Πέμπτη, Ιανουαρίου 29, 2009

Κανονισμός Domain Names.gr: Oρισμοί

Άρθρο 2 - Ορισμοί 



Για την εφαρμογή του παρόντος Κανονισμού, οι ακόλουθοι όροι έχουν την έννοια που τους αποδίδεται κατωτέρω:

Αρχείο Ζώνης (zone file): Ένα αρχείο το οποίο βρίσκεται σε Εξυπηρετητή Ονομάτων και καθορίζει επακριβώς, μεταξύ άλλων, Ονόματα Χώρων μαζί με αντίστοιχους υποχώρους, τις αντίστοιχες διευθύνσεις IP και τους αντίστοιχους εξυπηρετητές oνοματοδοσίας.

Εκχώρηση Ονόματος Χώρου με κατάληξη .gr: Η ατομική διοικητική πράξη με την οποία η ΕΕΤΤ χορηγεί σε φυσικό ή νομικό πρόσωπο, το αποκλειστικό δικαίωμα χρήσης συγκεκριμένου Ονόματος Xώρου 2oυ επιπέδου με κατάληξη .gr ή Oνόματος Xώρου 3ου επιπέδου με κατάληξη .gr, του οποίου μόνο το τρίτο επίπεδο είναι Mεταβλητό Πεδίο. H EETT έχει την αποκλειστική αρμοδιότητα εκχώρησης Oνομάτων Xώρου 2ου επιπέδου με κατάληξη .gr ή Oνομάτων Xώρου 3ου επιπέδου με κατάληξη .gr, των οποίων μόνο το τρίτο επίπεδο είναι Mεταβλητό Πεδίο. Ενεργοποίηση Oνόματος Xώρου: Η έναρξη λειτουργίας ενός Oνόματος Xώρου ως μέσου επικοινωνίας στο Διαδίκτυο μέσω της εγγραφής του στους αντίστοιχους Εξυπηρετητές Ονομάτων.Ενεργοποίηση Oνόματος Xώρου με κατάληξη .gr: Η Ενεργοποίηση Ονόματος Χώρου του οποίου έχει προηγηθεί η Εκχώρηση σύμφωνα με την παρούσα Απόφαση. Το Μητρώο περιλαμβάνει εγγραφές για τους αντίστοιχους Εξυπηρετητές Ονομάτων με κατάληξη .gr στα αρχεία ζώνης που διατηρεί. Οι δηλωθέντες για το Όνομα Χώρου με κατάληξη .gr Εξυπηρετητές Ονομάτων απαντούν σε αιτήσεις ονοματοδοσίας σύμφωνα με όσα προβλέπονται από το Σύστημα Ονοματοδοσίας Διαδικτύου και το Παράρτημα Α το οποίο προσαρτάται στην παρούσα και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος αυτής.

Εξυπηρετητής Ονομάτων: Ένα πληροφοριακό σύστημα συνδεδεμένο με το Διαδίκτυο, η βασική λειτουργία του οποίου είναι να αντιστοιχεί ονόματα χώρου σε διευθύνσεις IP σύμφωνα με το Σύστημα Ονοματοδοσίας Διαδικτύου.ΙP Διεύθυνση: Μία ακολουθία 32 ή 128 δυαδικών ψηφίων η οποία χρησιμοποιείται για λειτουργίες διευθυνσιοδότησης από το Πρωτόκολλο Διαδικτύου (Internet Protocol - IP). Kαταχώρηση: Η διαδικασία Eκχώρησης Oνομάτων Xώρου με κατάληξη .gr στο σύνολό της, η οποία εκκινεί με την υποβολή της Αίτησης στον Καταχωρητή και λήγει με την Eκχώρηση Oνομάτων Xώρου με κατάληξη .gr από την EETT.

Καταχωρητής: Πρόσωπο προς το οποίο είναι δυνατό να γίνονται αιτήσεις Eκχώρησης από ενδιαφερόμενους να τους εκχωρηθεί Όνομα Xώρου με κατάληξη .gr. O Kαταχωρητής οφείλει να πληροί διαρκώς τις ελάχιστες προϋποθέσεις του Παραρτήματος Β της παρούσης, το οποίο αποτελεί αναπόσπαστο μέρος αυτής, όπως εκάστοτε ισχύει. Kάθε πρόσωπο το οποίο τηρεί τις ελάχιστες προϋποθέσεις του Παραρτήματος Β της παρούσης, δύναται να λειτουργεί ως Kαταχωρητής, σύμφωνα με το άρθρο 17 της παρούσας Απόφασης.

Καταχωρούμενος: Πρόσωπο το οποίο υποβάλλει Αίτηση Εκχώρησης Ονόματος Χώρου με κατάληξη .gr δια μέσου Καταχωρητή.Mεταβλητό Πεδίο: Μεταβλητό πεδίο Oνόματος Xώρου είναι εκείνο το μέρος του Oνόματος Xώρου, το οποίο δεν συντίθεται αποκλειστικά από:i. τα αλφαριθμητικά στοιχεία .gr ή/και ii. τα αλφαριθμητικά στοιχεία τα οποία συνθέτουν Kοινόχρηστα Oνόματα Xώρου με κατάληξη .gr. Mητρώο: Η βάση δεδομένων που περιλαμβάνει το σύνολο των εκχωρηθέντων Oνομάτων Xώρου με κατάληξη .gr και των Oνομάτων Xώρου με κατάληξη .gr που τυχόν αποτελούν αντικείμενο αίτησης για εκχώρηση, με τα στοιχεία τα οποία αντιστοιχούν σε κάθε ένα από αυτά, όπως κατά καιρούς τα στοιχεία αυτά καθορίζονται από την EETT με Απόφασή της.

Επιπλέον, το Μητρώο είναι υπεύθυνο για τη διαχείριση των Εξυπηρετητών Ονομάτων και των αρχείων ζώνης (zone files) που είναι απαραίτητα για τη σωστή λειτουργία των Ονομάτων Χώρου με κατάληξη .gr. Tο Mητρώο ανήκει στην EETT, η οποία είναι και υπεύθυνη για τη σωστή και σύμφωνη με την κείμενη νομοθεσία χρήση του. H EETT δύναται να αναθέτει σε άλλο πρόσωπο τη διαχείριση του Mητρώου υπό τους όρους της παρούσης.

Ομόγραφα Ονόματα Χώρου: Ονόματα Χώρου που το Μεταβλητό Πεδίο τους αποτελείται από αλφαριθμητικούς χαρακτήρες οι οποίοι ταυτίζονται οπτικά στην πεζή ή κεφαλαία, τονισμένη ή άτονη μορφή τους και το Μη Μεταβλητό Πεδίο τους είναι ίδιο.

Όνομα Xώρου (domain name): Ένα αλφαριθμητικό στοιχείο το οποίο εκχωρείται προς χρήση σε ένα φυσικό ή νομικό πρόσωπο με σκοπό την χρήση από το συγκεκριμένο πρόσωπο ή με την συναίνεσή του, πρωτοκόλλων ή υπηρεσιών του Διαδικτύου. Όνομα Xώρου ανωτάτου ή 1ου επιπέδου με κατάληξη .gr: Tο Όνομα Xώρου .gr. Όνομα Xώρου 2ου επιπέδου με κατάληξη .gr: Oποιοδήποτε Όνομα Xώρου με τη μορφή όνομα.gr. Το πεδίο "όνομα" αποτελεί το 2ο επίπεδο του ονόματος χώρου 2ου επιπέδου με κατάληξη .gr.

Όνομα Xώρου 3ου επιπέδου με κατάληξη .gr: Oποιοδήποτε Όνομα Xώρου με τη μορφή όνομα2.όνομα1.gr. Τα πεδία "όνομα2" και "όνομα1" αποτελούν το 3ο και το 2ο επίπεδο, αντίστοιχα, του Oνόματος Xώρου με κατάληξη .gr.Όνομα Xώρου με κατάληξη .gr: Για τις ανάγκες της παρούσης Aπόφασης, τα Oνόματα Xώρου με κατάληξη .gr τα οποία μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο Eκχώρησης από την EETT, δηλαδή Oνόματα Xώρου 2ου επιπέδου με κατάληξη .gr και Oνόματα Xώρου 3ου επιπέδου με κατάληξη .gr, των οποίων μόνο το τρίτο επίπεδο είναι Mεταβλητό Πεδίο. Σύστημα Ονοματοδοσίας Διαδικτύου (Domain Name System - DNS): Το σύνολο των στοιχείων λογισμικού και υλικού καθώς και οι μεταξύ τους δικτυακές συνδέσεις που υλοποιούν τις αρχές διαχείρισης Oνομάτων Xώρου όπως αυτές τέθηκαν με τα πρότυπα του Διαδικτύου RFC 1034, RFC 1035, RFC 1122, RFC 1123, RFC 2182 καθώς και με όσα πρότυπα ακολούθως τα τροποποίησαν, συμπλήρωσαν ή / και βασίστηκαν σε αυτά.

Φορέας Oνόματος Xώρου με κατάληξη .gr: Eίναι το φυσικό ή νομικό πρόσωπο στο οποίο γίνεται Eκχώρηση Oνόματος Xώρου με κατάληξη .gr, σύμφωνα με την παρούσα.


__________


[σχολιασμός σε λίγο]


Μπορεί  να διαφωνούμε με την αντίληψη περί δημόσιας ιδιοκτησίας των Ονομάτων Χώρου, αλλά από τη στιγμή που αυτό αποφασίζεται από τον νομοθέτη, η κατάταξη της "εκχώρησης" από την ΕΕΤΤ στις "ατομικές διοικητικές πράξεις" έχει βαρύνουσα σημασία. 

Ο ορισμός αυτός σημαίνει ότι η ΕΕΤΤ κατά την εκχώρηση των ονομάτων χώρου δεσμεύεται από το σύνολο των διατάξεων δημοσίου δικαίου που διέπουν τις ατομικές διοικητικές πράξεις. Αν μη τι άλλο λοιπόν, ο αιτούμενος ή ο φορέας ενός ονόματος χώρου έχει έναντι τις ΕΕΤΤ όλα τα δικαιώματα που προβλέπονται υπέρ του πολίτη. Επομένως, ο ισχυρισμός ότι η ΕΕΤΤ δεσμεύεται δήθεν μόνον από τον Ν.3431/2006 περί Ηλεκτρονικών Επικοινωνιών και το οικείο κανονιστικό πλαίσιο είναι νομικά αβάσιμος: η ΕΕΤΤ δεσμεύεται από όλες τις αρχές του διοικητικού και συνταγματικού δικαίου που δεσμεύουν κάθε δημόσια υπηρεσία. 

Τετάρτη, Ιανουαρίου 28, 2009

Κανονισμός Domain Names.gr: Σκοπός - πεδίο εφαρμογής

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι

ΣΚΟΠΟΣ – ΟΡΙΣΜΟΙ

Άρθρο 1

Σκοπός - Πεδίο εφαρμογής 

1. Σκοπός της παρούσας Απόφασης είναι η θέσπιση κανόνων σχετικά με τη διαδικασία εκχώρησης και τη χρήση των ονομάτων χώρου (domain names) με κατάληξη .gr.

2. Aντικείμενο Eκχώρησης μπορεί να είναι αποκλειστικά και μόνο:

α. Oνόματα Xώρου 2ου επιπέδου με κατάληξη .gr και

β. Oνόματα Xώρου 3ου επιπέδου με κατάληξη .gr των οποίων μόνο το τρίτο επίπεδο είναι Mεταβλητό Πεδίο.

