Σε μορφή .pdf βρέθηκε να διανέμεται ελεύθερα στο Διαδίκτυο, από μη εξουσιοδοτημένο χρήστη, ένα βιβλίο που κυκλοφορεί από γνωστό εκδοτικό οίκο.
Οι νομικές υπηρεσίες κοινωνίας της πληροφορίας Data & Protection υπέβαλαν μήνυση για παράνομη διάδοση έργου πνευματικής ιδιοκτησίας μέσω Διαδικτύου.
Οι νομικές υπηρεσίες κοινωνίας της πληροφορίας Data & Protection δραστηριοποιούνται στους τομείς της πνευματικής ιδιοκτησίας, προστασίας προσωπικών δεδομένων, πρόσβασης στα έγγραφα και ελευθερίας της έκφρασης.
4 σχόλια:
Με ένα πρόγραμμα εγώ κατέβασα, σε pdf μορφολογία πάντα, ετούτο εδώ το σύγγραμμα. Έμαθα την Κοινή Οικονομετρία μου τέλεια. Τώρα θα πεις πως ονομάζεται κοινή, κι αυτή η λέξη εξηγείται πολυτρόπως, μα αφού δε γίνεται να ζήσουμε ορφανοί, με την κοινή θα βολευτούμε όπως όπως. Είχα, επίσης, δανειστεί, το 2003, ετούτο εδώ, από τον Άρθουρ τον Μακντίβιτ, και κατάληξα να το κρατήσω για την πάρτη μου, ματαίως την Οικονομετρίαν ζητώντας στα εντός του. Έχει ο Άρθουρ συνταξιοδοτηθεί, και, από οικονομετρική άποψη, την έχει δει με Ryan Air δουβλινέζος. Να κλέψω το pdf δάσκαλε, αν τον ρωτήσω, κλέψε θα μου πει το pdf σου. Και θα συμπληρώσει: οικονομικά μόνο μαθηματικά να μην έχει μέσα. (Επειδή δεν τα μασάει το σκάνερ του Κουταλιανού αυτά τα επιστημονικά).
Το παραμύθι με την πνευματική ιδιοκτησία έχει ως εξής: εμείς (για να κάνουμε κέρδη) θέλουμε εσύ ασταμάτητα όσο δουλεύεις και να αγοράζεις, και αν εσύ δεν πειστείς με το επιχείρημα (ότι είμαστε μοναδικοί άνθρωποι αν έχουμε όλοι μας από ένα ίδιο αντίτυπο βιβλίου, δίσκου, λειτουργικού συστήματος, καινούριου κινητού, κάρου τελευταίας χρονιάς), τότε, εμείς θα ισχυριστούμε ότι είναι παράνομο να αποκτάς πρόσβαση στις πληροφορίες χωρίς τη δική μας έγκριση. Αν αρχίσουμε να κατασκευάζουμε κινητά τηλέφωνα και να τα δίνουμε για 5 ευρώ στην αγορά, τότε θα μας πουν ότι εσείς δεν είσαστε καλή εταιρία, ύστερα θα μας οδηγήσουν στο δικαστήριο ως μη εταιρία δηλαδή ως μη ... σεβόμενους (δηλαδή, στην πραγματικότητα, ως μη αποδεχόμενους) την οικονομική έκφανση του νόμου, που στεριώνει την εκμετάλλευση, αλλά, κυρίως, ελέγχει την πρόσβαση στην πληροφορία. Φυσικά, ένας έξυπνος συγγραφέας, θα μορφοποιήσει το έργο του σε μορφή pdf και θα το ανταλλάξει μέσω του δικτύου, στην τιμή που θα αποφασίσει. Είναι επειδή έχει σαπίσει ο καπιταλισμός ως σύστημα οργάνωσης κάποιας κοινωνικοποίησης των ανθρώπων.
