Σάββατο, Αυγούστου 23, 2014

Η μεγάλη περιπέτεια της αντιρατσιστικής νομοθεσίας

Στην δεκαετία του 1960 έγινε αντιληπτό από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών ότι δεν φτάνουν οι κλασικές ουδέτερες διακηρύξεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ώστε να καταπολεμηθούν οι φυλετικές διακρίσεις και να τιμωρηθούν οι δράστες τους. Είχαν περάσει 20 χρόνια από τον B' Παγκόσμιο Πόλεμο και είχε ήδη θεσπιστεί η Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, χωρίς νομική δεσμευτικότητα, το 1948. Περιφερειακοί οργανισμοί, όπως το Συμβούλιο της Ευρώπης είχαν ήδη θέσει σε εφαρμογή δεσμευτικές συμβάσεις που κατοχύρωναν ίσα θεμελιώδη δικαιώματα για όλους. Όμως οι διακρίσεις ήταν ακόμη μια ζωντανή πραγματικότητα: το Απαρτχάιντ στην Νότια Αφρική, στις ΗΠΑ εξακολουθούσε ο αγώνας τον αφροαμερικάνων για ίσα δικαιώματα και γενικά το πρόβλημα του ρατσισμού εξακολουθούσε να απειλεί την κοινωνική και εθνική συνοχή σε πολλές χώρες.

Το 1965 άνοιξε για υπογραφές η Διεθνής Σύμβαση για την Εξάλειψη κάθε μορφής Φυλετικών Διακρίσεων. Το κείμενο αυτό, νομικά δεσμευτικό από το 1969 για τις χώρες που το υπέγραψαν, θέτει μια σειρά από νομοθετικά και άλλα μέτρα (εκπαιδευτικά κ.τ.λ.) που οφείλουν να λαμβάνουν τα κράτη για την καταπολέμιση του ρατσισμού. Είναι μια Σύμβαση που επαναλαμβάνει την κατοχύρωση των ανθρώπινων δικαιωμάτων, εστιάζοντας στην αποτροπή των εμποδίων που θέτουν οι φυλετικές διακρίσεις, επιβάλλοντας την κατάργησή τους. Τα κράτη αναλαμβάνουν την διεθνή δέσμευση να τιμωρούν ποινικά όσους προβάλλουν την φυλετική ανωτερότητα ή το μίσος για φυλετικές ομάδες (φυλετική προπαγάνδα) και να τιμωρούν ειδικά την παρακίνηση σε ρατσιστικό έγκλημα, καθώς και να απαγορεύουν τις ρατσιστικές οργανώσεις και να τιμωρούν την συμμετοχή σε αυτές.

H Σύμβαση κυρώθηκε από την Ελλάδα με το ν.δ.474/1970, κατά τη διάρκεια της δικτατορίας. Οι παραπάνω υποχρεώσεις ποινικής τιμωρίας της ρατσιστικής προπαγάνδας, του ρατσιστικού εγκλήματος και της συμμετοχής σε ρατσιστική οργάνωση θεσπίστηκε εννέα χρόνια αργότερα, με τον Ν.927/1979. Αυτός είναι ο αντιρατσιστικός νόμος που ισχύει μέχρι και σήμερα στην Ελλάδα. Το 1984, μια προσθήκη στο νόμο αυτό, κατέστησε ποινικά κολάσιμη την διάδοση ιδεών προσβλητικών για  άτομα και ομάδες και λόγω του θρησκεύματός τους. Από τότε ο νόμος αυτός εφαρμόστηκε στα δικαστήρια ελάχιστες φορές, ενώ υπάρχουν μόνο μία ή δύο αμετάκλητες καταδικαστικές αποφάσεις. Ειναι σαφές ότι ο νόμος έχει αποτύχει.

Με τον Ν.3304/2005 θεσπίζεται ένα πλαίσιο για την εφαρμογή της αρχής της ίσης μεταχείρισης χωρίς διακρίσεις για λόγους φυλετικής, εθνικής καταγωγής, αναπηρίας, θρησκεύματος και σεξουαλικού προσανατολισμού σε συγκεκριμένους τομείς, όπως η εργασία, η εκπαίδευση, η στέγαση, η παροχή υπηρεσίων. Δεν πρόκειται για νόμο που αφορά τον δημόσιο λόγο ή την ρατσιστική προπαγάνδα, αλλά μόνο το δικαίωμα πρόσβασης στα ανωτέρω αγαθά.

