Σάββατο, Νοεμβρίου 29, 2008

Συμβούλιο Υπουργών Δικαιοσύνης ΕΕ: καταπολέμηση εγκληματικών ενεργειών και ανυνυμίας στο διαδίκτυο



Council Conclusions on combating the criminal misuse and anonymous use of electronic communications

To νέο ευρωπαϊκό δίκαιο προστασίας προσωπικών δεδομένων στον αστυνομικό τομέα


Τρία χρόνια κράτησαν οι διαπραγματεύσεις, οι διαβουλεύσεις και οι τροποποιήσεις για τη θέσπιση μιας Απόφασης - Πλαίσιο για την Προστασία Προσωπικών Δεδομένων στον τομέα της Αστυνομικής και Δικαστικής συνεργασίας των κρατών μελών της ΕΕ σε ποινικές υποθέσεις.

Η Αστυνομική και Δικαστική συνεργασία των κρατών μελών σε ποινικές υποθέσεις συγκροτεί τον λεγόμενο "τρίτο πυλώνα" της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο οποίος προστέθηκε στο θεσμικό οικοδόμημα με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ το 1992. Σύμφωνα με τη Συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στον τρίτο πυλώνα θα πρέπει να εφαρμόζονται κανόνες προστασίας προσωπικών δεδομένων, οι οποίοι όμως μέχρι τώρα δεν είχαν θεσπιστεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση (η Οδηγία 95/46 αφορά τον "πρώτο πυλώνα" της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όχι τον "τρίτο"). Έπρεπε λοιπόν να καλυφθεί με συγκεκριμένους κανόνες αυτό το κενό.

Η συζήτηση ξεκίνησε το 2005 από ένα αρχικό σχέδιο της Κομισιόν για μια "Απόφαση - Πλαίσιο για την προστασία προσωπικών δεδομένων στον τρίτο πυλώνα".  Βρισκόμουν τότε ως stagiaire στην υπηρεσία του Ευρωπαίου Επόπτη Προστασίας Δεδομένων, στο γραφείο του κύριου Peter Hustinx και παρακολουθούσα από πολύ κοντά όλη την κριτική που είχε ασκηθεί στο αρχικό σχέδιο της Κομισιόν. Ο κ. Hustinx με το επιτελείο του ετοίμασε μια αρχική γνωμοδότηση, η οποία δημοσιεύθηκε και στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επιμελήθηκα την ελληνική έκδοση της Γνωμοδότησης, η οποία  εκδόθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα (μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ). Ευτυχώς, δεν ακολούθησα καριέρα επιμελητή μεταφράσεων, γιατί αν κρίνει κανείς από το λάθος που μου ξέφυγε στον ίδιο τον τίτλο της Γνωμοδότησης, μάλλον δεν θα είχα και ιδιαίτερο μέλλον. 

Στη συνέχεια ακολούθησαν κι άλλες διαπραγματεύσεις, πάντοτε με κεντρικό θέμα το αν οι διατάξεις θα εφαρμόζονται και στο εσωτερικό των κρατών μελών, ή αν η προστασία δεδομένων θα αφορά μόνο τις διαβιβάσεις από κράτος σε κράτος. Ο Hustinx και οι υπέρμαχοι της προστασίας δεδομένων υποστήριζαν το πρώτο, το συμβούλιο υπουργών - κατά πλειοψηφία- δεν ήθελε να παρέμβει η ευρωπαϊκή νομοθεσία στα αστυνομικά δεδομένα.

Πολύ πριν ασχοληθεί βέβαια η Ευρωπαϊκή Ένωση, είχε προηγηθεί η Σύσταση R 15 (1987) του Συμβουλίου της Ευρώπης για την προστασία δεδομένων στον αστυνομικό τομέα. Το κείμενο αυτό καθορίζει την διαχείριση προσωπικών δεδομένων από τις αστυνομίες των κρατών μελών του Συμβουλίου της Ευρώπης. Η μετάφραση της Σύστασης στα ελληνικά έγινε φέτος από εμένα - χωρίς λάθη, αυτή τη φορά- και βρίσκεται στο βιβλίο που συνυπογράφω με τον Παναγιώτη Αρμαμέντο , με τίτλο "Προσωπικά Δεδομένα - Οι τροποποιήσεις των Ν.3471/2006 και Ν.3625/2007", το οποίο κυκλοφόρησε πριν δυο μήνες. Η Σύσταση δεν είναι νομικά δεσμευτικό κείμενο, αλλά εξειδικεύει τις δεσμευτικές διατάξεις της Ευρωπαϊκής Σύμβασης του 1981 για την προστασία των προσωπικών δεδομένων.

Σύμφωνα με το Δελτίο Τύπου του Ευρωπαίου Επόπτη Προστασίας Δεδομένων, ο κ. Hustinx θεωρεί ότι η θέσπιση της απόφασης είναι απλώς ένα πρώτο βήμα και ότι θα πρέπει αμέσως να ακολουθήσουν τα επόμενα βήματα για την ενίσχυση του θεσμικού πλαισίου. 

Τρία σημεία υπογραμμίζει ο Επόπτης:

- Καλύτερος διαχωρισμός των προσωπικών δεδομένων ανάλογα με την ιδιότητα των προσώπων (μάρτυρας, θύμα, ύποπτος κλπ), ώστε να προβλεφθούν ειδικές εγγυήσεις για κάθε περίπτωση,

- Διασφάλιση ενός κοινού ευρωπαϊκού προτύπου "επαρκών εγγυήσεων", όταν ανταλλάσσονται δεδομένα με χώρες εκτός ΕΕ,

- Συνοχή με την Οδηγία 95/46, η οποία αποτελεί τον κορμό και το πρότυπο των εθνικών νόμων προστασίας δεδομένων. Ως προς αυτό το τελευταίο σημείο, ο Επόπτης παρατηρεί ότι υπάρχουν αποκλίσεις από την αρχή του δεσμευτικά καθορισμένου σκοπού, δηλαδή ότι τα δεδομένα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για διάφορους σκοπούς, ενώ η Οδηγία 95/46 και η γενική αρχή του δικαίου προστασίας προσωπικών δεδομένων είναι ότι τα δεδομένα χρησιμοποιούνται μόνο για συγκεκριμένους σκοπούς.

Θα προσέθετα ότι πρέπει να υπάρξει μεγαλύτερη συνοχή με τη Σύσταση 15 του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Ο κ. Hustinx θα μιλήσει σε σχετική εκδήλωση που ετοιμάζεται, στην Αθήνα, στις 12 Δεκεμβρίου 2008. Θα ενημερώσουμε σχετικά μόλις λάβουμε περισσότερες πληροφορίες από τους διοργανωτές.

Παρασκευή, Νοεμβρίου 28, 2008

Πνευματική ιδιοκτησία: δικαίωμα αναπαραγωγής για ιδιωτική χρήση

'Αρθρο 18 Ν.2121/1993 -

Κεφάλαιο 4ο
Περιορισμοί του Περιουσιακού Δικαιώματος

Άρθρο 18: Αναπαραγωγή για ιδιωτική χρήση

1. Με την επιφύλαξη των επομένων παραγράφων επιτρέπεται, χωρίς την άδεια του δημιουργού και χωρίς αμοιβή, η αναπαραγωγή ενός έργου, που έχει νομίμως δημοσιευθεί εφόσον η αναπαραγωγή γίνεται για ιδιωτική χρήση εκείνου που την κάνει. Δεν αποτελεί ιδιωτική χρήση η χρήση στο πλαίσιο μιας επιχείρησης ή μιας υπηρεσίας ή ενός οργανισμού.

2. Η ελευθερία της αναπαραγωγής για ιδιωτική χρήση δεν ισχύει όταν με την αναπαραγωγή εμποδίζεται η κανονική εκμετάλλευση του έργου ή βλάπτονται τα νόμιμα συμφέροντα των δημιουργών και ιδίως: α) όταν αναπαράγεται αρχιτεκτονικό έργο σε μορφή κτιρίου ή άλλης παρεμφερούς κατασκευής, β) όταν αναπαράγεται, με τεχνικά μέσα, έργο των εικαστικών τεχνών, που κυκλοφορεί σε περιορισμένο αριθμό ή η γραφική παράσταση μουσικού έργου.

3. Εάν για την ελεύθερη αναπαραγωγή του έργου χρησιμοποιούνται τεχνικά μέσα, ήτοι συσκευές εγγραφής ήχου ή εικόνας ή ήχου και εικόνας, συσκευές ή εξαρτήματα μη ενσωματωμένα ή ενσωματώσιμα στην κύρια μονάδα ηλεκτρονικών υπολογιστών που λειτουργούν σε συνάρτηση με αυτούς και χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για την ψηφιακή αντιγραφή ή για την ψηφιακή μετεγγραφή από ή προς αναλογικά μέσα (εξαιρουμένων των εκτυπωτών), μαγνητικές ταινίες ή άλλοι υλικοί φορείς πρόσφοροι για την αναπαραγωγή ήχου ή εικόνας ή ήχου και εικόνας, συμπεριλαμβανομένων των υλικών φορέων ψηφιακής αντιγραφής - όπως CD-RW, CD-R, φορητοί οπτικοί μαγνητικοί δίσκοι χωρητικότητας άνω των 100 εκατομμυρίων ψηφίων (άνω των 100 Mbytes), αποθηκευτικά μέσα/ δισκέτες κάτω των 100 εκατομμυρίων ψηφίων (κάτω των 100 Mbytes) φωτοτυπικά μηχανήματα, χαρτί κατάλληλο για φωτοτυπίες, οφείλεται εύλογη αμοιβή στο δημιουργό του έργου και στους κατά την παρούσα διάταξη δικαιούχους συγγενικών δικαιωμάτων, εξαιρουμένων των προς εξαγωγή ειδών. Η αμοιβή ορίζεται σε 6% της αξίας των συσκευών εγγραφής ήχου ή εικόνας ή ήχου και εικόνας, συμπεριλαμβανομένων και των συσκευών ή εξαρτημάτων μη ενσωματωμένων ή μη ενσωματώσιμων στην κύρια μονάδα του ηλεκτρονικού υπολογιστή (εκτός από σαρωτές), των μαγνητικών ταινιών ή άλλων υλικών φορέων πρόσφορων για την αναπαραγωγή ήχου ή εικόνας ή ήχου και εικόνας καθώς και των υλικών φορέων ψηφιακής αντιγραφής - εκτός από τα αποθηκευτικά μέσα/δισκέτες κάτω των 100 εκατομμυρίων ψηφίων (κάτω των 100 Mbytes) - και σε 4% της αξίας των φωτοτυπικών συσκευών, των σαρωτών, του χαρτιού κατάλληλου για φωτοτυπίες και των αποθηκευτικών μέσων (δισκέτες) χωρητικότητας κάτω των 100 εκατομμυρίων ψηφίων (κάτω των 100Μbγτeς). Σε κάθε περίπτωση ο υπολογισμός της αξίας γίνεται κατά την εισαγωγή ή τη διάθεση από το εργοστάσιο. Η αμοιβή καταβάλλεται από τους εισαγωγείς ή από τους παραγωγούς των αντικειμένων αυτών και σημειώνεται στο τιμολόγιο, εισπράττεται δε από οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης που λειτουργούν με έγκριση του Υπουργού Πολιτισμού και καλύπτουν εν όλω ή εν μέρει την ενδιαφερόμενη κατηγορία των δικαιούχων. Η αμοιβή που εισπράττεται από την εισαγωγή ή την παραγωγή φωτοτυπικών μηχανημάτων, χαρτιού κατάλληλου για φωτοτυπίες, αποθηκευτικών μέσων (δισκετών) κάτω των 100 εκατομμυρίων ψηφίων και σαρωτών (4%) κατανέμεται εξ ημισείας μεταξύ των πνευματικών δημιουργών και των εκδοτών εντύπων. Η αμοιβή που εισπράττεται από την εισαγωγή ή την παραγωγή των συσκευών εγγραφής και υλικών φορέων ήχου ή εικόνας ή ήχου και εικόνας, των συσκευών και εξαρτημάτων μη ενσωματωμένων στην κύρια μονάδα ηλεκτρονικών υπολογιστών (6%), καθώς και των υλικών φορέων ψηφιακής αντιγραφής εκτός από τα αποθηκευτικά μέσα (δισκέτες) κάτω των 100 εκατομμυρίων ψηφίων, κατανέμεται κατά 55% στους πνευματικούς δημιουργούς, 25% στους ερμηνευτές ή εκτελεστές καλλιτέχνες και 20% στους παραγωγούς γραμμένων μαγνητικών ταινιών ή άλλων γραμμένων υλικών φορέων ήχου ή εικόνας ή ήχου και εικόνας. Στην έννοια των φωτοτυπικών μηχανημάτων ή συσκευών συμπεριλαμβάνεται και κάθε πολυμηχάνημα το οποίο έχει τη δυνατότητα φωτοαντιγραφικής αναπαραγωγής.