Η επιβολή του νόμου στα βιβλία και την μουσική, σήμερα, θα πρέπει να επιβάλλεται αρκεί να μην ξεφεύγουν οι ποινές. Αυτό που μοίρασε το βιβλίο θα πρέπει να πληρώσει την αξία τον αντιγράφων εάν το βιβλίο είχε πουληθεί στο βιβλιοπωλείο.
Το μήνυμα που πρέπει να στέλνουμε σήμερα είναι: Δεν θέλεις να πληρώνεις την μουσική τους, χρησιμοποιείσαι το jamendo ή κάτι τέτοιο, για creative commons μουσική ή φτιάξε την δική σου. Θέλεις να μοιράζεις βιβλία στο Internet γράψε τα δικά σου ή χρησιμοποίησε βιβλία με ληγμένο copyright ή creative commons.
Η μεγαλύτερη απορία μου είναι: Στο λύκειο το υπουργείο "ξέχασε" να δώσει βιβλίο, οι 100αδες καθηγητές-καθηγήτριες Αγγλικών και οι 1000αδες μαθητές(που πληρώνουν φροντιστήριο Αγγλικών) γιατί δεν έγραψαν το δικό τους βιβλίο; π.χ. στα wikibooks.
Η απάντηση μάλλον είναι: Κάποιοι ξέχασαν να τους ενημερώσουν για την δυνατότητα αυτή(άδειες χρήσης creative commons ή παρόμοιες) και πιστεύουν πως μπορείς σήμερα να βγάλεις "τρελά" λεφτά γράφοντας βιβλίο.
Όσο για το σχόλιο του fast lane έχω να πω ότι δεν υπάρχει νόμος για έλεγχο πληροφοριών και πολύπλοκες συσκευές όπως τα κινητά είναι φυσικό να έχουν πολύπλοκες νομικές επιπλοκές, π.χ. πατέντες, copyright, περιβαλλοντολογικοί νόμοι κτλ.
Οι νόμοι της Χημείας, από τον νόμο του Ohm στο κλειστό ώς τις p και n ηλεκτρονιακές τρυπάρες, εξηγούν γιατί δεν είναι πολύπλοκες συσκευές τα κινητά. Εμπεριέχουν δε το διαιώνιο ηθικό αίτημα για ψυχολογική απελευθέρωση της ανθρωπότητας. Αν πιστεύουμε ότι υπάρχει ο (απλός) πολίτης και ότι είναι αυτός που δεν πρέπει να καταλαβαίνει τις δαιδαλώδεις δήθεν συσκευές, τότε εμείς γινόμαστε ο νόμος που απαγορεύει σε εμάς τους ίδιους και επιβάλλει την εκμεταλλευτική τύφλωση παντού, σε όλο το φάσμα της ανθρώπινης σκέψης και τεχνικής δραστηριότητας. Για παράδειγμα -κι αυτό είναι μείον μου-: είχα εγώ το πτυχίο μου πάνω στους υπολογιστάς, 4 έτη στα δίκτυα χαμένος, και είπα στην Κρήτη να με πάρει για να συνάψω την μεταπτυχιακούρα, και μου είπε η Κρήτη ότι "Οι προσανατολισμοί του τμήματος δεν συμβαδίζουν με την ψυχική σας υποστάθμη. Λυπούμεθα". Δεν είναι απαγόρευση προσβάσεως στην γνώση και ρατσισμός αυτό το πράγμα, ρατσισμός με το παρανοϊκό κριτήριο της γνωσιολογικής αξιολόγησης και νεοελληνικός κομματισμός στον μέγιστο βαθμό; Τώρα -και χωρίς μεταπτυχιακό δίπλωμα- δουλεύω σε μεγάλη ελληνική εταιρία του χώρου του διεθνούς Internet και μαθαίνω έμπραχτα πλιά ό,τι ζητούσα από τα γλωσσοπαρανοϊκά εκπαιδευτικά συστήματα προσφοράς της γνώσεως.
Δημοσίευση σχολίου