Το 2008, ύστερα από πιέσεις από το Συμβούλιο της Ευρώπης, οι Έλληνες κι Ελληνίδες νομοθέτες προσθέτουν στον Ποινικό Κώδικα ως επιβαρυντική περίσταση που πρέπει να συνυπολογίζεται κατά την επιμέτρηση της ποινής, όταν δηλαδή έχει κάποιος ήδη κριθεί ένοχος, το ρατσιστικό κίνητρο. Συγκεκριμένα, στο άρθρο 79 του Ποινικού Κώδικα προστέθηκε ότι: "Η τέλεση της πράξης από μίσος εθνικό, φυλετικό, θρησκευτικό ή μίσος λόγω διαφορετικού γενετήσιου προσανατολισμού κατά του παθόντος συνιστά επιβαρυντική περίσταση". Η προσθήκη τέθηκε με τον νόμο για το σύμφωνο συμβίωσης, το οποίο θεσπίστηκε μόνο για ετερόφυλα ζευγάρια, γεγονός για το οποίο η χώρα καταδικάστηκε το 2013 από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Το 2013, η διατύπωση της διάταξης εμπλουτίστηκε και σήμερα ισχύει ως εξής: "Η τέλεση της πράξης από μίσος προκαλούμενο λόγω της φυλής, του χρώματος, της θρησκείας, των γενεαλογικών καταβολών, της εθνικής ή εθνοτικής καταγωγής ή του σεξουαλικού προσανατολισμού ή της ταυτότητας φύλου του παθόντος συνιστά επιβαρυντική περίσταση και η ποινή δεν αναστέλλεται".

Το 2008 είναι επίσης το έτος κατά το οποίο η Ευρωπαϊκή Ένωση αναλαμβάνει την πρωτοβουλία της εναρμόνισης, προς σε ένα κεντρικό πρότυπο με μεγάλες ευχέρειες απόκλισης, των ποινικών αντιρατσιστικών νόμων των κρατών μελών της.  Εκδόθηκε η Απόφαση-πλαίσιο 2008/913/ΔΕΥ "για την καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων  ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του ποινικού δικαίου", προς την οποία οι χώρες πρέπει να προσαρμόσουν την νομοθεσία τους, για να αποφύγουν τυχόν κυρώσεις από την Ε.Ε.

Από αυτό το σημείο και μετά ξεκινά μια περιπέτεια επανεξέτασης ή κατάργησης του ισχύοντος ν.927/1979 για την αντικατάστασή του με ένα πιο σύγχρονο νομοθέτημα που να καλύπτει και τις σύγχρονες μορφές ρατσισμού και κινήτρων για την καταπολέμησή του. Ξεκίνησε με ένα νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης (επί κ. Καστανίδη) που δόθηκε σε δημόσια διαδικτυακή διαβούλευση στις αρχές της τρέχουσας δεκαετίας, Η διαβούλευση γέμισε με απροκάλυπτα ρατσιστικά σχόλια από άτομα που δεν γνώρισαν φυσικά τον ν.927/1979 ή την σχετική προϊστορία και στοχοθεσία ή ανήκαν στις περιπτώσεις εκείνες που θα καταδικάζονταν για ρατσιστικά εγκλήματα. Μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, οι αριθμοί είναι συγκκεκριμένοι και αφορούν πλέον την πιο επίσημη μορφή καταγραφής τους: την ψήφο στις εθνικές εκλογές. Η διαβούλευση αυτή δεν είναι πλέον αναρτημένη στο opengov.gr. Αυτό ήταν το νομοσχέδιο της "εχθροπάθειας". 