4. Κάθε οργανισμός συλλογικής διαχείρισης έχει το δικαίωμα να ζητήσει οποτεδήποτε από οποιονδήποτε οφειλέτη, κοινοποιώντας του σχετική γραπτή πρόσκληση, να δηλώσει εγγράφως και υπευθύνως κατά το ν. 1599/1986 προς τον Οργανισμό Πνευματικής Ιδιοκτησίας: α) τη συνολική αξία των συσκευών εγγραφής ήχου ή εικόνας ή ήχου και εικόνας, υλικών φορέων ήχου ή εικόνας ή ήχου και εικόνας, φωτοτυπικών μηχανημάτων, χαρτιού κατάλληλου για φωτοτυπίες, ηλεκτρονικών υπολογιστών ή άλλων τεχνικών μέσων τα οποία χρησιμοποιούνται για την αναπαραγωγή έργου κατά τα ανωτέρω και τα οποία κατά περίπτωση εισήγαγε ή διέθεσε (ή επώλησε) και β) ότι αυτή είναι πράγματι η συνολική αξία χωρίς καμία απόκρυψη. Μέσα σε ένα (1) μήνα από την κοινοποίηση της σχετικής πρόσκλησης ο οφειλέτης υποχρεούται να υποβάλει στον Οργανισμό Πνευματικής Ιδιοκτησίας την ως άνω υπεύθυνη δήλωση υπογραμμένη από τον ίδιο, όταν πρόκειται για ατομική επιχείρηση, ή από τον κατά το Καταστατικό εκπρόσωπό του, όταν πρόκειται για εταιρεία.

5. Οι οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης δεν δικαιούνται να ζητήσουν από τον ίδιο οφειλέτη την υποβολή νέας υπεύθυνης δήλωσης πριν παρέλθουν έξι (6) μήνες από την υποβολή της αμέσως προηγουμένης.

6. Αν ο οφειλέτης δεν συμμορφωθεί με την υποχρέωση υποβολής της υπεύθυνης δήλωσης που αναφέρεται παραπάνω, το μονομελές πρωτοδικείο, δικάζον κατά την διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, διατάσσει την άμεση εκ μέρους του κληθέντος υποβολή της υπεύθυνης δήλωσης με την καταδίκη, σε κάθε περίπτωση μη συμμορφώσεώς του, χρηματικής ποινής υπέρ του αιτούντος οργανισμού συλλογικής διαχείρισης ενός (1.000.000) μέχρι δέκα (10.000.000) εκατομμυρίων δραχμών.

7. Αν ο οφειλέτης, μέσα σε προθεσμία είκοσι (20) ημερών από τη δημοσίευση της παραπάνω απόφασης, δεν συμμορφωθεί με την υποχρέωση υποβολής της υπεύθυνης δήλωσης, αίρεται ως προς αυτόν, ανεξάρτητα από κάθε άλλη κύρωση, ο χρονικός περιορισμός των έξι (6) μηνών, κατά τα ανωτέρω, και οποιοσδήποτε οργανισμός συλλογικής διαχείρισης δικαιούται να ζητήσει από αυτόν υποβολή υπεύθυνης δήλωσης κάθε μήνα. Στην περίπτωση αυτή εφαρμόζονται ως προς καθεμία υπεύθυνη δήλωση οι διατάξεις της αμέσως προηγουμένης παραγράφου.

8. Κάθε οργανισμός συλλογικής διαχείρισης με δικές του δαπάνες, δικαιούται να ζητήσει τον έλεγχο της ακρίβειας του περιεχομένου οποιοσδήποτε υπεύθυνης δήλωσης από έναν ορκωτό ελεγκτή που ορίζεται από τον Οργανισμό Πνευματικής Ιδιοκτησίας. Σε περίπτωση άρνησης του οφειλέτη να δεχθεί τον ανωτέρω έλεγχο, η διενέργειά του διατάσσεται από το μονομελές πρωτοδικείο, σύμφωνα με όσα ορίζονται παραπάνω. Η εκάστοτε έκθεση του ορκωτού ελεγκτή κατατίθεται στον Οργανισμό Πνευματικής Ιδιοκτησίας και αντίγραφο αυτής δικαιούται να λάβει κάθε οργανισμός συλλογικής διαχείρισης. Η διενέργεια νέου ελέγχου κατ' αίτηση άλλων οργανισμών συλλογικής διαχείρισης για την ίδια δήλωση αποκλείεται.

9. Τα δικαιώματα των οργανισμών συλλογικής διαχείρισης που αναφέρονται στις προηγούμενες παραγράφους έχουν κατ' αλλήλων και όλες οι επιχειρήσεις που εισάγουν ή παράγουν ή διαθέτουν (ή πωλούν) τεχνικά μέσα και υλικούς φορείς που υπόκεινται στην αμοιβή του παρόντος άρθρου. Στην περίπτωση διενέργειας ελέγχου από ορκωτό ελεγκτή, η σχετική δαπάνη βαρύνει την επιχείρηση που ζήτησε τη διενέργειά του.

10. Σε περίπτωση κατά την οποία για την καταβολή της εύλογης αμοιβής επιλέγεται ο εισαγωγέας, είτε πρόκειται για εισαγωγή είτε για ενδοκοινοτική απόκτηση των αναφερομένων στην παράγραφο 3 του άρθρου 18 του ν. 2121/1993 υλικών φορέων ήχου ή εικόνας ή ήχου και εικόνας ή άλλων τεχνικών μέσων, η αμοιβή υπολογίζεται επί της αξίας που αναγράφεται στο τιμολόγιου του ξένου οίκου, η δε προβλεπόμενη από το παρόν άρθρο σημείωση επί του τιμολογίου γίνεται επί του τιμολογίου διάθεσης των εν λόγω υλικών φορέων και τεχνικών μέσων και αναφέρει απλώς ότι στην τιμή διάθεσης περιλαμβάνεται και η υπολογισθείσα επί της ανωτέρω αξίας αμοιβή της παραγράφου 3 του άρθρου 18 του ν. 2121/1993. Η αμοιβή καθίσταται απαιτητή τρεις (3) μήνες από την εισαγωγή.

11. Όταν στην ίδια κατηγορία ή υποκατηγορία δικαιούχων υπάρχουν περισσότεροι οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης και η συμφωνία για τη μεταξύ τους κατανομή του ποσοστού της εύλογης αμοιβής δεν έχει επιτευχθεί μέχρι την 1η Απριλίου εκάστου έτους, η κατανομή των ποσοστών της εύλογης αυτής αμοιβής στους οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης της κάθε κατηγορίας ή υποκατηγορίας δικαιούχων, ο τρόπος είσπραξης και καταβολής, καθώς και κάθε άλλη σχετική λεπτομέρεια καθορίζεται με απόφαση του Οργανισμού Πνευματικής Ιδιοκτησίας (Ο.Π.I.). Η απόφαση του Ο.Π.I. διαμορφώνεται σύμφωνα με τις απόψεις των ενδιαφερόμενων οργανισμών συλλογικής διαχείρισης την καλή πίστη, τα συναλλακτικά ήθη και τις ακολουθούμενες πρακτικές σε διεθνές και κοινοτικό επίπεδο. Οι οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης που δεν συμφωνούν με την απόφαση του Ο.Π.I., μπορούν να ζητήσουν από το Μονομελές Πρωτοδικείο δικάζον κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων να καθορίσει άλλη κατανομή, οι οφειλέτες όμως υποχρεούνται να καταβάλουν στους οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης την εύλογη αμοιβή με βάση την απόφαση του Ο.Π.I.. Η καταβολή αυτή συνεπάγεται την εξόφληση και ελευθέρωσή τους.


__________________________

Το κεφάλαιο 4 του Ν.2121 περιλαμβάνει τους περιορισμούς των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας. Οι περιορισμοί αυτοί αποτελούν προσπάθεια του νομοθέτη να εξισορροπηθούν τα δικαιώματα των δημιουργών/επιχειρήσεων με τα ατομικά δικαιώματα των χρηστών.


Στο άρθρο 18 του Ν.2121 το ατομικό δικαίωμα του χρήστη που ο νομοθέτης αποπειράται να εξισορροπήσει με την πνευματική ιδιοκτησία, είναι η ιδιωτικότητα. Οι ενέργειες που ασκεί κάποιος σε ένα έργο, όταν βρίσκεται μέσα στο σπίτι του ή σε ένα πλαίσιο ιδιωτικότητας (στο οποίο εντάσσεται και ο προσωπικός υπολογιστής) καλύπτονται από συνταγματική προστασία.

Το τελικό σημείο προστασίας της ιδιωτικότητας είναι να μη θίγεται η κανονική εκμετάλλευση του έργου και να μην βλάπτονται νόμιμα συμφέροντα του δημιουργού.

Επομένως, ένα σύστημα peer to peer καλύπτεται από την συνταγματική προστασία της ιδιωτικότητας στο μέτρο που η χρήση ενός ξένου έργου δεν φτάνει στο παραπάνω σημείο. Ωστόσο, οι παραβιάσεις αυτές δεν αποτελούν στην Ελλάδα λόγο άρσης του απορρήτου των επικοινωνι

Επειδή λοιπόν ο νομοθέτης δεν θέλει να παραβιάσει το απόρρητο των επικοινωνιών, ούτε την ιδιωτικότητα των χρηστών, εισάγει ένα περίεργο τεκμήριο: ότι όποιος αγοράζει υλικό εγγραφής έργων (ταινίες, dvd, film, συσκευές καταγραφής ήχου, εικόνας, αναπαραγωγής κειμένων κλπ) δηλαδή τόσο αναλώσιμα όσο και μηχανήματα, κατά τεκμήριο στην ιδιωτική του χρήση θα προβει σε αναπαραγωγή που προσβάλλει την κανονική εκμετάλλευση του έργου. Γι' αυτό επιβαρύνει τον αγοραστή όλων των παραπάνω με ένα ποσοστό το οποίο μετακυλίεται στην τιμή του προϊόντος. Το ποσοστό αυτό εισπράττουν οι Οργανισμοί Συλλογικής Διαχείρισης για κάθε κατηγορία δημιουργιών (λ.χ. ΑΕΠΙ, ΟΣΔΕΛ, κλπ) και το αποδίδουν σε ετήσια βάση στους δημιουργούς - μέλη τους. Οι οργανισμοί αυτοί (όλοι ιδιωτικού δικαίου εταιρίες) εποπτεύονται από τον Οργανισμό Πνευματικής Ιδιοκτησίας.

Το σύστημα λοιπόν που επιλέγει ο νομοθέτης για να μην επεμβαίνει στην ιδιωτική ζωή κάθε χρήστη είναι το τεκμήριο παραβίασης και η εισαγωγή "συλλογικών" δικαιωμάτων που αναδιανέμονται στην κοινότητα των δημιουργών, όπως αυτοί εκπροσωπούνται από τους οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης. Το σύστημα αυτό έχει δεχθεί σοβαρή αμφισβήτηση, διότι όπως εύστοχα έχει πει και ο Παναγιώτης Βρυώνης, είναι σαν να φορολογείς τον επόμενο δημιουργό: αυτός που αγοράζει χαρτί ή άλλα υλικά μπορεί να το κάνει για να δημιουργήσει κι όχι για να αντιγράψει και να εμποδίσει την κανονική εκμετάλλευσης του έργου. Εξάλλου, ο νόμος είναι αντιφατικός: αφενός αναγνωρίζει ένα πεδίο ιδιωτικότητας από την απλή αναπαραγωγή έως το σημείο που δεν εμποδίζεται η κανονική εκμετάλλευση κι από την άλλη επιβαρύνει όλα τα υλικά με το συλλογικό δικαίωμα.



