Παρασκευή, Φεβρουαρίου 06, 2009

Αν είστε μάγκες να καταλάβετε τη Βουλή, όχι τη Λυρική Σκηνή

Η κατάληψη της Λυρικής Σκηνής θεωρώ ότι αποτελεί πλήρη οπτικοποίηση της φράσης "παραβιάζοντας ανοικτές θύρες". 

Αν διαβάσει κανείς και τους λόγους για τους οποίους αποφασίστηκε η κατάληψη του συγκεκριμένου κτιρίου, δεν μπορεί παρά να γελάσει με την αφέλεια και την βαθύτατη πολιτική και ιστορική άγνοια που κατοικοεδρεύει στους "επιστρέφω σε λίγο" καταληψίες. 

"Με την κατάληψη της Λυρικής λέμε σκατά στην αγορά του θεάματος". Ναι, από εκεί προέρχονται όλα τα προβλήματα, από τις παραστάσεις της Ζιζέλ.

Ας δούμε το κείμενό τους σημείο προς σημείο, σχολιάζοντας ενδιάμεσα.

Γιατί καταλαμβάνουμε την Λυρική

Για να απαντήσουμε σ’ αυτούς που μπορεί να αναρωτηθούν γιατί μια κατάληψη του ιστορικού κτιρίου της Λυρικής εκθέτουμε καταρχάς κάποιους συνειρμούς με ιστορικά γεγονότα.

• Στις 29 Σεπτεμβρίου 1941 η οπερέτα «Βαρώνος Ατσίγγανος» του Γ. Στράους παρουσιάστηκε από την Λυρική σκηνή στο θέατρο Πάρκ. Την ίδια ημέρα 2000 κάτοικοι της περιοχής της Δράμας εκτελούνταν από τις δυνάμεις κατοχής σε αντίποινα για τις επιθέσεις αντιστασιακών ομάδων.

Επομένως, όσοι πήγαν για να δουν την παράσταση στη Λυρική εκείνη τη μέρα στην Αθήνα, ήθελαν να ξεσκάσουν από τις φρικτές εικόνες της τηλεόρασης με τους νεκρούς της Δράμας και είπαν να το ρίξουν στον Στράους.

• Η « Κάρμεν» του Μπιζέ ανέβηκε στις 20 Φεβρουαρίου του 1942 στο θέατρο Ολύμπια, ολόγυρα ο μεγάλος λιμός του χειμώνα του 42 μάστιζε την Ελλάδα, όπου το 63% του πληθυσμού υποσιτίζονταν με αποτέλεσμα 100.000 νεκρούς από ασιτία. 

Έπρεπε λοιπόν να είχαν παραλύσει τα πάντα και να επιβληθεί γενική άρνηση της ζωής και του πολιτισμού, με ακύρωση την παραστάσεων. Επίσης έπρεπε να κατέβουν οι κατοχικές επιθεωρήσεις που έδιναν κουράγιο στους εναπομείναντες κατοίκους της πόλης και διατηρούσαν έτσι ένα χαμόγελο για ένα καλύτερο αύριο.


• Η «Αρπαγή από το Σεράϊ» του Μότσαρτ ανέβηκε στις 30 Μάη 1945, την ίδια ημέρα ο Τριαντάφυλλος Τριανταφύλλου δολοφονήθηκε στο Πουρί Θεσσαλίας, ήταν εκείνο τον μήνα ένα από τα 56 θύματα της τρομοκρατίας από παρακρατικές ομάδες δωσίλογων & μοναρχοφασιστών που συνεργάζονταν με κρατικές δυνάμεις, ενώ υπήρχαν 18.708 πολιτικοί κρατούμενοι σε όλη την Ελλάδα.

Είναι βέβαιο ότι  η "Αρπαγή από το Σεράι" δεν ήταν ένα μήνυμα προς  τους πολιτικούς κρατούμενους; Πάντως μπορεί το 1945 να μην έμαθαν οι Αθηναίοι για την δολοφονία στη Θεσσαλία, επειδή σύμφωνα με τα ιστορικά αρχεία εκείνη τη μέρα είχε ένα πρόβλημα το twitter και ο blogger.com.

• «Ο Βαφτιστικός» του Θεοφράστου Σακελλαρίδη παρουσιαζόταν στις 17 Ιουλίου 1948, ταυτόχρονα βόμβες Ναπάλμ δοκιμάζονταν για πρώτη φορά στον Γράμμο όπου κορυφωνόταν ο Εμφύλιος.