Στις 5.11.2011 ο υπουργός Δικαιοσύνης κ. Μιλτιάδης Παπαϊωάννου καταθέτει μια βελτιωμένη εκδοχή του νομοσχεδίου της εχθροπάθειας, το οποίο συζητείται στην επιτροπή της Βουλής και δεν φτάνει ποτέ στην Ολομέλεια. Αξίζει να αναφερθεί ότι τα νομοσχέδια από εδώ και πέρα καταργούν την ποινική τιμωρία της φυλετικής προπαγάνδας γενικά, περιοριζόμενα μόνο στην ποινικοποίηση της κακόβουλης άρνησης γενοκτονιών κ.τ.λ. Στενεύει έτσι το πεδίο κολάσιμης συμπεριφοράς σε σχέση με τον Ν.927/1979, ενώ είναι αμφίβολο, αν ψηφιστούν αυτές οι επιλογές, κατά πόσον η χώρα θα τηρεί την Διεθνή Σύμβαση που κατοχυρώνει ευρύτερη τιμωρία και προστασία από την ρατσιστική προπαγάνδα. 

Στις 30.5.2013 το ΠΑΣΟΚ μαζί με την ΔΗΜΑΡ καταθέτουν εκ νέου μια βελτιωμένη εκδοχή του ανωτέρω νομοσχεδίου. Οι διατάξεις εμπλουτίζονται με την προστασία μαρτύρων που καταθέτουν στοιχεία για ρατσιστικά εγκλματα και άλλες διατάξεις για την ενθάρρυνση της καταγγελίας. Επίσης στην κατεύθυνση της κατάργησης του Ν.927/1979. 

Στις 20.11.2013 η Νέα Δημοκρατία με τον υπουργό κ. Αθανασίου καταθέτει την δική της εκδοχή: όχι κατάργηση του Ν.927/1979, αλλά τροποποίησή του, ώστε να προσαρμοστεί αυτός ο νόμος στις νέες προδιαγραφές της Απόφασης-πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Ν.Δ. δεν περιλαμβάνει στο νομοσχέδιό της ως κατηγορία ρατσιστικού εγκλήματος εκείνο που στρέφεται εναντίον ατόμων λόγω του σεξουαλικού τους προσανατολισμού κακ αποφεύγει διατάξεις όπως αυτές περί προστασίας μαρτύρων. Τελευταία συνεδρίαση της Επιτροπής της Βουλής καταγράφεται στις 10.4.2014. Εκεί που σιωπηρά συμφωνούν όλες οι πλευρές είναι η κατάργηση του ποινικού αδικήματος της τιμωρίας της διάδοσης απόψεων που προσβάλλουν άτομα ή ομάδες. Η συζήτηση γίνεται μόνο για την χονδροειδή και κακόβουλη εκμηδένιση ιστορικών γεγονότων (όχι την απλή άρνηση, όχι την επιστημονική έρευνα ή τον ιστορικό αναθεωρητισμό), ενώ τον Αύγουστο του τρέχοντος έτους μας, 38 βουλευτές της Ν.Δ. ζήτησαν να προστεθουν στην απαγόρευση οι γενοκτονίες Ποντίων και Αρμενίων. 

Μέχρι σήμερα, στην Ελλάδα εξακολουθεί να ισχύει ο Ν.927/1979, ενώ η εισαγωγή του νέου νομοσχεδίου στην Ολομέλεια της Βουλής εξακολουθεί να εκκρεμεί. 



Παρασκευή, Αυγούστου 15, 2014

Συμπαραστάτης του Δημότη: ένα εργαλείο επίλυσης προβλημάτων

Δημοσιογράφος: Ο θεσμός «κυνηγήθηκε» από δημάρχους και διάφορους άλλους παράγοντες κι αυτό είχε αποτέλεσμα να εκλεγούν τα 2 τελευταία χρόνια Συμπαραστάτες μόνο σε 30 πόλεις. Σήμερα υπηρετούν σε αυτή τη θέση συνολικά μόνο 12 εκπρόσωποι του θεσμού. Σε τι κατά τη γνώμη σας ενοχλεί τις δημοτικές αρχές αυτός ο θεσμός;

Βασίλης Σωτηρόπουλος: «Υπάρχει ανησυχία ότι ένας ανεξάρτητος Διαμεσολαβητής θα ενσπείρει καινά δαιμόνια στη λειτουργία του δήμου και ότι μπορεί να παρέμβει στην πολιτική γραμμή που χαράσσει η δημοτική αρχή. Στην πραγματικότητα ο Συμπαραστάτης είναι ένα εργαλείο για τους πολίτες και τους δήμους, προκειμένου να επιλύσουν εξωδικαστικά τα προβλήματά τους και ο συμβουλευτικός του ρόλος μόνο να ενισχύσει μπορεί τη λειτουργία του δήμου».