Τρίτη, Νοεμβρίου 25, 2008

Η παρουσίασή μου (power point) στο σεμινάριο "Προστασία επιχειρηματικών πληροφοριών, προσωπικών δεδομένων και εμπορικών σημάτων"

Στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Εβδομάδας Επιχειρηματικότητας, μου ζητήθηκε να κάνω ένα σεμινάριο με θέμα την προστασία του επιχειρηματικού απορρήτου, τον τρόπο κατοχύρωσης εμπορικών πληροφοριών (logos, πελατολογίου κλπ) και τη νομική προστασία που παρέχεται σχετικά με αυτό το ιδιαίτερα ευαίσθητο θέμα για την βιωσιμότητα μιας επιχείρησης σε καθεστώς ανταγωνισμού.

Το Σάββατο και τη Δευτέρα παρουσίασα αυτό το θέμα σε ένα κοινό νέων επιχειρηματιών που έδειξαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και με τις ερωτήσεις που έκαναν έδειχναν ότι η επιχειρηματική πράξη έχει πραγματικά ανάγκη από νομικές λύσεις σε όλα αυτά τα ζητήματα. Οι θέσεις για το Σάββατο είχαν εξαντληθεί από νωρίς, γεγονός που οδήγησε ορισμένους να ζητήσουν την επανάληψη του σεμιναρίου χτες, όπως κι έγινε. 

Επίσης μου ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες, αλλά και από ανθρώπους που δεν μπόρεσαν να έρθουν, να τους στείλω την παρουσίαση που είχα ετοιμάσει, με τις διαφάνειες κλπ. Το έχω ήδη στείλει, αλλά από την αρχή είχα αποφασίσει να το ανεβάσω κι εδώ. 

Από εδώ ή από εδώ μπορείτε λοιπόν να κατεβάσετε το αρχείο.

Δεν είναι βέβαια το ίδιο με το να παρακολουθείς ζωντανά την παρουσίαση, αλλά νομίζω ότι κι εδώ μπορεί να γίνει ένας ενδιαφέρον διάλογος - παρακαλώ μη ζητήσετε ατομική νομική συμβουλή, διότι, ως γνωστόν, αυτή η μορφή επικοινωνίας δεν παρέχει τις εγγυήσεις υπευθυνότητας που πρέπει να υφίστανται στη συζήτηση ανάμεσα στον ενδιαφερόμενο και το νομικό του σύμβουλο. Μπορούμε να συζητήσουμε για τα γενικότερα νομικά θέματα που εγείρονται, σε αφηρημένο επίπεδο.


Δευτέρα, Νοεμβρίου 24, 2008

H κοινωνία των πολιτών πέτυχε παρέμβαση Ευρωπαϊκής Επιτροπής στη συμφωνία Ελλάδας - Microsoft

Το ΠΑΣΟΚ ζητά από την ΕΕΤΤ να καλέσει bloggers στην ακρόαση για το θέμα euroelections.gr

Με σημερινή ανακοίνωσή του το ΠΑΣΟΚ δημοσιοποιεί ότι έχει ζητήσει από την Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων να καλέσει ανθρώπους που δραστηριοποιούνται στα ιστολόγια να καλύψουν την ακρόαση που θα γίνει την Τετάρτη 26 Νοεμβρίου, ώρα 12.00 στην Αίθουσα Ακροάσεων της ΕΕΤΤ.

Υπενθυμίζουμε ότι ενώπιον της ΕΕΤΤ θα αναπτύξουν τα επιχειρήματά τους το ΠΑΣΟΚ και ο Υπουργός Εσωτερικών για το ζήτημα της χρήσης του Ονόματος Χώρου euroelections.gr

Σύμφωνα με το σχετικό δελτίο τύπου του Κινήματος:

Το ΠΑΣΟΚ, στις αρχές του Ιουνίου 2008, υπέβαλε αίτημα στην Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων (ΕΕΤΤ), προκειμένου να ξεκινήσει η διαδικασία δημόσιας διαβούλευσης σχετικά με τους κανόνες εκχώρησης  ονομάτων διαδικτύου με κατάληξη .gr. Αφορμή στάθηκε η απόρριψη εκ μέρους της ΕΕΤΤ αιτήσεως του ΠΑΣΟΚ για χρήση του ονόματος διαδικτύου  www.euroelections.gr.

Μετά από δύο επιστολές του Συνηγόρου του Πολίτη, ο οποίος υποστήριξε ουσιαστικά ότι δεν υφίσταται νομική απαγόρευση εκχώρησης του εν λόγω ονόματος διαδικτύου, τον Οκτώβριο του 2008 άσκησε παρέμβαση ο υπουργός Εσωτερικών, ζητώντας να μην εκχωρηθεί το εν λόγω όνομα διαδικτύου  στο ΠΑΣΟΚ.

Η ΕΕΤΤ κάλεσε το ΠΑΣΟΚ και τον υπουργό σε ακρόαση, που θα γίνει στις 26 Νοεμβρίου 2008, ώρα 12.00, στα γραφεία της ανεξάρτητης αρχής, στην Λ.Κηφισίας 60, Μαρούσι.

 

Το ΠΑΣΟΚ υπέβαλε σήμερα αίτημα στην ΕΕΤΤ για την διεξαγωγή της ακρόασης με πλήρη δημοσιότητα. Στο σχετικό έγγραφο προς την ΕΕΤΤ, το ΠΑΣΟΚ ζητά από τους επικεφαλής της Αρχής «να απευθύνουν εγκαίρως δημόσια πρόσκληση, μέσω της ιστοσελίδας της Αρχής, www.eett.gr, στους ανθρώπους που δραστηριοποιούνται σε συμμετοχικά και διαδικτυακά μέσα ενημέρωσης, αλλά και σε κάθε ενδιαφερόμενο πολίτη, ώστε να προσέλθουν, να παρακολουθήσουν και να αναμεταδώσουν ζωντανά την ακρόαση».

Η πρόταση είναι σύμφωνη με το θεσμικό πλαίσιο της ΕΕΤΤ και εισηγείται μια σύγχρονη εφαρμογή της αρχής της διαφάνειας στην κρατική δράση. Η δημοσιότητα της διαδικασίας και η άμεση κάλυψή της από κάθε ενδιαφερόμενο φορέα επιβάλλεται από την ίδια τη φύση της Κοινωνίας της Πληροφορίας, δεδομένου μάλιστα ότι το διακύβευμα της συγκεκριμένης υπόθεσης είναι η αναζήτηση των διαχωριστικών γραμμών ανάμεσα σε ονόματα διαδικτύου που μπορούν να εκχωρηθούν σε πρόσωπα πέραν του Δημοσίου.


_______


Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον αν η ΕΕΤΤ θα ανταποκριθεί σε αυτή την αίτηση και αν  θα καλέσει τους bloggers σε αυτή την διαδικασία, για την οποία από πουθενά δεν προβλέπεται ότι είναι μυστική ή απορρητη.


Θα μπορούσε λ.χ. να γίνει live tweetering ή και αναμετάδοση με video.


Παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στη Συμφωνία Ελλάδας - Microsoft


Δημοσιοποιήθηκε σήμερα ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ζητά με επιστολή της από την Ελλάδα να αιτιολογήσει για πιο λόγο προχώρησε σε υπογραφή με τη Microsoft παρακάμπτοντας τους κανόνες της προηγούμενης προκήρυξης διαγωνισμού.

Σχετικά έχει εκδοθεί και δελτίο τύπου από τους προσφεύγοντες (διαθέσιμο και σε pdf):

Παραβίαση κοινοτικού δικαίου υποπτεύεται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στη
συμφωνία κυβέρνησης-Microsoft.
Αθήνα, 24 Νοεμβρίου 2008. Κατόπιν καταγγελίας που υπέβαλαν στη Γενική Διεύθυνση Εσωτερικής Αγοράς της Ευρωπαϊκής Επιτροπής οι μη κυβερνητικές οργανώσεις FFII και Hellug, η Διεύθυνση διαπίστωσε την ύπαρξη «σοβαρών ενδείξεων παραβιάσεως του κοινοτικού δικαίου περί δημοσίων συμβάσεων». Η Διεύθυνση απέστειλε στις 20 Οκτωβρίου 2008 επιστολή στην Ελλάδα ζητώντας εξηγήσεις.  Σύμφωνα με τη Διεύθυνση, η συμφωνία κυβέρνησης-Microsoft, που υπεγράφη στη 1 Φεβρουαρίου 2006 και κυρώθηκε από τη Βουλή στις 29 Ιανουαρίου 2008, φαίνεται να αποτελεί απευθείας ανάθεση προμήθειας στη Microsoft, χωρίς να πληρούνται οι σχετικές προϋποθέσεις που προβλέπονται από την Ευρωπαϊκή Οδηγία 2004/18 περί δημοσίων συμβάσεων. 

 Ο Βασίλης Σωτηρόπουλος, δικηγόρος, ανεξάρτητος συνεργάτης της δικηγορικής εταιρίας «Κρυσταλλίδης & Συνεργάτες», σχολιάζει: «Οι εμπορικές συμφωνίες του κράτους με ιδιωτικές επιχειρήσεις πρέπει να προϋποβάλλονται σε εξαντλητικό έλεγχο συμβατότητας με το κοινοτικό δίκαιο. Η αντίδραση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην καταγγελία που υπέβαλαν οι δύο οργανώσεις ήταν άμεση.  Επίσης, η επιστολή του Συνηγόρου του Πολίτη για παράδοση των σχετικών εγγράφων από το υπουργείο Οικονομίας, παραμένει ακόμη αναπάντητη. Ως πότε θα περιμένουμε από την Ευρώπη να μας λένε ποιες υποχρεώσεις έχουμε;».  

Ο Παναγιώτης Κρανιδιώτης, αντιπρόεδρος του Hellug, σχολιάζει: «Τον περασμένο Ιανουάριο, κατά τη διάρκεια ψήφισης της συμφωνίας, η θέση που μπορούσαμε να έχουμε σχετικά με αυτήν ήταν η defacto εξάρτηση του ελληνικού κράτους από έναν και μόνο προμηθευτή. Παρόλα αυτά με αίσθημα ευθύνης παραπέμψαμε το έλεγχο αυτής της νομιμότητας στους καθ' ύλην αρμόδιους: τις υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι κρίμα σαν Έλληνας πολίτης να αντιλαμβάνεσαι ότι σε αυτό το αίσθημα ευθύνης ενός μικρού συλλόγου αντιπαραβάλλεται η προχειρότητα και ανευθυνότητα ενός μηχανισμού που διατείνονταν με βεβαιότητα για τον έλεγχο νομιμότητας του Μνημονίου Συνεργασίας αλλά και την ενημέρωση των αρμόδιων ευρωπαϊκών υπηρεσιών σχετικά με αυτό.» 

 Ο Αντώνης Χριστοφίδης, έλληνας εκπρόσωπος του FFII, σχολιάζει: «Από τη μια έχουμε την κυβέρνηση, που κράτησε μυστική τη συμφωνία επί δύο χρόνια, αγνοώντας ερωτήσεις από τη Βουλή και από οργανισμούς, και που διαβεβαίωσε πολλάκις τη Βουλή ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση συμφωνεί με τη συμφωνία. Από την άλλη, έχουμε τη Microsoft, που δήλωσε στη Βουλή ότι η συμφωνία είναι μη δεσμευτική. Τα συμπεράσματα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι μια ανακούφιση. Ωστόσο, με θλίβει το ότι χρειαζόμαστε εξωτερική βοήθεια για να δούμε το προφανές.»