Oπότε έπρεπε να παίζοντα μόνο αντιπολεμικά έργα. Αυτή η ρητορική μου θυμίζει την ατάκα ενός στελέχους του ΚΚΕ που έλεγε "πως είναι δυνατόν μια γυναίκα να φτάσει σε οργασμό όταν επικρέμαται στον κόσμο η πυρηνική απειλή";

• Στις 22 Νοεμβρίου 1973, πέντε ημέρες μετά την είσοδο των τανκς στο Πολυτεχνείο και μόλις δύο ημέρες μετά την άρση του στρατιωτικού νόμου που είχε επιβληθεί από το δικτατορικό καθεστώς, η Λυρική σκηνή ανακοίνωνε στο κοινό της ότι μπορούσε πλέον να παρακολουθήσει τις οπερέτες «Οι Παλιάτσοι» και «Καβαλαρία Ρουστικάνα».

Ενώ είχαν ακυρωθεί όλοι οι αγώνες ποδοσφαίρου και είχαν κλείσει σε ένδειξη πένθους όλα τα μπουζουκτσίδικα της χώρας.

• Όταν δολοφονήθηκε ο Μιχάλης Καλτεζάς, όποτε εκπυρσοκροτούν περίστροφα αστυνομικών, την ημέρα που ανάγκασαν την Κ. Κούνεβα να πιεί βιτριόλι, τις ημέρες που οποιοσδήποτε μπάτσος παίρνει την διαταγή να χτυπήσει διαδηλωτές, τις βραδιές που οι συλληφθέντες της εξέγερσης του Δεκέμβρη είναι ακόμα στις φυλακές, την στιγμή που οποιοσδήποτε μαθαίνει ότι χάνει την δουλειά του, η Λυρική προσφέρει στο κοινό της διαφυγή και στην κοινωνία μιά καθησυχαστική εικόνα ευμάρειας. 

Ενώ έπρεπε να οδηγεί το κοινό αυτό στην ηλεκτρική καρέκλα και να παρουσιάζει υποχρεωτικά παραστάσεις εναλλακτικών καλλιτεχνών. 

Αυτή την στιγμή δεν θα ασχοληθούμε ούτε με το ποιοι έβλεπαν αυτές τις παραστάσεις, ούτε ποιοι τις παρουσίαζαν, ούτε ποιοι διορίζονταν σαν διευθυντές της Λυρικής όλα αυτά τα χρόνια από την κατοχή, στον εμφύλιο αλλά και αργότερα όπως πχ στην διάρκεια της δικτατορίας.

Πάντως κάποια στιγμή θα ασχοληθείτε. Κινδυνεύουν οι συνδρομητές της Λυρικής; Μετά τι θα επακολουθήσει; Το Μέγαρο;

Η κατάληψη ενός συμβόλου σαν τη Λυρική δεν έγινε για αποπληρωμή ιστορικών χρεών, όχι-όχι ποτέ, άλλωστε δεν γνωρίζετε καν ποια παράσταση παιζόταν το 1941 έγινε απλά γιατί θέλουμε να θυμίσουμε σε όλους, διοικούντες, κυβέρνηση, καλλιτέχνες η θεατές, ότι εκεί έξω και τώρα μέσα, υπάρχει και ένας άλλος κόσμος αναπόσπαστο τμήμα του λαού της χώρας μας, που δεν μπορείτε να τον αγνοείτε παρά το γεγονός ότι πυροβολιέται, πνίγεται με δακρυγόνα, κατεβαίνει σε μπλόκα, απαιτεί λίγο αέρα αντί για τσιμέντο και συγχρόνως αναρωτιέται και διεκδικεί μιά άλλη θέση της τέχνης στην κοινωνία. 

Δηλαδή, πλέον, μόνο αυτός ο "άλλος κόσμος" θα είναι πλέον επιτρεπτός.

Ελεύθεροι Λυρικοί




Αυτή η απόφαση επιβολής μιας παρουσίας με τη φίμωση και την απαγόρευση παρουσίασης του (υποτιθέμενου) αντιλόγου, συνιστά φυσικά μια βαθύτατα αντιδημοκρατική πράξη βίας και έλλειψης ανοχής στο διαφορετικό. Ειδικά το κοινό της Λυρικής, το οποίο από τότε που θυμάμαι αποτελούνταν από φοιτητές και ηλικιωμένους, ενώ υπήρχαν και παραστάσεις για παιδιά, δυσχερέστατα θα μπορούσε τα τελευταία 10 χρόνια να θεωρηθεί μία περίπτωση "μπουρζουαζίας", όπως ίσως να ήταν στη δεκαετία του 50 ή του 60. Οι μουσειακές παραστάσεις βέβαια είναι μια πραγματικότητα από την οποία υποφέρει εδώ και δεκαετίες η Λυρική, αλλά αυτό δεν είναι λόγος για μέτρα αυτοδικίας και καταστολής.