Δημοσιογράφος: Τι είναι ο θεσμός αυτός και τι σημαίνει για σας προσωπικά να είστε ο Συμπαραστάτης του Δημότη και της Επιχείρησης του Δήμου Αθηναίων;

Β.Σ.: «Για μένα δεν είναι ένα αξίωμα, αλλά μια αποστολή, στην οποία έχω αφιερώσει από το 2010 ένα σύνολο δυνάμεων, συνεργατών και πόρων, προκειμένου ο θεσμός να μη μείνει στα χαρτιά αλλά να φέρει ορατά αποτελέσματα για όλους. Αποτελεί μια πολύ μεγάλη ευθύνη, γιατί πρέπει να υπερασπιστώ τα δικαιώματα των συμπολιτών μου και να αξιοποιήσω τις υπάρχουσες δυνατότητες του Δήμου Αθηναίων για την εξυπηρέτησή τους».

Δημοσιογράφος: Πώς είδατε να υλοποιείται ο νέος θεσμός στην πράξη;

Β.Σ.: «Οταν υπέβαλα την υποψηφιότητά μου για τη θέση κατέθεσα ένα πλήρες σχέδιο για την υλοποίηση του θεσμού στο Δήμο Αθηναίων. Φυσικά στην πράξη έπρεπε να γίνουν πολλές προσαρμογές. Αποδείχθηκε ότι οι βασικές αρχές που είχαμε ορίσει ως άξονες λειτουργίας του θεσμού, όπως τις αρχές της διαφάνειας, της ίσης μεταχείρισης, της επιείκειας για τον πολίτη, της άμεσης εξυπηρέτησης και της προστασίας των προσωπικών δεδομένων, όντως εφαρμόστηκαν στην πράξη. Ολα αυτά τηρούνται απαρέγκλιτα από το Γραφείο μας στην Αθήνα και θα πρέπει να τηρούνται με αυτόν τον τρόπο από όλους τους Συμπαραστάτες».


Δημσιογράφος: Μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές, του Μαΐου, πώς πιστεύετε ότι θα λειτουργήσει ο θεσμός;

Β.Σ.: «Υπάρχει αυξημένο ενδιαφέρον από πολίτες και εκλεγμένες δημοτικές αρχές για την ενεργοποίηση του θεσμού σε ολόκληρη τη χώρα. Το αίτημα αυτό ενισχύει την πεποίθηση ότι ο θεσμός είναι απαραίτητος και για τους πολίτες και για τους δήμους. Ηδη το υπουργείο Εσωτερικών έχει δεχτεί τις προτάσεις μας με βάση το νομοσχέδιο για τον Ενιαίο Κώδικα της Αυτοδιοίκησης που δόθηκε στη δημοσιότητα. Οταν ψηφιστεί, οι αρμοδιότητες του Συμπαραστάτη θα είναι πιο ενισχυμένες και η δράση του πιο αποτελεσματική».

Δημοσιογράφος: Δώσατε πρόσφατα στη δημοσιότητα το Εγχειρίδιο του Συμπαραστάτη, αποτελούμενο από 145 σελίδες. Ποιος ο σκοπός του;

Β.Σ.: «Ολοκληρώνοντας την πρώτη περίοδο του Συμπαραστάτη στο Δήμο Αθηναίων, θεώρησα σκόπιμο να καταγραφούν οι καλές πρακτικές και η διοικητική εμπειρία που αποκτήθηκε αυτά τα 2 χρόνια. Η γνώση δεν είναι ιδιοκτησία κανενός και η καταγραφή και η διάδοσή της μπορεί να βοηθήσει κάθε Συμπαραστάτη που θα θελήσει να αξιοποιήσει αυτήν την εμπειρία».

Δημοσιογράφος: Εχετε την πρόθεση να υποβάλετε εκ νέου υποψηφιότητα;

Β.Σ.:«Αισθάνομαι ότι έχω καθήκον να συνεχίσω το έργο που έχει ξεκινήσει σε αυτήν την πρωτοποριακή δομή εξυπηρέτησης πολιτών και φυσικά είμαι στη διάθεση του νέου Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Αθηναίων. Η Αθήνα έχει δείξει ένα συγκεκριμένο δρόμο για τη λειτουργία του Συμπαραστάτη του Δημότη και της Επιχείρησης και υπάρχει ακόμα μέλλον, όραμα και πολύ μεράκι για την πλήρη εδραίωση του θεσμού».