3. H EETT είναι αποκλειστικά αρμόδια για την Eκχώρηση:

α. Oνομάτων Xώρου 2ου επιπέδου με κατάληξη .gr και

β. Oνομάτων Xώρου 3ου επιπέδου με κατάληξη .gr των οποίων μόνο το τρίτο επίπεδο είναι Mεταβλητό Πεδίο.

4. Με την εξαίρεση των Oνομάτων Xώρου 3ου επιπέδου με κατάληξη .gr των οποίων μόνο το τρίτο επίπεδο είναι Mεταβλητό Πεδίο, Oνόματα Xώρου 3ου ή επόμενου επιπέδου με κατάληξη .gr, δεν είναι αντικείμενο Eκχώρησης από την EETT και δεν αποκτάται επ’ αυτών αποκλειστικό δικαίωμα σύμφωνα με την παρούσα Απόφαση.

5. Η χρήση Oνομάτων Xώρου 3ου ή επόμενου επιπέδου προϋποθέτει τη, σύμφωνη με την παρούσα, Eκχώρηση του αντίστοιχου Oνόματος Xώρου 2ου επιπέδου με κατάληξη .gr από το οποίο συντίθεται το Όνομα Xώρου 3ου ή επόμενου επιπέδου ή την Eκχώρηση του αντίστοιχου Oνόματος Xώρου 3ου επιπέδου με κατάληξη .gr του οποίου μόνο το τρίτο επίπεδο είναι Mεταβλητό Πεδίο.

6. Yπό τους όρους και τους περιορισμούς της παρούσας Aπόφασης, Όνομα Xώρου 3ου ή επόμενου επιπέδου το οποίο συντίθεται από Όνομα Χώρου με κατάληξη .gr, το οποίο σύμφωνα με την παρούσα Απόφαση αποτελεί αντικείμενο εκχώρησης από την ΕΕΤΤ, είναι δυνατόν να χρησιμοποιείται είτε από τον Φορέα του εκχωρηθέντος Ονόματος Χώρου με κατάληξη .gr ή από άλλο πρόσωπο, με τη σύμφωνη γνώμη του Φορέα του αντίστοιχου εκχωρηθέντος Oνόματος Xώρου με κατάληξη .gr.


________________


Αυτό είναι το άρθρο για το πεδίο εφαρμογής της αρμοδιότητας που η ίδια η ΕΕΤΤ έχει επιφυλάξει για τον εαυτό της.

Το πεδίο εφαρμογής συμπροσδιορίζεται φυσικά και από τους ορισμούς που περιέχονται στο επόμενο άρθρο. 

Ευρωπαϊκή Ημέρα για την Προστασία Προσωπικών Δεδομένων


Στις 28 Ιανουαρίου 1981 θεσπίστηκε στο πλαίσιο του Συμβουλίου της Ευρώπης το πρώτο διεθνές νομοθέτημα για την προστασία προσωπικών δεδομένων: η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την προστασία των ατόμων έναντι της αυτοματοποιημένης επεξεργασίας προσωπικών πληροφοριών.
Tην Σύμβαση έχουν επικυρώσει 40 χώρες μέχρι σήμερα. 

Το Συμβούλιο της Ευρώπης έχει εκδώσει και αρκετές Συστάσεις για την ορθή εφαρμογή της Σύμβασης σε διάφορους τομείς (όπως η αστυνομία, η ιδιωτική ασφάλιση, η τήρηση προσωπικών δεδομένων από τη διοίκηση) καθώς και ένα Πρόσθετο Πρωτόκολλο για την λειτουργία των Ανεξάρτητων Αρχών για την προστασία προσωπικών δεδομένων και για τους κανόνες των διασυνοριακών διαβιβάσεων προσωπικών δεδομένων. 

Γι' αυτό, το Συμβούλιο της Ευρώπης όρισε πρόπερσι την 28η Ιανουαρίου ως Ευρωπαϊκή Ημέρα για την Προστασία των προσωπικών δεδομένων. Σε όλη την Ευρώπη γίνονται εκδηλώσεις στις Αρχές Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, ενώ ιδιαίτερη έμφαση στο γεγονός δίνεται από τον Ευρωπαίο Επόπτη Προστασίας Δεδομένων (EDPS), o oποίος έχει οργανώσει κι ένα διαγωνισμό βίντεο με θέμα "surf the internet - think privacy", για παιδιά 15-19 ετών, σε συνεργασία με το ευρωπαϊκό σχολικό δίκτυο

Σύμφωνα με σημερινή δήλωση του Γενικού Γραμματέα του Συμβουλίου της Ευρώπης, δεν αρκούν οι συνθήκες και η νομοθεσία, πρέπει και οι πολίτες να ασκούν τα δικαιώματά τους.

Η ελληνική Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων κατά τα δύο προηγούμενα χρόνια οργάνωνε μια συνέντευξη τύπου του Προέδρου της, ως εορτασμό της Ημέρας. Φέτος δεν έχει οργανωθεί κάτι τέτοιο, αλλά σε επικοινωνία μου με την Αρχή έμαθα ότι έχουν εκδώσει ένα δελτίο τύπου (το οποίο δεν υπάρχει ακόμη αναρτημένο στο Διαδίκτυο) και έχουν ετοιμάσει ένα σεμινάριο για τους σπουδαστές της σχολής δημόσιας διοίκησης.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων περιφρονεί την επικοινωνιακή πολιτική που από τη φύση του οφείλει να ασκεί ένας τέτοιος θεσμός. Στην Αξιολόγηση Αποτελεσματικότητας της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων για το έτος 2008 υπάρχει η σχετική ανάλυση και κριτική από τις νομικές υπηρεσίες κοινωνία της πληροφορίας Data&Protection.

Οι νομικές υπηρεσίες κοινωνίας της πληροφορίας Data&Protection ασχολούνται με ζητήματα προστασίας προσωπικών δεδομένων, ιδίως όσον αφορά το direct marketing (αποζημιώσεις από αθέμιτη διαφήμηση), την παράνομη διάδοση προσωπικών δεδομένων στα μ.μ.ε. (και στα Διαδικτυακά), αλλά και τη νομική κάλυψη εταιριών που δραστηριοποιούνται στον τομεά της κοινωνίας της πληροφορίας (κατάρτιση όρων χρήσης, κλπ). Πρόκειται για το πρώτο νομικό φορέα στην χώρα που ασχολείται αποκλειστικά θέματα κοινωνίας της πληροφορίας, δηλαδή προσωπικών δεδομένων, πνευματικής ιδιοκτησίας, πρόσβασης στα έγγραφα και ελευθερίας της έκφρασης. 

Δυστυχώς σήμερα στην Ελλάδα η παραβίαση των προσωπικών δεδομένων - και μάλιστα των ευαίσθητων- "εορτάζεται" στα μέσα ενημέρωσης με την δημοσιοποίηση ονομάτων συλληφθέντων για μια υπόθεση παιδοφιλίας. Η δυνατότητα δημοσίευσης ονομάτων προβλέφθηκε με μια τροποποίηση του Ν.2472/1997 (για την προστασία προσωπικών δεδομένων), σύμφωνα με την οποία ο εισαγγελέας μπορεί να διατάξει  την ανακοίνωση προσωπικών δεδομένων προσώπων που διώκονται ή καταδικάστηκαν. Αυτή η τροποποίηση είναι αντίθετη στην παραπάνω Ευρωπαϊκή Σύμβαση των προσωπικών δεδομένων που προβλέπει περιοριστικές εξαιρέσεις από την προστασία των προσωπικών δεδομένων. Η ανακοίνωση ονομάτων, τη στιγμή που οι φερόμενοι ως δράστες έχουν συλληφθεί και κρατούνται, είναι απολύτως περιττή, καθώς δεν προστατεύεται πλέον κανείς με την δημοσιοποίηση ονομάτων: αφού η Πολιτεία έλαβε το μείζον μέτρο για την προστασία των πολιτών με την κράτηση των δραστών, παρέλκει το έλασσον μέτρο που είναι η ανακοίνωση των ονομάτων. Η ανακοίνωση των ονομάτων είναι λοιπόν αντίθετη στην αρχή της αναλογικότητας και η σχετική τροποποίηση του Ν.2472/1997 παραβιάζει το ευρωπαϊκό δίκαιο. 

To 2007 μάλιστα, το Ελληνικό Δημόσιο καταδικάστηκε από το δευτεροβάθμιο δικαστήριο να καταβάλλει αποζημίωση 15.000 ευρώ για κυκλοφορία Δελτίου Τύπου από την Αστυνομία που περιείχε ονόματα σε μια παρόμοια υπόθεση και στη συνέχεια βέβαια οι "δράστες" αθωώθηκαν.

Σαν μικρή προσφορά σε αυτήν την Ευρωπαϊκή Ημέρα Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, παραθέτω την απόφαση του Διοικητικού Εφετείου με την οποία καταδικάστηκε το Ελληνικό Δημόσιο για παραβίαση προσωπικών δεδομένων.

ΑΠΟΦΑΣΗ 2767/2007


ΤΟ

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

Τμήμα 5ο Τριμελές

Αποτελούμενο από τους: ***, Πρόεδρο Εφετών Δ.Δ., ***, ***, Εφέτες Διοικητικών Δικαστηρίων και Γραμματέα την ***, δικαστική υπάλληλο,

σ υ ν ε δ ρ ί α σ ε δημόσια στο ακροατήριό του , στις 18 Απριλίου 2007, για να δικάσει τις από 30 Νοεμβρίου 2007 (αριθμ. καταχ. ABEM ***/21-12-2006) και από 8-12-2006 (αριθμ. καταχ. ΑΒΕΜ ) αντίστοιχα, αντίθετες εφέσεις

τ ο υ ***, κατοίκου ***. (οδός ***., αριθ. ***), ο οποίος παραστάθηκε δια της πληρεξουσίας του δικηγόρου  *** , με δήλωση σύμφωνα με το άρθρο 29 παρ. 1 του Ν. 2915/2001, και

τ ο υ Ελληνικού Δημοσίου, που εκπροσωπείται από τους Υπουργούς Οικονομίας και Οικονομικών και Δημοσίας Τάξης και παραστάθηκε δια του Δικαστικού Αντιπροσώπου του Ν.Σ.Κ. *** , με δήλωση σύμφωνα με το άρθρο 29 παρ. 1 του Ν. 2915/2001.

Το Δικαστήριο,

μελέτησε τη δικογραφία και

Σκέφθηκε σύμφωνα με το Νόμο

1.Με την κρινόμενη έφεση του ***., για την άσκηση της οποίας καταβλήθηκε το νόμιμο παράβολο (βλ. ειδικό έντυπο παραβόλου 1189687/2006), ζητείται, παραδεκτώς, να μεταρρυθμισθεί η 7704/2006 οριστική απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών. Με την απόφαση αυτή, έγινε εν μέρει δεκτή η από 17/2/2005 αγωγή του εκκαλούντος και αναγνωρίστηκε η υποχρέωση του εφεσίβλητου Ελληνικού Δημοσίου να του καταβάλει το ποσό των 15.000 ευρώ, νομιμοτόκως από 15/7/2005, ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, κατ' άρθρο 105 του Εισ. Ν.Α.Κ. από την παράνομη δημοσίευση του ονοματεπώνυμου του στο από 23/2/2003 δελτίο τύπου της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Αττικής. Αντίθετα, το Ελληνικό Δημόσιο, με την από 8/12/2006 έφεσή του, ζητά παραδεκτώς να εξαφανισθεί η ως άνω απόφαση, κατά το μέρος που έκανε δεκτή την αγωγή του εφεσίβλητου. Οι εφέσεις αυτές κρίνονται συνεκδικαστέες, ως στρεφόμενες κατά της αυτής αποφάσεως και πρέπει να εξεταστούν στην ουσία.