Θα αναρτηθεί και σχετικό βίντεο μήνυμα για την υπόθεση.

Update: ανέβασα την φωτογραφία Αλογοσκούφη, Μπακογιάννη και Σιούφα με τον Μπιλ Γκέητς, η οποία βρίσκεται αναρτημένη στην ιστοσελίδα της Microsoft.
Update2: ανάλυση σε βίντεο εδώ.

Σήμερα: 13.00-14.00, Γκάζι, "Προστασία επιχειρηματικών πληροφοριών, προσωπικών δεδομένων κι εμπορικών σημάτων"

Μία έκτακτη επανάληψη του Σεμιναρίου που έδωσα το Σάββατο απόγευμα στο Γκάζι, στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Εβδομάδας Επιχειρηματικότητας. 

Επειδή υπήρξε ενδιαφέρον από ανθρώπους που δεν κατάφεραν να κλείσουν θέση, ζήτησα από τους διοργανωτές να μας δώσει δυνατότητα επανάληψης, για τους ανθρώπους που δεν πρόλαβαν.

Δηλώστε συμμετοχή εδώ.

Σάββατο, Νοεμβρίου 22, 2008

Παρασκευή, Νοεμβρίου 21, 2008

Αύριο: σεμινάριο με θέμα "Προστασία επιχειρηματικών πληροφοριών, προσωπικών δεδομένων κι εμπορικών σημάτων

Το παραπάνω θέμα έχει η αυριανή μου εισήγηση στην Παγκόσμια Εβδομάδα Νεανικής Επιχειρηματικότητας που διοργανώνει σχετικές εκδηλώσεις στο Γκάζι. Το σεμινάριο θα γίνει 18.00 - 19.00 και η είσοδος είναι ελεύθερη.

Πληροφορίες μπορείτε να βρείτε εδώ.

Μαθαίνω όμως ότι έχουν εξαντληθεί οι θέσεις και, επειδή εδώ εκδηλώθηκε ενδιαφέρον, ζήτησα αν υπάρχει δυνατότητα να το επαναλάβω. 

Όσοι έρθετε, θα σας δω αύριο.

Παρέμβαση Συνηγόρου του Πολίτη στην ΕΕΤΤ για didyma.gr


Μετά από προσφυγή του Δήμου Κρανιδίου, η Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων διέγραψε με απόφασή της το όνομα χώρου www.didyma.gr από τον κ. Γεώργιο Μπροδήμα. Η ΕΕΤΤ βασίστηκε σε διάταξη του Κανονισμού Διαχείρισης Ονομάτων Χώρου (2005), κατά την οποία νομιμοποιείται να διαγράψει όνομα χώρου που ταυτίζεται με ονομασία δημοτικού διαμερίσματος.


Ωστόσο, η ΕΕΤΤ είχε εκχωρήσει το www.didyma.gr στον κύριο Μπροδήμα το 2004, πριν την θέσπιση του Κανονισμού 2005 κι επιπλέον του το είχε ανανεώσει έως το 2010. Σε αίτηση θεραπείας και αναφορά στο Συνήγορο του Πολίτη που άσκησε για λογαριασμό του κ. Μπροδήμα η Data&Protection, επισημάνθηκε ότι η εν λόγω συμπεριφορά της ΕΕΤΤ, παρ' όλο που βασίζεται στον Κανονισμό 2005,  θίγει το κεκτημένο δικαίωμά του στο όνομα χώρου, καθώς η προσφυγή του Δήμου ήταν καταχρηστική και αποδεδειγμένα η μόνη “βλάβη” ήταν ο αντιπολιτευτικός λόγος του κ. Μπροδήμα, δηλαδή συνταγματικό δικαίωμα που ασκούσε από την ιστοσελίδα του.  Η ΕΕΤΤ απέρριψε την αίτηση θεραπείας, γεγονός που οδήγησε σε υποβολή αίτησης ανάκλησης.


Μετά από αυτές τις εξελίξεις, ο Συνήγορος του Πολίτη, με έγγραφο της 18.11.2008 απευθύνεται στην ΕΕΤΤ επισημαίνοντας ότι η έλλειψη μεταβατικών διατάξεων στον Κανονισμό 2005 επιβάλλει την τήρηση των γενικών αρχών του διοικητικού δικαίου. Ο Συνήγορος αμφισβητεί τη νομιμότητα διαγραφής ενός ονόματος χώρου που έχει εκχωρηθεί από παλιά, με μόνη την επίκληση των διατάξεων του Κανονισμού 2005. Ο Συνήγορος αναφέρει επίσης ότι η αφαίρεση ονόματος χώρου υπέρ του Δημοσίου, πριν λήξει η τρέχουσα περίοδος εκχώρησης, “θα ήταν κατ' εξαίρεση δυνατή μόνο σε περίπτωση υπέρτερου και κατεπείγοντος δημόσιου συμφέροντος ή εφόσον διαπιστωθεί ότι ο χρήστης-δικαιούχος ειχε παραπλανήσει τη διοίκηση”. Τέλος ο Συνήγορος εκτιμά ότι η μη σύννομη αφαίρεση ονόματος χώρου “γεννά, ενδεχομένως, αξίωση αποζημίωσης” και καλεί την ΕΕΤΤ να συνεκτιμήσει όλα τα στοιχεία εκδίδοντας νέα απόφαση [υπογράμμιση δική μας].


Δελτίο τύπου Data&Protection - Νομικές υπηρεσίες κοινωνίας της πληροφορίας




Τετάρτη, Νοεμβρίου 19, 2008

Σχόλια στην προσφυγή της Fyrom κατά της Ελλάδας

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

H προσφεύγουσα έχασε την υπόθεση από την πρώτη γραμμή της προσφυγής της. 

Παραβιάζει την ίδια τη νομική βάση την οποία επικαλείται: μια διμερή συμφωνία με την Ελλάδα, στην οποία αναφέρεται ότι η τελευταία έχει δικαίωμα βέτο εφόσον η προσφεύγουσα χρησιμοποιεί οποιοδήποτε άλλο όνομα πλην του FYROM. Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης αποτελεί θεσμικό όργανο  των Ηνωμένων Εθνών, ενώ, κατά το άρθρο 11 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, η Ελλάδα επιφυλάσσεται του  δικαιώματος βέτο  για τις περιπτώσεις που η προσφεύγουσα εμφανίζεται σε διεθνείς οργανισμούς με άλλο όνομα πλην FYROM. Άρα, η ίδια η Ενδιάμεση Συμφωνία δίνει το δικαίωμα στην Ελλάδα να υποβάλει ένσταση για την ιδιότητα της προσφεύγουσας ως  μέλους των Ηνωμένων Εθνών, μόνο και μόνο εξ αυτού του λόγου, χάνοντας έτσι και το δικαίωμά της να ακουστεί ως προσφεύγουσα απο το Διεθνές Δικαστήριο. Δεν υποστηρίζω ότι η Ελλάδα πρέπει να το κάνει, αλλά θα μπορούσε να το αναφέρει ως επιχείρημα. 


ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ






ΠΡΟΣΦΥΓΗ


ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ 



ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΧΕΤΙΚΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 11, ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 1 ΤΗΣ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ ΤΗΣ 13ΗΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 1995


13 ΝΟΕΜΒΡΗ 2008




ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ


1. Εισαγωγή

2. Δικαιοδοσία του Δικαστηρίου

3. Τα γεγονότα

4. Ισχυρισμός της προσφεύγουσας και αίτημα αποκατάστασης

5. Αd Ηoc Δικαστής

6. Επιφύλαξη δικαιωμάτων

7. Διορισμός εκπροσώπου





1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ


1. Η Δημοκρατία της Μακεδονίας (η οποία για κάθε περίπτωση αναφέρεται προσωρινά στο πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών ως “η πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας”, συμφωνα με την Ανακοίνωση του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών 817 του 1993) [1] (“η Προσφεύγουσα”) υποβάλλει αυτή την Προσφυγή κατά της Ελλάδας (“η Καθ' ης”) βάσει τη Ενδιάμεσης Συμφωνίας της 13 Σεπτεμβρίου 1995 των Ηνωμένων Εθνών (“η Ενδιάμεση Συμφωνία”) [2] , η οποία δεσμεύει σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο την Προσφεύγουσα και την Καθ' ης (“τα δύο Μέρη”). Η Προσφεύγουσα σκοπεύει να θεμελιώσει την παραβίαση εκ μέρους της Καθ' ης των νομικών υποχρεώσεών της σύμφωνα με το Άρθρο 11, παράγραφος 1 της Eνδιάμεσης Συμφωνίας και να διασφαλίσει την τήρηση των υποχρεώσεων της Καθ' ης, σύμφωνα με το Άρθρο 11 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας σε σχέση με τις προσκλήσεις ή αιτήσεις που μπορεί να γίνουν προς ή από την Προσφεύγουσα, προκειμένου να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ ή κάθε άλλου διεθνούς, πολυμερούς, περιφερειακού οργανισμού ή θεσμού στους οποίους η Καθ' ης είναι μέλος. Η Προσφεύγουσα εισάγει αυτή την υπόθεση προκειμένου να προστατεύσει τα δικαιώματά της σύμφωνα με την Ενδιάμεση Συμφωνία και να διασφαλίσει ότι της επιτρέπεται να ασκεί τα δικαιώματά της ως ένα ανεξάρτητο Κράτος που ενεργεί σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματός του να αιτείται να γίνει μέλος σχετικών διεθνών οργανισμών.


2. Το Άρθρο 21, παράγραφος 2 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας αναγνωρίζει την δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου, προς επίλυση των διαφορών ανάμεσα στα Μέρη.


3. Σύμφωνα με το Άρθρο 11 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, η Προσφεύγουσα έχει αναλάβει τη δεσμευτική υποχρέωση διεθνούς δικαίου:


“να μην προβάλλει ένσταση σε αίτηση ή ως προς την ιδιότητα του μέλους του Δεύτερου Μέρους [της Προσφεύγουσας] σε διεθνείς, πολυμερείς και περιφερειακούς οργανισμούς και θεσμούς στους οποίους το Πρώτο Μέρος [η Καθ' ής] είναι μέλος: ωστόσο, το Πρώτο Μέρος [η Καθ' ης] επιφυλάσσεται του δικαιώματός του να υποβάλλει ένσταση σε κάθε περίπτωση ιδιότητας μέλους που αναφέρεται παραπάνω, εάν και κατά το μέτρο που το Δεύτερο Μέρος [η Προσφεύγουσα] αναφέρεται σε κάθε τέτοιο οργανισμό ή θεσμό διαφορετικά απ' ό,τι αναφέρεται στην παράγραφο 2 της Ανακοίνωσης 817 (1993) του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών.” 


Άρα, στην προκειμένη περίπτωση η Ελλάδα θα μπορούσε να υποβάλει ένσταση για την ιδιότητα της προσφεύγουσας ως μέλους των Ηνωμένων Εθνών και έτσι  να απορριφθεί η προσφυγή της στο Διεθνές Δικαστήριο ως απαραδέκτως υποβληθείσα.


4. Η Προσφεύγουσα έχει σεβαστεί το Άρθρο 11 (1) της Ενδιάμεσης Συμφωνίας αποδεχόμενη να συμμετέχει στη διαδικασία προσχώρησης στο ΝΑΤΟ και σε άλλους διεθνείς οργανισμούς υπό την ονομασία “η πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας”.


Πιο κάτω βέβαια, η προσφεύγουσα ομολογεί ότι έχει παραβιάσει την υποχρέωσή της, υποβάλλοντας αιτήσεις σε διεθνείς οργανισμούς με το συνταγματικό της όνομα "Δημοκρατία της Μακεδονίας"! Κατά τούτου, η αντίφαση προς αυτό το σημείο είναι περισσότερο από προφανής.