Θεωρώ όλα τα "επιχειρήματα" χυδαίο λόγο πρόκλησης θορύβου και απαράδεκτης αξιοποίησης τραγικών περιστατικών (όπως η επίθεση κατά της άτυχης καθαρίστριας). Καμία σχέση δεν έχουν αυτά με τις διαδηλώσεις κατά της αστυνομικής βίας και της κατάλυσης του κράτους δικαίου. Αποτελούν ξεκάθαρα περιπτώσεις που αποκαλύπτουν την  ιδεολογική ερήμωση των καιροσκόπων που επιζητούν λίγη προσοχή. 



5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Είναι ο οργασμός των ηθοποιών και των ανθρώπων ένα πράγμα χθόνιο. Στις διάφορες καταλήψεις του ορατού Σύμπαντος μετέχει και η ανθρωπολογική σκέψη. Κατά το πλάτος του περασμένου αιώνα, στο μέλλον, σε χρόνους μακρινούς, τετελεσμένους, η ανέσπερη κατάληψη στα πυρηνικά εργοστάσια της Πτολεμαΐδας, της Λάρισας και της Αλεξανδρούπολης, θα φαντάζει η μόνη υπαρκτή προοπτική αληθινής βιώσεως της εκμεταλλευτικής τεχνοτροπίας. Οι νέες Λυρικές Σκηνές των Εθνών, χτισμένες πάνω στους υδάτινους δρόμους του μεταξιού, θα προσφέρουν στους βαλκάνιους πολίτες το πυρηνικό βίωμα του έρωτος απαλλαγμένο από την βασανιστική χθονιότητα της Τέχνης του 21ου αιώνα. Κατά κύριο λόγο, όμως, ο χθόνιος οργασμός ηθοποιών και ανθρώπων, θα έχει χάσει το χρονικό του στοίχειωμα, το μέσα στην τρυφερή σιγή των σημερινών μανιταριών εγκλωβισμένο και, εν πολλοίς, λυρικά απολιθούμενο.

fakilas είπε...

καντε μια βολτα στην ιστοσελιδα, κισως κατι καταλαβεις, αν και νομιζω οτι ειναι αδυνατο γιατι απλα δεν περασες απο εκει...
σου ευχομαι καποτε να μπορεσεις να νιωσεις εστω και στο ελαχιστο αυτο που νιωσαμε πηγαινοντας για λιγες μερες σε εναν τοσο ελευθεριακο χωρο, ζυμωνομενοι ο ενας με τις ιδεες των αλλων...
http://apeleftheromenilyriki.blogspot.com

e-Lawyer είπε...

Ήρθα κι εγώ στην κατάληψη και πρόσεξα ότι διενεργήθηκε με προσοχή και χωρίς ζημιές.

Άλλο αυτό όμως, κι άλλο η σαθρή θεωρητική θεμελίωση και η προβληματική πολιτικά διενέργειά της.

Ήταν μία πράξη κατάλυσης της ελευθερίας με άναρθρες κραυγές.

Το μουγκρητό δεν μπορεί να υποκαταστήσει την τέχνη και ο δρόμος δεν μπορεί να αντικαταστήσει το θέατρο, όσο κι αν το θέλετε.

Συγκρίνετε ανόμοια πράγματα και οδηγείστε σε προφανέστατα άτοπα.

Ανώνυμος είπε...