2.Στο άρθρο 105 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα ορίζεται ότι «Για παράνομες πράξεις ή παραλήψεις των οργάνων του δημοσίου κατά την άσκηση της δημόσιας εξουσίας που τους έχει ανατεθεί, το δημόσιο ενέχεται σε αποζημίωση, εκτός αν η πράξη ή η παράλειψη έγινε κατά παράβαση διάταξης που υπάρχει για χάρη του γενικού συμφέροντος. Μαζί με το δημόσιο ευθύνεται εις ολόκληρον και το υπαίτιο πρόσωπο, με την επιφύλαξη των ειδικών διατάξεων για την ευθύνη των υπουργών». Εξάλλου, στο άρθρο 59 του Αστικού Κώδικα ορίζεται ότι σε περίπτωση προσβολής της προσωπικότητας, το δικαστήριο με την απόφασή του, ύστερα από αίτηση αυτού που έχει προσβληθεί η προσωπικότητά του και αφού λάβει υπόψη το είδος της προσβολής, μπορεί να καταδικάσει τον υπαίτιο να ικανοποιήσει την ηθική βλάβη αυτού του οποίου η προσωπικότητα έχει προσβληθεί. Περαιτέρω μεταξύ των διοικητικών διαφορών ουσίας, οι οποίες ήδη ανήκουν στα διοικητικά δικαστήρια, κατά τις διατάξεις του άρθρου 94 του Συντάγματος, περιλαμβάνονται, και οι διαφορές που αναφύονται εκ της ευθύνης του Δημοσίου, των οργανισμών τοπικής αυτοδιοικήσεως και των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου προς αποζημίωση, συμφώνως προς τις κείμενες σχετικές διατάξεις, τέτοιες δε διαφορές είναι, κατά την έννοια του ανωτέρω άρθρου του Συντάγματος, όχι μόνον οι γεννώμενες από την έκδοση μη νομίμου εκτελεστής διοικητικής πράξεως ή από τη μη νόμιμη παράλειψη εκδόσεως τέτοιας πράξεως, αλλά και αυτές που προκύπτουν από υλικές ενέργειες ή παραλείψεις οφειλομένων νομίμων υλικών ενεργειών των οργάνων των δημοσίων υπηρεσιών ή των υπηρεσιών των οργανισμών τοπικής αυτοδιοικήσεως και των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, στις περιπτώσεις βεβαίως που οι υλικές αυτές ενέργειες ή παραλήψεις προέρχονται εκ της οργανώσεως και λειτουργίας των υπηρεσιών τούτων, όχι δε και οσάκις συνάπτονται με την ιδιωτική διαχείριση του Δημοσίου κλπ. ή οφείλονται σε προσωπικό πταίσμα οργάνου ενεργήσαντος εκτός του κύκλου των υπηρεσιακών καθηκόντων του (πρβλ. Ολ. Σ.Ε. 3045/1992, ΑΕΔ5/1995). Περαιτέρω κατά την έννοια των ως άνω διατάξεων, το Δημόσιο υποχρεούται, εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις εφαρμογής τους, σε αποκατάσταση κάθε θετικής και αποθετικής ζημίας, τα δικαστήρια δε της ουσίας, δύναται, επί πλέον, να επιδικάσουν σε βάρος του Δημοσίου εύλογη χρηματική ικανοποίηση σε εκείνον που υπέστη προσβολή της προσωπικότητάς του, κατ' ανάλογο εφαρμογή της σχετικής διατάξεως του άρθρου 59 Α.Κ. Περαιτέρω, στο άρθρο 9Α του ισχύοντος Συντάγματος ορίζεται ότι «Καθένας έχει δικαίωμα προστασίας από τη συλλογή, επεξεργασία και χρήση, ιδίως με ηλεκτρονικά μέσα, των προσωπικών του δεδομένων, όπως νόμος ορίζει ....». Εξάλλου, στο άρθρο 1 του ν. 2472/1997 (ΦΕΚ Α´ 50) «Προστασία από επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα» ορίζεται ότι «Αντικείμενο του παρόντος νόμου είναι η θέσπιση των προϋποθέσεων για την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα προς προστασία των δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών των φυσικών προσώπων και ιδίως της ιδιωτικής ζωής» και στο άρθρο 2 του νόμου αυτού ορίζεται ότι «Για τους σκοπούς του παρόντος νόμου νοούνται ως: α) «Δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα», κάθε πληροφορία που αναφέρεται στο υποκείμενο των δεδομένων ... β) «Ευαίσθητα δεδομένα», τα δεδομένα που αφορούν τη φυλετική ή εθνική προέλευση, τα πολιτικά φρονήματα, τις θρησκευτικές ή φιλοσοφικές πεποιθήσεις, τη συμμετοχή σε ένωση, σωματείο και συνδικαλιστική οργάνωση, την υγεία, την κοινωνική πρόνοια και την ερωτική ζωή, καθώς και τα σχετικά με ποινικές διώξεις ή καταδίκες. γ) «Υποκείμενο των δεδομένων», το φυσικό πρόσωπο στο οποίο αναφέρονται τα δεδομένα και του οποίου η ταυτότητα είναι γνωστή ή μπορεί να εξακριβωθεί ... δ) «Επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα («επεξεργασία»), κάθε εργασία ή σειρά εργασιών που πραγματοποιείται, από το Δημόσιο ... με ή χωρίς τη βοήθεια αυτοματοποιημένων μεθόδων και εφαρμόζονται σε δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα, όπως η συλλογή, η καταχώρηση, η οργάνωση, η διατήρηση ή αποθήκευση, η τροποποίηση, η εξαγωγή, η χρήση, η διαβίβαση, η διάδοση ή κάθε άλλης μορφής διάθεση ... ια) «Συγκατάθεση» του υποκειμένου των δεδομένων, κάθε ελεύθερη, ρητή και ειδική δήλωση βουλήσεως, που εκφράζεται με τρόπο σαφή και εν πλήρη επιγνώσει, και με την οποία, το υποκείμενο των δεδομένων, αφού προηγουμένως ενημερωθεί, δέχεται να αποτελέσουν αντικείμενο επεξεργασίας τα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα που το αφορούν ...». Τέλος, στο άρθρο 7 του ίδιου νόμου, όπως η παρ. 5 αυτού αντικαταστάθηκε από το άρθρο 34 παρ. 1 του Ν. 2915/2001 (ΦΕΚ 109 Α´) ορίζεται ότι «1. Απαγορεύεται η συλλογή και η επεξεργασία ευαίσθητων δεδομένων. 2. Κατ' εξαίρεση επιτρέπεται η συλλογή και η επεξεργασία ευαίσθητων δεδομένων ... ύστερα από άδεια της Αρχής, όταν συντρέχουν μία ή περισσότερες από τις ακόλουθες προϋποθέσεις: α) Το υποκείμενο έδωσε τη γραπτή συγκατάθεσή του ... γ) Η επεξεργασία αφορά δεδομένα που δημοσιοποιεί το ίδιο το υποκείμενο ... ε) Η επεξεργασία εκτελείται από Δημόσια Αρχή και είναι αναγκαία είτε αα) .... ββ) για την εξυπηρέτηση των αναγκών εγκληματολογικής ή σωφρονιστικής πολιτικής και αφορά τη διακρίβωση εγκλημάτων, ποινικές καταδίκες ή μέτρα ασφάλειας ...». Με τις ως άνω διατάξεις, οι οποίες αποβλέπουν στην προστασία της ιδιωτικής ζωής των φυσικών προσώπων, θεσπίστηκε η απαγόρευση της επεξεργασίας των ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων, δηλαδή δεδομένων που αφορούν και συνυφαίνονται με την προσωπικότητα του ατόμου. Ως ευαίσθητα προσωπικα δεδομένα ορίζονται η εθνική και φυλετική καταγωγή, οι θρησκευτικές και πολιτικές πεποιθήσεις, η ερωτική ζωή του ατόμου ως και οι ποινικές διώξεις και οι ποινικές καταδίκες αυτού. Τέτοια δε επεξεργασία συνιστά η ανακοίνωση από την αρμόδια αρχή (Ελληνική Αστυνομία) της σύλληψης του φυσικού προσώπου για τη διάπραξη εγκληματικής πράξεως ή και της άσκησης σε βάρος του προσώπου ποινικής διώξεως, δεδομένου ότι η εν λόγω επεξεργασία αφορά στη διάδοση ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων. Η εν λόγω προστασία των προσωπικών δεδομένων στοιχεί με το, κατ' άρθρο 6 παρ. 2 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ν.δ/μα 53/1974, ΦΕΚ Α´ 256 και ν. 2400/1996, ΦΕΚ Α´ 96), τεκμήριο της αθωότητας του κατηγορουμένου και την, κατ' άρθρο 241 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, μυστικότητα της ποινικής προδικασίας, αποβλέπουσας στην προστασία της προσωπικότητας του κατηγορουμένου. Εξάλλου, στα πλαίσια προστασίας από την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, αναγνωρίζονται από την έννομη τάξη εξαιρέσεις από την απαγόρευση της επεξεργασία δεδομένων για την ικανοποίηση, μεταξύ άλλων, μείζονος δημοσίου συμφέροντος, όπως συνιστά, κατά νόμο, η εξυπηρέτηση των αναγκών της εγκληματολογικής ή σωφρονιστικής πολιτικής, που αποσκοπεί, όμως μόνο, στη διακρίβωση τελεσθέντων εγκλημάτων, στις ποινικές καταδίκες και στα μέτρα ασφαλείας που επιβλήθηκαν με δικαστικές αποφάσεις.