5. Ωστόσο, στη Διάσκεψη του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι, η οποία έλαβε χώρα από τις 2 έως τις 4 Απριλίου 2008, η Προσφεύγουσα, ενεργώντας δια των οργάνων και εκπροσώπων της, υπέβαλε ένσταση στην αίτηση της Προσφεύγουσας για προσχώρησή της στο ΝΑΤΟ, παρά το γεγονός ότι η Προσφεύγουσα κατέστησε σαφές ότι θα ανεφέρετο ως μέλος του ΝΑΤΟ κατά τον τρόπο που προβλέπεται από την παράγραφο 2 της Ανακοίνωσης 817 (1993) του Συμβουλίου Ασφαλειας των Ηνωμένων Εθνών. Ως λόγος για τον οποίο η Καθ' ης υπέβαλε ένσταση δηλώθηκε  η επιθμία της να επιλύσει τη διαφορά ανάμεσα στα δύο Μέρη όσον αφορά το συνταγματικό όνομα της Προσφεύγουσας, ως ουσιώδη προϋπόθεση για την απόκτηση εκ μέρους  της Προσφεύγουσας της ιδιότητας μέλους του ΝΑΤΟ. Η ένσταση της Καθ' ης, που ισοδυναμεί με βέτο, είχε ως αποτέλεσμα να μην μπορεί η Προσφεύγουσα να εισέλθει στο ΝΑΤΟ.


Η πιο σοβαρή δυσκολία σε αυτή την υπόθεση είναι να αποδείξει η προσφεύγουσα ότι πράγματι η Ελλάδα άσκησε βέτο στην διάσκεψη του Βουκουρεστίου. Από τα έγγραφα που προσκομίζει ως Παραρτήματα της προσφυγής, δεν προκύπτει επίσημα και αδιαμφισβήτητα ότι η Ελλάδα άσκησε βέτο στο ΝΑΤΟ, ούτε ότι δεν προσεκλήθη στο ΝΑΤΟ μόνο λόγω ενός υποτιθέμενου ελληνικού βέτο (αν κι αυτό το δεύτερο δεν έχει νομική επίπτωση ως προς την παραβίαση ή μη της Ενδιάμεσης Συμφωνίας). Η ανακοίνωση του ΝΑΤΟ που επισυνάπτει η προσφεύγουσα, δεν αναφέρει ως λόγο μη αποστολής πρόσκλησης ένα "ελληνικό βέτο", αλλά το πρόβλημα του ονόματος και η απουσία λύσης.


We recognise the hard work and the commitment demonstrated by the former Yugoslav Republic of Macedonia to NATO values and Alliance operations.  We commend them for their efforts to build a multi-ethnic society.  Within the framework of the UN, many actors have worked hard to resolve the name issue, but the Alliance has noted with regret that these talks have not produced a successful outcome.  Therefore we agreed that an invitation to the former Yugoslav Republic of Macedonia will be extended as soon as a mutually acceptable solution to the name issue has been reached.  We encourage the negotiations to be resumed without delay and expect them to be concluded as soon as possible.


Υπάρχουν βέβαια οι συνεντεύξεις και τα άρθρα της Ελληνίδας υπουργού Εξωτερικών, αλλά από αυτά δεν προκύπτει με επίσημο και αδιαμφισβήτητο τρόπο ότι η Ελλάδα άσκησε objection στη διαδικασία του ΝΑΤΟ. Αν η αιτία  της μη αποστολής πρόσκλησης δεν ήταν η άσκηση objection ή "veto", αλλά οι τυχόν διπλωματικές συζητήσεις man to man και  η προσπάθεια διαμόρφωσης της κοινής πεποίθησης ότι, αν ένα κράτος έχει εκκρεμείς διαφορές εξωτερικής πολιτικής με συμμαχικό κράτος είναι περίεργο ταυτόχρονα να καλείται ως μέλος στο ΝΑΤΟ, τότε όλα αυτά τα δημοσιεύματα δεν είναι veto, αλλά απλή έκφραση (επίσημης) άποψης, χωρίς όμως τις έννομες συνέπειες της αρνησικυρίας. 


Με τα στοιχεία που παρουσιάζει σήμερα δηλαδή η προσφεύγουσα, δεν βλέπω αδιαμφισβήτητη παραβίαση της Ενδιάμεσης Συμφωνίας από την Ελλάδα.



6. Η Προσφεύγουσα έχει τηρήσει τις υποχρεώσεις της κατά την Ενδιάμεση Συμφωνία, υποβάλλοντας αίτηση αναγνώρισης ως μέλους του ΝΑΤΟ ως “η πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας” και όχι με άλλο όνομα. 


Ωστοσο, η εν λόγω αίτηση δεν έχει προσκομιστεί στα Παραρτήματα που συνοδεύουν την προσφυγή.


Υπ' αυτές τις περιστάσεις, η ένσταση της Καθ'ής στην αίτηση της Προσφεύγουσας για να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ αποτελεί κατάφωρη παραβίαση των υποχρεώσεών της σύμφωνα με το Άρθρο 11 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας.


Αν έχει υποβληθεί τέτοιου είδους ένσταση, πράγματι υφίσταται ζήτημα παραβίασης υποχρεώσεων.

ΙΙ. Η ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ


7. Το Άρθρο 36 του Οργανισμού του Δικαστηρίου αναφέρει ότι:


“Η δικαιοδοσία του Δικαστηρίου περιλαμβάνει όλες τις υποθέσεις που αναφέρουν ενώπιόν του τα μέρη και όλα τα θέματα που αναφέρονται ειδικώς από τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών ή από εν ισχύ Συνθήκες και Συμβάσεις.” [3]


8. Ως Κράτη Μέλη των Ηνωμένων Εθνών, η Προσφεύγουσα και η Καθ' ής είναι ipso facto διάδικα μέρη κατά την έννοια του Οργανισμού του Δικαστηρίου και έχουν δικαιώμα να εισάγουν υποθέσεις ενώπιόν του.


Ωστόσο η προσφεύγουσα είναι μέλος των Η.Ε. ως FYROM και όχι ως "Δημοκρατία της Μακεδονίας", ονομασία με την οποία έχει υποβάλει την προσφυγή. Υποβάλλοντας την προσφυγή με αυτή την ονομασία, η προσφεύγουσα παραβιάζει χωρίς καμία επιφύλαξη την Ενδιάμεση Συμφωνία ενώπιον του Δικαστηρίου που καλείται να κρίνει την παραβίαση εκ μέρους της Ελλάδας!


 Η Προσφεύγουσα και η Καθ' ής είναι επίσης συμβαλλόμενα μέρη της Ενδιάμεσης Συμφωνίας. Η Συμφωνία αναφέρει στο Άρθρο 21, παράγραφος 2:


“Κάθε διαφορά ή διαφωνία που προκύπτει ανάμεσα στα Μέρη όσον αφορά την ερμηνεία ή την εφαρμογή της παρούσας Ενδιάμεσης Συμφωνίας, μπορεί να υποβληθεί από καθένα εξ αυτών ενώιον του Διεθνούς Δικαστηρίου, με την εξαίρεση των διαφορών που αναφέρονται στο Άρθρο 5 παράγραφος 1.”


Η εξαίρεση αφορά την διαφορά του ονόματος: αυτό δεν μπορεί να παραπεμφθεί στη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου (εκτός αν τα μέρη τροποποιήσουν την Ενδιάμεση Συμφωνία).


9. Η Ενδιάμεση Συμφωνία ετέθη σε ισχύ στις 13 Οκτωβρίου 1995, σύμφωνα με το Άρθρο 23, παράγραφος 1. Κατατέθηκε απο την Καθ' ης στα Ηνωμένα Έθνη (υπό τον αριθμό 32193) κατά την ίδια μέρα και είναι δεσμευτική για τα Κράτη από εκείνη την ημερομηνία. Παραμένει σε ισχύ, σύμφωνα με το Άρθρο 23, παράγραφος 2, καθώς δεν έχει αντικατασταθεί από μια οριστική συμφωνία ούτε έχει καταργηθεί με γραπτή ανακοίνωση υποβληθείσα εντός δώδεκα μηνών από κάποιο Μέρος.


10. Κατά την υποβολή της παρούσας Προσφυγής, όλα τα αμφισβητούμενα ζητήματα ανάμεσα στα Μέρη, οσον αφορά την ερμηνεία ή εφαρμογή του Άρθρου 11 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας του 1995 υπόκεινται εν γένει στην υποχρεωτική δικαιοδοσία του Δικαστηρίου. Το αντικείμενο της διαφοράς δεν αφορά -άμεσα ή έμμεσα- την διαφορά που αναφέρεται στο Άρθρο 5, παράγραφος 1 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας και, ακολούθως, δεν εφαρμόζεται η  εξαίρεση της δικαιοδοσίας που προβλέπεται από το Άρθρο 21, παράγραφος 2 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας. 


III. ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ


11. Η Προσφεύγουσα απέκτησε ειρηνικά την ανεξαρτησία της από την πρώην Γιουγκοσλαβική Ομοσπονδία στις 8 Σεπτεμβρίου 1991, όταν οι πολίτες της ψήφισαν συντριπτικά υπέρ της ίδρυσης ανεξάρτητου κράτους. Βάσει του αποτελέματος του Δημοψηφίσματος της 17 Σεπεμβρίου 1991, η Συνέλευση της Προσφεύγουσας θέσπισε μια Διακήρυξη μιας ανεξάρτητης και κυρίαρχης Δημοκρατίας της Μακεδονίας που έθεσε τις βασικές αρχές της εξωτερικής πολιτικής της Προσφεύγουσας. Αυτό οδήγησε στην θέσπιση νέου Συντάγματος στις 17 Νοεμβρίου 1991.


12. Στις 19 Δεκεμβρίου 1991, η Συνέλευση της Δημοκρατίας της Μακεδονίας ψήφισε μια νέα Διακήρυξη για την επιδίωξη ευρύτερης διεθνούς αναγνώρισης της Προσφεύγουσας ως κυρίαρχου και ανεξάρτητου κράτους. Όμως, τέτοια διεθνής αναγνώριση ακολούθησε με καθυστέρηση, κατά κύριο λόγο επειδή η Καθ'ής αρνήθηκε να αναγνωρίσει την Προσφεύγουσα με το όνομα που αναφέρεται στο Σύνταγμά της, με την αιτιολογία ότι το συνταγματικό όνομα υπέβαλλε εδαφικές βλέψεις επί τμήματος της Προσφεύγουσας.


13. Αυτό το ζήτημα εξετάστηκε εν όλω στην Διαιτητική Επιτροπή της Συνέλευσης της Γιουγκοσλαβίας (“η Επιτροπή Badinter”) στην από Ιανουαρίου 1992 Γνωμοδότηση αρ. 6 [4], η οποία προβλέπει κατά το ουσιώδες μέρος τα εξής:


“5. Η Διαιτητική Επιτροπή συνεπώς είναι της γνώμης:

- ότι η Δημοκρατία της Μακεδονίας ικανοποιηεί τα κριτήρια των Κατευθυντηρίων Γραμμών για την Αναγνώριση Νέων Κρατών στην Ανατολική Ευρώπη και την Σοβιετική Ένωση και τη Διακήρυξη για την Γιουγκοσλαβία που θεσπίστηκε από το Συμβούλιο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων τον Δεκέμβρη του 1991, 

 - ότι η Δημοκρατία της Μακεδονίας, επιπλέον, έχει αποκηρύξει όλες τις εδαφικές διεκδικήσεις κάθε είδους, με αδιαμφισβήτητες, δεσμευτικές δηλώσεις διεθνούς δικαίου. Ότι η χρήση του ονόματος “Μακεδονία” δεν μπορεί συνεπώς να υποβάλει καμία  εδαφική διεκδίκηση εναντίον άλλου κράτους (υπογράμμιση του συντάκτη) [...]”