Δημοσιογράφος: Εάν εκλεγείτε, τι επιπλέον πρωτοβουλίες σκοπεύετε να αναλάβετε;

Β.Σ.: «Ενώ αφιέρωσα τα 2 πρώτα χρόνια στην οργάνωση της υπηρεσίας και των υποδομών για τη Διαμεσολάβηση, στην επόμενη 5ετία ο θεσμός πρέπει να γίνει πιο αποτελεσματικός για τους πολίτες. Το 71% των θετικών για τους πολίτες παρεμβάσεών μας θα πρέπει σαφώς να αυξηθεί, κινητοποιώντας παράλληλα τους συμπολίτες μας να μας εμπιστευθούν, αποφεύγοντας έτσι δαπανηρές γι' αυτούς διαδικασίες».


Συνέντευξη στην εφημερίδα "Ελευθεροτυπία", 13.8.2014

Πέμπτη, Αυγούστου 14, 2014

Προστασία ανθρώπινων δικαιωμάτων και τοπική αυτοδιοίκηση

Ενώ η προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων αποτελεί μια κρατική αρμοδιότητα που διέπεται από το εθνικό Σύνταγμα και τις διεθνείς συμβάσεις, το Συμβούλιο της Ευρώπης αναγνωρίζει τον ιδιαίτερο ρόλο που παίζουν οι δημοτικές και περιφερειακές αρχές για την εφαρμογή τους.


Με το Ψήφισμα 296 (2010) του Κογκρέσου Τοπικών και Περιφερειακών Αρχών του Συμβουλίου της Ευρώπης, ορίζονται σχετικές προϋποθέσεις που πρέπει να τηρούνται από την τοπική αυτοδιοίκηση σε σχέση με τον σεβασμό των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Τα κράτη εξετάζονται ως προς την τήρηση του Ψηφίσματος από το Συμβούλιο της Ευρώπης, το οποίο εκδίδει στη συνέχεια εκθέσεις για την κατάσταση της τοπικής αυτοδιοίκησης σε κάθε χώρα (μπορείτε να την δείτε την έκθεση για την Ελλάδα που δημοσιεύθηκε το 2002, πριν την θέσπιση του Ψηφίσματος, εδώ).

Ακολουθεί μετάφραση του Ψηφίσματος 296 (2010).

ΚΟΓΚΡΕΣΟ ΤΩΝ ΤΟΠΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΩΝ ΑΡΧΩΝ

Ψήφισμα 296 (2010) αναθεωρημένο*, 

Ρόλος των τοπικών και περιφερειακών αρχών για την εφαρμογή των ανθρώπινων δικαιωμάτων 

1. Το Συμβούλιο της Ευρώπης είναι ο κεντρικός πανευρωπαϊκός οργανισμός ως προς την προστασία και προώθηση της δημοκρατίας, των ανθρώπινων δικαιωμάτων και του κράτους δικαίου.

2. Ενώ η εφαρμογή των δεσμεύσεων των κρατών μελών ως προς αυτά τα θέματα αφορά τον διακυβερνητικό τομέα, σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας, οι τοπικές και περιφερειακές αρχές της Ευρώπης έχουν επίσης έναν σημαντικό ρόλο στην καθημερινή εφαρμογή των θεμελιωδών αξιών της δημοκρατίας και των ανθρώπινων δικαιωμάτων.

3. Η προστασία και προώθηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων αποτελεί ευθύνη που μοιράζονται διαφορετικοί φορείς αρμοδιότητας σε κάθε κράτος μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης. Λόγω της στενής σχέσης μεταξύ πολιτών και αιρετών εκπροσώπων τους σε αυτό το επίπεδο, οι τοπικές και περιφερειακές αρχές βρίσκονται στην προνομιακότερη θέση για την ανάλυση της κατάστασης των ανθρώπινων δικαιωμάτων, για τον προσδιορισμό των σχετικών προβλημάτων που ανακύπτουν και για την λήψη μέτρων σχετικά με την επίλυσή τους. 