3.Στην προκειμένη περίπτωση από τα στοιχεία της δικογραφίας προκύπτουν τα ακόλουθα: Με το από 23.2.2003 δελτίο τύπου της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Αττικής (Υποδιεύθυνση Προστασίας Ανηλίκων - Τμήμα 1ο Προστασίας Ανηλίκων), ανακοινώθηκε στα μέσα μαζικής ενημέρωσης η εξιχνίαση υπόθεσης παιδοφιλίας και διακίνησης υλικού παιδικής πορνογραφίας μέσω του διαδικτύου (INTERNET). Ειδικότερα, ανακοινώθηκε η σύλληψη και η άσκηση ποινικής διώξεως, σε βάρος 12 προσώπων, μεταξύ των οποίων και ο εκκαλών - εφεσίβλητος, για την τέλεση των εγκλημάτων της μαστροπείας κατ' εξακολούθηση από κοινού (άρθρα 45, 98 και 349 ΠΚ), της διευκόλυνσης ακολασίας άλλων και της πορνογραφίας ανηλίκων κατ' εξακολούθηση (άρθρα 45, 98, 348, 348Α, Π.Κ.), της νομοθεσίας περί ναρκωτικών και της κατοχής ναρκωτικών για ίδια αποκλειστική χρήση ως και της διάθεσης χώρου για χρήση ναρκωτικών (ν. 1729/1987), της ασέλγειας παρά φύση από κερδοσκοπία (άρθρο 347 Π.Κ.), της νομοθεσίας περί ασέμνων δημοσιευμάτων (άρθρα 29 και 30 του ν. 5060/1931) και των άρθρων 14 και 1, 10, 11, και 55 της Α.Ι.Β. 8577/1983 Υγειονομικής Διάταξης. Περαιτέρω, στο εν λόγω δελτίο τύπου, αναφέρονταν τα ονοματεπώνυμα των ως άνω προσώπων, το πατρώνυμο, η ηλικία τους και η επαγγελματική τους ιδιότητα, ενώ, στη συνέχεια, εξιστορείτο ο τρόπος διαπιστώσεως των παραβάσεων από την Αστυνομική Αρχή και το ειδικότερο αδίκημα το οποίο φέρεται ότι τέλεσε καθένα από τα παραπάνω πρόσωπα. Ειδικότερα, όσον αφορά στο εκκαλούντα - εφεσίβλητο, ανακοινώθηκε η επ' αυτοφώρω σύλληψή του, κατόπιν αστυνομικής έρευνας, την 2:30 π.μ. σε μπαρ επί της οδού Μ. Β. αριθμ. 33 (Αθήνα), για την τέλεση ακόλαστων πράξεων, μαζί με άλλους δυο κατηγορουμένους, παρουσία τρίτων προσώπων, σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο του μπαρ, προσβάλλοντας τη δημόσια αιδώ. Τέλος, ανακοινώθηκε ότι τα παραπάνω πρόσωπα παραπέμφθηκαν, κατά την 22.2.2003, στον Εισαγγελέα Πρωτοδικών Αθηνών. Το ως άνω δελτίο δημοσιεύθηκε στο σύνολο του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου των Αθηνών κατά την 24.2.2003 και 25.2.2003 (βλ. σχετ. τα προσκομιζόμενα πρωτοδίκως αντίγραφα ημερήσιων εφημερίδων και των σχετικών σελίδων του διαδικτύου). Κατόπιν τούτου, ασκήθηκε, σε βάρος του εκκαλούντα - εφεσίβλητου ποινική δίωξη για την τέλεση του αδικήματος της ασέλγειας παρά φύση από κερδοσκοπία (άρθρο 347 Π.Κ.), ακολούθως, όμως, με το 1424/2004 βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών, κρίθηκε ότι δεν πρέπει να γίνει κατηγορία σε βάρος αυτού, με την αιτιολογία ότι δεν προέκυψαν από το σύνολο του αποδεικτικού υλικού επαρκείς ενδείξεις, σε βάρος του, για να στηριχθεί δημόσια στο ακροατήριο κατηγορία. Κατά του εν λόγω βουλεύματος δεν ασκήθηκαν ένδικα μέσα από την εισαγγελική αρχή (βλ. σχετ. το 4079/24.11.2005 πιστοποιητικό του Γραμματέα του Αρείου Πάγου). Με την από 17/2/2005, αγωγή η οποία επιδόθηκε στο Ελληνικό Δημόσιο, στις 15/7/2005, ο εκκαλών - εφεσίβλητος προέβαλε ότι με τη δημοσίευση του ονοματεπωνύμου του, με το ως άνω δελτίο τύπου, το Ελληνικό Δημόσιο προέβη, δια των οργάνων του, στην μη επιτρεπόμενη επεξεργασία των ευαίσθητων προσωπικών του δεδομένων, που αφορούν στη σύλληψή του για την παράβαση του ποινικού νόμου, ως και σε πληροφορίες σχετικά με τη ερωτική του ζωή, ότι, περαιτέρω, με τον εν λόγω δελτίο τύπου φέρεται και ως συμμέτοχος για την τέλεση και άλλων αδικημάτων, για τα οποία δεν ασκήθηκε σε βάρος του ποινική δίωξη (παιδοφιλία, κατοχή και χρήση ναρκωτικών ουσιών κ.τ.λ.) και ότι από την δημοσιότητα που έλαβε η, δια του δελτίου τύπου, ανακοίνωση της συλλήψεώς του, υπέστη ηθική βλάβη, που συνίσταται στην προσβολή της προσωπικότητάς του, και ειδικότερα της τιμής και της υπόληψής του, εφόσον φέρεται ως παιδόφιλος και ομοφυλόφιλος. Τέλος ζητά να του επιδικαστεί, για τη χρηματική ικανοποίηση της ηθικής βλάβης που υπέστη εκ της ως άνω αιτίας, ποσό 250.000 ευρώ. Προσκόμισε δε, πρωτοδίκως, μεταξύ άλλων, για την απόδειξη του ισχυρισμού του, και επικαλέστηκε τις υπ' αριθμ. 1272, 1273, 1274 και 1275/22.11.2005 ένορκες βεβαιώσεις, ενώπιον της Συμβολαιογράφου Αθηνών ***., των μαρτύρων ***, ***, *** και *** αντιστοίχως, οι οποίες, περαιτέρω, λήφθηκαν νομοτύπως (σχετ. η από 4.11.2005 κλήση προς εξέταση μαρτύρων και η 5155Β/8.11.2005 έκθεση επιδόσεως της Δικαστικής Επιμελήτριας του Πρωτοδικείου Αθηνών ***). Σύμφωνα με τις καταθέσεις των τριών πρώτων μαρτύρων, που δηλώνουν ότι είναι γνωστές και πελάτισσες του κομμωτηρίου του εκκαλούντα - εφεσίβλητου και η τέταρτη υπάλληλος αυτού επί έξι έτη, από τη δημοσίευση του ως άνω δελτίου τύπου στα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης προκλήθηκε ο «κοινωνικός στιγματισμός» του εκκαλούντος - εφεσίβλητου και δημόσια σε βάρος του «κοινωνική κατακραυγή», δεδομένου ότι φέρεται ως ομοφυλόφιλος και διακινητής παιδικής πορνογραφίας, ότι μειώθηκε αισθητά η πελατεία του κομμωτηρίου που διατηρούσε στην περιφέρεια του Δήμου *** και ότι προς τούτο μετέφερε την επιχείρησή του στην περιφέρεια του '***, όπου δεν ήταν γνωστός.

4.Εξάλλου, το Ελληνικό Δημόσιο, με το από 16.1.2006 νομίμως κατατεθέν πρωτοδίκως υπόμνημα αυτού, προέβαλε α) ότι η δημοσίευση του ονόματος του εκκαλούντος - εφεσίβλητου έγινε για λόγους εγκληματολογικής πολιτικής στα πλαίσια της γενικής πρόληψης και ειδικότερα για την καταπολέμηση του φαινομένου της παιδικής πορνογραφίας και της παιδοφιλίας μέσω του διαδικτύου και ότι ο ίδιος είχε, προηγουμένως, δημοσιοποιήσει τα προσωπικά του δεδομένα στο διαδίκτυο, β) ότι ο ίδιος δημοσιοποίησε τα δεδομένα της ερωτικής του ζωής, καθόσον τέλεσε σε δημόσιο χώρο το αδίκημα της παρά φύση ασέλγειας και προσέβαλε το έννομο αγαθό της αιδούς των δύο αστυνομικών που τον συνέλαβαν επ' αυτοφώρω και γ) ότι, εκ του λόγου ότι δεν κατηγορήθηκε τελικώς για την τέλεση του πιο πάνω αδικήματος της παρά φύση ασέλγειας με βάση το ως άνω βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών, το οποίο πρέπει να ελεγχθεί παρεμπιπτόντως, δεν αίρεται το γεγονός της συλλήψεώς του υπό τις συνθήκες που περιγράφονται στο ως άνω δελτίο τύπου.

5.Το πρωτόδικο Δικαστήριο, με την εκκαλούμενη απόφασή του, αφού δέχθηκε ότι με την ανακοίνωση στον τύπο της σύλληψης του εκκαλούντος - εφεσίβλητου, το εφεσίβλητο - εκκαλούν προέβη, δια των οργάνων του, στην παράνομη επεξεργασία των προσωπικών του δεδομένων, και, εκ του λόγου τούτου σε προσβολή της προσωπικότητας του, έκανε εν μέρει δεκτή την ως άνω αγωγή και αναγνώρισε την υποχρέωση του εφεσίβλητου - εκκαλούντος Ελληνικού Δημοσίου να καταβάλει σ' αυτόν νομιμοτόκως το ποσό των 15.000 ευρώ για χρηματική ικανοποίηση της ηθικής του βλάβης.

6.Ήδη, ο εκκαλών - εφεσίβλητος, με την κρινόμενη έφεσή του προβάλλει ότι κατ' εσφαλμένη αξιολόγηση του αποδεικτικού υλικού που είχε προσκομίσει και ιδίως τις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων, με την εκκαλούμενη απόφαση επιδικάστηκε για χρηματική ικανοποίηση της ηθικής του βλάβης μόνο το ποσό των 15.000 ευρώ, δεδομένου ότι η προσβολή που υπέστη στην προσωπικότητά του είναι ιδιαίτερα σημαντική και συνεπώς η χρηματική ικανοποίησή του θα έπρεπε να είναι η αιτηθείσα των 250.000 ευρώ, πάντως δε πολύ μεγαλύτερη της επιδικασθείσας.

7.Αντίθετα, το Ελληνικό Δημόσιο, με την κρινόμενη έφεσή του προβάλλει ότι η κρίση της εκκαλούμενης απόφασης είναι εσφαλμένη, αφού στην προκείμενη περίπτωση ουδεμία προσβολή της προσωπικότητάς του υπέστη ο εκκαλών - εφεσίβλητος από την ανακοίνωση και μόνο της σύλληψής του και των πραγματικών περιστατικών της υπόθεσης χωρίς καμία περαιτέρω κρίση. Περαιτέρω, προβάλλει ότι είναι υπερβολικό το επιδικασθέν με την ως άνω απόφαση ποσό.

8.Με τα δεδομένα αυτά, το Δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη ότι α) σύμφωνα με όσα έγιναν ερμηνευτικώς δεκτά στην δεύτερη σκέψη της παρούσας, δεν επιτρέπεται η επεξεργασία των ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων του ατόμου και ως τέτοια επεξεργασία συνιστά και η ανακοίνωση από Δημόσια Αρχή (Ελληνική Αστυνομία) σύλληψης του φυσικού προσώπου για τη διάπραξη εγκληματικής πράξης και της άσκησης σε βάρος του προσώπου ποινικής δίωξης, β) με το από 23/2/2003 δελτίο τύπου της Ελληνικής Αστυνομίας ανακοινώθηκε η σύλληψη του εκκαλούντος - εφεσίβλητου, με πλήρη δημοσιοποίηση των στοιχείων του (ονοματεπώνυμο, ηλικία και επαγγελματική ιδιότητα), για το αδίκημα της παρά φύση ασέλγειας από κερδοσκοπία, για το οποίο, όμως, με το 1424/2004 Βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών, κρίθηκε ότι δεν πρέπει να γίνει σε βάρος του δημόσια κατηγορία, γιατί δεν προέκυψαν επαρκές ενδείξεις της τέλεσης της ως άνω πράξης του από κερδοσκοπία, κρίνει ότι, με την πιο πάνω ανακοίνωση στο τύπο, το εφεσίβλητο - εκκαλούν Ελληνικό Δημόσιο προέβη δια των οργάνων του στην επεξεργασία των προσωπικών δεδομένων του εκκαλούντος - εφεσίβλητου, δηλαδή στην ανακοίνωση στοιχείων που αφορούν σε θέματα σχετικά με την ποινική δίωξη αυτού, αλλά και στοιχείων που αφορούν, ενόψει της φύσης της ανακοινωθείσας παράβασης, με την ερωτική ζωή του, χωρίς να συντρέχουν οι προϋποθέσεις άρθρου 7 του Ν. 2472/1997 (πρβλ. ΣτΕ 2629/2006). Εξάλλου, από την πιο πάνω δημόσια ανακοίνωση των στοιχείων του, υπέστη προσβολή της προσωπικότητάς του, δηλαδή της τιμής και της υπόληψης του, γιατί, ναι μεν στο εν λόγω δελτίο τύπου, ανακοινώθηκε τελικώς η σύλληψή του μόνο για το αδίκημα της παρά φύση ασελγείας, όμως με το δελτίο αυτό ανακοινώθηκαν στοιχεία σχετικά με την τέλεση, εκ μέρους του, ποινικού αδικήματος και συνακόλουθα στοιχεία σχετικά με την άσκηση σε βάρος του ποινικής δίωξης, για το οποίο αδίκημα δεν έγινε τελικώς κατηγορία σε βάρος του, ως και στοιχεία σχετικά με την ερωτική του ζωή, δηλαδή στοιχεία που αφορούν την ιδιωτική ζωή του εκκαλούντος - εφεσίβλητου, όπως ορθά κρίθηκε και με την εκκαλούμενη απόφαση, όλα δε όσα αντίθετα υποστηρίζει το εφεσίβλητο - εκκαλούν Ελληνικό Δημόσιο, πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμα. Περαιτέρω το Δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη το είδος και το μέγεθος της προσβολής που υπέστη ο εκκαλών - εφεσίβλητος στην προσωπικότητά του, από την παράνομη, κατά τα προεκτεθέντα επεξεργασία των ευαίσθητων προσωπικών του δεδομένων και συνεκτιμώντας τις πρωτοδίκως από τον ίδιο προσκομισθείσες ένορκες καταθέσεις μαρτύρων, κρίνει ότι για τη χρηματική ικανοποίηση της ηθικής βλάβης του εκκαλούντος - εφεσίβλητου πρέπει να αναγνωρισθεί ότι το Ελληνικό Δημόσιο υποχρεούται να καταβάλει σ'αυτόν το εύλογο ποσό των 15.000 ευρώ όπως ορθά κρίθηκε και με την εκκαλούμενη απόφαση, τα αντίθετα δε που προβάλλονται με τις κρινόμενες αντίθετες εφέσεις πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμα.