Αυτή η κρίση περί μη υποβολής καμίας εδαφικής διεκδίκησης δεν παραμένει βεβαίως ισχυρή

έως σήμερα, αφού θα πρέπει να εξεταστεί υπό ένα πλήθος νέων στοιχείων που έχουν καλυφθεί από

την ειδησεογραφία και την έρευνα που έχει μεσολαβήσει από το 1992 έως σήμερα. Διότι αυτό είναι

το πιο σοβαρό πρόβλημα: ακόμη κι αν ιδεολογικά αποδέχεται κάποιος ότι κάθε ανεξάρτητο κυρίαρχο

κράτος έχει αδιαμφισβήτητο δικαίωμα να αυτοπροσδιορίζεται όπως επιθυμεί, επιλέγοντας το ίδιο

την συνταγματική και την διεθνή του ονομασία, η καλλιέργεια του αλυτρωτισμού στο εσωτερικό του δεν μπορεί να θεωρηθεί αποδεκτή κρατική πρακτική στο πλαίσιο

των διεθνών σχέσεων που αποσκοπούν στην ειρήνη, την σταθερότητα και την ευημερία ανάμεσα σε

λαούς.


14. Κατά τη διάρκεια του 1992 και του 1993, η ιδιότητα της Προσφεύγουσας ως ανεξάρτητο κράτος αναγνωρίστηκε από αυξανόμενο αριθμό Κρατών, στα οποία δεν περιλαμβανόταν η Καθ' ης.


Πάντως στην τελευταία Διακήρυξη του Βουκουρεστίου (ΝΑΤΟ), στο γνωστό απόσπασμα υπάρχει μια

παραπομπή στο προσωρινό όνομα που αναφέρει: 1. Turkey recognises the Republic of Macedonia with its constitutional name (η Τουρκία αναγνωρίζει τη Δημοκρατία της Μακεδονίας με το συνταγματικό της όνομα). Ενώ μια καλόπιστη διατύπωση θα περίμενε κανείς να αναφέρει "η Τουρκία αναγνωρίζει την πρώτην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας με το συνταγματικό της όνομα"). Σε κάθε περίπτωση, άλλα  υπόλοιπα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ δεν ακολούθησαν την Τουρκία (τουλάχιστον στην εν λόγω παραπομπή).


15. Στις 8 Απριλίου 1993, παρά την διαρκή διαφορά ανάμεσα σε Προσφεύγουσα και την Καθ' ης όσον αφορά το συνταγματικό όνομα της Προσφεύγουσας, η Προσφεύγουσα απέκτησε την ιδιότητα μέλους στα Ηνωμένα Έθνη, υπό τον όρο ότι στο πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών “θα αναφέρεται για κάθε σκοπό ως “η πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας”, ενόσω εκκρεμεί η διευθέτηση της διαφωνίας που έχει προκύψει όσον αφορά το όνομα του Κράτους” (σύμφωνα με την Ανακοίνωση του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών 817 (1993), παράγραφος 2) [5].


Όρο που δεν φαίνεται να τηρεί πάντως, επιγράφοντας ως "Δημοκρατία της Μακεδονίας" την υπό κρίση προσφυγή.


16. Η Ανακοίνωση 817 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνων – και στη συνέχεια η Ανακοίνωση 845 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών (1993) [6]– καλούσε τα Μέρη να συνεργαστούν ώστε να καταλήξουν σε ένα γρήγορο συμβιβασμό της διαφοράς τους, υπό την αιγίδα του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών. Η Προσφεύγουσα λυπάται που αυτό το πλαίσιο δεν έχει ακόμη οδηγήσει σε μια τελική διεθέτηση της διαφοράς ανάμεσα στα Μέρη.  Παρ' όλ' αυτά,  η αποτυχία της υποκείμενης διαφοράς δεν αποτελεί αντικείμενο της παρούσας υπόθεσης. Η Προσφεύγουσα επιβεβαιώνει την δέσμευσή της στη συνέχιση των διαπραγματεύσεων υπό την αιγίδα του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, σύμφωνα με το Άρθρο 5 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας. 


17. Η θέσπιση της Ανακοίνωσης 817 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνωνν άνοιξε την πόρτα στον εξορθολογισμό των σχέσεων ανάμεσα στα Μέρη και, στις 13 Σεπτεμβρίου 1995, τα Μέρη συμφώνησαν και υπέγραψαν την Ενδιάμεση Συμφωνία, η οποία ιδρύει διπλωματικές σχέσεις μεταξύ τους. Το Άρθρο 1 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας προβλέπει ότι το Πρώτο Μέρος [η Καθ' ης] αναγνωρίζει το Δεύτερο Μέρος [η Προσφεύγουσα] ως ένα ανεξάρτητο κυρίαρχο κράτος, με την συμβατική ονομασία” η 'πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας'. Κατά το Άρθρο 11, παράγραφος 1 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, η Καθ' ης ανέλαβε τις ακόλουθες δεσμεύσεις:


“Από την έναρξη της ισχύος αυτής της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, το Πρώτο Μέρος [η Καθ' ης] συμφωνεί να μην ασκήσει ένσταση ως προς την αίτηση ή ως προς την ιδιότητα του μέλους του Δεύτερου Μέρους [Προσφεύγουσα] σε διεθνείς, πολυμερείς και περιφερειακούς οργανισμούς και θεσμούς στους οποίους το Δεύτερο Μέρος [η Καθ' ης] είναι μέλος. Ωστόσο, το Δεύτερο Μέρος [η Καθ' ης] επιφυλάσσεται του δικαιώματος να υποβάλλει ένσταση σε κάθε περίπτωση ιδιότητας μέλους που αναφέρεται παραπάνω, εάν και στο μέτρο που το Δεύτερο Μέρος [η Προσφεύγουσα] αναφερθεί σε έναν τέτοιο οργανισμό ή θεσμώ διαφορετικά απ' ό,τι στην παράγραφο 2 της Ανακοίνωσης 817 (1993) του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών.” [7]


18.  Μετά την θέσπιση και την έναρξη ισχύος της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, η Προσφεύγουσα εξασφάλισε την ιδιότητα του μέλους σε ένα μεγάλο αριθμό “διεθνών, πολυμερών και περιφερειακών οργανισμών και θεσμών” στους οποίους η ίδια η Καθ' ης ήταν ήδη μέλος. Αυτοί οι οργανισμοί περιλαμβάνουν: τον Οργανισμό Ασφάλειας και Συνεργασίας στην Ευρώπη (Οκτώβρης 1995), το Συμβούλιο της Ευρώπης (Νοέμβριος 1995), τον Οργανισμό για την Απαγόρευση Χημικών Όπλων (Ιούλιος 1997), τον Ευρωπαϊκό Χάρτη Ενέργειας (Μάρτης 1998), το Διαρκές Δικαστήριο Διαιτησίας (Φεβρουάριος 2001) και τον Οργανισμό Παγκόσμιου Εμπορίου (Απρίλιος 2003). [8] Σύμφωνα με το Άρθρο 11, παράγραφος 1 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, η Καθ' ης δεν έχει υποβάλει ένσταση σε καμία αίτηση της Προσφεύγουσας για την απόκτηση της ιδιότητας μέλους σε κανεναν από αυτούς τους οργανισμούς, ακολουθώντας το άρθρο 11, παράγραφος 1 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας. Σε κάθε περίπτωση, η αίτηση για την απόκτηση της ιδιότητας μέλους γινόταν από την Προσφεύγουσα με το συνταγματικό της όνομα, με την πεποίθηση ότι η ιδιότητα μέλους στον εκάστοτε  οργανισμό ή θεσμό θα αναφέρεται με τον τρόπο  που σκοπείται κατά την Ανακοίνωση 817 (1993) του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Αυτή η σταθερή πρακτική δεν είχε εγείρει καμία ένσταση από την Καθ' ης και δεν είχε προκαλέσει δυσκολίες στην συμμετοχή στους σχετικούς οργανισμούς.


Σε αυτό το σημείο, η προσφεύγουσα ομολογεί ότι παραβίασε πολλές φορές την Ενδιάμεση Συμφωνία, υποβάλλοντας αιτήσεις σε διεθνή fora ως "Δημοκρατία της Μακεδονίας". Επικαλείται, μάλιστα, την έλλειψη ενάσκησης του δικαιωματός ένστασης εκ μέρους της Ελλάδας, για να μιλήσει για μια "σταθερή πρακτική" που δήθεν δημιούργησε - χωρίς να το λέει - μια πεποίθηση ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να δημιουργήσει πρόβλημα. Το επιχείρημα είναι νόμω αβάσιμο: καμία "σταθερή πρακτική" μη ενάσκησης δικαιώματος δημοσίου διεθνούς δικαίου δεν τροποποιεί διεθνή σύμβαση. Οι κανόνες τροποποίησης γραπτού διεθνούς δικαίου είναι απολύτως συγκεκριμένοι και περιλαμβάνονται στη Σύμβαση της Βιέννης για το Δίκαιο των Συνθηκών. Το άρθρο 42 παρ. 1 της Σύμβασης είναι σαφέστατο: The validity of a treaty or of the consent of a State to be bound by a treaty may be impeached only through the application of the present Convention. Πάντως, η FYROM υπέγραψε την Σύμβαση της Βιέννης το 1999, δηλαδή μεταγενέστερα από την υπογραφή της Ενδιάμεσης Συμφωνίας. Στη θεωρία πάντως γίνεται δεκτό ότι η Ενδιάμεση Συμφωνία, σήμερα, διέπεται από τη Σύμβαση της Βιέννης. 

Βεβαίως, οι πολλαπλές παραβιάσεις που ομολογεί η Προσφεύγουσα αποτελούν λόγο ακύρωσης της Ενδιάμεσης Συμφωνίας. Σύμφωνα με  τηΣύμβασης της Βιέννης, για να ακυρωθεί διεθνής συμφωνία λόγω παραβίασης πρέπει να συντρέχουν οι εξής ουσιαστικές και τυπικές προϋποθέσεις:


Article 60 

Termination or suspension of the operation of a treaty as a consequence of its breach 

1.A material breach of a bilateral treaty by one of the parties entitles the other to invoke the 

breach as a ground for terminating the treaty or suspending its operation in whole or in part. 

[...]

3.A material breach of a treaty, for the purposes of this article, consists in: 

(a) a repudiation of the treaty not sanctioned by the present Convention; or 

(b) the violation of a provision essential to the accomplishment of the object or purpose of the treaty. 

4.The foregoing paragraphs are without prejudice to any provision in the treaty applicable in the event of a breach.

5.Paragraphs 1 to 3 do not apply to provisions relating to the protection of the human person 

contained in treaties of a humanitarian character, in particular to provisions prohibiting any form of reprisals against persons protected by such treaties.



 Article 65 

Procedure to be followed with respect to invalidity, termination, withdrawal from or suspension of the operation of a treaty 

1.A party which, under the provisions of the present Convention, invokes either a defect in its consent to be bound by a treaty or a ground for impeaching the validity of a treaty, terminating it, withdrawing from it or suspending its operation, must notify the other parties of its claim. The notification shall indicate the measure proposed to be taken with respect to the treaty and the reasons therefor. 

2.If, after the expiry of a period which, except in cases of special urgency, shall not be less than three months after the receipt of the notification, no party has raised any objection, the party making thenotification may carry out in the manner provided in article 67 the measure which it has proposed.

3.If, however, objection has been raised by any other party, the parties shall seek a solution through the means indicated in Article 33 of the Charter of the United Nations. 4.Nothing in the foregoing paragraphs shall affect the rights or obligations of the parties under any provisions in force binding the parties with regard to the settlement of disputes. 

5.Without prejudice to article 45, the fact that a State has not previously made the notification prescribed in paragraph 1 shall not prevent it from making such notification in answer to another party claiming performance of the treaty or alleging its violation. 


Άρα, εφόσον δεν έχει ακολουθηθεί αυτή η διαδικασία κοινοποίησης, δεν μπορεί να ευσταθήσει τυχόν ισχυρισμός ότι η FYROM έχει κουρελιάσει τόσο πολύ την Ενδιάμεση Συμφωνία με τις παραβιάσεις της, ώστε να μην ισχύει και να μην μπορεί να την επικαλεστεί.Συμφωνα με τη Σύμβαση της Βιέννης, θα έπρεπε να έχει τηρηθεί η προβλεπόμενη διαδικασία ακύρωσής της εκ μέρους της Ελλάδας.