4. Το Κογκρέσο των Τοπικών και Περιφερειακών Αρχών του Συμβουλίου της Ευρώπης σημειώνει ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα πρέπει να ενισχυθούν στις περιφέρειες, τις πόλεις και τις γειτονιές, ως έχουσες την πιο στενή επαφή με την καθημερινότητα των ανθρώπων. Η οργάνωση του Συμβουλίου της Ευρώπης, με τους τρεις διακριτούς, αλλά συμπληρωματικούς πυλώνες του - την Επιτροπή Υπουργών, την Κοινοβουλευτική Συνέλευση και το Κογκρέσο - εκπροσωπεί ένα μοναδικό βήμα μπροστά για την τοπική και περιφερειακή δημοκρατία, παρέχοντας πεδίο για πολυεπίπεδη προσέγγιση στα ανθρώπινα δικαιώματα. 

5. Οι αρμοδιότητες και ευθύνες των τοπικών και περιφερειακών αρχών είναι ολοένα και πιο ποικίλες και σύνθετες. Οι τοπικές και περιφερειακές αρχές λαμβάνουν ατομικές ή γενικές αποφάσεις που αφορούν την εκπαίδευση, την στέγαση, την υγεία, το περιβάλλον και την δημόσια τάξη, οι οποίες συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με τα ανθρώπινα δικαιώματα και μπορούν να επιδράσουν στην απόλαυση των ανθρώπινων δικαιωμάτων των πολιτών.

6. Σε σχέση με αυτό, το Κογκρέσο, ως η πολιτική συνέλευση στην οποία συμμετέχουν οι εκπρόσωποι των τοπικών και περιφερειακών αρχών της Ευρώπης, μπορεί να συμβάλλει σημαντικά στην συγκέντρωση των πληροφοριών κι εμπειριών και στην καταγραφή των καλών πρακτικών ως προς την σφαίρα των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Καθώς δεν υπάρχει ένα καθορισμένο πρότυπο για την εφαρμογή των ανθρώπινων δικαιωμάτων σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο, το Κογκρέσο μπορεί, ως ένα πρώτο βήμα, να καταγράψει τις υπάρχουσες μεθόδους που μπορούν να εφαρμόζονται σε τοπικό επίπεδο. 

7. Το Κογκρέσο είναι επίσης ένα ιδανικό φόρουμ για την διαμόρφωση συνειδήσεων όσον αφορά τα ζητήματα ανθρώπινων δικαιωμάτων μεταξύ των τοπικών και περιφερειακών ηγετών και των κυβερνητικών στελεχών. Ο πιο σημαντικός τρόπος να κινητοποιηθούν οι τοπικές και περιφερειακές αρχές ως προς την ανάληψη ευθυνών για τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι μέσω της συστηματικής εκπαίδευσης των πολιτικών ηγετών και της διάχυσης της πληροφορίας στους πολίτες για τα δικαιώματά τους (ιδιαίτερα στις ευπαθείς ομάδες). 

8. Το Κογκρέσσο καλεί τις τοπικές και περιφερειακές αρχές να θεσπίσουν κατάλληλα όργανα ή διαδικασίες για την αποτελεσματική εφαρμογή και παρακολούθηση της κατάστασης των ανθρώπινων δικαιωμάτων στις κοινότητές τους και για την αποκατάσταση στις περιπτώσεις που τα θεμελιώδη δικαιώματα δεν τηρούνται πλήρως, ιδίως στο πλαίσιο της παροχής των υπηρεσιών σε τοπικό επίπεδο. 

9. Υπό το φως των ανωτέρω και σύμφωνα με την κοινή διακήρυξή του με τον Επίτροπο Ανθρώπινων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης και της Σουηδικής Ένωσης Τοπικών Αρχών και Περιφερειών που θεσπίστηκε στις 6 Οκτωβρίου 2008, το Κογκρέσο καλεί τις τοπικές και περιφερειακές αρχές:

α. Να ενεργούν με πλήρη σεβασμό των θεμελιωδών δικαιωμάτων, ιδίως ως προς την προστασία των προσωπικών δεδομένων.