9.Εξάλλου, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 75 παρ. 2 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας (Ν. 2717/1999 - Α´90) και 21 του Δ/τος της 26-6/10-7-1944 (Κώδιξ Δικών Δημοσίου), που ορίζει ότι «ο νόμιμος και ο της υπερημερίας τόκος πάσης του Δημοσίου οφειλής ορίζεται έως 6% ετησίως, πλην αν άλλως ορίσθη δια συμβάσεως ή ειδικού νόμου. Ο ειρημένος τόκος άρχεται από της επιδόσεως της αγωγής», προκύπτει ότι η υποχρέωση προς καταβολή τόκων επί οφειλών του Ελληνικού Δημοσίου αρχίζει πάντοτε και μόνο, από την επίδοση της σχετικής αγωγής. Από την διάταξη 21 του ισχύοντος Κώδικα Δικών Δημοσίου, η και καταψηφιστικής αγωγής και τις διατάξεις των άρθρων 73 παρ. 3 και 197 του ΚΔΔ, που ορίζουν ότι το αίτημα της αγωγής μπορεί να είναι καταψηφιστικό ή αναγνωριστικό και ότι οι τελεσίδικες αποφάσεις αποτελούν δεδικασμένο, συνάγεται ότι, με την ασκούμενη ενώπιον των διοικητικών δικαστηρίων αναγνωριστική αγωγή, η οποία έχει αντικείμενο της αυθεντική διάγνωση κάποιας χρηματικής αξιώσεως από σχέση δημοσίου δικαίου κατά το άρθρο 71 του ΚΔΔ, παρέχεται από τον ΚΔΔ ισότιμη προστασία με εκείνη της καταψηφιστικής αγωγής. Και τούτο γιατί, εφόσον οι ανωτέρω διατάξεις δεν συνδέουν την έννομη συνέπεια της τοκογονίας λόγω επιδικίας, προς καταψηφιστικό αίτημα της αγωγής, αλλά μόνο προς τη δίκη καθ'ευατήν, δηλαδή την γένεση της επιδικίας, δεν συντρέχει λόγος διαφοροποίησης, ως προς το ζήτημα τούτο της καταψηφιστικής από την αναγνωριστική, δεδομένου ότι η τελευταία δεν έχει επικουρικό χαρακτήρα έναντι της πρώτης, τέμνει δε και αυτή τη διαφορά, ως προς την ύπαρξη της επίδικης απαίτησης, με δύναμη δεδικασμένου (πρβλ. ΣτΕ 3141/2006 Ολ. Ειδ.Δικ. 1/2005). Ενόψει αυτών ορθά, με την εκκαλούμενη απόφαση επιδικάστηκαν σε βάρος του εφεσίβλητου - εκκαλούντος Ελληνικού Δημοσίου τόκοι επί του ως άνω ποσού και πρέπει να απορριφθεί, ως αβάσιμος ο αντίθετος λόγος της κρινόμενης έφεσής του.

Κατ'ακολουθίαν των ανωτέρω, πρέπει να απορριφθούν οι κρινόμενες αντίθετες εφέσεις και να διαταχθεί η κατάπτωση του κατατεθέντος παραβόλου υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου, να συμψηφιστούν δε μεταξύ των διαδίκων τα δικαστικά έξοδα, κατ' άρθρο 275 παρ. 1 του ΚΔΔ.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

-Συνεκδικάζει τις αντίθετες εφέσεις

-Απορρίπτει αυτές

-Διατάσσει την κατάπτωση, υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου του κατατεθέντος παραβόλου.

-Συμψηφίζει τα δικαστικά έξοδα μεταξύ των διαδίκων.

Κρίθηκε και αποφασίστηκε στην Αθήνα, στις 6-6-2007 και δημοσιεύτηκε στην ίδια πόλη, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του Δικαστηρίου, στις 29-6-2007.

Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΕΙΣΗΓΗΤΡΙΑ


Πνευματική ιδιοκτησία: αναπαραγωγή για δικαστικούς και διοικητικούς σκοπούς

Άρθρο 24 Ν.2121/1993 : Αναπαραγωγή για σκοπούς δικαστικούς ή διοικητικούς


Επιτρέπεται, χωρίς την άδεια του δημιουργού και χωρίς αμοιβή, η αναπαραγωγή έργου για να χρησιμοποιηθεί σε δικαστική ή διοικητική διαδικασία, στο μέτρο που δικαιολογείται από τον επιδιωκόμενο σκοπό.

___________________

Επομένως, η Διοίκηση δεν νομιμοποιείται να αρνείται την χορήγηση αντιγράφου επικαλούμενη δικαιώματα "πνευματικής ιδιοκτησίας", όταν το αίτημα ασκείται στο πλαίσιο της διοικητικής διαδικασίας που ανοίγει ένα αίτημα πρόσβασης σε έγγραφα του δημόσιου τομέα.


Βλ. και σχετικό Πόρισμα του Συνηγόρου του Πολίτη για το άρθρο 24.

Το τεκμήριο της ανακρίβειας.



Πέρασαν σχεδόν δέκα χρόνια από την υπόθεση Κορκολή, αλλά βέβαια τι ειναι τα 50.000.000 πρόστιμο που έφαγε τότε από την επιτροπή Δαφέρμου, για τον Δημοσιογράφο;

Δεν θα βάλω link στην βαρύτατη παραβίαση κάθε έννοιας τεκμηρίου αθωότητας και ανθρώπινου δικαιώματος, που βγάζει ονόματα μητροπολίτη που παρουσιάζει ως δράστη υπόθεσης παιδοφιλίας. 

Θεωρώ πλέον ως δεδομένο πως απ' ό,τι βγάζει ο Τριανταφυλλόπουλος ως "αποκάλυψη", ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Κάτι σαν αντι-εγγύηση: το τεκμήριο της ανακρίβειας. 


Τρίτη, Ιανουαρίου 27, 2009

Κανονισμός Domain Names.gr: Η εξουσία της ΕΕΤΤ για θέσπισή του

Στο e-lawyer ξεκινάει σήμερα η ανάλυση του ισχύοντος Κανονισμού Διαχείρισης και Εκχώρησης των Ονομάτων Χώρου με κατάληξη .gr (2005) . 

Πριν την εισαγωγή στα άρθρα, ας δούμε το προοίμιο αυτής της Κανονιστικής Πράξης της ΕΕΤΤ.

Απόφαση αρ. 351/76

Κανονισμός Διαχείρισης και Εκχώρησης Ονομάτων Χώρου (Domain Names) με κατάληξη . gr

Η ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΩΝ (ΕΕΤΤ)

Έχοντας υπόψη:
α. το ν.2867/2000 "Οργάνωση και Λειτουργία των Τηλεπικοινωνιών και άλλες Διατάξεις" (ΦΕΚ 273/Α/2000), ιδίως το άρθρο 3, παράγρ. 14, στοιχεία α΄ και κη΄.
β. την Δημόσια Διαβούλευση για την Καταχώρηση Ονομάτων Χώρου .gr με χρήση μη λατινικών χαρακτήρων και τις υφιστάμενες διαδικασίες καταχώρησης Ονομάτων Χώρου .gr την οποία διεξήγαγε η ΕΕΤΤ το διάστημα από 15.9.2005 έως 15.10.2005 και τα αποτελέσματα αυτής.
γ. το γεγονός ότι από τις διατάξεις αυτές δεν προκαλείται δαπάνη σε βάρος του Κρατικού Προϋπολογισμού, αποφασίζει: 

[ακολουθούν τα άρθρα του Κανονισμού] 

_____________________________

Στο προοίμιο των κανονιστικών πράξεων που εκδίδουν, τα διοικητικά όργανα αναφέρουν την εξουσιοδοτική διάταξη νόμου, δυνάμει της οποίας ασκούν την αρμοδιότητα τους. Υπενθυμίζεται ότι στο κοινοβουλευτικό σύστημα, οι πράξεις γενικού περιεχομένου (ουσιαστικοί "νόμοι") θεσπίζονται από την Βουλή και όχι από τα διοικητικά όργανα. Ο κανόνας αυτός ανατρέπεται μόνο σε ειδικές περιπτώσεις και μόνο κατ' εφαρμογή του Συντάγματος που καθορίζει ειδικά το στενό πλαίσιο της κανονιστικής δράσης των διοικητικών οργάνων.

Η ΕΕΤΤ αναφέρει ως εξουσιοδοτική διάταξη τον Ν.2867/2000 και "ιδίως το άρθρο 3, παράγρ.14, στοιχεία α΄ και κη΄".

Σύμφωνα με αυτά τα άρθρα του Ν.2867/2000, η ΕΕΤΤ:

"ρυθμίζει τα θέματα του διαδικτύου και εκχωρεί ονόματα χώρου (domain name) με κατάληξη gr." (άρθρο 3 παρ. 14, στοιχείο α΄)

και

  "εκδίδει κανονιστικές ή ατομικές πράξεις, δημοσιευόμενες στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, δια των οποίων ρυθμίζεται κάθε διαδικασία και λεπτομέρεια σε σχέση με τις ανωτέρω αρμοδιότητές της". (άρθρο 3 παρ. 14, στοιχείο κη')


Αυτή είναι λοιπόν η κανονιστική αρμοδιότητα που εκχώρησε το νομοθετικό σώμα στην ΕΕΤΤ, για την έκδοση του Κανονισμού Domain Names. Οι διατάξεις όμως αυτές καταργήθηκαν στη συνέχεια, με το Ν.3431/2006, κατά τον οποίο καταργείται συνολικά ο Ν.2867/2000 (εκτός από μερικές διατάξεις του, στις οποίες ΔΕΝ περιλαμβάνονται οι παραπάνω διατάξεις κανονιστικής εξουσιοδότησης προς την ΕΕΤΤ).