Ωστόσο, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ένα σημαντικό  επιχείρημα το γεγονός ότι η Ελλάδα, ενώ πληρούνταν οι ουσιαστικοί όροι για την ακύρωση της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, δεν κίνησε τη διαδικασία ακύρωσής της, καθόσον κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε πλήρη αποσταθεροποίηση τις σχέσεις των δύο χωρών και την ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων. Αυτό δεν σημαίνει πάντως ότι -νομικά- δεν παραβιάστηκε ο ουσιωδέστερος ίσως όρος της Ενδιάμεσης Συμφωνίας εκ μέρους της FYROM. Άλλο αν για γενικότερους γεωπολιτικούς λόγους η Ελλάδα απέφυγε να κάνει χρήση του δικαιώματος ακύρωσης.



19. Το 1995, η Προσφεύγουσα έγινε μέλος της Συνεργασίας για την Ειρήνη του ΝΑΤΟ, υπό την προσωρινή  ονομασία “η πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας”. [9] Το 2004 η Προσφεύγουσα προσκλήθηκε να μετάσχει στο Σχέδιο Δράσης Ιδιότητας Μέλους του ΝΑΤΟ, υπό την ίδια ονομασία και το αποδέχθηκε. Για πάνω από μία δεκαετία, η Προσφεύγουσα εργάστηκε με επιτυχία μαζί με άλλα μέλη του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένης της Καθ' ης, καθ' ον χρόνο δεν ανέκυψαν ζητήματα όσον αφορά την ονομασία της Προσφεύγουσας. Η Προσφεύγουσα λυπάται που αυτή η κατάσταση τερματίστηκε αίφνης κατά την προσπάθειά της να καταστεί πλήρες μέλος του ΝΑΤΟ. Στις 3 Απριλίου 2008, κατά παράβαση του Άρθρου 11, παράγραφος 1 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, η Καθ' ης, με την ιδιότητά της ως μέλος του ΝΑΤΟ, έδρασε προς την κατεύθυνση της αποτροπής της λήψης πρόσκλησης προς την Προσφεύγουσα για να προσχωρήσει στο ΝΑΤΟ υπό την προβλεπόμενη ονομασία “η πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας”. Ως άμεση συνέπεια των ενεργειών της Καθ' ης, σε περιστάσεις κατά τις οποίες η ιδιότητα μέλους του ΝΑΤΟ προϋποθέτει την συναίνεση όλων των υπαρχόντων μελών [10], αποκλείσθηκε για την Προσφεύγουσα η απόκτηση της ιδιότητας μέλους του ΝΑΤΟ [11].


Από τα στοιχεία που προσκομίζει μέχρι στιγμής η προσφεύγουσα δεν προκύπτει ότι η Ελλάδα υπέβαλε ένσταση στο ΝΑΤΟ.


20. Αυτή η διαφορά αφορά τις ενέργειες της Καθ' ης προς αποτροπή της Προσφεύγουσας από το να λάβει πρόσκληση για να μετέχει στο ΝΑΤΟ, κατά σαφή παραβίαση των υποχρεώσεών της σύμφωνα με την Ενδιάμεση Συμφωνία. Η Καθ' ης κατέστησε σαφές, με τις πράξεις και τις δηλώσεις της που επακολούθησαν, ότι ο μόνος λόγος για την υποβολή αυτής της ένστασης στην απόκτηση της ιδιότητας μέλους του ΝΑΤΟ για την Προσφεύγουσα ήταν η διαφορά ανάμεσα στα Μέρη ως προς το συνταγματικό όνομα της Προσφεύγουσας. Η Καθ' ης επίσης κατέστησε σαφές ότι θα συνεχισει να υποβάλλει ενστάσεις στην απόκτηση της ιδιότητας μέλους του ΝΑΤΟ από την Προσφεύγουσα και θα εμποδίζει τις εξελίξεις μέχρι η διαφορά να επιλυθεί οριστικά κατ' ικανοποίησή της. Η Καθ' ης κατέστησε επίσης σαφές ότι θα υποβάλει ένσταση, για τους ίδιους λόγους, στην αίτηση της Προσφεύγουσας για προσχώρηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση. [12] 


Η Ενδιάμεση Συμφωνία δεν απαγορεύει την ανακοίνωση ότι θα υποβληθεί ένσταση, αλλά μόνο την ίδια την υποβολή ένστασης.


Η θέση της Καθ' ης είναι ανεπιφύλακτη, όπως προκύπτει από πληθώρα επιστολών, άρθρων εφημερίδων και συνεντεύξεων που παρατίθνεται στο Συνημμένο VII. Στις 14 Οκτωβρίου 2007, για παράδειγμα, σε μια συνέντευξη στην ελληνική εφημερίδα Καθημερινή, η υπουργός Εξωτερικών της Καθ' ης Ντόρα Μπακογιάννη, κατέστησε σαφές ότι οι ενέργειες της Καθ' ής αποφασίστηκαν εν γνώσει της παραβίασης της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, ως μία τακτική που αποσκοπεί στην επιβολή μιας οριστικής λύσης του ζητήματος του ονόματος. [13]


Δεν φαίνεται να προκύπτει από το κείμενο αυτής της συνέντευξης να καθιστά σαφές η υπουργός ότι η Ελλάδα θα παραβιάσει την Ενδιάμεση Συμφωνία. Δεν υπάρχει ούτε άμεση, ούτε έμμεση αναφορά σε αυτή την Συμφωνία και νομίζω ότι η σχετική αναφορά στην Προσφυγή είναι μάλλον ανακριβής.



  Ένα άλλο παράδειγμα είναι μια επιστολή με ημερομηνία 14 Απριλίου 2008, στην οποία ο Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Καθ' ης στα Ηνωμένα Έθνη, Πρέσβης Τζον Μουρίκης, έγραψε σε άλλους Μόνιμους Αντιπροσώπους στα Ηνωμένα Έθνη, δηλώνοντας ότι


ενόψει της αποτυχίας εξεύρεσης βιώσιμης και οριστικής  λύσης στο ζήτημα του ονόματος ,  η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να δώσει τη συγκατάθεσή της για την πρόσκληση προς την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας ώστε να προσχωρήσει στην Βορειοατλαντική Συμμαχία”[14].  (υπογράμμιση συντάκτη)


Ούτε κι αυτή η δήλωση αποτελεί ενάσκηση ένστασης με την έννοια που ο όρος αυτός περιλαμβάνεται στην Ενδιάμεση Συμφωνία. Αντιθέτως, η προσκόμιση αυτής της επιστολής ενισχύει τη θεωρία ότι η Ελλάδα προσπάθησε να διαμορφώσει ένα διπλωματικό κλίμα σχετικά με αυτό το θέμα, αλλά η απόφαση για την άρνηση δεν ελήφθη από αυτήν.


21. Υπό περιστάσεις κατά τις οποίες η Προσφεύγουσα έχει εκφράσει την ετοιμότητά της για να προσκληθεί, κατονομαζόμενη ως “πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας”, οι ενέργειες της Καθ' ης για υποβολή ένστασης στην απόκτηση της ιδιότητας μέλους του ΝΑΤΟ συνιστούν πρόδηλη παραβίαση των υποχρεώσεών της κατά το Άρθρο 11, παράγραφος 1, της Ενδιάμεσης Συμφωνίας. 


Το θέμα είναι ότι αν όντως όλα τα αποδεικτικά στοιχεία που έχει η προσφεύγουσα είναι αυτά, τότε ο ισχυρισμός περί παραβίασης του Άρθρου 11 δεν υποστηρίζεται από τα πραγματικά περιστατικά.


IV. ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΕΥΓΟΥΣΑΣ ΚΑΙ ΑΙΤΗΜΑ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ


22. H  Προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η Καθ' ης, ενεργώντας δια των κρατικών οργάνων και εκπροσώπων της, έχει παραβιάσει τις υποχρεώσεις της σύμφωνα με το Άρθρο 11, παράγραφος 1 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας.


23. Η Προσφεύγουσα ζητά από το Δικαστήριο:


(i) να διαγνώσει και να διακηρύξει ότι η Καθ' ης, δια των κρατικών οργάνων και εκπροσώπων της, έχει παραβιάσει τις υποχρεώσεις της σύμφωνα με το Άρθρο 11, παράγραφος 1 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας


(ii) να διατάξει την Καθ'ης να λάβει όλα τα παραίτητα μέτρα για την συμμόρφωσή της προς τις υποχρεώσεις της σύμωνα με το Άρθρο 11, παράγραφος 1 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας και να παύσει και να απέχει από την υποβολή ενστάσεως καθ' οιονδήποτε τρόπο, άμεσα ή έμμεσα, στην απόκτηση της ιδιότητας μέλους της Προσφεύγουσας στον Οργανισμό της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας και/ή σε κάθε άλλους “διεθνείς, πολυμερείς και περιφερειακούς οργανισμούς και θεσμούς” στους οποίους η Καθ' ης είναι μέλος, εφόσον η Προσφεύγουσα αναφέρεται σε αυτούς τους οργανισμούς και θεσμούς με την ονομασία που προβλέπεται από την παράγραφο 2 της Ανακοίνωσης 817 (1993) του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών.


Σύμφωνα με την παραπάνω ανάλυση, η έκφραση δημόσιων διαφωνιών για την είσοδο της προσφεύγουσας σε διεθνείς οργανισμούς δεν υπάγεται στον νομικό όρο της "ενστάσεως", αλλά απλώς της επίσημης εκφράσεως γνώμης στη διεθνή κοινότητα. Ως εκ τούτου, το Δικαστήριο δεν διαθέτει αρμοδιότητα βάσει της Ενδιάμεσης Συμφωνίας να επιβάλλει λ.χ. στην κυρία Μπακογιάννη να μην αρθρογραφεί ή να μην λέει ό,τι θέλει στις συνεντεύξεις της, για τη σκοπιμότητα εισοδου της FYROM στο ΝΑΤΟ.



VI. AD HOC ΔΙΚΑΣΤΗΣ



24.  Σύμφωνα με τις διατάξεις του Άρθρου 31, παράγραφος 2 του Οργανισμού και το Άρθρο 35, παράγραφος 1, των Κανόνων, η Προσφεύγουσα προτείνει ως Ad Hoc Δικαστή τον Καθηγητή Budislav Vukas.


VII. EΠΙΦΥΛΑΞΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ



25. H Προσφεύγουσα επιφυλάσσεται του δικαιώματός της να τροποποιήσει και να επεκτείνει τους όρους της παρούσας Προσφυγής, καθώς και τους σχετικούς λόγους της.


VII. ΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ


26. H Προσφεύγουσα διορίζει ως Εκπρόσωπό της την Αυτού Εξοχότητα, τον κ. Αntonio Miloshoski, υπουργό Εξωτερικών της Δημοκρατίας της Μακεδονίας.


27. Σύμφωνα με το Άρθρο 40, παράγραφος 1, των Κανόνων του Δικασυηρίου, κάθε ανταπόκριση που αφορά την παρούσα υπόθεση θα πρέπει να υποβάλλεται κατωτέρω:


Η Αυτού Εξοχότητα κ. Antonio Miloshoski

Πρεσβεία της Δημοκρατίας της Μακεδονίας

Laan van Meerdevoort 50 – C

2517 Χάγη

hague @ mfa . gov . mk



Λαμβάνω την τιμή να υποβάλλω τα ιδιαίτατα σέβη μου προς το Δικαστήριο


Χάγη, 13 Νοεμβρίου 2008


[υπογραφή – κρατική σφραγίδα]


Η Αυτού Εξοχότητα κ. Antonio Miloshoski


Υπουργός Εξωτερικών της Δημοκρατίας της Μακεδονίας



ΠΙΝΑΚΑΣ ΕΓΓΡΑΦΩΝ ΣΥΝΗΜΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΦΥΓΗ


ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Ι    Ανακοίνωση 817 του 1993 του Συμβουλίου Ασφαλείας, η οποία θεσπίστηκε από το Συμβούλιο Ασφαλείας στην 3191η σύσκεψή του στις 7 Απριλίου 1993, S/RES/817 (1993).


ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΙΙ   Ενδιάμεση Συμφωνία (με σχετικές επιστολές και μεταφράσεις της Ενδιάμεσης Συμφωνίας στις γλώσσες των Συμβαλλομένων Μερών), η οποία υπογράφηκε στη Νέα Υόρκη στις 13 Σεπτεμβρίου 1995, UNTS, Vol. 1891, I-32193

Αυθεντικό κείμενο: Αγγλικά. Καταχωρήθηκε στην Ελλάδα στις 13 Οκτωβρίου 1995 


ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΙΙΙ  Διαιτητική Επιτροπή της Συνέλευσης της Γιουγκοσλαβίας, “Γνώμη Αρ. 6 για την Αναγνώριση της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα και τα Κράτη Μέλη της”, Παρίσι, 11 Ιανουαρίου 1992.


ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΙV  Ανακοίνωση 845 του 1993 του Συμβουλίου Ασφαλείας, θεσπίστηκε από το Συμβούλιο Ασφαλείας στη 3243η συνάντησή του στις 18 Ιουνίου 1993, S/RES/845 (1993).


ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ V  Έγγραφα που προσδιορίζουν την ημερομηνία απόκτησης ιδιότητας μέλους ή συμμετοχής της Προσφεύγουσας σε επιλεγμένους διεθνείς οργανισμούς:


Α. Οργανισμός για την Ασφάλεια και την Συνεργασία στην Ευρώπη

(Οκτώβριος 1995)


Β. Το Συμβούλιο της Ευρώπης (Νοέμβριος 1995).

Γ.  Ο Οργανισμός για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων (Ιούλιος 1997).

Δ. Ο Ευρωπαϊκός Χάρτης για την Ενέργεια (Mάρτιος 1998).

Ε. Το Διαρκές Δικαστήριο Διαιτησίας (Φεβρουάριος 2001).

ΣΤ. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου (Απρίλιος 2003).

Ζ. Συνεργασία του ΝΑΤΟ για την Ειρήνη (1995).


ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ VI    Διακήρυξη της Διάσκεψης του Βουκουρεστίου, εκδοθείσα από τους Επικεφαλής των Κρατών και Κυβερνήσεων που έλαβαν μέρος στο Βορειοατλαντικό Συμβούλιο του Βουκουρεστίου στις 3 Απριλίου 2008, Δελτίο Τύπου 49 (2008):


http://www.nato.int/docu/pr/2008/p08-049e.html.


ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ VII Επιστολές, δημοσιευμένες δηλώσεις, συνεντεύξεις και άρθρα σε εφημερίδες που απηχούν τη θέση της Καθ' ης.


Α. Γράμμα του Πρέσβη Τζον Μουρίκη, Μόνιμου Αντιπροσώπου της Καθ' ης στα Ηνωμένα Έθνη προς τον Πρέσβη Jorge Urbina, Mόνιμο Αντιπρόσωπο της Costa Rica στα Ηνωμένα Έθνη, Νέα Υόρκη, 14 Απριλίου 2008, Ref. F. 4608/450/AS 1161.


B. Συνέντευξη με την Υπουργό Εξωτερικών της Καθ' ης Ντόρα Μπακογάννη, στην έκδοση United Macedonian Diaspora (28 Οκτωβρίου 2006) 


http://umdiaspora.org/content/view/150/9/.


Γ. Άρθρο με τίτλο “Greece to Veto Macedonia's EU, NATO bids if name issue not resolved”, στην Southeast European Times (7 Σεπτεμβρίου 2007):


 http://setimes.com/cocoon/setimes/xhtmI/en_GB/newsbriefs/setimes/newsbriefs/2007/09/07/nb-06. 


Δ. Συνέντευξη  της δημοσιογράφου  κ. Δώρας Αντωνίου με την Υπουργό Εξωτερικών της Καθ' ης κ. Ντόρα Μπακογιάννη στην καθημερινή εφημερίδα Καθημερινή (14 Οκτωβρίου 2007):


http://www.ekathimerini.com/4dcrri/_W_ articles_ell_100007_1511_0120_07_88955. 


Ε. Ρεπορτάζ από ενημέρωση της Υπουργόυ Εξωτερικών της Καθ' ης κ. Ντόρας Μπακογιάννη στο υπουργικό συμβούλιο της Καθ' ης στην καθημερινή εφημερίδα Καθημερινή (17 Οκτωβρίου 2007):


http://www.ekathimerini.com/4dcgi/_w_articles_politics_2_17/10/2007_89036


ΣΤ. Άρθρο με τίτλο “Premier dangles FYROM veto” στην Αθηναϊκή καθημερινή εφημερίδα Καθημερινή (23 Φεβρουαρίου 2008):


http://www.ekathimerini.com/4dcgi/_w_articles_politics_2_23/02/2008_93651



Αυτό ήταν το περίφημο "Μη λύση σημαίνει μη  πρόσκληση" που είπε ο πρωθυπουργός στη Βουλή τον Φεβρουάριο. Ακόμη κι αυτή η κατηγορηματική διατύπωση, δεν αποτελεί πάντως άμεση ή έμμεση υποβολή ένστασης, με την έννοια του άρθρου 11. Αποτελεί μόνο μια δημόσια δήλωση για το τι πρόκειται να κάνει - δήλωση χωρίς έννομες συνέπειες, αφού γίνεται ενώπιον της Βουλής και στο πλαίσιο μιας διαδικασίας παντελώς άσχετης με την αναγνώριση ιδιότητας μέλους στη FYROM.


Ζ. Συνέντευξη με την Υπουργό Εξωτεριών της Καθ' ης κ. Ντόρα Μπακογιάννη με το δημοσιογράφο Michael Martens στην Frankfurter Allgemeine Zeitung (28 Μαρτίου 2008): 


http://www.mfa.gr/www.mfa.gr/Articles/en-US/280308_alp_1640.htm



H. Άρθρο της Υπουργού Εξωτερικών της Καθ' ης Ντόρα Μπακογιάννη με τίτλο “Τhe view from Athens”, στην International Herald Tribune (31 Μαρτίου 2008):


http://www.iht.com/articles/2008/03/31/opinion/edbakoy.php


Θ. Άρθρο της Υπουργού Εξωτερικών της Καθ'ης Ντόρα Μπακογιάννη με τίτλο “All in a name” στην The Wall Street Journal (1η Απριλίου 2008):


http://online.wsj.com/article/SB120701620662579369.html.



I. Άρθρο του Robert Ghement με τίτλο “Greece blocks FYROM but still wants to talk” στην Αθηναϊκή καθημερινή εφημερίδα Καθημερινή (4 Απριλίου 2008)

http://www.ekathimerini.com/4dcgi/_w_articles_politics_2_04/04/2008_95129.


IA. Άρθρο της Υπουργού Εξωτερικών της Καθ' ης Ντόρας Μπακογιάννη με τίτλο “Ιn the name of a common future” στην The Wahsington Times (29 Απριλίου 2008):

http://washingtontimes.com/news/2008/apr/29/in-the-name-of-a-common-future/.


ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ VIII   Επιστολή του Αναπλητωτή Αντιπροσώπου της  Μόνιμης Αντιπροσωπείας της Προσφεύγουσας στα Ηνωμένα Έθνη, Nέα Υόρκη, 2 Μάη 2008, Α/62/826-S/2008/290.


ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ IX  Επιστολή του Πρέσβη Τζον Μουρίκη,  Μόνιμου Αντιπροσώπου της Καθ' ης στα Ηνωμένα Έθνη προς τον Γενικό Γραμματέα, Νέα Υόρκη 23 Μάη 2008, Α/62/848-S/2008/346.

___________________________________________________________________________



ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ


[1] Ανακοίνωση του Συμβουλίου Ασφαλείας SC/RES/817 (1993) της 7 Απριλίου 1993, που εκδόθηκε από το Συμβούλιο Ασφαλείας στην 319η συνεδρίασή του στις 7 Απριλίου 1993. Βλ. Παράρτημα Ι.

[2] Βλ. Παράρτημα ΙΙ

[3]Το  Άρθρο 5 παράγραφος 1 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας αναφέρει “Τα Μέρη συμφωνούν να συνεχίσουν τις διαπραγματέυσεις υπό την αιγίδα του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, σύμφωνα με την ανκοίνωση 845 (1993) του Συμβουλίου Ασφαλείας, αποσκοπώντας σε μια συμφωνία  διαφορά  που περιλαμβάνεται σε εκείνη την ανακοίνωση καθώς και στην ανακοίνωση του Συμβουλίου Ασφαλείας 817 (1993).” Βλ. Παράρτημα ΙΙ.

[4]Βλ. Παράρτημα ΙΙΙ. Η Επιτροπή ιδρύθηκε απο το Συμβούλιο των Υπουργών της ΕΟΚ προκειμένου να παρέχει νομικές συμβουλές σε θέματα που απέρρεαν από την διάλυση της Ομοσπονδιακής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας, συμπεριλαμβανομένων των αιτήσεων για αναγνώριση που έγιναν από πρώην Γιουγκοσλαβικά κράτη.

[5]Βλ. Παράρτημα Ι.

[6] Ανακοίνωση του Συμβουλίου Ασφαλείας SC/RES/845 (1993) της 18 Ιουνίου 1993, που εκδόθηκε από το Συμβούλιο Ασφαλείας κατά την 3243η συνεδρίασή του στις 18 Ιουνίου 1993. Βλ. Παράρτημα IV.

[7] Βλ. Παράρτημα Ι.

[8] Βλ. Παράρτημα V.

[9] Η Προσφεύγουσα είναι μέρος σε μια Συμφωνία ανάμεσα σε Κράτη μέλη της Βορειοατλαντικής Συνθήκης και Άλλα Κράτη μέλη που συμμετέχουν στην Συνεργασία για την Ειρήνη όσον αφορά την θέση των Ενόπλων Δυνάμεών τους, η οποία υπογράφηκε στης Βρυξέλλες το 1995. Βλ. Παράρτημα V (G).

[10]To Άρθρο 10 της Βορειοατλαντικής Συνθήκης (4ης Απριλίου 1949) προβλέπει: “Τα Μέρη μπορούν, με ομόφωνη συμφωνία, να προσκαλούν κάθε άλλο Ευρωπαϊκό Κράτος που είναι σε θέση να προάγει τις αρχές της Συνθήκης και να συμβάλει στην ασφάλεια της περιοχής του Βορείου Ατλαντικού, να προσχωρήσει στη Συνθήκη. Κάθε Κράτος που καλείται μπορεί να καταστεί Μέρος της Συνθήκης καταθέτοντας το έγγραφο της προσχώρησης στην Κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Η Κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής ενημερώνει κάθε Μέρος για την κατάθεση κάθε τέτοιου εγγράφου προσχώρησης.”

[11] Διακήρυξη της Διάσκεψης του Βουκουρεστίου, εκδοθείσα από τους Επικεφαλής των Κρατών και Κυβερνήσεων που έλαβαν μέρος στο Βορειοατλαντικό Συμβούλιο του Βουκουρεστίου στις 3 Απριλίου 2008, Δελτίο Τύπου 49 (2008).

[12] Bλ. για παράδειγμα, Παράρτημα VII (B), (Γ), (ΣΤ) και (Η)

[13] Βλ. Παράρτημα VII (B).

[14] Bλ. Παράρτημα VII (A).

[15] Όπως αναφέρεται σε επιστολή του Αναπληρωτή Μονίμου Αντιπροσώπου στην Μόνιμη Αντιπροσωπεία στα Ηνωμένα Έθνη (2 Μάη 2008) στο Παράρτημα  VIII. Βλ. επίσης επιστολή σε απάντηση από τον Μόνιμο Αντιπρόσωπο της Καθ' ης στα Ηνωμένα Έθνη (28 Μάη 2008) στο Παράρτημα ΙΧ.

To νομοσχέδιο για την ισότητα στον γάμο

 Το νομοσχέδιο προβλέποντας στο άρθρο 3 ότι ο γάμος επιτρέπεται για άτομα διαφορετικού ή ίδιου φύλου, αυτοδικαίως επεκτείνει στα ζευγάρια το...