Πολύ νωρίς για εξέργεση και μαζική ανυπακοή. Αυτά τα πράγματα για να γίνουν απαιτούν ελεύθερους ανθρώπους που παίρνουν συγκεκριμένες αποφάσεις σε παγκόσμιο επίπεδο για πολύ πραγματικά και κοινά πράγματα, όχι τον σημερινό άνθρωπο της πόλης, που ελπίζει στη διάσωση του εαυτού του, τρέποντας την αστυφυλία σε επανάσταση, προσαρμοζόμενος και στον κρατικό θεσμό της κατάληψης, υποφέροντας όμως την πεποίθηση ότι μια μέρα θα πλουτίσει αρκετά ώστε να αγοράζει αντικείμενα, εννοώντας την τέχνη σαν μέθοδο να μεταχειρίζεται το οικονομικό σύστημα οργάνωσης. Για τον πόλεμο στην Γάζα ίσως να ευθύνεται ο κρατικός σιωνισμός του Ισραήλ, ως ένας ακόμη φανατισμός και παραλογισμός, ίσως όμως και η αδυναμία της εκμεταλλευτικώς φανατισμένης ανθρωπότητας να ενδιαφερθεί και συλλογικά να λύσει τα σοβαρά προβλήματά της. Δύσκολο πράγμα να εξηγήσει κανένας γιατί επιλέγουν να σκοτώνονται. Η μόνη στέρεη απάντηση, επειδή κάνουν λάθος. Η κατάληψη της Βουλής θα φέρει στην τηλεοπτική επιφάνεια τον φασισμό των βουλευτών, που θα θέσουν τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και θα δεκαρολογούν υπέρ της δημοκρατίας. Θα προκύψει ένα θέαμα, όπου η πραγματικότητα θα παρουσιάζεται σαν μέγιστη ανάγκη να λειτουργούν από τους θεσμούς οι πιο απάνθρωποι [δημοκρατία με καπιταλισμό (πρέπει να φάω περισσότερο, είμαι καλύτερος απο σένα), δημοκρατία με κοινοβουλευτισμό (είμαι πολύ ωραίος βουλευτής), επιθεώρηση ποιητίζουσα ύβρεις (μην σατιρίζετε την εκμετάλλευση) , καριέρα του Τάδε σοβαρού ηθοποιού εν μέσω παγκόσμιας δυστυχίας (έκανα κινηματογράφο επειδή τον πίστεψα, τηλεόραση για να 'χω λεφτά, θέατρο επειδή αγαπώ σαν παιδί αγαπώ)]. Καμιά κατάληψη δεν φανερώνει την πραγματικότητα. Το να ψήσεις όμως τη μαμά και τον πατέρα να μην πληρώσουν δόσεις δανείου στην τράπεζα, αυτή η πράξη θα αναδείξει την πραγματικότητα. Οι απαντήσεις τους -ακριβώς όπως του υπουργού Χατζηδάκη για την Ολυμπιακή: είναι απόφαση της ΕΕ- θα είναι ότι "εμείς εκτελούμε εντολές επειδή έτσι μας είπαν ότι πρέπει". Ψέμα.

fakilas είπε...

αυτο που εγινε συνειδητο μεσα απο τη διαρκεια της ζημωσης ολων αυτων των ετεροκλυτων πολιτων που περασαν απο 1 ωρα εως και πολλες μερες απο το μοναδικα πραγματικα ελευθεριακο δημοσιο χωρο που προσφερθηκε απο αυτην την κινηση, ηταν η σαθρωτητα οπως λες των απολυτων θεωριων κ ιδεολογιων. Η ανθρωποτητα μπαινει πλεον σεναν νεο κυκλο συνειδητοτητας και καποιοι πιστοι την ψιλαφουμε στα σκοταδια... ερχομαστε κοντα για να ακουσουμε τους υπολοιπους τι εχουν να πουν και να προβλιματιστουν.
ειμαστε σαφως ανοριμοι σαν ανθρωποτητα να διαχειριστουμε ενα τοσο αμβλη δυναμικο αποψεων, ομως μεσα απο τις συνελευσεις και τη γενικοτερη ζημωση και διαθεση για ΣΥΝδημιουργια ειναι αυτο που θα οδηγησει σε μια βαση.

γιαυτο εγινε η καταληψη. για τη συνδημιουργια μιας βασης πολιτισμου που δε θα στερεωνεται σε χιλιοθεωριτικοποιημενα μοτιβα, αλλα θα παταει γερα σε οσο το δυνατον μεγαλυτερο υποβαθρο στη βαση της λαικης συνεννοησης.

και αυτο το τεραστιο βημα , δε θα μπορεσει κανεις να το υποβαθμισει με οποια επιχειρηματα και να χρησιμοποιησει.

μακαρι να βρεθουμε να συζητησουμε και να συνδημιουργησουμε μαζι την πραγματικοτητα μας σε αλλα τετοια εγχηριματα.
Αυτην την αναγκη εχει πλεον ο ανθρωπος. να συνδημιουργησει και να λαβει ολους υποψην. και αυτο ξεκινησε να κινειται αυτες τις μερες στη λυρικη.

καλη συνεχεια!

To νομοσχέδιο για την ισότητα στον γάμο

 Το νομοσχέδιο προβλέποντας στο άρθρο 3 ότι ο γάμος επιτρέπεται για άτομα διαφορετικού ή ίδιου φύλου, αυτοδικαίως επεκτείνει στα ζευγάρια το...