αυτήν την, κατά τ' άλλα αντισυνταγματική, διάταξη.

Πολύ περισσότερο που σύμφωνα με την απόφαση C-73/07 της 16ης Δεκεμβρίου 2008, το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων έκρινε ότι ακόμα και δημοσιευμένα προσωπικά δεδομένα, όταν αναδημοσιεύονται υπάγονται στην προστασία του νομοθετικού πλαισίου. Διαφορετικά, το νομοθετικό πλαίσιο θα παρέμενε ανεφάρμοστο μετά την πρώτη δημοσίευση.

Δεν επιτρέπεται λοιπόν να αναμεταδίδονται στα μέσα ενημέρωσης τα ονοματεπώνυμα φερομένων ως δραστών που δημοσιοποιεί "μόνο" η εισαγγελική αρχή.

Υπενθυμίζεται ότι για κάθε εμπρόθετη παράβαση του Ν.2472/1997 η αποζημίωση ανέρχεται κατ΄ ελάχιστον στο ποσό των 5.869,41 ευρώ (άρθρο 23), ενώ μπορούν να επιβληθούν  διοικητικές (άρθρο 21) και ποινικές κυρώσεις (άρθρο 22).

Επειδή το πρόβλημα έχει λάβει καταιγιστικές διαστάσεις κι έχουν παρασυρθεί ακόμη και τα πλέον αξιοπρεπέστερα μέσα ενημέρωσης, σκόπιμο είναι να εκδοθεί μια σύντομη Οδηγία από την Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων προς την ορθή κατεύθυνση εφαρμογής του θεσμικού πλαισίου.