Συνεπώς, ο Κανονισμός Διαχείρισης και Εκχώρησης Ονομάτων Χώρου (Domain Names) με κατάληξη .gr θεσπίστηκε το 2005, βάσει νομοθετικών διατάξεων που έχουν καταργηθεί από το 2006.

Ωστόσο, με το άρθρο 12 του Ν.3431/2006 προβλέπεται ειδικότερη αρμοδιότητα της ΕΕΤΤ για έκδοση Κανονισμού Διαχείρισης.  Σύμφωνα με το νόμο αυτό, η ΕΕΤΤ έχει αρμοδιότητα να:

Ρυθμίζει τα θέματα ονομάτων χώρου στο Διαδίκτυο με κατάληξη ".gr", καθώς και οποιουδήποτε άλλου χώρου ή υποχώρου χορηγηθεί στην Ελλάδα. Εκδίδει Κανονισμό με τον οποίο ρυθμίζεται κάθε θέμα το οποίο αφορά την εκχώρηση των ονομάτων χώρου στο Διαδίκτυο με κατάληξη ".gr", τους όρους χρήσης τους, τους λόγους διαγραφής, τους όρους μεταβίβασης, την τήρηση του μητρώου εκχωρούμενων ονομάτων χώρου, τα τέλη για την παροχή των σχετικών υπηρεσιών, την άσκηση εποπτείας για τη χρήση και κάθε άλλο θέμα το οποίο αφορά στη λειτουργία και τη χρήση των ονομάτων χώρου στο Διαδίκτυο με κατάληξη ".gr". Τα ανωτέρω ονόματα χώρου αποτελούν πόρους του Ελληνικού Κράτους, οι οποίοι εκχωρούνται αποκλειστικά από την ΕΕΤΤ, μόνο κατά χρήση. Το μητρώο δεδομένων που περιέχει κάθε σχετική πληροφορία τηρείται στην ΕΕΤΤ. Η ΕΕΤΤ έχει τη δυνατότητα, με διαγωνισμό, για περιορισμένο χρόνο, ο οποίος σε κάθε περίπτωση, δεν υπερβαίνει την πενταετία, να αναθέτει την τήρηση του Μητρώου σε άλλο πρόσωπο, το οποίο όμως θα ενεργεί στο όνομα και για λογαριασμό της ΕΕΤΤ.

Η ΕΕΤΤ είναι ο αρμόδιος φορέας για θέματα ονομάτων χώρου στο Διαδίκτυο με κατάληξη ".eu"

Aυτό σημαίνε ότι ο Ν.3431/2006 κατάργησε την εξουσιοδοτική διάταξη επί της οποίας εκδόηκε ο Κανονισμός 2005, αλλά θέσπισε νεά, αναλυτικότερη εξουσιοδοτική διάταξη για την έκδοση αντίστοιχου Κανονισμού. 

Η θεωρία του "πόρου του Ελληνικού Κράτους" που ακολουθεί ο Ν.3431/2006 για τα ονόματα χώρου είναι μάλλον ξεπερασμένη και αντιμετωπίζει το θέμα σαν να πρόκειται για σπάνιες ραδιοσυχνότητες. Αντιθέτως, τα ονόματα χώρου αποτελούν μία "διασταύρωση" τηλεφωνικού αριθμού και λογοτύπου, πράγμα που δεν μπορεί ν' αποτελεί "πόρο του Ελληνικού Κράτους", όπως δεν αποτελούν πόρο και τα εμπορικά σήματα που κατατίθενται στο υπουργείο Ανάπτυξης. Ό,τι προηγείται της κατάληξης .gr  δεν μπορεί να ανήκει στο Κράτος: δεν πρόκειται για πινακίδες κυκλοφορίας!

Ο ρόλος της ΕΕΤΤ έπρεπε να είναι αυτός της επίλυσης των διαφορών που ανακύπτουν από την εκχώρηση και τη χρήση των Ονομάτων Χώρου, όπως γίνεται στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Οργανισμού Διανοητικής Ιδιοκτησίας, που λειτουργεί και ως θεσμός διαιτησίας για την επίλυση διαφορών σχετικά με τα domain names. Δεν είναι τυχαίο ότι  ο θεσμός λειτουργεί στο πλαίσιο ενός οργανισμού Διανοητικής Ιδιοκτησίας, πράγμα το οποίο δεν μπορεί να αφορά "πόρους" κανενός κράτους, άρα ούτε και του Ελληνικού. Αυτά όμως σχετίζονται περισσότερο με την ανάγκη αναθεώρησης της νομοθεσίας περί ονοματοδοσίας στο Διαδίκτυο κι όχι στην ανάλυση του υφιστάμενου Κανονισμού του 2005. 

To γεγονός ότι έχουμε έναν Κανονισμό, ο οποίος αναφέρεται σε καταργημένες διατάξεις, επιβάλλει και για  λόγους νομοτεχνικούς την αναθεώρησή του. 

Δευτέρα, Ιανουαρίου 26, 2009

Ανοίγω την υπόθεση "ελληνικά domain names (Ονόματα Χώρου με κατάληξη .gr)"

 

Τα τελευταία τέσσερα χρόνια περίπου, το τοπίο της "ονοματοδοσίας στο Διαδίκτυο", δηλαδή η διαχείριση των Ονομάτων Χώρου με κατάληξη .gr είναι μια  επικίνδυνη ζούγκλα, για να αποφύγω αναφορές που θα μείωναν τους sex workers.

Για τις σοβαρές αστοχίες της ΕΕΤΤ και την τεράστια ευθύνη που έχει σχετικά με αυτό το θέμα, από το οποίο διέρχεται όλο αυτό που λέμε Κοινωνία της Πληροφορίας στην Ελλάδα, τα έχουμε ξαναπεί (βλ. εδώ). Η ΕΕΤΤ έχει κριθεί κι έχει αποτύχει σε αυτόν τον τομέα: το πιο σοβαρό είναι ότι αρνείται να εφαρμόσει τη νομοθεσία, τον Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας, τις γενικές αρχές του διοικητικού δικαίου, τελικά το ίδιο το Σύνταγμα. Εισηγήτρια της ΕΕΤΤ τόλμησε να ξεστομίσει μπροστά σε πελάτη μου πριν από μήνες: "μην γράφετε πολλά στα υπομνήματά σας, εμείς εφαρμόζουμε μόνο τη δική μας νομοθεσία". Ανεξάρτητο κράτος, δηλαδή, η Αρχή: δικοί της νόμοι, δική της λογική. Στην ΕΕΤΤ δίνω μία τελευταία ευκαιρία να αποδείξει κατά πόσον είναι ανεξάρτητη διοικητική αρχή κι όχι άλλη μια επιτροπή διορισμένη από το υπουργικό συμβούλίο: θα δούμε ποια θα είναι η απόφασή της στην υπόθεση euroelections.gr, όπου καλείται να αποφασίσει αν έχει δίκιο το ΠΑΣΟΚ που έχει ζητήσει το Όνομα Χώρου από την περασμένη άνοιξη ή ο Υπουργός Εσωτερικών που το ζήτησε τον Οκτώβρη του 2008. 

Υπάρχουν πάρα πολλές τραγελαφικές ιστορίες με domain names, τα οποία απορρίφθηκαν ως αντίθετα στα χρηστά ήθη ή με διάφορες άλλες γελοίες και παράνομες δικαιολογίες. Υπάρχουν επίσης ιστορίες προφανούς παρανομίας, στις οποίες η ανεξάρτητη αρχή δεν κατάλαβε τίποτα και έκανε την πάπια. 

Μία μόνο ελπίδα υπάρχει: η σωστή αναθεώρηση του Κανονισμού Εκχώρησης και Διαχείρισης Ονομάτων Χώρου με κατάληξη .gr, ο οποίος θεσπίστηκε το 2005 και έχει ήδη παλιώσει. Άλλωστες, κι αυτός ο Κανονισμός ήρθε να αντικαταστήσει τον παλαιότερο του 2002. Ήρθε η ώρα να αντικατασταθεί, καθώς δεν είναι πλέον λειτουργικός κι έχουν ήδη εντοπιστεί αρκετά προβλήματα, στα οποία η ΕΕΤΤ δεν είναι σε θέση να δώσει πρακτικές λύσεις, με συνεφαρμογή των γενικών αρχών του διοικητικού δικαίου. Πώς είναι δυνατόν να έχει εκχωρήσει Ονόματα Χώρου, τα οποία ανανεώνει για χρόνια και, μετά από κάποια στιγμή, να αποφασίζει την διαγραφή τους για λόγους "ξαφνικής" αντίθεσης στον κανονισμό (πέραν της προφανούς κακοπιστίας που είναι φυσικά ένα θέμα ουσίας που δεν είναι δυνατόν να γνωρίζει εκ των προτέρων); Πώς είναι δυνατόν να ΚΛΕΙΝΕΙ έναν καταχωρητή επειδή, κατά τη γνώμη της, ζήτησε υπερβολικό αντίτιμο για μεταβίβαση ΕΝΟΣ domain name; Αγορανομία στο Διαδίκτυο; Όλα αυτά είναι πέρα από κάθε λογική και ήρθε η ώρα να εντοπίσουμε τα λάθη του θεσμικού πλαισίου. 

Γι' αυτό πρέπει να μπει μια τελεία στις παράλογες ερμηνείες, που έχουν επισημανθεί από διάφορες πλευρές, όπως λ.χ. από τον Συνήγορο του Πολίτη.

Πρέπει να κωδικοποιηθούν οι αστοχίες του Κανονισμού και να προταθεί ένα νέο θεσμικό πλαίσιο για την ονοματοδοσία στο διαδίκτυο. 

Στο e-lawyer θα παρουσιαστούν τις επόμενες μέρες ένα προς ένα τα 23 άρθρα του Κανονισμού, προκειμένου να εντοπιστούν προβλήματα και αστοχίες. Ελάτε κι εσείς να σχολιάσετε και να βρούμε τα λάθη που γίνονται όσον αφορά την εκχώρηση και τη διαχείριση των Ονομάτων Χώρου. Πείτε τις δικές σας εμπειρίες σχετικά με Ονόματα Χώρου (προσοχή: χωρίς να εκτίθενται πρόσωπα ή ανταγωνιστικές ιστοσελίδες - δεν θα λύσουμε ιδιωτικές διαφορές), ώστε να δούμε με καθαρό μυαλό τι είναι αυτό που έχει προκαλέσει όλη αυτή την κακοδαιμονία. 

Σε αυτό το διάλογο περιμένουμε και τα ίδια τα στελέχη της ΕΕΤΤ: γνωρίζουμε ότι υπάρχουν άξιοι άνθρωποι εκεί, από τους οποίους περιμένουμε να τοποθετηθούν και να προωθήσουν την αναζήτηση αυτή στα αρμόδια ώτα. 









Κυριακή, Ιανουαρίου 25, 2009

Υποδειγματικός σεβασμός της ιδιωτικότητας από το tvxs.gr


Η διάκριση ανάμεσα στην ιδιωτική και τη δημόσια ζωή δεν είναι πάντοτε ευχερής. Είναι ωστόσο, υπαρκτή: υπάρχει ένα όριο πέρα από το οποίο δεν πρέπει να φτάνει η δημοσιογραφική καταγραφή και ο δημόσιος σχολιασμός από χρήστες διαδικτυακών μέσων.

Συγχαρητήρια στη ομάδα του tvxs.gr που απέδειξε εδώ ότι γνωρίζει τα όρια και είναι σε θέση να σεβαστεί τις βασικές αρχές της δημοσιογραφικής δεοντολογίας, χωρίς κραυγές και οδυρμούς περί "λογοκρισίας".