β. Να συμβάλλουν στην ανάπτυξη εθνικών δεικτών για την διευκόλυνση της αξιολόγησης των δυνατοτήτων που υπάρχουν στο πεδίο των ανθρώπινων δικαιωμάτων σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο και να λάβουν μέρος στην κατάστρωση εθνικών σχεδίων διασφάλισης και προώθησης ανθρώπινων δικαιωμάτων. Όσον αφορά τα προβλήματα και τα μέσα προσφυγής που ορίζονται από αυτά τα προγραμματικά μέτρα, οι τοπικές και περιφερειακές αρχές θα μπορούν να αναλύουν σε τακτά χρονικά διαστήματα την κατάσταση των ανθρώπινων δικαιωμάτων και να αναφέρονται, όποτε χρειάζεται, στην κεντρική κυβέρνηση. 

γ. Να προωθήσουν την ίδρυση σε τοπικό επίπεδο μηχανισμών ανεξάρτητης εξέτασης παραπόνων, όπως για παράδειγμα, ένα προσβάσιμο, ανεξάρτητο κι αποκεντρωμένο γραφείο Συνηγόρου, με αποστολή την εξέταση ισχυρισμών για παραβίαση ατομικών δικαιωμάτων.

δ. Να ενισχύσουν την εκπαίδευση των τοπικών αιρετών εκπροσώπων και των κυβερνητικών στελεχών ως προς τα ανθρώπινα δικαιώματα, προκειμένου να μπορούν να αναγνωρίζουν και να χειρίζονται τέτοια θέματα στο πλαίσιο των δράσεών τους.

ε. Να προωθούν την διαδικασία της διαβούλευσης, δίνοντας την δυνατότητα σε όλους τους συμμετέχοντες στον τοπικό δημόσιο βίο να συνεισφέρουν πληροφορίες για την κατάσταση των ανθρώπινων δικαιωμάτων και να καταλήγουν σε κοινές απαντήσεις στα προβλήματα που ανακύπτουν.

στ. Να εγγυηθούν την ισότιμη πρόσβαση στις δημόσιες υπηρεσίες για όλους τους πολίτες και τους μη-πολίτες, χωρίς διακρίσεις, διασφαλίζοντας και την τήρηση των κοινωνικών δικαιωμάτων.

ζ. Να θεσπίσουν διαδικασίες για την λογοδοσία ως προς τις δράσεις των τυχόν φορέων ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης, της υγείας ή των κοινωνικών υπηρεσιών και να οργανώσουν ένα σύστημα ελέγχου ποιότητας για τις παρεχόμενες υπηρεσίες. 

η. Να εξετάζουν τον δημοτικό προϋπολογισμό από πλευράς ανθρώπινων δικαιωμάτων, έτσι ώστε όταν λαμβάνονται αποφάσεις για ανάγκες που έχουν προτεραιότητα, να δίνεται η απαραίτητη προσοχή.

θ. Το Κογκρέσο συμβουλεύει την Επιτροπή Παρακολούθησης να συγκεντρώνει δεδομένα για την κατάσταση των ανθρώπινων δικαιωμάτων σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο σε συστηματική βάση, κατά τις επισκέψεις που πραγματοποιεί. Ζητά επίσης από τις άλλες επιτροπές του Κογκρέσου να λάβουν υπόψη τα ανθρώπινα δικαιώματα κατά τις σχετικές δραστηριότητές τους. 

ι. Το Κογκρέσο επίσης συμβουλεύει την Επιτροπή Παρακολούθησης να ετοιμάσει μια πενταετή έκθεση για την κατάσταση των ανθρώπινων δικαιωμάτων σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο για τα κράτη μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης, παραθέτοντας συγκριτικά δεδομένα. 

_____
* Θεσπίστηκε σύμφωνα με την διαδικασία έκτακτης θέσπισης (άρθρο 25 του Κανονισμού Λειτουργίας) από το Κογκρέσο στις 19 Οκτωβρίου 2011 (βλ. έγγραφο ΨΓ(21)15). 

To νομοσχέδιο για την ισότητα στον γάμο

 Το νομοσχέδιο προβλέποντας στο άρθρο 3 ότι ο γάμος επιτρέπεται για άτομα διαφορετικού ή ίδιου φύλου, αυτοδικαίως επεκτείνει στα ζευγάρια το...