Αντίθετα, στην ίδια υπόθεση, άλλα, "μεγάλα", παραδοσιακά μέσα εκφράζουν την περιφρόνησή τους για στοιχειώδεις παραδοχές που πρέπει να γίνονται σεβαστές από όλους.  

Παρασκευή, Ιανουαρίου 23, 2009

ΕΠΣΕ: Το Εφετείο αρνείται ως αναγνωστέο έγγραφο την αντιναζιστική νομολογία επειδή είναι "γνωστή στο δικαστήριο"


Το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ) δημοσιοποιεί σήμερα σημείωμα που ετοιμάστηκε για τη σημερινή κατάθεση του εκπροσώπου του Παναγιώτη Δημητρά ως μάρτυρα στη δίκη ενώπιον του Α’ Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών που εξετάζει την έφεση του κατηγορούμενου *** κατά της πρωτόδικης καταδίκης του σε 14 μήνες φυλάκιση με αναστολή για παραβίαση των άρθρων 1.1 και 2 του (αντιρατσιστικού) Ν. 927/79. Το σημείωμα αναφέρει τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) για τα όρια στην ελευθερία της έκφρασης (Άρθρο 10 ΕΣΔΑ) σε συνδυασμό με την παραβίαση του Άρθρου 17 ΕΣΔΑ για την απαγόρευση της κατάχρησης δικαιώματος. 


Το ΕΔΔΑ θεωρεί πως «Ο εθνικοσοσιαλισμός αποτελεί ολοκληρωτική ιδεολογία ασυμβίβαστη με τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι οπαδοί του αναμφισβήτητα επιδιώκουν σκοπούς που εμπίπτουν στο Άρθρο 17. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το Δικαστήριο καταλήγει στο συμπέρασμα πως προκύπτει από το Άρθρο 17 ότι η καταδίκη του προσφεύγοντος ήταν αναγκαία σε μια δημοκρατική κοινωνία με την έννοια της δεύτερης παραγράφου του Άρθρου 10.» Με αυτή τη νομολογία που επικαλέστηκε ο μάρτυρας δόθηκε απάντηση στο βασικό ερώτημα-επιχείρημα της υπεράσπισης «Απαγορεύεται να είναι κανείς ναζί;». Σημειώνεται πάντως πως το δικαστήριο δεν δέχθηκε να συμπεριληφθεί ως αναγνωστέο το σημείωμα παρατηρώντας πως θεωρείται πως γνωρίζει τη νομολογία. 


Παράλληλα, ο Παναγιώτης Δημητράς υπενθύμισε πως και ο Άρειος Πάγος έχει αποφανθεί πως φασιστικά κόμματα είναι αντίθετα με τη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος. Με την απόφαση 4/2007 της 1 Σεπτεμβρίου 2007, το Α’ Πολιτικό Τμήμα του Αρείου Πάγου ανακήρυξε έναν υποψήφιο ως μεμονωμένο υποψήφιο χωρίς τον τίτλο του συνδυασμού «Νέος Φασισμός», γιατί αυτό αντίκειται στη διάταξη του άρθρου 29 παράγραφος 1 του Συντάγματος που προβλέπει ότι «η οργάνωση και η δράση των κομμάτων οφείλει να εξυπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος»


«Ο μεµονωµένος υποψήφιος *** θα ανακηρυχθεί ως µεµονωµένος χωρίς το δηλωθέν όνοµα «ΝΕΟΣ ΦΑΣΙΣΜΟΣ», γιατί αυτό αντίκειται στη διάταξη του άρθρου 37 παρ. 5γ΄ του π.δ. 96/5.6.2007, συνδυαζόµενη µε τη διάταξη του άρθρου 29 παρ. 1 του Συντάγµατος.»


Η δίκη θα συνεχιστεί για τέταρτη ημέρα στις 9:00 πμ της Τετάρτης 28 Ιανουαρίου 2009 (αίθουσα Δ 100 Α του 4ου ορόφου του Εφετείου Αθηνών - Κυρίλλου Λουκάρεως και Λεωφόρο Αλεξάνδρας).  


ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΣΥΜΦΩΝΙΩΝ ΤΟΥ ΕΛΣΙΝΚΙ (ΕΠΣΕ)

Τ.Θ. 60820, 15304 Γλυκά Νερά, Tηλ. 2103472259 Fax: 2106018760

email: office@greekhelsinki.gr ιστοσελίδα: http://cm.greekhelsinki.gr/ 


ΑΡΘΡΑ 10 ΚΑΙ 17 ΤΗΣ ΕΣΔΑ


Άρθρo 10. Ελευθερία έκφρασης


1. Παν πρόσωπoν έχει δικαίωµα εις την ελευθερίαν εκφράσεως. Τo δικαίωµα τoύτo περιλαµβάνει την ελευθερίαν γνώµης ως και την ελευθερίαν λήψεως ή µεταδόσεως πληρoφoριών ή ιδεών, άνευ επεµβάσεως δηµoσίων αρχών και ασχέτως συνόρων. Τo παρόν άρθρoν δεν κωλύει τα Κράτη από τoυ να υπoβάλωσι τας επιχειρήσεις ραδιoφωνίας, κινηµατoγράφoυ ή τηλεoράσεως εις κανoνισµoύς 

εκδόσεως αδειών λειτoυργίας. 


2. Η άσκησις των ελευθεριών τoύτων, συνεπαγoµένων καθήκoντα και ευθύνας δύναται να υπαχθή εις ωρισµένας διατυπώσεις, όρoυς, περιoρισµoύς ή κυρώσεις, πρoβλεπoµένoυς υπό τoυ νόµoυ και απoτελoύντας αναγκαία µέτρα εν δηµoκρατική κoινωνία δια την εθνικήν ασφάλειαν, την εδαφικήν ακεραιότηταν ή δηµoσίαν ασφάλειαν, την πρoάσπισιν της τάξεως και πρόληψιν τoυ εγκλήµατoς, την πρoστασίαν της υπoλήψεως ή των δικαιωµάτων των τρίτων, την παρεµπόδισιν της κoινoλoγήσεως εµπιστευτικών πληρoφoριών ή την διασφάλισιν τoυ κύρoυς και αµερoληψίας της δικαστικής εξoυσίας. 


Άρθρo 17. Απαγόρευση κατάχρησης δικαιώµατoς


Ουδεµία διάταξις της παρoύσης Συµβάσεως δύναται να ερµηνευθή ως επαγoµένη δι’ έν Κράτoς, µίαν oµάδα ή έν άτoµoν oιoνδήπoτε δικαίωµα όπως επιδoθή εις δραστηριότητα ή εκτελέση πράξεις σκoπoύσας εις την καταστρoφήν των δικαιωµάτων ή ελευθεριών, των αναγνωρισθέντων εν τη παρoύση Συµβάσει, ή εις περιoρισµoύς των δικαιωµάτων και ελευθεριών τoύτων µεγαλυτέρων των πρoβλεπoµένων εν τη ρηθείση Συµβάσει.



ΑΡΘΡΑ 19 ΚΑΙ 20 ΤΟΥ ΔΣΑΠΔ ΤΟΥ ΟΗΕ


Άρθρο 19


1. Κανείς δεν πρέπει να υπόκειται σε διακριτική μεταχείριση και να παρενοχλείται για τις απόψεις του.


2. Κάθε πρόσωπο έχει δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης. Το δικαίωμα αυτό περιλαμβάνει την ελευθερία της αναζήτησης, της λήψης και της μετάδοσης πληροφοριών και απόψεων κάθε είδους, ανεξαρτήτως συνόρων, προφορικά, γραπτά, σε έντυπα, σε κάθε μορφή τέχνης ή με κάθε άλλο μέσο της επιλογής του.


3. Η άσκηση των δικαιωμάτων, που προβλέπονται στην παράγραφο 2 του άρθρου αυτού, συνεπάγεται ειδικά καθήκοντα και ευθύνες. Μπορεί, επομένως, να υπόκειται σε ορισμένους περιορισμούς, οι οποίοι όμως πρέπει να προβλέπονται με σαφήνεια από το νόμο και να είναι απαραίτητοι:


α. για το σεβασμό των δικαιωμάτων ή της υπόληψης των άλλων,


β. για την προστασία της εθνικής ασφάλειας, της δημόσιας τάξης, της δημόσιας υγείας ή των χρηστών ηθών.


Άρθρο 20


1. Κάθε προπαγάνδα υπέρ του πολέμου απαγορεύεται από το νόμο.


2. Κάθε επίκληση εθνικού, φυλετικού ή θρησκευτικού μίσους, που αποτελεί υποκίνηση διακρίσεων, εχθρότητας ή βίας απαγορεύεται από το νόμο. 



ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ ΕΣΔΑ ΓΙΑ ΑΡΘΡΟ 10


Υπόθεση Karatepe κατά Τουρκίας (απόφαση 31 Ιουλίου 2007 - προσφυγή με αρ. 41551/98 – επικύρωση καταδίκης ισλαμιστή δημάρχου σε ένα χρόνο φυλάκιση από τουρκικό δικαστήριο) [1]:


«Το Δικαστήριο υπογραμμίζει ότι η ανεκτικότητα και ο σεβασμός της ίσης αξιοπρέπειας όλων των ανθρώπινων όντων αποτελούν το θεμέλιο μιας δημοκρατικής και πλουραλιστικής κοινωνίας. Προκύπτει κατά συνέπεια πως μπορεί να κριθεί αναγκαίο στις δημοκρατικές κοινωνίες να τιμωρείται αν όχι και να εμποδίζεται κάθε μορφή έκφρασης που διαδίδει, προκαλεί, προωθεί ή δικαιολογεί το μίσος βασισμένο στη μισαλλοδοξία (περιλαμβανόμενης και της θρησκευτικής μισαλλοδοξίας), αρκεί να εξασφαλίζεται πως οι ‘διατυπώσεις,’ ‘όροι,’ ‘περιορισμοί,’ ή ‘κυρώσεις’ που επιβάλλονται είναι ανάλογες προς το νόμιμο στόχο που επιδιώκεται… Ειδικότερα, καλώντας τους πολίτες να διατηρούν ‘τη δυστροπία, τη μνησικακία, το μίσος που έχουν’ κατά ενός άλλου τμήματος του πληθυσμού, ο προσφεύγων δεν δικαιούτο να επικαλεσθεί το προνόμιο της ελευθερίας της έκφρασης»


Υπόθεση Κατράμη κατά Ελλάδας (απόφαση 6 Δεκεμβρίου 2007 - προσφυγή με αρ. 19331/05καταδίκη Ελλάδας για παραβίαση Άρθρου 10 λόγω ποινικής καταδίκης από ελληνικό δικαστήριο)[2]


«Το Δικαστήριο εκτιμά ότι μία ποινή φυλακίσεως η οποία επιβάλλεται για αδίκημα το οποίο ετελέσθη στον τομέα του Τύπου, είναι συμβατή με την ελευθερία της δημοσιογραφικής εκφράσεως, την οποία εγγυάται το άρθρο 10 της Συμβάσεως, μόνον υπό εξαιρετικές περιστάσεις, και ειδικότερα όταν έχουν βάναυσα θιγεί άλλα θεμελιώδη δικαιώματα, όπως, π.χ., στην περίπτωση λόγου ο οποίος προωθεί το μίσος ή τη βία.»



ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ ΕΣΔΑ ΓΙΑ ΑΡΘΡΟ 17 [3]


Υπόθεση Garaudy κατά Γαλλίας


«Το Δικαστήριο έχει αποφανθεί, μεταξύ άλλων, ότι αναμφίβολα, όπως και κάθε άλλη αναφορά που στρέφεται κατά των θεμελιωδών αρχών της ΕΣΔΑ, η δικαιολόγηση μια φιλο-ναζιστικής πολιτικής δεν μπορεί να επιτραπεί να απολαμβάνει την προστασία του Άρθρου 10 και πως υπάρχει μια κατηγορία ξεκάθαρα αποδεκτών ιστορικών γεγονότων –όπως το Ολοκαύτωμα- των οποίων η άρνηση ή η αναθεώρηση αφαιρείται από την προστασία του Άρθρου 10 μέσω του Άρθρου 17… Η άρνηση η αναθεώρηση παρόμοιων ιστορικών γεγονότων υπονομεύει τις αξίες στις οποίες βασίζεται η καταπολέμηση του ρατσισμού και του αντισημιτισμού και αποτελεί σοβαρή απειλή κατά της δημόσιας τάξης. Παρόμοιες ενέργειες είναι ασυμβίβαστες με τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα γιατί παραβιάζουν δικαιώματα άλλων. Οι υποστηρικτές τους έχουν αναμφισβήτητα σχέδια που εμπίπτουν στην κατηγορία των στόχων που απαγορεύονται από το Άρθρο 17 της ΕΣΔΑ.» [4]


Υπόθεση Nachtmann κατά Αυστρίας και Υπόθεση Schimanek κατά Αυστρίας


«Ο εθνικοσοσιαλισμός αποτελεί ολοκληρωτική ιδεολογία ασυμβίβαστη με τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι οπαδοί του αναμφισβήτητα επιδιώκουν σκοπούς που εμπίπτουν στο Άρθρο 17. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το Δικαστήριο καταλήγει στο συμπέρασμα πως προκύπτει από το Άρθρο 17 ότι η καταδίκη του προσφεύγοντος ήταν αναγκαία σε μια δημοκρατική κοινωνία με την έννοια της δεύτερης παραγράφου του Άρθρου 10.»


Υπόθεση Hosnik κατά Αυστρίας


«Οι δημοσιεύσεις του προσφεύγοντος με μεροληπτικό και πολεμικό χαρακτήρα χωρίς καμιά επιστημονική αντικειμενικότητα αρνούνται τη συστηματική εξόντωση Εβραίων σε ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης με δηλητηριώδη αέρια. Η Επιτροπή έχει παλαιοτέρα αποφανθεί πως θέσεις σαν και αυτές του προσφεύγοντος είναι αντίθετες με μια από τις βασικές αρχές της ΕΣΔΑ, όπως αναφέρεται στο προοίμιό της, δηλαδή τη δικαιοσύνη και ειρήνη, ενώ επίσης εκφράζουν φυλετική και θρησκευτική διάκριση.»


Υπόθεση Udo Walendy κατά Γερμανίας


«Το δημοσίευμα αρνείται ιστορικά γεγονότα για τη μαζική εξόντωση από το ολοκληρωτικό ναζιστικό καθεστώς και επομένως αποτελεί προσβολή για τον εβραϊκό λαό και ταυτόχρονα συνέχιση της παλαιότερης διάκρισης κατά του εβραϊκού λαού.»


Υπόθεση W.P. κατά Πολωνίας


«Το Δικαστήριο θεωρεί πως οι ισχυρισμοί ότι η εβραϊκή μειονότητα καταπίεζε τους Πολωνούς και υπήρχε ανισότητα μεταξύ τους αποτελούν ιδέες που μπορεί να εκληφθούν ως αναβίωση του αντισημιτισμού. Οι ρατσιστικές θέσεις των προσφευγόντων διαφαίνονται επίσης και στον αντισημιτικό τόνο μερικών από τις θέσεις που υπέβαλαν στο ΕΔΔΑ. Το Δικαστήριο είναι λοιπόν ικανοποιημένο ότι τα διαθέσιμα στοιχεία στην παρούσα υπόθεση δικαιολογούν την εφαρμογή του Άρθρου 17.» 


Υπόθεση Witzsch κατά Γερμανίας


«Η άρνηση της ευθύνης του Χίτλερ και των ναζί στην εξόντωση των Εβραίων έδειχνε την περιφρονήσει του προσφεύγοντος για τα θύματα του Ολοκαυτώματος. Το ΕΔΔΑ θεωρεί πως οι απόψεις του προσφεύγοντος παραβιάζουν το γράμμα και τα πνεύμα της ΕΣΔΑ. Για το λόγο αυτό και σε εφαρμογή του Άρθρου 17 της ΕΣΔΑ δεν έχει δικαίωμα να επικαλεσθεί τις πρόνοιες του Άρθρου 10 της ΕΣΔΑ για τις επίδικες θέσεις του. Το γεγονός δε πως διατυπώθηκαν σε προσωπικό γράμμα και όχι μπροστά σε μεγάλο ακροατήριο είναι αδιάφορο». 


Υπόθεση Norwood κατά Ηνωμένου Βασιλείου


«Οι λέξεις και εικόνες στην αφίσα αποτελούσαν δημόσια εκφρασθείσα επίθεση κατά όλων των Μουσουλμάνων στο Ηνωμένο Βασίλειο. Παρόμοια γενική σφοδρή επίθεση κατά θρησκευτικής ομάδας, με την οποία συσχετίζεται ολόκληρη η ομάδα με μια σοβαρή τρομοκρατική επίθεση, είναι ασυμβίβαστη με τις αξίες που διακηρύσσει και εγγυάται η ΕΣΔΑ, δηλαδή ανεκτικότητα, κοινωνική ειρήνη και απαγόρευση των διακρίσεων. Η ανάρτηση της αφίσας από τον προσφεύγοντα στο παράθυρό του αποτελούσε πράξη που εμπίπτει στο Άρθρο 17, η οποία για αυτό δεν προστατεύεται από τα Άρθρα 10 ή 14 της ΕΣΔΑ.»   



ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΟΗΕ ΓΙΑ ΔΣΑΠΔ ΓΙΑ ΑΡΘΡΑ 19 ΚΑΙ 20


Η άρνηση του Ολοκαυτώματος όπως γίνεται από τον κατηγορούμενο Κωνσταντίνο Πλεύρη δεν έχει καμιά σχέση με υποτιθέμενη επιστημονική έρευνα αλλά στοχεύει αποκλειστικά στην προσβολή της μνήμης των εκατομμυρίων θυμάτων του Ολοκαυτώματος και την προσβολή της προσωπικότητας των συγγενών και γενικότερα των ομοεθνών τους που επιβίωσαν της μεγαλύτερης και πλήρως οργανωμένης γενοκτονίας στην ιστορία της ανθρωπότητας. Η αμφισβήτηση του Ολοκαυτώματος θεωρείται και με βάση την υπερνομοθετική νομολογία διεθνών δικαιοδοτικών οργάνων (βλπ. για παράδειγμα την υπόθεση Robert Faurisson v. France ενώπιον της Human Rights Committee του ΟΗΕ - CCPR/C/58/D/550/1993 (1996)) προτροπή σε αντισημιτική συμπεριφορά, καθώς ο ρατσισμός δεν είναι άποψη αλλά επιθετική συμπεριφορά, η οποία, όποτε αφέθηκε να εκφραστεί δημόσια, οδήγησε σε άμεση και σοβαρή απειλή της δημόσιας τάξης. 


_________
[1] Γαλλικό πρωτότυπο: «la Cour souligne que la tolérance et le respect de l'égale dignité de tous les êtres humains constituent le fondement d'une société démocratique et pluraliste. Il en résulte que, en principe, on peut juger nécessaire, dans les sociétés démocratiques, de sanctionner voire de prévenir toutes les formes d'expression qui propagent, incitent à, promeuvent ou justifient la haine fondée sur l'intolérance (y compris l'intolérance religieuse), si l'on veille à ce que les « formalités », « conditions », « restrictions » ou « sanctions » imposées soient proportionnées au but légitime poursuivi… En particulier, en appelant les citoyens à préserver « (...) la hargne, la rancune, la haine qu'ils ont en eux », contre une autre partie de la population, le requérant ne saurait prétendre au bénéfice de la liberté d'expression.»
[2] Επίσημη μετάφραση από ΝΣΚ στην http://www.nsk.gr/edad/ee447.pdf 
[4]  Αγγλικό πρωτότυπο: «The Court has held, among other things, that there is no doubt that, like any other remark directed against the Convention's underlying values, the justification of a pro-Nazi policy could not be allowed to enjoy the protection afforded under Article 10” and that there is “a category [of] clearly established historical facts – such as the Holocaust - whose negation or revision would be removed from the protection of Article 10 by Article 17” (see Lehideux and Isorni, cited above, §§ 47 and 53)… The denial or rewriting of this type of historical fact undermines the values on which the fight against racism and anti-Semitism are based and constitutes a serious threat to public order. Such acts are incompatible with democracy and human rights because they infringe the rights of others. Its proponents indisputably have designs that fall into the category of aims prohibited by Article 17 of the Convention.»
[5] «The former Minister of Justice, Mr. Arpaillange, had aptly summarized the position of the then Government by stating that it was impossible not to devote oneself fully to the fight against racism, adding that racism did not constitute an opinion but an aggression, and that every time racism was allowed to express itself publicly, the public order was immediately and severely threatened. It was exactly because Mr. Faurisson expressed his anti-semitism through the publication of his revisionist theses in journals and magazines and thereby tarnished the memory of the victims of Nazism, that he was convicted in application of the Law of 13 July 1990. (…) Τhe author's guilt was based on his following two statements: "... I have excellent reasons not to believe in the policy of extermination of Jews or in the magic gas chambers ... I wish to see that 100 per cent of the French citizens realize that the myth of the gas chambers is a dishonest fabrication". His conviction therefore did not encroach upon his right to hold and express an opinion in general, rather the court convicted Mr. Faurisson for having violated the rights and reputation of others. For these reasons the Committee is satisfied that the Gayssot Act, as read, interpreted and applied to the author's case by the French courts, is in compliance with the provisions of the Covenant. To assess whether the restrictions placed on the author's freedom of expression by his criminal conviction were applied for the purposes provided for by the Covenant, the Committee begins by noting, as it did in its General Comment 10 that the rights for the protection of which restrictions on the freedom of expression are permitted by article 19, paragraph 3, may relate to the interests of other persons or to those of the community as a whole. Since the statements made by the author, read in their full context, were of a nature as to raise or strengthen anti-semitic feelings, the restriction served the respect of the Jewish community to live free from fear of an atmosphere of anti-semitism. The Committee therefore concludes that the restriction of the author's freedom of expression was permissible under article 19, paragraph 3 (a), of the Covenant. Lastly the Committee needs to consider whether the restriction of the author's freedom of expression was necessary. The Committee noted the State party's argument contending that the introduction of the Gayssot Act was intended to serve the struggle against racism and anti-semitism. It also noted the statement of a member of the French Government, the then Minister of Justice, which characterized the denial of the existence of the Holocaust as the principal vehicle for anti-semitism. In the absence in the material before it of any argument undermining the validity of the State party's position as to the necessity of the restriction, the Committee is satisfied that the restriction of Mr. Faurisson's freedom of expression was necessary within the meaning of article 19, paragraph 3, of the Covenant. The Human Rights Committee, acting under article 5, paragraph 4, of the Optional Protocol to the International Covenant on Civil and Political Rights, is of the view that the facts as found by the Committee do not reveal a violation by France of article 19, paragraph 3, of the Covenant.»


To νομοσχέδιο για την ισότητα στον γάμο

 Το νομοσχέδιο προβλέποντας στο άρθρο 3 ότι ο γάμος επιτρέπεται για άτομα διαφορετικού ή ίδιου φύλου, αυτοδικαίως επεκτείνει στα ζευγάρια το...